1
© Copyright φωτογραφιών: Μπάμπης Γκιριτζιώτης, 2021 Αναδημοσίευση του συνόλου της έκδοσης ή μέρους αυτής σε οποιαδήποτε μορφή, καθώς επίσης η αναδημοσίευση, αντιγραφή ή αναπαραγωγή των φωτογραφιών με ηλεκτρονικά μέσα, δεν επιτρέπεται χωρίς την έγγραφη άδεια του φωτογράφου.
© Copyright photos: Babis Giritziotis, 2021 Reproduction of this publication partially or not, in any form, including the republishing, copying or reproduction of the photographs by electronic means, is not permitted without the written permission of the photographer.
www.babisgiritziotis.com e-mail: b.giritziotis@gmail.com instagram: babis_giritziotis_photography
2
GREENLAND
ARCTICHEAT FIRST ENCOUNTERS / Η ΠΡΩΤΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ PHOTOS
BABIS GIRITZIOTIS
EDITION 2021
1
ARCTIC 2
ΠΕΡΙΕΧΌΜΕΝΑ
CONTENTS
ΠΡΌΛΟΓΟΣ 6
PROLOGUE
Ο ΑΡΚΤΙΚΌΣ ΚΎΚΛΟΣ ΦΛΈΓΕΤΑΙ Δρ Μιχάλης Στύλλας
10
THE ARCTIC CIRCLE IS BURNING Dr Mike Styllas
11
INFO
14
INFO
14
ΙΛΟΥΛΙΣΑΤ
18
ILULISSAT
18
ΠΑΓΕΤΏΝΑΣ EQI
68
EQI GLACIER
68
84
ILULISSAT ICEFJORD UNESCO World Heritage Site
84
ΠΑΓΕΤΏΝΑΣ & ΦΙΌΡΔ ΙΛΟΎΛΙΣΣΑΤ Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO
7
ΠΑΓΟΒΟΥΝΑ
102
ICEBERGS
102
ΖΩΉ ΣΤΟ ICEFJORD
148
LIFE IN THE ICEFJORD
148
ΕΥΧΑΡΙΣΤΊΕΣ
184
ACKNOWLEDGEMENTS
184
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΊΑ
185
BIBLIOGRAPHY
185
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΈΣ
185
CREDITS
185
3
4
5
ΠΡΌΛΟΓΟΣ
Ο Αρκτικός Κύκλος και οι εικόνες και αφηγήσεις γύρω από αυτόν πάντοτε με συνάρπαζαν. Η αγάπη μου για κάθε τι που έχει σχέση με το χιόνι και τον πάγο, η μακρόχρονη γνωριμία μου με τον Μιχάλη Στύλλα, και οι συζητήσεις μου μαζί του για το πρόσφατο ταξίδι του στη Γροιλανδία και για τις εμφανείς επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής εκεί, έκαναν το νησί αυτό τον προφανή προορισμό για τα όνειρά μου. Το φωτογραφικό πρότζεκτ Arctic Heat ολοκληρώθηκε σαν ιδέα στο μυαλό μου, στη διάρκεια της παγκόσμιας πανδημίας του 2020, όταν το lockdown λόγω Covid-19 με καθήλωσε στη Θεσσαλονίκη δίχως άμεση προοπτική για ταξίδια. Ένα εισιτήριο αγορασμένο μεσούσης της πανδημίας, πολλές πολλές τροποποιήσεις στο πρόγραμμα, τρεις πτήσεις και δύο Covid τεστ μετά, πάτησα το πόδι μου στο Ιλούλισσατ στις 6 Αυγούστου 2020. Είχα διαβάσει πολλά, είχα δει άφθονο υλικό στο διαδίκτυο, ήξερα περίπου τι θα βρω και τι θέλω να φωτογραφίσω. Ωστόσο, όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για την συνολική εμπειρία του να βρίσκεσαι εκεί και να ζεις τη Γροιλανδία με όλες σου τις αισθήσεις: όραση, ακοή, όσφρηση, αφή και γεύση σε πλήρη εγρήγορση! Το ψηφιακό αυτό λεύκωμα, με υπότιτλο «Η Πρώτη Γνωριμία», είναι μια προσπάθεια να αποτυπώσω σφαιρικά τη ζωή στη Γροιλανδία – κάτι από την καθημερινότητα των κατοίκων, τη θαλάσσια ζωή με την οποία έρχεσαι σε τόσο στενή επαφή από τις μικρές βάρκες που οργώνουν τη μισοπαγωμένη θάλασσα, τους γιγάντιους παγετώνες που γεννούν τα ζωογόνα παγόβουνα… Φυσικά, σε μία εβδομάδα είναι αδύνατον να εμβαθύνεις περισσότερο σε κάτι από όλα αυτά – άλλωστε και η Γροιλανδία δεν είναι μόνο το καλοκαίρι με το 24ωρο
6
φως! Το Arctic Heat θα συνεχιστεί, ανακαλύπτοντας τον αρκτικό χειμώνα στη Γροιλανδία, γνωρίζοντας την ακόμη πιο σκληρή όψη της ζωής σε ένα νησί που γνωρίζει από πρώτο χέρι τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Απώτερος σκοπός του πρότζεκτ είναι, με φωτογραφική βέβαια και όχι επιστημονική ματιά, να ενισχύσει την ευαισθητοποίηση σχετικά με τις αλλαγές που συντελούνται λόγω της κλιματικής αλλαγής – οι οποίες είναι ορατές στον Αρκτικό Κύκλο περισσότερο από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Ευχή μου είναι, οι φωτογραφίες να αποτελέσουν μία μαρτυρία, σύγχρονη αλλά και μελλοντική, ένα μέτρο σύγκρισης ενδεχομένως, για το λιώσιμο των πάγων, για τον τρόπο ζωής των Ινουίτ, ακόμη και για την ανάπτυξη του τουρισμού σε αυτό το παραδοσιακά αφιλόξενο μέρος. Η συνέχεια; Το όνειρο; Να κλείσει ένας κύκλος που ξεκίνησε με ταξίδια στα πιο «ήπια» τοπία της Φινλανδίας, της Σουηδίας και της Νορβηγίας, πάντοτε πάνω από τον 66ο παράλληλο. Επόμενοι σταθμοί του Arctic Heat: παραμένοντας σε ευρωπαϊκό έδαφος το 2021, το αρχιπέλαγος του Σβάλμπαρντ, πατρίδα της τράπεζας σπόρων ολόκληρου του πλανήτη! Και στη συνέχεια: Αλάσκα, Καναδάς, Ρωσία (Σιβηρία)… Ελπίζω οι εικόνες μου να αποτελέσουν ευκαιρία για ένα νοερό ταξίδι σε τοπία μαγικά αλλά και πολύ-πολύ αληθινά, που καθορίζουν τη ζωή στον πλανήτη μας!
