In deze Uitvlieger Verandert koninginnedag in koningsdag Af en toe denk ik dat de Oostenrijkers meer hang naar een koningshuis hebben dan wij Nederlanders. Maar ja, het gras in de tuin van de buren is altijd groener.
Meer op pagina 11
Als iedere seconde telt ...... Brand in Ossiach: Pensionist war in Bauernhaus von Flammen eingeschlossen. Er stand hilflos am Balkon. Nachbarin barg ihm mittels Leiter.
Meer op pagina 08
Nordic Walking:
Wat is dat nu eigenlijk‌..?
Ze zijn ook in Oostenrijk niet meer uit het straatbeeld weg te denken, wandelaars met stokken, grote passen makend . Het zijn niet alleen meer de joggers die het sportende straatbeeld bepalen.
Meer op pagina 14
Verder nog ........ Colofon De Uitvlieger is een tijdschrift van de Nederlandse Vereniging in Kärnten en verschijnt vier keer per jaar. Hoofdredacteur: Hans van Leuven Redacteur: Tom Zoomers Saskia Bischof-Donker Layout: Arjan Soutendijk Adres Ottilie von Herbert Weg 12, 9081 Reifnitz, E-Mail adres redactie@nvik.at. Kopij voor de volgende uitgave a.u.b. voor 1 Juni insturen.
2 - De Uitvlieger
Van de Voorzitter Van de redactie Dobratsch op zondag Erelid benoemd De aarde beefde Geraniums Als iedere seconde telt Nieuwjaarsreceptie Mundart Vlinder Dubbel gevoel Denken aan later Onze alpenverein Recept tompouce Jeugdverhaal boekje open uit het verleden Zo stom als Sudoku
Pagina 03 Pagina 04 Pagina 05 Pagina 06 Pagina 07 Pagina 07 Pagina 08 Pagina 10 Pagina 10 Pagina 12 Pagina 13 Pagina 16 Pagina 16 Pagina 18 Pagina 19 Pagina 20 Pagina 21 Pagina 22
van de voorzitter naar een paar jonge(re) kandidaten voor een functie in het Bestuur. Als ca. 30% van het ledental van de NVIK jonge kinderen heeft, dan moet er toch naar gestreefd kunnen worden om een evenredig deel jonge(re) bestuursleden te vinden?
Beste lezers, In deze Uitvlieger treft u een interview aan met de eerste voorzitter van de NVIK, de heer Theo van Schie. Inmiddels heeft de Jaarvergadering van 8 maart j.l. het Bestuursvoorstel om Theo tot ERELID te benoemen, bekrachtigd! Mijn oproep in de voorlaatste “Uitvlieger” heeft in ieder geval een nieuwe penningmeester opgeleverd. Ed Wijnen heeft zich bereed verklaard deze functie op zich te nemen. Ed, veel succes! Maar we zijn er nog niet: wij zijn dringend op zoek
Uit het verslag van de Jaarvergadering, dat in dit nummer van de “Uitvlieger” is opgenomen, blijkt ook dat Louise van het penningmeesterschap overgaat naar de functie van Activiteitencommissaris. Dit omdat Marijke Streefkerk binnenkort met haar gezin teruggaat naar Nederland. Wij wensen Marijke en Peter veel succes. Marijke is in de Jaarvergadering bedankt voor al het werk dat ze heeft verzet. En natuurlijk wens ik Louise ook veel succes. Er zijn in de Jaarvergadering veel aanbevelingen voor nieuwe activiteiten gedaan. Zij gaat die in kaart brengen en kan daarna wel wat hulp gebruiken bij het uitvoeren
van het definitieve activiteitenprogramma. Binnenkort worden er knopen doorgehakt over onze Koninginnedag (of wel Koning Willem dag) op 30 april a.s. In ieder geval zal het dit jaar nog niet gezamenlijk met de heer Dr. Piaty, honorair consul uit Graz, en met Nederlanders uit dat landsdeel gevierd worden. Maar wie weet lukt het volgend jaar. Ik wens u een mooie voorjaarstijd en onze “stammtische” gezellige bijeenkomsten toe. Nieuw is wel dat het er naar uitziet dat de koffieochtenden vanaf mei a.s. toch weer in Pörtschach zullen kunnen plaatsvinden. De verbouwing van Prüller gaat niet door. Veel leesplezier! Charley van Niehoff
De Uitvlieger - 3
van de Redactie Voor U ligt het lentenummer van de Uitvlieger. Hoewel: toen wij druk bezig waren met de voorbereiding van dit nummer moesten we het dit keer doen tussen het sneeuwruimen, schaatsen en skieën door. Wat een sneeuw deze winter! Tot onze vreugde “regende” het ook: namelijk kopij. Naast de gebruikelijke rubrieken van redactie en bestuur, Kärnter Mundart van Saskia BischofDonker, het jeugdverhaal van Rob Soutendijk, en een recept van Martijn van der Meer is er een interessante bijdrage van Ton en Ann van Dam over de Alpenverein, een ander sportief artikel over Nordic Walking van Joke en Rob Soutendijk, en een verzoek om tips voor de mooiste geraniums aan het balkon van Astrid Wijnen. De redactie dankt de inzenders en hoopt op nog meer bijdragen in de toekomst. Er wordt kort verslag gedaan van de nieuwjaarsreceptie en de jaarvergadering. Tom Zoomers vermeld in “Boekje open uit het verleden” enkele wetenswaardigheden over
4 - De Uitvlieger
En natuurlijk moeten we ook even stilstaan bij de uitslag van de landelijke verkiezingen in onze “Wahlheimat”.
oprichter en eerste voorzitter van de NVIK de heer Theo van Schie. Tom bericht ook over zijn minder leuke ervaring van een bezoek aan de Dobratsch op zondag en in “Denken aan later” staat hij stil bij het belang van een goeie documentatie en informatie van nabestaanden. We kunnen het niet alleen aan de Oostenrijkse kranten over laten te berichten van onze heldin Hetty Zoomers. Die wist een bejaarde uit een hevige brand te redden en ook geven we natuurlijk aandacht aan de overgave van de troon in Nederland op 30 april. Ester, schoondochter van Hetty en Tom Zoomers reageert op het stuk van Hetty in de vorige Uitvlieger over “dubbel gevoel”.
