Fakir baykurt keklik

«Hiç tıpırtı etmeden nasıl gittin? Ruhum duymamış!..» «Aramazsa karasevda olacak, bırak arasın! Arasın açılsın...»

«Börtü böcüye raslar. Domuzlar Keskin dağlarına yaylıma gidiyormuş. Issız kırlar... Git gene ardından...»

«Ne gideyim, kendi kırlarımız! Domuzlardan felân korkmaz o!..»

«Neyse, hele bir akşam olsun da...» dedim. Akşam oldu. Kardeşim, omuzlarını düşürmüş, gözlerini, dudaklarını şişirmiş, çıkıp geldi gene. Yoktu kekliği. Bulamamıştı. Bulacağı da yoktu.

«Yarın gene gideceğim...» diyordu.

«Ah benim saf Yaşarım!.. Gitti, gelmez artık! Giden gelseydi gömütlükten babacığım gelirdi!..» dedi anam. «Üzülmeyi bırak Yaşarım! Yokluğuna alış. Yaza ne kaldı surda? Buğdaylar biçilirken her yer palaz olur. Beğen beğendiğini tut. Büyüt, elcik et. Ama bir daha şunun bunun sözüne bakıp salma...»

Birazdan babam da değirmeni dedeme bırakmış, çıkıp geldi. Öptü okşadı kardeşimi: «Hiç! Zaten senin bu kadar üzülmene yanarım! Daha çocuksun. Bu sana bir ders olur. Yarın büyürsün. Bir tüfek alırım sana. Bir de yeni keklik tutarsın. Çıkarsın dağlara, dilediğin gibi avlanırsın. "Bırak kekliğini!" derlerse bırakmazsın. Hiç üzülme, hiç!..»

Yedik içtik, dereden tepeden konuşup yattık.

O gece ekenden deliksiz bir uykuya daldı kardeşim. Adamakıllı yorulmuştu» Ara sıra derinlerden derinlerden inliyor, sayıklıyordu. Ama uyuyordu da.

Babam da, «Unutur canım unutur, hep böyle gidecek değil! Ne olsa çocuk!» diyordu.

Ben de öyle sanıyordum.

Ertesi gün anam gene erken uyanmış. Elini uzatıp kardeşimi yoklamış, yatağında duruyor. «İyi!» demiş kendi kendine. Sonra, «Cımıcık daha yatıp kalkayım, daha erken!» diye dü63 şünmüş. Tam yorgam başına çckcinui ^^__._ masın mı? Fırlayıp kalkmış. «Var bir şey ama, hayır bari olaydı!» demiş. Kapıyı açıp bakmış: Keklik! Kardeşimin kekliği!.. Anamın çığlığına uyandık: «Koşun koşun! Yaşar'm kekliği gelmiş, koşun!..» Bağırıyordu kapıda.

Gözlerimizi oğuştura oğuştura gidip baktık: O! Kardeşim de koşup geldi, öptü kekliğini, okşadı.

Deli oluyordu sevincinden. Ne yapacağını bilemiyordu.

Babam, «Keh keh keh!» diye güldü gevrek gevrek. Şaşıyordu.

Bizi asıl şaşırtan şu oldu: Kardeşimin kekliği yalnız değildi. Bir tane de arkadaş getirmişti yanında. Her halde Topal Turna Yurdu'nda buluştuğu keklikti bu. Kardeşim, kendi kekliğini