Μπάμπης Γκιριτζιώτης Φωτογράφος
PROLOGUE
The Arctic Circle, and everything I have ever seen and read about it, has always fascinated me. My passion for anything snow- or ice-related, my long friendship with Mike Styllas and our discussions about his own recent visit to Greenland and the obvious effects of climate change there, made that island the obvious choice for my daydreams. The overall concept for the Arctic Heat photography project was completed during the 2020 global pandemic. A ticket bought in the heart of the pandemic, many many schedule alterations, three flights and two Covid tests later, I stepped foot in Ilulissat on August 6th, 2020. I had read a lot and seen endless material online; I knew something of what to expect, and what I wanted to capture. Yet, as is often the case in such adventures, nothing could have prepared me for the overall experience of being there, of experiencing Greenland with all of one’s senses: sight, sound, smell, touch and taste - all on full alert! In this digital photobook, with the sub-title “First Encounters”, I have tried to provide a general impression of life in Greenland - everyday life, the marine life that you come into such close contact to on the small boats whizzing around the ice-strewn sea, the giant glaciers producing the planet’s life-giving icebergs... Of course, a week’s stay is much too short for going into any depth on any of these subjects - in any case, Greenland is more than endless summer daylight! Arctic Heat will continue, moving on to discover the Arctic winter in Greenland, getting to know the harsher aspects of life on an island with first-hand experience of the impact of climate change.
The ulterior aim of this project is - from photographic rather than a scientific point of view - to raise awareness about the changes being wrought by climate change, which are more visible in the Arctic Circle than anywhere else in the world. I hope that my footage can act as a testimonial for the present and the future, and perhaps as a benchmark or a point of reference for global warming, for the Inuit lifestyle, or even for the development of tourism in this traditionally unwelcoming land. My dream for the future is to close a circle that began with the more “benign” landscapes of Finland, Sweden and Norway, and visit more and more territories above the 66th parallel. Arctic Heat’s next stops: we will stay on European soil in 2021, and visit the Svalbard archipelago, home of the Global Seed Vault! And afterwards: Alaska, Canada, Russia (Siberia)... I do hope that the images in this book will take you on a journey to places both magical and very, very real, that define life on our planet!
Babis Giritziotis Photographer
7
8
9
Ο αρκτικός κύκλος φλέγεται Λίγα λόγια από τον Δρ Μιχάλη Στύλλα
Η Γροιλανδία είναι από τα ελάχιστα, εάν όχι το μοναδικό, μέρος της Γης όπου για εκατοντάδες χρόνια ο άνθρωπος συμβιώνει αρμονικά με τον πάγο. Σε έναν τέτοιο σκληρό τόπο, οι πρωτοαφιχθέντες κατάλαβαν πολύ νωρίς ότι δεν είχαν και πολλές πιθανότητες να δαμάσουν την άγρια φύση, όπως έγινε σε άλλα μέρη του πλανήτη, αλλά συμβιβάστηκαν χωρίς πολλά πολλά με τους ρυθμούς της αρκτικής πραγματικότητας. Η ζωή στα γεωγραφικά άκρα ξεκινάει εκεί που σταματά ο πάγος να αγγίζει στεριά και θάλασσα. Στο στενό ετούτο όριο, γεννιούνται τα εδάφη σε ημιπαγωμένη κατάσταση, και εκεί βρίσκουν καταφύγιο οι μικροοργανισμοί, τα έντομα και τα φυτά της τούνδρας. Η προς τα άνω εξέλιξη της τροφικής αλυσίδας πλαισιώνονται από τα μεγαλύτερα θηλαστικά της Γαίας και του Ωκεανού, όπως οι πολικές αρκούδες και οι φάλαινες. Και κάτω από τον πάγο βρίσκεται ο αρχαιότερος φλοιός της Γης. Η Γροιλανδία είναι το μέρος “όπου αρχίζουν και τελειώνουν όλα”, όπως μου ανέφερε εν μέσω συναισθηματικού παραληρήματος ο Μπάμπης μετά το παρθενικό του ταξίδι στη παγωμένη μεγαλόνησο του Ευρωπαϊκού Βορρά. Η δυναμική του πάγου είναι εμφανής παντού και καθορίζει την καθημερινότητα των ντόπιων Ινουίτ και των νεοαφιχθέντων «δυτικών», κυρίως από τη Δανία και τις Σκανδιναβικές χώρες. Εκεί τα πράγματα είναι απλά. Ένα παγόβουνο μπορεί να κλείσει το λιμάνι οποιαδήποτε στιγμή και να κινητοποιήσει τον τοπικό πληθυσμό προς απομάκρυνση ή καταστροφή του, καθώς οι δρόμοι είναι ελάχιστοι. Όλες οι μετακινήσεις γίνονται μέσω θαλάσσης ή και από αέρος, καθώς η παρατεταμένη κάλυψη του Γροιλανδικού
10
ηπειρωτικού παγετώνα έχει σπρώξει τον άνθρωπο στα άκρα της στεριάς και της σωματικής και ψυχικής του αντοχής. Ιστορικά, η Γροιλανδία αποτέλεσε πεδίο δόξης λαμπρό για τους απανταχού εξερευνητές που ονειρευόντουσαν με τα μάτια ορθάνοιχτα την κατάκτηση του Βορείου και Νοτίου Πόλου. Τον τελευταίο αιώνα, η Γροιλανδία μαζί με την Ανταρκτική βίωσαν τη μετάβαση από τόπο δοκιμασίας των φυσικών ορίων του ανθρώπου σε πεδίο επιστημονικής έρευνας. Οι περισσότερες γνώσεις που έχουμε αποκτήσει ως ανθρωπότητα για τις κλιματικές αλλαγές και τις συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα της Γης κατά τα τελευταία 500.000 χρόνια, προέρχονται από τους πυρήνες πάγου που έχουν εξαχθεί από την Ανταρκτική και τη Γροιλανδία, των οποίων το πάχος ξεπερνάει τα δύο χιλιόμετρα. Η αναζήτηση της επιστημονικής γνώσης έφερε και εμένα στη Γροιλανδία το «καυτό» καλοκαίρι του 2019. Την τελευταία δεκαετία η Γροιλανδία γίνεται συχνά πρωτοσέλιδο λόγω της έντασης της κλιματικής αλλαγής, η οποία καταβροχθίζει τον αιώνιο πάγο μπροστά στα μάτια της μουδιασμένης ανθρωπότητας γρηγορότερα από κάθε άλλη φορά. Τη χρονιά της δικής μας επίσκεψης η αρκτική τούνδρα ήταν αφύσικα ξηρή και δεν χρειαζόταν κάποιος να είναι επιστήμονας για να καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά. Από την άλλη, το τοπίο είναι ασύλληπτα δυναμικό, μαγευτικό και με την επιστροφή στη βάση πήρα για άλλη μια φορά τηλέφωνο τον Μπάμπη: «πρέπει να μιλήσουμε άμεσα...».