Helaas heeft Corine Pleunis laten weten op het moment te weinig tijd te hebben om in de redactie mee te werken. Wij hopen dat Corine op een gunstiger moment weer aan ons beter gezegd Uw blad mee kan werken. Aangezien we best versterking kunnen gebruiken zouden we het maar wat fijn vinden als een van U ons met het in elkaar zetten van de Uitvlieger zou komen helpen. Neem gerust even contact op met ondergetekende ( 0664 73767393 of leubon@aon.at). Ik wens U veel leesplezier en ben blij met bijdragen, reacties en suggesties voor de inhoud van ons aller Uitvlieger, Namens de redactie Hans van Leuven
Dobratsch op zondag Door Tom Zoomers
parkeerplaats. Al vanaf parkeerplaats nummer Door Tom Zoomers 8 stond het bomvol en zochten Weet u het nog? Een bezoekje aan overal automobilisten een de woonboulevard of IKEA op plaatsje. De familie vond, gelet 2e Kerst-, Paas-, of Pinksterdag op de aanwezigheid van onze in Nederland. Of op een warme kleinzoon van 11 weken, dat we zomerdag naar het strand in maar moesten proberen toch naar Nederland. Verkeerschaos en het hoogst gelegen parkeerterrein gestreste mensen. te gaan. Ik dacht dat iets dergelijks hier Dat hebben we geweten!! bij ons in Kärnten niet kon Na ruim een half uur over de voorkomen, wat voor een (feest-) laatste 200 meter gedaan te dag het ook zou zijn. hebben, manoeuvrerend op Sedert zondag 30 december 2012 de millimeter tussen tientallen weet ik wel beter. Het is prachtig auto’s kroop ik langzaam de helder en zonnig weer. Kom zei parkeerplaats op. Overal stond de familie (inclusief onze zoon, men geparkeerd en wel zodanig schoondochter en kleinzoon van dat er op een gegeven moment net 11 weken oud) laten we fijn niemand meer achteruit of een mooie wandeling maken vooruit kon. Het stond letterlijk op de Dobratsch en daarboven vast. Inclusief de lijndienstbus. ergens gaan lunchen. De mensen die weg wilden Toen ik, als dienstdoend konden niet weg, de mensen die chauffeur, de Villacher alsnog wilden parkeren konden Alpenstraße vanuit de verte al dat ook niet want alles stond vol kon zien, bekroop me al een lichte en vast. paniek. Maar ik zei nog niets. Er ontstond een padstelling Want vanuit de verte kon ik al waarbij in eerste instantie zien dat we die dag niet de enige niemand een oplossing zag. Ik waren die naar boven wilden. zag me de rest van de winter hier En inderdaad, langzaam al staan. sturend van de ene na de andere Uiteindelijk na veel discussie haarspeldbocht kropen er steeds tussen meer auto ’s in mijn kielzog, terwijl ik er ook al velen voor me had. Langzaam en voorzichtig sturen was ook noodzakelijk vanwege de ijzige en besneeuwde toestand van de weg. Het was hier en daar zeer glad. Vanaf het begin van de Villacher Alpenstraße tot aan de top zijn er 11 grote tot zeer grote parkeerplaatsen. Ook zo genummerd. Dus nr. 11 is de parkeerplaats op het hoogste punt met de auto vrij toegankelijke
de automobilisten werd er geprobeerd om vanaf de inrit naar de parkeerplaats achterwaarts dit theater weer te verlaten. Dat gaat goed zolang iedereen dan ook wil meewerken. Maar uiteraard, ook in Oostenrijk is niets menselijks ons vreemd, dus is er altijd iemand die weigert mee te doen aan de gekozen oplossing. Eigenlijk wilde de man niet bewegen want hij zou perse een parkeerplaats op die plek willen hebben. Na veel heen en weer gepraat, hoofdzakelijk in het Kärtnerisch, moest hij zich toch gewonnen geven. Langzaam, één voor één, manoeuvreerden we de auto’s achteruit, om vervolgens te keren en stapvoets weer proberen dalwaarts te gaan. Na 100 meter stond de zaak weer muurvast. Een grote touringcar was eveneens op het idee gekomen om ook naar de top van de Dobratsch proberen te komen en die stond dus net als de rest volledig vast en blokkeerde vervolgens de smalle weg in beide richtingen. De oplossing verscheen in de hoedanigheid van 2
De Uitvlieger - 5
geĂźniformeerde politieagenten die met hun gezag gingen proberen de Dobratsch weer te ontlasten van deze enorme blikken last. De touringcar moest op deze smalle weg keren!. Alle bewondering voor de chauffeur van deze bus. Letterlijk millimeter voor millimeter draaide hij in een half uur zwoegen de bus. Steek vooruit, steek achteruit.
Tientallen keren. Al moest ook hier eerst een aantal onwillige automobilisten gesommeerd worden een beetje plaats te maken voor zover dat mogelijk was. Uiteindelijk ging de bus, vooraf gegaan door de politie en gevolgd door tientallen verloste berggangers langzaam naar beneden. Beneden aangekomen sloot de politie de toegang tot de
Villacher AlpenstraĂ&#x;e. Wat ook hier weer tot veel irritatie leidde, want de nog steeds toestromende dagjes mensen begrepen daar niets van. Ze konden natuurlijk ook niet weten wat zich daarboven allemaal afspeelde. Al met al zijn we op deze prachtige zondag ruim 3 uur onder de pannen geweest.
Erelid benoemd door Hans van Leuven Op vrijdagavond 8 maart vond de jaarvergadering van de NVIK plaats in het Brauhof te Villach. Voor de vergadering werd er door bestuur en een aantal leden gezamenlijk gegeten in een gezellige sfeer. De vergadering was redelijk bezocht. Er waren 25 aanwezigen het bestuur inbegrepen. Op de agenda stonden de notulen van de 2012 vergadering, de financiele jaarstukken 2012 en de begroting voor 2013. Bij de opening door de voorzitter werden de in het afgelopen jaar overleden leden met een moment van stilte herdacht. Na de goedkeuring van de notulen en de presentatie van de jaarstukken was er gelegenheid
6 - De Uitvlieger
tot vragen en discussie. Wat betreft activiteiten werd vastgesteld dat de opkomst vaak teleurstellend is en vanuit de vergadering kwam de vraag naar meer activiteiten voor ouderen, met suggesties voor wandelen en paddestoelen zoeken. Een levendige discussie was er over de presentatie van de reservering voor de Uitvlieger, het achterblijven van contributiebetalingen en de al dan niet toezending per post van de Uitvlieger. Met Martijn Lanen weer terug als vice-voorzitter en Ed Wijnen als nieuwe penningmeester is er weer een voltallig bestuur. Onder applaus werd afscheid genomen van Marijke Streefkerk en werd Louise Holwerda-Spies begroet als haar opvolger voor de
organisatie van activiteiten. De voorzitter vermelde dat het bestuur ook in contact met ambassade en consulaat druk in overleg is over de viering van koninginnedag dit jaar in verband met de troonovergave op 30 april. En ook dat de vereniging volgend jaar haar 25 jaar bestaan zal vieren. Op voorstel van het bestuur werd door de vergadering unaniem besloten de heer Theo van Schie, de eerste voorzitter van de vereniging tot erelid te benoemen vanwege zijn grote inzet voor de vereniging in de eerste jaren van haar bestaan. In deze Uitvlieger vindt U een bijdrage over de heer Van Schie.
de aarde beefde Door Hans van Leuven Niets van gemerkt? De kranten stonden er vol van „Erdrutsch beim Kaiserwetter“. Waar ik ook kwam in de Hütte op de skipiste, bei de Billa, op straat in ons dorp. Het was het gesprek van de dag. Na maanden van politiek touwgetrek waren er op 3 maart verkiezingen in Karinthië. En met een enorme verschuiving. De FPK verloor enorm (van 44,9 naar 16,9 %), de SPÖ werd de grootste partij met 37,1 % en gaat waarschijnlijk een coalitie vormen met ÖVP (14,4%) en Grünen (12,1%). En ook de BZÖ ooit opgericht door de in Karinthië zeer populaire en inmiddels overleden Jörg Haider haalde het parlement (de Landtag) met 6,4 %.
Interessant maar ook ingewikkeld is voor ons “buitenstaanders” de ontwikkeling van deze partij. De BZÖ (Bündnis Zukunft Österreich) begon in 2005 als een afsplitsing van de FPÖ onder leiding van Jörg Haider. Na diens overlijden in 2008 werd een deel van de partij FPK en een ander kleiner deel bleef als BZÖ verdergaan. En nu gaat de FPK naar alle waarschijnlijkheid weer terug in de FPÖ. Kunt U het nog volgen? Inmiddels is ook de nieuwe partij Team Stronach met 11,2 % van de stemmen in de Landtag gekomen. Door het geldende systeem voor regeringsvorming krijgen ook Team Stronach en de FPK een plek in de regering van Karinthië. Anders dan in Nederland wordt de regering van Karinthië gevormd uit alle partijen die
een bepaald percentage ( meer dan 10%) van de stemmen krijgen. Dit “proporzsystem” bestaat in alle Oostenrijkse Bundesländer behalve in Salzburg en Tirol. Stiermarken heeft besloten dit met ingang van 2015 af te schaffen en ook in ons Karinthië gaat het waarschijnlijk verdwijnen. In ieder geval hebben SPÖ, ÖVP en Grünen laten weten voor invoering van het ons meer bekende systeem van een meerderheids( dan wel minderheids) coalitie te zijn die regeert, met de andere partijen op de oppositiebank. Voor ons Nederlanders was het vooral toekijken bij deze verkiezingen. Meedoen mogen we wel met gemeentelijke verkiezingen die in Karinthië in 2015 plaats zullen vinden.
