Ο.Π. Αρ.Φ. 103 ΜΑΙ΄ΟΣ- ΙΟΥΝ.. 2021

********************************************************************************* ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟ΢Η ΑΡ.Υ. 103 ΜΑΊΟ΢ – ΙΟΤΝ.. 2021 / Διανέμεται δωρεάν. ΕΚΔΟ΢ΕΙ΢ ΠΤΡ΢Ο΢.Γράφει και επιμελείται (Δυνάμει Θεού)ΕΛΕΤΘΕΡΙΑ Α.ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ Εκπ/κος ΣΗΛ.-FAX: 22210-29549 Κ.Σ. 6936773200 e-mail: eklidoniari@gmail. com Ἡ ἱστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias. blogspot. .com και Βίντεο: Youtube Eleftheria Kleidoniari

**************************************************************************************** ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ ΕΝΑΥΣΜΑΤΑ ΚΤΡ. ΣΤΥΛΟΤ( Πραξ. ιστ΄, 16 – 34 ) ΢Ω΢ΣΙΚΑ ΕΡΩΣΗΜΑΣΑ <<Κύριε,τί με δεῖ ποιεῖν ἵνα σωθῶ;>>…<<Πίστευσον ἐπί τόν Κύριον Ἰησοῦν Φριστόν, καί σωθήσῃ…»(Πραξ. ιστ΄, 30 – 31 ) . «..τί με δεῖ ποιεῖν ἵνα σωθῶ ; », εἶναι ἡ ἐρώτηση τοῦ δεσμοφύλακα πρός τούς : Ἀπ. Παῦλο καί Σίλα. Ὁ σεισμός, ἡ ζωντανή παρουσία τοῦ Θεοῦ, διάνοιξε τή θύρα τῆς φυλακῆς, ἀλλά καί τή θύρα τῆς καρδιᾶς τοῦ φύλακα. Ὁ σεισμός, προκάλεσε ἰσχυρή δόνηση στό εἶναι τοῦ φύλακα. Τό ὑπαρξιακό ἐρώτημα ἦταν μιά κραυγή ἀναζήτησης τῆς σωτηρίας. Ἡ ἀπάντηση ἀπό τά φερέγγυα χείλη τοῦἈπ.Παύλου ἦταν ἄμεση καί σαφής : « Πίστευσον ἐπί τόν Κύριον Ἰησοῦν Φριστόν. »Ἡ πίστη στόν Ἐνανθρωπήσαντα, Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα Κύριον, σώζει. Μιά πίστη ἀκράδαντη καί δι’ ἀγάπης ἐνεργουμένη, εἰς τό Θεανδρικό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἡ Ἀποστολική πρόταση. Πιστεύω στόν Χριστό σημαίνει Τόν ἀναγνωρίζω ὡς προσωπικό Σωτῆρα καί Λυτρωτή μου καί Τόν ἀκολουθῶ μέ συνέπεια, τηρώντας ἀπαρέγκλιτα τίς ἐντολές Του. Πιστεύω στόν Ἰησοῦ σημαίνει βιώνω τήν ὀρθόδοξη ἀσκητική καί μετέχω ἐνσυνείδητα στή λατρευτική καί Μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Πιστεύω στόν Θεάνθρωπο σημαίνει γρηγορῶ καί ἀντιλαμβάνομαι τίς παγίδες τοῦ προσώπου σατανᾶ, ὀ ὁποῖος χρησιμοποιεῖ τόν ἔπαινο καί τήν κατηγορία, τήν ἐνθάρρυνση καί τήν ἀπογοήτευση, προκειμένου νά πετύχει τήν προσωπική μας ἀπώλεια. Πιστεύω στόν Κύριο σημαίνει Τόν ἀκολουθῶ ἀνεπίστροφα, Τόν ἀναγνωρίζω ἀμετάκλητα καί Τόν καθιστῶ κέντρο τῆς ζωῆς μου.

Αὐτή ἡ Φριστοκεντροφόρος πορεία εἶναι σωστική καί αὐτή καλούμαστε ν’ ἀκολουθήσουμε.-

Ελ. Α. Κλ.

ΑΓΙΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ 17/5 ΑΓΙΟ΢

ΝΙΚΟΛΑΟ΢, Νεομάρτυρας ἐκ Μετσόβου.

Βλάστημα τοῦ Μετσόβου. Καρπός εὐσεβῶν γονέων. Ὁ Νικόλαος, παλικάρι πλέον, ἀναχωρεῖ γιά τά Τρίκαλα καί ἐργάζεται σέ ἀρτοπωλεῖο. Ἐκεῖ παγιδεύεται ἀπό τόν σατανά. Οἱ Τοῦρκοι τόν ἐξαπατοῦν καί σημειώνει ἄρνηση Χριστοῦ. Ἡ συνειδησιακή ἔνσταση τόν ἐξαναγκάζει νά ἐπιστρέψει στό Μετσοβο.Ἡ ἀποστασία τοῦ δημιουργεῖ δριμύτατο ἔλεγχο καί συνεχίζει νά ζεῖ χριστιανικά. Ἐπανερχόμενος ὅμως κάποτε στά Τρίκαλα, γιά ἐμπόριο ξύλων, κάποιος Τοῦρκος τόν ἀναγνωρίζει καί τόν ἀπειλεῖ μέ προδοσία καί παράδοση. Ὁ Νικόλαος τρομοκρατεῖται, τόν δωροδοκεῖ, μέ τό φορτίο τῶν ξύλων καί ὑπόσχεται ἐπανάληψη κατ’ ἔτος. Ὅλες ὅμως αὐτές οἱ σπασμωδικές κινήσεις τόν συνταράσσουν ἐσωτερικά. Μετανοεῖ εἰλικρινά, ἐξομολογεῖται καί ἐπιζητεῖ τό μαρτύριο, γιά ἐξιλέωση. Ὅταν ἐπανέρχεται στά Τρίκαλα, δέν ἀποδίδει στόν Τοῦρκο κουρέα τό ὑποσχεθέν φορτίο καί αὐτός τόν προδίδει. Ὁδηγεῖται στόν κριτή ὁ Νικόλαος. Ὁμολογεῖ θαρραλέα τήν πίστη του στό Χριστό. Κολακεύεται ἐπίμονα. Προκαλεῖται δε-λεαστικά. Ἀπειλεῖται φοβερά, ἀλλά παραμένει ἀνυποχώρητος.Τότε φυλακίζεται.Βασανίζεται καθημερινά σκληρά. Ὑπομένει καρτερικά πόνους, πείνα, δίψα. Ἡ ἐμμονή του στήν πίστη στό Χριστό ἐπιφέρει καί τήν τελεσίδικη ἀπόφαση. 17 Μαϊου 1617. Καίεται ζωντανός στή φωτιά.

Ἡ ψυχή του λουσμένη στό αἷμα τοῦ μαρτυρίου κατατάσσεται στό νέφος τῶν Νεομαρτύρων. Ἡ ἁγία κάρα του ἐξαγοράζεται ἀπό πλούσιο Χριστιανό καί ἀποθησαυρίζεται στή Μονή Βαρλαάμ τῶν Μετεώρων.-

<<Από

τημ ποιητική Συλλογή <<ΨΗΦΙΔΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΩΝ>> Ελ.Α.Κλ.

