290
ODYSSEİA
nasıl Odysseus yitirdiyse uzaklarda dönüş gününü." Böyle dedi, yavaş yürüyenleri bıraktı geride ve hızla yürüdü gitti kralın konağına doğru, varınca oraya hemen girdi içeri, talipler arasına oturdu, en büyük dostu Eurymakhos'un karşısına. Hizmet edenler et payını koydular önüne, saygıdeğer kahya kadın da getirip ekmek koydu. Odysseus'la tanrısal Çoban, yaklaşınca konağa, durdular, oyuk bir sazın sesi geliyordu kulaklarına. Phemios saza başlamıştı talipler önünde. Odysseus elinden tuttu Domuz Çobanı'nın, dedi ki: "Bu olmalı, Eumaios, Odysseus'un güzel konağı, çok kolay tanınır, öbür konaklardan bambaşka, bir duvar ve bir sıra direkle çevrilmiş avlusu, iki kanatlı kapılarına bak, ne kadar sağlam, hiçbir insan zorlayamaz bu kapıları, anlaşılan şölen yapar içeride bir sürü adam, duydun mu bak, dışarı yayılır yağ kokuları, saz da çınlıyor, tanrılar şölene onu yoldaş yapmışlar." Sen de şöyle karşılık verdin, Eumaios, dedin ki: "İyi bildin, bayağı akıllı adammışsın sen, ama gel de şimdi düşünelim yapacağımız şeyi: ilkin sen mi gireceksin rahat oturulan konağa, taliplere sen mi karışacaksın, ben gerid� mi kalacağım, istersen bekle burada, ben gideyim önden, sakın gecikeyim deme, bir gören olur burada seni, dayağı yersin sonra, karar ver çabuk." Çok çekmiş tanrısal Odysseus karşılık verdi, dedi ki: "Hiç bilmez olur muyum başıma geleceği. Sen önden yürü, ben geride kalayım burda, alışmamış değilim dayak yemeye, dayanıklıdır yüreğim, denizlerde ve savaşta ben çok acılar çektim, bu da gelsin başıma, ne olur sanki. Şu kör olası aç karına boyun eğmemek elde değil, bütün belaları başımıza odur getiren, onun uğruna donatır insanlar denk yapılı gemileri, yıkım getirmek için düşmana, açılırlar hasat vermez denize." Böyle konuşurlarken onlar birbirleriyle, yerde yatan bir köpek başını kaldırdı, kulaklarını dikti, Argos'tu bu, sabırlı Odysseus büyütınüştü onu,
255
260
265
270
275
280
285
290