A Nova Peneira Número 100. Outubro 2018.

ANO 7 - Nº 100

XORNAL GALEGO DE INFORMACIÓN XERAL

Outubro 2018 - 2€

100 NÚMEROS A NOVA PENEIRA

SEMPRE EN GALIZA

CADERNIÑO CENTRAL PÁXINAS 10 E 11

ENTREVISTA

ENTREVISTA

Xabier Pérez Igrexas candidato do BNG á alcaldía de Vigo

Manuel Carrera, candidato de UDDL a alcaldía de O Porriño

XXXIII-XXXIV

REPORTAXE

Memoria histórica: o asesinato de Francisco Pérez Carballo

16-17

XXX-XXXIII

TABERNA

CASA FARRAPEIRA ESPECIALISTAS EN COCIÑA DE MERCADO

UN PRACER PARA OS SENTIDOS. COÑÉCENOS

EN RIBADETEA - PONTEAREAS

O socialistas consideran “indecente o engano da xunta” coa VAP Tui-A Guarda 38

Tomiño e Cerveira dan un paso máis na súa historia de cooperación 36

NÚMERO 100

[ 2] Outubro 2018

A

TINO LAGO Director de A Nova Peneira

náusea é a primeira novela filosófica de Jean Paul Sartre.

Malia que a primeira versión data de 1.931,non foi ata sete anos despois cando veu a luz a que sería a edición definitiva. A obra desenrólase nun contexto imaxinario, na cidade de Bouville. A través do personaxe protagonista, Antoine Roquentin, Sartre fainos ver o seu pesimismo existencial e conclúe que a vida humana é valeira.

Esa constatación prodúcelle unha sensación de repugnancia, unha profunda náusea. A sensación fisiolóxica que titula a marabillosa novela de Sartre, e este humilde artigo, pode ter dúas causas diferentes; pode ser producida pola necesidade de vomitar, ou ben polo sentimento de noxo ou repugnancia que nos provoca algo

A NÁUSEA

ou alguén. Esta última foi sen dúbida a razón que motivou a náusea, que sufrín eu, cando vin como o deputado do partido de extrema dereita Ciudadanos, Toni Cantó, subía ao parlamento de Madrid a defender unha proposta do seu grupo político, que baixo a falaz xustificación moral de que busca a igualdade de oportunidades para todos os que habitamos o estado español, en realidade procura a desaparición da vida pública das linguas faladas neste estado, diferentes á castelá.

Na súa intervención, atafegada de falsidades e barbaridades científicas, o deputado de ultra dereita pronunciou unha das maiores estupideces que sobre o bilingüismo que existe no país galego, escoitei nunca, e teño escoitado un feixe delas :”es un hecho que el castellano ha desaparecido de Galicia”. Non teño dúbidas de que moitos españois que descoñezan a realidade do país galego poden dar crédito a unha calumnia dese calibre, pero para quen coñeza minimamente Galicia só un fanático deses cuxa capacidade de comprensión lec-

tora non lles dá para máis que para interpretar o ”a por ellos oe a por ellos oe”, ou un miserable que careza de escrúpulos para utilizar as máis nauseabundas falsidades, na procura dos seus obxectivos, pode avalar semellante imbecilidade.

A vergonza máis inmensa caia sobre os doce deputados e deputadas do PPdG que votaron en prol de darlle lexitimidade a unha calumnia.

A disciplina de partido non xustifica todo. Hai momentos na vida nos que estamos obrigados a optar entre a dignidade e a indignidade máis absoluta. O que fagamos neses mo-

-

EDITORIAL

mentos é o que nos cualifica como seres humanos. Especialmente abraiado deixoume o voto do deputado do PPdG Celso Degado. Votou que si a unha miserable calumnia, el sábeo e el saberá por que. As voces na extrema dereita española contra os idiomas periféricos, cada vez máis hostís, que falan de supostas imposicións, e procuran sinaturas ou desenvolven campañas para pedir que o seu coñecemento non sexa obrigatorio no acceso á función pública parten dunha premisa falsa “Si a un no gallego se le obliga a aprender gallego para acceder a la función pública en Galicia, no tiene las mismas oportunidades que un gallego,y por lo tanto está siendo discriminado” É unha falacia porque a administración está para atender ás persoas administradas, non son os administrados os que deben atender aos que administran. E guste ou non guste en Galicia, aínda hai centos de milleiros de persoas que nos expresamos en galego sempre. Xa que logo, se a xuíza que nos xulga, o médico que nos atende, a mestra que nos ensina..non saben facelo no noso idioma, parte dos administrados estamos sendo discriminados pola administración.

- NÚMERO 100

Outubro 2018 [ 3]

OPINIÓN

BALDOMERO IGLESIAS Mero

COIDADO CO CINISMO PROPIO, QUE XA ANDAN DE ELECCIÓNS PEDINDO VOTOS V imos de tan atrás, polos camiños da andaina aínda enfermos de memoria. Isto fainos esquecer que por aquí xa pasamos, que nos repetimos, que sempre fixemos igual e fomos compracentes, que seguimos na mesma teima sen outra atrevida solución sequera de cambiar o paso para evitar a rutina, ou a ruína. Aceptamos líderes que, pobres de nós, téñennos onde estamos. Fracaso tras fracaso, negándonos o porvir. Temos a sensación de que os políticos hoxe son peores do que foron; que atrás quedaron estadistas sequera de máis honestidade, quizais con máis humanidade.

E cómpre reflexionar para saír deste suicidio colectivo e preguntarnos por que somos tan crédulos e inxenuas que consentimos, na resignación. Prometen o que xa sabemos non van cumprir e, aínda así, nesa enorme torpeza, votámoslles. Lévannos á farsa e nós, parvos ou aparvados, deixámonos levar. Algúns ata cren que teñen ansia das nosos problemas. Algúns, aínda van máis lonxe, e pensan que tamén teñen solucións para reconducir o caos, esta terrible contradición de sentirnos atacados por eles, de sentirnos desasistidos, privados dos dereitos que un día foron e que nos levaron, privatizándoos e resolvendo do xeito que máis ofende, non só no

entendemento senón na ansia de vivir esperanzados. Mentíronos todos.

Hoxe seguen a facelo. Menten con máster incluído. Chegaría con facer memoria para lembrar e así, de paso, comprobar a falsidade que os envolve. Nós seguimos tropezando, sen entender que nin teñen proxecto, nin capacidade.

Seguen aí e menten. Non quixeron nin queren: non puideron, nin saben.

Os nosos representantes, os de máis aquí tamén, fan o mesmo e no colmo da farsa empregan tamén silencios, medias verdades, medias mentiras, o politicamente correcto e as incorreccións de rigor analítica, de falsidade documental, de aparente suposto verbal, de números e enquisas, vocabulario finxido,.. .palabras, só palabras. Si, si, tamén os de aquí. Aquí hai menos hemeroteca que os poida deixar na evidencia da trola. Menos medios e moito máis control para que se vexa a situación lamentable (solidariedade para a xente da RTGa pola súa resistencia en dignidade). Non debemos esquecer que temos as máis baixas pensións do estado, lembrar aquelas supostas reindustrializacións, os “hilillos de plastilina”, os capos e narcos navegando mares e ben acompañados polos que apagan incendios con roupa de festa e zapatillas, con mangueira de regar o

xardín, xunto ao ecoloxista que saca o lixo do río para botalo de novo no mesmo río, aínda botaba máis lixo pola boca. Os maiores delitos contra a Nosa Cultura, a Nosa Lingua. Somos as única lingua que retrocede en falantes.

Todos foi e é unha estafa que nos pasan por diante da cara. A culpa é nosa, confiamos en partidos que roubaron e rouban, sobre todo o orgullo e a honra de ser, esa que nos identifica donos de nós e do noso. De non cambiar, seguirán a facelo.

Todos, polo tanto, somos responsables. Eles son responsables de prometer e non facer. E nós, culpables de permitilo e sobre todo de votalos e non botalos.

Culpables de caer no engano ao que sempre nos “inducen”. O paro está aí, a sanidade cargada xa de erros –xa non é o que foi; a precariedade laboral e social, marxinados e dependentes cada vez máis dependentes e marxinados, mesmo o futuro nos teñen hipotecado, roubáronnos o sorriso, a nosa Lingua, a esperanza. E na crise demográfica na que estamos a nosa inxenuidade chega a ser perversa e mesmo hai xente que se odia, que se rexeita pola ignorancia de non saberse nin recoñecerse.

Algo deberá cambiar, agora as cousas están peor. O importante non é ser, senón parecer e, coa aparencia que

está tan controlada polos subvencionados medios, todo é correcto, podemos quedar máis tranquilos. Pero o mal está feito, estamos moito máis hipotecados e desafiuzados, máis atados en débedas de honestidade, perseguidos e insultados, saqueados polos grandes da banca, da patronal e con políticos, aqueles que habían cambiar o mundo, xa adoutrinados na rutina de sempre, sen a mínima independencia. Somos nós os que votamos, os saqueados e, outra vez, estafados.

Hai que empezar por asumir a culpa e cambiar, arredar a esa xente do poder e do dispendio, do seu exclusivo bo vivir desde onde manipulan tamén a xustiza –vémolo todos os días- e executan o noso acontecer. Seguir por este camiño só nos conduce a ningures.

NÚMERO 100

[ 4] Outubro 2018

OPINIÓN

LUIS GONZALO SEGURA Ex Tenente do exército español

O BOMBARDEO ISRAELÍ SOBRE SIRIA, OUTRA ‘ANÉCDOTA’ MÁIS H

ai dúas semanas, o pasado luns 17 de setembro de 2018, un avión IL20 turbohélice de recoñecemento ruso con 15 ocupantes foi derrubado polas baterías sirias no que non só constituíu un tráxico accidente. Detrás do suceso, que xerou unha considerable tensión entre Rusia e Israel, atopábase a aviación israelí. Unha constatación que pasou case inadvertida nos medios de comunicación e os foros de opinión occidentais (limitouse ao típico ‘illote’ informativo). Israel bombardeou Siria, segundo recoñeceu o propio Exército israelí, con intención de atacar “unha instalación do Exército sirio”. Tras esta insólita confesión apareceron as escusas: as instalacións bombardeadas almacenaban mísiles guiados “que representaban unha ameaza intolerable” (segundo esta versión terminarían en mans de Hezbolá e serían usados contra Israel). Tras a derriba do avión ruso como consecuencia do mencionado bombardeo israelí producíronse reunións para a mellora da coordinación entre Rusia e Israel. Segundo a versión rusa, Israel avisou con escasa

marxe (un minuto) e aproveitou a traxectoria do avión ruso para ocultarse dos radares, o que en último termo foi o causante da derriba. Con todo, para Israel todo débese ao disparo indiscriminado dos sirios. Este bombardeo, que engadiu outras diecisete mortes máis ao interminable conflito (os quince tripulantes do IL-20 e dúas vítimas do bombardeo), non é nin moito menos un episodio illado, pois a oenegué ‘Observatorio Sirio para os Dereitos Humanos’, con informadores sobre o terreo, aseverou que aínda que no ataque faleceron dúas persoas e resultaron feridas unha ducia, iso só constituiría un dos ataques que custou a vida nos dous últimos meses a 113 militares, iranianos e xiítas, integrados no Exército sirio. Siria, a interminable e cotiá inxerencia internacional Máis aló do tráxico accidente e o censurable bombardeo, habería que resaltar que Siria parece converterse nun lugar de libre acceso para a maioría dos exércitos occidentais. Para empezar, nun primeiro momento, o ministerio de Defensa ruso chegou a culpabilizar aos fran-

ceses do suceso. Iso débese a que a fragata francesa Auvergne atópase na zona. E non por turismo nin por casualidade. De feito, hai uns meses, en abril de 2018, Siria foi bombardeada por franceses, británicos e norteamericanos. Outro episodio que nos revelou a presenza de militares occidentais foi a derriba dun caza ruso por parte do Exército turco en novembro de 2015, un exército que conta co respaldo da OTAN (Turquía foi apoiada por esta organización desde España). Despois do mesmo, soubemos que no sur de Turquía atópase despregado un continxente español composto por unha batería antiaérea ‘ Patriot’ e 130 militares. Continxente despregado no marco da OTAN coa misión de loitar contra o yihadismo (!). A pouco que se revise a hemeroteca atoparemos que sobre chan sirio non só atópanse militares turcos, senón que tamén os norteamericanos movéronse por Siria coma se esta estivese exenta do cumprimento do Dereito Internacional. E non en poucas ocasións nin con escasos militares, pois ata 2.000 militares de elite despregáronse. Como pode

ser posible? Resulta desolador que Israel bombardee con impunidade Siria ou que forzas norteamericanas paséense ‘’ polo país sen que exista unha resposta mediática, xurídica e intelectual a nivel internacional. Aínda que se temos en conta que España aceptou con absoluta normalidade o despregamento dunha batería antiaérea no sur de Turquía para loitar contra o yihadismo, xa nada nos pode estrañar. Repito: unha batería antiaérea para loitar contra o terrorismo islámico! Cantos cazas teñen os terroristas? Lamentablemente, se Occidente xustifica o bombardeo israelí en Siria en base á venda e subministración de armas a Hezbolá, e dando por certa a versión, non se estaría tamén xustificando que os iemenís bombardeasen e atacasen España pola subministración de armas que esta realiza a Arabia Saudita? Ou iso xa si sería terrorismo? Ou só é terrorismo o que nos afecta a nós e o resto son accións lexítimas realizadas en defensa propia? Situación que se agrava máis se temos en conta que o pasado bombardeo só foi un dos centenares que se produciron durante o conflito, ata o punto de facerse necesario un mecanismo acordado entre Putin e Benjamín Netanyahu en 2015 para evitar incidentes armados entre aviacións rusa e israelí sobre o espazo aéreo sirio.

A preocupante ausencia de voces críticas Como a maioría saberá, fai tres anos Rusia despregouse en Latakia cando Siria ato-

- NÚMERO 100 pábase preto da derrota, situación que a día de hoxe quedou revertida ata o punto de ser Idlib, seguramente, o último capítulo desta guerra longa e sanguenta. Iso aconteceu, entre outras cuestións, por ser Rusia aliada de Siria, país no que se atopa o emprazamento da única base naval rusa no Mediterráneo (porto de Tartús). Pero e se Rusia non se despregou en Siria e os ‘rebeldes’ fixéronse co poder? Unha vez terminada esa guerra o exército ‘rebelde’ fíxose co control do país. Un exército, como xa comentabamos nun post anterior, conformado polo Exército Libre Sirio ( ELS), grupos aliñados cos 'Irmáns Musulmáns', grupos salafistas extremos, Al Qaeda, Hayat Tharir ao Sham (escisión da facción de Al Qaeda en Siria que conta con relacións con Turquía) e células dormentes do Estado Islámico. Aos que habería que engadir os kurdos de Siria e, nese contexto, o que agora son células dormentes do Estado Islámico sería un estado en toda regra. Escenario que faría máis que posible una ou varias guerras civís ou polo menos un goberno como pouco inestable, pero tanto con ou sen guerras civís, con moita probabilidade Siria converteuse nun país radicalizado ata o extremo. Iso si, sería un aliado rexional de Israel, Estados Unidos, Turquía e Arabia Saudita, o que sempre foi o seu obxectivo. Algo inevitable de ocultar cos mencionados bombardeos, as relatadas incursións terrestres ou a coñecida subministración de armas aos denominados ‘rebeldes’ (como mínimo EEUU, Reino Unido, Arabia Saudita e Catar forneceron armas). Que mentres todo isto aconteceu a intelectualidade occidental, así como os medios de comunicación, permanecesen, salvo en contadas ocasións, silenciados e acríticos só pode ser motivo de preocupación. Unha falta de criticidad que converteu a Oriente Próximo nunha polvoreira, ao Mediterráneo nun gran cemiterio e a Europa no berce dun novo Renacemento: o da extrema dereita.

Outubro 2018 [ 5]

OPINIÓN VICTORIA ALONSO Secretaria local do PSOE de Mos

P

SEGUE FACENDO FALLA UNHA LECCIÓN DE FEMINISMO aréceme incrible e totalmente depreciable que no ano 2018 sigamos sen entender o que significa feminismo, non sabemos ou máis ben non queremos saber. Somos conscientes do machista que é a nosa sociedade pero para mudar iso primeiro teñen que mudar as persoas, temos que procurar un cambio na mentalidade da xente e educar en base a principios de igualdade.

Feminismo non é o contrario o machismo, non busca a superioridade da muller por encima do home.

Feminismo é igualdade, é que as rapazas teñamos os mesmos dereitos e deberes que os rapaces e polo feito de ser muller non se nos ten que asociar cun rol preestablecido.

A xente que di “eu non son nin feminista nin machista” demostra un profundo descoñecemento do tema que espero que cunha importante labor de formación se erradique esa idea.

Resúltame case noxento ter que seguir escribindo a estas alturas que as mulleres non somos princesiñas esperando que nos salven, nin precisamos que nos regalen nada porque podemos e sabemos acadar as metas soas, nin que non queremos roubarlle o espazo na so-

ciedade a ninguén, tan só reclamamos o que nos pertence. As mulleres, o igual que os homes, temos gañado o espazo na sociedade que durante tanto tempo se nos privou del por culpa de mentes machistas.

E cando esta expresión de non ser feminista nin machista sae da boca dunha muller, que aínda ten máis inri, que traballa por exemplo directamente con mulleres ou ofrecendo un servizo de atención a mulleres en situación de violencia de xénero demostra que non é a persoa idónea para desempeñar esas funcións. Pero son moitas as dirixentes do Partido Popular as que tamén o din, por ideoloxía esas mulleres máis eu xa compartimos pouco en común pero con isto aínda menos.

Aqueles que decidiron facer desaparecer dun plumazo a materia de educación para a cidadanía aínda non son conscientes do error que cometeron, xa que se non traballamos en afianzar uns principios de igualdade nunca se alcanzará.

Os culpables de que esta idea machista continúe pululando na mente dalgúns somos todos, tanto nas escolas coma no entorno familiar debe haber un ambiente educativo enfocado os valores de igualdade e formación para ese persoal das di-

ferentes administracións que están en contacto directo con mulleres.

Aínda que parece que o Partido Popular está máis predisposto a seguir mantendo unha sociedade machista e patriarcal, cunha base moi pouco laica e onde a xente viva cos ollos pechados en lugar de camiñar cara o avance e a igualdade. É inadmisible que un alcalde diríxase a unha muller chamándoa “chacha para todo” como fixo o alcalde de Vilanova pola Presidenta da Deputación de Pontevedra porque ademais de demostrar pouca educación queda patente o concepto que ten das mulleres, e unha persoa así non pode representar o seu o pobo.

Compre non esquecer que cando se fan concentracións ou manifestacións, todas e todos debemos asistir, xa que o argumento rancio de “fagamos folga traballando o dobre” non é outra cousa ca seguir permitindo a proliferación dunha sociedade machista. Tamén que nesta loita estamos todos, é unha loita de mulleres na que os homes teñen cabida apoiando as nosas peticións e defendendo un mundo igualitario.

Pero sempre tendo claro que é unha batalla liderada por mulleres, nunca por homes, e que somos as mulleres as que escribimos esta historia.

NÚMERO 100

[ 6] Outubro 2018 A LORIÑA / OPINIÓN

Compromiso por Galicia esixe a C´s Galicia que desautorice as declaracións de Toni Cantó

SANTIAGO.

Nun momento triste para a política e a convivencia mesmo no marco europeo o Sr. Antonio Cantó García del Moral, facendo uso da impunidade parlamentar e de forma gratuíta atacou onte 26 de setembro ao noso idioma e polo tanto a nosa cultura, nun discurso máis propio de outros tempos e outras situacións. O galego é patrimonio do noso pobo e a libre elección de usalo está recollida no marco legal. Por riba a ignorancia do señor deputado, non valora a enorme riqueza que supón ter un Estado con varias linguas cooficiais. Mesmo chama a atención que se declaren europeístas cando os distintos tratados da Unión defenden esta realidade e se práctica. A nosa lingua é parte da nosa identidade e Ciudadanos agrede de esta forma a todo Galicia, baseándose nunha mentira, en un descoñecemento total da realidade, porén pedimos a dirección de C´S Galicia que desautorice publicamente a este Deputado e pida unha rectificación pública na mesma cámara onde se propuxo esta aldraxe, se é que son autónomos para tomar esta decisión, no caso contrario demostran á claras que Galicia non lles importa.

-

PATRICIA PÉREZ UCHA Portavoz Partido Socialista de Mos

A REALIDADE MOSENSE SUPERA A FICCIÓN C

ando cremos que xa o escoitamos todo e que non nos van conseguir abraiar con ningunha barrabasada máis, van os representantes do Partido Popular e abren a boca. Todas e todos os mosenses sufrimos nas nosas carnes o empeño desmesurado do ataque que fixo dende sempre este goberno de dereitas contra os nosos petos en forma de impostos, por iso que non imos tolerar nin unha soa mentira máis.

O noso concello ten a magnífica honra de estar na cima dos concellos cos impostos máis elevados da contorna e digo magnífica porque a nosa alcaldesa alardea deste feito coma se fose un logro maior ca do descubrimento das Américas. Os veciños que reclaman o elevado importe do rodaxe dilles que é para financiar o mantemento das estradas, que non nos podemos queixar porque contamos cunhas estradas cun fabuloso estado… se estas son as fabulosas non quero mirar as que están en mala situación, pouco deben circular por Mos cando atrévense a dicir iso. Tampouco nos podemos queixar polo importe da recollida do lixo porque Mos é un concello disperso e que o camión chegue ata a última casa non sae gratis veciñas e veciños, non sabemos como facían outros para que cun menor custo, sen estar

o servizo externalizado e xerando emprego no concello conseguisen atender a recollida máis asiduamente e coa súa correspondente limpeza de colectores, cuestión que o goberno actual pasa por alto porque vexe que hai temas que lle importan máis.

No último pleno local a alcaldesa, Nidia Arevalo, alardeaba de non ter subido os impostos nos derradeiros anos.

Pero e que ninguén lle dixo a esta señora que xa os ten no tope máximo permitido pola lei e que non pode subilos máis?

Igual estaba pensando no seu soldo cando falaba de impostos.

Eu pregúntome, que fai o goberno do Partido Popular de Mos cos impostos das e dos mosenses? Porque todos pagamos relixiosamente esperando ter uns servizos e bens públicos de calidade sufragados pola administración local, pero a realidade que vemos día a día é que o pouco que o concello medra é gracias o Plan Concellos da Deputación de Pontevedra. Porque aínda que a alcaldesa diga que a Deputación non inviste en Mos é mentira, con diñeiro desta administración fanse obras visibles coma rehabilitar os cruceiros dos Cabaleiros e de Torroso, humanizacións de Puxeiros e de Petelos, construción dun muro na contorna do Pazo

de Mos, arranxos na piscina municipal e na cuberta da casa do concello, estabilización do balado da Rúa Generoso Domínguez en Cela, diversas estradas asfaltadas e máis cousas. Pero tamén outras menos visibles coma pagos a empresa da recollida do lixo, financiar a meirande parte das actividades culturais inclusive a Festa da Rosa… Ela contestarame a este artigo na páxina do concello, xa que fai un uso partidista dela, dicindo que minto e que a Deputación non conta con Mos, pero a realidade é que dende a actual Deputación xa fixeron máis en Mos nestes case 4 anos de goberno que Nidia Arévalo nos seus 10.

Mos é un concello que precisa dun cambio de ruta, mudar a xestión porque na actualidade non coñecemos outra cousa ca pagar impostos e facer as nosas queixas e suxerencias sen ser escoitados. Precisamos un goberno que mire por facer propostas e que poña Mos no mapa dos avances, cousa que quedou esquecida. As promesas xa non chegan, fan falla actos e os actos do Partido Popular son estar máis pendentes do amiguismo que de vixiar polo correcto funcionamento deste concello, senón non chegariamos a situación de endebedamento actual.

- NÚMERO 100 Comunicado de GañaMos sobre a RPT do Partido Popular

MOS.

Queremos lanzar unha mensaxe clara para o Partido Popular: se volven a facer unha nova Relación de Postos de Traballo para enchufar aos seus volveremos a impugnala. Non imos consentir que convertan máis aínda o concello no seu chiringuito con coste a cargo da veciñanza.

A Xustiza xa nos deu a razón na anterior RPT e a declarou nula por crear postos de traballo inxustificados e otorgar complementos salariais arbitrariamente.

Parecenos increíble que despois da dura sentencia ditada pola xustiza contra o enchufismo do Partido Popular na que textualmente a xuiza acúsalles de actuar con arbitrariedade, con discriminación e inxustiza, o goberno municipal do PP para disimular o seu enésimo desastre diga que a impugnación da RPT foi un capricho de GañaMós sin respaldo das e dos traballadores ou dos sindicatos. Non foi un capricho se non unha necesidade de empezar a rexenerar e limpar as institucións e así o reflicte o ditamen da sentenza e ademais foron traballadores e representantes sindicais os que foron a testificar no xulgado en contra da RPT. Unha vez máis o Partido Popular en vez de rectificar monta un guirigai mediático na prensa saíndo por onde pode.

C

Outubro 2018 [ 7]

OPINIÓN / A LOURIÑA CRISTÓBAL LÓPEZ PAZO Membro de GañaMós Asemblea Veciñal

ada vez que leo a reseña dalgunha nota de prensa cociñada polo Partido Popular venme a memoria o título daquela antiga canción infantil “Imos a contar mentiras tralará”. E así imos canturreando tralarí tralará cada vez que escoitamos ao goberno municipal contarnos que reduciron a débeda do Concello de Mos e que baixaron dita débeda en máis dun millón de euros así sen pestañear.

Ogallá fora todo unha broma infantil sen máis transcendencia pero o certo é que o goberno municipal deixou o ano pasado 3 millóns de euros sen pagar aos provedores, sobre todo a pequenas empresas que carecen de influencia para poder cobrar. Cando contabilizamos a Débeda Total do concello resulta que esta incrementouse en case 3 millóns e iso sen contar coa morea de facturas agochadas nos caixóns das e dos concelleiros do Partido Popular. Así levan todo o ano pagando tarde, mal e a rastras, pagando cos fondos do orzamento deste ano as facturas os gastos do ano pasado, pagando extraxudicialmente ás empresas que demandan xudicialmente ao Concello ou ás que ameazan con cortar a luz.

Arévalo na súa voraxine de perpetuo electoralismo, na súa continua política de photocall non ten o máis mínimo control do gasto, non hai unha boa xestión das compras e ademais unha incapacidade manifesta para incrementar e optimizar a recadación se non é a través de SUBIDA DE IMPOSTOS. Isto é o que se nos ven enriba se o Partido Popular volve a gobernar no noso Concello: unha dura e

SUBIDA DE IMPOSTOS Á VISTA longa subida de impostos e taxas.

Esta subida podería evitarse pero desatenden as nosas advertencias e mesmo as de Intervención e de Tesoureira e néganse en rotundo a aplicar un Novo Plan de Axuste Económico que nos saque da senda do déficit. Lembremos que a capacidade legal de endebedamento do concello está rozando o seu límite e que se non facemos aquí e agora o novo Plan de Axuste nolo imporán sen miramentos dende fóra igual que nos aplicaron o que esta actualmentevixente pero que agora resulta por desgraza insuficiente.

Isto ben o sabe o Partido Popular e aínda así néganse a reconducir a situación coñecedores que iso significaría un férreo control do gasto xusto cando teñen a toda marcha a súa maquinaria electoralista a base de despilfarro sen freo. Só buscan perpetuarse no poder a toda costa e de

chegar a perdelo entón facer terra queimada de Mos. Se as e os mosenses manteñen a estes nefastos xestores no goberno municipal, se deciden continuar con este desastre económico alomenos que o fagan sendo conscientes da Subida de Impostos que ten agochada o Partido Popular. Unha subida de impostos forte pero que ademais que a perdurar no tempo, xa que non vai haber máis extras como os que maquillaron a xestión económica de Arévalo estes anos. Non vai haber máis créditos especiais do Estado para pagar a provedores nin máis prescricións masivas de facturas que adelgacen a débeda a costa das pequenas empresas.

Cando as veciñas e veciños de Mos decidan o seu voto vai ser mellor que antes boten antes unha mirada ao seu peto.

NÚMERO 100

[ 8] Outubro 2018 ENTREVISTA

-

GUSTAVO BARCIA. CANDIDATO A ALCALDÍA DE MOS POLO BNG

“QUEREMOS CONSTRUÍR UN CONCELLO NO QUE A VECIÑANZA SINTA O ORGULLO DE SER DE MOS” Os nacionalistas mudan o seu cabeza de cartel para as próximas eleccións municipais. Gustavo, un mozo de Torroso, músico e historiador, será o seu candidato á alcaldía. A Nova Peneira conversou con el Gustavo, queremos coñecerte?

Ben, eu nacín en Torroso hai 33 anos.

Gradueime recentemente en Xeografía e Historia e actualmente estou cursando un máster. Éo máster é real, ou é deses que che validan 18 materias de 22?

Ha ha ha ha. Asegúroche que é real. É máis, se algunha vez A nova Peneira se decide a investigalo, infórmovos que podo acreditar todo documentalmente. Tamén toco a tuba na banda de música de Torroso e toco nun grupo que ese chama Turre´s Band.

Que che gusta máis, a historia ou a música?

Son as dúas paixóns da miña vida.

E a túa vida Política? Cóntame a túa historia.

Eu entrei no BNG de Mos a raíz de que entrou o meu irmán hai algo máis de dez anos, son militante desde entón.

Sempre estiven moi interesado na po-

lítica en chave nacionalista e de esquerdas.

Cal é o motivo polo que o BNG de Mos decide cambiar o seu candidato á alcaldía?

Ben, eu valoro unha inmensidade o gran traballo de Miguel Aldea, é máis quero que teña un peso moi importante na candidatura que encabezarei, pero a nosa militancia, en consonancia con esta nova etapa de renovación e ilusión que vive o Bloque en todo o país, decidiu que sería importante unha renovación, algo que eu afronto con ilusión, ánimos infinitos e unha enorme responsabilidade.

Se a suma de tódolos concelleiros e concelleiras que teña a oposición, independentemente de cal sexa a distribución aritmética é 9 ou máis ca 9, o BNG comprométese a estar aí para evitar que haxa un goberno do PP?

Iso non é unha decisión que me competa a min, senón que tería que tomar a militancia do BNG. E a túa opinión persoal ao respecto?

Rotundamente si.

Por que?

Porque o Concello necesita unha renovación urxente. A actual alcaldesa xa entrou moi mal no goberno a través dunha moción de censura co apoio dun tránsfuga. O Meu irmán viviu en persoa a moción de censura, veu como entraron

Bo Camiño, a tenda do Peregrino

- NÚMERO 100 uns matóns trouxeron persoal de seguridade dunha empresa privada. O que pasou alí dentro foi un espectáculo lamentable.

A forma de entrar moi mala, e a xestión?

Cando o PP entrou a gobernar a débeda do concello disparouse, chegou a estar en 13 millóns de Euros. Con datos publicados a día de hoxe, o concello de mos e o terceiro máis endebedado da provincia de Pontevedra.

Este goberno triplicou a débeda do Concello.

A alcaldesa, semella que non lle importa moito pois subiuse o soldo a 50.000€ anuais, cobra case tanto como o alcalde de Vigo, e.

Despois hai 4 liberados máis que cobran case 30.000€ por cabeza.

5 Liberacións no equipo de goberno¡¡¡ 5 Liberacións completas A xestión económica desastrosa, e a xestión política?

Tan mala como a económica. O exemplo máis claro que podemos ter de como funcionan é o desastroso proxecto do Celta, a alcaldesa presentou o proxecto sen falar con ningún dos afectados. Esa é a política deste goberno, pasar por enriba de quen faga falta.

Crees que a alcaldesa de Mos divide á sociedade en dous; amigos os que están con ela, e inimigos os que non están?

Si, realmente esa é a súa practica. Temos a sensación de que a política que están levando a cabo é enfrontar ao resto dos veciños de Mos cos de Tameiga.

En relación a este tema do Celta e o centro comercial, semella claro que Tameiga está radicalmente en contra. Pero que opinión

Outubro 2018 [ 9]

ENTREVISTA percibides no resto de parroquias de Mos? É difícil de dilucidar. Nós pensamos que tanto o Celta como o Concello, de maneira interesada, proporcionan moi pouca información. Non digo propaganda, que iso si que fan a esgalla, senón información veraz sobre as motivacións e as consecuencias.

Como tes montado o tema da candidatura?

Vai a haber moita renovación, vante acompañar históricos do BNG? Digamos metade a metade.

Con Pepe Cabaleiro contarás?

Ha ha ha desde logo. Pepe é dos imprescindibles e dos incombustibles.

Para rematar. Se eu fora un veciño de Mos e tivera dúbidas por quen votar porque motivo debería votar ao BNG? Porque dende o BNG defendemos un modelo de país e un modelo de concello. Nós queremos un concello de Mos para vivir, non queremos un concello onde só nos atravesen autovías, nos fagan centros comerciais ou nos poñan estación do Ave, queremos un concello para vivir con servicios como o transporte urbano ou a cultura. O Goberno do BNG sería un cambio de política, nos estamos pegados ao chan, coñecemos a realidade da nosa xente, vivimos no concello e non somo políticos que estamos por riba de ninguén. Queremos que os nosos veciños e veciñas queiran e estean orgullosos de vivir no Concello de Mos. Moitas grazas Gustavo. Contamos contigo para a III gala de A Nova Peneira?

Desde logo, será un pracer.

Aproveita a Lei de acompañamento dos orzamentos para colar esta modificación

O BNG de Mos denuncia que a Xunta modifica a Lei do Solo para permitir o proxecto do Celta MOS.

Para certas cuestións está claro que o PP anda lixeiro, sobre todo para actuacións que supoñen un pelotazo urbanístico coma o que se pretende levar a cabo polo Real club Celta en Mos. O Bng de Mos xa viña avisando de que é ilegal esa actuación porque non está recollida na Lei do Solo do ano 2016, pero aparece rauda e veloz a Xunta de Galicia e modifica dita lei no artigo 12 do título II de medidas administrativas da Lei de acompañamento dos orzamentos da Xunta para o 2019.

A Xunta incide sobre o proceso posterior á modificación coa creación do artigo 117 bis da Lei do Solo. Este artigo bis legaliza ese proceso posterior, consistente en que

unha administración expropia e un particular ou empresa pode ser a beneficiaria desa expropiación.

Todo este novo artigo 117 bis, está creado só pensando nas instalacións que o RC Celta está plantexando en Mos. Todo esta lexislación lembra ao “ axente urbanizador”, que remite aos peores períodos da época do urbanismo da Comunidade Valenciana, e que deron lugar aos peores casos de corrupción que se lembran no Estado español.

