SHIFTING SANDS มนตรา จันทรา นักษัตร
เสียงของรองเท้าส้นสูงราคาแพงหูฉี่กระทบเข้ากับผนังไม้ระแนง เคลือบเงาภายในห้องโถงชั้นบน “แกจะต้องเสียใจ!” การใช้ภาษาอังกฤษของยีดีขึ้นในช่วงปีที่ผ่านมา แต่ตอนที่โกรธ หล่อนจะหลุดส�ำเนียงจีนออกมา เมื่อใดก็ตามที่มันดังเอะอะล้งเล้งผสมกับ ภาษาจี น นั่ น เป็ น สั ญ ญาณเตื อ นให้ แ ดเนี ย ลต้ อ งระวั ง ผู ้ ห ญิ ง ตั ว เล็ ก เจ้าอารมณ์ที่เขาแต่งงานด้วย มันคือสิง่ ทีโ่ ง่เขลาทีส่ ดุ เท่าทีเ่ ขาเคยท�ำ เขายังคงนึกไม่ออกว่า อะไร ที่ท�ำให้ตัดสินใจเช่นนั้น “ยี! ให้ตายเถอะ กลับมานี่!” เสียงรองเท้าส้นสูงของเจ้าหล่อน กระแทกกับขั้นบันไดไม้ บ้าฉิบ ท�ำไมผู้หญิงตัวเล็กๆ ถึงได้เดินเร็วขนาดนั้น? ขาของเขายาวกว่าหล่อนตั้งสองเท่า แต่กลับไล่ตามหล่อนไม่ทัน “ไอ้คนเฮงซวย” หล่อนกรีดร้องเสียงดังก้องไปทั่วบ้านด้วยความ โกรธเกรี้ยว หล่อนเริ่มใช้ค�ำแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? เขาเคยได้ยินแต่ รัสเซลล์กับจั๊ดใช้ค�ำแบบนั้น “ฉันทนพวกแกไม่ไหวแล้ว!” 1
Shifting Sands “ยี!” เขาตวาด มั่นใจว่าพวกวัวในคอกต้องได้ยินเสียงหล่อนแหงๆ ยัยนางเอกละครน�ำ้ เน่าตัวจ้อยนีต่ อ้ งดึงทุกคนเข้ามามีสว่ นร่วมในการทะเลาะ เบาะแว้งของเขากับหล่อนด้วยหรือไง? ก็ใช่น่ะสิ...เขาเองก็รู้ค�ำตอบดีอยู่แล้วนี่ เขาก้าวไปถึงประตูโค้งทีค่ นั่ ระหว่างห้องโถงกับห้องอาหาร และเห็น ยียืนอยู่ตรงสุดปลายโต๊ะตัวยาว มือของหล่อนก�ำหมัด ดวงหน้าสวยออก อาการเยาะเย้ยอย่างน่าเกลียดที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็น เขาสบถเมื่อเห็นจั๊ดสัน ไมค์ และไซนั่งอยู่ที่โต๊ะ จ้องมองหล่อนอย่างตกตะลึง อาหารค�่ำที่พร่องไป ครึง่ หนึง่ วางอยูห่ น้าไมค์กบั ไซ ผมทีล่ บี ติดหัวแสดงว่าพวกเขาเพิง่ จะกลับเข้า มาในบ้าน จั๊ดยืนอยู่ตรงประตูห้องครัว มีผ้ากันเปื้อนผูกอยู่กับเอว ในมือนั้น ถือชามใส่มันฝรั่งบดเต็มปรี่อยู่ “พวกแกทุกคน! ไอ้พวกเกย์ ไอ้พวกกะเทยบ้านนอก!” หล่อนกรีดเสียง ลั่น เล็บยาวเคลือบสีแดงชี้กราดใส่พวกเขา “พวกแกไม่ใช่ผู้ชายแท้ๆ! ฉันทน พวกแกไม่ไหวแล้ว แกไม่ตอ้ งการฉันใช่มยั้ ? ฉันก็ไม่ตอ้ งการแก! คอยดูเถอะ!” “ยี ใจเย็นๆ กลับขึ้นไปข้างบนก่อนแล้วค่อยคุยกัน...” ยีกรีดร้อง...