The Arctic Circle is burning An introduction by Dr Mike Styllas
Greenland is one of the very few (if not the only!) places on Earth where humans have cohabited harmoniously with ice, for centuries. In such a harsh environment, early settlers soon realized that there was very little chance of taming nature, as was the case in other parts of the planet, so they soon came to terms with Arctic living. Life at the world’s geographical extremes begins where the ice leaves a gap between land and sea. The micro-organisms, insects and plants of the tundra find refuge in this narrow strip of land, where life exists in a semi-frozen state. The upward growth of the food chain is framed by the largest mammals of the land and sea, such as polar bears and whales. And under the ice, we find the Earth’s oldest crust. Greenland is where “everything ends and everything begins”, as Babis said to me, overcome by emotion after his first trip to the frozen island of the European North. The force of ice is evident everywhere, and it defines the daily life of the local Inuit and the western ‘newcomers’, mainly from Denmark and other Nordic countries. Things are simple here. An iceberg can close off the port at any time, mobilizing the local population to remove or blow it up; road transport is not an option. Everything comes and goes by sea or air, as the Greenland Ice Cap pushes humans to the fringes of the island, and to the boundaries of their physical and mental endurance.
Historically, Greenland has been a holy grail for explorers dreaming of ‘conquering’ the North and South Poles. In the last century or so, Greenland and Antarctica have gone through a transition: from testing-grounds of humankind’s physical endurance, to fields for advanced scientific research. Most of the knowledge that the world has acquired about climate change and carbon dioxide concentrations in the Earth’s atmosphere over the last 500,000 years, come from the ice cores extracted in Antarctica and Greenland, which are up to two kilometres thick. The pursuit of scientific knowledge took me to Greenland in the “hot” summer of 2019. In the last decade, Greenland has often made headlines due to the intensity of climate change, which is devouring the eternal glaciers faster than ever before, right before the eyes of a numb bewildered humanity. The Arctic tundra was unusually dry the year I visited, and one didn’t have to be a scientist to figure out that something was very wrong. On the other hand, the landscape is inconceivably dynamic and enchanting; as soon as I returned home, I called my friend Babis: “We need to talk...”.
11
Με τον Μπάμπη γνωριζόμαστε πάνω από μια δεκαετία και ομολογώ ότι εκτός από τις φωτογραφικές του ικανότητες, τον θαυμάζω για την προσαρμοστικότητα που έχει επιδείξει σε σειρά τρελών ορειβατικών ιδεών που του έχω προτείνει κατά καιρούς. Μέχρι τώρα η συνάφεια ειρμών, περιπέτειας και φωτογραφικού αποτελέσματος είναι αξιοθαύμαστες. Από τις πρώτες και κάπως βίαιες για έναν πρωτάρη, χειμερινές αναβάσεις στον Όλυμπο για τη φωτογράφιση του ορειβατικού σκι, οι οποίες σε ανύποπτο χρόνο μεταλλάχθηκαν σε χειμερινές αναρριχήσεις των μεγάλων κορυφογραμμών της απρόσιτης βόρειας πλευράς του Ολύμπου, μέχρι τα ταξίδια στα Ιμαλάια, ομολογώ ότι δεν συνάντησα άρνηση σε οτιδήποτε πρότεινα ή παρότρυνα. Όταν έριχνα μια ιδέα, αμέσως εισέπραττα πίσω ένα βροντερό «Μέσα!». Έχοντας εναρμονιστεί με αυτό το τέμπο, και μετά τα χειμερινά ταξίδια του Μπάμπη στη Φινλανδία, τη Νορβηγία και τη Σουηδία, δεν είχα καμία αμφιβολία ότι μετά τη συνάντηση μας σε ένα underground καφέ της χειμωνιάτικης Θεσσαλονίκης και με την πανδημία προ των πυλών, θα άκουγα για άλλη μια φορά το βροντερό «Μέσα!». Δεν χρειάστηκαν περισσότερα από 10 λεπτά παράθεσης προσωπικών εμπειριών και επίδειξης του φτωχού μου φωτογραφικού υλικού, για να κάνουν τον Μπάμπη να αλλάξει πολλές εκφράσεις στο πρόσωπο του, να σηκώσει και αυτός με τη σειρά του το τηλέφωνο και να προκαλέσει άμεσα εξελίξεις.
12
Μόλις μίλησε στο τηλέφωνο εγώ χαλάρωσα. Ένιωσα σαν να είχα φέρει εις πέρας μία αποστολή και απλά περίμενα το αποτέλεσμα: τη φωτογραφική συλλογή που έχετε στα χέρια σας. Και γράφοντας αυτές τις λέξεις, ομολογώ ότι παρά το γεγονός ότι επισκεφτήκαμε το ίδιο μέρος, αυτά που βλέπω μέσα από τη φωτογραφική ματιά του Μπάμπη, με κάνουν να νιώθω ότι δεν είδα τίποτα στη Γροιλανδία. Σίγουρα δεν είναι η πρώτη, αλλά ούτε και θα είναι η τελευταία φορά που με κάνει να νιώθω απρόσεκτος ως προς τις λεπτομέρειες της φύσης, καθώς έπεται και συνέχεια. Αλλά είμαι απόλυτα πεπεισμένος, ότι στην κλεισούρα που βιώνουμε λόγω της πρωτόγνωρης κατάστασης ένεκα πανδημίας, θα βγείτε έξω νοερά και θα ταξιδέψετε στον Αρκτικό Κύκλο που ζεσταίνεται αφύσικα όλο και περισσότερο. Βέβαια η κλιματική αλλαγή δεν θα κοπάσει, καθώς η Γη κλιματικά είναι σε πλήρη ανισορροπία, αλλά ελπίζω ότι τέτοια εικονικά ταξίδια που μας προσφέρει ο Μπάμπης θα φέρουν περισσότερο θαυμασμό για τη Φύση και μεγαλύτερη διάθεση για να τη διατηρήσουμε όσο το δυνατόν ανέγγιχτη. Το οφείλουμε ούτως ή άλλως στις επόμενες γενιές. Καλή περιήγηση στον μαγικό αρκτικό κύκλο!