A Xunta anda lista para estas cousas, apura para defender os intereses dos grandes empresarios, pasando sen dubidar un segundo, por riba de Comunidades de augas e montes, que o que fan é defender os montes e os recursos naturais.

NÚMERO 100

[ 10] Outubro 2018

OPINIÓN

MIGUEL A. RODRÍGUEZ ALONSO Concelleiro de GañaMós Asemblea Veciñal

E

ntrevistamos a Miguel A. Rodríguez Alonso, concelleiro de GañaMós Asemblea Veciñal, sobre as primeiras consecuencias visibles do PXOM aprobado hai un ano pola maioría absoluta do Partido Popular. Un PXOM que denota claramente que esta feito por un partido que non ten un proxecto de concello para Mos. Un PXOM que só busca arranxar problemas particulares puntuais esquecendo o interese xeral.

Que opinas do relato que fixo no pasado pleno de setembro a Concelleira de Urbanismo do Partido Popular en relación as “bondades” do seu PXOM?

Nada do afirmado pola Concelleira de Urbanismo do PP é certo. O deseño do PXOM en nada serve para mellorar a calidade de vida das e dos mosenses. É máis, non só mantén a problemática que se mantiña cas Normas Subsidiarias de Planeamento aprobadas no ano 1992, senón que ademais incorre noutros problemas engadidos: reduce os anchos dos viarios, ca correspondente dificultade que supón para

Concerto:

O PXOM, UN DESASTRE ANUNCIADO

o tránsito de vehículos e peóns, incluído para o servizo de transporte público escolar ou municipal, como actualmente vemos está a ocorrer na Estrada do Tranvía en Peinador, onde os veciños denuncian a construción dun peche de parcela invandindo o que antes era viariol público; tamén se misturan as zonas residenciais cas industriais, onde estas últimas se incrementan esaxeradamente, sobre todo na zonas de Puxeiros (Rebullón, Portela e Monte Faquiña), onde os veciños alertan do insorpotable tránsito de camións e tráfico pesado, co problema derivado do ruído, inseguridade viario, contaminación, etc;. Isto é o que se empeza a ver, pero aínda falta por chegar o desenvolvemento dos Plans Parciais, que son grandes áreas de solo onde está previsto construir vivendas colectivas ou naves industrias e onde apenas se preven espazos públicos para o esparcemento, dotacións públicas ou para o tránsito viario, o que dificultará o día a día das persoas que se movan por estas contornas.

En definitiva, o goberno do Partido Popular empezou a casa polo tellado. Primeiro recualificou os terreos segundo lle

VERNES 9 DE NOVEMBRO as 23,00H "TRIADE "

interesaba ou conviña, e despois diseñou as redes públicas de servizos urbanísticos e infraestruturas, cando o que tiña que facer era todo o contrario. O despropósito os levou a facer un inventario de camiños públicos unha vez aprobado o PXOM, cando un dos elementos necesarios para poder edificar nunha parcela e contar con acceso publico rodado. En definitiva, unha desfeita

No proceso de redacción e aprobación do PXOM fuchedes moi críticos con este plan xeral. Como foi o proceso?

Nós, pola recente constitución do noso partido, chegamos ao final do proceso de aprobación do PXOM pero non por iso deixamos de denunciar o que a todas luces era un prexuízo para as veciñas e veciños de Mos. Este plan adoece de falta de previsión de redes de públicas de servizos urbanísticos completos, sobre todo de infraestruturas.

Ademais tampouco prevé o modo de conectar as infraestruturas xa existentes cas novas que se planifican. Existe unha deficiente delimitación dos Nucleos Rurais de modo que o parcelario que se proxecta

non se corresponde co real. Hai un exceso de creación de solo industrial e comercial que non ten xustificación ca demanda real do mercado e que asoballa os núcleos rurais e as zonas residenciais, onde viven a maioría dos veciños de Mos. E ademais agrávase a mistura desordenada de solo residencial, industrial e terciario que porá en perigo a pacífica convivencia das veciñas e veciños, o que inevitablemente lles ocasionará molestias derivadas da actividade industrial e do constante paso do transporte pesado de camións.

Seica o derradeiro que sinalas é o problema sen resolver máis acuciante para as e os residentes das zonas urbanas de Mos.

Como levamos tempo advertindo, este PXOM do PP converte as zonas urbanas de Puxeiros-Portela e Monte-Sanguiñeda, así como algúns nucleos rurais (por exemplo, o de Regenjo na parroquia de Petelos), en auténticos polígonos industriais.

Os barrios urbanos residenciais de Puxeiros-Portela pasarán a estar rodeados e estrangulados por unha xigantesca zona

- NÚMERO 100 de solo urbano industrial. Se ven inicialmente este solo estaba previsto que se cualificase como urbano terciario, é dicir, se destinase a implantación de naves comerciais ou de almacenamento, actualmente con esta nova clasificación calquera tipo de actividade industrial (incluso ás denominadas perigosas) se poderá instalar nestas zonas urbanas. A aberración chega ó punto de cualificar como solo urbano industrial os terreos situados en fronte do Centro de Saúde e do antigo Hospital Psiquiátrico do Rebullón.

Deste xeito o trafico pesado está garantido, os camións pasarán de maneira continua, a todas horas do día, ao carón das vivendas dos veciños, cos problemas de ruído, trafico e contaminación que isto conleva.

Este problema só sucede na zona de Puxeiros?

Non, o mesmo sucede cos terreos situados detrás da discoteca Queen e do establecemento Deportes González en Saguiñeda. Estas zonas converteranse en inmensas áreas de solo industrial ou terciario que prexudicarán a vida diaria das veciñase veciños destas zonas como consecuencia do ruído e a contaminación da actividade industrial, así como pola inseguridade viario provocada polo continuo tránsito de tráfico pesado polo medio das zonas urbanas residenciais, xa que non está previsto a evacuación deste tráfico por vías alternativas con conexións a estradas de alta capacidade.

Nós criticamos nas súas diferentes resolucións, e polos motivos expostos, a clasificación destes solos como industriais, cando estas actividades se deberían trasladar ó polígono industrial da Veigadaña, xa

Outubro 2018 [ 11]

OPINIÓN

creado para este fin e que se atopa practicamente baleiro de actividade.

No último pleno houbo moita polémica cos actuais anchos dos viais?

A redución dos anchos dos viarios e a ampliación das alturas permitidas para as edificacións é un dos grandes despropósitos deste PXOM, aínda que non son os únicos.

Se non hai un cambio político e isto se remedia, nun futuro próximo Mos vai lamentar moito a neglixencia do actual goberno.

Como se podería solucionar no novo PXOM o tránsito do tráfico pesado polas zonas urbanas de Puxeiros e Peinador, que son as zonas que máis o están a notar?

Lamentablemente, o non quedar configurado no novo PXOM unha solución técnica, todo o que se poida facer agora son parches. O noso grupo presentou unha moción solicitando que se instara o Ministerio de Fomento a apertura dun novo viario que enlazara a autopista AP-9 (nó libre de peaxe) ca estrada provincial que une Peinador e Puxeiros, co fin de evitar que alomenos parte dese trafico pesado que se dirixise o polígono industrial de Monte Faquiña tivese que atravesar as zonas urbanas de Peinador e Puxeiros. O enlace máis propicio sería o que se sitúa entre a estación de servizo de Repsol e a nave de Redcom, se ben habería que rematar de desenvolver a incorporación a autopista AP9. Esta moción foi aprobada en Pleno pero como xa sabemos que Arévalo é incapaz de que Fomento invirta en Mos, imos a traballar sen descanso para que esta actuación teña un oco nos Orzamentos do Estado do 2019.

BAR BUGA

PIZZAS, BOCATAS E MENU DO DÍA

EN PUXEIROS

AURORA GIRÁLDEZ Concelleira de GañaMós

FEMINISMO IGUAL A MACHISMO SENTENCIA ARÉVALO

N

on é a primeira vez que escoitamos a Arévalo desprezar ao feminismo e ás mulleres que cren na súa causa. Este desprezo nace do medo que teñen a un movemento masivo que medra cada día máis, asústalles tanto que ata chegan ao absurdo de declarar publicamente que feminismo e machismo son o mesmo.

Iso si, o goberno municipal do PP non desaproveita ningunha ocasión para saír na foto con titulares a prol da igualdade das mulleres facendo festas e excursións varias. Aínda que nos parece moi ben que se fagan excursións de mulleres mosenses ás Illas Cíes ou calquera outro lugar, nas que nos mesmas tamén participamos, para reforzar os alierces entre as mulleres pero parece que con Arévalo todo queda nunha sesión de fotos continúa, nun eterno fhotocall de si mesma. As medidas importantes nacen e morren no titular de prensa.

A Mesa contra a Violencia leva dous anos sen reunirse, da Comisión Municipal de igualdade que publicitaron nun acto no Multiusos nunca máis se xuntou, nin nada se sabe da mesma. A Guía de Linguaxe Inclusiva dormita no caixón do esquecemento de Arévalo igual que a nosa solicitude para que as forzas de seguridade de Mos teñan formación especial para atender ás vítimas. Este é o bagaxe real do Partido

Popular contra a violencia machista, isto é o que queda cando se apagan os flashes: nada.

Incluso menos que nada, xa que ademais de non aportar solucións reais, Arévalo e compaña vetaron e bloquearon todas as nosas mocións a favor do feminismo e de apoio á pasada folga feminista do 8 de marzo. Mentres millóns de mulleres saian a rúa a esixir solucións, Arévalo alardeaba de esquirolaxe fotografiandose no seu despacho. Para entender como desprezan o feminismo e o pouco que lles importan os problemas das mulleres só hai que ver como converteron nun chiringuito o Centro de Información á Muller contratando a unha exconcelleira do PP para rexentalo.

O movemento feminista reclama implantar medidas concretas que pouco teñen que ver coa política de fotonovela de Arévalo. Na excursión ás Illas Cíes esta señora estaba tan pletórica pensando que todas as mulleres que participaron ían a vela a ela, tan eufórica co baño de masas que ata se prodigou parodiando en público ao Alcalde de Vigo. Que escasa dignidade aporta ao cargo de alcaldesa de Mos esta señora e en cantos problemas gratuítos meteunos coa cidade olívica, problemas que logo pagamos as veciñas e veciños de Mos.

NÚMERO 100

[ 12] Outubro 2018

OPINIÓN

ROBERTO RODRÍGUEZ DASILVA Concelleiro de GañaMós Asemblea Veciñal

A IMPOSTURA DEMÓCRATA DO PARTIDO POPULAR

N

on vou a entrar a valorar o raquitismo da nosa democracia pero o que si teño claro é que esta, nun pais sen tradición demócrata coma o noso, está sostida basicamente polas institucións, aínda que estas rezumen tardofranquismo. Por iso, a utilización partidista que fai o Partido Popular das institucións que rexenta é un ataque directo a nosa democracia, pequena pero nosa.

Non hai estamento que baixo o seu goberno non remate sendo un chiringuito en beneficio da súa tropa.

No noso Concello, Arévalo é unha alumna aventaxada en pervertir as institucións, en abusar das atribucións dos cargos que ostenta para cohartar ás forzas políticas ou agrupacións veciñais que osan opoñerselle. Canto máis nos mostra esta señora o branco do seus dentes intentando aparentar talante democrático máis retorcen as súas mans as institucións que deberían dar cobixo aos ideais básicos de calquera democracia, ou protodemocracia no noso caso.

Termos como igualdade, imparcialidade, obxetividade ou equidade son alleos e baleiros de significado aos representantes do Partido Popular no desempeño das súas funcións nas institucións que rexentan.

Isto vímolo padecendo o grupo municipal GañaMós dende o inicio da lexislatura, dende que nas pasadas eleccións grazas ao apoio das e dos veciños nos plantamos con catro concelleiras/os faltando un puñado de votos para rematar co desgoberno do Partido Popular.

Cando aínda eramos uns imberbes que apenas rabuñabamos a caixa de Pandora do Partido Popular mosense, xa recibimos o bautismo de fogo cando Arévalo malencarada desprezou cun mal xesto ao noso voceiro que por cuestión de idade tocoulle entregar o bastón de mando municipal.

Desde aquela ata hoxe foi un crescendo sostido na inquina da mandataria do PP contra nós, non tendo escrúpulo algún en corromper as institucións, en desprover de toda dignidade o cargo público que ocupa para intentar limitar a nosa acción política como principal partido da oposición. Certo que nós coa nosa evolución somos o seu acicate, atrás quedan os tempos nos que a palabrería de Arévalo nos despistaba, nos que eramos incapaces de ver a realidade que se agochaba detrás da cortina de titulares que desprega o Partido Popular.

MARGA

Agora non só sabemos discernir a mentira propagada da realidade agochada, ademais aprendimos a comunicarnos mellor coa veciñanza, a amosar a verdade sobre o mito da boa xestión da dereita. Agora somos capaces de desmontar o relato de fotonovela no que tan confortablemente estaba instalada Arévalo e iso esvaeceu o seu sorriso impostado quedando á vista mandíbulas de afiados dentes.

Isto queda patente cando desenvolvemos a nosa acción política nos plenos da corporación mosense. Canto máis nos achegamos ás próximas eleccións municipais Arévalo acude aos plenos máis nerviosa, incapaz de controlarse prevalece o seu alter ego: faltona, malencarada e abusando das atribucións de presidenta do pleno, ameazando constantemente con botarnos da sala interrumpe e corta as nosas intervencións arbitrariamente intentando quitarnos a palabra cando o que decimos a deixa en evidencia e por sistema negándose a contestar as nosas preguntas.

Na súa escalada bélica pasou de vetar as nosas mocións impedindo que se debatiran no pleno a intentar incluso impedirnos que expoñamos ou argumentemos no punto de rogos

REPARACIÓN DE CALZADO

e preguntas, o único resquicio polo que podemos falar do que realmente interesa ás veciñas e veciños e pór de manifesto a nefasta xestión do Partido Popular.

Xa estábamos acostumadas as trapalladas varias súas como suprimir da páxina de facebook municipal calquera fotografía dun acto público na que saíra algún membro do noso grupo político. De feito isto o levan a tal extremo que cando o Concello homenaxeou ao Club de Natación de Mos, do cal é presidente un concelleiro noso, nin o mencionaron no acto nin apareceu en ningunha das fotos coas que reseñaron posteriormente dito acto. Xa nin nos alteramos cando se nos achega algún veciño alertándonos de que algún representante do PP está difamando sobre alguén de nós, isto converteuse nunha cansina monotonía.

Así que estou seguro que sortearemos tamén a Arévalo oficiando de Gestapo nos plenos. Non descoñecemos que non vai ter o máis mínimo rubor en utilizar a policía municipal para desaloxar a nosa palabra do pleno. Bueno, se nos levan ata aí, hai vida política a extramuros das institucións, aí onde nacimos, aí onde nos viron medrar.

Se afilan cuchillos y tijeras.

Duplicado de llaves.

“Reparación de alforjas de moto y monturas de caballo”

De lunes a viernes de 9:30 a 13h e de 16 a 19h. Sábados de 10 a 13:30h.

R./ Ludeiro - Puxeiros. Tameiga (Mos) 986 488 533

M

- NÚMERO 100

oito se leva falado e especulado co tema da cidade deportiva e do macrocentro comercial que quere construir Manuel Carlos Mouriño Atanes, presidente do Real Club Celta de Vigo SAD, nos montes de Pereiras e Tameiga respectivamente. Un tema tan delicado como escabroso, polo que para falar de todo este despropósito, o primeiro que quero deixar ben clara, é a miña opinión persoal con respecto a este tema. Teño que dicilo ben claro para erradicar calquera dúbida. Eu non quero cemento nos nosos montes, non quero un centro comercial en Tameiga, e como celtista que son case dende que nacín, non quero un Real Club Celta de Mos, o Celta é de Vigo. Nestas liñas teño que ser moi claro e contundente a hora de falar da xestión política que está a levar a cabo deste asunto, o actual equipo de goberno do Concello de Mos con Nidia Arévalo a fronte do mesmo.

Unha alcaldesa que tivo a desfachatez de facer a presentación dun proxecto fantasma, e dicir ca boca ben chea que foi ela mesma a chamar as portas de Mouriño, para ofrecerlle uns terreos en Mos, que nin tan sequera son de titularidade municipal, algo que baixo a miña opinión, representa a total incapacidade de Arévalo para gobernar

Outubro 2018 [ 13]

OPINIÓN

ROMÁN GONZÁLEZ Membro de GañaMós Asemblea Veciñal

NON É NON

este concello como se merece. Arévalo só nos ofrece, especulación, xestión económica nula, empatía cas veciñas e veciños inexistente, capacidade para dialogar nula, capacidade para facer un Mos habitable nula.

Pois todo isto, esta representado nesta estafa a que nos quere someter ela e Mouriño, e xa non se agochan de nada nin de ninguén, presume da súa corrupción, da súa especulación con terreos privados, e presume de ter unha débeda históricamente alta para o noso concello. Para que o teñades ben claro, o que fixo e está facendo Nidia Arévalo, é o mesmo que si algún veciño quere vender a vosa casa sen consentimento. Non falou cos afectados nin antes nin despois de ofrecerlle os terreos a Mouriño, algo que, reitero, amosa a clase de buitre que é a nosa alcaldesa. Non vou a entrar a valorar si as comuneiras e comuneiros de Pereiras fixeron mal ou ben vendendo o seu monte, eles saberán os motivos de ese acordo, e hai que dicir, que a día de hoxe, eses son os

únicos terreos que Mouriño ten asegurados, xa que as comuneiras e comuneiros de Tameiga, votamos un rotundo e contundente NON, a esa oferta que fixeron e calquera outra que queiran plantexar, co noso monte NON se especula. O peor de todo isto inda esta por vir, xa que Nidia Arévalo no seu afán protagonista, segue adiante coa recualificación do monte, a través dunha modificación puntual do PXOM, para logo poder executar a expropiación, e regalarlle o noso monte a Mouriño. Compre lembrar que hai anos houbo sangue veciñal polo mesmo tema, e agora, anos despois, voltamos a ter que enfrontarnos ao poder especulativo da xente máis reaccionaria que xamais pisou o noso concello, e pensade que aquí pisou moito franquista e moito falanxista, pero as mañas de Arévalo, disposta a pasar coas escavadoras por riba do que sexa, e de quen se poña por diante, disposta a non escoitar o NON é NON, e a voltar a derramar sangue veciñal se é preciso, lévame

a pensar que está a poñer en práctica todo o aprendido durante a súa militancia todos estes anos no partido franquista do PP. Neste afán de satisfacer o seu propio ego na absurda guerra que ten esta alcaldesa con Abel Caballero, vai levar por diante o pouco benestar que lle queda ao noso concello, coa operación especulativa con Mouriño, Arévalo está antepoñendo o seu ego persoal ao benestar do conxunto da veciñanza de Mos, porque hai que lembrar que isto está marcando, e vai marcar negativamente as vidas dos habitantes de todo o concello.

Para rematar xa, só quero dicirvos que a única responsable do desastre ecolóxico e urbanístico, e dos incidentes que poida haber cando as veciñas e veciños lle plantemos lume as súas escavadoras, vai ser Nidia Arévalo, é tan grande o pelotazo especulativo, que lle da igual todo o que pase ao seu redor. Este tema daría para escribir un periódico enteiro, xa que ten tal cantidade de entresixos, que un se volve tolo cada vez que escoita ou ve unha novidade. E por suposto pedirlle a todas as veciñas e veciños que non decaian no empeño de defender os nosos bens máis prezados, que son a auga e a natureza, NON é NON, o monte NON SE VENDE

NÚMERO 100

[ 14] Outubro 2018 A LORIÑA / OPINIÓN

Ex presidente da CIAF desvela a En Marea que Ana Pastor negouse a reabrir a investigación sobre o accidente do Alvia SANTIAGO.

A deputada de En Marea no Congreso, Alexandra Fernández, logrou arrancarlle na Comisión do Alvia ao Ex Presidente da CIAF, Vicente Rallo Guinot, unha resposta que demostra a ocultación política intencionada que hai no proceso de investigación sobre o accidente do Alvia.

A deputada de En Marea inqueriu a Rallo sobre a necesidade de facer unha nova investigación dado o serial de incumprimentos do Informe.

“Non se debería voltar investigar?”, preguntou a deputada. O ex Presidente da CIAF respondeu afirmativamente: "Non me parecería mal que se voltase a investigar. Podería ser que fose convinte á vista das circunstancias que se están a plantexar”. “Xa o dixen cando a UE, a ERA, enviounos o documento. Díxenllo á Ministra (en alusión a Ana Pastor), hai que facer unha investigación, faise táboa rasa e iniciamos de novo a investigación. E ela díxome: “non, non, está acabado, presentado e liquidado”. Fernández puxo contra as cordas ao comparecente ao evidenciar o serial de incumprimentos.

-

ALEX FIGUEROA SX DAS XUVENTUDES SOCIALISTAS DE MOS

COMIGO OU NON EXISTES PARA MIN C ando un alcalde ou alcaldesa deixa de lado a parte da súa veciñanza, pola razón que sexa, e intenta boicotear o desenrolo dese veciño ou veciña, asociación ou empresa no seu concello deixa de ser un bo alcalde ou alcaldesa xa que está incumprindo unha das súas funcións máis importantes que é a de velar polos dereitos e intereses de TODA A POBOACIÓN da súa localidade. Moi ao meu pesar no Concello de Mos estamos a vivir esta desagradable situación.

Día tras día pódese ver e notar estas dúas maneiras de gobernar.

Estás comigo, me es fiel e nin me rechistas, entón eu vou facer todo o que este na miña man para beneficiar en todas as miñas posibilidades a túa empresa, asociación ou a ti persoalmente pasando por enriba incluso da legalidade; e pola contra temos a maneira máis correcta e a vez sinxela de gobernar, defender a toda a veciñanza por igual deixando de lado as afeccións ou desafeccións persoais ou políticas, xa que no momento no que pasas a

ser o alcalde ou alcaldesa do teu pobo tes que estar a altura e ser quen de deixar de lado todas as connotacións positivas ou negativas cando tes que axudar a un veciño ou veciña.

A min sempre me gustou aclarar as cousas con exemplos xa que é unha das mellores maneiras de explicar e demostrar o que opino.

Neste caso temos dous exemplos claros e actuais, o concello de Mos e a Deputación de Pontevedra.

Como xa dixen antes no Concello de Mos, moi ao meu pesar, non deixamos de ver claras desigualdades por parte do goberno a algunhas asociacións culturais e veciñais, comunidades de montes e comunidades de augas de maneira descarada e na meirande parte por un claro interese partidista do Partido Popular o cal non lle treme a man a hora de conceder privilexios ou pola contra deixar totalmente de lado a aquelas asociacións ou persoas as que saben non comparten a mesma maneira de ver as cousas.

“Estás comigo ou contra min” tería

que ser o slogan elixido polo Partido Popular de Mos nos vindeiros comicios electorais xa que o de “gobernar para as persoas” quedou no queixón das múltiples facturas sen pagar do concello.

Pola contra temos o exemplo da nova Deputación de Pontevedra.

Despois de ver un goberno con millóns e millóns de euros a libre disposición do anterior presidente, os cales as e os pontevedreses sabemos onde ían parar e para que, estamos vendo unha nova maneira de facer política na provincia. A Deputación de Carmela Silva non conta nin con un so céntimo a súa libre disposición, reparte de maneira igualitaria o presuposto provincial dependendo da extensión e poboación sen ver a cor do concello, como por exemplo pasa no concello de Mos, a pesares de non ser da súa mesma cor política ven de anunciar que este ano se aumentará máis dun 76% en comparación co 2017 sendo preto de 1.700.000€ o que a Deputación investiu este ano no concello de Mos.

- NÚMERO 100

Outubro 2018 [ 15]

NÚMERO 100

[ 16] Outubro 2018

-

AS ENTREVISTAS DE VERÓNICA (IX)

MANUEL CARRERA. FUNDADOR DE UDDL

“COS VOTOS DE UDDL, ALEJANDRO LORENZO NUNCA VAI SER ALCALDE DE O PORRIÑO” Manuel Carrera foi durante bastante tempo o líder do PP de O Porriño. Decepcionado co seu partido decidiu marcharse e fundar UDDL. Nas eleccións do 2015 tiraron un resultado moi meritorio acadando 2 concelleiros que se converteron en chave para darlle a alcaldía á socialista Eva De La Torre, e que asemade formaron parte co PSOE do goberno municipal. A poucos meses dun novo proceso electoral, falamos con el para coñecer as súas intencións futuras e para que nos valorase estes anos de goberno bipartito.

-A primeira pregunta é obrigada, Que vai facer Manolo Carrera nas eleccións do 2019?

Manuel Carrera vaise presentar obviamente por UDDL, nunca estiven tan a gusto e nunca puiden desenrolar o meu traballo como ata agora. Hoxe mesmo estiven facendo unha análise das inversión que fixemos en Porriño e vamos andar en case oito millóns de euros nas miñas concellerías, o cal demostra que un partido independente pode tamén estar á altura de calquera outro partido convencional.

- Póndonos no suposto de que os teus

votos sexan decisivos para que Eva continúe como alcaldesa, ou para darlle a alcaldía ao PP,A opción de apoiar aos populares está desbotada?, ou dependería do resultado de futuras negociacións?

A miña intención é presentarme non para apoiar a ninguén, senón para ser alcalde de O Porriño.

-Semella que se percibe certo distanciamento entre o Psoe e UDDL, é unha estratexia calculada ante a inminencia da fin do mandato?, ou realmente as relacións con Eva de La Torre se deterioraron?

Non para nada, eu gozo dunha liberdade á hora de traballar que que se as comparo con outras alcaldes que estiveron antes. como Nelson, por exemplo, foi unha etapa moi negra que nin me apetece nin quero recordar.

Como valoras ao oposición que desenvolveu o PP? Intentou facer unha oposición de bloqueo con catro ou cinco denuncias á fiscalía, mentindo e cunha intención clarísima de entorpecer o noso traballo. De feito quero dicir moi claro que Alejandro Lorenzo cos nosos votos nunca vai ser alcalde de O Porriño porque o único que fixeron foi unha política de obstrución aos veciños e veciñas de Porriño... e foi

directamente a veciñanza quen pagou directamente esta política nefasta do PP. -Hai un par de anos declarabas á Nova Peneira que as relacións vosas co PP local eran malas e que a corto prazo non considerabades viable a reunificación do centro dereita porriñés. Estamos como estabamos, ou mudaron algo as cousas?

As relacións co PP son as que son como falaba antes, non estan a mirar polo PORRIÑO soamente a pór barreiras para parar todo, non dar saídas as necesidades do pobo sen ningún criterio só o de facer mal e con artes destrutivas.

-Seguides considerando que Alfonso Rueda é unha peza nefasta no PP?

- NÚMERO 100 Si é certo ou non é certo vamos a poder miralo nas seguintes eleccións.

Son certas as informacións que publicou un medio de comunicación referentes a que ti lle propuxeches ao PP unha moción de censura para botar a Eva da alcaldía?

Iso é unha absoluta falsidade. Foi o PP quen lle propuxo ao meu compañeiro Marcelino Coto a moción coa intención de romper UDDL. -Que sabes do ruxe ruxe referente a que Nelson está pensando presentarse nunha agrupación independente?

A min non me chegou, pero de verdade vos digo que non vou falar desta persoa non merece tempo e oxixeno da miña parte.

-Se UDDL continúa a xeira en solitario iniciada no 2015 a fragmentación do voto de centrodereita no Porriño en tres opcións PP-CIUDADANOSUDDL abriría un escenario complexo, non novo na historia do Porriño, pero si moi complicado. Non te dá medo que a atomización do voto poida provocar a vosa desaparición da escena política?

Outubro 2018 [ 17]

ENTREVISTA

Desaparecer nunca, esteamos gobernando ou non, o noso traballo vai continuar sempre. O que si está claro e que si estas gobernado tes a capacidade de facer mais cousas. E no caso de que nos toque ir á oposición podes estar segura Verónica de que seriamos moi diferentes. Fariamos unha oposición construtiva. A xente en Porriño coñéceme, sabe que veño dunha familia honesta e traballadora e que todo o que procurei facer ao longo da miña vida política, foi colaborar con humildade e moito traballo para mellorar a vida da veciñanza da miña vila.

-Temos que falar do tema das adxudicacións. Houbo algunha irregularidade consciente na adxudicación da limpa de fincas e camiños a unha persoa que ía na lista de UDDL? Eu non tiven nada que ver niso, pero precisamente para iso está a xustiza para esclarecer a verdade que só é unha.

-Como está a situación xudicial dese asunto?. Tes algún tipo de medo a que poida rematar na apertura de xuízo oral contra a túa persoa?

Como digo na pregunta de antes, nada de nada teñen porque nada existe, non teño nada asinado, non teño nada adxudicado. Resumindo con dor polas falsidades pero coa conciencia ben tranquila... e sen ningún medo.

-A piques de rematar o mandato, como valorades a experiencia do goberno bipartito?

Foi un goberno con 4 concelleiros do PSOE que viñan con pouca experiencia, porque estar na oposición non e mesmo e nós tratamos de axudalos en todo o posible indo na mesma corrente e o que destacaría é a facilidade para traballar.

En definitiva moi satisfeito da experiencia do bipartito -De que actuacións concretas do goberno estades máis orgullosos?

De ter conseguido obras importantísimas para a vila como subvencións de administracións non moi afíns como a Xunta de Galicia, estamos falando de tres millóns de euros nestes tres anos iso tes que pelexalo, é un traballo arduo e constante e a verdade fíxome sentir moi orgulloso.

-Algunha frustración de algo que quedase sen facer?

Máis que frustración prodúceme unha gran sensibilidade e sensación de empatía a veciñanza á que aínda non lle puidemos levar o saneamento.

-O concello leva case dous meses sen celebrar un pleno. Non vos parece sintomático de certa desidia?

Ben.. . a alcaldesa tivo problemas serios de enfermidade, e todo foi minando a saúde de Eva con todos estes problemas xerados pola unha oposición sen ética.

-Nada máis, moitas grazas pola amabilidade e velaí tedes as nosas páxinas para transmitir a mensaxe que estimedes aos cidadáns do Porriño Moitas grazas a vós por recoller a opinión de UDDL. Eu á veciñanza de O Porriño só lles digo que con acertos e erros, a nosa posición sempre foi desde a honestidade máis absoluta partirnos o peito para tentar que as súas condicións de vida fosen mellores. E desde a humildade máis profunda atrévome a pedir de novo a súa confianza porque quero seguir facéndoo.

Cafetería & Tapería

ROBERT y BRAIS Rúa Redondela, 16 - Ponteareas

OFERTAS EN ROUPA INTERIOR E DE NENOS

Rúa Rosalía de Castro, 6 Baixo - A Cañiza

NÚMERO 100

[ 18] Outubro 2018 A LOURIÑA

Destaca a importante mellora da seguranza viaria na zona ao ordenar o tráfico

Uxío Benítez supervisa o final das obras na glorieta da costeira no concello de Porriño PORRIÑO.

O deputado Uxío Benítez supervisou recentemente as obras realizadas polo departamento de Mobilidade da Deputación para reordenar o tráfico e mellorar a seguranza viaria na estrada provincial EP-2405 entre Cerquido e Budiño, no lugar de A Costeira, dentro do termo municipal de O Porriño. O responsable das infraestruturas provinciais destacou a súa satisfacción tras o fin dos traballos, que culminaron a construción dunha glorieta para redistribuír a circulación e calmar a velocidade nunha intersección que ata o de agora era moi perigosa e fora escenario de diversos accidentes.

Segundo manifestou Benítez, que estivo no lugar das obras (xa finalizadas) coa alcaldesa de O Porriño Eva García de la Torre e o tenente de alcalde Manuel Carrera, a actuación en A Costeira incluíuse dentro do Plan de Interseccións

da Estratexia de Mobilidade 3.0 da Deputación, que ten como un dos seus obxectivos prioritarios eliminar a violencia viaria e os puntos negros de toda a rede de estradas provincial. O nacionalista lembrou que construción desta glorieta era das máis necesarias na provincia polas características e tipoloxía da vía, así como pola intensidade de tráfico e polo uso industrial e comercial das estradas que conflúen nela (dous camiños municipais e a estrada da Deputación a Salceda de Caselas).

“A seguranza viaria é un eixo estratéxico da nosa política provincial. Temos detectado unha serie de interseccións problemáticas ao longo da nosa rede de estradas e esta era unha delas. A petición do concello de Porriño incluímola no Plan de Interseccións e fíxose unha intervención de máis de 130.000 euros. Para nós é unha satisfacción tanto poder dar resposta ás deman-

-

O BNG de Mos denuncia a falta de limpeza da maleza no vial do Castro MOS.

das do Concello do Porriño como seguir actuando nesta liña de solucionar puntos negros”, abondou o deputado.

Os traballos de mellora consistiron principalmente na ampliación do radio de curvatura da estrada principal, preto da conexión da EP-2405 da Deputación co parque empresarial das Gándaras, á altura do Centro Tecnolóxico do Automóbil de Galicia. En canto á pavimentación, Benítez lembrou que se fixo un saneo do

firme e estendeuse unha nova capa de rodaxe na calzada para corrixir os peraltes tendo en conta a importante densidade de camións que pasa pola zona, cun tránsito estimado de entre 100 e 199 vehículos pesados por día.

Por outra banda, urbanizouse a zona con beirarrúas para prestar continuidade ao tránsito peonil, habilitáronse pasos de peóns e baixouse a velocidade máxima de 50 a 30 quilómetros hora.

O Bng ven de denunciar a falta de mantenemento e limpeza do vial do Castro. As malas herbas medran sen control na beira do vial, e comezan a invadir a beirarrúa que é transitada por centos de peregrinos cada día.

Comentan que “A imaxe que levan deste concello aos seus países é a duns viais con falta de limpeza e aspecto de abandono.

Por sorte ao pouco tempo chegan á zona do Pazo de Mos, que borraralles esa imaxe penosa.

Este vial é un dos poucos que hai urbanizados no noso concello, e o goberno debe de ter preparado un programa de limpeza e mantenemento dos mesmos. Tal como dixemos hai pouco tempo na denuncia da falta de mantenemento do mobiliario de Puxeiros, a voráxine de obras electoralistas non é escusa para deixar de lado o que xa temos”.

- NÚMERO 100 SALVATERRA.

Baixo o lema “A prevención Salva Vidas” o Concello de Salvaterra de Miño, neste día mundial contra o cancro de mama, quere concienciar a súa poboación da gran importancia que ten a prevención neste tipo de enfermidades.