เสียงนัน้ ดังจนไม่นา่ เชือ่ ว่าจะออกมาจากล�ำคอเรียวเล็ก ของเจ้าหล่อน จากนัน้ หล่อนก็หมุนตัวและสาวเท้าไปยังประตูทอี่ ยูห่ า่ งออกไป เหมือนเช่นเคยที่แดเนียลนิ่งงัน ท�ำอะไรไม่ถูกกับกิริยาของผู้หญิง แปลกหน้าทีเ่ ขาแต่งงานด้วยเมือ่ หกเดือนทีแ่ ล้ว ผูช้ ายทัง้ สามคนภายในห้อง รับประทานอาหารต่างก็ตกตะลึงเช่นกัน แล้วทั้งสามก็หันมามองทางเขา เป็นตาเดียว ประตูหน้าถูกผลักเปิดออก ตามด้วยเสียงประตูเหล็กกระแทกกับ ผนังด้านนอกก็เรียกสติของเขาให้กลับมา แดเนียลสบถ ย�ำ่ เท้าเสียงดังตึงตัง ไล่ตามหล่อนไป เขาเดินอ้อมโต๊ะแล้วตะโกน “ยี! กลับมานี่นะ!” 2
มนตรา จันทรา นักษัตร “ไม่! ฉันจะทิ้งกะเทยอย่างพวกแกไว้ที่นี่” ส�ำเนียงเหน่อๆ ทีพ่ ดู ประโยคนัน้ เกือบจะท�ำให้เขาหยุดไล่ตาม แต่การ หัวเราะใส่หล่อนตอนนีค้ งไม่เข้าท่า มีแต่จะท�ำให้หล่อนโกรธมากขึน้ เขาพุง่ ตัว ผ่านประตูเหล็กออกไปยังรั้วที่ล้อมรอบบ้านทั้งหลัง ก้าวฉับๆ ไปยังโรงรถ “เธอจะไปไหน?” ยีเดินปรี่ลงบันไดตรงไปยังรถบีเอ็มดับเบิลยูสีขาวมันเงาของหล่อน ที่ปรากฏต่อสายตาคือภาพรถกระป๋องโลหะราคาแพงที่เขาซื้อให้หล่อน อัด แน่นไปด้วยกระเป๋าแบรนด์เนมราคาแพงที่หล่อนร�่ำร้องอยากได้ตอนที่ไป ชอปปิงด้วยกันแทนการฮันนีมูน เป็นเพราะแบบนี้เอง ที่ท�ำให้เขาต้องตาม หล่อนขึ้นไปยังชั้นบนตั้งแต่แรก “ฉันจะไปจากที่นี่” หล่อนเหลือบมองเขา ก่อนจะแลบลิ้นใส่แล้วยัง ชูนิ้วกลางส�ำทับเพื่อความสะใจ และถ้าไม่ใช่เพราะก�ำลังโกรธจัด เขาคงจะหัวเราะจนลืมหายใจ “เธอไปไม่ได้” “อ๋อ...ไม่ได้ยังงั้นเหรอ?” หล่อนดึงประตูรถเปิดออก แล้วหมุนตัว ผมด�ำยาวสยายเต็มบ่า “คอยดูก็แล้วกัน ไอ้คนเฮงซวย!” ท่าทางหล่อนจะชอบค�ำนั้นมากเอาการแฮะ “ยี กลับมานี่ แล้วก็...” หล่อนไม่สนใจเขา แต่หมุนร่างเดินตรงรี่ไปยังหลังบ้าน ริมฝีปาก เคลือบสีสดอ้าร้องตะโกน “รัสเซลล์!” รัสเซลล์หรือ? ค�ำอะไรก็ตามที่เขาคิดจะพูดหายวับไปขณะที่สมอง พยายามครุ่นคิด คราวนี้หล่อนตั้งใจจะท�ำอะไร หล่อนคิดเร็วเกินไปจนเขา ตามไม่ทัน ไม่ต้องสงสัยเลยเรื่องนั้น และเขาก็นึกไม่ออกเลยว่ารัสเซลล์ มาเกี่ยวอะไรด้วยกับการที่หล่อนจะไปจากที่นี่ 3
