Η ΑΥΓΗ • TETAΡΤΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013
31
ΑΡΘΡΑ
Προς Φαρισαίους ΤΗΣ ΤΖΙΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗ*
Διακόπτω προς στιγμήν την απομόνωσή μου, λόγω επιστημονικών υποχρεώσεων, και επανασυνδέομαι με την «Αυγή» γιατί τις μέρες αυτές τα νεύρα μου έχουν χτυπήσει «κόκκινο». Αν με ρωτούσαν με τι παρομοιάζω τον εαυτό μου, θα έλεγα: με αναβράζον δισκίο! 1. Απευθυνόμενη προς τον κ. Κουτσούμπα, που τα «χώνει» στον ακραίο ΣΥΡΙΖΑ από τα δεξιά: «Δεν δικαιούται διά να ομιλεί το τιμη-
μένο το οποίο, εδώ κα λίγα χρόνια, είχε συνάψει στενή συμμαχία με το ΔΗΚΚΙ του κ. Τσοβόλα». 2. Απευθυνόμενη προς τον κ. Κεδίκογλου: «Χίλιες φορές ένας ‘πρόεδρος 15μελούς’ που σέβεται τους δημοκρατικούς θεσμούς, από έναν πρωθυπουργό που γράφει στα σινιέ παπούτσια του το Κοινοβούλιο και περνάει την ώρα του μιμούμενος τη Χαλιμά»! 3. Απευθυνόμενη προς τον αξιότιμο κ. Βενιζέλο: «Εύγε σας, διότι πρώτος εσείς εφαρμόσατε το μέτρο της ‘κινητικότητας’. Φύγατε από την καθηγητική σας έδρα και μεταφερθήκατε στην έχουσα ανάγκη στελεχώσε-
ANTIKATOΠΤΡΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΗ
ως Βουλή, για να καρφωθείτε μονίμως σε βουλευτικές και υπουργικές έδρες. Ερωτώ, αν η πανεπιστημιακή, ‘οργανική’ σας θέση καταργήθηκε, ή την κρατάτε ‘ρεζέρβα’»; 4. Απευθυνόμενη προς τον κ. Κουβέλη: «Προσέξτε μήπως η ισορροπητική πραότητα της ΔΗΜ.ΑΡ. μολυνθεί από το υστερικό σύνδρομο του μνημονιακού, νοσοκομειοφάγου υπουργού Λοβέρδου! Σοβαροί, αριστεροί, κεντροαριστεροί εκσυγχρονιστές του Τρίτου Δρόμου δεν ταιριάζουν με μορφάζοντες ήρωες του Σενέκα!» 5. Απευθυνόμενη προς τον πανταχόθεν βαλλόμενο ΣΥΡΙΖΑ: «Βάστα γερά!».
Λιγότερη φυλακή... έστω και με βραχιολάκι ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗ
Η ηλεκτρονική επιτήρηση εξαγγέλθηκε αρχικά ως μέτρο-εγγύηση ασφαλείας για τις περιπτώσεις των κρατουμένων για τους οποίους υπήρχε δυσκολία στη χορήγηση της άδειας. Το πρόβλημα δεν προέκυψε από τα υψηλά ποσοστά παραβίασης των αδειών. Αντιθέτως, το μικρό ποσοστό παραβίασης δεν δικαιολογούσε αυτό το μέτρο. Έπρεπε λοιπόν να επινοηθεί ο λόγος για την εφαρμογή του και τι πιο αποτελεσματικό από την επίκληση του φόβου. Ο φόβος λοιπόν έπρεπε να καλλιεργηθεί και αυτό έγινε με την επικοινωνιακή ανάδειξη εγκληματικών ενεργειών εν αδεία κρατουμένων, είτε γνωστών κρατουμένων οι οποίοι παραβίασαν τους όρους της άδειάς τους. Και έτσι η εξαίρεση έγινε ο κανόνας και ναρκοθετήθηκε ο μοναδικός ίσως δρόμος κοινωνικής επανένταξης, οι άδειες. Στις 26.11.12 με ερώτησή του ο βουλευτής της Ν.Δ. Α. Ψυχάρης επικαιροποιούσε το ζήτημα της χορήγησης των αδειών ως πρόβλημα, ζητούσε στοιχεία για την καλή και κακή χρήση τους από τους κρατούμενους και ρωτούσε πότε θα εφαρμοστεί η εξαγγελία για ηλεκτρονική παρακολούθηση των εν αδεία κρατουμένων. Στην απάντηση που έλαβε μάθαμε ότι ο αριθμός των τακτικών αδειών που έχουν χορηγηθεί σε κρατούμενους την τελευταία τριετία είναι 12.004 και ο αριθμός παραβιάσεων αυτών των αδειών, κατά το ίδιο χρονικό διάστημα, είναι 324. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των κρατουμένων παραμένει η δυσκολία στη χορήγηση των αδειών. Τον Μάρτιο μπήκε σε διαβούλευση το Σχέδιο Νόμου «Μέσα ηλεκτρονικής επιτήρησης υποδίκων, καταδίκων και εν αδεία κρατουμένων» το οποίο διευρύνει το πεδίο εφαρμογής στους υπόδικους και τους κατάδικους και στις 13 Σεπτεμβρίου κατατέθηκε στη Βουλή. Σύμφωνα με τους συντάκτες του νoμoσχεδίου, στόχος της εφαρμογής του μέτρου είναι η αποσυμφόρηση του ήδη υπερκορεσμένου σωφρονιστικού συστήματος. Πρόκειται για ήπια μορφή περιορισμού της κίνησης αντί της φυλάκισης, που συνεπάγεται πλήρη περιορισμό της φυσικής ελευθερίας. Δεν επιβάλλεται ως αυτοτελής ποινή, δηλα-
δή ο δικαστής δεν μπορεί να επιβάλει για κάποιο αδίκημα επιτήρηση, αλλά μόνο ως μέτρο εναλλακτικό της φυλάκισης. Το μέτρο δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε κανέναν χωρίς να συναινεί ο ίδιος. Δεν μπορεί, δηλαδή, αναγκαστικά να επιβληθεί σε κανέναν. Η ηλεκτρονική επιτήρηση με βραχιολάκι δεν αφορά ελεύθερους, αλλά ανθρώπους που διαφορετικά θα ήταν στη φυλακή. Προβλέπεται για κρατούμενους που θα ήταν είτε προσωρινά κρατούμενοι είτε κατάδικοι οι οποίοι βγαίνουν νωρίτερα και μέχρι τον χρόνο της κανονικής τους απόλυσης υπό όρους. Το ίδιο ισχύει και για τους ανήλικους, με ευνοϊκότερους ακόμη όρους, αλλά και για τις περιπτώσεις των καταδίκων των οποίων τις άδειες απορρίπτουν. Εκτιμάται ότι η ηλεκτρονική επιτήρηση βαριάς εγκληματικότητας δίδει τη δυνατότητα στα αντίστοιχα πειθαρχικά συμβούλια των φυλακών να κάμψουν τους δισταγμούς τους στις περιπτώσεις που έχουμε βαρύ έγκλημα και παρέχει τα εχέγγυα για τη χορήγηση άδειας. O κρατούμενος μπορεί να εξέρχεται της οικίας του προκειμένου να εργάζεται, να εκπαιδεύεται, να καταρτίζεται επαγγελματικά, να συμμετέχει σε προγράμματα συντήρησης ή απεξάρτησης από ναρκωτικές ουσίες ή αλκοόλ ή και να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις που του έχουν επιβληθεί. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, ιδιωτικές εταιρείες δεν εμπλέκονται, το σύστημα θα εφαρμόζεται από την ΕΛ.ΑΣ. και το κόστος για τους μη δυναμένους θα το αναλαμβάνει το Δημόσιο. Μέτρο λοιπόν προαιρετικό, που ελαφραίνει τη βαρύτητα της κράτησης, που δίνει την ευκαιρία εξόδου από τη φυλακή γρηγορότερα, που βοηθάει στην επανένταξη, που μπορεί να υποκαταστήσει εντελώς τη φυλάκιση είναι σε θετική κατεύθυνση. Εντύπωση προκάλεσε η θέση της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων. Όχι μόνο για την επιχειρηματολογία αυτή καθεαυτή αλλά και για την ιδιαίτερη εμμονή στην απόρριψη ενός μέτρου το οποίο η πλειονότητα των κρατουμένων προσδοκά ως ευκαιρία γρηγορότερης εξόδου από το κολαστήριο της φυλακής.
