Η κόκκινη γραμμή Μόνος νιώθει τελευταία στο Μαξίμου ο πρωθυπουργός. Ο «πρωινός καφές» ατονεί και οι σύμβουλοι τον χάνουν.... Ποιος είναι ο βασικός του συνεργάτης πια; Μα ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας... ...ο «Ηρώδης», όπως ήδη τον αποκαλούν κάποιοι στο Μαξίμου, δανειζόμενοι την προσωνυμία που λάνσαρε μέρος του Τύπου με αφορμή το φορολογικό. «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός» ήταν το σύνθημα που «έπεσε» στο τέλος της ομιλίας του Αλ. Τσίπρα, στην πανελλαδική συνδιάσκεψη την Παρασκευή. Κι εκείνος επικρότησε μόνο το πρώτο μέρος. Το δεύτερο το άφησε για το «Αριστερό Ρεύμα», που το έχει κλέψει από τον Περισσό. Παρών και στη συνάντηση για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς, παρών και στο συνέδριο της «Δράσης». Ο Μπίστης, που πάει παντού. Κι όμως ο ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρεται για «κονέ» με την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Υψηλόβαθμο στέλεχός του επικοινώνησε με τον «Εθνικό Κήρυκα» –την εφημερίδα της ομογένειας στις ΗΠΑ– για επαφές με το Δημοκρατικό Κόμμα. Μετά την ΟΛΜΕ και η Διδασκαλική Ομοσπονδία (ΔΟΕ) αρνήθηκε να δώσει ονόματα επίορκων δασκάλων για διαθεσιμότητα. Υπέρ βωμών και αξιών. Νέο συνέδριο μέχρι το τέλος Απριλίου του 2013 αποφάσισε η «Δράση», με στόχο τη δημιουργία νέου φορέα μεταρρυθμιστών. Όσοι πιστοί...
Βορίδης, Γεωργιάδης και Πλεύρης τρώνε συχνά μαζί τελευταία. Ετοιμάζουν κάτι και μας διαφεύγει; Ρουπακιώτης και... ξερό ψωμί λένε στη ΔΗΜΑΡ. Δεν δέχονται ότι οι «δικοί τους» υπουργοί (Ρουπακιώτης - Μανιτάκης) είναι οι αποτυχημένοι της κυβέρνησης. Δικό του newsletter με τις δραστηριότητές του εκδίδει πλέον ο βουλευτής των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» Κώστας Μαρκόπουλος, ενισχύοντας τις φήμες ότι πάει για άλλα. «Βράχος» παραμένει στην κυβέρνηση ο Ευρ. Στυλιανίδης. Τον στηρίζει και ο Κώστας Καραμανλής. Κρατηθείτε: Από το 1994 έως σήμερα έχουν δοθεί σχεδόν 60 εκατομμύρια ευρώ στις αγροτικές οργανώσεις, στην ΠΑΣΕΓΕΣ, στη ΓΕΣΑΣΕ και τη ΣΥΔΑΣΕ, χωρίς ποτέ να δώσουν λογαριασμό για τη διαχείριση αυτών των χρημάτων. Δανεικά και αγύριστα. Ομάδα εργασίας για την επιστροφή στη δραχμή προτείνει τώρα ο Γ. Καρατζαφέρης, που στηλιτεύει τη δαιμονοποίησή της. Καλώς τον κι ας άργησε! «Αυτή η καραμέλα με τις κόκκινες γραμμές πρέπει να τελειώσει οριστικά» φέρεται να είπε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (σχετικά με τα «ως εδώ και μη παρέκει» της κυβέρνησης). Ναι, αλλά εκτός από τη δική μας! ● 16 A.V. 6 - 12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
Πολιτική Οι Σειρήνες του Λαϊκισμού... με ένα άρθρο! Του Κώστα Τριανταφύλλου*
Το χάιδεμα των αυτιών της κοινωνίας, η κολακεία του λαού, των διαφόρων τάξεων, των συντεχνιών και άλλων συμφερόντων είναι ασθένεια που μαστίζει τον τόπο μας. Θεωρείται από τα κομματικά επιτελεία ως ο ευκολότερος και ο ασφαλέστερος τρόπος για τη διεύρυνση της πελατείας και την τελική κατάκτηση της εξουσίας. Όποιος φωνάζει περισσότερο, όποιος υπόσχεται τα πάντα και σκύβει το κεφάλι κάθε φορά που λέει τη λέξη «λαός», είναι ο καταλληλότερος!