Geraniums Van Astrid Wijnen Na een mooie winter komt het voorjaar altijd weer en dan gaan we weer heerlijk in de tuin aan de slag. Overal zie je dan van die mooie bakken met geraniums; voor mij is dat echt Oostenrijks en daarom willen wij ook graag van die mooie bakken. Vorig jaar is het redelijk gelukt, maar nog niet zo mooi en vol als ik ze elders zie. Heeft iemand tips voor het goed opkweken en houden van mooie bloembakken? Mail uw tips
naar mij, of stuur ze in naar de Uitvlieger zodat ook anderen ervan profiteren. Mijn mail adres is : astrid_wijnen@yahoo.com
De Uitvlieger - 7
Als iedere seconde telt Door Tom Zoomers
“Brand in Ossiach: Pensionist war in Bauernhaus von Flammen eingeschlossen. Er stand hilflos am Balkon. Nachbarin barg ihm mittels Leiter“ Deze krantenkop met een foto van die Nachbarin en haar hond Senna hebben velen van u ongetwijfeld gezien of anders misschien gezien tijdens een nieuwsuitzending van KärntenHeute. Ik ben zeer trots op deze “Nachbarin” , namelijk mijn echtgenote Hetty. De doortastendheid en slagvaardigheid waarmee zij die bewuste zaterdagmiddag heeft gehandeld is bewonderenswaardig en is voor ons allen een voorbeeld. Wat is er precies gebeurd? Hetty is die zaterdagmiddag, 26 januari jl. op dat moment alleen thuis. Zij staat voor ons raam uitkijkend over de camping aan de overkant, met daarachter de Ossiachersee en de Gerlitzen. Is telefonisch in gesprek met 8 - De Uitvlieger
een vriendin en neemt op dat moment waar dat er wel erg veel rook bij een huis op de camping, aan de overkant van de weg, opstijgt. In eerste instantie denkend aan verbranding van bijv. tuinafval ziet ze het even aan. Echter toen er vlammen verschenen aan de dakranden van het huis besefte ze de ernst van de situatie. Het begin van een grote brand! Telefonisch gesprek afgebroken en naar buiten gegaan. Er op dat moment vanuit gaand dat er al alarm was geslagen. Vreemd genoeg geen mens op straat en nog geen alarm te horen. Op het moment dat zij de toegangsweg van de camping opliep stopte er een auto waarvan de bestuurder naar alle waarschijnlijk 122 heeft gebeld (alarmnummer brandweer). Hetty is doorgelopen omdat er nog steeds niemand te zien was en dus ook niemand gemerkt had dat er een huis totaal in de brand stond. Vreemd, want er stonden wel een aantal auto’s geparkeerd. Terwijl ze dichterbij kwam hoorde ze hulpgeschreeuw. Een oude man stond met ontbloot bovenlijf en zwartgeblakerd hoofd en - bovenlichaam op een balkon. Zijn haren waren weg geschroeid. De vlammen sloegen aan alle kanten uit, ook in de kamer achter hem. Er waren nog steeds geen andere mensen te zien. De sirenes waren nog steeds niet gegaan. Deze 89-jarige oude heer, die we wel kennen, is stokdoof en licht dementerend. De man wilde al over de balkonrand klimmen om naar alle waarschijnlijk in zijn paniek naar beneden te springen. Dat
zou fataal voor hem geweest zijn. Hetty’s geroep om te blijven staan had in zijn geval niet zoveel zin. Wat te doen; wachten op de brandweer die hem naar beneden kon halen? Dat zou te lang gaan duren, want op het moment dat ze daaraan dacht gingen pas de sirenes en werd de kerkklok geluid ter alarmering van de vrijwillige brandweer van Ossiach, Bodensdorf en Steindorf. Ook de brandweer uit Feldkirchen (toch 15 km van Ossiach) kwam ter assistentie. Naar binnen gaan was sowieso geen optie. Gelukkig zag ze in de buurt een aluminiumladder liggen. Deze heeft ze tegen het balkon gezet op het moment dat de man al met een been erover hing en de ander vast kwam te zitten in boomtakken die daartegen aanstond. Had geen coördinatie. Zij heeft de oude man op de ladder geloodst en begeleidt naar de begane grond, alwaar hij ineen zonk. Hetty heeft hem overeind geholpen, haar jas omgedaan, nog een los liggend tafelkleed erom en hem naar het campingrestaurant gebracht. Op weg daarheen kwam de eerste brandweerwagen het terrein op en kwam ook de bejaarde echtgenote van de man aanlopen. Om eens te zien wat die sirenes te betekenen hadden. Een tweede aangekomen persoon die Hetty om hulp vroeg bleef als aan de grond genageld staan en blonk verder uit in passiviteit. Niemand had tot dan toe iets van die brand gemerkt. Waarschijnlijk mede omdat er totaal geen wind was en dus de enorme rookontwikkeling recht omhoog
ging. Dus in omliggende panden kon waarschijnlijk daardoor ook geen brandlucht worden waargenomen. In het restaurant, waar nota bene een groep mensen een verjaardag vierden en bediend werden door de campingeigenaar en zijn vrouw (zoon en schoondochter van de oude man) had tot op dat moment ook niemand wat meegekregen van de ramp die zich ontwikkelde op nog geen 50 meter afstand. Op de mededeling van Hetty dat er toch wel een heftige brand aan de gang was en of er misschien mensen waren die hun in de nabijheid geparkeerde auto’s moesten weghalen werd er laconiek gereageerd. Het waren hun auto’s niet!! Zij gingen rustig verder met verjaardag vieren en wachtten op de bediening. Zijn zelfs niet eens gaan kijken. In een nevenruimte heeft Hetty de man neergelegd en eerste hulp geboden voor zover dat mogelijk was. Intussen zijn noodarts en ambulance gealarmeerd. Buiten zijn inmiddels alle brandweerkorpsen uit de regio Ossiachersee gearriveerd en volop in blusactie. De noodarts en verpleegkundig personeel nemen de zorg voor de man over. Nog vol van de adrenaline over het gebeuren krijgt Hetty een
stevige borrel aangeboden. Even bijkomen. Dan komt het besef bij een ieder dat Hetty de oude man voor een zekere verbrandingsdood of een noodlottige sprong het leven heeft gered. Ik kom thuis en hoor wat er gaande is. Ik ga haar halen om weer naar huis te gaan. Kort daarna de deurbel. Een cameraman van de ORF voor een rapportage voor Kärnten Heute van die avond, kort daarna een politieman om het verhaal de noteren voor het politierapport. Op zijn vraag of we willen dat de pers op ons afkomt hebben we “nee” gezegd. Laten ze het maar doen met het politieverhaal. Echter even later komt er een fotograaf van de Kleine Zeitung aan de deur. Is door de familie van de geredde man naar ons toegestuurd. Zouden we vast wel geen bezwaar tegen hebben. Zodoende het verslag in de Kleine Zeitung. Zondagmorgen weer politie aan de deur. Nu de afdeling die de oorzaak van de brand in onderzoek heeft. Of Hetty even mee wilde komen om ter plekke de situatie nog eens uit de doeken te doen. Maar dan specifiek gericht op waar het wel brandde en niet brandde. Waar waren de vlammen, etc. Verdere
familie van de man komt Hetty thuis bedanken. Maandag’s naar het politiebureau in Bodensdorf om het opgemaakte protocol te tekenen. De oude heer verbleef die maandag nog op de medium care afdeling in het ziekenhuis en was nog niet aanspreekbaar.. Achteraf terugkijkend en de gang van zaken nog eens op een rijtje zettend kwamen we tot een aantal conclusies en opmerkelijke waarnemingen: Ten eerste altijd het alarmnummer bellen, omdat je niet weet of een ander dat al gedaan heeft. Beter tien keer dan geen keer! Ten tweede de totale passiviteit van kijkers, omstanders. De politie beaamde dat en vertelde dat dit helaas te vaak voorkomt. Mensen raken klaarblijkelijk zelf in een soort shock en weten niet wat te doen. Ten derde bemerkten we dat alle brandweerwagen uit de regio om alle banden sneeuwkettingen gemonteerd hadden. Terwijl de wegen totaal sneeuwvrij waren. Dit voor eventuele acties in hoger gelegen terreindelen gedurende de winterperiode. Dus geen hoge snelheden en gierende banden. Maar redelijk rustig rammelende aankomst. Ten vierde de noodarts en zijn team waren er ongelofelijk snel. Ten vijfde de enorme inzet van al die vrijwillige brandweerlieden. Van ’s middags 2 tot middernacht en de volgende dag nog eens een aantal uren nablussen. Ten zesde de zeer correct en voorkomende politiefunctionarissen. Rustig, beleefd, vriendelijk en meelevend. En tenslotte alle vriendelijke welgemeende en bewonderende reacties van de mensen om Hetty heen. Als iedere seconde telt…………. De Uitvlieger - 9
nieuwjaarsreceptie Door Tom Zoomers 13 januari j.l. was het weer zover. De jaarlijkse, door het bestuur georganiseerde, nieuwjaarsbijeenkomst werd dit maal gehouden in “Gasthof Zur Post” in Ossiach aan de Ossiachersee. Buiten heerste winterse omstandigheden en het bestuur maakte zicht toch wel enige zorgen of de NVIK leden bereid waren om dit te trotseren en toch
naar de bijeenkomst te komen. Uiteindelijk was opkomst zeer goed te noemen. Ongeveer 45 leden hebben de bijeenkomst bijgewoond. Na de ontvangst door en met een korte toespraak van de voorzitter verbracht men in een aangename sfeer een aantal gezellige uren met elkaar. In zijn toespraak sprak de voorzitter onder applaus zijn dank uit aan de redactie van de Uitvlieger voor de kwaliteit van ons blad en melde dat Martijn
Lanen gelukkig weer de functie van vice-voorzitter kon bezetten. Als nieuwe leden konden Marianne Scheltens (en haar Italiaanse man Marino) en Goela en Niek Besse welkom worden verwelkomd. Onder het genot van een drankje en een goed verzorgd hapje werd er heel wat afgepraat. Het bestuur kan terugkijken op een geslaagde bijeenkomst in een prettige ambiance.