Shifting Sands เด็กหนุ่มเดินอ้อมมาจากทางด้านหลังบ้าน เขาสวมกางเกงยีน ตัวเก่ง รองเท้าบูตแบบเก๋ เสื้อเชิ้ตและหมวกใหม่เอี่ยมอ่อง ในความคิดของ แดเนียล ทั้งเสื้อเชิ้ตสีสดกับหมวกสีด�ำดูไม่เข้ากับผิวตกกระของฝ่ายนั้นเลย เสือ้ ผ้าแบบนัน้ ท�ำให้ผมหยิกสีสม้ ของเขาดูสว่างสดใสจนเหมือนมีประกายไฟ อยู่ตรงด้านหลังใบหู แดเนียลจับราวลูกกรงระเบียง มองดูเด็กหนุ่มวิ่งตรงไปยังรถของยี ที่ฝั่งคนขับ ตอนนี้ประตูเหล็กที่ด้านหลังแดเนียลเปิดออกแล้วค่อยๆ ปิดลง อย่างช้าๆ ชายทั้งสามคนที่อยู่ข้างในบ้านเดินตามเขาออกมา แต่แดเนียล ไม่สนใจที่จะเหลียวกลับไปมอง ความโกรธจับจิตหรือจะความกลัวจับใจ... ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตาม...ท�ำให้เขายืนนิ่งขึงอยู่กับที่ “ไอ้หนู นายคิดว่านายท�ำอะไรอยู่น่ะ?” ยีกระแทกเท้ากับพืน้ ถนนข้างประตูฝง่ั ผูโ้ ดยสารของรถบีเอ็มดับเบิลยู “เขาไม่ใช่ไอ้หนู เขาเป็นหนุม่ เต็มตัวแล้ว และเป็นผูช้ ายแท้ๆ คนเดียว ที่นี่!” ความโกรธของหล่อนคงจะจางลงบ้างเพราะภาษาอังกฤษของหล่อน ชัดขึ้นกว่าเดิม ความสงสัยรุมเร้าอยู่ในใจแดเนียล “รัสเซลล์” ใช่ ถึงเด็กหนุ่มจะอายุยี่สิบเศษแล้ว แต่แดเนียลก็รู้จัก ฝ่ายนัน้ ตัง้ แต่ยงั เป็นเด็ก ไม่มที างทีร่ สั เซลล์จะไปไหนโดยไม่ยอมให้คำ� อธิบาย “มองมาที่ฉันนี่” รัสเซลล์ลังเล และยังคงก้มหน้า นิ้วของเขาเกือบจะแตะเข้ากับ มือจับประตูรถฝั่งคนขับอยู่แล้ว “อย่าไปฟังเขา” ยีดีดนิ้ว “ขึ้นรถซะ” รัสเซลล์สะดุ้ง มือคว้าขอบประตูรถไว้ “รัสเซลล์ ไอ้หนู! มองหน้าฉันแล้วบอกมาซิว่านายจะท�ำอะไร ของนาย!” 4
มนตรา จันทรา นักษัตร “เขาจะไปกับฉันน่ะสิ ตาเฒ่าไร้น�้ำยา!” ยีประกาศอย่างฮึกเหิม หล่อนเปิดประตูรถฝั่งผู้โดยสาร ขณะที่รัสเซลล์เปิดประตูทางฝั่งคนขับ ความโกรธจัดท�ำให้แดเนียลผละจากลูกกรงระเบียง มุ่งตรงไปที่ ขั้นบันได “ยังงั้นเรอะ!” “ไม่เอาน่า!” เสียงฝีเท้าของไมค์ดังไล่หลังแดเนียลมาติดๆ “อะไรกันวะเนี่ย?” เสียงของไซดังต่อ แดเนียลหน้าบึง้ หนักกว่าเดิม เขาเกลียดทีม่ สี กั ขีพยานในเหตุการณ์ แบบนี้ แต่เขาสนใจที่จะยื้อรัสเซลล์ไว้มากกว่า “ไอ้หนู แกควรต้องอธิบายนะ” “หยุดนะ!” เสียงตะโกนสัง่ ของยีทำ� ให้แดเนียลชะงักเท้า เขาหยุดอยูต่ รงกึง่ กลาง ระหว่างตัวบ้านไปยังโรงรถ แดเนียลเผชิญหน้ากับหล่อนด้วยอาการบึ้งตึง ไม่แน่ใจว่าอะไรที่ท�ำให้เขาโมโหที่สุดระหว่างรัสเซลล์ ความหยาบคายของ หล่อน หรือการที่เท้าเวรตะไลของเขาไม่ยอมขยับ สีหน้าเยาะเย้ยของยีค่อยๆ เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มอาฆาต “เขาจะไปกั บ ฉั น ” เสี ย งของหล่ อ นต�่ ำและเน้ น หนั ก ผิ ว ขาวดุ จ กระเบื้องเคลือบของหล่อนเกือบจะโปร่งแสงท่ามกลางแสงอาทิตย์ยามเย็น หางตาของแดเนียลจับภาพเบนและกอร์ดี้ คนงานที่เหลือซึ่งอาศัยอยู่ในไร่ ก�ำลังเดินอ้อมโรงนามา แต่เขาไม่อาจละสายตาจากเรือนผมด�ำหนาของยีที่ ถูกลมพัดปลิวมาระอยู่ตรงข้างแก้มของหล่อนได้ เดี๋ยวนะ ไม่มีลมพัดสักหน่อย “ยี” เสียงของเขาฟังเหมือนดูห่างไกลออกไป เขากระแอมและลอง พูดอีกรอบ คราวนี้ฟังดูเป็นปกติขึ้นแต่แค่เล็กน้อยเท่านั้น “เกิดอะไรขึ้น?” มุมปากของหล่อนกระตุกยิ้มกว้างขึ้น 5
Shifting Sands “รัสเซลล์ สตาร์ตรถสิ” แดเนี ย ลขมวดคิ้ ว เมื่ อ หางตาเหลื อ บเห็ น รั ส เซลล์ มุ ด ร่ า งเข้ า ไป ภายในรถบีเอ็มดับเบิลยูและปิดประตูลง “แกไม่ใช่คนใหญ่คนโตอะไรสักหน่อย” ยีเอ่ยขึน้ “ตอนทีฉ่ นั ได้ยนิ ว่า แกเป็นเจ้าของไร่ ฉันคิดว่าแกมันรวยเหมือนจอร์จ บุช เป็นคนใหญ่คนโต มี อ�ำนาจ แต่แกกลับไม่ใช่” หล่อนท�ำหน้าบึ้ง “ฉันคิดว่าแกเป็นเจ้าของไร่ทมี่ คี นงานเป็นร้อย คนงานทีเ่ ป็นชายแท้ๆ พวกคาวบอย” หล่อนสูดจมูก “เฮอะ! ผู้ชายแค่หกคน แถมมีแค่คนเดียวที่ ได้เรือ่ ง ถ้าขืนทิง้ เขาไว้ทนี่ ี่ พวกแกจะท�ำให้เขากลายเป็นเกย์ไปด้วย ฉันจะพา เขาไปก่อนที่พวกแกจะท�ำให้เขาต้องวิปริตเพิ่มอีกคน” แดเนียลคิดจะตอบโต้ค�ำกล่าวหานั่น แต่ปากของเขาไม่ยอมขยับ ยีหันร่างไปพร้อมกับย่นจมูก แล้วพ่นลมหายใจแรง “แก” หล่อนชี้นิ้วไปที่กอร์ดี้ ส่งผลให้เขาต้องชะงักกึก “แล้วก็แก” เบนชะงักเช่นกัน “พวกแกทุกคน!” หล่อนชี้นิ้วไปที่หนุ่มๆ ด้านหลังแดเนียล “พวก วิปริต! ผิดธรรมชาติ!” รถบีเอ็มดับเบิลยูส่งเสียงกระหึ่มเมื่อรัสเซลล์สตาร์ตเครื่องยนต์ ยีสั่นศีรษะ ตีหน้าเศร้า “พวกแกไม่รู้ว่าท�ำอะไรลงไป พวกแกไม่รู้สักนิดว่าฉันเป็นอะไร!” ไหล่ของแดเนียลมีอาการเสียวแปลบแบบแปลกๆ เขายักไหล่ก่อน ยกมือหยาบๆ ขึ้นเสยผม หมวกของเขาหายไปไหนกันวะ? และเท้าของเขาก็ ยังคงไม่ยอมขยับ เสือ้ สายเดีย่ วทีย่ สี วมส่องประกายระยิบในแสงสีทองของพระอาทิตย์ ยามเย็นเมื่อหล่อนหัวเราะจนไหล่สั่น 6
มนตรา จันทรา นักษัตร “ฉันไม่ได้เป็นอย่างที่พวกแกคิด” น่าแปลกที่ในตอนนี้ผมของหล่อนเหมือนก�ำลังปลิวอยู่ในอากาศ ทั้งที่ยังคงไม่มีลมพัด “ฉันจะมีประโยชน์กบั แกมาก ท�ำให้แกกลายเป็นคนส�ำคัญได้ แต่... ไม่ แกเมินเฉยใส่ฉัน” แดเนียลอยากจะเถียง เขาคิดว่าตนเองปฏิบัติต่อหล่อนเป็นอย่างดี ถึงแม้เขาจะยังไม่รู้ว่าท�ำไมถึงได้แต่งงานกับหล่อน แต่เขาท�ำตัวเป็นสามีที่ดี เท่าทีจ่ ะท�ำได้ ทัง้ ซือ้ ของทีห่ ล่อนอยากได้แทบทุกชิน้ ทัง้ เริม่ ปรับปรุงบ้านอย่าง ที่หล่อนเรียกร้อง หล่อนคาดหวังอะไรจากเขาอีกงั้นหรือ? เขาพยายามจะ อ้าปากเพื่อถามค�ำถามนั้น แต่มันยากที่จะเอ่ยออกไปตอนที่ผิวหนังของเขา มันคันยุบยับแบบนี้ หล่อนส่ายหน้า ราวกับจะรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ “มันสายไปแล้ว ฉันทนแกไม่ไหวแล้ว และฉันขอสาปแช่งแก” หล่อน ถ่มน�้ำลายลงบนพื้น ตอนนี้เขามั่นใจแล้ว ผมของหล่อนปลิวจริงๆ จนเส้นผม เกือบจะตั้งชี้เด่ และยังคงไม่มีลมพัด แดเนียลพยายามจะหันมองไปรอบๆ เผือ่ จะหาค�ำตอบได้วา่ มันเกิด อะไรขึ้น แต่เขาขยับไม่ได้ อาการเสียวแปลบที่ไหล่แล่นขึ้นลง และตอนนี้ ผิวหนังทุกส่วนก็คันยุบยับไปหมด “ฉันขอสาปแช่งแก พวกแกทุกคน ขอให้พวกแกจงอยู่ด้วยตัวตน ที่แท้จริงของพวกแก” ยีเงยหน้าขึ้น กางแขนออก ส่งเสียงร้องเพลงแปลกๆ เสียงแหลมๆ ของหล่อนแทรกซึมเข้าสู่ผิวหนังของเขา ท�ำให้คันลูกตายิบๆ ภาษาจีนที่เขาจ�ำไม่ได้ว่าเป็นส�ำเนียงภาคไหนหลั่งไหลเป็นชุดออกจากปาก ของเจ้าหล่อน ดังขึน้ ๆ ลงๆ อย่างไม่เป็นธรรมชาติ หรือนัน่ อาจจะไม่ใช่ภาษา จีน? จากนั้นหล่อนก็ลดศีรษะลงเพื่อมองหน้าเขาอีกครั้ง ผิวของหล่อนดู เหมือนจะเปล่งประกายเจิดจ้า “แกต้องอยู่กับตัวตนที่แท้จริงของแกบน 7
