12
Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 5 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014
ΑΡΘΡΑ
Μέτρα πρόληψης για το σαράκι της διαφθοράς ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΗ
Ορθά, ορθότατα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας τόνισε, την Πρωτοχρονιά, τη σημασία των αυστηρών μέτρων κατά της διαφθοράς. Είναι βαρύ το φορτίο και το πρόβλημα δεν έχει λυθεί. Γιατί; Αν περιγράψουμε τους λόγους για τους οποίους πρέπει να καταπολεμηθεί η μίζα, η διαπλοκή, η διαφθορά πολιτικών και κρατικών υπαλλήλων, θα βρεθούμε μέσα στα μεγάλα προβλήματα του κράτους και της οικονομίας. Ο πρώτος λόγος είναι η σπατάλη. Οι κρατικοί πόροι διατίθενται σε μη αναγκαίες δαπάνες, οι οποίες διογκώνονται για να υπάρχει το περιθώριο της μίζας. Γενικά μεγαλώνει το κόστος της λειτουργίας του κράτους με στόχο τον προσωπικό πλουτισμό ή την ενίσχυση του κομματικού ταμείου ή εκείνου των δημοτικών εκλογών. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η διαδικασία και τα «μαύρα» του «λαδώματος» είναι μέρος του μηχανισμού της παραοικονομίας, στην οποία
διοχετεύει κρατικό χρήμα, που έχει συλλεγεί με δυσβάσταχτους φόρους. Είναι ένας φόρος υπέρ της παραοικονομίας. Τα χρήματα αυτά δεν διοχετεύονται μόνον στη κατανάλωση, αλλά σημαντικό μέρος τους διατίθεται σε «μαύρες» επιχειρηματικές δραστηριότητες. Ο τρίτος λόγος είναι η απαξίωση του Δημοσίου, η επικράτηση όλο και μεγαλύτερης δυσπιστίας απέναντι στο πώς διαχειρίζεται διαχρονικά το κράτος τα χρήματα που μαζεύει, η αμφισβήτηση της ίδιας της δημοκρατίας - που πλέον εμφανίζεται ως δημιουργός σκανδάλων και όχι πολιτικό σύστημα που τα καταστέλλει και τα προλαμβάνει. Είναι σαράκι που τα καταστρέφει όλα. Και οι τρεις αυτοί λόγοι, η σπατάλη, η κλοπή του δημόσιου χρήματος, η απαξίωση του Δημοσίου, είναι χαρακτηριστικά που δεν περιορίζονται βεβαίως στη διαφθορά και τις μίζες. Σπατάλες γίνονται και χωρίς μίζες, κλοπή -όχι τόσο συχνά- γίνεται και απευθείας από το ταμείο, στην απαξίωση του Δημοσίου οδηγούν και
Το καθεστώς δωροδοκιών είναι πλήγμα βαρύ στη δημοκρατία. Η Δικαιοσύνη προχωρεί - καμία υπόθεση στο συρτάρι. Όμως ουδείς αναγνωρίζει ότι έχει την ευθύνη να προλαμβάνει τις μίζες και τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος
πολλές άλλες πράξεις και λόγια. Βρισκόμαστε στη καρδιά των προβλημάτων του κράτους και της οικονομίας μας. Γι’ αυτό η αντιμετώπιση της δια-
φθοράς και της μίζας είναι τόσο δύσκολη. Ανατροφοδοτείται από τον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις και γίνεται η διαχείριση. Έχει επικρατήσει να μην ελέγχονται οι πολιτικές και διοικητικές ευθύνες όταν αποκαλύπτεται μια πράξη δωροδοκίας. Οι προϊστάμενοι δείχνουν «προς τα κάτω». Ουδείς είχε την ευθύνη να προλάβει την κλοπή, τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Συγχρόνως εκδηλώνεται στα Μέσα επικοινωνίας -και, υποθέτουμε, και σε σημαντικό τμήμα της κοινής γνώμης- μια τάση επικέντρωσης στα πρόσωπα, στους δράστες της παρανομίας, πολλές φορές με μια υπερβολική μονομέρεια, ακόμη και φθόνο. Όμως δεν είναι παράνομες πράξεις στην έρημο, στην άγρια Δύση. Είναι διαφθορά, λάδωμα και μίζα σε ένα πλέγμα θεσμικών, κομματικών και οικονομικών σχέσεων που τα επιτρέπει, τα ανέχεται - τα καταδικάζει όταν αποκαλυφθούν, όταν καταγγελθούν, όταν μια υπηρεσία, ένα τμήμα του κράτους, έκανε σωστά τη δουλειά του. Δεν υπάρχει, δεν λειτουργεί αποτελεσματικός μηχανισμός
πρόληψης. Αντιθέτως, λειτουργούν πολλοί μηχανισμοί που ασχολούνται με την παράκαμψη των εμποδίων ώστε να επιτευχθεί η δωροδοκία και κυρίως ο στόχος της, η πελατειακή εξυπηρέτηση. Η έκταση της διαφθοράς στη χώρα είναι μεγάλη. Και είναι απλωμένη σε βάθος. Δεν θα μειωθεί όμως, αν δεν ξεκινήσει «από πάνω» το ξεκαθάρισμα. Οι υποθέσεις Τσοχατζόπουλου, Κάντα, Μαντέλη, που προχώρησε η Δικαιοσύνη, δείχνουν ότι έχουν αρχίσει να ξεκαθαρίζουν. Καμία υπόθεση στο συρτάρι, κανένα κουκούλωμα δεν είναι σήμερα ανεκτό. Και πρόληψη. Βρισκόμαστε σε χρονιά εκλογών. Όλοι θα κριθούν. Όλα -ή περίπου όλα- μαθαίνονται σε αυτή τη χώρα. Θα άξιζε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να συζητήσει εγκαίρως με τα κόμματα μέτρα που θα προστατεύουν το δημόσιο χρήμα και θα αποκαθιστούν το κύρος της δημοκρατίας.