mundart Ostahosn – paashaas (in Oostenrijk bestaat hij echt!) Ostakerble – paasmandje, meestal met lekkers en kadootjes als gift van peettante/oom aan petekind Weichfleisch – geweihtes Fleisch – tijdens de Fleischweih op stille zaterdag gezegend vlees, meestal gerookt vlees, tong en worst, maar in deWeihkorb horen ook eieren, Reindling en brood Ostalab – witbrood uit de Weihkorb Weichkorbdeckale – met kruissteek geborduurde doek (meestal met levensbomen en de initialen van 10 - De Uitvlieger
de familie) om de mand met gezegend vlees toe te dekken Oale - eitje Ostajausn – broodmaaltijd tijdens pasen met gezegend vlees , eieren en reindling Ostahaufn – brandstapel aangestoken op de avond van stille zaterdag Pipale – kuikentje Haifte – genoeg
Door Hans van Leuven Eind Januari stonden grote koppen in de Oostenrijkse kranten. Onze Kleine Zeitung kopte onder andere: Eine Königing geht in Pension, Beatrix nimmt den Hut Willem-Alexander: Von „Prinz Pilsje“ zum König auf dem Oranje-Thron Niederlande danken Königin Beatrix Maxima, die Sonnenkönigin Oraniens
was als gevolg van de Greet Hofmans affaire, de Lockheed-affaire en de buitenechtelijke kinderen van Prins Bernhard. Dat prinses Beatrix met een duitser trouwde werd haar niet in dank afgenoemen, hoewel juist haar man prins Claus later toen Beatrix koningin was veel sympathie genoot.
Af en toe denk ik dat de Oostenrijkers meer hang naar een koningshuis hebben dan wij
Nog meer sympathie geniet nu de aanstaande koningin Maxima. Dit ondanks het
een kroonprins onhandige uitspraken gedaan en activiteiten ontplooid. De critici van een monarchie maken hier dankbaar gebruik van.
verandert Koninginnedag in Koningsdag? Nederlanders. Maar ja, het gras in de tuin van de buren is altijd groener. Op dinsdag 19 februari stonden onder de titel “Königliches Amüsement” mooie foto’s in de Kleine Zeitung van het toekomstige koningsgezin op skivakantie in “ons” Oostenrijkse Lech. In Nederland hoor je overigens nauwelijks kritische stemmen over ons koningshuis. In ieder geval minder dan jaren geleden toen Beatrix de troon overnam van koningin Juliana. Ook in de Kleine Zeitung werd nog eens opgerakeld dat er veel kritiek
verleden van haar vader die deel uitmaakte van de regering van het misdadige dictatoriaal regime van Videla. Dit heeft alles te maken met de tranen tijdens de huwelijksceremonie, haar spontane en vlotte optreden tijdens koninginnedag en andere gebeurtenissen. Ook haar uitspraak in een interview “ een beetje dom” over een nogal ongelukkige uitspraak van Willem-Alexander, oogste veel sympathie. De toekomstige koning heeft wel bewondering geoogst onder andere door in 1986 de elfstedentocht te rijden, maar heeft toch ook al een aantal voor
Je kunt je inderdaad afvragen of een koningshuis met vererving van de troon nog past in deze tijd. Het heeft niks te maken met democratie (letterlijk de macht van het volk) en volgens de anti monarchisten is een koningshuis (of vroeger de adel) dat door zijn volk (vroeger de onderdanen) financieel wordt “onderhouden“ zeker niet van deze tijd. Het is dan ook niet verwonderlijk dat nu bij de aankondiging van de troonovername stemmen opgaan om de monarchie in Nederland af te schaffen. Het optreden bij Pauw en Witteman van studente en demonstrante Joanna die De Uitvlieger - 11
blijkbaar door verkeerd optreden van de politie (waarvan de leiding zelf verklaarde dat dit ongerechtvaardigd ingrijpen was) in Utrecht werd opgepakt is maar een voor beeld hiervan. Toch hoeft het koningshuis niet echt te vrezen. In het parlement is er voldoende steun – ook al is het vaak een soort gedoogsteun- voor
de monarchie. En in Nederland zelf zijn er vele oranjeverenigingen die voor het koningshuis opkomen. Een probleem voor deze verenigingen is wel dat de abdicatie op 30 april plaats vindt. Daarom werd overwogen de traditioneel op die dag plaatsvindende viering naar de 27ste april te verplaatsen uit angst dat op de 30ste te weinig mensen aan de festiviteiten zouden deelnemen. Burgemeester van der Laan was hier nogal van geschrokken omdat hij vreesde dat er meer mensen naar de troon overgave in Amsterdam zouden komen dan de stad aan zou kunnen. In een vergadering van de Bond van Oranjeverenigingen werd besloten de koninginnedag
Vlinder
toch ook dit jaar op de 30ste te vieren. Slechts een paar verenigingen doen dit op de 27ste. Zo zal Nederland van 27 tot 30 april wel behoorlijk oranjegetint zijn en zal het koningshuis zich breed gesteund weten. Alleen moet onze toekomstige koning wel goed oppassen dat hij geen al te gekke dingen doet. Maxima kan wel veel maar niet alles goed maken. En het blijft de vraag of over vele jaren prinses Amalia het stokje van haar vader mag overnemen. De twijfels of een monarchie nog wel van deze tijd is zullen eerder meer dan minder worden. Maar voorlopig zal het toch wel ORANJE BOVEN blijven en hoeft onze vereniging geen andere aanleiding te bedenken om eind april gezellig bij elkaar te komen.