Shifting Sands ผืนแผ่นดินแห่งนีท้ แี่ กรักนักรักหนา แกจะติดอยูท่ นี่ ี่ จนกว่าพวกแกแต่ละคน จะพบกับคนที่สามารถอยู่กับสิ่งที่ตัวพวกแกเป็นได้!” ใจหนึ่งของแดเนียลคิดว่า...ไม่ใช่แล้ว ประโยคหลังๆ ที่ยีพูดไม่ได้ เป็นภาษาอังกฤษสักหน่อย สงสัยจริงๆ ว่าท�ำไมเขาถึงเข้าใจมันได้ อีกใจหนึง่ เขาก็นกึ สงสัยว่าท�ำไมเขาถึงขยับไม่ได้ แล้วยังรูส้ กึ เหมือนมีมดเป็นล้านๆ ตัว คลานอยู่ใต้ผิวหนัง ยีหัวเราะพลางหย่อนตัวอย่างนุ่มนวลลงบนเบาะนั่งของผู้โดยสาร บรรจงชักเรียวขาได้รูปขึ้นบนรถ จากนั้นจึงค่อยลูบชายกระโปรงให้คลุมเข่า ไม่รู้ท�ำท่าไหน ผมชี้ตั้งของหล่อนจึงไม่ติดคาอยู่ตอนที่หล่อนดึงประตูรถปิด “ลาก่อน แดเนียล” หล่อนโบกมือราวกับเป็นนางงาม ส่งจูบให้เขา ตอนที่รัสเซลล์พารถเคลื่อนที่ออกไป “ขอให้สนุกนะ! ทุกคน” หล่อนหัวเราะเสียงแหลม เอนหลังพิงเบาะ และยังคงหัวเราะไม่เลิก ตอนที่รัสเซลล์ขับรถออกไป แดเนียลได้แต่จอ้ งมองจุดทีร่ ถสีขาวคันเล็กเคยจอดอยู่ เขาท�ำได้แค่ เหลือบมองตามท้ายรถที่วิ่งจากไป นี่มันอะไรกันวะ... ละอองฝุน่ ปลิวล่องลอยรอบตัวเขาซึง่ ยังยืนนิง่ ขึง ไม่ส.ิ ..ไม่ใช่ฝนุ่ มัน มีสีสันและหนาแน่นจนเกินกว่าจะเป็นฝุ่น เขาสูดหายใจอย่างรวดเร็ว ตกใจ อยู่ชั่วครู่ว่าก�ำลังจะหายใจไม่ออก แต่อากาศยังคงลอยเข้าปอดได้เป็นปกติ พร้อมกับละอองฝุ่นสีๆ มันเข้าไปอัดแน่นอยู่ในหัวของเขา ท�ำให้ข้างใน กะโหลกศีรษะคันยุบยิบ บางอย่างหล่นตุ้บเบาๆ บนเฉลียงด้านหลังเขา ตามด้วยเสียงร้อง แหลมของกระรอก ไก่โต้งร้องดังอยูท่ างด้านขวา ห่างออกมาจากทีพ่ วกแม่ไก่ อยู่ ณ ตอนนี้ เขาฝืนกลอกตาไปทางด้านข้างจนเห็นว่ากอร์ดี้หายไปแล้ว... หายไปงั้นหรือ?! ไม่สิ เดี๋ยวก่อน...ให้ตายสิวะ! เสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนที่กอร์ดี้ สวมฉีกขาดออกเมือ่ วัวสีดำ� ตัวใหญ่โผล่ออกมาจากร่างของกอร์ดี้ เหมือนเขา 8