O Cancro de mama é o tumor máis frecuente nas mulleres occidentais, e segundo os datos da AECC en España diagnostícanse arredor de 25.000 novos cancros de mama ao ano, podendo dicir que 1 de cada 8 mulleres terán cancro de mama ao longo da súa vida. O Cancro de mama é unha enfermidade grave, pero tamén fan fincapé en que se pode curar se se detecta a tempo, polo cal cremos que é moi importante concienciar a poboación da gran importancia da prevención, xa que a supervivencia a este cancro mellorou notablemente nos últimos anos. A autoexploración, as mamografías

Outubro 2018 [ 19]

O CONDADO

A prevención salva vidas en Salvaterra

periódicas e os avances dos tratamentos permiten taxas de curación do 90%.

Polo que é moi importante a concienciación na prevención, xa que a detección precoz é a mellor arma contra o cancro de mama, co cal recorda: - Acude ao teu xinecólogo para revisións periódicas - Se tes antecedentes familiares de cancro de mama consulta ao especialista - Fai mamografías periódicamente a partires dos 50 anos - Realiza exercicio físico regular - Leva unha dieta equilibrada - Evita hábitos nocivos como o tabaco e o alcohol - Fai autoexploracións - Se é importante a prevención tamén é importante o despois.

O Concello de Salvaterra de Miño recorda tamén a im-

portancia de superar e volverse a ver nun espello, e nesa liña tamén traballa. O noso foi un dos primeiros Concellos en asinar un convenio coa Asociación de Micropigmentación estética, paramédica e oncolóxica e crear a campaña “Unha

pincelada que da vida” que se creou cunha doble finalidade, por un lado dar a coñecer e difundir un tratamento, descoñecido por moitos, e por outro a financiación de tratamentos de micropigmentación oncolóxica en pacientes de es-

casos recursos no noso municipio, que está destinada as pacientes que sufriron cancro de mama, no paso da reconstrucción da areola ou a cor da mesma, coa recreación de areolas idénticas.

Este ano o Concello de Salvaterra ademáis uniuse a unha campaña organizada pola Asociación Candro de Mama Pilar Domingo baixo lema Salvaterra Ponte Rosa, que busca visibilizar esta enfermidade e sobre todo destacar a gran importancia dunha detección precoz da mesma, neste caso tanto a través dos centros escolares, onde o alumnado levará algunha prenda rosa o vindeiro venres 19 de outubro, así como dende o propio Concello que fará o mesmo, ademáis do reparto de chapas en espacios públicos.

NÚMERO 100

[ 20] Outubro 2018 O CONDADO

Chus Garrote acusa a Belén Villar de tapar os comentarios machistas do Alcalde de Vilanova PONTEAREAS.

As socialistas de Ponteareas saen ao paso dos últimos comentarios verquidos pola voceira do Partido Popular, Belén Villar, contra a Presidenta da Deputación de Pontevedra, a socialista Carmela Silva, “por exculpar pola porta de atrás” os comentarios machistas do alcalde popular de Vilanova de Arousa, Gonzalo Durán.

Para o PSdeG-PSOE de Ponteareas a actitude de Villar é deleznable e inadmisble “dado que os insultos machistas verquidos polo alcalde do PP de Vilanova supoñen un ataque a todas as mulleres”.

Asimesmo, as socialistas ponteareáns denuncian que Villar, candidata do partido conservador á alcaldía, tratou de exculpar ao seu compañeiro nas redes sociais mediante a difusión dunha campaña difamatoria que ao entender do Partido Socialista

-

A concelleira de Seguridade Cidadá recrimínalle ao 112 non recoñecer o traballo dos bombeiros de Ponteareas PONTEAREAS.

“é un amparo do machismo máis rancio”.

Chus Garrote, Secretaria Xeral dos socialistas de Ponteareas e tenente de alcalde da vila do Tea, sinala que os comentarios da edil do Partido Popular de Ponteareas supoñen un ataque á igualdade entre homes e mulleres e insta á Villar a pedir desculpas e retractarse dos seus comentarios “xa que supoñen un ataque a

todas as mulleres”. Garrote, quen tachou ao alcalde popular de Vilanova de machista tras chamar "chacha para todo" á Presidenta da Deputación Carmela Silva, pregúntalle a Villar e ás edís populares “por que consenten o machismo do seu compañeiro do PP”. Neste senso, a socialista Chus Garrote, tamén aproveitou para pedir a dimisión do alcalde de Vilanova Gonzalo Durán.

A concelleira socialista de Seguridade Cidadá, Vanesa Fernández, vén de remitir un escrito á Dirección Xeral de Emerxencias manifestando o seu “malestar” co servizo de emerxencias do 112 ao omitir nos seus comunicados públicos a colaboración do servizo de bombeiros de Ponteareas.

A concelleira pon como exemplo as comunicación emitidas polo 112 sobre o incendio na pranta de Xesnatura no polígono industrial de O Porriño o pasado día 11 de setembro donde “foron requeridos polo propio 112 e unha vez máis omitiron a colaboración dos nosos bombeiros nas súas notas de prensa”.

A concelleira engade que se sinte na obriga de pedir explicación sao respecto e quere saber si “estes feitos son fruto da casualidade ou de si existe algunhas indicacións para que se omita a colaboración do ser-

vizo de bombeiros de Ponteareas”.

Resalta, a concelleira, o compromiso e profesionalidade do servizo de extinción de incendios de Ponteareas que prestan auxilio as 24 horas do día, facendo o mesmo traballo que fan outros parques que contan con máis dotacións, e atendendo ademáis do concello de Ponteareas outros sete concellos limítrofes.

Fernández engade que “con esta actitude reiterada só cabe pensar que a Xunta quere silenciar o traballo dos nosos bombeiros e do goberno de Ponteareas en xeral”.

- NÚMERO 100

Outubro 2018 [ 21]

O CONDADO

Ponteareas procede á aprobación definitiva dos orzamentos para o 2018 PONTEAREAS.

O goberno de Ponteareas ratifica o orzamento para o ano 2018 tras resolver no pleno extraordinario as nove alegacións presentadas logo da aprobación inicial no pasado mes de agosto. Co voto de calidade do alcalde, Xosé Represas, resolveuse o empate producido ao facilitar o concelleiro de Esquerda Unida, Lino Costas a aprobación dos orzamentos coa súa abstención. PP e ACIP votaron en contra. Á espera de que entre en vigor coa publicación nos vindeiros días no Boletín Oficial da Provincia, o goberno de Ponteareas

contará cun orzamento de 16.936.298,83€, dos que 3.045.067,61€ serán para investimentos que son financiados fundamentalmente coa subvención de fondos europeos da estratexia “Ponteareas, Hábitat Saudable”.

Para Xosé Represas “estes orzamentos que son os máis altos da historia de Ponteareas significan un antes e un despois grazas á xestión dun goberno que herdou unha situación na que 50% dos ingresos do estado estaban intervidos polo Ministerio de Facenda por non ser capaz o anterior goberno de presentar un plan de axuste que

contara coa aprobación do estado.

Pagáronse as débedas históricas de gasto corrente, conseguíuse ter remanente positivo na liquidación das contas do pasado ano 2017 e a partir de agora estamos na mellor posición posible para poder realizar as obras e actuacións polas que Ponteareas leva décadas agardando”.

Os orzamentos contan con diversas partidas que suman máis de 430.000 euros para subvencionar as actividades das casas culturais, clubes deportivos, escolas de música, axudas para material escolar, etc, así como para básicos como as traídas de auga xestinadas polos veciños.

Outras das partidas relevantes é a destinada as axudas de emerxencia social, 120.000 euros, cifra que multiplica a destinada no ano 2014, último ano de goberno do PP. Entre os capítulos máis destacados, o alcalde remarcou a relevancia que se lle da a priorizar o gasto social que suma un total de 2.692.784,62€ nas diferentes liñas cos servizos socias, a residencia de maiores, a axuda no

fogar, o centro Asprodico ou a escola infantil entre as prioridades. Pola súa parte, Educación e Cultura suman un total de 2.305.070,96 euros que se investirán no Conservatorio, centros educativos, biblioteca, auditorio e as actividades festivas e culturais. Outra das partidas relevantes e o servizo de limpeza viaria, recollida do lixo e tratamento en SOGAMA, suma un total de 1.650.000 euros.

“HELADOS ECOLÓGICOS VEGANOS Y SIN GLUTEN, GRANIZADOS Y MUCHO MÁS.."

NÚMERO 100

[ 22] Outubro 2018 O CONDADO

-

“O catastrazo” de 2009 provocou a suba da contribución ata 2019

Ponteareas amplia a rede de saneamento en Prado

O goberno quere lembrarlle á veciñanza que, utilizando os valores máis altos do mercado como consecuencia do boom inmobiliario, no 2009 o goberno de PP e UCPA (actualmente ACIP) aprobou a maior suba de valores provocando que se triplicara o imposto de contribución.

Naquel ano, González Solla e González Carrera aprobaron que esta suba se aplicase de forma progresiva incrementando o importe a pagar cada ano ata 2019.

Pola contra, unha das primeiras medidas que adoptou o goberno actual foi solicitar ao catastro rebaixar eses valores que en 2009 estaban inflados, aceptando o catastro unha reducción do 10%, a

O goberno de Ponteareas avanza no cumprimento dos compromisos adquiridos coa cidadanía. Na listaxe de obxectivos do goberno presidido por Xosé Represas estaba en lugar prioritario mellorar e ampliar o saneamento nas parroquias e cunha axuda da Deputación de Pontevedra executa unha nova fase do proxecto de saneamento de augas fecais en Prado.

Oito novos tramos dos que seis discurren por viais municipais e dous por dominio público da PO 254 da Xunta de Galicia.

Ao longo de máis dun quilómetro colocaráse tubaxe, realizaránse zanxas, instalaránse pozos de rexistro e volverase a reparar o asfaltado con reforzos de formigón nos lugares que sexa preciso e atravesando a PO254 me-

PONTEAREAS.

máxima posible. Esta redución xa se aplicou no recibo da contribución do ano 2017 que foi cando a veciñanza notou que pagaron menos que no ano anterior nuns casos, e noutros que a suba fora menor pero non foi posible eliminar por completo esta suba progresiva, polo tanto esta suba que notan os veciños e veciñas foi decisión daquel goberno de González Solla e González Carrera. Os únicos que enganan, confunden e minten son os responsables de levar o concello á banca rota e tomar medidas como a suba dos impostos máis alta na historia de Ponteareas que agora nós imos paliando dentro do que nos permite a lei.

O goberno actual conseguíu a maior rebaixa aplicada en

Galicia e aclara que o importe de cada recibo sae de aplicar un coeficiente ou porcentaxe que decide cada concello e que no caso de Ponteareas é do 0,40, o máis baixo que permite a lexislación, máis o importe do valor que impón o catastro e que nos rebaixamos.

Por outro lado tamén hai casos de recibos de contribución urbana inxustos (IBI) sobre parcelas nas que non se pode construir. Isto tamén foi unha decisión do goberno bipartito da dereita no 2009 que naquel momento pedíu ao catastro que consideraran urbanas esas propiedades sabendo que non se podía nin pode dar licencia para construir nelas. Cuestión que agora so se pode correxir cando se teña aprobado de xeito definitivo o PXOM.

Lugar da Gandra, Monçao 961 852 708 - 964 383 778 00351-926 374 842 lagoaverderestaurante@gmail.com

CAFETERÍA

EL PARQUE

Un lugar delicioso.

Coñécenos

Parque das Pombas s/n Ponteareas

PONTEAREAS.

diante topo, un sistema que permite o paso da tubaxe sen ter que romper o asfaltado nin cortar a estrada. A tubaxe desenvocará na actual minidepuradora de Prado que ten capacidade para asumir as vivendas de Prado que non contan con saneamento.

Un proxecto de 90.745,88€ que permitirá a corenta e cinco fogares conectarse ao saneamento público deixando de usar os seus pozos sépticos en beneficio do medio ambiente e tamén da súa economía co aforro do mantemento.

Cun prazo de execución de seis semanas, esta fase de saneamento en Prado supón un novo esforzo en mellorar os servizos ofrecidos á cidadanía e ademais un novo compromiso coa defensa do medio ambiente e do rio Tea.

- NÚMERO 100

Outubro 2018 [ 23]

O CONDADO

A Comunidade de Montes de Areas inaugura a mellora do parque da Bouza Vella

PONTEAREAS.

A estreita colaboración entre distintas institucións permitíu onte a inauguación das obras de mellora do parque da Bouza Vella situado en Ganade, Areas. O Alcalde de Ponteareas, Xosé Represas, e a Tenente de Alcalde, Chus Garrote e distintas concelleiras do goberno así como a Directora Xeral de Turismo e os distintos colectivos sociais da parroquia acompañaron onte á Comunidade de Montes de Areas que inauguraba o parque infantil e biosaludable da Bouza Vella.

Esta iniciativa da Comunidade de Montes en man común de Areas contou coa subvención do GDR Condado Paradanta a través do pro-

grama Leader Galicia 20142020 que aportou o 70% do custe total de 37.000€. O outro 30% aportouno a CMVMC Areas. As obras completáronse con fondos da propia comunidade de montes e coa colaboración do concello de Ponteareas na mellora de distintas infraestruturas do espazo público da contorna.

A veciñanza desfrutará dunha área recreativa para toda a familia enmarcada nun espazo natural de grande riqueza paisaxística e medioambiental.

O Alcalde de Ponteareas destaca a importancia de traballar en conxunto coas distintas asociacións veciñais, culturais ou como neste caso, comunidade de montes, para

Mar Bargiela gaña o primeiro premio do concurso “Remata o conto” PONTEAREAS.

ofrecer á cidadanía melloras nos servizos.

Eusebio Castro, presidente da CMVMC de Areas, suliña tamén que as comunidades de montes xunto con outros colectivos do rural deben ser actores comprometidos que deben traballar conxuntamente polo ben común.

A comunidade de montes agradece, ademais, a colaboración do Grupo de Desenvolvemento Rural (GDR) Condado Paradanta.

MANEL SALUS

Avda. de Castelao 46 baixo

A concellería de Cultura e Turismo do Concello de Ponteareas, que dirixe Hortensia Bautista, entrega o primeiro premio do concurso “Remata o conto” enmarcado na celebración da II Feira do Libro a Mar Bargiela Casasnovas.

O xurado formado por Cristián Pernas, técnico de Normalización Lingüística, Gabriel González Díaz, Hortensia Bautista Fernández, Concelleira e Sofía Rodríguez Suárez, traballadora do departamento de Cultura que actuou como secretaria resolveu que Giovana Carvalho Carneiro obtivera o segundo premio, recaendo o terceiro e o cuarto premio en Jesús Fraguas e Laura Pérez.

O xurado quere destacar a calidade dos vinte catro relatos presentados e, aínda que non existía nas bases a categoría infantil decidíu por unanimidade dar un accésit de categoria infantil ao haber varios relatos de calidade realizados por nenas e nenas. Deste xeito Laura Pérez Domínguez obtivo o accésit infantil.

Os premios foron entregados na sala de usos múltiples da biblioteca pública municipal.

NÚMERO 100

[ 24] Outubro 2018

-

OPINIÓN

AARÓN FRANCO

MONDARIZ NO CAMIÑO DA LOITA DEFINITIVA S

on sete os meses que faltan para que Mondariz, ao igual que o resto dos concellos, afronte a resolución dunha loita continua ao longo destes case catro anos que foron moi virulentos desde o punto de vista político, e atractivos desde a óptica xornalista. O s exércitos comezan xa a formar para dar inicio á gran loita final que se aveciña.

No ano 2015 a candidatura de unidade popular Alternativa por Mondariz facíase co primeiro premio acadando excelentes resultados que a convertían na lista máis votada, o que se traduciu en catro concelleiros; o Partido Popular pola súa banda acadaba o segundo posto e tres concelleiros; o Bloque Nacionalista

TAMÉN TALLAS GRANDES

Galego pechaba o podio con dúas actas, mentres PSOE e a escisión do PP, Mondariz somos todos, lograban pola mínima representación municipal cun único concelleiro cada un. A organización do goberno municipal foi dificultosa e nun primeiro momento estaría conformado por Alternativa por Mondariz e un PSOE que tempo despois abandonaría o goberno por motivos que aínda a día de hoxe non parecen moi claros. A dificil gobernabilidade do concello observaríase xa desde o mesmo intre no que tocou organizar o pleno municipal e a composición do goberno, dada a minoría que posuía Calis aínda cando gobernaba co PSOE. Esa minoría que se acentuou aínda máis no momento no que o PSOE saíu do goberno convertíu a vida política municipal nun espectáculo que por momentos se achegaba a algo semellante aos programas de reality show.

Comezando polo grupo de goberno e o alcalde Calis todo apunta de xeito case certeiro a que repetirá como candidato a alcaldía, no seu haber está o ter superado ate dúas cuestións de confianza coa única finalidade de aprobar os orzamentos dos anos 2016 e 2017.

A política que Alternativa por Mondariz leva executada desde o goberno inclúe incrementos en partidas de emerxencia social, disminución do gasto eléctrico, maior gasto na biblioteca respecto a mandaros anteriores, partidas para formación, e políticas activas de compostaxe que permiten aforrar case 120.000 euros anuais ao concello. Parece case seguro que Calis poderá revalidar case sen ningún problema resultados idénticos aos acadados no 2015.

No que respecta ao BNG, comezou facendo unha oposición moi dura pero

que co paso dos meses revertíu en oposición útil e constructiva. Os mentideiros políticos de Mondariz dan por seguro que Xose Emilio Barros será o candidato e que en previsión do traballo desenvolto ao longo destes anos poidan non só manter as dúas actas, senón incrementar ate unha terceira que é o obxectivo que se marca a formación nacionalista.

No que respecta ao Partido Popular, parece que a oposición infantil e carente do máis mínimo nivel político podería pasarlle factura electoralmente, onde non está moi claro que vai pasar respecto das tres actas que nestes momentos posúen. Malia perder a alcaldía no seu momento, malia tamén ter problemas xudiciais relacionados coa súa acción de goberno e malia ter unha imaxe pública á baixa Xulio Alén será o candidato do Partido Popular tamén nestas eleccións do ano 2019.

Fontes próximas ao Partido Popular informan da inexistencia do que futbolisticamente falando se chaman suplentes, sendo pois a opción Alén a “menos mala”, estas mesmas fontes achegannos con preocupación o medo existente dentro da formación de dereitas, de que parte da súa militancia faga folga de brazos caídos dada a pouca ilusión que provoca a repetición de Alén como candidato, a isto debemos sumarlle a nefasta labor de oposición feita ao longo destes máis de corenta meses de corporación, onde o Partido Popular exercía un modelo de oposición que mesturaba crónica rosa con denuncias que unicamente se centraban na ausencia de festas, folclore e romarías.

Moi atentos a esta situación están os anteriormente coñecidos como Mondariz somos todos (escisión do PP), que nestas últimas semanas veñen de

confirmar o secreto a voces respecto da súa conversión cara o partido ultranacionalista español Ciudadanos. No caso deste partido todo son incógnitas dado que todo apunta a unha loita entre Montero Gargamada e o actual voceiro de Mondariz somos todos, Andrés Mouriño, cuestión esta que en todo caso se resolverá ou ben en primarias, ou mediante algún tipo de pacto no que se produza un reparto de postos. Dada a situación especialmente delicada que vive o PP en Mondariz, haberá que comprobar se C´s é capaz de darlle o “sorpasso” ao seu rival no espectro da dereita, o que suporía un fito histórico.

Por último temos ao Partido Socialista no que todo apunta a que despois de ser escollido como novo secretario xeral, Isidro Lorenzo será ratificado como candidato a alcaldía nas primarias neste vindeiro mes de novembro. Malia ter unha folla de ruta establecida desde hai xa algún tempo, ninguén se atreve a prever que resultados podería acadar a agrupación socialista nas vindeiras elección e ate que punto lle podería pasar factura o ter abandonado o goberno, polo que o PSOE deberá nun primeiro momento loitar pola supervivencia na corporación para despois se acaso aspirar a cotas maiores.

Así pois este é o esquema xeral da política municipal de Mondariz, onde a esquerda dispón dun equilibrio favorable para deter en calquera das formas de goberno ao PP e a C´s, pero que á súa vez debe tender pontes de entendemento para estabilizar o día a día e poder emprender coa forza necesaría aqueles proxectos cruciais para Mondariz. Sete meses quedan, que o pensen ben.

CAFÉ BAR TAPERÍA

Quedei como un Pepe

AVDA. CASTELAO, 55 - BAIXO PONTEAREAS

- NÚMERO 100

Outubro 2018 [ 25]

PIZZERÍA

Inés Vidal redeseña coa hostalería as terrazas do Paseo Matutino

La Moderna

PONTEAREAS.

A concellería de Comercio, Hostalería e Consumo que dirixe Inés Vidal comeza a rolda de reunións cos hostaleiros do Paseo Matutino para o redeseño das terrazas. Coa intención de obter un deseño uniforme e acorde ás modificacións da ordenanza municipal, Inés Vidal traballa da man dos oito hostaleiros do primeiro tramo do Paseo Matutino para que, o antes posible, poidan inaugurarse unha vez rematadas as obras.

As obras de mellora do Paseo Matutino marcarán a liña estética a seguir concordando coas directrices da estratexia "Ponteareas, Hábitat Saudable" financiada cos fondos FEDER da UE. Unha cidade sostible na que as persoas conten e fagan uso dos espazos públicos

Rúa Ramón Peinador

Mondariz Balneario son algúns dos obxectivos desta estratexia que deseña unha cidade cívica, transitable e participativa.

Seguindo o modelo de participación marcado por este goberno, a concelleira de Hostalería busca o consenso e implicación dos hostaleiros no afán de ofrecer servizos e instalacións máis atractivas e competitivas que atraian á clientela e que procuren a calidade.

RÚA REDONDELA Nº1 PONTEAREAS

Yagos

Pub

Restaurante Rúa Ramón Peinador, 21

Mondariz Balneario

Bar

O Sevilla

Avenida do Val, 84 Mondariz

NÚMERO 100

[ 26] Outubro 2018

ANIVERSARIO DE

DONDE VAMOS AS NEVES

Os nosos amigos de donde Vamos As Neves cumpren dous anos xa. Dous anos de duro traballo, de esforzo, de momentos difíciles, ás veces case dramáticos como a horrible vaga de lumes de outubro do 2017, pero dous anos de ilusión superlativa, dous anos de excelencia, dous anos de ofrecer a todos os que somos os seus clientes un trato familiar e un servizo integral de hostelería de gran calidade que xa é unha referencia en todo o Condado. Parabéns Ana Durán, a ti e a todo o teu equipo, alzo a miña copa e brindo por toda unha vida de amizade entre Donde Vamos e A Nova Peneira.

VOLTA AO OS PARA A D A R A P E PR ON NÓS STÚRATE C COLE, ME

-

O CONDADO

Xornadas de promoción da igualdade nos centros educativos de Salvaterra SALVATERRA

O Concello de Salvaterra, en colaboración cos centros de primaria e o IES, ven de organizar unhas xornadas de promoción da igualdade entre os máis cativos, co fin de crear e facer conciencia sobre a igualdade no seu día a día.

Estas xornadas foron impartidas por persoal especializado na materia, e enfocadas á aplicación da perspectiva de xénero entre o alumnado do municipio.

Charlas de sensibilización e prevención creativa contra a violencia de xénero e as redes sociais. Actividade articulada como un proceso grupal, no que se partiron de conceptos clave relativos á igualdade de xénero para ir entrando pouco a

pouco en contidos máis complexos. Nos centros de primaria traballouse co alumnado de 5 e 6 a perspectiva de xénero aplicada aos comportamentos cotiás e as redes sociais, co fin de ser capaces de detectalas e cambiar a súa conducta.

Nesa mesma liña foi tamén a charla impartida aos alumnos e alumnas de 4 da ESO do IES. Según as palabras de Marta Valcarcel, 1ª Tte de Alcalde, dende o Concello buscouse que o alumnado asumira o papel protagonista participando dos procesos de reflexión colectiva e na obtención das conclusións en cada dinámica co fin de crear conciencia e cambiar hábitos e conductas.

Ponteareas destina 150.000 euros as Traídas de auga veciñais PONTEAREAS.

O alcalde de Ponteareas convocou a todas as Comunidades das Traídas de Augas a unha reunión para explicar á liña de subvencións do Concello para ás Traídas veciñais. Investimentos que poderán cubrirse grazas á partida orzamentaria de 150.000€ que o goberno de Ponteareas reservou dentro dos orzamentos para o 2018 aprobados xa de

xeito definitivo. Por vez primeira, as traídas de augas contarán cunha partida específica para as obras prioritarias de mellora das captacións e subministro de auga co obxectivo de garantir este servizo básico para para todos os fogares.

Represas reafirma con esta partida o seu compromiso por resolver os problemas históricos de abastecemento de auga.

- NÚMERO 100

Outubro 2018 [ 27]

O CONDADO

Os montes veciñais afectados pola vaga de lumes, preocupados pola extinción dos convenios coa Xunta SANTIAGO/PONTEAREAS.

A Asociación Forestal de Galicia está a desenvolver unha serie de encontros coas súas comunidades de montes socias para trasladarlles información sobre o proceso de desconvenio dos montes veciñais. De aquí ó 2021, a Xunta de Galicia ten anunciada a súa intención de extinguir de xeito progresivo os convenios de xestión que mantén cunha parte das comunidades de montes. Ese desconvenio preocupa en especial ás comunidades afectadas pola vaga de lumes do 2017 ou por incendios anteriores.

O problema das comunidades de montes afectadas polos lumes radica en que se están vendo descapitalizadas e cun monte no que non hai posibilidades de aproveitamento produtivo no curto e medio prazo. Ese escenario deixa ós montes veciñais sen posibilidades de xestión e ante un claro risco de abandono, polo que desde a Asociación Forestal de Galicia tense advertido da necesidade dun

plan público de restauración dos montes afectados pola vaga de lumes.

No caso concreto dos montes con convenio, corresponderíalle á Xunta asumir directamente a súa recuperación, pero o proceso de desconvenio en marcha podería deixar nunha situación moi delicada ás comunidades que están descapitalizadas, cun monte sen arborado e que se ven obrigadas a desconveniar.

O proceso de extinción dos convenios iniciarase por aquelas comunidades que non manteñan débedas coa Administración e continuará progresivamente polas demais.

Nas reunións que desenvolveu nas últimas semanas a Asociación Forestal de Galicia en Pazos de Borbén e en Covelo con comunidades de montes socias, constatáronse situacións diversas.

Hai comunidades de montes con convenios en vigor e sen débedas coa Administración que teñen a vontade de desconveniar o seu monte e asumir directamente

a súa xestión, pois trátase de montes veciñais dinámicos e con recursos. Distinta é a situación daquelas comunidades sen débedas pero que se ven descapitalizadas trala vaga de lumes do pasado ano.

JOSÉ LUIS TEIXEIRA RODRÍGUEZ DELEGADO Rúa Redondela Nº 1 Baixo Ponteareas

NÚMERO 100

[ 28] Outubro 2018 O CONDADO

-

A Semana das Ciencias obtén un recoñecemento pola súa “excelencia” PONTEAREAS.

A Semana das Ciencias organizada pola Concellería de Ensino do concello de Ponteareas recibe o recoñecemento da HSCI (Hands of Science) pola súa labor de excelencia.

A organización internacional Hands of Science promove a difusión de todos os aspectos da ciencia destacando o importante traballo realizado dende Ponteareas por achegar á cienca á cidadanía.

Neste sentido, o presidente de HSCI, o portugués Manuel Filipe P.C.M. Costa, suliñou a capacidade da Semana das Ciencias para facer visible as aplicacións científicas na vida cotidiá e para amosar á poboación o lado máis divertido da investigación e práctica científica.

Entre outros dos aspectos

que sumou para a obtención deste recoñecemento é o traballo en equipo de toda a comunidade educativa, dando especial protagonismo ao alumnado, aspecto que quixo resaltar a concelleira de Ensino Cristina Fernández no momento da recollida do diploma, “teño que expresar o meu profundo agradecemento a toda a comunidade educativa que se implica en todas as acti-

vidades da Semana das Ciencias, que propón ideas e que axuda a executalas, en especial o papel do alumnado ao que sempre queremos dar protagonismo e que tan ben nos representa alá donde imos”.

Unha delegación de Ponteareas encabezada por Cristina Fernández e na que participou profesorado e alumnado estivo presente na última

edición de Hands of Science celebrada o pasado mes de xullo en Barcelona, logo de ter participado tamén no congreso celebrado na cidade portuguesa de Braga.

Para o Alcalde de Ponteareas é un orgullo comprobar, unha vez máis, que a capacidade de facer partícipes á cidadanía e o traballo en equipo obten resultados tan positivos como o recoñecemento de excelencia da Semana das Ciencias. “Dende este goberno sempre optamos por traballar en conxunto coa veciñanza e sabemos que este é o camiño e así o demostran recoñecementos como o que vimos de recibir, no que o traballo da comunidade educativa chega da man dunha actividade proposta pola concellería de Ensino”.

II xornada de arrincado de eucaliptos

TABOEXA

En Taboexa, concello das Neves, as comuneiras e comuneiros decidiron facerlle fronte a expansión incontrolada dos eucaliptos con xornadas de deseucaliptización e tamén retirando os poucos pes que existían na comunidade e estaban ainda verdes, sen queimar.

- NÚMERO 100

Outubro 2018 [ 29]

O CONDADO

Represas culpa ao PP de oporse á modernización de Ponteareas

As Neves impulsa o seu plan de compostaxe ou Plan Revitaliza

O Alcalde de Ponteareas responsabiliza ao Partido Popular do retraso sufrido durante anos ao non solventar durante anos problemas históricos e opóndose agora dende a oposición aos proxectos de mellora e de avance plantexados polo goberno.

Facendo unha oposición de atrancos e freos, pouco constructiva, esta postura do PP non é nova, sempre estivo en contra da modernización, dos avances sociais, en contra dos cambios que cara o futuro demanda a sociedade e así está Ponteareas, sen polígono industrial, sen accesos á autovía, ou co desastre urbanístico que todos coñecemos no que primaron os intereses especulativos e non o interés xeral en contar con espazos libres para xardíns, zonas de

O Concello das Neves avanza no Plan Revitaliza para unha nova e sostible xestion do lixo.

Neste últimos meses as xestións tiveron que ver co estudo, programación e xestión de comprar precisas para por en marcha e desenrolar o plan Agora acaba de chegar unha trituradora que servirá para convertir restos de podas en estruturante para a compostaxe e nos vindeiros días será entregado un camión e tamén composteiros individuais, un para cada casa.

Neste mes comezan reunión nas parroquias para a entrega dos composteiros.

Son novos servizos para un tempo novo, indica o Alcalde nevés Xose Manuel Ro-

PONTEAREAS.

lecer ou aparcamentos. Hoxe opónse á mellora da contorna do complexo deportivo Álvaro Pino e do centro deportivo desinformando á cidadanía.

As actuacións de mellora do espazo urbano dando prioridade ás persoas como esta actuación da contorna do centro de saúde e das instalación deportivas vai nesa liña estratéxica de actuacións para revertir o desastre urbanístico de Ponteareas. Unha estratexia de futuro para Ponteareas que recentemente foi premiada polos colexios de arquitectos do estado español na bienal da arquitectura, un respaldo incontestable e un aval ás iniciativas do goberno municipal que o PP non soporta e trata de “afear” sen ningún fundamento únicamente polos seus intereses persoais e de partido.

O PP está instalado nunha oposición destructiva que o único que lle interesa é por “paus nas rodas” a calquera iniciativa de cambio que signifique unha mellora e poña en evidencia as polñiticas que sempre fixeron en Ponteareas.

Por primeira vez, Ponteareas ten un goberno que mira polo interese xeral para mellorar a vida de todos os e as ponteareás frente ao PP que “só miraba polos seus intereses particulares”. Antes de comezar as obras nese espazo contarase no entorno coas prazas de aparcamento precisas para ás instalacións deportivas e o centro de saúde.

“O PP non ten outros argumentos de oposición e só desinforma e pon atrancos ás iniciativas positivas para o futuro de Ponteareas”.

BODEGÓN

O CASTRO

TAPAS, VIÑOS, BACALLAU Á PORTUGUESA E BOCATAS

Rúa Rosalía de Castro, 43 - A Cañiza

AS NEVES.

dríguez, que estivo presente na entrega xunto co Concelleiro de Medio Ambiente Oscar González, o Técnico do Plan Revitaliza Carlos Pintos e o responsable da empresa suministradora Pablo Loureiro.

NÚMERO 100

[ 30] Outubro 2018

-

O CONDADO

Senda polo Río Caselas dende Rio Miño SALVATERRA.

O Concello de Salvaterra de Miño aprobou no Pleno da Corporación o proxecto de creación dunha senda fluvial polo Río Caselas entre Cabreira e Arantei, cun trazado adaptado ao dominio público hidráulico.

O obxecto deste proxecto é o de recuperar e protexer as marxes do entorno natural do río Caselas, mediante a consolidación dunha senda natural da ribeira que permita a recuperación da servidume de tránsito e a limpeza das marxes, establecendo as condicións adecuadas que permitan o disfrute do medio fluvial pola poboación.

O trazado desta senda está adaptado ao Dominio Público Hidráulico, e sumará un total de

Novos cursos 2018/19 SALVATERRA.

3.359m, dividida en 7 tramos.

Esta obra conta con un importe de 497.263,46€ e será realizada e financiada pola Xunta de Galicia, e permitirá a súa vez enlazar esta senda con outra prolongándose polo Río Miño, a través da senda fluvial que se está executando neste momento por parte do Concello de Salvaterra e que se unirá ata o termo municipal de Tui. O Concello aportará os terreos para a realización da obra.

Esta actuación enmárcase dentro da campaña de posta en

valor do patrimonio natural que está levando a cabo o Concello de Salvaterra de Miño, por un lado coa creación de sendas verdes polos seus ríos (Mendo, Tea, Miño e Caselas) que atravesan as parroquias de Oleiros, Fiolledo, Corzáns, Leirado, Fornelos, Pesqueiras, Salvaterra, Arantei e Cabreira e por outra con ese coidado especial das zonas verdes do municipio, que ten como eixo central O Parque Público A Canuda. Somos o Concello, dentro da nosa categoría, con mais km de paseos e zonas verdes.

Marta Valcárcel, 1ª Tte de Alcalde do Concello de Salvaterra de Miño ven de presentar un ano máis a proposta de cursos e actividades para o ano 2018/2019.