Door Havalux bevrijd uit de kokon van een lange winter Als een schreeuw zo intens jouw kleuren Rood, zwart in het wit van de laatste sneeuw gestreeld door de zon Ouverture tot een nieuwe lente Bede van onstilbaar verlangen Vertrouwen in het prachtig gebeuren van een prille liefde Gevoelens als jouw vleugels zo teer breekbaar wanneer gevangen Kom en strijk in vrijheid op mij neer 12 - De Uitvlieger
Dubbel gevoel Door Ester Zoomers-van Zandvoort Terwijl ik dit schrijf, zijn we al even terug uit Oostenrijk waar we de kerstvakantie verbleven bij mijn schoonouders. Dit voor de eerste maal met onze zoon van (toen) tien weken. Als trouwe lezer van de Uitvlieger (die zelfs naar Nederland wordt gestuurd) las ik het decembernummer bij mijn schoonouders. De Uitvlieger lees ik om betrokken te zijn bij de leefwereld van mijn schoonouders, maar ze zijn natuurlijk extra speciaal wanneer zij zelf een stukje hebben geschreven. Zo ook deze keer mijn schoonmoeder met ‘dubbel gevoel’. Enigszins geëmotioneerd, mede dankzij de nog steeds aanwezige zwangerschapshormonen, heb ik haar verhaal gelezen. Haar verhaal en met name het gevoel wat ze beschrijft, is ons niet onbekend en toch raakte het me opnieuw. Een reden daarvoor is ons eigen dubbele gevoel en onze eerdergenoemde zoon en hun kleinzoon. Toen mijn schoonouders vertelden dat er een concreet plan lag om naar Oostenrijk te emigreren, maakten we ons daar eigenlijk niet zo heel erg druk om. Zo’n vaart zou het wel niet lopen. We konden niet verder bij de werkelijkheid vandaan zijn! Vrij vlot vonden ze namelijk hun droomhuis en daarna ging het snel. Alle emoties zijn de revue gepasseerd toen het daadwerkelijk zover was. Het gevoel dat dit zo niet hoorde (want kinderen gingen toch
emigreren en ouders toch niet?!) heeft wel even in ons systeem gezeten. Natuurlijk vonden we het voor hun prachtig dat ze dit kunnen doen, maar ze gingen toch 1250 kilometer verderop wonen en dat is niet in 1,5 uur te overbruggen zoals eerder. En ook al zijn we volwassen, het blijven toch je (schoon)ouders. Inmiddels wonen mijn schoonouders al enige jaren in Oostenrijk en hebben ze hun draai helemaal gevonden. Ze zijn gelukkig en hebben het volgens mij drukker dan ooit zonder daar last van te hebben. Wij hadden ze nog steeds liever dichterbij gehad, maar het was goed zo. Toen onze zoon Joost werd geboren afgelopen oktober kwam toch een bepaald gevoel van leegte weer naar boven. Aan de ene kant gun je ze alle geluk in Oostenrijk en aan de andere kant wil je ze toch liever weer dichtbij. Dat is ons dubbele gevoel en dat is weer sterker geworden met de geboorte van Joost. Mijn schoonmoeder zegt altijd dat wanneer wij ze nodig hebben, ze in de auto stappen en komen. En dat is zo. Ze staan altijd voor ons klaar. Met een behoorlijk beladen bevalling die ronduit slecht verliep, waren ze er en ik weet dat ze te allen tijde proberen er voor ons te zijn. Maar dit kan niet altijd. En ook al wil en moet je er niet teveel aan denken, dit kan nu nog, maar in de toekomst wanneer ze ouder zijn en minder mobiel? Hoe moet het dan? Ook het idee van mijn schoonmoeder om zo nu en dan weekendjes naar hun over te komen, klinkt in theorie leuk maar blijkt in de
deel 2
praktijk steeds bijna onuitvoerbaar. We bellen, whatsappen, mailen en skypen gelukkig veel. We zijn dankbaar voor die media die hun dichterbij brengt. Alleen blijft dit toch nog op afstand. Als ik dan naar mijn man, hun zoon, kijk wanneer die even niet lekker in zijn vel zit, denk ik: ‘wat gun ik het jou om even persoonlijk stoom af te blazen bij je ouders’. Als ik naar mijn zoon, hun kleinzoon, kijk die zich in razend tempo ontwikkelt, denk ik: ‘wat gun ik het jou dat je opa en oma hier even persoonlijk bij kunnen zijn om dit te zien en je te knuffelen’. Dan is de afstand even heel groot of voelt in elk geval heel groot. We hebben er gelukkig wel een weg in gevonden om met dit dubbele gevoel om te gaan en we bespreken dit soort dingen ook met mijn schoonouders. Ondanks alles hebben we namelijk liever gelukkige (schoon)ouders ver weg dan ongelukkige (schoon)ouders dichtbij! Ook al zal het dubbele gevoel blijven, we zijn erg trots op hun en we zijn dankbaar voor alles wat ze voor ons doen. De Uitvlieger - 13
Nordic Walking Wat is dat nu eigenlijk? Door Joke en Rob Soutendijk Ze zijn ook in Oostenrijk niet meer uit het straatbeeld weg te denken, wandelaars met stokken, grote passen makend . Het zijn niet alleen meer de joggers die het sportende straatbeeld bepalen. In het begin werd er nogal meewarig gekeken naar de Nordic Walkers. Allerlei opmerkingen werden er gemaakt, bedoeld om die mensen met hun rare stokken ietwat belachelijk te maken. Een cursist van ons reageerde eens door te vragen : “…..stokken vergeten zeker?” en prompt was het stil. Maar dat is al enige tijd geleden. Het is een trend geworden voor de buitensporter. Nordic Walking is een intensievere manier om je lichaam te trainen tijdens het lopen. Intensiever dan joggen. Door het gebruik van de juiste techniek en goede stokken kunnen de conditie en het uithoudingsvermogen sterk worden verbeterd. Het biedt ook uitkomst bij diverse lichamelijke klachten. Tijd voor een nadere kennismaking. Nordic Walking als sport vindt zijn oorsprong in Finland. Daar wordt sinds het begin van de twintigste eeuw gedurende de zomer het “lopen met stokken” als trainingsvorm voor het langlaufen gebruikt. Als we verder de geschiedenis induiken, zien we in de oudheid de herders en pelgrims al met één of twee stokken lopen op moeilijk begaanbaar terrein. Zij gebruikten de stokken toen weliswaar niet voor de conditie, maar eerder 14 - De Uitvlieger
voor de stabiliteit. Het succes van Nordic Walking is wellicht te danken aan het feit dat de sport voor iedereen geschikt is. Het is een veilige en plezierige sport, waarbij jong én oud op een gemakkelijke manier kunnen genieten van een gezonde en actieve levensstijl. Doordat je tijdens het lopen minder snel in de gaten hebt dat je intensief aan het sporten bent ( zowel mentaal als fysiek), werkt Nordic Walking voor veel mensen verslavend. Mede daardoor ontstaan er groepen Nordic Walkers die er regelmatig samen op uit trekken. Het is niet alleen voor hun conditie dat mensen eraan beginnen, het is ook bij uitstek een sociale sport.
Techniek Als je goed oplet, zie je bij de talloze mensen die op straat wandelen, dat ze de stokken uitsluitend als steun gebruiken. Daar is natuurlijk niets op tegen. Op de hellende wegen kan een extra steun zeer waardevol zijn. Maar het is geen Nordic Walking dat deze mensen beoefenen. Het is belangrijk dat Nordic Walking met de juiste techniek wordt uitgevoerd. Niet alleen voorkomt dit blessures, maar bij een juist uitgevoerde techniek wordt een zo hoog mogelijk rendement uit de inspanningen gehaald. Van nature kan bijna iedereen wandelen. Nordic Walking echter vraagt om een aparte techniek. Alleen een goed uitgevoerde basistechniek leidt tot de gewenste ( fysiologische) effecten. De accenten bij het
Nordic Walken liggen in het benutten van de arbeid van bovenlichaam en armen. Hiervoor wordt gebruik gemaakt van de inmiddels alom bekende stokken. In de bergen gebruik je stokken, vaak uitschuifbare, als balans en hulp bij steile gedeeltes. Bij Nordic walking is het de bedoeling dat ermee te trainen. Een voorwaarde is een juiste stoklengte en vooral goed ingestelde lussen zodat de armbeweging volledig afgemaakt kan worden.De basistechniek van Nordic walking komt overeen met de diagonale pas uit de klassieke langlauftechniek en kent meerdere niveaus. Om een goede techniek te leren is het raadzaam een cursus te volgen bij daarvoor opgeleide trainers.
Niveaus Gezondheidsniveau. (gezondheid en gewicht) Het gezondheidsniveau biedt iedereen met een lichamelijke beperking de mogelijkheid om in de buitenlucht aan zijn conditie en lichamelijke gesteldheid te werken. Door het lopen met de speciaal ontwikkelde poles worden de gewrichten ontlast, treedt er in de nek-schouderregio ontspanning op en wordt de wervelkolom ondersteund.Bij lichamelijke klachten aan de wervelkolom, gewrichten van heup, knie en enkels is Nordic Walking ideaal. Door de extra steun die de poles tijdens het wandelen geven, is er een grotere stabiliteit waardoor overbelastingsklachten niet of minder snel optreden. Ter
ondersteuning bij het behandelen van bekkeninstabiliteit, whiplash, fibromyalgie, RSI en chronische rugklachten is in de praktijk gebleken dat Nordic Walking een uitkomst biedt. Ook bij neurologische aandoeningen o.a. M.Parkinson. Fitnessniveau. (uithoudingsvermogen en gewicht) Het fitnessniveau is een total body workout waarbij Nordic Walking centraal staat. Bij een goed uitgevoerde techniek zullen de deelnemers alle voordelen van deze sport aan de lijve ondervinden. De hartslag is
gemiddeld 5-17 slagen hoger en het energieverbruik kan tot 46% toenemen. Deze gegevens maken dat het uithoudingsvermogen, al direkt vaaf de eerste training, optimaal getraind wordt. Sportniveau. (uithoudingsvermogen en kracht) Het sportniveau is geschikt voor zeer fitte sporters die een uitdaging willen waarbij de fysieke grenzen worden verlegd. Door een uitgekiend trainingsprogramma wordt Nordic Walking meer dan wandelen met poles alleen. Naast heuveltrainingen en wandelen op wisselende ondergronden,
staan oefeningen voor alle grote spiergroepen van het lichaam centraal.