Μιχάλης Στύλλας Γεωλόγος - ορειβάτης
I have known Babis for over a decade, and I have to admit that, besides his photography skills, I admire how he has responded to a whole series of crazy mountaineering ideas I have thrown at him over the years. So far, the combination of ideas, adventures and photographic footage has proved remarkable. From our first - and somewhat violent for a beginner - winter ascents of Mount Olympus to photograph ski mountaineering feats, which very soon turned into winter climbing of the long ridge lines on the inaccessible north side of Olympus, to Himalayan adventures, he has never refused any of my suggestions or turned down my encouragement. Whenever I put forth an idea, he immediately responds with a resounding “I’m in!”. Having grown accustomed to this tempo, and after Babis’s winter exploits in Finland, Norway and Sweden, I had zero doubt that after our meeting in an underground café in Thessaloniki, just before the first COVID-19 lockdown, I would be hearing that same phrase again! It took no more than 10 minutes of me recounting my experience and showing him my meagre photographic material; his expression changed, he picked up his phone, and the wheels were set in motion.
As soon as he made that phone call, I relaxed. I felt as if I had just completed a mission; all I had to do now, was wait for the result: the collection of images that you are about to enjoy. As I write these words, I have to admit that, despite the fact that we visited the same place, what I can see through Babis’s photographs makes me feel like I didn’t really see Greenland. It is definitely not the first, and will surely not be the last time that he makes me feel inattentive to the wonderful details of nature, as there is more to come! I am absolutely convinced that in this unprecedented situation, this pandemic that is keeping us all locked down and closed in, you will find an escape and an opportunity to travel to the Arctic Circle. As you do so, remember that the Arctic is getting hotter and hotter, that climate change is knocking on all of our doors. I hope that these virtual journeys brought to you by Babis will cause you to admire the wonders of nature, and inspire you to protect them as much as possible. This is, after all, our duty to the next generations. Enjoy your exploration of the magical Arctic Circle! Mike Styllas
Geologist - mountaineer
13
14
15
Όχι, η Αρκτική δεν χαρίζει τα μυστικά της για ένα εισιτήριο. Πρέπει να ζήσεις την ατέρμονη νύχτα, τις καταιγίδες και την καταστροφή της ανθρώπινης υπερηφάνειας.
No, the Arctic does not yield its secret for the price of a ship’s ticket. You must live through the long night, the storms, and the destruction of human pride. Christiane Ritter, “A woman in the polar night”
16
17
ΙΛΟΥΛΙΣΑΤ ILULISSAT
18
19
20
Το Ilulissat, με πληθυσμό 4.670 άτομα το 2020, είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Γροιλανδίας. Ιδρύθηκε το 1741 ως εμπορικός σταθμός από τον Jacob Severin και αρχικά έφερε το όνομά του (Jakobshavn). H σημερινή ονομασία της πόλης σημαίνει (φυσικά!) «παγόβουνα» στη γροιλανδική γλώσσα.
Ilulissat, with a population of 4670 in 2020, is the third largest town in Greenland. It was established by Jacob Severin in 1741 as a trading post, and was initially named after him (Jakobshavn). The town’s current name means (of course!) “icebergs” in Kalaallisut (West Greenlandic).
21
22
23
24
25
Τα σπίτια του οικισμού είναι ξύλινα, και «αγκυρωμένα» στον βράχο με μέταλλο και τσιμέντο. Όλα είναι βαμμένα σε έντονα χρώματα, για να ξεχωρίζουν από μακριά, για τους ψαράδες που επιστρέφουν από τη σπαρμένη με παγόβουνα θάλασσα, ή τα έλκηθρα που επιστρέφουν τον χειμώνα από το απέραντο λευκό… Κάθε σπίτι είναι στραμμένο προς τον ωκεανό. Για τους ντόπιους είναι πολύ σημαντικό να έχουν θέα στη θάλασσα – το να μην τη βλέπουν από τα παράθυρά τους, τους προκαλεί θλίψη.
The town’s houses are made of wood, but are “anchored” to the bedrock with metal and cement. They are all painted in bright colours, making them visible from a distance to fishermen returning from the iceberg-strewn sea, or to sledges returning from the endless white of winter... All the houses face the ocean. A sea view is very important to the locals - not being able to see the sea from their windows is a depressing thought.
26
27
28
Κίτρινο του γιατρού, μπλε του ψαρά, κόκκινο του μπακάλη, πράσινο για το τηλέφωνο. Παραδοσιακή γροιλανδική κωδικοποίηση αντί αρίθμησης των σπιτιών!
Yellow for the doctor, blue for the fisherman, red for the grocer, green for the telephone. Colour-coding in Greenlandic settlements.
29
30
31
32
33
Τα παγόβουνα αποκολλώνται από τον παγετώνα και αρχικά ταξιδεύουν βόρεια, περνώντας μπροστά από την πόλη του Ιλούλισσατ. Icebergs calve from the glacier and initially travel North, passing in front of Ilulissat town.
34
35
36
37
Η εκκλησία Zions Kirke κατασκευάστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα, και όταν περατώθηκε ήταν το μεγαλύτερο οικοδόμημα στη Γροιλανδία. Zions Kirke church was built at the end of the 18th century, and was - at the time - the largest man-made structure in Greenland.
38
39
Ισορροπία και δικαιοσύνη, αυτές είναι ευρωπαϊκές ιδέες. Εδώ, μας κατευθύνει ο καιρός. Εδώ πάνω, χαρά και λύπη, θάνατος και γέννηση, δεν μετριούνται σε μικρές δόσεις. Κανιβαλισμός, παιδοκτονία, ζήλεια, εκδίκηση, κακά πνεύματα, αλλά και μια τεράστια αγάπη για τη ζωή – από αυτό το ποτήρι πίνουν όλοι οι […] Γροιλανδοί. Balance and justice, those are European ideas. Here, the weather directs us. Up here, joy and sorrow, death and birth, are not measured out in teaspoons. Cannibalism, infanticide, jealousy, revenge, evil spirits, and a great joie de vivre – this is the cup from which all […] Greenlanders drink. Gretel Ehrlich, “This cold heaven”
40
41
42
Τα χάσκι είναι χαριτωμένα σκυλιά, ειδικά τα μικρά, αλλά δεν είναι κατοικίδια. Γύρω από την πόλη υπάρχουν μάντρες και χωράφια όπου ζουν το καλοκαίρι και ξεκουράζονται πριν πιάσουν δουλειά τον χειμώνα. Σήμερα είναι σχεδόν όσα οι κάτοικοι της πόλης, αλλά παλαιότερα αριθμούσαν περίπου 15.000 – σχεδόν δεκαπλάσια από τους κατοίκους του Ιλούλισσατ! Sledge dogs are good-looking animals, and the puppies are cute as can be, but they aren’t pets. There are fields all around town where they spend the summers, playing and resting before starting their tough jobs in winter. Today, there are about as many sledge dogs as there are people in Ilulissat, but not long ago there were almost 15,000 - almost ten times as many as the town’s human inhabitants!