Ε
υπακούουν στο παλιό εμπορικό αξίωμα «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο», όπως σωστά γράφει ο Νίκος Δήμου. Αν όμως δεν είναι λαϊκισμός η υπόσχεση «εμείς θα καταργήσουμε όλα τα Μνημόνια με ένα άρθρο», τότε τι είναι; Αν δεν είναι λαϊκισμός η θωπεία κάθε θιγμένου συνδικαλιστή του Δημοσίου ή η υπεράσπιση θιγόμενων φοροφυγάδων της Ύδρας, τότε τι είναι; Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα, αλλά η ουσία είναι αλλού. Το δηλητήριο του λαϊκισμού και της εύκολης λύσης υποβαθμίζει τη δημοκρατία. Γιατί η δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς επιλογές, χωρίς έλλογη κρίση. Δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ανάληψη επίπονων ενδεχομένως επιλογών, χωρίς ανάληψη πολιτικού κόστους. Για το λόγο αυτό όσοι υπόσχονται ότι όλα θα λυθούν με ένα άρθρο λένε ψέματα και γυρίζουν τη χώρα πίσω σε μία ρητορία που μας έφτασε ως εδώ. Κι όσο εκείνοι θα υπόσχονται στην άμμο παλάτια, εμείς θα λέμε ότι ο μόνος δρόμος είναι το ευρώ και η σκληρή δουλειά για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας που θα φέρει την άνοδο των εισοδημάτων, την ισχυροποίηση της μεσαίας τάξης, την αναβάθμιση των δημοκρατικών και πολιτικών μας θεσμών.
θνικόν είναι ό,τι αρέσει εις τον Λαόν» έλεγε ο Θ. Δηληγιάννης! «Οίκαδε» κραύγαζε το 1920 η βασιλόφρων «Ηνωμένη Αντιπολίτευσις»! «Όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» υπόσχονταν αναίσχυντα υπουργοί στους αγρότες μας. Βασικό χαρακτηριστικό του λαϊκισμού είναι η απλοποίηση της σύνθετης πραγματικότητας σε εύπεπτα σχήματα τα οποία μπορεί να έχουν ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα, αλλά απευθύνονται κυρίως στο θυμικό των ανθρώπων. Ο λαϊκισμός λοιπόν δεν έχει λύσεις, αλλά ενόχους: τους Αμερικανούς, τους Τούρκους, τους μετανάστες, τους τραπεζίτες, τη Μέρκελ. Σύμφωνα με αυτή τη θεώρηση της πραγματικότητας κάποιες περίτεχνες συνωμοσίες γίνονται σε όλα τα επίΤον Σεπτέμβριο του 1910 ο Ελευθέπεδα, περίπλοκες ριος Βενιζέλος αποβιβάστηκε στον αλλά εξαιρετικά Πειραιά, προερχόμενος από την απλές ώσ τε να Υπάρχουν ακόμα γ ίνον ται καπολιτικοί αρχηγοί που Κρήτη, ύστερα από την πρόσκληση τανοητές α πό φωνάζουν Çπελάτες του Στρατιωτικού Συνδέσμου, για αναλάβει τη διακυβέρνηση της τα πρωινάδικα μου!