Materiaal Poles, kleding en wandelschoenen Het belangrijkst zijn de Nordic walking poles. Niet te verwarren met de wandel/trekkingstokken. Ze hebben een ander handvat en punt en de flexibiliteit is speciaal afgestemd op Nordic Walking. Nog een aandachtspunt bij Nordic Walking is de kleding. Comfortabele, ademende kleding . De kleding moet voldoende bewegingsvrijheid geven. Het dragen van verschillende lagen is het meest optimaal. Men loopt tijdens het Nordic Walken op verschillende ondergronden. Een goede schoen, waarop men prettig loopt, is daarom van groot belang. De schoenen moeten niet te zwaar zijn, voldoende profiel en een goede steun en demping aan de hiel. Nordic Walking is voor iedereen die fit wil zijn en blijven!
De Uitvlieger - 15
Denken aan later Door Tom Zoomers “ Zij die – in – het leven liefhebben, houden ook van hen die achterblijven” Misschien niet een al te plezierig onderwerp, maar naar mijn mening er wel één van groot belang. Wie denkt er tijdens zijn leven nu aan sterven? Bijna niemand toch? Er overlijden dagelijks echter honderden mensen, waarvan
een groot deel plotseling. De nabestaanden worden dan veelal onvoorbereid geconfronteerd met een aantal problemen. Daarom is het van belang om alle elementaire en persoonlijke zaken en wensen te inventariseren en overzichtelijk vast te leggen in een soort handleiding voor nabestaanden. Aangezien bijna alle leden van de NVIK van Nederland naar Oostenrijk zijn geëmigreerd en
veel familie in Nederland of elders in de wereld hebben wonen, kan een goed administratief naslagwerk van groot belang zijn. Als u dit aanspreekt en u gaat uw eigen situatie eens na dan kan de handleiding die op de NVIK site te downloaden is een belangrijk hulpmiddel zijn.
MODISCH AKTUELLE SCHNITTE IN TECHNISCHER PERFEKTION De spiegels glanzen, de scharen zijn geslepen en de koffie is klaar...
www.wagnerfuerhaare.at
onze alpenverein Door Ann en Ton van Dam In 2005 naar Karinthië gekomen en het eerste jaar alleen maar met de verbouwing van ons grote huis ( nu met 5 prachtige appartementen ) en het verkennen van ons nieuwe land bezig geweest. Het 2de jaar was ons huis klaar en hebben wij ons aangemeld bij de tennisvereniging in Seeboden; daar kregen wij totaal geen anschluss. En toen naar Treffling en daar zijn wij echt met open armen ontvangen. Ook hebben 16 - De Uitvlieger
wij ons toentertijd aangemeld bij het “Offene Singen” onder leiding van Frans Pusavic en Hauptfrau Ingeborg Ott. Daar zijn we nog steeds bij en ieder die wil kan daar mee zingen. We zijn vaak met zo’n 60 man soms meer maar natuurlijk ook minder. Arme Ton, in het begin was hij heel vaak alleen, maar met 3 mannen en zie nu met 10 tot 12. En echt waar, wat zijn we apentrots daar bij te horen en velen zijn ons heel dierbaar geworden. Een ieder die dit een keer mee wil maken kan dat; elke 14 dagen zingen wij in
één van de zalen van slot Porcia in Spittal. Af en toe een op treden voor bejaarden of iets feestelijks, maar in de zomer en de winter zingen we bij de Sonnewende. Heeft Herr professor geen zin meer dan zegt hij: “Schluß, nu eerst een bier!” en vaak gaan we dan met een hele groep wat drinken in het Schloßcafè in Porcia. Ook doe ik, althans probeer ik elke week, mee met watergymnastiek bij Monica Veltliner. Deze persoon is heel bekend in en rond Spittal en
Seeboden. Zo rol je van het één in het ander en leer je verschillende mensen kennen. Zo zat ik een keer naar Ton te kijken die een heel flink potje tennis stond te spelen met 20 jaar jongere tegenstanders en zo waar hij deed dat heel goed. Tot iemand tegen mij zei: “En jij?”. Op dat moment had ik weer heel veel last van mijn knie en rechter arm. Ook ik had alleen maar tegenstanders, jonge dames van meer dan 20 jaar jonger en nog meer. Daarom zat ik dan ook met gedwongen rust toe te kijken. Deze persoon vroeg toen of wij woensdag zin hadden om met hen mee de berg op te gaan. Wandeltochten, elke keer ergens anders in Karinthië en eigenlijk alleen maar met hele leuke mensen, jong en oud. Je bent de hele dag buiten en je zult zien hoe vaak het dan mooi weer is en eigenlijk kun je de routes ook uitzoeken die je zelf wilt lopen. Weet je wat ze vervolgens zei?: “Volgende week is er weer een foto middag van het laatste jaar, dat doen we 2 keer per jaar. Jullie kunnen dan meteen zien wat we doen, hoe groot de groep is, enz.” Ton en ik daar naar toe; het was eigenlijk een hele slechte voorstelling, maar de foto’ s waren prachtig en we zeiden tegen elkaar dat gewoon een paar
keer mee zouden gaan en dan zien we het wel. Wij hebben ons voorgesteld en aangemeld en na de eerste kennismaking waren wij totaal om. Onze Führer is Volker Ertll, 68 jaar, totaal berggek waar je hem ook neer zet, hij kent alle bergen en niet alleen in Oostenrijk. Wij moeten hem heel vaak aanmanen om door te lopen, hij raakt niet uitgesproken over zijn bergen. Hoe oud, de gletsjers, de sneeuwtijd, geschiedenis, enz, enz. Wij moeten hem soms gewoon de mond snoeren, benul van tijd heeft hij totaal niet. Maar gezelligheid is Volker’s grootste prioriteit, onderhand heeft hij aan Ton een echt maatje gekregen. Samen lopen ze de routes voor om te kijken of het voor de groep beloopbaar is en woensdags is de dag dat de senioren van Spittal met hem onderweg zijn. De leeftijden variëren van 30 / 40 tot dik in de 80,. De tachtigjarige dame heeft ook jaren de leiding gehad over een wandelgroep. Dit wist ik natuurlijk niet tot op een gegeven moment ik haar wou helpen bij een afdaling waarop ze zei: “Nee, let jij maar op je zelf en doe voorzichtig, ik red me zelf wel. Ik ben bergen gewend!” We hebben prachtige wandelingen onder leiding van
Volker Ertll gemaakt. Het is nu zelfs zo dat als hij, om wat van reden dan ook, geen leiding kan geven aan de groep deze overdraagt aan Ton. Twee maal in het jaar hebben wij een terugblik met foto’s van de wandelingen. Door de kennis van Ton met PowerPoint zit hij daar nu ook aan vast. Maar vaak is hij ook apentrots als er weer een geweldige wandeling is geweest en alle deelnemers hem komen bedanken omdat ze zo’n fijne dag hebben gehad. We kunnen alleen maar zeggen is er iemand die dit een keer heel graag mee wil maken, kijk in het blad van de OEAV. Oesterreichischer Alpenverein afdeling Spittal. www.alpenverein-spittal.at Ben je lid van de OEAV, dan ben je meteen ook nog eens heel goed verzekerd in de bergen, o.a. in geval van een helikopter redding, als dat noodzakelijk zou zijn. Wij kunnen alleen maar zeggen: We komen door heel Karinthië en wij hebben hele leuke aardige en lieve mensen leren kennen. Informatie Ton van Dam zie voor foto’s https://plus.google.com/ photos/102813860839525074701/ albums
De Uitvlieger - 17