Coa chegada do outono dase a coñecer a programación para os vindeiros meses, e arrancamos xa en novembro, co curso de iniciación a informática para maiores de 45 anos, e que este ano debido a gran acollida que ten, aumentase a dúas xornadas. Neste mes empezará tamén o obradoiro de memoria e lectura, a charla de teleasistencia domiciliaria, as xornadas aprendendo a comer sano, o curso

de sede electrónica e comezaremos tamén coas rutas de sendeirismo que buscan dar a coñecer o entorno natural do concello coa ruta do mendo, e que se repetiran ao longo dos seguintes meses polo Tea e pola nova ruta do Miño Fillaboa- Caldelas A principio de ano empezaremos con clases de ingles para maiores de 18 anos, actividades deportivas e cursos de coiro, esmalte frío e de manualidades con “crea o teu xabón”. Todos os interesados en participar deberán inscribirse no Concello a partires do 16 de outubro, recordamos que son cursos gratuítos, con prazas limitadas e para empadroados.

- NÚMERO 100

Outubro 2018 [ 31]

O CONDADO

Actualizarase o convenio que está sen revisar dende 1999

Ponteareas pecha o acordo cos traballadores municipais para contar coa primeira Relación de Postos de traballo da historia local PONTEAREAS.

Ponteareas ven de pechar o acordo cos traballadores municipais para actualizar o convenio colectivo que está sem revisar dende 1999. Este acordo, que conta co máximo apoio sindical, vai máis alá da posición do goberno municipal pois para pechar o acordo foi necesario acadar o máximo consenso entre todos os grupos da Corporación xa que non é unha cuestión puntual do goberno actual, é unha problemática que se arrastra dende hai décadas e ten repercusión para o futuro.

O goberno agarda que este consenso se traslade agora ao Pleno da Corporación, do mesmo xeito que os sindicatos aparcaron

as súas diferencias para aprobar un documento básico na organización municipal e ven a por orde na plantilla de empregados públicos do Concello.

O goberno tamén pretende aprobar nos vindeiros días de forma definitiva o orzamento, co apoio de Esquerda Unida, forza que puxo como condición para aprobalos que se chegase a un acordo co conxunto dos traballadores municipais.

Ao igual que outros moitos frentes abertos dende hai décadas, este acordo permitirá por orde na plantilla municipal. A negociación estivo enmarcada nos seguintes límites: non incrementar o gasto salarial e derivar o aforrro xenerado por

xubilacións e amortizacións de prazas ao incremento salarial do acordo, de xeito que se mantivesen os investimentos previstos para os proxectos de mellora da calidade de vida da veciñanza e actualizando os sa-

BARBER SHOP TATOO TATUAXES, PERRUQUERÍA E PIERCINGS CASTELAO, 69 - PONTEAREAS

SOGAS BAR

RÚA CASTELAO 48 - PONTEAREAS

larios na mesma liña que acordos pechados polo Estado cos seus funcionarios.

Entre os puntos de entendemento aos que se chegou cos representantes sindicais está o incremento salarial progresivo

a tres anos dos traballadores que, na maioría dos casos, está moi por debaixo da media salarial dos outros concellos de Galicia. Hai traballadoras muncipais con salarios por debaixo dos convenios colectivos do sector privado.

Esta acordo, permite por orde e regular a caótica situación dos traballadores municipais nestes últimas décadas, establece as categorías, remuneracións, titulacións esixidas e competencias así como a posibilidade de dispor de flexibilidade horaria nalgúns departamentos para que o Concello poida abrir algunhas tardes ao mes e así ofrecer á cidadanía un mellor servizo nun horario máis amplo.

NÚMERO 100

[ 32] Outubro 2018 O CONDADO

-

A OMIX do Concello de Gondomar foi a encargada de por en marcha esta edición do décimo segundo certame VIAXANDO.

Sergio Lorenzo Ares, coa súa foto “Comeza a viaxe” gaña o XII Certame Fotográfico Viaxando NIGRÁN

Este certame foi creado polas OMIX,s de Baiona, Tomiño, O Rosal, Porriño, Salceda de Caselas, A Guarda, Gondomar e o Espazo Xove de Tui no ano 2007. Un certame que aposta pola creatividade e orixinalidade da mocidade plasmada nunha fotografía.

Neste ano 2018 a Oficina Municipal do Concello de Gondomar foi a encargada da posta en

marcha desta edición. O día 8 de outubro reuniuse o xurado formado polo Alcalde de Gondomar, Juan Francisco Ferreira; a Concelleira de Xuventude -Nuria Lameiro Valverde e os fotógrafos Miriam Rodríguez Davila, Pablo M. Banga González e Hugo Aboal de Castro, dando como gañadora das trece fotografía presentadas a Sergio Lorenzo Ares, natural de Tomiño pola súa foto “

Comeza a Viaxe”. O día 19 de outubro as 18.30 farase entrega do premio o gañador, que consta dun curso personalizado de fotografía, así mesmo, inaugurárase a exposición de fotos que participaron este ano.

A exposición poderá visitarse do 19 de outubro ao 9 de novembro na Casa do Concello de Gondomar, despois rotará as todas as OMIX,s organizadoras.

Tapería Picotea

Vidales Tomé, 6 Ponteareas "Comida caseira, saudable, vexetariana e para levar" Planta superior Plaza de Abastos de Ponteareas 886 099 357 600 043 274 www.alpuntoponteareas.es

- NÚMERO 100

Outubro 2018 [ 33]

VAL MIÑOR

A construción tradicional permanece en estado ruinoso ao carón do río Muíños dende hai máis de trinta anos

Nigrán e Zona Franca chegan a un acordo para rehabilitar o muíño de Porto do Molle NIGRÁN

Concello de Nigrán e Zona Franca de Vigo chegaron a un acordo para rehabilitar e por en funcionamento o muíño de Porto do Molle, situado en pleno parque empresarial ao carón do río Muíños e en ruínas dende hai máis de 30 anos. Así, o Consorcio presidido por David Regades asumirá o custe do proxecto básico que o arquitecto Francisco Márquez Taín elaborou no 2013 (coincidindo co desenvolvemento do parque) e que cifra a intervención en 173.500 €. Pola súa banda, o Concello de Nigrán será responsable, unha vez finalizada a obra, do seu mantemento e conservación tendo ademais a obriga de darlle un uso de interés cultural compatible co funcionamento auxiliar do propio muíño (o proxecto contempla por en funcionamento unha das súas moas para amosar a actividade de antaño e, ao mesmo, tempo un local na edificación anexa cuxo uso específico deberá definir o Concello).

"Esta era unha petición antiga do goberno de Nigrán e que David Regades sí acolleu con entusiasmo, feito que agradecemos enormemente", sinala o alcalde de Nigrán, Juan González, quen reitera a importancia de "por o elemento en valor respetando ao mesmo tempo o seu interese histórico, etnográfico, tipolóxico e arquitectónico".

Este muíño de Porto do Molle, un dos máis grandes da comarca con 25x6,5 metros de planta e tellado a tres augas, consta do propio muíño, almacén e vivenda anexa nun único volumen no que o sótano está aberto ao exterior mediante tres arcos de medio punto polos que ía a auga tras moverse o mecanismo de rotación. Está catalogado como Ben de Interés Cultural (BIC) cun grao de protección non integral e non está datado na súa ficha, estimándose a súa orixe no século XVIII. As obras e movementos de terra no parque empresarial implicaron soterrar a súa canalización de

O alcalde de Nigrán recibe aos alumnos do Humberto Juanes NIGRÁN.

abastecemento e evacuación ao río Muíños, polo que actualmente non poderían funcionar os mecanismos, sen embargo, o proxecto contempla activalo creando un circuíto pechado que empregue un estanque anexo á construción.

Esta restauración, ademais de implicar un estudio histórico e control arqueolóxico da mesma, implica repoñer e acondicionar a envolvente do edificio, restaurar os paramentos da edificación e infraestruturas hidráulicas e, fi-

- Salón de billar y dardos - cafetería - bocatería - tapería - bocatas y hamburguesas caseras XXL

A RAMALLOSA - NIGRÁN 986 387 156

nalmente, recuperar e repoñer os elementos xa desaparecidos de roturación e trituración. Paralelamente, a contorna será dotada de mobiliario urbano como bancos ou iluminación mediante balizas. "Esta actuación supón a guinda ao proxecto que estamos levando adiante de recuperación das marxes do río Muíños e cuxa obra estará finalizada en decembro. É unha noticia importantísima dende o punto de vista cultural e etnográfico", conclúe o alcalde.

O alcalde de Nigrán, Juan González, recibiu ao alumnado de terceiro de primaria do CEIP Humberto Juanes de Nigrán nunha visita didáctica ao Concello que se repetirá mañá con outro grupo. Os rapaces foron guiados polas distintas dependencias municipais, onde se lles explicou o traballo que se desenvolve en cada unha, prestando especial atención ao Salón de Plenos, onde entre eles mesmos representaron unha sesión. Finalmente, na Alcaldía foron recibidos polo rexedor, a quen lle transmitiron as súas inquedanzas e propostas para o municipio.

NÚMERO 100

[ 34] Outubro 2018 VAL MIÑOR / BAIXO MIÑO

Tomiño senta as bases da organización da Campaña “En Negro contra as Violencias 2018” TOMIÑO

A alcaldesa de Tomiño, Sandra González, presidiu unha primeira reunión con axentes sociais e varios colectivos do Concello, para sentar as bases da organización da Campaña “En Negro contra as Violencias 2018”, que se porá en marcha o 25 de Novembro, Día Internacional contra a Violencia de Xénero.

O Concello de Tomiño adheriuse por primeira vez a esta campaña o pasado ano, e este renova “o seu compromiso político e técnico con esta acción colectiva e transversal para a sensibilización social contra as violencias machistas, que implica a participación activa, baixo a coordinación do Concello, da poboación e do tecido económico e social”, explicou a alcaldesa.

Este ano compre destacar a participación dende esta primeira reunión, de Voces Novas, o Consello da Infancia e Adolescencia de Tomiño, que amosou unha grande implicación.

Durante o mes de outubro e primeiros de novembro, dende o Concello iranse perfilando as distintas accións da campaña

deste ano, contactando individualmente con establecementos da vila, e anunciando a chegada do material que será repartido por espazos privados e públicos.

Dende o seu inicio no 2015, esta campaña foise expandindo por toda Galicia, e hoxe son xa 85 concellos adheridos e 3 deputacións provinciais.

No 2017, a participación de establecementos, negocios, asociacións, centros educativos, e axentes sociais foi masiva. Así, os comercios e lugares públicos cubriron os seus espazos co material da campaña, que en letras brancas sobre fondo negro, co logotipo creado especialmente pola deseñadora Uqui Permui, reflectían a orixe da violencia machista e as súas consecuencias; as redes sociais foron durante días un espazo de denuncia.

E, tal como se lembrou nesta primeira reunión celebrada no Concello de Tomiño, esta campaña serviu tamén, e sobre todo, para trasladar á veciñanza o debate sobre a flagrante vulneración dos dereitos humanos que encarna a violencia machista, nas súas distintas manifestacións.

Manuela Rodríguez, candidata do BNG de Gondomar ás municipais de 2019

GONDOMAR.

O Bloque Nacionalista Galego celebrou no día de onte unha asemblea local para elixir a persoa que encabezará a candidatura para o Concello de Gondomar nas vindeiras eleccións de maio de 2019. Por unanimidade, a elección recaeu en Manuela Rodríguez Pumar, decisión que deberá ser ratificada polos Consellos Comarcal e Nacional do BNG. Ademais da elección de Manuela R. Pumar, a asemblea local do BNG aprobou os criterios para a confección do conxunto da candidatura e as bases para a elaboración do programa. Este documento será redactado logo de cumprir un programa de visitas ás parro-

quias, conversas cos distintos colectivos e encontros coa veciñanza en xeral, encamiñados a incorporar as propostas da sociedade ao noso proxecto para o concello.

Manuela R. Pumar é unha persoa coñecida en Gondomar, recoñecida polo seu traballo nos ámbitos veciñal e cultural, moi implicada na política municipal e que participa activamente nas reivindicacións sociais. O seu obxectivo para estas eleccións: “...Recuperarmos a presenza do BNG no Concello e sermos determinantes para a formación dunha maioría de goberno, participativa e que atenda ás necesidades da veciñanza. Temos un proxecto para Gondomar”.

-

As parroquias de Tui contarán con sinalización cos nomes da propia parroquia TUI.

Un total de 350 sinais están sendo instaladas nas estradas das 11 parroquias tudenses, nesas sinais se pode coñecer o nome do barrio por onde transcorre a estrada e a parroquia a que pertence.

As sinais foron deseñadas por técnicos do Concello de Tui e nela se recollen os nomes polos que se coñece cada un dos barrios de cada parroquia. O investimento deste proxecto de sinalización ascende a 75.181, 29 €, e a finais deste mes ou no comezo do próximo estará rematada a súa colocación. O emprazamento das mesmas tamén forma parte do proxecto municipal.

TABERNA MAGARIÑOS Torre 5 A Couso, Gondomar 986 197 908

- NÚMERO 100

Outubro 2018 [ 35]

BAIXO MIÑO

Comunidades de augas O BNG insta ao alcalde a incorporar á Guarda ao Plan Revitaliza de Compostaxe tomiñesas comparten a súa

A GUARDA.

O BLOQUE NACIONALISTA GALEGO insta, por medio dun escrito, ao Alcalde da Guarda e ao grupo de goberno do PSOE á incorporar á Guarda ao Plan Revitaliza que está a desenvolver a Deputación de Pontevedra, con grande éxito internacional, en diferentes concellos da provincia.

Para o BNG é incomprensíbel que, votando favorabelmente a tenente-alcaldesa Montse Magallanes na Deputación, sega a negarlle a oportunidade aos guardeses e guardesas de formar parte do Plan

Revitaliza que significa un cambio no modelo de xestión do lixo tendo como base a compostaxe.

“Como grupo municipal, o BNG, non entendemos a teima e a miopía política no PSOE non adheríndose ao Plan Revitaliza. Este plan pretende ser unha ferramenta que axude a aforrar na custosísima factura que temos que pagar cada ano a SOGAMA, e que, como se viu nos últimos orzamentos, non diminúe. Nós estamos por outro modelo de xestión lo lixo”, comentou Anxo Baz portavoz municipal do BNG.

O Plan Revitaliza nas diferentes liñas de apoio, sufragaría as asistencias técnicas para a redacción dun Plan municipal de recollida e tratamento dos residuos domiciliarios, a adquisición de vehículos, minitrituradoras,.. O BNG pula por un modelo de xestión do lixo diferente ao que se está a desenvolver na Guarda, cunha decidida aposta pola compostaxe, por un tratamento máis respectuoso do medio ambiente, lembrando que ademais do aforro da factura que temos que pagar a SOGAMA, significaría a creación de postos de traballo.

experiencia

TOMIÑO.

A “Comunidade Xeral de Augas de Galicia” COXAPO GALICIA, que na actualidade aglutina a unha parte importante das traídas galegas, en especial, na provincia de Pontevedra, cun total de máis de 68.000 socios, recibiu esta fin de semana a visita dun grupo de traídas de Ponte Caldelas, nunha excursión didáctica, a través da cal, as comunidades tomiñesas expuxeron o seu modelo de traballo e compartiron a súa experiencia. Asemade, os con-

RÚA ROMANA BAIXA Nº 3

celleiros de Medio Ambiente e Obras, María Xosé Vázquez e Francisco Campo, participaron na actividade, explicando a primeira, a forma de traballar entre o Concello e as traídas de augas, e guiando aos visitantes o segundo, polas traídas de Sobrada e Torrón.

Coxapo agradeceu a labor do Concello de Tomiño, demais institucións e directivas das comunidades de augas, que “fan posibles estas visitas didácticas que producen sempre unha mellora na calidade de vida de veciños e veciña”.

NÚMERO 100

[ 36] Outubro 2018 BAIXO MIÑO

-

O principal propósito é seguir avanzando na organización de actividades conxuntas

Tomiño e Cerveira dan un paso máis na súa historia de cooperación transfronteiriza

TOMIÑO.

A historia do irmandamento existente dende hai moitos anos entre Tomiño e Vila Nova de Cerveira, acaba de dar un paso máis coa constitución da Eurocidade Cerveira-Tomiño.

Hai catro anos creouse a Axenda Estratéxica de Cooperación Amizade Cerveira-Tomiño, cunha programación anual conxunta de actividades culturais e deportivas, con participación da cidadanía, dentro do denominado “Orzamento Participativo Transfronteirizo” (OPT). Todo ese traballo conxunto derivou na aprobación da constitución da Eurocidade Cerveira-Tomiño, coa que ambos os dous concellos buscan seguir avanzando na coopera-

ción e na xestión compartida de equipamentos e servizos públicos.

O acto oficial tivo lugar no medio da Ponte Internacional da Amizade, coa presenza dos dous rexedores locais, Fernando Nogueira e Sandra González; da xefa territorial en Pontevedra da Vicepresidencia e Consellería de Presidencia, Administracións Públicas e Xustiza da Xunta de Galicia, Marta Mariño, e da vicepresidenta da Comissao de Coordinaçao e Desenvolvemento Regional do Norte (CCDRN), Ester Silva. Tamén asistiron representantes da Armada Española e da Marina Portuguesa; da Comunidade de Traballo Galicia- Norte de Portugal, valedoras transfronteirizas, con-

celleiros, concelleiras e o deputado provincial Uxío Benítez.

Abriu o acto a Academia de Música Fernandes Fao de Vila Nova de Cerveira, logo do cal as concelleiras de Cultura de Cerveira e Tomiño, deron lectura a unha addenda á Carta da Amizade Cerveira-Tomiño, necesaria para a constitución da Eurocidade.

A continuación, tomou a palabra a alcaldesa de Tomiño, para comezar lembrando a longa historia de cooperación entre as dúas vilas, coa participación veciñal coma piar fundamental.

“Estou convencida de que a participación dos veciños e veciñas será tamén o éxito da Eurocidade. Será moi importante

"ESPECIALIDADE EN PULPO, PEIXES E CARNES"

100 números de A Nova Peneira

que a sintan como súa, como unha ferramenta máis para buscar solucións compartidas para necesidades comúns”, salientou.

A situación estratéxica de Tomiño e Cerveira foi outro dos puntos que enunciou con optimismo. “Temos próximas metas nesta Eurocidade, como a consolidación dese gran parque transfronteirizo a través da pasarela peonil”, avanzou, lem-

brando ao mesmo tempo a necesidade de solucionar a nivel estatal, trámites que permitan unha maior mobilidade na fronteira e consolidar unha vella aspiración da raia, coma é un tren que una o Eixo Atlántico.

O presidente da Cámara de Cerveira, pola súa banda, salientou a consolidación real da vontade política e cidadá de traballar e convivir xuntos.

- NÚMERO 100

Outubro 2018 [ 37]

BAIXO MIÑO

Centos de persoas pasaron polo IV Biomercado de Tomiño TOMIÑO.

Unha vez máis, o Biomercado foi todo un éxito. Centos de persoas así o confirmaron coa súa visita ao longo de toda a xornada. Gran participación nos obradoiros de pan e xogos; exquisitas degustacións para todos os padais; exposición e venda de produtos ecolóxicos, artesanía, gastronomía saudable...charlas moi interesantes sobre negocios emprendedores...e música da boa da man de Sabela Cereijo e Cherry Sweet...puxeron de manifesto a consolidación do evento, que este ano chegaba a súa cuarta edición.

Novidades coma a preparación e degustación de pratos con estrugas (ortigas) e os obradoiros de pan foron dúas das grandes atraccións, espertando o interese de persoas de todas as idades. Se ben a mañá rexistrou un bo número de visitantes, foi a tarde a

Tui asume neste curso os desprazamentos dos escolares ao Teatro Municipal TUI.

que congregou maior afluencia de público.

Asemade, as charlas sobre emprendementos no rural, nas

cales os promotores contaban a súa experiencia, foron outro dos focos de atracción, rexistrando boa asistencia de persoas interesadas.

O concelleiro de Promoción Económica, Antonio Tartglione, e demais organizadores, realizaron un balance moi positivo desta cuarta edición do Biomercado de Tomiño, tanto na cantidade e calidade dos postos que concorreron, coma na afluencia de público acadada.

A concellería de Educación do Concello de Tui asume neste curso o desprazamento dos escolares dos distintos centros educativos de Tui cara ao Teatro Municipal de Tui para asistir as distintas funcións programadas nos próximos meses para o alumnado de Infantil e Primaria. Deste xeito búscase garantir a igualdade de oportunidades de todos os escolares para asistir a esta programación cultural que se realiza en horario escolar, proporcionando o desprazamento necesario aos centros educativos, segundo explicaba a concelleira de Educación, Mila González.

Máis de 600 escolares de Caldelas, Guillarei, Ran-

dufe, Rebordáns, Pazos de Reis, CEIP nº2 e Colexio Maristas asistiron á representación de “O cego dos monifates. Romance de cans” da man de Viravolta títeres Seisdedos. Trátase dun romance de cego baseado no conto “Can branco, can negro”, de Mª Victoria Moreno.

A primeira función, ás 11h na que participaron 419 escolares, foi financiada pola Deputación de Pontevedra dentro do programa “María Victoria Moreno, a escena!” da Deputación de Pontevedra no Ano da Lingua. A segunda función, ás 12.45h correu a cargo do Concello de Tui brindando a oportunidade a 366 escolares máis de disfrutar desta obra.

NÚMERO 100

[ 38] Outubro 2018 BAIXO MIÑO

Actividades náuticas en Goián para persoas con mobilidade reducida

TOMIÑO.

O pantalán adaptado instalado hai uns meses na praia de Goián, xunto ao Espazo Fortaleza, foi o punto de partida das xornadas náuticas compartidas por Cerveira e Tomiño nos meses de xullo e setembro. Un total de 12 saídas nas que 197 persoas practicaron en embarcacións adaptadas, dúas modalidades de navegación fluvial: o turismo e a orientación inclusiva.

Promovida conxuntamente pola Asociación de persoas con discapacidade Vontade, de Tomiño, e a Associação Desportiva e Cultural da Juventude de Cerveira, esta iniciativa foi unha das vencedoras na edición 2018 do Orzamento Participativo Transfronteirizo (OPT).

Desde a Asociación Vontade, destacan a participación nos percorridos fluviais de 176 persoas con discapacidade, un 58,38% con discapacidade física e un 30,96% con discapacidade intelec-

Abel Losada censura que teñan feito “nada” nunha infraestrutura que debera estar rematada en 2013

Os Socialistas consideran “indecente” o “engano” da Xunta de Galicia coa VAP Tui – A Guarda TUI..

tual. “Démoslles ás persoas con mobilidade reducida, unha das poucas oportunidades de deporte e lecer na que a eliminación de barreiras arquitectónicas fíxose realidade”, explican. As xornadas de navegación serviron, ademais, para coñecer o patrimonio cultural e fluvial do río Miño e probar a

capacidade de coordinación e traballo en equipo das persoas participantes.

A segunda fase do proxecto “Náutica para todas as persoas” prevé a divulgación da práctica do remo en cinco centros de educación primaria e no Instituto Antón Alonso Ríos de Tomiño, nos meses de outubro e novembro.

-

O deputado socialista Abel Losada cualificou de “indecente” o “engano” do goberno galego coa construción da Vía de Altas Prestacións entre Tui e A Guarda. No debate dunha pregunta oral no Pleno do Parlamento, lembrou que a Xunta leva oito anos facendo “nada” nunha infraestrutura que tiña previsto o seu remate en 2013 logo de baleirar os orzamentos previstos para redirixir 3,5 millóns de euros a outras obras.

O responsable socialista sinalou que esta infraestrutura supón “un caso lamentable de incapacidade absoluta” demostrada polo goberno galego, cun primeiro tramo, o enlace Areas – Tomiño, de 3 quilómetros que enlazan “a nada

coa nada”. Comparou a situación desta estrada coa Plisan, que se converteu “nunha charca de 1 quilómetro cadrado e 20 metros de profundidade para que aniden as aves migratorias”.

Reclamoulle á conselleira de Infraestruturas que dea conta das súas previsións para mellorar o segundo tramo, Tomiño - Goián, de 14 quilómetros cunha densidade de 14.453 vehículos diarios, ou se “será outro Plan – show para aproveitar o trazado con rotondas”. Losada esixiu “calendarios verosímiles” para un proxecto que a ansiedade propagandística do goberno galego converteu nunha “vergoña”, obviando as necesidades de comunicación por estrada.

- NÚMERO 100

Outubro 2018 [ 39]

BAIXO MIÑO

O proxecto denomínase “Medrando en familia” e abrangue accións individualizadas e colectivas en familias en risco de exclusión de Tomiño

Axudas da Obra Social La Caixa para levar a cabo un programa de educación familiar TOMIÑO.

La Caixa, a través do seu programa da obra social, ven de aportar ao Concello de Tomiño 4.950 € para realizar intervencións individuais de estimulación temperá no entorno familiar, co fin de previr situacións que poidan desencadear na marxinación social e educativa.

A axuda, que se materializou onte no Concello de Tomiño, procura influír no benestar dos máis cativos, a través dun proxecto de intervención socio-

comunitario, denominado Medrando en Famlia, centrado prioritariamente nas familias con menores de 6 anos.

Así o manifestaron os responsables da oficina de La Caixa de Tomiño, acompañados do director de Área de Negocio, Igor de las Heras, durante a sinatura do correspondente convenio. Este explicou que a entidade busca investir fondos en iniciativas que, aínda que non sexan moi cuantiosas, incidan na calidade de vida dos cidadáns con menos recursos, aqueles

que non poden acceder en igualdade de condicións á educación ou a terapias socio educativas, familiares, etc.

A alcaldesa de Tomiño, Sandra González, acompañada pola concelleira de Benestar e a educadora do Concello, agradeceu o interese espertado polo proxecto de educación familiar presentado polo Concello ante La Caixa. Explicou que o obxectivo é estimular o establecemento de pautas básicas no eido familiar, fomentando hábitos positivos de comunicación e interacción entre

nais, pais e fillos ou fillas. “Consideramos que a través deste proxecto socieducativo, centrado na estimulación temperá, podemos detectar e traballar, de maneira coordinada coa familia, facendo as derivacións oportunas e dotando de recursos para previr a exclusión social, a pobreza educativa infantil, etc.”, comentou a rexedora.

O programa, cuxo custe total rolda os 15.000 euros, abrangue tres áreas principais de intervención: espazos de encontro de carácter grupal, nos que abordar inquedanzas colectivas; obradoiros de traballo en familia, e intervencións individualizadas no entorno familiar, no caso que se detecten disfuncións.

A melhor cozinha regional

Pizzaría

RÚA QUEIRÓS RIBEIRO, 76 - VILA NOVA DE CERVEIRA 251 795 335 - 965 175 778

Ibérico

Avenída da Concordia, 33 Tui

[ 40] Outubro 2018 ENTREVISTA

O FÚTBOL EN TUI Tui é unha cidade cunha oferta deportiva moi diversa, e cun potencial enorme para ter un equipo competindo en categorías moi superiores á 2º autonómica na que milita o Tyde. O campo no que este equipo disputa os seus partidos é un dos poucos de herba natural, e cunhas dimensións que son a envexa de moitos clubs de categorías superiores. A Nova Peneira conversou co seu presidente, Pavi, un home profundamente implicado na vida cotiá do equipo, e cunha enorme ilusión por construír as circunstancias que posibiliten que o TYDE poida competir en categorías nas que xa militou nos seus anos gloriosos.

ELIAS VIEIRO “PAVI”. PRESIDENTE DO TYDE

“O NOSO OBXECTIVO DEPORTIVO PARA ESTE ANO É CLARAMENTE O ASCENSO A 1º AUTONÓMICA”

CASA TELLEIRO, EN TOMIÑO, A CARÓN DO SANTUARIO DE SAN CAMPIO DE FIGUEIRÓ

NÚMERO 100

-

Canto tempo levas na presidencia do club?

Desde o ano 2014. Este é o primeiro ano do meu segundo mandato.

O fútbol modesto esixe restar un montón de tempo da vida persoal para dedicarllo a este deporte. É así no teu caso?

A verdade é que si. Eu levo case 5 anos na presidencia do equipo, pero xa son 26 os que levo na xunta directiva. E podo asegurar que dedico moitísimas horas da miña vida ao Tyde. Non só tempo, senón tamén cartos do meu propio peto que levo gastados no club. Porén eu sempre digo o mesmo; mentres me siga divertindo e mentres que poida seguir contribuíndo a que os nenos de Tui, teñan unha alternativa para o seu lecer e a súa felicidade, eu alí estarei.

Que che di a túa familia do tempo que lle dedicas ao equipo?

Xa non din nada, porque xa están afeitos.

986 621 998

- NÚMERO 100

Outubro 2018 [ 41]

ENTREVISTA Entendo que entre o Tyde e ti hai unha moi intensa vinculación afectiva?

Si, desde logo que si que a hai.

Como comezou a túa historia co club?

Co meu pai. El botou 30 anos na directiva.

Aínda asiste aos partidos, o teu pai?

Nos da casa cando hai bo tempo si.

A época do teu pai na directiva coincidiu cos mellores anos da vosa historia non?

Pois si, cando estivemos na terceira división. Eu tiven a gran sorte de ver ao Tyde xogar en Balaidos, en Riazor ou no Anxo Carro.

Tui, eu creo que ten potencial tanto en número de habitantes como en infraestruturas como para ter un equipo nunha categoría bastante superior á 2º autonómica na que militades agora?

Si eu estou de acordo, pero os problemas económicos son moi importantes. Manter un equipo en preferente, esixe un orzamento moi elevado que nós, coas colaboracións que temos, non falo dos particulares que fan o que poden senón das administracións, non podemos asumir.

Pero que ten por exemplo Redondela, para ter un equipo consolidado en terceira, que non teña Tui? Son moitas variables, por exemplo a unificación de escolas, cando existía casa Paco, que alí fixeron no seu momento, ou gran diversidade de opcións que existen en Tui (3 equipos de fútbol sala, varios equipos de fútbol 11,bádminton,equipo de kayak de máximo nivel, escolas de balonmán, de baloncesto.....)o que nos dificulta considera-

blemente a captación de nenos.

Malia dificultade, é posible soñar con que o Tyde se consolide nunha categoría acorde co potencial da cidade de Tui? Si claro, posible si que é. De feito é a ilusión desta xunta directiva. Como che dixen é economicamente moi complicado, por iso nós procuramos basear a nosa política de crecemento na canteira.

A relación co Concello de Tui como é?

Normal. Eu o único que pido é que os compromisos aos que se chegue, acábense executando.

E é así. Os compromisos con vós fanse realidade?

Eu agardo que sexa así.

Coa Deputación e a Xunta que tal?

O xusto.

Cal é o obxectivo deportivo que tedes para este ano?

O ascenso a primeira.

E é un obxectivo realista?

Eu estou convencido.

Como respira a afección futboleira en Tui? Ben pois o xusto.Tes que pensar que o fútbol modesto é complicado, en moitas ocasións os nosos horarios coinciden con partidos de máximo nivel na TV, e non é nada fácil.

Eu, hai unhas semanas de pura casualidade vin un partido voso fóra de Tui, e ben tiñades algún afeccionado destes moi moi pasionais.

Si, como todos, nós tamén temos afeccionados que viven o fútbol con moita intensidade.

Ti pareces un tipo que vive os partidos con tranquilidade?

Ben vai no cargo, eu vívoo por dentro.

100 números de A Nova Peneira

NÚMERO 100

[ 42] Outubro 2018 BAIXO MIÑO

Tomiño inviste máis de 120 mil euros en obras de saneamento, rede de augas pluviais e canalizacións TOMIÑO.

A Concellería de Vías e Obras vén de rematar varias obras de saneamento, e instalación de rede de augas pluviais e canalización de cables para iluminación pública, por valor de máis de 120.000 euros.

A senda peonil no barrio de Camiño Novo, dunha lonxitude de quilómetro e medio, dará servizo a un centenar de veciños e veciñas, que agora teñen unha beirarrúa por onde camiñar, pero a obra significou tamén a instalación de rede para augas pluviais e canalización de alumeado público, e tamén de saneamento

nunha fase anterior. As obras da segunda fase costaron arredor de 100.000 euros, con cargo ao Plan Concellos, da Deputación Provincial.

Por outra banda, leváronse a cabo dúas obras máis de canalización de saneamento; unha, xa rematada, na parroquia de Carregal e outra, por rematar

en breve, no barrio tomiñés de Pazos. Estas intervencións, cun custe de máis de 20.000 euros en total (que se realizaron con fondos propios do Concello), darán servizo a 13 vivendas, que solicitaron engancharse á rede municipal.

Francisco Campo Lago, concelleiro de Vías e Obras, explica que se van facendo moitas intervencións deste tipo que, aínda que non sexan de grande envergadura, van sumando quilómetros á rede municipal, a que nestes momentos da servizo a máis da metade da poboación.

O Concello de Tomiño recibe unha subvención da IDAEque pemitirá rehabilitar enerxéticamente o edificio do antigo centro de saúde, hoxe adicado á atención ao público das áreas de Benestar Social, Cultura, Turismo, Mocidade, Deporte, Protección Civil e Policía Local.

Acompañamos fotos do edificio con grupo de maiores e integrantes do Servizo de Axuda no Fogar de Tomiño máis concelleira de Benestar Social e alcaldesa.

-

O BNG de Tui critica a pasividade do goberno sostido poloo PP ante a vulneración de dereitos laborais de Limpezas Samil TUI.

O BNG denuncia a desidia do goberno de Tui sostido polo Partido Popular diante dos incumprimentos graves en materia laboral por parte de Limpezas Samil no servizo de limpeza de colexios públicos que repercuten na súa calidade. "A limpeza, un sector moi feminizado,e, igualmente, un dos que conta con condicións máis precarias, tanto a nivel económico, coma contractual, como o que atinxe tamén ao recoñecemento de enfermi-

dades laborais e baixas," apuntou Carme Núñez, portavoz do BNG en Tui, " sendo coñecedores desta situación, xeralizada a todo o país, non entendemos como o Goberno municipal de Tui, non actúa para por freo á situación de explotación laboral que están a sufrir as traballadoras encargadas da área de limpeza dos edificos públicos (xestionados pola empresa privada LIMPEZAS SAMIL). Deben facer horas a máis sen percibir ningún tipo de salario extra.

Axudas ás traídas de auga TOMIÑO.

Vinte e cinco comunidades de usuarios de auga de Tomiño, recibirán unha subvención por parte do Concello, que lles permitirá facer fronte a gastos de materiais, equipamentos e man de obra para realizar melloras dos sistemas de captación de auga (fontes e pozos e o seu entorno); sistemas de almacenamento e potabilización (depósitos e o seu entorno, filtración, decantación, filtración), e sistemas de distribución (extensión ou mellora nas redes

de distribución). A convocatoria saíu publicada no BOP (Boletín Oficial da Provincia) o 3 de maio pasado e o prazo de entrega de documentación rematou o 4 de xuño. A comisión técnica avaliadora dos proxectos reuniuse o 10 de agosto. A partida total para as axudas competitivas ascende a 40.000 euros, que se repartirán entre 25 traídas de auga que entregaron a documentación requirida e cumpriron os requisitos, e que abastecen un total de 3000 persoas.

