düzeltmek için karşı konmaz bir istek duydu. Kilisede tabut yere indirildi ve çelenkler etrafına dizildi. Büyük anne felç geçirmişti ve görebilmek için gözkapağını parmağıyla kaldırması gerekiyordu. Tabutu, çelenkleri in celedi. Çelenklerden birinin üzerinde MartynoVun adı vardı. "Atın bunu!" diye emretti. Felçli gözkapağını parmağıyla kaldırarak açık tuttuğu yaşlı gözüyle, henüz yirmi akı yaşında olan Lermontov'un son yolculuğunda vefakâr bir şekilde üzerine titriyordu.
18 Jaromil (daha yirmi yaşında bile değil!) odasında ve ateşler içinde kıvranıyor. Doktor zatürree teşhisi koydu. Duvarın ötesinden, gürültücü bir şekilde tartışan kiracıların sesleri geliyor. Ama anne yan odanın gürültüsünü işitmiyor. Kafasında ilaçlar, sıcak ıhlamurlar ve nemli kompreslerden başka bir şey yok. Küçüklüğünde de, onu kıpkırmızı ve ateşler içinde ölümün elinden almak için günlerce başucundan ayrılmamıştı. Bu kez de, aynı tutku, sabır ve sadakatle üzerine titreyecekti. Jaromil uyuyor, sayıklıyor, uyanıyor ve yeniden sayıklamaya başlıyor; yüksek ateş alevler halinde bedenini sarmalıyor. Evet, yine de alevler mi? Her şeye rağmen sıcaklık ve ışığa dönüşecek mi?
19 Annenin karşısında, Jaromil ile konuşmak istediğini söyleyen bir yabancı var. Anne reddediyor. Adam kızıl saçlı kızın adım anıyor. "Oğlunuz kızın kardeşini ihbar etti. Şu an ikisi de tutuklu. Kendisiyle konuşmam gerek." Annenin odasında, ayakta karşı karşıya duruyorlar; anne 304