Το μεγάλο παραμύθι του μονόδρομου ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ
Η αποκάλυψη της Μέρκελ για το Ότι θα κατέρρεε η Ευρωζώνη, αν οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι απειλούσαν έξοδο από το ευρώ, θρυμματίζει τα μεγάλα ψέματα και τις υιοθετημένες κατά παραγγελία απειλές της καγκελαρίου, να κάτσουμε φρόνιμα για να αρχίσει το πείραμα. Ένα πείραμα που συνεχίζεται με βαρύ τίμημα για τοΝ λαό και τη χώρα. Ένα πείραμα που αν δεν διακοπεί τώρα, το συντομότερο δυνατόν, θα έχει δυσβάσταχτο κόστος σε χρήμα, πόνο και χρόνο για όποιον αναλάβει την επιχείρηση ανοικοδόμησης της χώρας. Η κρίσιμη στιγμή, εκεί που ο Γ. Παπανδρέου ανήγγειλε το δημοψήφισμα ώστε να αποφασίσει ο λαός για το Μνημόνιο, δεν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα, δεν προηγήθηκαν συνεννοήσεις με όλα τα κόμματα ώστε οι δανειακές συμβάσεις να συμφωνηθούν με όρους που δεν θα στραγγάλιζαν την ελληνική οικονομία και τοΝ λαό μας. Μέρκελ και Σαρκοζί και άλλες δυνάμεις εντός και εκτός της χώρας βρήκαν αμέσως επαφή με Σαμαρά και Βενιζέλο καθώς ο ΓΑΠ υποχώρησε (άγνωστο με ποιες απειλές) και αποσύρθηκε από το πολιτικό παιχνίδι. OYTE ο Σαμαράς, ούτε ο Βενιζέλος, ούτε κανείς από τους άφθονους κεντροαριστερούς και τη ΔΗΜ.ΑΡ.
(που έβλεπαν -τρομάρα τους- ιστορικό συμβιβασμό) αισθάνθηκε την ανάγκη να αρθρώσει δύο λόγια για όσα μαρτύρησε η Μέρκελ. Υποτάχθηκαν εν πλήρΕΙ συνειδήσει για να τους ανατεθεί η εξουσία και να υλοποιήσουν το πρόγραμμα των δανειστών κατακτητών της χώρας μας. Θυμάστε μετά τον πρώτο γύρο των εκλογών του Ιουνίου του 2012 τι όρους έβαζαν στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ; Κάνε ό,τι θες αρκεί να μείνουμε στο ευρώ. Τη μόνη δυνατή απειλή, το πλέον ισχυρό διαπραγματευτικό ατού (κατά ομολογία της Μέρκελ) εκείνη την περίοδο, απαίτησαν να μην χρησιμοποιηθεί. Ενδιαμέσως, πριν τις επαναληπτικές εκλογές, υποσχέθηκαν αυτοί, με την προσθήκη της ΔΗΜ.ΑΡ., ότι θα επαναδιαπραγματευτούν σκληρά (!) τους όρους της δανειακής σύμβασης.
