column
Ingezonden brieven
Reacties op ‘Wees kritisch’ Particuliere initiatieven
Magazine van Wilde Ganzen en NCDO
Achtergrond: weeskinderen
Wees kritisch!
#2
juni 2010
Het lijkt zo vanzelfsprekend, arme weeskinderen de helpende hand bieden door een weeshuis te bouwen. Niet voor niets zijn weeshuizen populair bij particuliere initiatiefnemers. Maar zijn de kinderen daar eigenlijk wel mee geholpen?
Save the Children
1e prijs Dossier
Achtergrond
Wat is er mis met weeshuizen?
Op zoek naar een partner
p.4
p.9
Verhalen
De beste mislukkingen p.14
Op de cover:
ruud leijtens Winnaar van de verhalenwedstrijd p.14 + p.20
Het rapport Keeping Children out of Harmful Institutions is te downloaden op de website van Save the Children: www.savethechildren.nl
‘W
eeshuizen creëren aan speelgoed en persoonlijke aandacht. wezen’, stelt Wilko Bovendien staan weeshuizen in veel Verbakel van Intergevallen buiten het dorp of de stad, waarnational Council for door de kinderen letterlijk en figuurlijk Friends of Nepal (ICFON). ‘Moeders die buiten de samenleving staan. Bep van geen geld hebben voor voedsel, kleding Sloten van Better Care Network kent de en onderwijs voor hun kinderen, brengen problematiek. Het Better Care Network is hen liever naar een weeshuis dat deze een netwerk van organisaties die hulp bievoorzieningen wel kan bieden.’ De cijfers den aan kinderen zonder adequate ouderzijn opmerkelijk: vier van de vijf kinderen lijke zorg. Van Sloten vertelt: ‘Weeskindein een weeshuis zíjn volgens een rapport ren groeien op in luxe, vervreemden van van de internationale kinderrechtenorgade lokale cultuur en hebben geen familie. nisatie Save the Children helemaal geen Ook hebben ze nooit geleerd voor zichzelf wees. Particuliere initiatiefnemers zijn te zorgen, relaties te onderhouden en hun zich gelukkig vaak wel bewust van deze eigen geld te verdienen. Eenmaal volwas‘economische weeskinderen’ en passen kunnen zij daarom moeilijk integresen hun intakeprocedure hier op aan. ren in de maatschappij.’ Het Upendo’s Children’s Home in Kenia bijvoorbeeld, heeft speciaal hiervoor Bodemloze put een sociaal werker in dienst. ‘Hij doet Ook voor de particuliere initiatiefnemer uitgebreid familieonderzoek en zoekt zelf kan de bouw van een weeshuis anders uit of de kinderen echt wees zijn’, vertelt uitpakken dan verwacht. De financiering Marieke Clötscher, initiatiefnemer van van een weeshuis houdt namelijk niet op het project. bij de bouw en de inrichting. De kinderen hebben kleding, eten en drinken nodig. Opgroeien in luxe Daarnaast moet het personeel en het onMaar dan nog is het de vraag of een weesderhoud van het gebouw worden betaald. huis voor kinderen wel zo’n goede plek is Bij elkaar een grote verantwoordelijkheid om op te groeien. Save the Children publien een flinke kostenpost. Particulieren ceerde in november 2009 hierover het rapkunnen voor geld aankloppen bij fondsen port Keeping Children out of Harmful Institutions. en ontwikkelingsorganisaties, maar De feiten liegen er niet om: kinderen die moeten daarbij aan steeds strengere op jonge leeftijd in een weeshuis terecht eisen voldoen. Zo financiert NCDO enkel zijn gekomen zijn sociaal, lichamelijk weeshuizen die geschoold personeel in en emotioneel onderontwikkeld. Dit zou dienst hebben en geeft het de voorkeur niet alleen het gevolg zijn van slechte aan kleine weeshuizen met niet meer dan hygiëne, ondervoeding en een gebrek aan tien kinderen. De organisatie subsidieert medische zorg, maar ook van een tekort bovendien alleen als is vastgesteld
het juninummer van P! stond een kritisch artikel over de bouw van en steun aan weeshuizen in ontwikkelingslanden. Bij de redactie kwamen twee reacties binnen op dit artikel: —In
Vruchten plukken De heer J.A. Philipsen schrijft over zijn eigen inspanningen in Cambodja, waar hij in 2002 een leerboer derij voor weeskinderen opzette. ‘Nu, bijna tien jaar later, plukken we de vruchten hiervan’, schrijft hij.‘15 procent van de kinderen kan naar de univer siteit en nog eens 15 procent heeft een goede baan in en om de stad. De kosten per kind zijn geen 220 dollar per maand zoals in uw blad wordt gesuggereerd, doch 80 dollar. Veel geld toch wel, maar de revenuen zijn er naar.’ Meer informatie over de organisatie World Wide Children Farms is te vinden op www.wwcf.nl.