- NÚMERO 100

Outubro 2018 [ 43]

BAIXO MIÑO

Tomiño senta as bases da Campaña “En Negro contra as Violencias 2018”

TOMIÑO

A alcaldesa de Tomiño, Sandra González, presidiu unha primeira reunión con axentes sociais e varios colectivos do Concello, para sentar as bases da organización da Campaña “En Negro contra as Violencias 2018”, que se porá en marcha o 25 de Novembro, Día Internacional contra a Violencia de Xénero.

O Concello de Tomiño adheriuse por primeira vez a esta campaña o pasado ano, e este renova “o seu compromiso político e técnico con esta acción colectiva e transversal para a sensibilización social contra as violencias machistas, que implica a participación activa, baixo a coordinación do Concello, da poboación e do tecido económico e social”,

explicou a alcaldesa.

Este ano compre destacar a participación dende esta primeira reunión, de Voces Novas, o Consello da Infancia e Adolescencia de Tomiño, que amosou unha grande implicación.

Durante o mes de outubro e primeiros de novembro, dende o Concello iranse perfilando as distintas accións da campaña deste ano, contactando individualmente con establecementos da vila, e anunciando a chegada do material que será repartido por espazos privados e públicos. Dende o seu inicio no 2015, esta campaña foise expandindo por toda Galicia, e hoxe en día son xa 85 concellos adheridos e 3 deputacións provinciais.

No 2017, a participación

de establecementos, negocios, asociacións, centros educativos, e axentes sociais foi masiva. Así, os comercios e lugares públicos cubriron os seus espazos co material da campaña, que en letras brancas sobre fondo negro, co logotipo creado especialmente pola deseñadora Uqui Permui, reflectían a orixe da violencia machista e as súas consecuencias; as redes sociais foron durante días un espazo de denuncia.

E, tal como se lembrou nesta primeira reunión celebrada no Concello de Tomiño, esta campaña serviu tamén, e sobre todo, para trasladar á veciñanza o debate sobre a flagrante vulneración dos dereitos humanos que encarna a violencia machista, nas súas distintas manifestacións.

Para encontrar a mellor vivenda coa máxima satisfacción

AVENIDA DA CONCORDIA, 28 - TUI

NÚMERO 100

[ 44] Outubro 2018

-

BAIXO MIÑO

As parroquias de Tui contarán con sinalización cos nomes da propia parroquia TUI.

Un total de 350 sinais están sendo instaladas nas estradas das 11 parroquias tudenses, nesas sinais se pode coñecer o nome do barrio por onde transcorre a estrada e a parroquia a que pertence. As sinais foron deseñadas por técnicos do Concello de Tui e nela se recollen os nomes polos que se coñece cada un dos barrios de cada parroquia. O investimento deste proxecto de sinalización ascende a 75.181, 29 €, e a finais deste mes ou no comezo do próximo estará rematada a súa colocación.

Movemento Oia esixe a accesibilidade aos Bens de Interese Cultural (BIC) OIA.

O Concelleiro do Grupo Mixto Municipal de Oia, Xoán Lois Vila, esixe novamente a accesibilidade aos bens de interese cultural.

Dende Movemento Oia criticamos que o concello continua coa súa parálise ante os problemas do mosteiro e incumprindo a lei de patrimonio de Galicia, e por causa de facer política populista o PP e o Psoe non teñen claro os acordos plenarios que adoptan en pleno diante dos veciños en acordos anteriores...

O Concelleiro, Xoán Lois Vila, propós á Corporación

dirixirse de novo a Xunta para insistir na necesidade de facer cumprir a Lei de Patrimonio de Galicia, nesta ocasión solicitando a accesibilidade aos Bens de Interese Cultual (BIC) é dicir, instar ao propietario a permitir a visita publica obrigatoria para os bens de interese cultural especificamente declarados.

Nunha anterior moción promovida pola plataforma SOS Mosteiro fai nove meses se había logrado o acordo unánime de tódolos partidos. Pero esta nova solicitude solo foia aprobada co apoio dun Concelleiro de Converxencia Ga-

lega e as abstencións do resto dos membros da corporación; do PP sumados ao PSOE e o resto de Converxencia Galega.

Sometido o asunto a votación sobre accesibilidade aos bens de interese cultural, o concello en Pleno, con dous votos a favor dos concelleiros D. Xoán Lois Vila ( Grupo Mixto) e D. Jose Manuel Romero Martínez ( Converxencia Galega), e 8 abstencións dos concelleiros do PP, PSOE e Luis Giraldez ( Converxencia Galega), aproba por maioria simple instar ao goberno galego o seguinte acordo:

1. Desenvolver un verdadeiro catálogo dixital sobre os bens de interese cultural que conte con información detallada e que inclúa, cando menos, información contrastada acerca do horario de visitas, así como unha breve descrición do ben do que se trate.

2. Desenvolver un programa de inspección técnica de patrimonio xunto cos concellos, que permita coñecer o nivel de conservación de cada un dos bens de interese cultural coa fin de poder focalizar as necesarias labores de restauración e conservación.

- NÚMERO 100

Outubro 2018 [ 45]

ENTREVISTA

DANI LAGO. SECRETARIO DE ESTUDOS E PROGRAMAS DA EXECUTIVA NACIONAL DE CXG

“CANDO O PPdG DI QUE SON GALEGUISTAS ESTÁN MENTÍNDOLLE Á CIDADANÍA” O vigués Dani Lago é un dos pesos pesados da executiva nacional de Compromiso por Galicia. Foi un pracer tomar unha caña con el, e conversar cun home tolerante, culto e amable, sobre como lle van as cousas aos galeguistas de CXG Estamos a poucos meses dunhas eleccións municipais enormemente importantes para o país galego. Como van as cousas por CXG? Ben, pois moi centrados na presentación das nosas candidaturas, tentando que sexan as mellores posibles para a sociedade galega.

No 2015 só presentastes candidaturas en 4 das 7 cidades, Desta volta?

Xa che anticipo que imos presentar candidaturas nas 7.

Ese é un salto importante e eu alégrome por vós, pero non é suficiente. Estaría ben que alén de presentar candidaturas puiderades obter representación?

Pois si, estaría moi ben, e eu dígoche que é moi factible que vaia ser así.

Ollo, por exemplo ás cidades de Lugo con Manuel Hurtado, e Santiago con Xoán Bascuas. Temos a convicción de que CXG está agora mesmo moi pretiño de ter representación neses dous concellos.

En Vigo, hai 4 anos ti presentácheste ás primarias do teu partido, e perdiches fronte a Miguel Barros. A día de hoxe estás animado a presentarche de novo?

Eu son membro da executiva nacional, e a nosa idea é que ningún membro da executiva se presente ás municipais. O traballo orgánico, na etapa expansiva que estamos a vivir, é inmenso e abrangue moitísimo tempo, que tamén fai falta para preparar as europeas. Como sabes coinciden no tempo coas municipais, e para nós son tamén un proceso moi importante. O europeismo é un dos eixos sobre os que se asenta CXG.E no que respecta á pregunta que me facías de Vigo, pois CXG ten unha gran cantidade de militantes con capacidade política de abondo para ser magníficos candidatos.

En Europa que ides facer, vades presentarvos co PNV? Só che podo dicir que temos moi avanzada unha presentación de GALEUSCA

en Galicia, nunha cidade sen determinar aínda pero no país galego.

Como valorades a xestión do goberno municipal de Vigo?

Populista, demagóxica e puramente estética. Nós a través da euro deputada Izaskun Bilbao levamos unha pregunta para que se dilucide todo o referente aos fondos de abrir Vigo ao mar, porque entre o Concello e o PP, menudo sainete montaron co gravísimo accidente do marisquiño.

O voso SX Piñeiro Docampo, declaraba recentemente que o PSdG e En Marea eran un problema para Galicia. Compartes esa opinión?, por que?

Compártoa totalmente. Mira por exemplo a diferenza de acción política co PNV que conseguen abaratar a tarifa eléctrica para o seu tecido empresarial, mentres que os representantes en Madrid, de Marea e do PsdG, e do PP tamén están máis para obedecer instrucións dos seus xefes de Madrid que para a defensa real dos intereses de Galiza.

Cal é a opinión de CXG sobre o voto dos 12 deputados e deputadas do PPdG sobre o xa mítico “es un hecho que el castellano ha desaparecido de Galicia” de Toni Cantó?

Evidencia que o galeguismo do PP é falso. Cando o PPdG se define como galeguista está mentíndolle á cidadanía.

Eses 12 deputados e deputadas do PP votaron conscientemente unha mentira?

Eses deputados votaron algo co que están de acordo.

Na área de influencia de A Nova Peneira ides presentar algunha candidatura máis ou só en Vigo?

Estamos na fase de conversas aínda, pero na contorna de Vigo máis candidaturas que no 2015 presentaremos con seguridade.

E en global cantas candidaturas ides presentar?

Arredor de 120.Estaremos competindo en 1/3 do país.

Expectativas?

Conservar as alcaldías de Lalín e Muros, e acadar arredor dunha ducia máis, aínda que me mires raro, dígoche que aspiramos a 14 alcaldías.

14¡¡¡ home pois si, un pouco raro si que che miro.

E digo máis, 14 e un euro deputado.

Unha das 14 non será a de Vigo, non?

Ha ha ha. Non, esa non entra nos nosos cálculos.

Alén de Lalín e Muros, dime algunha outra localidade na que teñades expectativas de acadar a alcaldía?

Ha ha ha. Só che digo que non son da área de influencia da Nova Peneira.

Rafa Cuiña maioría absoluta no 2019?

Estou seguro. E non descartes que tiremos un deputado provincial pola comarca do Deza. A xestión de Rafa en Lalín é de matrícula de honra.

Máis de 4.000.000 de débeda do concello amortizados, e os cartos que dispón o concello en tesourería moi cerca de ser dobrados, todo iso cunha forma de facer política; transparente, equitativa, xusta e decente.

Rafa Cuiña é un referente como alcalde para toda Galicia.

Malia a oposición ultra agresiva, cuase bélica do PP. Desde Logo. Eu creo que Crespo está resentido. Non esperaba perder a alcaldía e non o deu asumido.

Moitas grazas Dani, xa para rematar dicirche que en xaneiro do ano próximo teremos a III gala de A Nova Peneira.

Estiveches na anterior, agardo contar contigo nesta tamén?

Será un pracer, alí estarei desde logo.

Técnicas HIPOPRESIVAS

C/ Manuel Álvarez, nº8 A GUARDA - Teléfono 98661604

NÚMERO 100

[ 46] Setembro 2018 VIGO

o encrucillado A

1

2

3

4

5

6

7

8

de Khan Deán 9

10

11

12

B C D E F

G H I

HORIZONTAIS: A- BOTAR A PERDER UNHA COUSA DESFACÉNDOA OU FACÉNDOA INSERVIBLE. B- PEDRA DURA DE PEQUENO TAMANO-UN-TEMPO NO QUE SUCEDE ALGO. C- DOMINIO XEOGRÁFICO PARA FINLANDIAELEVACIÓNS NAS SUPERFICIES ACUÁTICAS PRODUCIDAS POLA ACCIÓN DO VENTOCONTRACIÓN DE CONXUNCIÓN COMPARATIVA E ARTIGO FEMININO PLURAL. D- ORGANIZACIÓN MILITAR-ATADURA DE PALLA EMPREGADA PARA ATAR OS MONLLOS. E- FESTAS ROMANAS EN HONRA AO DEUS LUPERCO-ALCUME DO EX PRESIDENTE RODRÍGUEZ ZAPATERO. F- TRABALLAR A TERRA CO ARADO-VOGALNORMA DE OBRIGADO CUMPRIMENTO. G- ROEDORES QUE SE ALIMENTAN DOS DESPERDICIOS-PAOS COS QUE SE GOLPEA NO XOGO Á BILLARDA. H- QUE É PROPENSO Á IRA-VOGAL. I- INTERXECCIÓN EMPREGADA PARA SAUDARLIBRE DE TENSIÓNS-SENSACIÓN PERCIBIDA POLO OIDO.

-

VERTICAIS: 1- SACAR A PEL-VOGAL. 2- OPERACIÓN CONSISTENTE EN FACER A SEGA DE CALQUERA CEREAL-50.

3- NOTA MUSICAL-DESGANA,INDIFERENZA. 4- LIBERAR DA RESPONSABILIDADE. 5- NEGACIÓN-CONSOANTE-CONDIMENTO ALIMENTICIO. 6- 500-CONTRARIO A AMARGO-CONXUNCIÓN COMPARATIVA 7- SUBA DESMEDIDA DAS AUGAS DUN RÍOLÍQUIDO QUE SE FORMA NAS REXIÓNS INFECTADAS DO CORPO. 8- VOGAL-COÑEZO-365 DÍAS. 9- 450-ANTIGO MODELO DE CITROEN MOI POPULAR NOS ANOS OITENTA DO PASADO SÉCULO-LASER DISC. 10- SUBSTANCIA UTILIZADA PARA VERNIZARESTADO DE ASIA. 11- ANOA-CORRENTE DO BUDISMO-VOGAL. 12- ANIMAIS ANFIBIOS-MAZO DE MADEIRA UTILIZADO PARA PISAR AS UVAS OU ESMAGAR OS OURIZOS DAS CASTAÑAS

HO R I ZO NTA I S: A-E SM E ND R E L L AR .B-SE IXO -I- DATA .C-F I -O NDAS-CAS.D -OTA N- ÓD EGA .E-LUPE R CAI S-ZP.F-A RA R- E-L E I .G-R ATAS-PA L AN S,H-I RACUN D O -O.I-O L A-L ASO -SO N V E RT ICA IS: E S FO L A R-O. 2-SE IT URA-L . 3 -M I-APAT I A.4 -E XON E RA R. 5-N O N -R-SA L.6 -D -D O CE-CA .7-R IA DA-P US.8 -E-SE I-AN O.9 -L D -GS-L D.10 -L ACA-L AO S.11 -ATA-ZE N -O.1 2-RA S-PI SON

Cociña galega. Postres exclusivos e caseiros. Gran bodega de viños galegos, riberas, somontanos, rioxas...

Luns e martes de 7 a 12 da noite.

De xoves a domingo de 12 a 4 e de 7 a 12 da noite.

Mércores pechado por descanso.

BAR PUENTE

CIGUÑEIRAS 26 - TUI - GUILLAREI

- NÚMERO 100

Outubro 2018 [ 47]

O FIO DA NAVALLA

KIKE ESTÉVEZ FILÓLOGO E REGUEIFEIRO

S

BRANQUIÑO DE MUIÑOSECO

“O HOME QUE REGUEIFABA COS PIÑEIROS”

e houbo un cantador da regueifa coñecido en Bergantiños, por riba de tod@s, este foi José María Blanco, Blanco de Muiñoseco. Nado en Traba (Coristanco), foi parar a Verdes durante a súa infancia e mocidade ata que a idade de 24 anos volveu para Muiñoseco, o lugar de Coristanco onde residiría até o seu falecemento, en 1988, con 97 anos de idade. Alcumado “O padriño”, foi o mestre e promotor da 2ª xeración de regueifeiros profesionais e formou parte do primeiro reducido grupo que fixo evolucionar o evento poético da regueifa dos casamentos ás tabernas. Coñezamos un pouquiño máis a súa historia, a historia do home “que regueifaba cos piñeiros”.

Válghame Dios queridiño Inda ben que m`acabou Anque ti me chames negro Branco, mais negro non son Blanco de Muiñoseco (1975)

Domingo Blanco, profesor e investigador no campo da tradición oral e a poesía popular na Galiza, relata no seu “A regueifa en Cabana de Bergantiños” (2009) que a comezos do século XX había máis de 20 cantador@s de sona na comarca de Bergantiños: O Cadete da Campara, O Vidreiro, O Camuzas, Leonarda de Tallo… A decadencia do evento poético nas celebracións matrimoniais

era un feito a comezos do novo século, en boa parte polas innúmeras enleadas que nelas se producían, chegando a haber mortos en moitas ocasións.

Estes feitos violentos e outros factores confluíron para que esa xeración de regueifeir@s fose quen dera, precisamente, o paso da voda a outros escenarios como os palcos das festas, as tabernas, a casa… Son coñecidas xa regueifas fóra do ámbito do casamento por estas datas como a celebrada en Ordes en 1916 onde catro cantadores fixeron a clásica “festa da regueifa” disputándose o pan entre eles ou nunha homenaxe ao escritor Pérez Lugin na localidade de Sada, na que se organizou unha verbena na praza do Pan, onde, a partir da medianoite, farían a súa aparición catro regueifeiros da zona Eduardo Taboada, O Cadete, O Vidreiro e O Villanci-

gueiro ou Xan da Beinta, que disputarían a rosca tradicional do país (El Ideal Gallego 22/08/1924).

Un deses cantadores nado a finais do séc. XIX (1892) foi José María Blanco, quen, co paso do tempo, ao se decatar da transformación que estaba sufrindo esta arte, foi capaz de agrupar ao seu redor un fato de cantadores que serían os encargados de manter o canto improvisado ao longo do século XX. É máis, segundo contan, alén de ser o mellor cantador da súa época dende que comezou en 1909 (con 17 anos nunha regueifa memorable na que cantou das 6 da mañá ás 5 da tarde), foi o mánager e o encargado de apadriñar a moitos dos que viñeron despois. Centos (ou miles) de regueifas téñense celebrado en Coristanco, mais se hai un lugar onde se fixeron moitísimas, este foi na casa de Blanco de Muiñoseco; por onde, dende 1924, ano no que casou e comezou a vivir alí, pasaron @s mellores representantes da antedita comarca nesta arte poética.

A filóloga e regueifeira Alba María conta no seu recente libro “A regueifa en Bergantiños” (2017) que foi Branquiño quen apadriñou a cantadores como Costa de Xaviña, a quen no ano 1940 lle dixo “sube para arriba neno”, cando foi cantar na súa primeira regueifa pública. Ou a Calviño de Tallo, dez anos despois, ao redor de 1950,

polo que se interesou antes de subir ao palco dicíndolle “Tes frío ou tes medo?”, ao que o aínda novato Calviño contestou “máis medo cá frío”. Outros cantadores guiados polo patriarca da regueifa foron Guillerme da Rabadeira (fillo ilexítimo do propio Blanco) ou Fermín da Feira Nova, ao que animou a subir aos palcos a mediados dos 60 dicíndolle “si te chaman vailles que te defendes ben”. Os últimos cantadores que o padriño de Traba acubillou foron Antonio de Xornes e Suso, o sobriño de Mandián, por volta de finais dos anos 70. Por este último, Suso de Xornes, interesouse nunha das derradeiras homenaxes que lle deron (1980), pasándolle o relevo xeracional que aínda mantén o cantador de Ponteceso xunto a Antonio de Xornes, os portadores da tradición por antonomasia nos nosos días.

Director: Tino Lago Vargas

anovapeneirapublicidade@gmail.com

Edición, deseño e maquetación: A Nova Peneira anovapeneira@gmail.com

Redacción: G. Figueiredo

anovapeneiraentrevistas2@gmail.com

Edita e publica: Edicións Mide S.L.

Rúa García Lorca 3, 6º AB. 36209 Vigo edicionsmide@gmail.com Teléfonos: 662 187 102

Imprime: Publicaciones Tameiga S.L. Fotografía: Arquivo.

Publicidade: Departamento propio.

Colaboradores: Ángel Pérez, Moncho Lareu, Vi-

cente Alló, Carlos Rey, Josiño Araújo, X. S. Páramos,

Lucia Santos, Santi Mallo, Segundo González, X. C. de la Fuente, Mero Iglesias, Juan Karlos Pérez, Pedro Ocampo, José Manuel Durán, Xabier P. Igrexas, Marcos Escudero, Roger, Aarón Franco, Ana Hermida, Verónica Costas.

Corresponsal en Madrid: Juan Louzán / 665715149 Corresponsal en Euskadi: Xoán Alonso.

Depósito Legal: VG175-2012

Este xornal imprimiuse en papel reciclado

ELÉCTRICO EBILLIONAIRE PREMIUM

El vehículo más eficiente y rentable para tus desplazamientos cortos y urbanos, eléctrico, recargable y NO contaminante. Ruedas de 10” y la mejor tecnología punta del momento.

DISEÑADO EN ESPAÑA, motor de 500W. Baterías de LITIO (48 V), amortiguación delantera y trasera, frenos de disco, chasis en aluminio y pantalla LED que te informará de la distancia recorrida, velocidad y autonomía disponible.

CARACTERÍSTICAS TÉCNICAS: Motor trasero de 500W Batería de Litio-Ion de 10,4 Ah/48 V 3 Velocidades: 15 – 25 y 40 Km/h Ruedas de 10” neumáticas (inchables) Frenos de disco delanteros y traseros Tiempo de recarga: de 3,5 a 5 Hrs. AUTONOMÍA COMPROBADA: 25 Kms. VELOCIDAD MÁXIMA: 40 Km/h Ángulo máximo de subida comprobado: 10º Nivel de estanqueidad al agua y polvo: IP54 Pantalla LED Iluminación LED delantera y trasera Manillar regulable en altura y plegable en menos de 5 s.

Extructura de aleación de aluminio Dimensiones máximas: 105 x 52 x 100 cm.

Peso sin baterías: 13 Kg. GARANTÍA: 2 años Recambios disponibles en 24/48 Hrs. SILLÍN disponible como accesorio extra MOCHILA disponible como accesorio extra.

… prueba y comprueba!!!

VERO

ALBERTO

LOUZÁN

100 NÚMEROS A NOVA PENEIRA

SEMPRE EN GALIZA

Sobre os 100 primeiros números de A Nova Peneira

O

xornal que vostede ten nas

mandades da fala, defendeu no

súas mans fai o número 100

pasado, defende no presente e

ano 2.012 fillo da Peneira histórica.

algo tan sinxelo como: Galicia é a

desta publicación, que naceu no Como calquera fillo manifestamos

o orgullo e o respecto cara a quen

debe seguir defendendo no futuro,

pobo galego deféndeos o pobo

galego. De maneira absolutamente

do, pero como calquera fillo cando

formas de entender a realidade,

tamén a nosa individualidade, in-

pero firme clara e inequívoca.

narmos o mellor que soubo e poi-

supera a adolescencia amosamos dependencia e personalidade pro-

pia. A Nova Peneira é un proxecto empresarial que ten que servir

para que cada persoa que traballe nela poida gañarse a vida con dignidade, pero non é só iso, non

Competir contra xigantes non é

doado, competir contra quen vive

non é nada fácil, de aí que desde

xenerosidade fan posible a exis-

as rexións máis íntimas da miña

e solvente que ten a firme inten-

pode ser só iso e, mentres eu sexa

alma queira expresar o meu agra-

iso. A Nova Peneira é tamén un

o máis inmenso dos océanos, aos

o seu director, nunca vai ser só

proxecto político e social ao ser-

vizo do pobo galego. Non é posible

decemento máis inmenso, como

centenares de anunciantes que

nos honran coa súa compañía,

estar aquí sen estar firmemente

aos centenares de subscritores e

coa visión da realidade que o na-

que me acompañan nesta viaxe e

comprometidos e comprometidas cionalismo galego, desde as ir-

subscritoras, ás mulleres e homes

a todas e todos os que coa súa

AS PERSOAS QUE FAN A NOVA PENEIRA Gladys: Non é difícil escribir sobre ti, o primeiro e máis evidente que me ven á mente; coñecerte, aprender de ti e camiñar contigo fíxome mellor profesional, e mellor persoa.

Es a que máis tempo leva comigo, a que nunca falla e a persoa en quen sempre se pode confiar.

Verónica: O teu talento a túa enerxía, e o teu sentido da ética e a rectitude son a luz que ilumina os moitos momentos escuros da realidade de cada día

de maneira pacífica e democrática,

o máis profundo de min, desde

PIPA

Marcos: O home máis xeneroso que coñecín nunca, dás sempre todo o que tes, sen pedir nunca nada a cambio, meu amigo, meu camarada.

respectuosa con todas as outras

de louvar os sorrisos do poder

LUCÍA

Dani: Tes a infinita paciencia dos xustos, a claridade de quen só achega solucións e non crea nunca problemas.

nosa nación e os intereses do

nos deu a vida e tratou de ensi-

MARCOS

Alberto: A forza desbordante do océano embravecido es ti, Alberto.

tencia dun proxecto sólido, serio

Louzán: Paixonal ata o superlativo na defensa dos teus punto de vista, malia que estean nas antípodas dos meus.

ción de proporcionar ás xeracións

Pipa: Poesía, alegría e sabedoría.

futuras unha ferramenta máis

para darlle voz ao nacionalismo galego. Cando o meu tempo che-

gue ao final, e teña que darlle

paso a quen queira vir despois,

agardo saber estar á altura.

TINO LAGO.

Director de A Nova Peneira.

Triqui: Quérote Sen Vós non sería posible Mero Iglesias, Vicente Alló, Carlos Rey, Aarón Franco, Alberto Ardid, Ana Hermida, Juan Karlos Pérez Álvarez, Moncho Lareu, Carlos Meixo, Lucía Santos, Ángel Pérez, Pedro Ocampo, Henrique Fernández, Viki Alonso, Josiño Araujo, Roger, Marcos Escudero, Kike Estévez, X S Paramos.

2 100 NÚMEROS DE A NOVA PENEIRA

XURXO AGRA.

XOÁN BASCUAS.

GONZALO CABALLERO

RESPONSABLE DO BNG DE MARÍN

PRESIDENTE DE CXG E CANDIDATO Á

SECRETARIO XERAL DO PSDG-PSOE

N

os tempos que corren, onde as novas tecnoloxías ofrecen toda unha serie de opor-

tunidades para a transmisión da información, e os grandes grupos e medios dominan o mundo

da prensa escrita, que un xornal como A Nova

Peneira cumpra 100 números é unha satisfacción e un orgullo.

Mais que o faga desde un punto de vista

crítico, na nosa lingua, e recollendo as novas

máis próximas a todos e todas nós, ten un mérito

moito maior. Non é unha tarefa doada, polo que desde estas liñas quero parabenizar a toda a equipa que forma parte de A Nova Peneira, ás

persoas colaboradoras, subscriptoras e lectoras,

que fan posíbel a súa viabilidade. A polo número

200!

VICTORIA ALONSO .SX DO PSOE DE MOS

C

ALCALDÍA DE SANTIAGO

COAS DIFICULTADES PROPIAS DOS QUE CAMIÑAN NUN FORD DE 1920... ... e por un camiño malo, imos a tombos, pero

avanzando. Esta frase de Allende sintetiza a empatía que sinto polos proxectos de longo percorrido e de consolidación en cada pancada.

O país está inzado de proxectos que alcanzaron

a grande velocidade a máis profunda nada.

Velaí que chegar aos 100 números é un máis

que un éxito para A Nova Peneira, nestes tempos

de precariedade comunicativa e desleixo ao noso

idioma; É outro paso da heroicidade do equipo

Avanzando.

cun ramo de flores e unha torta ao Fogar do

Xubilado ou á casa do centenario/a,sabendo que

á persoa felicitada queda xa pouco neste mundo.A diferenza coa Nova Peneira é que os seus cen

números avísannos doutros cen e outros cen e

outros cen porque conecta moi ben cunha de-

manda e un sentimento.Por iso ,sen flores e sen

torta,quero enviar desde Euskadi a miña calorosa felicitación polo magnífico traballo realizado de-

sexando que aquela brillante idea dos nosos

maiores con Galeuska,colla cada vez maior forza e vexámolo reflectido na Nova Peneira.

RESPONSÁBEL COMARCAL DO BNG EN

N

con Tino Lago á fronte, converteron A Nova Pe-

EURODEPUTADA DO PNV ai un tempo que desde Bruxelas percorro

recunchos de Galiza ; Salvaterra de Miño,

Bueu e outros tantos…... Observou o activismo,

compromiso, implicación dos axentes locais que

C

MANUEL CARIDE CORREA

polas persoas traballadoras e colaboradoras que,

H

ando alguén cumpre cen anos adóitase ir

éxitos no futuro. Por cen Peneiras máis¡¡

pois, meritoria labor a desenvolvida nestes anos

que máis agradezo é a súa boa predisposición

100 NÚMEROS DE A NOVA PENEIRA

xornalística que desenvolve seguirá colleitando

consolidar un proxecto xornalístico, e moito

de coñecer unha versión non partidista. Neste

EX DEPUTADO DO PNV

cemento a todo o persoal que traballa nese medio

de comunicación. Estou certo de que a boa labor

menos en galego, como é A Nova Peneira. Así

IZASKUN BILBAO

IÑAKI ANASAGASTI

pasar a oportunidade de ampliar o meu recoñe-

os tempos que corren non é nada doado

oportunidade de expresar as nosas realidades,

O traballo duro sempre ten recompensa.

rúas. Aproveitando este fito non quero deixar

A NOVA PENEIRA E OS SEUS 100 NÚMEROS

crificio. A Nova Peneira é un xornal que nos da a

de exemplares máis sen esquecer a súa esencia.

son xa un cento os exemplares que teñen saído ás

cara ao seu número 200.

Hoxe a nova é que A Nova Peneira xa camiña

de celebración, pero chegar cando o fas un

para contar comigo e deséxolle moitos centos

unha referencia na provincia de Pontevedra, cando

VIGO

pouco contra corrente é signo de traballo e sa-

tempo que levo colaborando con este xornal o

Nova Peneira polo seu traballo, que constitúe

de Tino Lago.

hegar os 100 exemplares sempre é motivo

falarlle ó mundo sen censuras e a posibilidade

H

ai máis de cen razóns para felicitar a A

desde valores europeos traballan contra a xeno-

fobia e o racismo co obxectivo de avanzar cara a unha sociedade mellor. Leo e aprendo dos seus

intelectuais e comentaristas. Cheiro os seus

fogóns e restaurantes, degusto a excelente cali-

neira en todo un referente da prensa escrita nas comarcas do sur de Pontevedra.

O compromiso co idioma, así como cos pro-

blemas que está a afrontar Galiza, son caracte-

rísticas propias que distinguen a liña editorial de A Nova Peneira das de outros xornais, mais

sempre desde unha óptica plural e respectuosa

coas opinións diverxentes. Por todo isto pódese dicir que A Nova Pereira, ao longo destes 100

números, non só consolidou a súa cabeceira senón que contribúe de xeito significativo a im-

plantación dunha prensa alternativa en galego.

Parabéns!

dade dos seus produtos e que dicir deses peixes

e mariscos que son inexistentes nestas latitudes.

Gozo dos seus festivais de música ou deporte e

de todas as posibilidades que me dá o seu

PAULO CARRIL SX DA CIG

de todo un equipo humano que o fai posible

D

e grazas ao envío amable e puntual da miña

co País, e coa realidade do mundo do traballo.

pequeno comercio. Todo mentres aprendo a súa

lingua romance que nos lembra a existencia dun pobo. Este é un soño posible grazas á implicación cada mes coa aventura de publicar A nova Peneira,

amiga Gladys. Felicidades por ese número 100 e por favor permitídeme seguir soñando moitos meses máis.

esde a CiG os nosos máis sinceros parabéns

para A Nova Peneira polos seus primeiros

100 números. Grazas polo voso esforzo e com-

promiso de sacar adiante un xornal comprometido

Moi agradecidos e agradecidas por amosar que é posible facer xornalismo na nosa lingua. Un xornal aberto á pluralidade informativa, tan au-

sente nos grandes medios. Un auténtico e preciso xornalismo.Apertas fortes.

3 100 NÚMEROS DE A NOVA PENEIRA

RICARDO CASTRO BUERGER

UXÍO-BREOGÁN DIÉGUEZ CEQUIEL

EVA GARCÍA DE LA TORRE

SX DA CUT

PROFESOR DA UNIVERSIDADE DA

T

CEN NÚMEROS DA NOVA PENEIRA

N

a época das estatísticas interesadas en de-

mostrar as “bondades” do capitalismo, toca

parabenizar(nos) polo número 100 da Nova Pe-

neira. E toca porque este feito rompe coa esta-

CORUÑA

A NOVA PENEIRA: GALIZA 100X100

E

n toda sociedade a existencia de medios de comunicación, de diferente signo e ideario,

é representativa da súa diversidade, do seu grao

ALCALDESA DO PORRIÑO odo cidadá que estime os valores que aporta á nosa sociedade o poder contar con medios

de comunicación libres, independentes e veraces

e xornalistas que exerzan, defendan e contribúan

ao dereito á información, celebra ter á súa man un xornal coma A Nova Peneira.As felicitacións, nesta ocasión, son 100: unha por cada un dos

números publicados por un xornal que nos achega

tística e o verbo interesado do discurso oficial ao

de madurez, así como da fortaleza da súa de-

pobo na nosa lingua proletaria, que diría Celso

á actualidade que temos máis de preto e o fai

Na Galiza, que non conta con Estado propio e

contrastadas e fidedignase opinións francas e

demostrar que é posíbel facer periodismo para o

Emilio.

As novas tecnoloxías tiveron moita incidencia

na comunicación contemporánea, abriron portas

mocracia.

onde a cuestión nacional está en proceso de

construción, os medios de comunicación son,

político…). Podemos afirmar que A Nova Peneira

que son os garantes do funcionamento dun dos

coa Galiza, entroncando co proceso que inau-

cadra, hai tres frases que sempre me pareceron

Parabéns polos seus 100 números e longa vida á

de ser os xornalistas, unha delas é de Joaquín

manipulación, ao manexo de titulares sen refle-

é representativa da imprensa máis comprometida

histórico. Neste novo mundo comunicativo cobran

guraron as Irmandades da Fala 100 anos atrás.

Nova Peneira, porque as palabras pegadas ao

equipa d’A Nova Peneira.

aínda maior importancia proxectos coma os da

papel recuperan o seu valor semántico, limpá-

obriga que impón o informar e que, como no

caso de A Nova Peneira, require profesionais

substrato e feito nacional (no social, cultural,

xión de fondo e illando as novas do seu contexto

respectuosas.Esa honradez é a base daquela

ademais, reflexo da saúde coa que conta o seu

ao intercambio en rede, a rebater os discursos

oficiais... pero tamén levaron a novas formas de

cumprindo coa súa obriga de difundir noticias

molas da perversión da linguaxe capitalista.

responsábeis e serios que sexan conscientes de eixos dunha sociedade diversa e espelida.Se o resumo do que é o xornalismo e do que deben Estefanía, e estou en total acordo cando fala así do seu oficio: “os xornalistas servimos para axu-

dar aos cidadáns a selo. A ser libres e ser quen de

Unha vez máis parabenizamos á Nova Peneira

gobernarse a sí mesmos”; outra é de Ryszard

e dámoslle azos para continuar no camiño da

Kapuscinski, quen sostén unha verdade con-

reflexión e a mudanza destes tempos inhóspitos

trastada, “as malas persoas non poden ser bos

para a clase traballadora.

xornalistas”, e a derradeira, e a máis querida polos profesionais, é de George Orwell, “xornalismo é publicar o que alguén non quere que pu-

JESÚS CINTORA

PACO FERREIRA

O

ALCALDE DE GONDOMAR

XORNALISTA s medios de comunicación locais están na

cerna do xornalismo. Contar o que pasa é

a tarefa do informador, e a prensa local cumpre

perfectamente esa labor. Facedes un gran traballo por achegar realidades, inquedanzas e pensamentos. A pluralidade de medios é outra

das chaves que defendo a morte. Que haxa

liñas editoriais diversas, e que dende o debido

respecto e uns mínimos cívicos, contribúan a

relacionarse dentro dunha sociedade diversa.