Πού ανήκεις; Άλζξσπνο ήιζεο ζηε γε, δεκηνύξγεκα Δθείλνπ, αληίγξαθό Τνπ γλήζην, πνιύηηκό Τνπ δώξν! Ήιζεο θαη βάδηζεο ζηε γε, γεύζεθεο ηελ ειεπζεξία, επέιεμεο εθνύζηα, ηελ πην ζηπγλή δνπιεία. Λεζκόλεζεο θαηαγσγή, πξννξηζκό ηνλ Θείν, έδεζεο ρσξίο Θεό, δίρσο πίζηε θαη δήιν. Άλζξσπε, ζηξαηνθόπε ηεο γεο, ζπκήζνπ, πνύ αλήθεηο. Δίζαη παηδί ηνπ Οπξαλνύ θαη ζηνλ Θεό παληνηηλά αλήθεηο! -

ΨΗΓΜΑΤΑ  Η επίηεπμε ηεο αξεηήο πξνϋπνζέηεη ζύδεπμε Θείνπ θαη αλζξωπίλνπ ζειήκαηνο.  Κάλε ό,ηη κπνξείο. Άθελε ηα πάληα ζηελ Πξόλνηα ηνπ Θενύ.  Κάλεηο ό,ηη ζέιεηο , αλ δελ ζέιεηο ό,ηη ζέιεηο.  Να κηζείο ηα πάζε, αιιά λ’ αγαπάο ηνπο εκπαζείο.  Αλ κηζείο, λα κηζείο ηνπο Δαίκνλεο θαη ηα πάζε.  Η απειεπζέξωζε ηνπ λνπ από ηα πάζε θαη ηε ινγηθή, δίλεη ηε δπλαηόηεηα ηεο βίωζεο ηεο πξνζωπηθήο ειεπζεξίαο.  Ο Θεόο δελ αθαηξεί ηελ ειεπζεξία ηνπ αλζξώπνπ, αιιά ζπλεξγεί ζηελ εθπιήξωζε ηωλ εληνιώλ Τνπ.  ΄Αλζξωπνη ηνπ Θεαλζξώπνπ ή άλζξωπνη ηνπ ζεξηαλζξώπνπ, ζέινπκε λα είκαζηε ;  Τν απηεμνύζην ηνπ αλζξώπνπ νξηνζεηεί ηελ αγάπε

ηνπ αλζξώπνπ.  Η θόπωζε ηεο παξαθνήο δηδάζθεη ηελ αλάπαπζε ηεο ππαθνήο.Ελ. Α. Κλ.

ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΑ ΡΗΜΑΤΑ Στάρετς Ἀντωνίοσ τῆς Ὄπτινα  «Ἂλ δὲλ ζεξαπεύηεθεο ἀθόκα δὲ ζεκαίλεη πὼο ὁ Θεὸο δὲλ ἄθνπζε ηὶο πξνζεπρὲο, πνὺ γίλνληαη γηὰ ζέλα, ἀιιὰ πὼο δὲ ζεξαπεύεη ἀκέζσο κεξηθνὺο ἀλζξώπνπο, γηὰ λὰ ὠθειεζνῦλ πεξηζζόηεξν. Μὲ ηὰ πξόζθαηξα βάζαλα ὁ ἁκαξησιὸο ἄλζξσπνο ἀπαιιάζζεηαη ἀπὸ ηὰ αἰώληα βάζαλα θαὶ ηαπηόρξνλα θεξδίδεη ηὴ ζσηεξία ηνπ, γίλεηαη θιεξνλόκνο ηῆο βαζηιείαο ηῶλ νὐξαλῶλ.  Ὁ Κύξηνο θαὶ Θεὸο κὲ ηὴλ ἄπεηξε ζνθία Τνπ ηὰ ξπζκίδεη ὅια ζύκθσλα κὲ ηὴλ ἀγάπε Τνπ γηὰ ηὸ ἀλζξώπηλν γέλνο θαὶ ραξίδεη ζὲ ὅινπο αὐηὸ πνὺ ηνὺο ὠθειεῖ. ἖κᾶο δὲλ πξέπεη λὰ κᾶο ἀπαζρνιεῖ, γηαηὶ ηὸ ἕλα γίλεηαη ἔηζη θαὶ ηὸ ἄιιν ἀιιηῶο, ἀιιὰ λ᾿ ἀθνζησλόκαζηε κὲ παηδηθὴ ὑπνηαγὴ ζηὸ ζέιεκα ηνῦ νὐξαλίνπ παηέξα καο θαὶ λὰ ιέκε ἀπὸ ηὰ βάζε ηῆο ςπρῆο καο: «Πάηεξ ἡκῶλ... γελλεζήηω ηὸ ζέιεκά Σνπ».  «Ἂλ ζέιεηο λὰ δεῖο θαιύηεξεο κέξεο, λ᾿ ἀγαπήζεηο ηὴλ ἁγία ηαπείλωζε κ᾿ ὅιε ζνπ ηὴλ ςπρὴ θαὶ ζὰ βξεῖο ηὴλ εἰξήλε ηνῦ Χξηζηνῦ.  «Ὁ Θεὸο ἐπηηξέπεη ηόζν ηὶο θαιὲο, ὅζν θαὶ ηὶο ζθιεξὲο ἐμνπζίεο γηὰ κᾶο. Τὶο πξῶηεο γηὰ λὰ κᾶο παξεγνξνῦλ, ηὶο δεύηεξεο γηὰ λὰ κᾶο πξνθαιέζνπλ ζπληξηβὴ θαὶ ηαπείλωζε.»  «Τὴλ ςπρηθή ζνπ ὠθέιεηα ζὰ ηὴ βξεῖο ἐθεῖ ,πνὺ δὲ γίλεηαη ηὸ ζέιεκά ζνπ».