Oorzaken aanpakken Ook Leo Clarijs van Project Makoumi wil graag het werk van zijn organisatie onder de aandacht brengen. Het belangrijkste is volgens hem om te voorkomen dat er weeskinderen zijn. Project Makoumi richt zich daarom op scholing en bewustwording van jongeren. Met name het gebrek aan verantwoordelijkheids gevoel bij jongens en mannen is volgens hem een belangrijke oorzaak van het ontstaan van weeskinderen. Clarijs schrijft: ‘Door de studies van jongeren te betalen gaan de meesten al heel anders het leven aanpakken. Ze denken al spontaner aan kleinere gezinnetjes, zien al rapper de gevolgen van aids in, en nemen het meisje of de vrouw als gelijkwaardige partner.’ Hij concludeert dan ook dat hoe belangrijk het helpen van weeskinderen ook is, er nog veel meer energie gestoken moet worden in de oorzaken ervan. Kijk voor meer informatie op: www.makoumi.be.
Cursus
Nieuwe data
Cursussen Wilde Ganzen —Wilde Ganzen start in het najaar weer met cursussen voor particuliere initiatief nemers. Kijk op www.wilde ganzen.nl/pi voor de nieuwe cursusdagen en meer informatie. Wedstrijd
Albert Schweitzer Prijs 2010
—Ben jij tussen de 18 en 30 jaar en initiatiefnemer van een project over gezondheidszorg in Sub-Sahara Afrika? Dan kan je in aanmerking komen voor de Albert Schweitzer Prijs, die dit jaar voor het eerst wordt uitgereikt. De winnaar ontvangt een bedrag van 5.000 euro als startsubsidie voor het project. Op de website van Stichting Nederlands Albert Schweitzer Fonds (NASF) vind je meer informatie over de wedstrijd, de voorwaarden en een deelname formulier. Je kan natuurlijk ook iemand anders nomineren! Aanmeldingen moeten voor 24 september 2010 bij de stichting binnen zijn. www.nasf.nl
Foto: De Beeldredaktie/Verbeeld
Mirjam Vossen
kort
Recht uit het hart Veel initiatieven van particulieren ontstaan recht uit het hart. Zoals dat van de Nederlandse verpleegster die stage loopt in Malawi. In een afgele gen dorp ontmoet ze het dertienjarige weesmeisje Evita. Evita’s ouders stierven aan aids, en sindsdien woont het meisje met twee broertjes in een schamele hut. Buurvrouwen stoppen het kindgezin nu en dan wat toe. Zo blijven ze in leven, maar niet veel meer dan dat. Het hart van de ver pleegster breekt. Wat kan ze voor de kinderen doen? Onze stichting steunt een project voor meisjes als Evita. Ze krijgen school geld, een uniform en begeleiding. Ook voor jongere broertjes en zusjes is aandacht. Daarom klopt de ver pleegster bij ons aan: mag Evita aan dit project deelnemen? Mijn gedachten springen terug in de tijd. Ook wij zijn ooit zo begonnen. Met steun aan twaalf ‘Evita’s’ die we min of meer toevallig tegen het lijf lie pen. In tien jaar tijd is er veel gebeurd. De steun aan een handvol kinderen groeide uit tot een middelgroot pro ject, geleid door een Malawiaanse organisatie. Dat ging niet zonder slag of stoot. Het duurde jaren voordat die organisatie de volledige verantwoor delijkheid nam, en niet bij elke vraag op ons terugviel. Daarom kunnen wij Evita nu niet naar voren schuiven: wanneer wij gaan bepalen welke kinderen mogen deelnemen, dan ondermijnen we alles wat we de afgelopen jaren hebben opgebouwd. Met een gemengd gevoel bel ik de verpleegster terug. Want mijn hart breekt nog steeds bij het horen van Evita’s verhaal. Maar het rechtstreeks steunen van individuele kinderen is voor ons een gepasseerd station. Ik besef dat we, bij alles wat we hebben bereikt, ook iets hebben verloren. Mirjam Vossen is journalist en oprichter van Stichting Het Goede Doel.
P! * september 2010
13