Enriquecerse con aqueles que pensen diferente, é como contribuímos, tamén, a tentar ser un

pobo máis feliz.

A miña experiencia levoume a ser xornalista

porque puiden aprender nos medios máis pe-

quenos. A presión ao xornalista por ser incómodo,

afortaloume .Creo no xornalismo que respecta a

verdade, deféndea, e acepta os puntos de vista diferentes sen ocultalos. Anímovos a seguir no

desempeño de contar o que pasa e, con respecto, o que pensades do mundo no que vivides.

N

un mundo, onde a información é tremen-

bliques…todo o demais son relacións públicas”.O

meu aprecio e os meus parabéns para A Nova

Peneira neste ‘centenario’ cos meus azos de que

estes cen números sexan so o limiar dunha vida longa e fecunda.

damente volátil. A comunicación máis in-

veraz, subxectiva e en gran medida adulterada en función do interese dos poderes económicos

e de interéses partidistas. A NOVA PENEiRA,

LUIS GONZALO SEGURA

súas xentes, para salvagardar principios tan fun-

P

obxectividade, ou liberdade de prensa e infor-

o lugar no que naceu o meu pai, parte da miña

aparece e perdura no tempo informando a toda

a xeografía galega de maneira obxectiva, “dando voz indistintamente e de maneira daltónica”, ás

damentais, como: transparencia, imparcialidade, mación, plásmanse en cada edición da man de Tino, para darnos a coñecer a realidade absoluta

do noso país. Con esta edición nº 100, A NOVA

PENEiRA, xa é un medio informativo arraigado

ás nosas vidas e que dificilmente desaparecerá

de entre todos nós pola profesionalidade coa que nos trata.

EX TENENTE DO EXÉRCITO ESPAÑOL ara min é un privilexio formar parte dun

proxecto tan bonito e honesto como A Nova

Peneira, un lugar no que me trataron cun agarimo enorme. Un lugar que xa considero, como Galicia,

vida.

4 100 NÚMEROS DE A NOVA PENEIRA

BERTO GONÇALVEZ

ANTONIO LEIRÓS

ABEL LOSADA

SC DA CIG VIGO

PRESIDENTE DO COLECTIVO

SECRETARIO XERAL DA AGRUPACIÓN

REPUBLICANO DE REDONDELA

SOCIALISTA DE VIGO. DEPUTADO DO

100 NÚMERO DANDO VOZ Á CLASE TRABALLADORA

S

e hai unha realidade invisibilizada nos medios

de comunicación é a do mundo do traballo e,

especialmente, a loita sindical. A prensa empre-

sarial oculta o alcance dunha realidade marcada pola precariedade, a temporalidade e mais a po-

breza. Pola explotación. E contribúe a criminalizar

o sindicalismo como xeito de reducir a capacidade de resposta da clase traballadora diante dos abu-

sos. Por iso a existencia de medios alternativos, como A Nova Peneira, ten unha grande impor-

tancia. Porque nas súas páxinas vemos, número a número, recollidas problemáticas que outros

non tratan. Porque lemos voces que outros si-

lencian. Cómpre agradecelo e poñelo en valor.

O

Colectivo Republicano de Redondela felicita a A Nova Peneira polos seus 100 primeiros

números e agradece o seu compromiso político

e social, nestes tempos de capitalismo salvaxe

apoiado polo poder político, forzas de seguridade e poder xudicial. Nós propoñemos crear un foro

de debate coa clase obreira sobre os abusos deste

sistema e facelo público. Viva a Loita da Clase

Obreira¡¡.Saúde e República popular

ALEJANDRO LORENZO

O

PRESIDENTE DO PP DE O PORRIÑO aniversario dun medio de comunicación é

sempre para min motivo de ledicia, pois é

un chanzo máis na celebración da liberdade de

expresión e da pluralidade. Cúmprense 100 nú-

J.Mª GUZMÁN MÚSICO ,MEMBRO DE CÁNOVAS,

E

ADOLFO E GUZMÁN stou encantado de parabenizar a A NOVA PE-

NEiRA polo seu número 100.Agora máis que

nunca precisamos saber o que se coce de verdade,

meros desde que A Nova Peneira escribira a súa

primeira páxina, e non é sinxelo, para a tan ne-

cesaria prensa local, sobrepoñerse ás dificultades

e facerse un oco na vida cotiá dunha bisbarra

.Sen dúbida A Nova Peneira foi quen de facelo

converténdose en referencia na crónica da vida

cultural, política e social da nosa provincia. Como

apuntaba Arthur Miller:” un bo periódico é unha

a través dun xornalismo veraz, sen presións nin

nación falándose a si mesma”. Achégovos a

nos que se poida ler de todo, porque a verdade é

cada páxina de A Nova Peneira a miña máis sin-

dirixismos. Precisamos medios de comunicación

todos os que facedes posible, co voso traballo,

enteira e non partidaria. Grazas polo voso número

cera felicitación e agradecemento.

FRANCISCO X. JORQUERA CASELAS

XULIO LORENZO

PRESIDENTE DA FUNDACIÓN GALIZA

MÚSICO

100.Sei que non ides parar.

E

SEMPRE stamos nun outono de centenarios. En no-

vembro cúmprense cen anos do nacemento

do nacionalismo galego da man das irmandades da Fala e tamén neste outono sae a rúa o nº 100 de A Nova Peneira.

Hai cen anos nacía un movemento que situaba

por primeira vez ao pobo galego como suxeito

do seu devir social e político, e para sermos

donos do noso futuro necesitamos un espazo

informativo propio, con medios de comunicación que informen do que acontece na nosa comarca,

en Galiza e no mundo con ollada propia e libre,

e non con lentes alleas.

Ese é o voso grande contributo. Por iso, parafraseando a Cunqueiro, desexo cen primaveras máis para A Nova Peneira.

D

ende Redondela quero felicitar a tod@s os que forman parte do equipo de A Nova Pe-

neira por esas 100 edicións. Tamén quero agra-

decer o trato que tendes comigo en todo mo-

mento, publicando e falando dos meus concertos

e eventos. Cen veces PARABENS, e a por 100 máis!!

PSDEG-PSOE NO PARLAMENTO DE GALICIA.

100 NÚMEROS DE A NOVA PENEIRA

C

en números dun medio de prensa escrita nestes

tempos de falla de tempo para reflexionar é

un verdadeiro logro, e esta é a razón fundamental

pola que quero felicitar á A Nova Peneira e aos que a fan posible. Atopámonos nuns tempos difíciles

para o papel-prensa; para o feito, para min entre artesanal e máxico, de conseguir que unha publi-

cación periódica en papel saía a rúa.

Neste tempos dun relativismo ético que chega

a tódolos ámbitos da nosa vida, á economía, á po-

lítica, as relacións sociais, e por suposto tamén á

prensa, é un enorme mérito “resistir”... o feito de

ir en cada número que sae a rúa capeando o

vendaval egocentrista que cada vez nos invade mais e que introduce pouco a pouco a mentira nas

nosas vidas e na nosa maneira de ver o mundo... iso das “fake news”.

E por outro lado, o papel das redes sociais na

potenciación do inmediato, da falla de reflexión.

Esa superficialidade está a construír sociedades

mais egoístas, que ven aos demais como cousas

que utilizar ou como rivais aos que vencer. Nesta situación todo o que sexa contribuír a informar

con obxectividade e reflexión axudaranos a facer

un mundo mellor para todos, A Nova Peneira está aí.

T

CARLOS MEIXOME eño ante min una edición facsimilar da acta bautismal do nacionalismo galego estendida

na cidade de Lugo o 18 de San Martiño de 1918.

Van caer os cen anos de acción nacionalista

con prolongados períodos de forzada ausencia,

cincuenta anos, dúas ditaduras; unha delas brutal.

Aquí seguimos.

Non é tempo de nostalxia, a peor compañeira

para que un movemento social poida ter efecto significativo a longo prazo. Mais para arrombar

a nostalxia non é preciso a desmemoria, só ter

consciencia de que somos máis fillos do noso

tempo que da nosa terra. É na Galicia de hoxe na que temos que actuar.

Por iso, sen nostalxias estamos con A Nova

Peneira da que terma con animosa forza telúrica

o Tino Lago.

Parabéns polo centenario aínda que este sexa

só de números. De anos xa chegará!

5 100 NÚMEROS DE A NOVA PENEIRA

XULIÁN MAURE

LUCIANO OTERO

XABIER PÉREZ IGLESIAS.

EDITOR

ALTERNATIVA VECIÑAL DE PAZOS DE

CANDIDATO DO BNG Á ALCALDÍA DE

BORBÉN

VIGO.

PEQUENA LUZ NAS TEBRAS DE OCCIDENTE

D

esde que A Nova Peneira seguiu o singular

camiño de A Peneira contamos hoxe cos

cen primeiros números dunha marcha cada día

A

Nova Peneira chega aos 100 números. Que

necesarios e como se agradecen!

Polo uso normal e natural do galego. Estamos

orfos de medios de comunicación en galego. A

lingua ten nos medios moitísima menos presencia

máis sorprendente. Nestes últimos dez anos

que nas rúas.

a crítica situación dos estados occidentais. Non

torial clara, n’A Nova Peneira teñen cabida moitas

moitos pensadores europeos trataron de expoñer

deixa de ser sintomático que algúns deles tivesen

Pola súa pluralidade. Dentro dunha liña edi-

voces e moitas sensibilidades, sen sectarismos.

que agochar a súa identidade baixo o colectivo

Moito mellor nos iría como País se foramos quen

política, a arrogancia dos poderosos, o reino da

reses de parte, e puxeramos a defensa do ben

da industria, a miseria galopante, a núa explo-

fan estas páxinas.

Comité invisible para denunciar “o naufraxio da falsidade, a vulgaridade dos ricos, o cataclismo

tación, a apocalipse ecolóxica...”

A Nova Peneira, con Guillermo Rodríguez,

Tino Lago, Carlos Meixome, o inesgotable Mero

de deixar a un lado eses sectarismos, eses inte-

común por riba de cuestións menores. Tal como Pola súa independencia. Os medios de comu-

concellos da vella terra de Turonio. De nós, os

calquera asomo de disidencia. Boa falta fai que

vivo fronte as tebras do imperio de Occidente.

efectiva. De aí que a súa redución a mercadoría en mans de grandes corporacións empresariais

de capital transnacional, precarice (inda máis) a calidade desta democracia formal e, en moitos

sentidos, aparencial. Emporiso, a existencia de medios como A Nova Peneira abre fiestras para

que a información fuxa dos límites da mediática

sistémica. En chave local e comarcal, a pé de rúa, con pluralidade, desde o compromiso cos

intereses da maioría social e no noso idioma.

Cen números e moito que celebrar desta nova xeira. Parabéns.

nicación de masas están en mans do poder. E

orde de cousas que privilexia a uns poucos á

lectores, depende que este pequeno facho siga

basilares para edificar unha democracia real e

cumpren unha función de defensa férrea dunha

e tantos outros e outras, ven, veñen mes a mes

poñendo luz nos problemas locais dos pequenos

O dereito á información é unha das pedras

costa de moitos, e de persecución implacable de alguén lle dea voz a quen non a ten!

E polo seu rigor. internet e redes sociais son

un camiño alternativo para se informar. Pero

cheo de fochancas de “fake news” que, cando

son do noso gosto, resulta moi atractivo acreditar

MERO (BALDOMERO IGLESIAS DOBARRIO)

PARA CELEBRAR 100 NÚMEROS DA NOVA PENEIRA

Q

uero celebrar, xa que estamos de festa, a toda aquela xente que sabe apartar da gran-

deza do espectáculo, que non se deixa levar por

luces e cores, por cantos de sereas. Ás persoas

que non se deixan engaiolar por “fantasmas”

de frase lapidaria, reclamos programados para

que piquemos. Quero celebrar en común á xente

nelas. Cómpre ir con coidado e quitar os nosos

ollos da pantalla para ver outras realidades,

como a que nos amosa A Nova Peneira cada mes.

Por todo isto e moito máis, parabéns e grazas

a Tino e a todo o equipo d’A Nova Peneira.

RUBÉN PÉREZ PORTAVOZ DO GRUPO MUNICIPAL DA

1

MAREA DE VIGO. 00 números son moitos números se pensamos

nos tempos duros que vive o xornalismo en

papel. E porque asemade o seu grande reto e

aparencia: alí nunca estará a causa que nos fará

da información veraz en tempos de duro acoso

manter a independencia, pluralidade e a defensa

libres. Ese é o escaparate do que se vende, o que

do sistema capitalista ao libre pensamento e ao

Parabéns á xente anónima que anda na sombra

que constituímos a Marea de Vigo, que continúe

nos fai dependentes do fume que todo envolve.

xornalismo alternativo. Para as mulleres e homes

e fan que todo funcione, aquela que non se deixa

o proxecto de A Nova Peneira, alén deses 100

para que a Nova Peneira dea voz a quen menos

é soamente unha necesidade moral para gañar

ir pero que é a que move o mundo. Ergo a copa

voz ten, anque vaia en contra de toda a corrente

politicamente correcta.

CAUSA GALIZA

P

arabéns a A Nova Peneira quando celebra a publicaçom dos primeiros 100 números dum

que sabe que alí, enriba do escenario, está – case sempre- a beleza disfrazada de mentira, de

JOÁM PERES.

números que hoxe felizmente festexamos, non

ese grande reto, senón para a propia supervivencia

do pensamento crítico, a pluralidade política e

os proxectos comunicativos alternativos e auto-

xestionados. Parabéns

projeto jornalístico monolíngüe em galego, cen-

trado na informaçom local e aberto à diversidade de perspetivas que coexistem no campo nacio-

nalista. Sempre agradeceremos o facto de ser

este um dos contados meios presentes na Galiza que abrem regularmente as suas páginas ao in-

dependentismo organizado e se comprometérom

com a denúncia da montagem policial e judicial conhecida como Operación Jaro, ainda em vigor, que desde 2015 permanece aberta sobre 12 inde-

pendentistas galegas e galegos encausados na

Audiencia Nacional. A Galiza necessita meios na nossa língua e comprometidos com a construçom

nacional, mas também livres de autocensura e

correçom política e dispostos a refletir a luita diária pola liberdade da Galiza. Ánimo e a seguir com mais cem número

6 100 NÚMEROS DE A NOVA PENEIRA

ANA PONTÓN.

NÉSTOR REGO

OLGA RODRÍGUEZ PUGA

PORTAVOZ NACIONAL DO BNG

SECRETARIO XERAL DA UPG

Sª EXECUTIVA DA CENG DO PSDEG-

100 NÚMEROS DE A NOVA PENEIRA

D

aquel 7 de febreiro de 1876, en que saía á rúa o Parrafeo Primeiro de O Tio Marcos d'A Por-

tela, o primeiro xornal de masas publicado en

LONGA VIDA Á NOVA PENEIRA

S

en imprensa libre non hai povos libres. Hoxe

ninguén discute este axioma. Se callar, o

verdeiramente singular na nosa historia é que

no xa dilatado percurso de loita pola liberdade

lingua galega -impulsado por Valentín Lamas

da Galiza foi sempre o povo quen construíu

res- até hoxe moitas vicisitudes e experiencias,

abaixo, sempre contra o poder e os grandes

Carvajal e que chegou a vender 4.000 exempla-

de todo tipo, ten coñecido o xornalismo en lingua

coas súas mans a imprensa libre, sempre desde

medios ao seu servizo. Unha imprensa na nosa

PSOE

A NOVA PENEIRA Nº100 EN 100 PALABRAS

1

00 números, 7 anos, horas e horas, traballo e máis traballo, sacrificio, prisas, kilómetros….

Tentar imaxinalo xa cansa e non obstante non vemos un Tino cansado (que o podería estar),

todo o contrario vemos un Tino ilusionado como

lingua, que fale de nós con verdade, que nos

cando me comentou que se facía cargo da Peneira,

á normalización da nosa propia lingua.

intereses populares e os dereitos da nación. Asi

dondela tomando unha claras. As nosas quedadas

desde nós, que se referencien nun país que existe

O Tío Marcos da Portela, o primeiro xornal in-

galega. Persiste, con todo, a necesidade de nor-

malizar a súa existencia, necesariamente vinculada Precisamos medios que ollen Galiza e o mundo

e non quere deixar de facelo, e que conta con ca-

coloque no centro do mundo, que defenda os

foi desde o comezo, desde que hai 142 anos saíu

unha rede que sostivo a nación, a cultura, a lin-

prindo e xa vai polo 100.

levisións e outros medios que o conten. É cuestión

gua, as aspiracións e os soños de progreso e de

Nesas seguimos: en facer país no día a día. En mudar normalidade o que aínda resulta extraordinario.

sendo. E así debe ser, aínda con máis forza, con

máis impulso, de cara ao futuro.

Nesa rede A Nova Peneira, ao longo de 100

números, conformou e continúa a conformar

desde aquí felicitar este proxecto e a quen o fai

proximidade, opinión crítica, orgullo e dignidade

mesmo, a proliferación de proxectos e iniciativas

nos coñecermos mellor e, sobre todo, para nos

posíbel, e desexar o seu mantemento, medre e, semellantes noutras comarcas da Galiza.

ANTÓN SÁNCHEZ. PORTAVOZ NACIONAL DE ANOVA

A

IRMANDADE NACIONALISTA Nova Peneira cumple 100 números, e isto

na realidade do mundo informativo actual é

unha gran noticia, e implica un mérito moi

grande de quén traballa con esforzo, profesio-

nalidade e independencia para manter algo tan

porque o traballo titánico de cada mes vai cum-

liberdade de galegas e galegos. Así continúa

Hoxe é A Nova Peneira quen está de celebración,

chega aos seus primeiros 100 números. Quero

radiaba ilusión e forza. iso segue igual, e seguirá.

tegramente na nosa lingua. Publicacións de ca-

rácter nacional, comarcal ou local foron tecendo

de lingua, de cultura e de calidade democrática.

sempre son de cafés ou claras. Aquel día Tino Noraboa A Nova Peneira, noraboa enorme Tino

pacidade, recursos e talento para gañar un futuro mellor, de seu, próspero. E con prensa, radios, te-

estabamos no Royalty en pleno centro de Re-

un elo fundamental que achega información de colectiva cun xornalismo feito desde nós. Para

recoñecermos no que realmente somos. A grande

aspiración é que a imprensa libre, que combate

coa verdade pola liberdade de todas e de todos,

sexa a cada día máis forte e máis poderosa. Niso

todas as galegas e galegos debemos colaborar

sen hesitar nunca. Para garantir longa vida á

imprensa galega e popular. Para asegurar longa vida á Nova Peneira!

ENRIQUE SANTIAGO SX DO PARTIDO COMUNISTA DE ESPAÑA E AVOGADO

100 NÚMEROS DE A NOVA PENEIRA

N

o número 100 do xornal A Nova Peneira gustaríame dirixirme a todas as persoas

que son lectoras, e traballadoras do voso medio de comunicación, un dos poucos

publicados

integramente na lingua de Castelao, para darvos

necesario como é a labor de información veraz e

os parabéns por facer posible este proxecto

información local e nacional que axuda á ci-

Trátase, sen dúbida, dun traballo de calidade

crítica.

dadanía a ter coñecemento de cuestións funda-

mentais que afectan ás súas vidas e que tan difícil é atopar con este tratamento nos medios

de comunicación de masas.

A democracia non é votar cada catro anos

nunha urna, é tamén ter a posibilidade de dar

un debate real sobre todo o que afecte ás nosas

chantado na realidade social e cidadá de Galicia.

que se convirte nunha ferramenta importante para elevar o coñecemento dunha verdade que, nestes tempos se nega habitualmente desde os grandes medios de comunicación. A indepen-

dencia da prensa é un tesouro democrático que cómpre potenciar. Anímovos a seguir preocu-

pándovos polos problemas cotiás do pobo galego

vidas.

e a insistir no magnífico proxecto de difundir a

tan dignos como A Nova Peneira.

ternal e solidaria aperta e unha inmensa felici-

E nésto é imprescindible a labor de medios

Parabéns!"

realidade do mundo no que vivimos. Unha fratación.

7 100 NÚMEROS DE A NOVA PENEIRA

A

dúvida é o seguinte: é possível umha persoa que nom crê em forças sobrenaturais (su-

pra-humanas ou celestiais) ter a certeza de que

na área metropolitana de Vigo e sul de Ponte

Vedra se produz desde hai tempo um milagre

informativo? Ou comunicacional. Ou mediático.

Mas milagre no fim de contas. E ainda pior.

Nom um milagre comezinho, um desses milagres

ilusórios ao alcance de qualquer prestidigidador

manhoso. Nom. O milagre de que aqui se fala é

um milagre doutra envergadura, um milagre de

tradiçom já centenária mas limpo de toda ar-

madilha e verdete. Um milagre que floresce quando cada novo mês bota a andar para nom

nos deixar esquecer que o pequeno -o próximo-

O

sector empresarial crece da man dos em-

prendedores apaixonados que están detrás

de proxectos tan ilusionantes como este. A NOVA

PENEiRA e algo máis que unha edición mensual

dun xornal é un proxecto empresarial con firmes alicerces no que ademais é de destacar o im-

portante papel de valorización social da nosa lingua. Así o cremos dende a Asociación de Em-

presarios de Redondela e así o queremos por de

manifesto con motivo desta edición especial.

Felicidades a todo o equipo de A Nova Peneira e

moi especialmente ao seu Director Tino Lago

por saber fusionar a súa paixón e a súas convic-

cións nun proxecto empresarial sustentable e

socialmente responsable.

é formoso, que ser respeitoso com a pluralidade umha obriga ética. Para nos lembrar umha e

outra vez que a agulha magnética em que alguns

só conseguem ver o norte da opulência e o

confort, à Nova Peneira revela, em toda a sua

grandeza, esse sul que congrega a imensa maioria da humanidade. O sul em que ela, milagreira-

mente, escolheu cavar a sua trincheira solidária.

BNG DE REDONDELA

N

a conmemoración dos 100 números desta nova andaina encetada dende A Nova Pe-

neira, como voceiro municipal do BNG en Re-

100

social é um acerto jornalístico mas também

dondela, quero transmitirvos a toda a xente que partillades deste proxecto, dos nosos máis sin-

ceros parabéns.

Tempos nos que os mass media decántanse

AGRUPACIÓN DE ELECTORES DE REDONDELA

D

ende a Agrupación de Electores de Redondela

queremos trasladar os nosos parabéns ao

Xornal A Nova Peneira por cumprir os 100 nú-

meros. Animamos ao equipo que fai posible este xornal a que sigan moitos centos de números

máis co seu marabilloso traballo de contar NO

NOSO iDiOMA o que pasa na zona sur da provincia de Pontevedra; coa súa liña editorial pero á vez

dando cabida a mensaxes de diferentes ideoloxías, e promocionando o pequeno comercio de proximidade.

Longa vida á Nova Peneira!

por poñerse ao servizo dos poderes que se atopan na sombra, para condicionar opinións, para condicionar ás persoas, para condicionar

políticas e mesmo quitar/poñer gobernos, non é

menor a presenza dunha proposta xornalística

como a que ANP representa Porque o máis local,

o máis cercano tamén é moi relevanta para a

nosa veciñanza, a razón de ser de ANP, debe po-

ñerse en valor.

Agradecemos dende o BNG de Redondela, e

agradezo a título persoal, a oportunidade que

nos brindades para transmitirlle a centos de lec-

tores e lectoras, parte da nosa actividade política, moitas veces silenciada interesadamente por

medios de maior tirada. Especial mención para a

súa “alma mater” Tino Vargas.

Construír un País novo, unha sociedade nova,

unha Galiza nova, tamén depende de medios de comunicación que se fagan no noso idioma, para

o noso povo, para os nosos problemas, mais tamén para as nosas propostas e solucións.

Nesta viaxe dura, mais apaixoante, agardo,

agardamos, que ANP continúe a ter un papel

preponderante.

Saúde e República Galega!

SEMPRE EN GALIZA

A NOVA PENEIRA: UMHA DÚVIDA E TRÊS CERTEZAS

AGRUPACIÓN DE EMPRESARIOS DE REDONDELA

NÚMEROS A NOVA PENEIRA

ELVIRA SOUTO PRESEDO

Nº 70

OLGA RODRÍGUEZ PUGA

XORNAL GALEGO DE CULTURA E DEPORTE

Outubro 2018 - 2€

PRE CANDIDATA DO PSDG Á ALCALDÍA DE REDONDELA

PÁXINAS X-XI

[ II] Outubro 2018 OPINIÓN MONCHO LAREU Membro de Anova e do CC da FPG

MANUEL RUÍZ ROBLES Capitán de navío

O QUE ESTÁ PODRE NON Á MIÑA TERRA ADOPTIVA, AS RÍAS BAIXAS SE PODE REXENERAR M

oita tinta temos gastado a falar de rexeneración democrática nestes anos. Mais o certo é que o falmaguento cubre todo. Todo está cheo de xurro.

Non hai nada que rexenerar. Non se trata tan só de os partidos sistémicos seren corruptos até a médula –ora ben os españolistas (PP, Ciudadanos, PSOE, Vox), ora ben os periféricos (restos do pujolismo, jeltzales...)– tanto ten. As cúpulas dos principais sindicatos están vendidas, burocratizadas e acomodadas. A monarquía que simboliza o Rexime é unha banda criminal de beodos incestuosos e traficantes de armas, o poder xudicial unha auténtica mafia corrompida por lobbies/seitas coma o Opus Dei que permiten o roubo e a tortura. A policía, o exército e outros corpos represivos son un niño de reaccionarios descerebrados e violentos nos que o lumpen se move coma peixe na auga, a igrexa resístese a perder poder mentras agocha abusos sexuais a menores ou roubos de neonatos, a clase empresarial e a banca envólvense no patrioterismo casposo mentras evaden cara o estranxeiro os impostos, as plusvalías, que se terían que se invertir aquí en escolas e educación, axudas á dependencia, hospitais, investigación e formación, vivienda pública.

Até a universidade está corrupta, non fagamos como que non o sabiamos.

E non falemos xa da prensa, algo tan definitorio dun sistema democrático

como a liberdade de expresión e o dereito a unha información veraz/contrastada está en mans de empresas, oligarcas, bancos, que xogan a conspirar, mentir e manipular para poñer/sacar ao seu antollo gobernos, presidentes, deputados, alcaldes, concelleiros. A liberdade de expresión é para quen pode pagala. Non é que o Estado Imperialista Español teña sumidoiros (as famosas “cloacas” das que tanto se fala), é que o Estado Imperialista Español mesmo, é o cloaca. O que está podre dificilmente se pode rexenerar, pero o que xa é todo podremia, é imposíbel. Neste 6 de decembro, conmemóranse 40 anos de rexime manido precedidos doutros 40 de terror, ignorancia e medo que foron os alicerces acouzados dos posteriores.

A nosa clase ten que reaxir. As clases desfavorecidas, agredidas, precarias temos que nos unir e crear auténtico contrapoder, recuperar as rúas, multiplicar a mobilización, crear redes de solidariedade e de comunicación que rompan co monopolio da información que nos engana para nos enfrontar entre nós.

Crear, dende as bases sindicais, novas ferramentas para a loita económica. O espazo político representado no grupo confederal precisa ser forte e ser unha auténtica unidade popular de correntes democratizadoras (feminismo, confederalismo, soberanismo, ecosocialismo...) e de nacións (Marea galega, Comúns cataláns, Adelante andaluz, UP de España...) unidas en fronte común coas esquerdas nacionais, republicanas e arredistas (Anova, CUP, Sortu/Bildu, IzCa, CUT-BAI...) e coas plataformas de masas, coa rebelión cívica, coa esquerda social. É momento de unidade, mobilización e loita. Non para rexenerar.

Si para derrubar o presente e construír o futuro. Repúblicas do común. Todo novo.

C

on motivo de editarse o número 100 do Xornal Galego A Nova Peneira, e convidado a participar polo meu compañeiro e amigo o redondelán Marco Santos, militar en servizo activo, cabo do exército e membro do colectivo Anemoi, expedientado por asinar o manifesto militar democrático contra o franquismo nas forzas armadas, éme grato escribir estas liñas felicitando ás súas lectoras, lectores e ao magnífico equipo que o edita, animándoos a seguir impulsando a súa importante tarefa informativa e cultural.

Preséntome. Son militar retirado, procedente dunha modesta familia do campo andaluz que emigrou a Madrid ao final da guerra civil, nos durísimos anos da fame e da criminal represión franquista. A miña vinculación a Pontevedra, tamén a Vigo e Redondela, data dos primeiros anos da década dos 60 do século pasado. Aos 16 anos de idade ingresei por oposición na escola naval de Marín. Foi unha decisión tomada sendo aínda neno, mentres pasaba as vacacións de verán na costa de Málaga en casa dos meus tíos; modestos pescadores cos que saía á mar para faenar, na súa barca de remos e vela, de escasos 6 metros de eslora, coa que se gañaban a vida.

Xa sendo guardiamarina tiven a fortuna de coñecer en Pontevedra a Rosa Sánchez, unha moza galega da que me namorei locamente, hoxe nai dos meus seis fillos e avoa dos meus doce netos. O meu fillo Manuel naceu na Cruz Vermella de Vigo, atendido polo meu cuñado Eulogio, que foi médico redondelán toda a súa vida, ata o seu falecemento. Os seus pacientes da comarca e de Vigo, na consulta médica que abriu en Redondela, chamábanlle “Ou bruxo”.

Nos anos 60, fun convidado xunto á miña esposa Rosa, a formar parte

do xurado do primeiro festival da Canción Galega, que se celebrou nos xardíns do entón parque do casino de Pontevedra. A intervención dun dos cantantes en contra da guerra do Vietnam ocasionou a intervención de “os grises” e tivemos que mediar en favor do artista, que finalmente non foi encarcerado grazas aos bos oficios de Rosa, prima irmá do entón subgobernador civil de Pontevedra e despois membro do PP na Transición. Tamén coñecín, e fíxenme moi amigo naqueles anos, de varios galegos, compañeiros de estudos na escola naval. Hoxe, a vida, volveunos a unir a catro e desunir a un, todos na situación militar de retirados. Cítoos por orde alfabética: Antonio González-Onte Suevos, almirante, que foi xefe do cuarto militar do rei, asinante do recente manifesto militar franquista en contra a exhumación de Franco. Antonio Maira Rodríguez, capitán de fragata, antigo membro da Unión Militar Democrática ( UMD), cofundador do colectivo Anemoi, asinante do recente manifesto militar democrático en contra do franquismo nas forzas armadas. Arturo Maira Rodríguez, capitán de navío, cofundador do colectivo Anemoi, promotor e asinante do recente manifesto militar democrático en contra do franquismo nas forzas armadas.

Celso Milleiro Fariñas, capitán de fragata, intelectual de esquerdas, asinante do recente manifesto militar democrático en contra do franquismo nas forzas armadas. E por último, o que subscribe estas modestas liñas, Manuel Ruiz Robles, capitán de navío, antigo membro da Unión Militar Democrática, portavoz do colectivo Anemoi, asinante do recente manifesto militar democrático en contra do franquismo nas forzas armadas.

Outubro 2018 [ III]

100 números de A Nova Peneira

OPINIÓN

ARÁN FEIJOO Consultor emprearial

E

PORCOS TRUFEIROS

sta semana un amigo, me conto unha historia que non podo evitar difundir, o meu amigo autónomo de profesión foi á súa sucursal bancaria a falar coa súa xestora de nome R Tras pulsar na cara de R, saíu un número e espero a que na pantalla dixital saíse, tal cal unha charcutería, tras uns minutos saíu o número e achegar a unha destas mesas de reunións onde esta entidade bancaria fai que un fale das súas miserias diante do resto clientes do banco.

O meu amigo xa despois de tantos anos como empresario, non ten vergoña e directamente díxolle en voz alta que ese día lle entraba un imposto aprazado e tamén unha remesa de cobros e que desexaba comprobar si o imposto estaba cargado e si prevíase que lle abonasen o diñeiro antes para facer fronte ao pago.

R moi riseiro, triunfante, colleu a tablet e indícolle que o imposto estaba rexeitado, ante a mirada asasina do meu amigo corrixiuse, indicando que rexeitado non pero que non se cargou xa que faltaban trinta euros para afrontar a cantidade pendente de cargar e que por tanto tenia até as 14:00 para ingresar esa diferenza ou llo rexeitarían.

O meu amigo lembroulle que tiña pendente para eses mesmo día o abono dunha importante cantidade en conta e lle rogo a R si podería comprobar si era asi, nesta ocasión

R xa nin colleu a tablet simplemente indico que non podía ver esas cuestiones pero que probablemente si non estaba xa en conta non chegase a tempo e o imposto sería rexeitado.

O meu amigo xa un tanto irritado, pero mantendo a calma díxolle que lle cargasen o imposto deixando temporalmente a conta en descuberto, en trinta euros e que cando chegase o ingreso se regulizaria. Nese momento a R cámbiolle a expresión e tal e como mo afirmo o meu amigo púxoselle cara de…

Porco Trufero, engurro o nariz, ensino os caninos e con voz rouca afirmo que como o mes pasado había reclamado ao defensor do cliente do banco unhas comisións por descuberto e que esta lle foron devoltas por irregulares non lle ían a permitir nin un euro de descuberto máis. O meu amigo sorriu e dixo en voz moi alta, a sucursal habíase ido enchendo.

R estás a dicirme que como fixen uso dun dereito como cliente ante o banco por unhas comisións que non me correspondían e como o banco deume a razón vasme a castigar?

R xa non sorriu, un tanto turbada deu unhas incoherentes explicacións dando por finalizada a reunión.

Finalmente o meu amigo liquido a situación xa que o ingreso chego á media hora tendo saldo suficiente para afrontar as obrigacións imposi-

tivas de facenda pero quedo un resaibo amargo.

As entidades bancarias abusan do cliente con comisións excesivas ou irregulares, con todo si o cliente presenta reclamación, por escrito e o departamento correspondente da mesma entidade dálle a razón devolvéndolle as cantidades indebidamente cobradas. Os xestores da sucursal permítense en tomar represalias de forma ejemplarizante.