มนตรา จันทรา นักษัตร จะตัวใหญ่ขึ้น เปลี่ยนรูปร่างไป แล้วก็ผ่าง! กลายเป็นวัวหลังโหนกที่มีเศษ เสือ้ เชิต้ ของกอร์ดแี้ ปะอยูม่ ายืนแทนที่ มันยืนกางขากว้าง ดวงตากลมโตสีดำ� จับอยู่ที่พื้น เสียงกีบเท้ากระทบพื้นซีเมนต์และเสียงร้องสับสนของม้าดัง มาจากตรงที่เบนเคยยืนอยู่ แดเนียลอยากจะมอง แต่ความรูส้ กึ แปลกๆ แล่นอย่างเชือ่ งช้าลงไป ตามใต้ผิวหนังตรงต้นคอ แผ่กระจายไปตามหน้าอกและล�ำแขน เขากะพริบ ตา และสีสนั ทีเ่ ขาไม่เคยเห็นมาก่อนก็ปรากฏขึน้ แทนที่ บรรยากาศทีร่ ายล้อม รอบตัวเขามันผิดแปลกไปหมด พื้นดินกลายเป็นสีแดงสลับเขียวหม่นๆ ท้องฟ้ากลายเป็นโทนสีมว่ งลาเวนเดอร์แบบแปลกๆ ไหล่เขามันงองุม้ ของมัน เอง และศีรษะก็หันได้เพียงแค่เล็กน้อย มันรู้สึกพิลึกๆ เหมือนคอของเขาจะ ยาวกว่าที่ควรจะเป็น เขากะพริบตาอีกครั้ง โรงนาที่อยู่ตรงหน้าเขามันหด เล็กลง เช่นเดียวกับวัวตัวนั้นที่เคยเป็นกอร์ดี้ ตอนนี้เขามองเห็นหลังคาของ โรงนาได้ยังไงกันล่ะนี่? แดเนียลกะพริบตาอีกครั้ง สั่นศีรษะไปมา มันรู้สึกแปลกๆ เหมือน จมูกของเขาดูใหญ่กว่าทีค่ วรจะเป็น เขามองเห็นสีสนั ประหลาดๆ สีเงินอมฟ้า คล้ายกับแสงจันทร์สอ่ งอยูต่ รงใต้...จมูกยืน่ ๆ ของเขา? ชายหนุม่ ผงะถอยหลัง ยืดตัวตรง จ้องมองไปยังยอดปล่องไฟของบ้านที่อยู่ข้างๆ ตัวเขา ด้วยอาการ ช็อก เขาพยายามจะยกมือทั้งสองขึ้น และเขาก็พบว่ามันไม่ยาวพอที่จะ ยกขึน้ แตะใบหน้าของเขาได้ เขาก้มลงแล้วก็พบว่าคอตนเองยาวมากทีเดียว ส่วนมือของเขา...นั่นมือเขาแน่หรือ? มันมีนิ้วแค่สามนิ้วกับนิ้วโป้งพร้อม กรงเล็บขนาดใหญ่ เขาคว�่ำฝ่ามือลง จ้องมองด้วยความสงสัยไปยังเกล็ด บนมือของตน...มือที่มีรูปร่างไม่เหมือนมือของเขา รูปร่างแบบที่เขาเคยเห็น มาก่อน...ที่ไหนนะ? บนภาพวาดพิลกึ ๆ ทีย่ แี ขวนไว้ในห้องโถง ภาพทีม่ สี ตั ว์สบิ สองชนิด ถึงแม้ว่าตัวหนึ่งในนั้นจะไม่ใช่สัตว์ที่มีอยู่จริงก็ตาม มันคือมังกร 9
Shifting Sands มังกรงั้นหรือ? ให้ตายสิ...เขาพยายามจะพูดออกมา เขาอ้าปาก แต่เสียงที่ดังออก มามันไม่ใช่ค�ำอะไรที่หูของเขาเคยได้ยินมาก่อน นี่มันเกิดอะไรขึ้น?
10