43
44
45
Το 90% περίπου των Γροιλανδών ανήκει στην φυλή των Ινουίτ. Στη Γροιλανδική γλώσσα, το νησί λέγεται Kalaallit Nunaat, δηλαδή «Η Γη των Ανθρώπων», και κατοικείται περιστασιακά εδώ και 4.500 χρόνια. Τον 13ο αιώνα έφτασαν εδώ οι νομάδες Thule από την Αλάσκα και τον Βόρειο Καναδά, φέρνοντας μαζί τους έλκηθρα αλλά και σκυλιά. Around 90% of Greenlanders are of Inuit descent, In the Greenlandic language, the island is called Kalaallit Nunaat, meaning “Land of the People”, and has been inhabited more or less regularly for the last 4,500 years. The nomadic Thule tribe arrived here from Northern Canada in the 13th century, bringing their sledges and sledge dogs with them.
46
47
48
Οι Γροιλανδοί έχουν μέσα τους πολλή σιωπή και ικανότητα για απραγία. […] Έτσι επιβιώνουν.
Greenlanders have a lot of silence and do-nothing time inside them. […] It’s how they survive. Gretel Ehrlich, “This cold heaven”
49
[…] στη ζωή των Ινουίτ, δεν υπάρχει καμία οκνηρία. Από την άλλη, δεν υπάρχει και καμία επιδεικτικότητα. […] nothing in Inuit life is slothful. On the other hand, nothing macho goes on either. Gretel Ehrlich, “This cold heaven”
50
51
Ψαράς και κυνηγός εδώ είναι συχνά το ίδιο πράγμα, αφού το κυνήγι της φώκιας γίνεται το καλοκαίρι από βάρκα και τον χειμώνα από έλκηθρο. Μια πρακτική αμφιλεγόμενη για πολλούς, αποκτά άλλη διάσταση όταν διαπιστώσεις ότι το κυνήγι εδώ δεν γίνεται για χόμπι αλλά για επιβίωση – σε έναν τόπο όπου δεν φυτρώνει κανένα δέντρο, κανένα φρούτο, το κρέας της φώκιας προσφέρει πολύτιμα μεταλλικά στοιχεία και βιταμίνες. Fisherman and hunter is often the same thing here, since seals are hunted off boats in the summer, and using sledges in the winter. A practice that is condemned by many acquires a different dimension when you realize that hunting, here, is not a hobby, but a matter of survival - in a land with zero trees, and minimal fresh fruit, seal meat offers valuable minerals and vitamins.
52
53
54
Το στενό λιμανάκι του Ιλούλισσατ στον κόλπο Disko Bay, είναι – μαζί με το αεροδρόμιο – η κεντρική αρτηρία του οικισμού. Εδώ βρίσκεται η μαρίνα με τα μικρά σκάφη των κατοίκων, οι αποβάθρες για τα μεγάλα αλιευτικά, η μονάδα επεξεργασίας της Royal Greenland, αλλά και το ντόκο όπου ξεφορτώνονται τα μεγάλα κοντέινερ που περιέχουν όλες τις ζωτικές προμήθειες του οικισμού. Το νερό στο λιμάνι σπάνια παγώνει, αλλά κάποιες φορές κλείνεται από παγόβουνα που έρχονται από το icefjord – τα οποία ανατινάσσονται εγκαίρως για να διευκολυνθεί η πρόσβαση! The narrow port of Ilulissat, in Disko Bay, is - together with the local airport - the beating heart of the settlement. It hosts the bustling marina, full to overflowing with the locals’ boats, piers for the larger fishing boats, the Royal Greenland processing plant, and the dock where large containers full of vital supplies for the town are offloaded. The water in the port rarely freezes, but it is sometimes obstructed by icebergs floating round from the icefjord - which are summarily blown up to restore access!
55
Βασικές οικονομικές δραστηριότητες στο Ιλούλισσατ από την ίδρυσή του πριν 250 περίπου χρόνια, είναι η αλιεία και το κυνήγι. Σε αυτά έχει προστεθεί, και μάλιστα με σημαντική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, ο τουρισμός. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι το λιώσιμο των πάγων λόγω της κλιματικής αλλαγής έχει οδηγήσει σε σημαντική άνοδο της αλιευτικής βιομηχανίας. The main economic activities in Ilulissat, since its establishment about 250 years ago, are fishing and hunting. In recent years, these professions have been complemented by tourism, which has known significant growth in the past couple of decades. It is worth noting that the rising temperatures caused by climate change have led to a noteworthy growth of the fishing industry, as less sea ice means more time for fishing in the open sea each year.
56
57
58
59
60
61
62
To Oqaatsut, παλιότερα Rodebay, βρίσκεται λίγο βόρεια του Ιλούλισσατ. Με μόλις 29 κατοίκους το 2020, είναι το μικρότερο χωριό της Γροιλανδίας! Oqaatsut, formerly Rodebay, just north of Ilulissat. With 29 inhabitants in 2020, it is the smallest village in Greenland!
63
64
65
66
Tα παλιά χρόνια […], η μόνη θερμότητα και το μόνο φως κατά τους σκοτεινούς μήνες από τον Οκτώβριο έως και τον Φεβρουάριο, ερχόταν από πέτρινα δοχεία στα οποία έκαιγαν λίπος φώκιας ή φάλαινας, γιατί δεν υπήρχε τίποτα άλλο να κάψουν – κανένα δέντρο και σχεδόν καθόλου βλάστηση. In early times […], the only heat and light during the dark months between October and February came from stone dishes holding ignited seal and whale fat because there was nothing else to burn – no trees at all and almost no vegetation. Gretel Ehrlich, “This cold heaven”
67
ΠΑΓΕΤΏΝΑΣ EQI EQI GLACIER
68
69
70
Eqi σημαίνει «άκρο», και είναι η πιο κατάλληλη ονομασία για ένα μέρος που μοιάζει σαν το τέλος του κόσμου, σαν ένα μετέωρο βήμα πάνω από το άκρο του πλανήτη. Eqi means “edge”, an entirely appropriate name for a place that feels like the end of the world, like the edge of the planet.
71
Ο παγετώνας βρίσκεται 3 ώρες βόρεια του Ιλούλισσατ και είναι προσβάσιμος μόνο από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο μέσω του Πορθμού Ataa. Η έξοδός του έχει πλάτος περίπου 3,5 χιλιόμετρα, και το μέσο ύψος του είναι περίπου 200 μέτρα, εκ των οποίων τα 30 έως 80 μέτρα είναι πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. The glacier is a three-hour boat ride from Ilulissat, and is accessible only from July to September, before the Ataa Strait freezes over. The glacier mouth is about 3.5 kilometres wide, with an average height of 200 metres, of which 30 to 80 metres can be seen above sea level.