Sabes querido lector o motivo, porque nesas comisións irregualres esta en moitos casos o beneficio da entidade, da sucursal, co diñeiro a tipos negativos, non gañan nada en prestar, pouco, onde gañan son nas comisións de mantemento, descuberto, cancelación de conta e un longo etc. A maioría delas inxustificadas ou pouco claras pero aplicadas. Ante iso o cliente pode reclamar mediante escrito ao propio banco e si a contestación non lle satisfai ante o propio banco de España. Isto non gusta á sucursal xa que moitas ocasións teñen que devolver o indebidamente cobrado e si son moitas as reclamacións pódenlles meter unha auditoria de servizo.

Por tanto o que fan en moitas ocasións é penalizar ao cliente, o do meu amigo foi un mero exemplo da actitude de certos porcos truferos.

Isto pinta moi mal, a ver que pasa.

Peixes e mariscos da Ría de Vigo

Menú do día R/ Isidoro Queimaliños, 41 Redondela - 986 401 194

[ IV] Outubro 2018

T

CARLOS MÉIXOME Historiador

odo o mundo o lembra, Obélix con xigantes calzóns branquiazuis, acariñando o queixelo, bísballe ao seu compañeiro do casco alado: U n Están tolos estes romanos!! amoreamento de lexionarios cos ollos machucados e as testas arrodeadas de estreliñas completan a escena.

Noutra aldea, da mesma parentela que a gala, aínda que un chisco afastada, chantada pola banda onde morre o sol e se acaba o mundo, a incrédula exclamación obelexiana transfórmase en profunda e introspectiva cuestión: Estamos tolos ou que?

O estado de permanente angustia, de indecisión, de subir ou baixar ou nin subir nin baixar, de permanente equilibrio inestable, de funambulismo infantil, de obsesivo ollar para o marco, de delirante restauración de valados, do pánico a perder a leira, empecen, imposibilitan, a mínima tentativa de resposta á pregunta.

ESTAMOS TOLOS... OU SOMOS PARVOS?

Máis que é o que?. O que, é se somos parvos?.

Albíscanse batallas no horizonte.

Nin Obélix, nin marmita, nin can que lle ladre. As tribos amarran o seu marco, agóchanse tras o seu escangallado valado. Uns, con fachenda, virtude excedentaria nestas terras occidentais, afirman que eles son quen de facelo sós e que cantos menos mellor que así póñense antes de acordo. Outros gábanse a si mesmos dicindo que queren xuntar forzas mentres se entreteñen dándose couces e afiando as navallas.

A nebulosa percepción do campo non é de sosego. Dez anos despois de Lehman Brothers e a derruba do castelo de naipes; unha década na que pasamos de moquearnos dos “mileuristas” a considerar que setecentos euros e dez horas de xornada non está nada mal. Unha ducia de anos despois de “cepillarse” o estatuto referendado pola sociedade catalá, a tensión non acougou, nin semella que o vaia facer de inmediato.

Unha Europa insolvente como proxecto político, frustrada como potencia económica tras unha década austericida, na que se expande a xenofobia e o chauvinismo nas avelladas nacións-estado, agravándose nas do sur por desembarcar nelas os inocentes e desarmados “bárbaros invasores”.

No período “rajoniano” o réxime ficou coas vergonzas ao ar. Eran, son, moitas as porcalladas reais ou plebeas; exhibiu a podremia e a her-

danza franquista; incendiou Cataluña; incitou a extrema dereita; excitou o nacionalismo español e por riba enrabiáronse por perder un chisco de poder. As faccións da dereita lideradas por dous, ou quizais xa tres, mozos de perfís físicos, e non só, “joseantonianos”,apañan e dividen os votos do ascendente patriotismo “rojigualda” e da aparofobia, isto é, do odio aos que son aínda máis pobres ca ti.

Non é un escenario aquelado para o exercicio da racionalidade mais esta faise precisa ao xeito de concertación democrática. Parece que o están a comprender as dúas forzas numéricas máis significativas da esquerda, ambas con problemas de reequilibrios internos. Para chegar a porto terán que contar co visto e prace dos periféricos; un deles nada mais e nada menos que cos seus dirixentes no cárcere ou no exilio. Non vai ser doado.

Aproxímanse dous anos de tensións político-electorais: andaluzas, municipais, autonómicas, europeas, vascas e galegas e pairando sobre todas elas as xerais e a repetición das catalás. Aínda que esteamos acostumados a continuas citas electorais, temos a percepción de que nesta ocasión está en xogo moito máis ca unhas cantas ducias ou centos de alcaldías, escanos ou presidencias.

Semella que os máis avisados están a comprender que esa anomalía española, e mira que as hai, de go-

bernos monocolores xa deu todo de si. Os que anden máis á présa tomarán posicións en futuros e duradeiros gobernos de coalición ao estilo europeo. As esquerdas andan a facer os deberes; as dereitas a vixiarse entre elas sen que se lles vexa un Aznar que non sexa un terrorífico pesadelo.

Pero ás esquerdas isto non lles chega. Ao seu futuro goberno de coalición non lle van dar os números agás que conte co consentimento dos trinta, arriba ou abaixo, escanos periféricos e para iso terán que “aplacar” Cataluña e facilitar o “pragmatismo” que abesulla ERC e ao que se resiste numantino, e personalista, Puigdemont.

Un goberno ata o final, máis ou menos, de lexislatura para despois concertar unha futura coalición, sen maioría absoluta, e cunha Cataluña dirixida por ERC en tripartita alianza podería permitirlle ao PSOE ceder no recoñecemento doutras identidades nacionais, non porque lle guste, senón porque a concepción monárquica, católica e conservadora dunha única nación española xa non ten sustento social. España precisa dun novo acordo de convivencia, un novo proceso constituínte que recoñeza a plurinacionalidade.

Daquela terán que procurar a alguén para que faga o papel de Paz Andrade hai corenta anos. Ou xa nin iso?. Existirá o noroeste?

Estamos tolos ou somos parvos.

Ou as dúas cousas.

Outubro 2018 [ V]

ÁNGEL PÉREZ FERNÁNDES Profesor de filosofía

U

DATOS OBXECTIVOS

nha mañá do mes pasado lin nun xornal que unha xuíz declarou non ter “datos obxectivos” para prohibir que un home se acercara a súa muller. Ao revés, os datos en poder da policía e mesmo os da fiscalía aconsellaron a liberdade do home. Días despois publicouse que matara a dúas fillas de ambos, de seis e de tres anos.

Detrás da queixa da xuíz cabe distinguir varios e espiñosos problemas.

Reparemos en dous. Un primeiro relativo á eficacia dos procedementos de prevención da violencia de xénero.

A partir de aí, e cun punto de imaxinación, un segundo problema mais amplo a respecto da posibilidade de resolver problemas policiais, ou de xustiza, por medio de ferramentas informáticas.

Tocante ao primeiro, a declaración

da xuíz de que faltaban datos obxectivos comprendémola no sentido de que as ferramentas que emprega a policía e a fiscalía inda non están suficientemente desenvolvidas como para garantir a súa eficacia. Pero, neste mesmo sentido, cabe esperar ou debemos confiar en que os expertos en comportamentos delitivos, en colaboración cos informáticos, pronto logren chegar a ese punto. De sorte que o problema da violencia de xénero quedaría resolto, polo menos para aqueles casos que fosen denunciados.

Pero, de ser así, é dicir, de conseguir esa ferramenta que permita identificar todo posible maltratador entón, ocórreseme matinar, que o paso seguinte sería o de non esperar a que as mulleres denuncien aos seus posibles vitimarios, senón poñer en marcha programas po-

info@construccionescl.es José Manuel Lusquiños (Gerente): 667 567 066 Constantino Pampín (Arquitecto): 696 001 925 Estefanía Lusquiños (Diseñadora): 605 323 433

La lujosa RÚA MEIXÓN FRÍO, 22 REDONDELA

liciais para cribar o maior número posible de maltratadores de entre a poboación masculina a partir dunha idade, poñamos desde os catorce anos.

Dado que se trata de eliminar a morte de mulleres, e tamén de nenos e nenas, ninguén se podería opoñer. O problema sería o de determinar como actuar con aqueles que o sistema marca como potenciais criminais. Terán que seguir un programa de educación específico? Se lles impedir´´ía casar?, formar parella?, ter fillos? Que consecuencias tería no mundo laboral? Poderiamos facer unha lista interminable con interrogantes deste tipo.

Sei que a posibilidade destas situacións non está á volta da esquina.

Que soa algo distópico e catastrófico.

Ende mal, creo, inda saberemos da morte de moitas mulleres durante anos.

Vivimos nun tempo con claras trazas aos imaxinados por algúns dos mestres das utopías negativas. En efecto, confiar en que un programa informático sexa a solución da violencia de xénero suscita os mesmos interrogantes sobre a relación entre a ciencia e a política que lemos en, por exemplo, Un feliz mundo novo de Aldous Huxley.

O mais importante dos cales é, como ten sinalado a crítica, a desaparición da autonomía da acción política baixo a crenza de que a ciencia é o único medio que o home ten atopado para resolver todo tipo de problemas.

Para empezar, e por volver ao noso tema, o de corrixir a natureza dos homes que non comprenden a igualdade das mulleres. Como se a verdadeira natureza humana non fose unha fantasía científica.

[ VI] Outubro 2018 ENTREVISTA POR MARCOS SANTOS

CARLOS DO VISO

“SEI TOCAR TODOS OS INSTRUMENTOS QUE FAGO, A MÚSICA HAI QUE SENTILA” Juan Carlos Collazo, máis coñecido como Carlos do Viso, é un dos máis importantes Luthiers deste país, e está a carón da nosa casa, na parroquia de O Viso, no concello de Redondela. Visitar o taller de Carlos, supón mergullarse nun mar de sensacións, emocións e beleza estética. Conversar con el no seu obradoiro é como transportarse a outra época, a un tempo no que as cousas non se producían en serie, senón que a creación de cada obxecto era unha obra de arte en si mesma.

Carlos ti tes un ámbito de traballo moi extenso verdade?

Si, para toda España e para o mundo tamén, desde EEUU, América do Sur, Europa e de onde nos chamen, claro.

Luthier ou facedor de instrumentos?

Esta de moda o de chamarnos Luthiers pero somos construtores de instrumentos musicais. Artesáns que, aínda que se modernizaron as cousas e se mudou un pouco o xeito de traballar a man, non deixamos de ser artesáns.

E Carlos do Viso leva toda avida facendo isto?

Non, que va. Fixen un montón de cousas, fun carpinteiro, comercial… pero levo a metade da miña vida facendo instrumentos.

Como se che deu por comezar no oficio?

Sempre tiven moita afección pola música e dende que participei nun grupo de música tradicional que recuperaba cantos, bailes antigos e tamén instrumentos xuntouse a miña afección pola música e o meu coñecementos de varios instrumentos que teñen que ver coa tradición.

Así comecei a construír instrumentos.

Pero es autodidacta?

Este traballo ten moitísimo de autodidacta. Nós facemos instrumentos que practicamente so os facemos nós, son nosos os deseños.

Non foi así desde o principio, eu tiven a sorte de contar con varios mestres como Xosé Manuel Brañas, que está na Deputación de Ourense,

Repostería creativa Panadería Lambonadas Xeados

Antón Borral, que está na escola de Artes e Oficios de Vigo e xa máis tarde Xesús Reoliz que foi o que me botou unha man a comezar máis en serio co tema dos instrumentos de corda.

Que tipo de instrumentos podemos encargarche, aínda que sei

que tes unha lista de espera bastante grande non?

Si. Facemos instrumentos de percusión como pandeiretas ou tambores ben relacionados coa música tradicional, ou xa os que non teñen que ver tanto con esta música como caixas para batería ou bombos das mes-

Outubro 2018 [ VII]

REDONDELA mas que pertencen xa a unha gama máis alta. Tamén facemos pandeiretas ou pandeiros con tensores que practicamente só os facemos nós, son estes os instrumentos que nos mercan fora de Galicia. Despois facemos outra gama, os instrumentos de corda, destes facemos desde guitarras, guitarra española na que teño a especialidade de guitarras antigas con Xesús Reoliz, facemos bandolas, buzukis, mandolinas e a estrela dos instrumentos que son as zanfonas.

Zanfonas tanto de corte tradicional de Galicia e zanfonas moi modernas e contemporáneas con diferentes posibilidades técnicas.

Podes dicirnos algún dos artistas para os que tes traballado?

Si claro; Susana Seivane, Carlos Núñez, Cristina Pato, Budiño, Os Carunchos...

Caramba, impresionante O que é impresionante e ver en Alemaña a grupos de rock duro tocando heavy coas nosas zanfonas.

Como te sentes máis cómodo, facendo instrumentos tradicionais ou máis contemporáneos?

E u como me sinto máis cómodo é no bar…ha ha ha ha ha.

Non home, síntome máis cómodo cos instrumentos tradicionais, faime sentir máis seguro do que fago malia que agora mesmo facemos moitos máis instrumentos innovadores e contemporáneos que tradicionais.

Se eu quero mercar ou encargar un instrumento a onde teño que dirixirme?

Temos páxina web que é www.carlosdoviso.com e estamos nas redes sociais como twitter e facebook.

A dirección de aquí para quen se queira acercarse é Camiño Lameiro nº9, O Viso, Redondela ou ben tamén nos poden chamar por teléfono. Procuramos atender con cita previa para os encargos para que no sexa un lío.

Para ser facedor de instrumentos é preciso ou necesario ser músico?

Supoño que se pode facer un instrumento sen saber música pero ten pouco sentido porque aínda que che proben os instrumentos, se nos sabes… e como se un mecánico non soubera conducir, creo eu.

Sabes tocar todos os instrumentos que fas?

Si, todos. A música hai que sentila Ti tocas a bandola nun grupo de aquí de Redondela non?

Eu teño un espectáculo só con zanfona, un dúo, gravei diferentes discos

Os socialistas lembran que o Alcalde de Redondela votou a favor de meter contenedores en Rande na pasada reunión do Porto de Vigo

O PSdG de Redondela denuncia a calificación de chan industrial no borrador PXOM da zona de Rande

REDONDELA.

No actual borrador do PXOM aparece a franxa de terreo dende Meirande ata Punta Castiñeira calificada como chan industrial. Esta zona sitúase na Rede Natura, esta é de gran importancia ao ser instrumento na procura da conservación da natureza dentro da Unión Europea.

Dende o PSdeG-Redondela apostan pola conservación da biodiversidade da zona de Rande como así iniciaron coa creación do Centro de Interpretación del Pa-

trimonio Cultural de Rande en Meirande. Cabe resaltar que o PP de Redondela non apostou polo Museo de Rande xa que este perigou en moitas ocasións de permanecer pechado debido á falta de persoal, ao igual que non aumentou a súa oferta cultural.

Polas razóns anterioriores, os socialistas afirman “estamos en contra de que esta zona sexa calificada como chan industrial favorecendo as pretensión do Grupo Municipal do PP de Redondela de meter os con-

tenedores en Rande” continúan “en Galicia, contamos con diferentes portos secos que ademais de amosar unha compititividade industrial non danarían a nosa costa”.

Segundo os socialistas a iniciativa de meter os contenedores en Rande, aprobada nunha reunión do Porto de Vigo onde estaba presente o Alcalde de Redondela amosando o seu apoio, é oscurantista xa que foi durante unha xuntaza no verán que non foi comunicada nin consensuada coa veciñanza e

partidos políticos da oposición de Redondela. Ademais, esta iniciativa do PP plantexa tres opcións de viais cara Meirande agochada polo PP xa que non aparecen no borrador do PXOM, pola contra si que aparece a calificación de chan industrial pese a que o ano que vén remata algunha concesión industrial. Finalizan os socialistas afirmando “o PP está ocultando de forma electoralista o mandato da cúpula do PP de convertir Rande nun almacén de contenedores”.

O BNG reclama a recuperación do Val do Maceiras REDONDELA.

O BNG presentou ante a Consellaría de Medioambente unha suxestión previa á Avaliación Ambiental Estratéxica co fin de que se recollera a recuperación do Val do Maceiras. “Arredor de 20 hectáreas víronse afectadas polas obras do Eixo Atlántico de Alta Velocidade, que supuxeron unha importante degradación deste entorno”, afirman dende a organización nacionalista. A suxestión transmitíuse igualmente ao Equipo Redactor do Plan Xeral.

Non renuncian dende a organización nacionalista ao Proxecto de Recuperación que a daquela concellaría de medioambente remitíu ao Ministerio de Fomento. As obras supuxeron acabar con fértiles terras de labradío, o sistema de rego e acuíferos que abastecían á veciñanza, ademáis do negativo impacto sobre moitas vivendas.

“O Proxecto e a nosa suxestión apostan pola recuperación deste singular espazo medioambiental, onde

se conxugarían a posta en valor do medio natural, coa explotación racional e comunitaria da mazá, ademáis de crear espazos públicos de lecer. Incluíase a Senda polo río Maceiras ata o casco urbán de Redondela permitindo a recuperación de vexetación e fauna de ribeira” salienta o responsábel local, Anxo Lusquiños, asinante da suxestion do BNG. “Trataríase dun Proxecto de compensación polas obras, ao que Javier Bas renunciou ao non presionar nin a Fomento, nin ás empresas concesionarias, abandoando á súa sorte á veciñanza”, sinalan dende o BNG. Acusan de pasividade total ao goberno municipal de Redondela nesta cuestión, afirmando que “preferiron gastar máis de 200.000€ co cartos do Concello ou da Xunta”.

Consideran dende o BNG que o alcalde de Redondela, renunciou por amiguismo político a que este Proxecto fora unha realidade.

Café - Bar

REDONDELA. Ao lado do parque do Salgueiral

[ VIII] Outubro 2018 ENTREVISTA POR XOÁN ALONSO (PIPA)

VERÓNICA POSADA. COORDINADORA DA SAR

“CANDO PERDEMOS PÓÑOME DE MOI MALA OSTIA” A SAR é unha das institucións deportivas máis importantes de Redondela. Este equipo de Balonmán conta xa con 55 anos de historia, e deu acubillo a centos de mozos e mozas da nosa vila, que ao longo destas máis de cinco décadas de vida pasaron polas súas ringleiras. Na actualidade unha moza e un mozo da localidade, Verónica e Iván, exercen a coordinación do club. A Nova Peneira falou con Verónica, unha excelente conversadora, profundamente implicada co seu traballo e co seu deporte.

Iso de ser coordinadora dunha entidade tan relevante para Redondela como a SAR, non sei exactamente en que consiste, pero a verdade soa importante Ha ha ha. Ben pois consiste en coordinar o funcionamento loxístico das distintas estruturas do club. Somos dúas persoas as que exercemos esa función. O meu compañeiro Iván Vázquez coordina os equipos masculinos, e eu os femininos.

A túa é unha función remunerada ou vocacional?

Remunerada.

Pero polo pouco que te coñezo, teño a sensación de que vocacional tamén é?

Si, a verdade que si. O Balonmán en xeral é a SAR en particular é o que a min me gusta. É posible vivir do balonmán?

Non, non é posible Do masculino tampouco?

Hai moi poucos equipos dos que se poida vivir do balonmán. En Galicia, por exemplo eu creo que só os que están en ASOBAL (máxima categoría do balonmán masculino).

Vós estades en división prata. O ascenso á máxima categoría é un obxectivo realista?

Nós xa levamos 4 anos na nosa categoría, REDONDELA.

A proposta de AER baseábase unicamente en criterios ambientais mentres que a proposta do PP, a pesar de que aceptou as rebaixas por baixa contaminación, no resto dos casos só era relevante para os vehículos de maior cilindrada; buscando réditos electorais.

Javier Bas vén de propoñer ao pleno unha baixada do chamado “imposto de rodaxe” proclamando que “baixan os impostos”. Pode que no PP pensen que a cidadanía de Redondela se vende por 1, 3 ou 7 euros.

Para que a veciñanza entenda, coa proposta do PP: - Se por un coche de escasa cilindrada paga 18€ ao ano, agora pagaría 17€. Un ridículo aforro de 1€ no ano.

e o noso obxectivo sempre é quedar o máis arriba posible. Nos últimos dous anos quedamos de 4, e só se meten as dúas primeiras na promoción de ascenso.

Agora mesmo estamos nun momento complicado, temos varias xogadoras importantes mancadas e non empezamos ben a temporada.

Cando comezou a túa afección pola balonmán?

Aos 12 anos iniciouse a miña historia con este deporte.

Cal foi o motivo?

Eu facía ximnasia, tiña unhas amigas que practicaban o balonmán fun con elas unha vez, e xa non foi posible que o balonmán e eu nos separásemos nunca, agás unha pequena paréntese que fixen cando estiven de Erasmus.

Onde fixeches o Erasmus?

En Madeira, un sitio precioso, e unha experiencia marabillosa para min.

Canto tempo estiveches como xogadora?

Entre os distintos equipos xoguei 10 anos na SAR Unha fonte de información que temos díxonos que te puñas de moi mala ostia cando perdes?

Ha ha ha ha, pois si, teño que confesar que a túa fonte proporcionouche información verosímil.

Existe machismo no deporte?

Si En que o percibes? Ás veces hai árbitros que non me veñen dar a man, cando era a adestradora do equipo B, en ocasións non me saudaban ou sentía que me deixaban como nun segundo plano.....O machismo no deporte como na vida percíbese en multitude de micro actuacións cotiás. Mesmo en cuestións puramente estruturais, no balonmán feminino, en todos os deportes femininos, hai moitísimos adestradores

que son homes, algo imposible de ver á inversa. É verdade, eu recordo que hai anos houbo un intento de facer a unha muller adestradora do equipo masculino de COPA DAVIS de tenis e case hai unha revolución, comezando polo tenista ese que nos queren presentar como modelo de valores morais....

Si, bufff houbo un balbordo de tres pares de narices.

Como ves o futuro do balonmán feminino en Redondela?. Hai canteira de nenas nos equipos xuvenís e infantís da SAR? Hoxe en día hai máis nenas interesadas en formar parte dos equipos femininos, ca nenos nos masculinos.

As xogadoras que tedes son fundamentalmente da comarca de Redondela?

Si esencialmente si. Temos algunha fichaxe de fóra, pero a nosa aposta é inequívoca pola canteira.

Rematamos Verónica agradecendo a túa amabilidade e cunha última cuestión. Que tal se porta o concello coa SAR? Imos ver, malia que somos o club de Redondela que máis subvencións recibe do concello, eu creo que se poderían portar un pouco mellor,sobre todo no tema do material, algo do que estamos moi escasos. Nós levamos o nome da vila fóra de Galicia, pois xogamos en Asturias Canarias e Castela León.

Moitas grazas.

O Partido Popular impide a rebaixa do imposto de rodaxe proposta por AER

- Se paga 52€ por este imposto, coa proposta do PP pagaría 49€ por ano. Un “gran aforro” de 3€ cada ano.

- Se paga 112€, o desconto aumenta, pagaría 105€. Só 7€ menos ao ano.

Estas pequenas rebaixas (de 1, 3 e 7 euros ao ano) a estes 3 tipos de coches, que son os da maioría da veciñanza, xa que afectarían a 13.632 propietarios, suporían un descenso para as arcas do Concello de 68.628€ cada ano.

En canto aos coches de maior cilindrada, coa proposta do PP, quen paga 142€ pasaría

a pagar 133€ e quen paga 218€ pasaría a pagar 205€. Vemos que os máis beneficiados serían estes coches de maior cilindrada, porque aforrarían entre 9€ e 13€ cada ano. Son 547 propietarios, que en total deixarían de aportar 5.321€ ás arcas municipais.

A isto chámalle Javier Bas “baixar os impostos”. AER prefire chamalo “deixar de prestar servizos á cidadanía” ou “non saber que facer cos recursos municipais”. Porque estas rebaixas, a pesar de ser irrelevantes para a maioría da veciñanza como acabamos de

ver, en cambio si que implicarían unha rebaixa importante nos ingresos do Concello. Estaríamos a falar, sumando todos os tipos de vehículos, de máis de 90.000 euros menos; cartos que son necesarios para prestar os servizos públicos á cidadanía. Ademais, hai que ter en conta outro aspecto importante: a cantidade de cartos que Redondela percibe do Estado é maior canto maior é o esforzo fiscal por habitante. Os indicadores de presión fiscal sinalan que Redondela xa posúe un índice de esforzo fiscal por habitante inferior á maioría

dos concellos cunha poboación similar (é o cuarto máis baixo dos que presentan os concellos en Galicia de máis de 20.000 habitantes). Polo tanto, esta rebaixa proposta por Javier Bas implicaría ademais que o noso Concello reciba menos cartos do Estado.

AER propuxo exclusivamente rebaixas temporais cun criterio ambiental e seguindo a etiqueta ambiental da DGT: canto menos contaminante sexa un vehículo, máis rebaixas.

Estas rebaixas propostas por AER supoñían: O Partido Popular de Javier Bas negouse a deixar esta proposta e retirar a súa. Está claro que pensan que poden comprar á cidadanía por 1, 3 ou 7 euros.

Outubro 2018 [ IX]

REPORTAXE DE G. FIGUEIREDO REDONDELA.

AER quere deixar claro dende un principio que está dacordo cos puntos que se demandan no manifesto presentado polo Goberno Local: 1. Realización inmediata das obras de mellora comprometidas en Chapela nas zonas do Torreiro, Pasán, camiño de Mouriño, Fonte Cornido e tamén no paso superior de Trasmañó.

2. Colocación inmediata das pantallas contra ruído no tramo de Chapela 3. Supresión inmediata da peaxe inxusta de Rande 4. Presentación inmediata do estudo prometido da viabilidade da apertura dunha saída da AP9 na zona coñecida como Torres de Padín Ata aquí estamos todas e todos dacordo, pero despois dunha década comprobouse como os gobernos que saían e entraban na Moncloa aprobaban e licitaban

AER rexeita o manifesto do PP sobre as obras pendentes da AP-9

as obras de AUDASA sen ter en conta en ningún momento os danos e prexuízos que esa obra causaría a Redondela. O tempo e as numerosas demandas feitas deixan claro que dende o inicio deste despropósito, os responsables dos Ministerios de Fomento dos diversos gobernos que entraban e saían eran totalmente coñecedores de que estaban aprobando un proxecto que carecía das xustas compensacións e melloras para unha poboación que ía a sufrir unhas obras de tal calibre, mesmo sen a existencia dun mínimo estudo de impacto ambiental.

Despois de ser testemuñas estes anos do padecido pola veciñanza, a Agrupación de Electores de Redondela non pode

asumir o manifesto tal como está redactado. Dende AER esperábamos que o goberno local buscaría un texto integrador, pero o alcalde pasou directamente a presentar un texto partidista sen consenso e sen reflectir a realidade pasada. Non buscou ese consenso necesario do resto dos grupos da corporación, pois non o enviou previamente para consultalo, nin nolo facilitou na xunta de voceiros celebrada o día oito de outubro para tratar precisamente o tema das mobilizacións que pretendía o alcalde.

Ou sexa, é un manifesto que nin é de consenso nin representa á maioría da corporación. Outro tema a resaltar por AER respecto á xunta de voceiros celebrada sobre esta cuestión, é a falta de

responsabilidade do resto de grupos da oposición ao non asistir ningún deles a esta xuntanza cunha orde de día deste calado.

AER considera que non se pode mandar algo deste xeito aos consellos parroquiais sen dar tempo a que as asociacións de cada sector analicen o manifesto. Levamos anos insistindo en que aos consellos parroquiais debe irse con reunións previas das asociacións, non poden servir de instrumento partidista onde uns poucos directivos avalen de xeito improvisado ao goberno local sen haber unha representatividade real do que se decide nas asociacións.

Tamén consideramos que o Partido Popular (PP) non pode vir xunto aos directivos

da Asociación de aAectados a falar de unión veciñal cando ambos decidiran que a veciñanza non puidera asistir como público ao Consello Parroquial de Chapela, quedando este un ano bloqueado. Decidiron manter reunións privadas “en outro formato”( así as chamaban) á marxe da Comisión de Seguimento, deixando de lado aos grupos políticos da oposición (que son maioría no pleno) e ás asociacións de veciños. Comisión de Seguimento que cando as obras estaban no seu maior apoxeo tamén se atopaba bloqueada e secuestrada polo goberno local.

Non pode ser que nun proceso duns 10 anos (20082018) fagan referencia a todo o malo do goberno do PSOE, que serían uns 3 anos, e ningunha referencia negativa aos gobernos do PP, que duraron practicamente 7 anos.

TAPERIA TABERNA GALEGA

TROPA DO CARALLO AS MELLORES TORTILLAS DA COMARCA A CARÓN DA PRAZA DE FORNELOS

[ X] Outubro 2018 ENTREVISTA POR TINO LAGO

OLGA RODRÍGUEZ PUGA. PRE CANDIDATA ÁS PRIMARIAS DO PSDEG-PSOE Á ALCALDÍA DE REDONDELA

“O CONCELLO TEN QUE SER UN INSTRUMENTO QUE AXUDE A RESOLVER OS PROBLEMAS REAIS DA XENTE CON AXILIDADE, NON UN CIRCUITO DE OBSTÁCULOS” Creo que era Carmen Martín Gaite a creadora do seguinte pensamento: “Non hai pracer máis grande ca manter unha conversa interesante cando a persoa que fala ten gañas de falar, e a persoa que escoita ten gañas de escoitar”.

Así o penso eu, e así o experimento tamén con frecuencia no meu traballo; conversando con algunhas persoas nunca me pasa, con outras pásame ás veces e con outras como por exemplo coa protagonista da entrevista de hoxe, pásame sempre. Olga é unha militante socialista redondelá que se presenta ás primarias da súa agrupación local coa intención de liderar a candidatura da súa organización política e tentar desaloxar democraticamente ao PP do goberno de Redondela.

Quixemos coñecela mellor e descubrimos a unha muller intelixente, firme, sensible á dor allea e decidida a ser a primeira alcaldesa na historia de Redondela. Velaí vai o que deu de si a nosa extensa conversa Queremos coñecerte un pouco máis Olga. Quen é Olga Rodríguez Puga?

Son unha veciña de Redondela, nai de 2 fillos, que leva máis de 20 anos traballando no rexistro da propiedade. Os meus amigos considéranme resolutiva, pode ser que o sexa, eu considérome unha persoa empática e que entende a política como unha ferramenta para mellorar a vida das persoas.

De feito ti tes antecedentes na familia cunha implicación fortísima na política local de Redondela, verdade?

Si, supoño que te referirás ao meu primo Bullo, un histórico do socialismo de Redondela, e un home moi querido para min.

Si, claro, falaba de Bullo. Que tremenda ilusión lle faría verte de alcaldesa de Redondela.

Faríalle unha ilusión enorme, supoño que si.

Cando entras no PSOE? No ano 2011, despois de que se perdera a alcaldía de Redondela.

Caramba, que curioso entrar xusto despois dunha derrota?

Ben, eu sempre, en toda a miña vida, tentei practicar a máxima de que hai que estar nos sitios por convicción non por interese. E despois daquela derrota, eu, que son socialista de convicción, considerei que era necesario que unha nova xeración lle dese un pulo de frescura e ilusión ao socialismo de Redondela.

E a partir de alí unha carreira continúa Si, iso é a política, pero cando unha está absolutamente ilusionada e firmemente convencida de que ten moito que aportar e sobre todo de que quere dar todo o que ten para que a política poida axudar a mellorar a vida dos demais, é unha carreira apaixonante. No 2012 fun elixida para formar parte do Comité Nacional de Ética e nas eleccións autonómicas dese mesmo ano formei parte da candidatura socialista, posteriormente fun membro do comité nacional e dende que Gonzalo Caballero é secretario Xeral formo parte da executiva nacional do PSdG.

Ti, alén da militancia política, tamén tes unha importante e activa participación no tecido social e cultural da túa vila?

Si, en Redondela e fóra dela tamén.

Non quixera vincular a ningunha das asociacións nas que participo coa miña militancia política, porque en todas elas compartimos espazo e traballo xente moi dispar, persoas para min moi enriquecedoras, o certo é que como mellor se aprende cales son os problemas reais, é traballando cóbado con cóbado coa veciñanza. Ademais eu considero que Redondela é o que é gracias a súa xente solidaria, chea de inquedanzas e creatividade. É Redondela, un caso anómalo, que se acabará estudando en politoloxía, no que cunha maioría sociolóxica claramente de esquerdas, goberna a dereita?

Alén de anómalo e verdadeiramente triste. Redondela é socialmente de es-

querdas, e así debe ser o seu próximo goberno municipal.

Se obtés a confianza maioritaria para encabezar a candidatura, os resultados fan que a esquerda de Redondela obteña, na distribución aritmética que sexa,11 ou máis actas, comprométeste a que o PSdG se sentará cos demais partidos de esquerdas con vontade inequívoca de chegar a un acordo de goberno?

Desde logo. Estamos nunha época política na que as maiorías absolutas serán a excepción. E quen non entenda que os pactos serán imprescindibles para artellar gobernos, non está na realidade.

Eu teño clarísimo que debe ser así, e a modo de exemplo de como a oposición pode e debe pórse de acordo quixera citar o tema da plusvalía. A modificación da ordenanza da plusvalía foi mérito de toda a oposición.

Nestes 7 anos de goberno do PP, Redondela empeorou?

Outubro 2018 [ XI]

Absolutamente.

Por que?

O trato que se lle dá ao inmenso caudal de expresión cultural que ten Redondela é nefasto. Como dato significativo, en 7 anos 4 concelleiros e para min só un deses catro estivo á altura do cargo que foi Julio Alonso. Poño máis exemplos, cando o PP chegou á alcaldía o multiusos tiña unha actividade inxente, hoxe só se utiliza para actividades esporádicas.

Os Centros culturais están desatendidos e as súas iniciativas atopan no Concello, no canto de axuda, unha barreira de importantísimas trabas burocráticas.

Por outra banda a presunta boa xestión económica é só iso, presunta. Os orzamentos que o PP coas súas artimañas foi sacando adiante, cando os sacou foron totalmente ficticios. No tocante ao gastos as partidas de Servizos Sociais, por exemplo, quedan sempre sen executar e a iso chámanlle aforro, non se pode aforrar no que máis se precisa.

No tocante aos ingresos foi a veciñanza quen sufriu a xestión económica do PP, no primeiro mandato coas plusvalías derivadas dunha ordenanza inxusta e que o PP non quería modificar porque lle sacou moito rendemento e neste segundo mandato co tema do Catastrazo e o cobro da subida do IBI dos catro anos anteriores. O mesmo pasa coa presunta transparencia, tamén presumen dela máis os ingresos do alcalde non aparecen por ningún lado, no pleno do mes de Setembro por unha pregunta de AER puidemos saber que cobra case 80.000€, pero eses datos non aparecen na web do concello por máis que busques.

