’T DORP, MEER DAN EEN STRAAT Je leven lang de straat niet uit hoeven, dat zou wat zijn. In ’t Dorp, de weg dwars door Heesch, kan het. Kerk, kroeg, kruidenier, kapper, alles is er.
In het café dat bekendstaat om brute moord slapen nu Poolse en Tsjechische arbeiders
54 Als café floreerde Aurora niet, maar sinds de moord op de kroegbaas maakt ook het pand een vervallen indruk. De Albert Heijn betrekt het graag in zijn uitbreidingsplan. door Guus Peters
M
et liefst 188 messteken werd Tonny van Rooij, kastelein van café Aurora, in 2000 in zijn eigen kroeg om het leven gebracht. Hoewel de gemeente hoopte dat een nieuwe horecagelegenheid zich in het pand zou vestigen, is dat er nooit van gekomen. In plaats daarvan wordt het pand aan ’t Dorp bewoond door Oost-Europese arbeiders, voornamelijk van Poolse komaf. Waar het straatbeeld door de jaren heen flink veranderd is, lijkt de tijd bij het voormalige café te hebben stil gestaan. De bruine, rottende kozijnen en gaten in de regengoot geven het huis een vervallen uitstraling. Op de witte muur aan de voorkant van het pand is met paarse graffiti iets onleesbaars gespoten en in het raam op de begane grond schuilt een grote barst. In het kleine zolderraam zit zelfs helemaal geen glas meer. Achter het huis spelen aan een plastic tafel een Poolse man en vrouw een spelletje. Een paar meter verderop is een Pool in een zwarte zwembroek met zijn witte Opel in de weer. Achter hem springt een blauwe waslijn in het oog, gespannen tussen de schuur, die onder de klimop verstopt zit, en de schutting. Verder bestaat de tuin uit onkruid, hoog gras, een boom en enkele dorre planten.
De buitenkant herinnert nog een beetje aan café Aurora, binnen is daar niks meer van over. Er wonen nu tien mensen in. foto Peter van Huijkelom Dan komt een 26-jarige Tsjechische jongeman in blote buik naar buiten gelopen. In gebrekkig Engels vertelt hij dat ze met z’n tienen in het pand wonen. „Het leven aan ’t Dorp is prima. Je hebt hier genoeg winkels in de straat”, zegt hij terwijl hij een slok van zijn flesje drinken neemt. Dat hij, samen met zijn negen huisgenoten, in een pand woont met een berucht verleden, weet hij niet. Niet gek, want van het voormalige café Aurora is weinig meer terug te zien. Aan de voorkant, waar je vroeger het café binnenstapte, staat nu een wit schot dat de ruimte in twee kamers verdeelt. Beide gebruikt als slaapka-
mer. De bar is verwijderd. Alleen de woonkamer en de keuken achter het café zijn er nog.
Schouders ophalen Als de Tsjech hoort van de brute moord op de café-eigenaar haalt hij zijn schouders onbegrepen op. Hij lijkt te willen zeggen dat hij niet zo veel kan met deze informatie of maakt zich er in ieder geval niet te druk over. Van Rooij is overigens niet de enige Heeschenaar die aan ’t Dorp om het leven is gebracht. Ook tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben mensen hier het leven gelaten. Daarover meer in de volgende aflevering van dit feuilleton.
‘Aurora was kroeg voor notoire drinkers en enkele stamgasten’ „Zelf kwam ik vroeger nauwelijks in café Aurora. Het was naar mijn idee meer een kroeg voor notoire drinkers en enkele stamgasten. Eerder een huiskamercafé dan een dorpskroeg. Van de moord op de eigenaar heb ik destijds dan ook weinig meegekregen. In mijn beleving was
Nu de straat wordt herontwikkeld, mogen ze dat pand ook wel eens aanpakken. Het straalt niks uit. Daarom denk ik dat het goed is als er weer een horecagelegenheid in komt.” het al een wat oudere man die weinig binding had met het dorp.
Drie ’t Dorpelingen geven beurtelings sjeu aan dit feuilleton. Vandaag Piet Ceelen, ’t Dorp 144