72
73
74
75
76
Μπροστά μας μόνο πάγος – χιλιόμετρα πάγου, μια παγωμένη θάλασσα με ύψος όσο 30 όροφοι, πανέμορφη και συνάμα τρομακτική. Ο καπετάνιος σβήνει τη μηχανή και στρέφει την πλώρη μακριά από τον παγετώνα, σε ετοιμότητα για μια γρήγορη αναχώρηση εάν χρειαστεί. Βρισκόμαστε στον Παγετώνα Eqi. All we can see is ice - miles of ice, a 30-storey high frozen sea, as beautiful as it is terrifying. Our captain kills the engine and turns the boat so that it faces away from the glacier, ready for a speedy departure if necessary. We are at the Eqi Glacier.
77
Μέσα στην απόλυτη ησυχία, ακούς τον εκκωφαντικό ήχο – σαν βροντή ή πυροβολισμό – γυρνάς απότομα προς τα εκεί με τη μηχανή σε ετοιμότητα, και βλέπεις τόνους πάγου να καταποντίζονται, και σύννεφα από ψαροπούλια να σηκώνονται στον αέρα στιγμιαία. Σε λίγα λεπτά, το σκάφος κουνιέται από το τσουνάμι που σηκώνει ο πάγος, μικρά κομμάτια χτυπούν στο μεταλλικό σκαρί, και το μυαλό σου κάνει σενάρια για μεγαλύτερες αποκολλήσεις, μεγαλύτερα τσουνάμι… Αλλά όταν ο καπετάνιος καπνίζει ήρεμος στην πρύμνη, μάλλον δεν κινδυνεύεις – ακόμα! The sea is dead calm and silence reigns until you hear a roar, like nearby thunder or gunshots. You swiftly turn towards the sound, camera at the ready, to witness tons of shattered ice dropping into the sea, and clouds of sea-birds rising briefly into the air from their perches in front of the glacier. In a few moments, the boat is rocked by the tsunami caused by the calving, small bits crashing into the metal hull, while your brain conjures up bigger calvings, dangerous tsunamis... But when your captain is calmly smoking on deck, you’re probably safe - for now!
78
79
80
81
82
83
ΠΑΓΕΤΏΝΑΣ & ΦΙΌΡΔ ΙΛΟΎΛΙΣΣΑΤ
ΜΝΗΜΕΊΟ ΠΑΓΚΌΣΜΙΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΆΣ ΤΗΣ UNESCO
ILULISSAT ICEFJORD
UNESCO WORLD HERITAGE SITE
84
85
86
Ο Παγετώνας και το Φιόρδ Ιλούλισσατ (Ilulissat Icefjord, γροιλανδικά: Ilulissat Kangerlua) εκτείνεται δυτικά από το Γροιλανδικό Στρώμα Πάγου έως τον Κόλπο Ντίσκο, κοντά στην πόλη Ιλούλισσατ. Στο ανατολικό άκρο του φιορδ βρίσκεται ο παγετώνας Γιάκομπσχαβν Ίσμπρε, ο πλέον «παραγωγικός» παγετώνας στο Βόρειο Ημισφαίριο. Ο παγετώνας ρέει με 20 έως 35 μέτρα την ημέρα, το οποίο έχει ως συνέπεια την αποκόλληση παγόβουνων, συνολικού βάρους 20 δισεκατομμυρίων τόνων το χρόνο, τα οποία διέρχονται από το φιόρδ. Πηγή:Wikipedia
The Ilulissat Glacier and Icefjord (Ilulissat Kangerlua) extends westwards from the Greenland Ice Cap to Disko Bay, near the town of Ilulissat. The Sermeq Kujalleq glacier is located on the eastern edge of the icefjord, and is the most productive glacier in the Northern Hemisphere. The glacier flows at a rate of 20 to 35 metres a day, resulting in the detachment of icebergs with a total weight of about 20 billion tons a year, which travel through the fjord. Source: Wikipedia
87
88
89
90
Το Στρώμα Πάγου της Γροιλανδίας (στα γροιλανδικά Sermersuaq) είναι ένα τεράστιο στρώμα πάγου που καλύπτει 1.710.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, περίπου το 79% της έκτασης της Γροιλανδίας. Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στρώμα πάγου στον κόσμο, μετά της Ανταρκτικής. Έχει μήκος σχεδόν 2.900 χιλιόμετρα από βορρά προς νότο, και το μεγαλύτερο πλάτος του (στις 77°N) είναι 1.100 χιλιόμετρα. Το μέσο ύψος του πάγου είναι 2.135 μέτρα. Εάν έλιωναν τα 2.850.000 κυβικά χιλιόμετρα πάγου της Γροιλανδίας, η στάθμη της θάλασσας στον πλανήτη θα ανέβαινε κατά 7,2 μέτρα! The Greenland Ice Cap (Sermersuaq) is a massive expanse of ice, spanning 1,710,000 square kilometres, or around 79% of Greenland. It is the second largest ice cap in the world, after Antarctica’s. It measures 2,900 kilometres from north to south, and is 1,100 kilometres at is widest (at 77°N). The average height of the ice is 2,135 metres. If the 2,850,000 cubic kilometres of ice in Greenland were to melt, the planet’s sea level would rise by about 7.2 metres!
91
92
93
94
Ο Παγετώνας και το Φιόρδ Ιλούλισσατ έχουν ανακηρυχθεί από το 2004 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO. Υπάρχουν τρία σηματοδοτημένα μονοπάτια στην περιοχή, τα οποία έχουν μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας, όλα με μοναδική θέα στο icefjord από ψηλά. Το μπλε μονοπάτι είναι το μεγαλύτερο και σε οδηγεί στις λίμνες της ενδοχώρας πριν φτάσει κοντά στο «στόμα» του παγετώνα, ενώ στο τέλος του κατεβαίνει προς τη θάλασσα περνώντας δίπλα από τον αρχαίο οικισμό Sermermiut.
In 2004, the Ilulissat Glacier and Icefjord were declared a World Heritage Site by UNESCO. There are three signposted trails in the area, with varying degrees of difficulty, all of which offer unique views of the icefjord from above. The blue trail is the longest, leading to beautiful inland lakes before reaching the glacier “mouth” and descending to sea level, passing by the ancient settlement of Sermermiut.
95
96
Βασίλισσα της Θάλασσας: «Όταν γυρίσετε στην πατρίδα σας, πείτε σε όλους να μην αδειάζουν τις ακαθαρσίες τους στη θάλασσα – γιατί όταν το κάνουν αυτό, λερώνουν εμένα».
