8 //
οδοιπορικό του Παντελή Σπάργια αθλητικογράφου
ΜΑΡΙΝΑΛΕΝΤΑ Ανδαλουσίας
μια άλλη πρόταση... Στις 8 Νοεμβρίου επισκέφτηκα ένα χωριό της Ανδαλουσίας με πληθυσμό 3.000 περίπου κατοίκους, την Μαριναλέντα. Η διαφορά αυτού του χωριού με τα υπόλοιπα του κόσμου είναι ότι αυτό το χωριό ζει αυτόνομα και ανεξάρτητα, εφαρμόζοντας τους δικούς του κανόνες. Με αγώνες και απεργίες πείνας οι κάτοικοι κατάφεραν να αποσπάσουν ένα κομμάτι γης από τον Δούκα και να το εκμεταλ λευτούν. Με ομαδική εργασία και χωρίς να μπουν εταιρείες στη μέση οι κάτοικοι έχτισαν τα σπίτια τους, τα γυμναστήριά τους, γήπεδα ποδοσφαίρου, πισίνες για κολύμβηση, σχολεία και παιδικό σταθμό, ακόμα και εξωτερικό γυμναστήριο σε πλατεία που ο κόσμος μπορεί να γυμνάζεται στη φύση και όλα αυτά δωρεάν ή με ελάχιστο κόστος. Μια θέση στον παιδικό σταθμό με όλα τα γεύματα κοστίζει 12 ευρώ το μήνα. «Όλα ανήκουν στον λαό», ανέφερε χαρακτηριστικά ο δήμαρχος του χωριού, Σάντσες Γκορντίγιο. Τα σπίτια των κατοίκων είναι πάνω κάτω ίδια, απλά και άνετα, χωρίς πολυτέλειες. Οι κάτοικοι γ νώρισαν μεγά λη ανεργία πριν το χωριό εξελιχθεί σε αυτό που είναι σήμερα, όπως τεράστια ανεργία υπάρχει σε όλη την Ισπανία. Τώρα οι άνεργοι εκεί είναι ελάχιστοι και μάλιστα τις ημέρες που ήμουν εκεί, ο δήμαρχος κάλεσε σε συνάντηση τους όποιους ανέργους υπάρχουν για να βρεθεί μία λύση, γεγονός που, με τα δικά μας δεδομένα, φαντάζει απίθανο. «Πού ακούστηκε αυτό; ένας δήμαρχος να ψάχνει δουλειές για τους άνεργους της περιοχής». Οι περισσότεροι δουλεύουν στα χωράφια με τις αγροτικές δουλειές ενώ πολ λές γυναίκες εργάζον ται στον
συνεταιρισμό στις κονσέρβες. Το χωριό παράγει πολλά αγροτικά προϊόντα όπως ελιές, αγκινάρες και τροφοδοτεί τις μεγάλες πόλεις της Ισπανίας. Καθώς μπαίναμε για την ξενάγηση στον συνεταιρισμό, ένας συνοδοιπόρος ανέφερε πως, «στην Ελλάδα ένα τέτοιο πράγμα θα απασχολούσε ούτε 10 άτομα και όλα τα υπόλοιπα θα γίνονταν πιο εύκολα με τα μηχανήματα». Κι όμως με έκπληξή μας ακούσαμε πως εκεί απασχολούνται 45-50 γυναίκες και το μεγαλύτερο κέρδος αυτού είναι να προσλαμβάνει όσο πιο πολύ κόσμο γίνεται. Τα προϊόντα τους τα εξάγουν κατευθείαν σε όλη την Ισπανία και όχι μόνο, αφού συνεργάζονται με τα carrefour και άλλες αλυσίδες προμηθεύοντας κονσέρβες. Το χρήμα κάνει τον κύκλο του και όταν δεν υπάρχουν κάποιοι για να βάλουν χέρι στον κόπο του λαού, μοιράζονται ισάξια και πάλι στους εργαζόμενους και ανοίγουν θέσεις εργασίας. Με 47 ευρώ την ημέρα αμείβονται οι εργαζόμενοι εκεί, για 7 ώρες εργασίας. Στη Μαριναλέντα η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισμός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωμα.
Από την άλλη «εδώ δεν έχουμε χωροφύλακες, θα ήταν μία άχρηστη σπατάλη», «δόξα τω Θεώ, δεν έχουμε ούτε παπά» λέει ο δήμαρχος Γκορντίγιο, αλλά η εκκλησία υπάρχει και είναι ανοικτή για όποιον θέλει να την επισκεφθεί. Ο Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο το 1979 εκλέχθηκε πρώτη φορά δήμαρχος σε ηλικία 19 ετών, ήταν ο νεότερος δήμαρχος της Ισπανίας. Από τότε εκλέγεται συνέχεια με ποσοστό 70-75 τις εκατό. Στη Μαριναλέντα η ζωή δεν είναι τόσο αγ χώδης και απ’ τους ανθρώπους που συναν τάς στο δρόμο, το λιγότερο που έχεις να ακούσεις είναι ένα «OLA» [γεια]. Τα αυτοκίνητα σταματάνε την πορεία τους όταν ο πεζός θα βγει στο δρόμο, ανεξάρτητα απ’ το αν υπάρχει σηματοδότης. Το κλειστό γυμναστήριο που φιλοξενηθήκαμε χρησιμοποιείται τα πρωϊνά από τις γυναίκες για γυμναστική, ενώ τα απογεύματα γεμίζει από νέα παιδιά που κάνουνν την προπόνησή τους. Έβλεπα εργάτες χαμογελαστούς να κάνουν έργα και να φωτογραφίζονται μαζί μας με μεγάλη χαρά. Τα μεσημέρια πολλοί απ’ τους εργάτες μαζεύονταν στο συνδικάτο εργατών, εκεί απολάμβαναν την μπύρα
Συνέλευση κατοίκων