Κανένας άνθρωπος στον κόσμο δεν μπορεί να κατηγορήσει μια χώρα η οποία ζητάει αλλαγές των όρων εξόφλησης των παράτυπων, σύμφωνα με τους όρους του Μάαστριχτ, δανείων, ώστε να σταματήσει την ανθρωπιστική κρίση και τη δραματική συρρίκνωση του πληθυσμού της
HTAN τόσο σκληροί διαπραγματευτές, που ακόμα για τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση έκαναν αίτηση έγκρισης στην Τρόικα! Δεμένοι με τους εγχώριους χορηγούς και χρηματοδότες τους, πολλές φορές ξεπέρασαν τις απαιτήσεις των τροϊκανών υιοθετώντας αιτήματα των «κουκουλοφόρων με τις γραβάτες» (κατά τον χαρακτηρισμό του Πρετεντέρη), οι οποίοι μέσα στον πανικό, ζητούσαν από τον πρόθυμο υπουργό Οικονομικών Βενιζέλο φιλοεργοδοτικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις. Χαρακτηριστική είναι η κατηγορία που εκτόξευσε η Λούκα Κατσέλη κα-
τά του Βενιζέλου για το πολυνομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις, όταν στις αρχές Οκτωβρίου του 2011 παρουσία του Γ. Παπανδρέου τον κατηγόρησε ότι: «Εσύ περνάς μια νεοφιλελεύθερη γραμμή, εγώ αντιστέκομαι σε αυτό, και σου επαναλαμβάνω ότι η τρόικα ποτέ δεν ζήτησε το άρθρο 37, αυτό είναι δικιάς σου έμπνευσης. Περνάς τη γραμμή ορισμένων εργοδοτών. Κάνεις ρουσφέτι σε 4-5 επιχειρηματίες, τραπεζίτες και εκδότες»!
ΣTH συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στις 23 Μαΐου του 2011 ο Βενιζέλος με την ασφάλεια του υπουργού Άμυνας κατηγόρησε τον Παπακωνσταντίνου και την κυβέρνηση γενικότερα λέγοντας ότι «η χώρα βρίσκεται σε δημοσιονομική κατοχή!» Σήμερα, τόσο αυτός όσο και ο Σαμαράς που ανέλαβε να προστατεύσει τη «λάθος συνταγή», έχουν το θράσος να μιλάνε για φως στο βάθος του τούνελ. Χωρίς το παραμικρό αναπτυξιακό σχέδιο σε όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας, ακολουθώντας τις οδηγίες των δανειστών, περιμένουν ότι σε συνθήκες κατάρρευσης της εσωτερικής ζήτησης, με σειρά εμποδίων σε όλη την παραγωγική διαδικασία, όπως είναι το κόστος ενέργειας, το απρόσιτο κόστος του χρήματος από τα εγχώρια πιστωτικά ιδρύματα, η κατάρρευση της αγοράς ακινήτων με τις υποθήκες των δανεισμένων επιχειρήσεων να έχουν χάσει το 50% της αξίας τους, το κόστος μεταφοράς των εξαγώγιμων προϊόντων, η παντελής έλλειψη εξωτερικής οικονομικής και εμπορικής πολιτικής, να δουν φως! ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ να υπάρχει διαπραγματευτικό πλεονέκτημα, αν ο λαός αποφασίσει να αναθέσει τη διακυβέρνηση του τόπου στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα; Η απάντησή μου είναι πως υπάρχει. Κανένας άνθρωπος στον κόσμο δεν μπορεί να κατηγορήσει μια χώρα η οποία ζητάει αλλαγές των όρων εξόφλησης των
παράτυπων, σύμφωνα με τους όρους του Μάαστριχτ, δανείων ώστε να σταματήσει την ανθρωπιστική κρίση και τη δραματική συρρίκνωση του πληθυσμού της. ΣΗΜΕΡΑ λοιπόν που η Ευρώπη βράζει και ο σκεπτικισμός για το μέλλον των κοινωνιών φουντώνει, με συνταρακτικές αλλαγές να αναμένονται στην σύνθεση του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, η διαπραγμάτευση είναι εφικτή, αλλά και αναγκαία για να σταματήσει ο κατήφορος της χώρας και να ανακτηθεί η εθνική κυριαρχία. Είναι φανερό πως δεν υπάρχει μονόδρομος. Υπάρχει μόνο το σκιάχτρο της γερμανικής ηγεμονίας. Ενοείται πως μια τέτοιου είδους διαπραγμάτευση δεν είναι απλή και εύκολη υπόθεση. Απαιτείται εξαιρετική προετοιμασία, τεκμηριωμένες προτάσεις, με δοκιμασία πολλών σεναρίων και εναλλακτικών λύσεων. Απαιτούνται διεθνείς συνεννοήσεις και επαφές με τους μεγάλους παγκόσμιους παίκτες, με τους οποίους μπορεί και πρέπει να έχεις προετοιμάσει γραμμές αμύνης δίνοντας και παίρνοντας. Τα ψέματα και οι εκβιασμοί Σαμαρά - Βενιζέλου έχουν εξαντληθεί. Είναι στο χέρι της μεγάλης δημοσκοπικά Αριστεράς να διαφυλάξει και να ενισχύσει την ενότητά της προσκαλώντας στον δύσκολο πολιτικό αγώνα τις δυνάμεις που θέλουν και μπορούν να συνδράμουν στους βασικούς εθνικούς στόχους. dchristou52@gmail.com