È, όπως ο αείμνη- να Ελλάδας. Το φλέγον θέμα εκείνη την μέχρι τα καφεστος Θανάσης Βέγγος περίοδο ήταν αν η επόμενη Βουλή θα νεία. Η κρίσιείναι Συντακτική ή Αναθεωρητική. μη, όμως, καμπή Όταν ο Βενιζέλος στην πλατεία Συτης ιστορίας μας ντάγματος, όπου εκφώνησε λόγο, ανέφερε ότι στις είναι –ευτυχώς– πολύ πιο σύνερχόμενες εκλογές οι ψηφοφόροι θα κληθούν να θετη. Δεν χωρά απλοποίηση, ούτε ψηφίσουν για Διπλή Αναθεωρητική Βουλή, ο λαός μονήρεις αναλύσεις. Αυτό το τίμημα το απάντησε: «Συντακτική, Συντακτική»! Ο Βενιζέπλήρωσε κυρίως το ΠΑΣΟΚ και το πληρώνει λος είπε ξανά: «Επαναλαμβάνω: Διπλή Αναθεωρητώρα και η ΝΔ (κυρίως ο κ. Σαμαράς). Ό,τι σπέρτική»! Ο λαός πάλι: «Συντακτική, Συντακτική»! νεις θερίζεις και ειδικά σε αυτές τις συνθήκες κινΚαι τότε ο Βενιζέλος φώναξε στο πλήθος έντονα: δυνεύεις να θεριστείς και εσύ μαζί... «Είπα, Αναθεωρητική» και ο λαός σταμάτησε! Τότε Στον πυρήνα του ελληνικού λαϊκισμού βρίσκεται γράφτηκε το χαρακτηριστικό: «Από της ώρας αυτο κράτος. Ο σύγχρονος πατερούλης των νεοελτής η Ελλάς είχε κυβερνήτην. Δεν τον ανεκήρυξεν λήνων μπορεί κατά την κοινή αντίληψη να λύσει η φωνή, αλλά η σιωπή του λαού…»! όλα τα προβλήματα. Έτσι όσο οι κυβερνήσεις υποΒρισκόμαστε μπροστά σε πολλά και υποχρεωτικά κύπτουν σε λαϊκιστικές απαιτήσεις, τόσο εδραιώσταυροδρόμια. Οι επιλογές που καλούμαστε να νεται η λαϊκιστική άποψη ότι το κράτος μπορεί να κάνουμε είναι δύσκολες και οδηγούν σε επίπονες τα κάνει όλα, αρκεί να το θέλει. Αυτή η αντίληψη, αλλαγές. Όμως, πρέπει να γίνουν. Ο λαϊκισμός δεν βέβαια, εδώ και 3 χρόνια τέλειωσε. Όχι όμως για ξορκίζεται με ευχολόγια. Χρειάζεται πράξεις και όλους και όχι ακόμα. Διαπιστώνει κανείς όχι μόνο συγκεκριμένες πρωτοβουλίες. Πρέπει άμεσα να ερείσματα λαϊκισμού, αλλά κι ένα νέο ανανεωμένο ξεκινήσουμε τη συζήτηση για την αλλαγή του εκίνημα που πιστεύει ότι υπάρχει ακόμα και μετά κλογικού μας συστήματος. Και να τη συνδυάσουμε από 3 χρόνια συθέμελων αλλαγών λύση για όλα με την απαραίτητη και παράλληλη εσωτερική συπου ακούει στο όνομα «κράτος», ότι οι συντεχνίες ζήτηση στα κόμματα για την αλλαγή του μοντέλου είναι η πλειοψηφία, ότι τα κλειστά επαγγέλματα λειτουργίας των κομμάτων σε συνθήκες απαξίωείναι κατάκτηση, ότι η αξιολόγηση είναι ισοπέδωσης και απίσχνανσης των κομματικών δομών. Ποση. Υπάρχουν ακόμα πολιτικοί αρχηγοί που φωνάλιτικό σύστημα και ανανέωση της αντιπροσωπευζουν «πελάτες μου!», όπως ο αείμνηστος Θανάσης τικής δημοκρατίας είναι τα επόμενα στοιχήματα. A Βέγγος. Πολιτικοί αρχηγοί που αντιλαμβάνονται τη σχέση με το λαό ως πελατειακή, για αυτό και * Ο Κ.Τ. είναι βουλευτής Χίου του ΠΑΣΟΚ
«