Ὁδεγίεο γηὰ θαζεκεξηλὴ ἐλαζρόιεζε:  Ὅηαλ ζεθώλεζαη ἀπὸ ηὸλ ὕπλν ἡ πξώηε ζνπ ζθέςε πξέπεη λὰ ζηξαθεῖ ζηὸ Θεό, ὁ πξῶηνο ζνπ ιόγνο πξέπεη λά ῾λαη πξνζεπρὴ ζηὸ Θεὸ ηὸλ Παηέξα θαὶ Γεκηνπξγό ζνπ.  Νὰ κεηαλνεῖο θαὶ λὰ δνμνινγεῖο ηὸ Θεὸ, πνὺ δὲλ ἐπέηξεςε λ᾿ἀπσιεζηεῖο ἀπὸ ηὶο ἀδπλακίεο ζνπ.  Βάιε ἀξρὴ λὰ θάλεηο ὅ,ηη εἶλαη ἄξηζην. Καλέλαο δὲ ζὰ ὁινθιεξώζεη ηὴλ πνξεία πξὸο ηὸλ νὐξαλό, ἐθηὸο ἀπὸ θεῖλνλ πνὺ μεθηλάεη ηὴλ ἡκέξα ηνπ θαιά.  Νὰ μεθηλᾷο ηὴλ ἡκέξα ζνπ ζὰλ ζεξαθεὶκ ζηὴλ πξνζεπρή, ζὰλ ρεξνπβὶκ ζηὶο πξάμεηο θαὶ ζὰλ ἄγγεινο ζηὴ ζπκπεξηθνξά ζνπ.  Μὴλ πεξλᾷο ηὸλ θαηξό ζνπ ἀξγή.  Σὲ ὅιεο ηὶο πξάμεηο, ηὰ ιόγηα θαὶ ηὶο ζθέςεηο ζνπ ὁ λνῦο ζνπ λἆλαη ζηὸ Θεό.

 Ὁ ιόγνο ζνπ λἆλαη ἤξεκνο, ηαπεηλόο, ζνβαξὸο θη ὠθέιηκνο. Ἡ ζησπὴ ζὰ ζὲ βνεζήζεη λὰ ιὲο κόλν η᾿ ἀπαξαίηεηα ιόγηα, κὲ δηάθξηζε. «Λόγνο ζαζξὸο ἐθ ηνῦ ζηόκαηνο ὑκῶλ κὴ ἐθπνξεπέζζω» (Ἐθεζ. δ´ 29). Επιμέλεια επιλογής Ελ. Α. Κλ.