Recept tompouce (10 Stuks) Het is inmiddels al weer voorjaar en iedereen kijkt er naar uit om lekker op het terras te genieten van een hapje en een drankje. Daarom deze keer een lekkernij voor bij de thee of koffie. IngrediĂŤnten: 1 liter melk 12 eidooiers 180 gram kristalsuiker 40 gram Maizena 30 gram bloem 1 vanillestokje of drie zakjes vanille suiker. 2 vellen bladerdeeg (42cm x 32cm) 1 eiwit 250 gram poedersuiker een beetje water Bereiding We beginnen met het maken van de banketbakkersroom. Verwarm de melk in een ruime pan tot hij bijna kookt en zet hem dan op laag vuur. Voeg de vanillesuiker toe aan de melk. (of het vanillestokje) Doe de dooiers in een grote kom en klop die samen met de suiker op tot een luchtige massa. (ook wel ruban genoemt) Voeg vervolgens de bloem en maizena toe. Klop dit nog goed door de massa heen. Giet nu een klein beetje van de vanillemelk bij het mengsel. Blijf wel goed doorkloppen met de mixer als je dit doet om klontjes te voorkomen. Nu giet je het mengsel van de dooiers, suiker, bloem en maizena bij de melk in de pan. (goed blijven roeren) Laat de pan op een laag vuurtje staan. Blijf continu roeren tot je een dikkere massa krijgt. Op het moment dat de eerste luchtbel naar boven komt (de massa ploept) dan heeft hij de goede dikte en kan je hem van het vuur halen. (Vergeet niet het vanillestokje te verwijderen) Giet vervolgens de pudding in een grote vlakke schaal en dek de pudding met huishoudfolie af. (niet alleen de schaal maar echt op de pudding zelf de huishoudfolie aanbrengen, anders krijg je een vel op de pudding) Plaats de schaal nu in de koelkast om af te koelen. Voor de korst gebruiken we bladerdeeg. Verwarm de oven voor op 170 graden en rol het bladerdeeg uit. 18 - De Uitvlieger
Snij dit vervolgens in repen van 10 cm breed. Leg dit nu op een ovenplaat met bakpapier. Plaats hier nog een plaat overheen, dit voorkomt dat het onregelmatig afbakt en te hoog wordt. Bak dit nu in 25 minuten af en laat het vervolgens afkoelen. Vul een spuitzak met de banketbakkersroom en spuit dit op de helft van de bladerdeeg bladen. Pak de ongebruikte bladerdeeg bladen en leg die bovenop de room. Om het af te maken pak je 1 eiwit en mengt dit met 250 gram poedersuiker en een klein beetje water. Je krijgt dan een mat wit papje. Je kan het er zo op smeren of een beedje kleurstof toevoegen om hem mooi roze te krijgen. (bv. Bietensap) Een tip! Voeg wat oranje kleurstof bij de glazuur en je hebt een lekkere oranje tompouce voor bij de kroning van Willem-Alexander! Eet Smakelijk! Martijn van der Meer
Jeugdverhaal Door Rob Soutendijk Het is heel vroeg in de morgen. De zon is nog niet eens op. Heel in de verte begint het in het oosten een beetje licht te worden. De wekker op het nachtkastje bij pappa staat op half vijf. Maar niemand merkt iets. Iedereen slaapt. Maaike droomt. Ze woelt in haar bed heen en weer, ligt dan weer even stil en begint dan plotseling luidop in haar slaap te praten. Je kunt niet verstaan wat ze zegt. Ze weet er zelf ook niets van. Als ze straks wakker wordt is ze alles weer vergeten. Arend ligt in de andere kamer en wordt wat onrustig van het gemompel van Maaike. Ook hij begint te draaien en te woelen. Maar dan opeens... ... „Kuuuukelekuuu. ...! De haan in het nieuwe kippenhok van mevrouw Achterberg is wakker geworden en begroet de zon die nu langzaam aan het opkomen is. De kippen en
de haan zijn er gisteren pas ingekomen. Niemand heeft er iets van gemerkt. Arend schrikt wakker. “Wat is dat nu weer” denkt hij slaperig. „Kuuuukelekuuu. ...!” De haan komt langzaam op dreef en zet zijn keel nog eens goed uit. „Kuuuukelekuuu. ...!” De zon komt hem kennelijk niet snel genoeg op. „Kuuuukelekuuu. ...! Hij blijft maar aan de gang. Ook Maaike wordt nu langzaam wakker. “Wat is dat?” vraagt ze aan Arend terwijl ze zijn kamer inloopt. Arend komt ook uit bed. Het raam van zijn kamer staat wijd open. Ze doen de gordijnen open en gaan ervoor staan en kijken naar buiten. Dan zien ze de vogels in het nieuwe hok rondlopen. Ze hadden wel gezien dat de timmerman bezig was, de laatste paar dagen, maar dat het een kippenhok zou worden, hadden ze niet in de gaten gehad.
“Het is een kippenhok” zegt Arend, volstrekt overbodig. “Ja, dat zie ik ook wel” zegt Maaike snibbig. Ze heeft nooit zo’n geweldig humeur als ze net wakker is. “Wat een herrie maakt dat beest. Daar kan ik niet van slapen hoor.” Arend draait zich om en wil weer naar bed gaan. „Kuuuukelekuuu. ...! Kukelekuuuu. ...! De haan heeft er kennelijk nog lang niet genoeg van. “Hoe laat is het” vraagt Maaike aan Arend. “Weet ik veel, vroeg nog denk ik,” zegt Arend. Hij stapt weer in bed en draait zich om en stopt zijn hoofd onder het dekbed. Hij is nog lang niet uitgeslapen. Langzaam dommelt hij weer in. Maaike kijkt even naar hem en gaat ook maar weer naar bed. Langzaam keert de rust weer. „Kuuuukelekuuu. ...! Kukelekuuuu….! De haan geeft het niet op. “Wakker worden iedereen!” De Uitvlieger - 19
schijnt hij te roepen. “Het zonnetje is al weer op. Met een ruk schiet Arend weer overeind. Hij stapt uit bed en doet het raam dicht. Het gekukel van de haan klinkt nu wat meer gedempt maar Arend kan niet meer slapen. Als mamma om half acht binnenkomt om de kinderen te wekken, ligt Arend met dikke ogen van de slaap voor zich uit te kijken. “Wat is er aan de hand knul?” vraagt mamma zachtjes. “Die rot haan” zegt Arend. “Die heeft me de hele nacht wakker gehouden.” En hij kijkt verongelijkt naar het raam. Mamma gaat naar het raam en kijkt naar buiten. Ze merkt direct dat het dicht is en doet het weer open. Dan ziet ze wat Arend bedoelt. “Heeft die haan gekraaid vanmorgen?” vraagt ze. Arend knikt. Hij draait zich om. “Ik wil nog slapen” snikt hij en trekt het dekbed weer over zijn hoofd. Hij kan er niet goed tegen als hij te weinig geslapen heeft. ‘s Avonds wil hij ook veel vroeger
naar bed dan Maaike. Die kan wel tot tien uur opblijven voor ze echt slaap krijgt. Dat zegt ze tenminste. Mamma gaat de kamer weer uit. Pappa is inmiddels ook op en staat zich te scheren. Mamma vertelt hem wat er aan de hand is. “Een kippenhok?” vraagt hij. “Met een haan? Hier? Bijna in onze achtertuin?” Met de scheerzeep nog half op zijn gezicht loopt hij naar de achterkant van het huis en kijkt uit het raam. Van verbazing valt zijn mond een stukje open. “Daar had ze ons wel eens wat van mogen vertellen” moppert hij en gaat terug naar de badkamer. Mamma hoort hem nog verder mopperen. “Kom” zegt ze tegen Arend en Maaike die inmiddels allebei helemaal wakker zijn. “Uit bed komen, jullie moeten zo weer naar school. Goed wassen en de kleren aantrekken die ik voor jullie klaar zal leggen.” Als pappa en Maaike de badkamer uit zijn gaat Arend naar binnen. Hij maakt een hoop
kabaal en sputtert en proest dat het een lieve lust is. Hij kleedt zich aan en gaat naar beneden waar iedereen al aan het ontbijt zit. Pappa moppert nog steeds over de haan en de kippen. “Ik neem daar niet zo maar genoegen mee” zegt hij. “Ik zal maar eens met haar gaan praten.” Arend en Maaike gaan naar school waar ze in de kring het hele verhaal uitvoerig vertellen. Als ze ‘s middags thuiskomen gaat Arend meteen de tuin in. Hij ziet dan dat de haan niet meer in het hok zit. Daar heeft pappa voor gezorgd. “Mooi zo,” zegt hij bij zichzelf, “dan kan ik tenminste weer lekker slapen.” En tevreden wandelt hij terug het huis in. Hij zal maar wat gaan computeren want Maaike is bij Elin. Die heeft een nieuwe pop gekregen. “Een pop.. “denkt hij. “Geef mij maar de computer” en hij start Zoo Tycoon op.