Queen of the Sea: “When you go home, tell everyone they must not empty their dirty water into the sea any more, for when they do that, it all goes over me”. Nancy Campbell, “The library of ice”
97
98
99
100
101
ΠΑΓΟΒΟΥΝΑ ICEBERGS
102
103
Μόλις το 10-15% του παγόβουνου προεξέχει από τη θάλασσα. Όσο πιο αλμυρό το νερό, τόσο μεγαλύτερη η επιφάνεια που προεξέχει. Τα μεγαλύτερα παγόβουνα έχουν έκταση πάνω 1,5 κυβικό χιλιόμετρο. Στο Ilulissat Icefjord έχουν μετρηθεί παγόβουνα με ύψος έως και 120 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Στο Ιλούλισσατ, οι κάτοικοι μετρούν την κλιματική αλλαγή με τη μείωση της έκτασης των παγόβουνων που περνούν μπροστά από τα σπίτια τους… Only 10-15% of an iceberg protrudes above the surface of the sea. The saltier the sea water, the higher the iceberg floats. The largest icebergs measure more than 1.5 km3. Icebergs in Ilulissat Icefjord have been measured as high as 120 metres above sea level. (Source: Experience Kangia) In Ilulissat, the locals measure climate change by the reduced size of the icebergs floating past their homes...
104
105
106
107
108
109
110
Οι λίμνες από λιωμένο πάγο στον παγετώνα, μετατρέπονται σε καμάρες και σπηλιές στο παγόβουνο. Former meltwater wells in the ice cap become holes and caves.
111
«Βρώμικο» παγόβουνο από την άκρη του παγετώνα, αναμεμειγμένο με χαλίκι και πέτρες. ‘Dirty’ iceberg from the edge of the ice cap, mixed with gravel and stone.
112
113
114
Τα παγόβουνα λιώνουν σημαντικά από κάτω προς τα πάνω, λόγω της υψηλότερης θερμοκρασίας του θαλασσινού νερού. Έτσι, μοιάζει να «τρώγονται» εκεί όπου ο πάγος συναντάει τη θάλασσα. Icebergs melt severely from the bottom up due to the warmer sea water and are therefore ‘gnawed off’ at sea level.
115
116
117
118
119
Όταν βρεθείς μέσα σε ένα σύμπλεγμα από παγόβουνα, είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθείς ότι αυτοί οι γίγαντες δεν είναι αγκυρωμένοι στη στεριά, και ότι πρόκειται για εφήμερα «νησιά» που επιπλέουν στη θάλασσα και από μέρα σε μέρα αλλάζουν μορφή και ταξιδεύουν…
120
When you find yourself sailing among the icebergs, it is very hard to comprehend that these giants aren’t anchored to land, that they are ephemeral “islands” floating in the sea, changing shape on a daily basis and travelling away...
121
Όταν το μυαλό και τα μάτια σου δεν έχουν συνηθίσει να βλέπουν παντού παγόβουνα, κοιτάς τον ορίζοντα και βλέπεις νησιά, κρουαζιερόπλοια, βάρκες, διάφορα πλεούμενα. Σύντομα, διαπιστώνεις ότι αυτά δεν είναι παρά οι σχηματισμοί του πάγου, με άπειρες διαφορετικές υφές, χρώματα και μορφές. When your brain and eyes haven’t yet become accustomed to seeing icebergs everywhere, you look at the horizon and see islands, cruise ships, boats, all kinds of vessels. You soon realize that these are nothing but ice formations, with a million different textures, colours and forms.
122
123
Πόσο διαφέρουν οι εμπειρίες του καθενός στην Αρκτική. Μπορεί να σκοτώσεις και να καταβροχθίσεις, να υπολογίζεις και να μετράς, να χάσεις το μυαλό από τη μοναξιά και τον τρόμο, και σίγουρα μπορεί να τρελαθείς με ενθουσιασμό από τη συγκλονιστική ομορφιά που σε περιβάλλει. Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι ποτέ, στην Αρκτική, δεν θα βιώσεις κάτι που δεν ήταν ήδη μέσα σου όταν έφτασες εκεί. How varied are the experiences one lives through in the Arctic. One can murder and devour, calculate and measure, one can go out of one’s mind from loneliness and terror, and one can certainly also go mad with enthusiasm for the all-too-overwhelming beauty. But it is also true that one will never experience in the Arctic anything that one has not oneself brought there. Christiane Ritter, “A woman in the polar night”
124
125
126
127
128
129
Οι Ινουίτ ήταν οι πρώτοι εξερευνητές της Αρκτικής, και είχαν τα κότσια να ζήσουν και να ευημερήσουν σε αυτό, το πιο σκληρό κλίμα στον κόσμο. […] Ήταν ένας λαός μαθημένος σε παγετώνες, που ήξερε πώς να ζει στο κρύο, να τρώει αρκετά, να ντύνεται ζεστά, να αποφεύγει το σκορβούτο – ζωτικής σημασίας προσαρμογές τις οποίες οι περισσότεροι ξένοι που ήρθαν στην Αρκτική ήταν υπερβολικά αλαζόνες για να τις υιοθετήσουν. The Inuit were the Arctic’s first explorers and had the savvy to live and thrive in this harshest climate in the world. […] They were an ice age, ice-adapted people who know how to live in the cold, get plenty to eat, dress warmly, and avoid scurvy – life-saving adaptations that most outsiders who came to the Arctic were too arrogant to learn. Gretel Ehrlich, “This cold heaven”
130
131
132
133
134
135
136
137
138
Ο πάγος έχει μνήμη. Θυμάται την κάθε λεπτομέρεια, και θυμάται για ένα εκατομμύριο χρόνια ή και περισσότερο. Ο πάγος θυμάται την πυρκαγιά, θυμάται την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Ο πάγος θυμάται τη χημική σύνθεση της ατμόσφαιρας στην αρχή της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων, πριν από 110.000 χρόνια. Θυμάται πόσες μέρες ηλιοφάνειας είδε ένα καλοκαίρι πριν από 50.000 χρόνια. Ο πάγος έχει μνήμη, και το χρώμα της μνήμης αυτής είναι το μπλε.
