“Ik doe mee!” Toen Mieke van Dijck, bewoonster Odiliahof in het plaatselijk maandblad ‘Ons Periodiekske’ de oproep las voor vrijwilligers voor Het Eetpunt, meldde zij zich spontaan aan bij Riky. “Ik doe mee!”, hoorde Riky boven zich roepen. “Ik wist niet meteen waar het vandaan kwam, totdat ik Mieke over het balkon zag leunen. Fijn dat ze zich aanmeldde. “Toevallig heb ik vandaag mijn stage afgerond”, lacht Mieke. “Ik heb het eten opgediend tijdens ‘Het Eetpunt’. “Ze mag blijven, hoor. Geslaagd met een griffel”, voegt Jan er grappend aan toe. Steunpunt In 2011 gaf Toon het voorzittersstokje over aan Jan Wijnen, die deze rol nog steeds heeft. Jan: “Ik zet me graag in voor de club. Ergens hoop je dat, tegen de tijd dat je zelf hulpbehoevend bent, ook anderen voor je klaar staan.” Met het woord ‘Steunpunt’ heb je de kern van wat de stichting doet te pakken, vindt Jan. “Op allerlei manieren zijn we een steun voor mensen. Steun voor mensen die eenzaam zijn of niet alleen willen eten. Maar we bieden ook ondersteuning bij andere activiteiten zoals de Nieuwjaarsborrel, carnaval, filmavonden, koffie-uurtje, muziekmiddagen, Sinterklaas en kerstdiner. Verder hebben we een groep vrijwilligers die de binnentuin onderhouden.” Dankbaar werk Sinds 2010 is Riky bestuurslid. “Mijn moeder woonde toentertijd op Odiliahof. Toen de vraag kwam of ik me wilde inzetten als vrijwilligster voor de stichting dacht ik: ‘dat doe ik wel een paar jaar’. Maar inmiddels is mijn moeder overleden en zet ik me nog in voor de club. Met plezier, want het werk is erg dankbaar.” Volgens Riky moeten mensen soms over een drempel heen, voordat ze gebruikmaken van Het Steunpunt. “Met name de mensen die kampen met eenzaamheid. Vaak worden we dan getipt door een bezorgde buur. Ik ga bij ze langs, maak een praatje en nodig ze uit om bijvoorbeeld een keer koffie te drinken tijdens het koffie-uurtje of de muziekmiddag. Wanneer mensen de weg naar ons hebben gevonden, komen ze vaker terug.”
Filmpje pikken Tonnie van Bommel woont in het appartementencomplex De Pionier naast Odiliahof. Ook zij maakt gebruik van de faciliteiten van Het Steunpunt. Ze eet twee dagen in de week mee tijdens Het Eetpunt of bezoekt een filmavond. Mooi vond ze de film, gemaakt door een inwoner van Odiliapeel die op zijn scootmobiel door de Peel reed. “Hij bracht ons weer naar plekjes die we herkenden van vroeger, maar waar we nu niet meer komen.” Fijner leven Het Steunpunt is niet alleen voor de ouderen bedoeld. “Er is geen leeftijdsgrens”, benadrukt Jan tot slot. “Je hoort wel eens dat mensen terughoudend zijn omdat ze denken nog niet oud genoeg te zijn. Maar iedereen kan eenzaam zijn. Uiteindelijk is het leven fijner wanneer je het met anderen kunt delen en beleven.”
Pagina 19 | Leven