boekje open uit het verleden Door Tom Zoomers Dit maal is deze rubriek geheel gewijd aan de heer Theo van Schie: oprichter NVIK en gedurende enige jaren eerste voorzitter van de vereniging. Onze huidige voorzitter heeft in het decembernummer 2012 van de Uitvlieger enige aandacht besteed aan het vertrek van de heer van Schie naar Nederland.. In het vervolg van dit verhaal kom ik daar nog op terug. Geïnteresseerd geraakt naar de 20 - De Uitvlieger
geschiedenis en het verhaal van de oprichting van NVIK heb ik de heer van Schie gevraagd hem enige vragen te mogen stellen aan de hand waarvan ik dit voor u liggende verhaal kon schrijven. De heer van Schie is in 1986, op 64-jarige leeftijd, geëmigreerd naar Oostenrijk i.v.m. zijn huwelijk met zijn Oostenrijkse vrouw Mitzi. In die tijd, dus voor de tijd van de open grenzen binnen de Europese Gemeenschap, was het niet zo eenvoudig als tegenwoordig om te
emigreren. Er werd destijds een antecedentenonderzoek gedaan door de Oostenrijkse Ambassade in Amsterdam en hier in Oostenrijk, in Klagenfurt, moest hij zich regelmatig melden bij de vreemdelingendienst. Begin 1989 stond er in een Oostenrijks dagblad een oproep van twee in Karinthië wonende Nederlandse dames, gericht aan alle in Karinthië wonende Nederlanders voor een koffieochtend in een hotel
n
in Klagenfurt. Ook de hr van Schie heeft aan deze allereerste georganiseerde koffieochtend deelgenomen. Hier werd het idee geboren om een vereniging van Nederlanders in Karinthië op te richten. In februari 1989 werd er wederom een koffieochtend georganiseerd. De oproep hiervoor ging via krantenadvertenties en mond op mond reclame. De Nederlandse honorair consul in Klagenfurt kon wel aantallen van Nederlanders in Karinthië opgeven maar mocht geen privé adressen vrijgeven. Er was een grote opkomst. Op 13 februari 1989 werd het eerste bestuur samengesteld. In die eerste maanden van 1989 werd onder voorzitterschap van de hr van Schie de oprichting van de vereniging verder uitgewerkt. Hierover was o.a. veel contact met de Nederlandse Ambassade in Wenen en de reeds bestaande vereniging van Nederlanders in Vorarlberg. Het bestuur van deze vereniging heeft de heer van Schie enorm ondersteund met de nodige voorbereidingsformaliteiten en het indienen van de bescheiden om tot oprichting van de NVIK te komen. Zo is er een brief uitgegaan aan alle, voor zover bij het toenmalig bestuur bekend, in
Karinthië wonende Nederlanders om te polsen of en hoeveel belangstelling er zou zijn om lid te worden van de vereniging in oprichting. Op 20 april 1989 volgde de officiële oprichting van de vereniging. De vereniging werd op die datum zoals wettelijk voorgeschreven, ingeschreven bij de toenmalige “Sicherheitsdirection für das Bundesland Kärnten” in Klagenfurt. De bestuursleden werden officieel geregistreerd en de statuten geformaliseerd. Geheel conform de Oostenrijkse wetgeving. De vereniging startte met 46 aangemelde leden. Om nog meer bekendheid te geven aan de vereniging heeft de hr van Schie in juni 1989 een oproep gedaan aan Wereldomroep Nederland om in één van haar uitzendingen aandacht te willen schenken aan het bestaan van de vereniging in Karinthië. Hij heeft dit destijds zelf mogen toelichten in een uitzending. De hr van Schie heeft enige jaren veel tijd en energie gestoken in de vele werkzaamheden die het verenigingsleven nu eenmaal met zich meebrengt. Bestuursvergaderingen, toen veelvuldiger gehouden dan tegenwoordig. Contacten leggen en onderhouden en het
(mede) organiseren van tal van activiteiten ten behoeve van de leden. Na zijn aftreden als voorzitter is hij het wel en wee van de vereniging altijd met interesse blijven volgen en wil graag nog steeds d.m.v. de Uitvlieger op de hoogte blijven. Op 6 mei 2012 overleed zijn echtgenote. Het lag destijds in de bedoeling om samen naar een verpleeghuis in Klagenfurt te gaan. Echter door het overlijden van zijn echtgenote en hij zelf herstellende was van een ernstige longontsteking werd hij alleen opgenomen in het verpleeghuis. Later heeft hij nog een zware knieoperatie ondergaan, waarna revalidatie volgde. In dat verpleeghuis voelde hij zich totaal niet op zijn plaats, o.a. vanwege de slechte geestelijk toestand van zijn medebewoners, waardoor communicatie nagenoeg onmogelijk was. Na een 27-jarig verblijf in Oostenrijk is hij eind 2012 teruggekeerd naar Nederland alwaar hij in een zorginstelling verblijft. Tot slot wil ik de hr van Schie danken voor zijn aan mij gegeven informatie en hem nog een goede tijd toewensen in Nederland.
Zo stom als Nederlands uitdrukkingen met de naam van een dier. Hans van Leuven Is het zo stom als een ezel of als het achtereind van een varken?
Laatst zaten we bijelkaar met enkele Nederlanders die ook al meer dan twintig jaar buiten Nederland wonen en van wie de kinderen in het buitenland zijn opgegroeid maar wel Nederlands spreken.
Op een gegeven moment gebruikte iemand de uitdrukking „zo stom als een ezel“. Toen vooral de buiten Nederland opgegroeide – inmiddels volwassen- kinderen deze uitdrukking niet bleken te De Uitvlieger - 21
kennen werd dat een thema van bespreking. Ook zei iemand dat hij wel de uitdrukking kende „zo koppig als een ezel „ en „zo stom als het achtereind van een varken“. Dat mondde tenslotte uit in een soort wedstrijd in het opsommen van zegswijzen met de naam van een dier.
vele spreekwoorden met een dierennaam, bijvoorbeeld : de hond in de pot vinden. Het idee is iedere uitgave van ons blad 5- 10 van deze uitdrukkingen te presenteren.
Nederlands moet zijn en dat de zegswijze de naam van een dier bevat. Ook zou het leuk zijn de analoge Oostenrijkse (Duitse) uitdrukkingen voor onze nederlandse zegswijze te krijgen. Een voorbeeld is „so dumm wie ein Esel „ en „so störrisch wie ein Esel“ „So dumm wie das Hinterteil eines Schweines“ kennen ze geloof ik niet. Maar ja, wellicht zijn Oostenrijkers in een ander gezegde op zijn minst net zo creatief .
Ons lijstje voor deze keer: Zo dom als een ezel Zo koppig als een ezel Zo stom als het achtereind van een varken zo sluw als een vos zo ziek als een hond zo arm als een luis slapen als een marmot snurken als een os de hond in de pot vinden de kat op het spek binden
Ik heb er zoveel mogelijk genoteerd en het leek me wel een idee om de lezers van de Uitvlieger uit te nodigen ook zulke uitdrukkingen voor te stellen. Dat kan zijn zoals in bovenstaand voorbeeld. Zo….. (toestand, aard, hoedanigheid) als een….(naam van dier). Andere voorbeelden worden hieronder gepresenteerd. Ook kan het gaan om een actie (werkwoord) gevolgd door als een…(naam van een dier), bijvoorbeeld „slapen als een marmot“ En er zijn natuurlijk ook
Doe mee en stuur voorstellen onder „Nederlandse Uitdrukkingen“ naar redactie@nvik.at. De einige voorwaarden zijn dat het beschaafd
Sudoku Makkelijk 8
3
2
4
6
8
1
4 7
9 2
7 6
4
6
1
2
8
5
4
22 - De Uitvlieger
5
2
1 4
9
5
3
2 4
1 2
7 8
9
6 8
1
6 8
4 9
7 2
3
7
1
2
2
3
3
6
9 3
9
5
Moeilijk
2
6 4
9
3
1
6
Sich wie neu geboren f端hlen! Alphafloating Chinesische AnMo Massage Chakra Harmonisierung Jadesteinliege Seminare AlphAFloAting gmbh 9081 Reifnitz Ottilie-von-Herbert-Weg 6 T: 04273 23400 F: 04273 23400-15 E: office@alphafloating.at I: www.alphafloating.at
Renate Sandhofer Mobil: +43 (0) 664 2818670 Helmut Steinbacher Mobil: +43 (0) 664 2430377
De Uitvlieger - 23