Στην αφήγηση όσων είναι αρνητικοί στο μέτρο η επιτήρηση εμφανίζεται σαν να αφορά ανθρώπους ελεύθερους των οποίων θίγονται οι ελευθερίες. Επίσης, έντονα εκφράζεται ο φόβος μήπως η εφαρμογή του μέτρου γίνεται πειραματικά στους κρατούμενους, ώστε να επεκταθεί στο μέλλον στους ελεύθερους ανθρώπους. Ο φόβος για την επικράτηση ενός μοντέλου πανοπτικού ελέγχου δεν αφορά τους κρατούμενους γιατί από τη θέση τους ήδη το υφίστανται. Ας μη ζητάμε λοιπόν από ανθρώπους ομήρους σε κολαστήρια και επιπλέον χωρίς φωνή να δώσουν μια μάχη που αφορά όσους είναι ελεύθεροι. Έως ότου υπάρξει κυβέρνηση που θα προχωρήσει σε μια ριζοσπαστική αναμόρφωση και του ποινικού και του σωφρονιστικού συστήματος, με σχέδιο για εναλλακτική ποινή, ημιελεύθερη διαβίωση, κοινωφελή εργασία και πάνω απ’ όλα με σεβασμό στην αξία του ανθρώπου-κρατούμενου, αν υπάρχουν χαραμάδες ελευθερίας που οδηγούν σε λιγότερη φυλακή ή συμβάλλουν στην κοινωνική επανένταξη, ας σεβαστούμε το δικαίωμα των κρατουμένων να συναινέσουν στο μέτρο και να επιλέξουν τον δρόμο προς την ελευθερία έστω και διά της επιτήρησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να δώσει τη μάχη για να διασφαλιστεί ότι στην εφαρμογή του μέτρου δεν θα εμπλέκονται ιδιωτικές εταιρείες, ότι θα αφορά προσωρινά κρατούμενους οι οποίοι σε διαφορετική περίπτωση θα βρίσκονταν στη φυλακή, ότι θα περιλαμβάνει όντως τους οικονομικά αδύναμους, αλλά και ότι η μεταχείριση των κρατουμένων πρέπει να είναι ίδια ανεξαρτήτως του είδους του εγκλήματος και άρα ότι δεν θα υπάρχει η εξαίρεση του νόμου για πρόσωπα που έχουν καταδικαστεί για αδικήματα που σχετίζονται με την τρομοκρατία. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί παρά να σεβαστεί και να υπερασπιστεί το δικαίωμα των κρατουμένων που βιώνουν την οδύνη του εγκλεισμού να συναινούν σε μέτρα που διευκολύνουν τη ζωή τους και τους απεγκλωβίζουν γρηγορότερα από τη φυλακή. Τα υπόλοιπα εντάσσονται στη σφαίρα ενός αριστερισμού ανέξοδου και αναντίστοιχου της τραγικότητας των συνθηκών που βιώνουν οι κρατούμενοι.
Για τη ΒΙΟΧΑΛΚΟ ψάξτε τις τράπεζες Πολλά λόγια ακούστηκαν για τη μεταφορά της έδρας της ΒΙΟΧΑΛΚΟ στο Βέλγιο, στα κανάλια και σε ραδιόφωνα. Διάφοροι σχολιαστές με την ευκαιρία ανέπτυσσαν τις γενικές απόψεις τους, για το κράτος που μπαίνει συνεταίρος στις επιχειρήσεις κ.λπ. κ.λπ. Αλλά δεν είμαστε στη δεκαετία του ‘90 και το 2000... Αλλού είναι το πρόβλημα. Δεν είναι το ύψος της φορολογίας η αιτία της απόφασης της διοίκησης της εταιρείας - όπως π.χ. με τις μικρές ή μεσαίες επιχειρήσεις που πήγαιναν στη Βουλγαρία. Ούτε βέβαια το κόστος εργασίας: δεν φεύγει η παραγωγή από την Ελλάδα, αλλά και αν έφευγε, στο Βέλγιο θα πήγαινε; Ούτε η φορολογία στο Βέλγιο είναι μικρότερη. Ούτε η αλλαγή στους κανόνες για τις αποσβέσεις -έγινε το καλοκαίρι- είναι ο λόγος τέτοιας απόφασης που σχεδιάζονταν επί μήνες. Δύο είναι οι αιτίες: Η πρώτη, η καθοριστική, είναι η αδυναμία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος να χρηματοδοτήσει τις εταιρείες του ομίλου - το αναφέρει η ανακοίνωση της εταιρείας. Και η δεύτερη, όχι ασήμαντη, είναι η πίεση που ασκούν οι τράπεζες άλλων ευρωπαϊκών χωρών: για να χρηματοδοτήσουν απαιτούν η έδρα να είναι στη χώρα τους. Αυτή την αιτία δεν την αναφέρει η ανακοίνωση της εταιρείας. Η υπόθεση ΒΙΟΧΑΛΚΟ έχει σημασία λόγω του μεγέθους της εταιρείας. Αναμφίβολα είναι βιομηχανία με μεγάλη δραστηριότητα στην Ελλάδα και δεν φαίνεται οι κύριοι μέτοχοι να ζήλεψαν τη δόξα άλλων λαλίστατων, που πούλησαν τις βιομηχανίες για να κάνουν επενδύσεις στα χρηματιστήρια. Δημιουργούνται πάντως ερωτηματικά για το μέλλον καθώς θα υπάρξουν αλλαγές στη διοίκηση. Κυρίως όμως η υπόθεση ΒΙΟΧΑΛΚΟ μάς δείχνει πόσο βαρύ δομικό πρόβλημα είναι η αδυναμία (και ο φόβος) του ελληνικού τραπεζικού συστήματος να χρηματοδοτήσει την ιδιωτική οικονομία. Την κατευθύνει στην ύφεση επειδή η πρόβλεψη είναι ύφεση! Αυτή η πιστωτική πολιτική πρέπει να αντιστραφεί. Ίσως με αλλαγές στα μεγέθη των τραπεζών. Και να βρεθούν επειγόντως κανάλια χρηματοδότησης της ιδιωτικής οικονομίας. Αλλιώς η αύξηση της ανεργίας δεν πρόκειται να ελεγχθεί. Με τα χρήματα από την αύξηση του τζίρου του τουρισμού δεν θα αλλάξουν αισθητά τα δεδομένα.