Ice has a memory. It remembers in detail and it remembers for a million years or more. Ice remembers forest fires and rising seas. Ice remembers the chemical composition of the air around the start of the last Ice Age, 110,000 years ago. It remembers how many days of sunshine fell upon it in a summer 50,000 years ago. Ice has a memory and the colour of this memory is blue. Robert Macfarlane, “Underland”
139
140
141
142
143
144
145
146
147
ΖΩΉ ΣΤΟ ICEFJORD LIFE IN THE ICEFJORD
148
149
150
151
[…] η ανθρωπότητα πάσχει από σοβαρή αβιταμίνωση, γιατί δεν μπορεί να αντλήσει δύναμη από τη φύση, η οποία είναι αιώνια νέα και αιώνια αληθινή. […] civilization is suffering from a severe vitamin deficiency because it cannot draw its strength directly from nature, eternally young and eternally true. Christiane Ritter, “A woman in the polar night”
152
153
154
155
156
157
158
159
Ένας από τους σημαντικότερους καλοκαιρινούς επισκέπτες της Γροιλανδίας είναι η μεγάπτερη φάλαινα. Φτάνει σαν αποδημητικό πτηνό τον Μάιο, και κολυμπάει στα μεγάλα φιόρδ κατά μήκος της ακτογραμμής έως τον Οκτώβριο, όταν επιστρέφει στα θερμότερα κλίματα του Νότου. One of Greenland’s biggest summer guests is the humpback whale. It comes like a migratory bird in the month of May and swims in the larger fjords along the coast until October, when it swims back to more southern climes.
160
161
162
163
164
165
166
167
168
Ένα χαρακτηριστικό της μεγάπτερης φάλαινας είναι το μοναδικό ασπρόμαυρο μοτίβο στην ουρά της. Τα μοτίβα αυτά χρησιμοποιούνται από τους ερευνητές για την ταυτοποίησή τους, διευκολύνοντας έτσι τη συλλογή πληροφοριών για τη μετανάστευση των μεγάπτερων και για την προτίμηση που δείχνουν σε συγκεκριμένες περιοχές. Ένα άλλο χαρακτηριστικό τους είναι η ηχητική έκταση – το τραγούδι της μεγάπτερης φάλαινας είναι διάσημο σε όλο τον κόσμο. One characteristic of the humpback whale is the unique black and white pattern that is found on its fluke. The patterns are used by researchers to identify individuals and this makes it possible to collect information about the migration of humpback whales and their preferences for certain areas. Another characteristic is the enormous sound register of the humpback whale and its whale song is therefore world famous. (Source: Guide to Greenland)
169
170
171
172
Megaptera novaeangliae: τα αρσενικά έχουν μήκος 11-17,5 μέτρα, τα θηλυκά 11-19 μέτρα και ένα νεογέννητο έχει μέσο μήκος περίπου 4,3 μέτρα. Γεννιούνται με βάρος περίπου 2,5 τόνους και φτάνουν τους 35 ως ενήλικα ζώα. Το μήκος του πλαϊνού τους πτερυγίου φτάνει τα πέντε μέτρα! Διαθέτουν μπαλένες αντί για δόντια, οι οποίες στηρίζονται στον ουρανίσκο τους και σχηματίζουν ένα είδος φίλτρου, που επιτρέπει στο νερό της θάλασσας να εξέρχεται από το στόμα, συγκρατώντας μικρά ψάρια, κριλ και πλαγκτόν με τα οποία τρέφεται το κήτος. Megaptera novaeangliae: males are 11-17.5 metres long, while females are between 11 and 19 metres long, and newborns, average about 4.3 metres. A newborn humpback whale calf weights up to 2.5 tons, with adults reaching an incredible 35 tones. Their flippers are up to five metres long! They have baleens instead of teeth, which are attached to the roof of their mouth, forming a type of filter that allows seawater to escape while retaining the small fish, krill and plankton these marine mammals feed on.
173
174
175
176
Αυτό το τεράστιο θαλάσσιο θηλαστικό είναι απόλυτα προστατευμένο σε ολόκληρη τη Γροιλανδία, και τις τελευταίες δεκαετίες ο πληθυσμός των μεγάπτερων φαλαινών αυξάνεται σταθερά. Σήμερα στη Γροιλανδία υπάρχει βιώσιμος πληθυσμός περίπου 3.000 τέτοιων φαλαινών, που αυξάνεται κατά περίπου 30 κάθε χρόνο, καθώς οι θηλυκές γεννούν ένα μωρό κάθε 2-3 χρόνια. Η κύηση διαρκεί 11-12 μήνες και το μικρό μένει με τη μητέρα του έως και έναν χρόνο, καταναλώνοντας 50 λίτρα γάλα την ημέρα. This huge marine mammal is totally protected in the whole of Greenland and over recent decades, the number of humpback whales has steadily increased. Today there is a viable population of about 3,000 individuals in Greenland. There is a small increase of a maximum of 30 individuals each year within this population, because a female typically gives birth to a calf every one to three years. Gestation takes between 11 and 12 months and the calf stays with its mother for up to a year, drinking 50 litres of its mother’s milk every day.
177
178
179
180
181
182
183
ΕΥΧΑΡΙΣΤΊΕΣ
ACKNOWLEDGEMENTS Όλα αυτά θα είχαν παραμείνει στο στάδιο του ονείρου εάν δεν υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι. Ένα μεγάλο ευχαριστώ, λοιπόν, για τη διοργάνωση του ταξιδιού στην The Lifetime Experience. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Canon Greece που τόσα χρόνια στέκεται πλάι μου και στηρίζει τις ιδέες μου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Πλαίσιο που δεν δίστασε στιγμή να ακολουθήσει το όραμά μου. Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στους υποστηρικτές του Arctic Heat: Manios Cine Tools/Peak Design και 55 Peaks.
184
All of this would have remained a pleasant daydream if it weren’t for certain people. A big thank you for organizing this whole trip, to The Lifetime Experience. A big thank you to Canon Greece, for standing by me all these years and supporting my ventures. A big thank you to Plaisio store, for not hesitating even briefly before deciding to share my vision. And a big thank you to Arctic Heat’s other supporters: Manios Cine Tools, Peak Design and 55 Peaks.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΊΑ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΈΣ
Campbell, Nancy; The Library of Ice. Scribner, 2018.
Επιλογή κειμένων - Μεταφράσεις: Σοφία Βλαβιανού Quote selection - Translation: Sofia Vlavianou
BIBLIOGRAPHY
Ehrlich, Gretel; This Cold Heaven, Seven Seasons in Greenland. Fourth Estate, 2002. Experience Kangia, Official Guide to the World Heritage Site Ilulissat Icefjord, 2013.
CREDITS
Σχεδιασμός - Layout: Έλενα Γκαντώνα Design - Layout: Elena Gadona
Macfarlane, Robert; Underland. Penguin Books, 2019. Ritter, Christiane; A Woman in the Polar Night. Pushkin Press, 2010. Wikipedia www.guidetogreenland.com
185
186
187
GREENLAND
ARCTICHEAT FIRST ENCOUNTERS / Η ΠΡΩΤΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ
PHOTOS
BABIS GIRITZIOTIS EDITION 2021
188