Outra eiva importantísima deste goberno é que Javier Bas, é un militante fiel e leal aos intereses do PP, e cando eses intereses chocan cos de Redondela, escolle sempre PP. Ben, no tema da AP9 agora está moi activo nas protestas?

Si claro, pero terías que preguntarlle a Javier por que non foi tan impetuoso nestes 7 anos, seguramente de telo sido seguro que as xustas demandas da veciñanza de Chapela estarían xa atendidas.

Agora é evidente que se pon así porque o Partido Popular non acaba de encaixar o cambio de goberno central.

Se ti es alcaldesa de Redondela, actuarías igual na defensa do interese de Redondela, haxa en Madrid un goberno do PP ou un goberno do PSOE? Si, rotundamente si. O meu compromiso será con Redondela. Ademáis que non sería nada novidoso, gobernaba Xaime Rei en Redondela cando eu protestaba diante do concello pedindo o patio cuberto para o colexio Santa Mariña onde estaba meu fillo, e Zapatero era aínda presidente cando eu comecei a protestar polos desafiuzamentos.

Como estás levando o proceso interno de primarias?

Con normalidade. Penso que este tipo de procesos xa forman parte da cultura política do PSOE e así o vai interiorizando a nosa militancia.

No caso de que a afiliación lle dea o apoio á túa compañeira Digna, ti estarás detrás dela como unha militante leal?

Con certeza absoluta, como estou segura que fará ela, no suposto de que os

meus compañeiros e compañeiras ma dean a min. Só quero dicir que estou encantada de que a próxima socialista que compita pola alcaldía de Redondela sexa muller.

Agora o PSdG ten 6 representantes na corporación. Que número de actas asinarías ?

As necesarias para que o PP abandone o goberno municipal. Se teño o aval das miñas compañeiras e compañeiros para encabezar a candidatura vou poñer todo o que teño para tentar recuperar a confianza das persoas que algún día confiaron en nós, e logo deixaron de facelo.

Chapela é tratada con xustiza polo goberno local?

Non. Chapela non ten a atención nin as infraestruturas adecuadas para o seu número de habitantes. E iso hai que resolvelo.

Quero falar de Eduardo. Se obtés a confianza maioritaria, Eduardo Reguera pasará a ser un vaso chinés?

Non me gusta esa expresión de vaso chinés referida a Eduardo, non é de xustiza. Eduardo é un moi bo compañeiro, anunciou que ao rematar este mandato se retiraba da vida institucional pero segue a traballar no orgánico, el é membro do Comité Nacional, e sei que podo contar con el para o que precise.

Sempre no suposto de que gañes as primarias, se es elixida alcaldesa, serías a primeira muller na historia de Redondela en asumir esa responsabilidade, non te dá certa vertixe?

Non, todo o contrario, prodúceme un enorme orgullo, ademais con esta res-

posta quixera aproveitar para homenaxear a Paqui Canal, e Cecilia Pérez Orge, mulleres pioneiras que no seu momento encabezaron listas electorais no noso pobo, a do PP a primeira e a do BNG a segunda.

Na hipótese de que chegues a ser alcaldesa, dime algún dos eixos fundamentais que tes pensado desenvolver?

-Recuperar o inxente caudal de expresión cultural que ten Redondela. Facer que o Concello sexa unha ferramenta que axude á actividade do asociacionismo local e non que sexa unha lousa de inmensas trabas burocráticas.

-Atender de maneira xusta e dilixente as necesidades dos colectivos máis vulnerables. Eu non podería presumir dos cartos de tesourería, se hai veciñas e veciños que sofren e quedan atrás -Desenvolver programas de atención á mocidade. O concello actualmente non ten nada neste eido.

-Mellorar os espazos e os contidos de atención á xente maior, e fomentar a participación inter xeracional e o voluntariado.

-Tratar con xustiza e equidade a todas as parroquias. Un veciño de Cabeiro ten os mesmos dereitos ca un do casco urbano. Modificar a idea de orzamentos participativos, o que hai agora non vale.

-En definitiva, facer do Concello un instrumento para resolver os problemas reais da xente, non unha sorte de improvisación e aforro onde non hai que aforrar. Todo isto pódese e débese facer cunha política económica responsable e con capacidade de empatizar cos problemas e necesidades das persoas.

[ XII] Outubro 2018 ENTREVISTA POR XOÁN ALONSO

O DEPORTE EN REDONDELA Como non todo na vida vai ser fútbol, hoxe achegámonos ao marabilloso deporte da patinaxe artística, verdadeiro exemplo da fusión da beleza estética máis intensa e o exercicio físico. Anova Peneira conversa con José Aldán, presidente do Club de Patinaxe de Redondela “BOLBORETA”.

JOSÉ ALDÁN

Anova Peneira conversa con José Aldán, presidente do Club de Patinaxe de Redondela “BOLBORETA”.

Cando xurde a idea de meterse de cheo nun deporte como o patinaxe?

A idea xurde porque o club estaba cara abaixo e a presidenta anterior non facía nada. Como a miña filla fai patinaxe no club decidín meterme de cheo na directiva e meterme de presidente. Metinme porque teño tempo, teño medio día libre e o podo compaxinar co traballo, senón sería imposible. Así refundámolo club hai tres anos e medio.

Dende cando existe este club?

Ten xa 19 anos pero nos estamos desde o 2015.

Cara quen está enfocado este deporte?

Está enfocado para tódalas idades dende os 3-4 cara adiante. Contamos con escolas deportivas nos colexios para os rapaces-rapazas do cal estamos moi satisfeitos. Contamos con moitas nenos e algún neno, tamén e certo que este ano non puidemos facer as probas de acceso que facémolos todos los meses de setembro. O ano pasado andabamos polos 130 compoñentes entre federados e escolas.

Falamos de patinaxe artística, falamos xa de arte non?

Si de arte e de show na pista. Estamos encantados, dende que chegamos fichamos a unha adestradora nova que se chama Ainoa. É unha rapaza nova moi comprometida co equipo e temos rapaces e rapazas moi comprometidos tamén. Demos un cambio moi grande e pasamos de andar a patinar polas festas a patinar ao nivel máis alto.

Como se afecciona un a este deporte?

Eu creo que pola familia que forman, na unión que teñen as rapazas no equipo.

O compromiso é total co club?

Si, as nenas pasaron de ir a festas, aniversarios e de máis eventos sociais a envorcarse totalmente co equipo. Para o único que piden tempo nas fin de semana e para poder estudiar.

Nos somos un club moi modesto e un traxe de patinaxe anda ao redor de 200€ para competir a nivel galego ou estatal, ademais que temos que cobrar unhas pequenas cotas para poder manter o club, sabemos que moitos pais están no paro e non é fácil. Facer un cambio de rodas sae en 50€, non é un deporte

barato. O club ten un pequeno remanente e se lles permite aos pais pagar pouco a pouco na medida que poidan para que ningún rapaz quede fora do club.

Tedes problemas para poder desenvolver os adestramentos non?

Temos problemas por falta de espazo para adestrar, os pavillóns non chegan, hai moitos clubs de diferentes deportes que levan arraigados moito tempo e nós temos que adaptarnos aos horarios que quedan libres, temos adestrado a horas pouco axeitadas e sabemos que é por falta de espazo, os pavillóns non chegan para todos.

En que nivel está Bolboreta a día de hoxe?

Os dous equipos compiten no Campionato de España e no Campionato Galego con idades comprendidas de entre 12 e 16 anos.

Como se sufragan os custos das viaxes?

De pequenos aforros que ten o club, da subvención do Concello de Redondela que nos devolve un 50% dos gastos e o resto das venda que fan os rapaces e

rapazas. Venden rosquillas e organizamos festivais para sacar algo de cartos.

Estiven buscando patrocinadores pero de momento non temos. Galicia está como segunda competidora a nivel estatal despois de Cataluña e os clubs de patinaxe enchen os pavillóns onde compiten pero non temos patrocinadores.

E falando a eses niveis non hai intereses de empresas por patrocinar este deporte, parece que so se patrocina o fútbol ou o balonmán?

Bolboreta hoxe en día por aí adiante leva o nome de Redondela a onde viaxa, xa temos un nome. O ano asado quedamos campións do Campionato Internacional de Vigo no que compiten toda España e Portugal tamén, quedamos cuartos coas nenas pequenas, competimos en Madrid e quedamos cuartos tamén no Internacional de Madrid, gañamos o Internacional da Coruña e considero que neste pouco tempo fixemos cousas moi grandes xa.

Este é un deporte maioritario de mulleres non, por que?

Outubro 2018 [ XIII]

ENTREVISTA Porque tempo atrás non se fomentou para os rapaces, o das nenas era andar a patinar e os nenos co balón de fútbol.

Pero agora iso xa está cambiando.

Eu estou moi contento porque teño bastantes nenos, somo o equipo que mais nenos ten. Temos nenos nas escolas e un deles xa sube agora para o club este ano.

Perece xenial que se fomente como un deporte unisex, non só de rapazas.

Que teñades rapaces sexa un incentivo para atraer ao club mais nenos e nenas, que sexa un deporte para tódolos sexos.

E verdade, e tan ben que se senten xuntos, como se fosen unha familia moi aberta e ata que comparten vestiario, non hai prexuízos entre eles. Tanto no noso club como nos outros.

Eu persoalmente agradezo o voso traballo, que o futuro sexa prospero para o club e para vos, que vos acompañen as alegrías.

Pola miña parte vai ser todo igual, non tiro eu polas rapazas, senón que tiran elas por min. Eu acabo o meu mandato o ano que ven e xa estou cumprido.

Pero, igual segues máis tempo non?

Pois igual si, xa me andan co tema e se podo igual sigo, sigo polo deporte e polas rapazas.

Están aí arriba e para o ano que ven aínda son moi novas, teñen 16 anos e quédaslle toda unha vida por diante no deporte. Aínda lles queda uns 10 anos neste deporte e ese e moito tempo para conseguir grandes cousas, son rapazas que se coidan moito.

Igual me pega a inspiración e si na casa non me berran moito, jajaja, seguiremos así, a ver que pasa.

Voume reunir co concelleiro de Redondela para ver se nos pode mellorar un pouco as cousas economicamente para poder favorecerlle as rapazas a mobilidade cos adestramentos, pois agora comezan no instituto e xa é un pouco máis complicado o desprazamento para os adestramentos.

Pois sería bo que por parte do Concello vos axuden a seguir tirando cara arriba, que se fixen un pouco máis nun club como o Bolboreta para que poidades seguir ofrecendo unha vía de escape neste mundo a tódolos cativos, moito ánimo.

Moitísimas grazas.

O Atlético Villar vence ao C. D. Nieto por 0-1 REDONDELA.

O Atlético Villar gaña no campo do Nieto e continúa a súa meritoria andaina pola segunda autonómica. O pasado 21 do mes de outubro o furacán de Vilar de Infesta subiu un chanzo máis na procura do seu obxectivo de estar nos primeiros postos na categoría na que compite, gañando no campo do Meixoeiro ao CD Nieto por 0-1.O gol foi anotado polo seu xogador Mar-

cos. Chamounos a atención o feito de que o adestrador do Villar, Moncho, estivera na grada, no canto de onde debe estar, no banco. Seica cumpría unha sanción de tres partidos imposta por unha protesta un tanto airada de máis, ao árbitro dun encontro anterior.

Parabéns a toda a familia do Atético Villar, e en particular a Manolo, que como sempre estaba no campo vivindo o encontro con intensidade.

A Cantina

Soutomaior

NOVA XERENCIA. COÑÉCENOS

[ XIV] Outubro 2018 REDONDELA

AER denuncia ocultismo do goberno local ante a censura a un participante no concurso de Drag Queens REDONDELA.

O PSdeG-Redondela critica a falta de limpeza nos ríos de Redondela

REDONDELA.

Moitos veciños e veciñas trasladaron as súas queixas ao PSdeG-Redondela por mor da falta de limpeza nos ríos de Redondela. Pese a existir unhas queixas xeralizadas sobre a deixadez do Goberno Municipal do PP de Redondela, a veciñanza resalta varias zonas: a contorna do Río Pexegueiro ao seu paso pola zona de equipamentos deportivos e na Estrada Campo de Fútbol, ao igual que a zona do paseo Maceiras e o montículo de sedimentos máis maleza no Río Alvedosa detrás dos xulgados.

Para os socialistas “a falta de mantemento do medio por parte do Goberno Municipal do PP é evidente, existen tramos de río onde parece inexistente este debido ao lixo, malexa e sedimentos. O mantemento do río ten que ser constante e non cando este desborde. Isto último pódese comprobar coa cantidade económica investida tras o último desborde do río e non antes” por outro lado “os populares deberían esixir máis inversións a Augas de Galicia no noso Concello xa que estas son mínimas ou puntuais cando pagamos o canon da auga como todos os concellos”.

O pasado 27 de agosto, a Agrupación de Electores de Redondela solicitou por escrito ao goberno local o acceso á acta do xurado do concurso da “VIII Gala Drag Queen” do Entroido de Verán 2018 e o acceso ós acordos adoptados polo Comité de Organización en relación ao desenvolvemento do concurso deste ano.

Esta solicitude buscaba poder contrastar as informacións que o entorno dun dos concursantes trasladara á Agrupación. Información moi preocupante e mesmo sorprendente nun concurso enmarcado na rebeldía e irreverencia ao que se soe asociar o entroido. Na data actual, xa transcorrido un tempo prudencial, o goberno municipal non proporcionou a información solicitada cando ten a obriga de facelo transcorridos cinco días dende a solicitude realizada por un grupo da corporación.

Para AER, que esta información non se lles proporcione implica que, ou non existe acta e non se toma nota das decisións do xurado

deste concurso, o que non parece unha actuación debidamente regulada, ou o que é peor, que se oculta esta información dando así veracidade ao exposto polo entorno da Drag Queen afectada.

Acto discriminatorio

Así pois, o entorno familiar do afectado denunciou un acto totalmente discriminatorio por parte da organización do concurso de Drag Queen e en particular polo propio alcalde de Redondela.

O participante, sendo xa o segundo ano que concorre, presentou un espectáculo titulado: “Padre, hijo, espíritu santo, Amén”. O disfrace simulaba a un cardeal que se ía transformando en virxe para rematar en drag queen, acompañado de 2 rapazas disfrazadas de monxas e un rapaz que faría de Xesús Cristo, que conxuntamente realizarían o espectáculo de transformismo. Segundo a súa versión, minutos antes de subir ao escenario infórmanlle que debería suavizar e modificar o seu espectáculo, o que é

practicamente imposible con tan pouca marxe de tempo.

A organización indicáralle de parte do alcalde que con eses disfraces non podían saír ao escenario, co consecuente enfado dos participantes. A situación foise tensando ante unhas medidas que foron cualificados polo entorno do concursante como censura en toda regra.

De verificarse esta situación atopámonos cunha inxerencia do alcalde e da organización nun concurso que tiña unhas normas que non foron incumpridas polo participante. Unha situación de descualificación do concurso simplemente polo disfrace escollido e máis por unha composición de transformismo relacionada coa Igrexa.

Ou sexa, por unha decisión persoal sen fundamento contrastable e baseada en prexuízos e un descoñecemento total da sátira e retranca da que tradicionalmente beben os entroidos de tódolos lugares do mundo. Unha atemporalidade propia do medievo se cabe.

TAPERIA

O MUELLE Cesantes Avda. Mendiño. 76

"SENTIMOS PAIXÓN POLO NOSO TRABALLO.PROBA O MELLOR CHURRASCO DE REDONDELA" Nova Xerencia. Coñécenos.

Outubro 2018 [ XV]

REPORTAXE

POR G. FIGUEIREDO

O CASTELO DE SOUTOMAIOR O

castelo de Soutomaior atópase na parroquia de San Salvador de Soutomaior, en Soutomaior, na provincia de Pontevedra.

Atópase na cima do Outeiro Viso, 119 metros por encima do nivel do mar, nunha posición dominante na confluencia de dos ríos Oitaven e Verdugo, lugar estratéxico para controlar o tráfico entre o oeste e o centro de Galicia. Erixido en data incerta, é o lugar de orixe e o centro de poder dunha das cepas máis significativos da Galicia medieval, os Soutomaior.

A primitiva orixe desta fortificación non está clara. Unha lenda deste castelo refírese á súa construción no tempo antes da invasión musulmá da Península Ibérica. A historiografía, por outra banda, aínda que non hai evidencia documental que o corrobore, é que data do século XII e a súa fundación vincúlase a D. Pax Méndez Sorrede, que viviu en tempos de Alfonso VII (1126-1157) e de D. Fernando de León (1157-1188) que foi o primeiro en empregar o apelido Soutomaior.

Desde entón, a casa Soutomaior participou na maioría dos acontecementos políticos e sociais na historia de Galicia, especialmente na guerra civil entre Pedro I de Castela e Enrique de Trastamara na guerra con Portugal, na gran revolta Guerra Irmandiña, ou en múltiples enfrontamentos entre os bispados de Tui e Santiago, e as casas nobres galegos xuntos.

Pedro Álvarez de Soutomaior, coñecido como Pedro Madruga, foi o personaxe máis salientable desta familia, e con el acadou a maior cota de poder e, en consecuencia, a renovación do castelo.

Do protagonismo exercido durante as contendas bélicas o castelo pasa á súa segunda etapa, na que cobra un carácter máis residencial e de administración do señorío. Durante a Idade Moderna seguirá sendo propiedade da familia orixinal pero pouco a pouco vai entrar en declive debido ás súas disputas internas. A finais do século

XVIII Benito Fernando Correa, tras longos preitos, queda definitivamente co castelo, no que efectúa algúns cambios, coma a substitución do escudo de armas da porta principal polo seu propio.

Na terceira etapa o castelo de Soutomaior convértese en estancia de verán dos marqueses de la Vega de Armijo, que, tras as obras de restauración, transforman a fría fortaleza nunha acolledora casa residencial. Desta época son a capela e as árbores do parque que aínda hoxe se conservan. Os herdeiros dos marqueses manteñen o interese pola fortaleza e chegan a construír un sanatorio nas inmediacións, pero a principios do século XX perden o castelo por motivos políticos. Este sae a poxa en 1917, o que leva consigo a súa decadencia e abandono. Despois de varias vendas e o deterioro das súas instalacións, en 1982 adquíreo a Deputación de Pontevedra quen acomete unha importante obra de restauración.

Hoxe é afortunadamente un patrimonio público.

O máis bonito deste castelo é, sen dúbida ningunha, o seu terreo, que comprende 25 hectáreas e ó longo da súa historia, foi destinado a distintos usos. A orixe do parque e dos xardíns arranca de finais do século XIX, cando os marqueses de la Vega y Armijo, deciden transformar o castelo nunha casa de veraneo. Desde entón podemos atopar numerosas especies de plantas, algunhas delas con máis de oitocentos anos de antigüidade, desde os cedros do Líbano, eucalipto, abeto, palmeiras, camelias, castiñeiros, laranxeiras, magnolias, plátanos, acivro, ciprés, sequoia

e unha multitude de especies fetos ou plantas florais tales como hortensias que confírenlle un fermoso colorido.

Pero de todas estas plantas, a que colle máis importancia coa compra en 1982 da Deputación de Pontevedra, é a camelia. Desde que adquire a propiedade a Deputación, leva a cabo durante cinco anos a rehabilitación das edificacións e do parque. Desde o momento no que se empeza a rehabilitación implícase no desenvolvemento e cultivo da camelia, quixo crear a súa propia colección, que se pode apreciar nos arredores do castelo, coas máis representativas e coñecidas especies e variedades que se foi formando en tres etapas. Na primeira fase cómprase o castelo, época na que o xardín tiña 19 exemplares de camelia xapónica, dos máis antigos de Galicia; a segunda empeza en 1986, data na que se incorporan novos exemplares, adquiridos en viveiros galegos e estranxeiros, Francia, Inglaterra, California e Nova Zelandia, ou procedentes de diversas doazóns por parte de particulares; na terceira engádense cultivos cun especial interese pola súa singularidade pero cun reducido aumento anual do número de camelias.

Os labores emprendidos durante estes tres períodos deron como resultado a colección da Deputación con 500 camelias, das cales 230 están no predio do castelo.

Préstaselles unha atención continuada ás plantas e desde ese momento convértese nun xardín aberto ó público.

En abril do 2012 os xardíns do Castelo de Soutomaior convértense no primeiro xardín de España e sétimo de Europa en ser recoñecido como Xardín de Excelencia Internacional pola Sociedade Internacional da Camelia.O castelo pódese visitar tanto en verán como en inverno, cun horario de 10:00 a 19:00 horas no inverno e de 10:00 a 21:00 horas no verán, cuns prezos que oscilan desde 1 a 2 €.

Na Pantalla Cesantes

682 152 025 - 886 310 577

[ XVI] Outubro 2018 REDONDELA / O MORRAZO

Nespereira lembra os lumes do 2017 NESPEREIRA.

A parroquia de Nespereira foi afectada gravemente polos lumes de outubro de 2017. Lumes que levaron por diante case todo o monte e que puxeron en perigo a parroquia. Ao cumprirse un ano, a Comunidade de Montes en Man Común (CMMC) de Nespereira non quixo deixar pasar a ocasión de lembrar tan terrible momento.

Con tal motivo, o pasado 12 de outubro celebrouse unha xornada de lembranza e convivencia, onde os veciños e veciñas que se achegaron percorreron o monte nun pequeno roteiro no que se visitaron zonas queimadas e partes que se salvaron.

Posteriormente, na Casa Cultural proxectouse un vídeo con imaxes daquela fatídica xornada do 15 de outubro. E, tamén, fíxose especial fincapé en agradecer a moitos veciños e veciñas que coa súa axuda permitiron que se salvaran casas, propiedades e parte do monte comunal. Os lumes son cada vez máis perigosos. Deixase de traballar a terra e o monte achegase ás casas.

Marín celebra unha mesa de traballo contra á violencia de xénero MARÍN.

O día 18 de outubro, ás 13.00 horas, nas instalacións da casa principal da Finca de Briz, tivo lugar a reunión da Mesa de Traballo contra a Violencia de Xénero do Concello de Marín.

Este organismo de traballo leva funcionando dende o ano 2005 e está formada por profesionais da UFAM da Comisaría de Marín, representantes da Policía Local, a traballadora do centro de saúde de Marín, a xefa da Área de Violencia de Subdelegación do Goberno, Paz Pérez Asorey, técnicas municipais de Servizos Sociais e o CIM, a Concelleira de Benestar Social Marián Sanmartín, un representante do Ilmo Colexio de Avogacía de Pontevedra en Marín, as técnicas do PIF municipal e unha representante dos centros educativos do municipio.

Na orde do día da convocatoria tratáronse os seguintes puntos de interese: 1. As bases para a elaboración da Declaración da Mesa contra a Violencia de Xénero ao abeiro do Día internacional contra a Violencia de Xénero.

Acordouse dar conta da influencia das redes sociais e os xogos virtuais na perpetuación dos estereotipos sexistas e a normalización da violencia entre a poboación máis nova, facilitaranse datos estatísticos sobre as características dos casos de violencia machista denunciados en Marín facilitados por Subdelegación do Goberno de Pontevedra e unha especial mención ao incremento de asasinatos de fillos e fillas por parte do proxenitor para causar dano á proxenitora.

2. Achegas para a creación da Guía básica de recomendacións para a abor-

daxe da violencia machista no ámbito veciñal, recollida na Área de Violencia de Xénero e Discriminación do III Plan Estratéxico entre Mulleres e Homes do Concello de Marín. Os responsables das Forzas e Corpos de Seguridade indicaron a necesidade de sensibilizar as mulleres para que presenten denuncia de malos tratos se están inmersas nunha relación de parella abusiva e a importancia da información á veciñanza para concienciarse sobre a súa responsabilidade na detección de posibles casos na súa contorna. Esta guía a modo de recomendacións realizarase para ser útil en calquera acto ou xuntanza de asociacións co obxectivo de actuar de maneira preventiva contra a violencia de xénero.

A próxima reunión quedou fixada para o 24 de xaneiro de 2019.

Exposición 15 visións da Secretaría Xeral para a Igualdade da Xunta

MARÍN.

O Concello de Marin a través do CIM pon a disposición do público a exposición titulada “15 VISIÓNS” dende o 17 de outubro ata o día 11 de novembro na entrada do Concello de Marín.

Esta exposición foi concedida pola Secretaría Xeral da Igualdade a través da Federación Española de Municipios e Provincias (FEMP) ao Concello de Marín.

A exposición “15 visións: unha perspectiva de diferentes realidades dende o punto de vista da Arte”, recolle o traballo artístico realizado por 15 mulleres vítimas de violencia de xénero versionando obras de arte recoñecidas na historia, como “A Gioconda” de Miguel Ángel ou “La Maja Vestida” de Goya.

Ofrece unha perspectiva diferente baixo o prisma de xénero das realidades que son representadas nas diferentes fotografías.

Esta exposición será ofertada aos centros educativos do concello para que a poidan visitar.

Rúa Almuiña, 4 MARÍN - 986 882 417 SERVICIO A DOMICILIO

DISTRIBUIDOR EXCLUSIVO

Avenida de Ourense, 50 - Marín Telf. tienda: 986 88 39 31 - Fax: 986 88 00 95 Telf nave: 986 70 32 14 - Móvil 666 45 00 95 gonbelventas@gonbelmar.es www.gonbelmar.com

Outubro 2018 [ XVII]

O MORRAZO

Moaña licita por primeira vez a subministración de electricidade introducindo criterios de desenvolvemento sustentable e cláusulas sociais

MOAÑA.

O goberno de Moaña levará ao pleno do vindeiro xoves 25 de outubro a proposta de licitación da subministración de toda a enerxía eléctrica que consome o Concello: alumeado público, edificios municipais e colexios públicos. Con esta medida o goberno racha coa inercia de contratar sempre á mesma compañía eléctrica desde antes da liberalización do sector eléctrico (cos seus sucesivos nomes Fenosa, Gas Natural, Naturgy). Esta inercia impide negociar un prezo ou condicionar a orixe da enerxía e provoca que directamente se destinen, sen ningún cuestionamento, máis de 420.000€ anuais a esta grande multinacional.

Os pregos que se levan a pleno son o resultado do traballo do Instituto de Sustentabilidade Enerxética (ISENER) contratado polo Concello para realizar unha análise do consumo enerxético municipal que se concretou nun informe sobre contabilidade enerxética, outro sobre optimización de tarifas e potencias, e finalmente -en base a eses informesa redacción dos pregos para a licitación da subministración baseados nos seguintes principios: IMPACTO AMBIENTAL MÍNIMO Na proposta de licitación introdúcese como requisito que a subministradora conte con etiqueta eléctrica tipo A que garante que a enerxía foi producida cun impacto ambiental mínimo.

O etiquetado da electricidade, desde a letra “A” ata a “G”, relativo ás emisións totais de dióxido de carbono (CO2) e aos residuos radioactivos de alta actividade é o mecanismo deseñado co fin de subministrar información fidedigna e homoxénea á clientela final en relación coa electricidade que consome e os impactos ambientais relacionados coa súa produción.

Está regulado mediante a Circular 1/2008, do 7 de febreiro, da Comisión Nacional da Enerxía, de información ao consumidor sobre a orixe da electricidade consumida e o seu impacto sobre o medio ambiente.

Esixindo a etiqueta tipo A, o goberno municipal reafirma o seu compromiso co desenvolvemento sustentable contribuíndo á redución de contaminación e promovendo unha mudanza nos patróns de consumo sustentable da enerxía.

Este compromiso leva marcando a acción de goberno nos últimos anos, con múltiples medidas encamiñadas á eficiencia enerxética que acadaron un descenso no consumo eléctrico do 22,6% entre 2015 e 2017 (de 3,22 GWh a 2,49GWh) o que implicou unha redución do 20,6% nas emisións de CO2 asociadas ao consumo eléctrico.

Exemplo destas medidas foron a substitución do alumeado público por lámpadas led nos tramos da PO-551 desde o Concello ata o CEIP Reibón (2016), desde o CEIP Reibón ata Isamil (2017) e desde Rodeira ata a subida ao CEIP Tirán (2017). Tamén a substitución do alumeado exterior da praza do Concello (2017) e as importantes melloras na eficiencia enerxética no pavillón do Rosal substituíndo os termos eléctricos por unha caldeira de gas de alta eficiencia (2016), a instalación de 6 paneis solares (2017) ou a substitución dos focos por lámparas led (2018).

Actualmete o Concello ten previsto completar con lámparas led os tramos pendentes da PO551 xunto con outras zonas de Moaña (Ameixoada, San Benito-Liñares en Domaio e Alameda de Moaña).

nas novas contratacións ou promocións para os postos de traballo cualificados, de responsabilidade ou xerencia da entidade (e subcontratas vinculadas), durante o período de execución do contrato. Ademais requiriráselle ás empresas que resulten adxudicatarias a existencia de medidas específicas de conciliación familiar durante a duración do contrato para as persoas traballadoras con cargas familiares, dirixidas especificamente a homes e familias de unha única persoa proxenitora, como flexibilidade de horarios, xornadas reducidas, servizos de apoio: comedores, garderías ou no seu defecto, axudas económicas que favorezan a corresponsabilidade e a conciliación da vida laboral e familiar. Tendo en conta que o sector eléctrico está altamente masculinizado, o goberno de Moaña quere avanzar con estas medidas na loita contra a desigualdade entre homes e mulleres e fomentar a corresponsabilidade e a conciliación da vida familiar e laboral.

(PEMES) e evitar, polo tanto, a concentración da riqueza e o poder económico nas grandes compañías multinacionais.

AFORRO ECONÓMICO

Finalmente, con esta licitación o goberno de Moaña persegue un aforro económico, consecuencia directa de promover unha concorrencia pública e aberta entre as empresas comercializadoras que operan no sector

PLURALIDADE

A proposta de licitación prevé a división do contrato en 5 lotes en función das diferentes tarifas reguladas na normativa do sector eléctrico. Establécese que unha empresa non poderá ser adxudicataria de máis de dous lotes.

Con esta limitación, o goberno de Moaña persegue o obxectivo de favorecer a participación das pequenas e medianas empresas

EXECUCIÓN RESPONSABLE

Na proposta de licitación introdúcese como requisito para as empresas adxudicatarias que polo menos o 50% das novas contratacións durante o proceso de execución do contrato deban estar cubertas por mulleres. Deberán ademais realizarse ao menos un 10% con base á reinserción laboral de mulleres en condicións especiais (con discapacidade funcional, vítimas de violencia de xénero entre outras).

Tamén se require unha presenza feminina mínima do 50%

Echegaray, 21 Marín 682 24 46 62

eléctrico. Na proposta de licitacion calcúlase un orzamento base no que se teñen en conta, entre outros factores, os incrementos dos prezos da enerxía activa no mercado eléctrico entre decembro de 2017 e agosto de 2018. Este cálculo estima para o 1º e o 2º ano do contrato un orzamento de 407.293,51 euros cada ano, estamos ante un aforro mínimo de 19.041,33€ (o 4,5 por cento).

[ XVIII] Outubro 2018 ENTREVISTA POR AARON FRANCO

QUETA MOLAS.

PRESIDENTA DA ASOCIACIÓN POLA RECUPERACIÓN DA MEMORIA HISTÓRICA DE MARÍN

“Hai máis franquismo do que algunha xente pensa” Nestes escuros tempos de desmemoria que vivimos, figuras como a de Queta Molas, fanse imprescindibles. Velaí vai o que deu de si a nosa conversa En que fases se comeza traballar pola recuperación da memoria histórica en Marín?

Hai tres fases, a primeira delas é a que se dá no ano 1975 e que está protagonizada por xente como Esperón ou o meu pai. Naquel momento comezan a falar da xente fusilada, dos seus compañeiros, e chegan á conclusión de que había que recordalos mediante a difusión da súa memoria e o seu legado a prol da liberdade.

Aí xoga un papel moi importante a recuperación na memoria do acontecido o 31 de decembro de 1936.

O mesmo 31 de decembro de 1975 publicaron unha esquela recordando o fusilamento múltiple que se dá nesa data que ti sinalabas e iso espertou moitas conciencias en Marín. Visitaron ese día o cemiterio de San Mauro acompañados incluso pola viúva do alcalde Blanco e tamén os seus fillos e achegarse aos restos que alí se atopan. Durante varios anos continuaron indo ao cemiterio a celebrar os actos do 31 de decembro, ate que algunha xente foi morrendo a finais dos 80 e se foi deixando un pouco de lado o asunto.

E de aí saltamos a comezos de século.

Si, comezaban a xurdir dun xeito xa imparable as asociacións pola recuperación da memoria histórica, entón xunto con Esperón acordamos que

había que recuperar todo iso para Marín. Nun primeiro intre constitúese unha Mesa para a recuperación da memoria histórica co obxectivo primeiro de acadar unha rúa para o alcalde Blanco como unha forma de honralo a el pero tamén ao resto de fusilados.

Comeza entón unha recollida de sinaturas exitosa que finalmente foi un instrumento moi válido para que no ano 2003 se consiga inaugurar o paseo Alcalde Blanco. A partir de ese logro hai un período de transición entre ese

mesmo ano e o ano 2007 onde Esperón e eu continuamos a facer algún traballo como o inicio das viaxes a San Simón, algunhas exposicións ou a participación no proxecto “O barco da memoria”.

Xa despois constituímos oficialmente a Asociación pola recuperación da memoria histórica cunha primeira directiva moi interesante que estaba formada por xente coma Esperón, Xulio Pardellas, o profesor Pallín, Tesi Landín, Estrella, Carlos Villegas ou Xosé Vilas.

E a partir de entón comezan a facerse habituais moitas celebracións en datas sinaladas.

Si, por exemplo é xa desde o 2008 cando se comeza a festexar o día da república, tamén se lle dá pulo definitivo ao acto do 31 de decembro e sobre todo comezamos a rodearnos de xente moi significativa como o pai Carballo ou o xornalista Marcos Gago.

Comezades nese intre un intenso traballo respecto ao rueiro de Marín que chega aínda ate hoxe.

Non só no referido ao rueiro, tamén se fixo moito traballo para mudarlle o nome ao instituto, chamado anteriormente “Salvador Moreno”. Desde a

Asociación propuxemos o nome de Blanco Freijeiro por ser unha personaxe moi importante na historia de Marín.

Esa idea foi rexeitada polo claustro do instituto que preferiu poñerlle o nome de Illa de Tambo, mais en todo caso o obxectivo principal foi cumprido, o de borrar o nome de Salvador Moreno. Respecto do rueiro de Marín aí está o traballo feito ate este momento, desde a erradicación do nome de Calvo Sotelo para ser substituído por Concepción Arenal, ate a recuperación da topónimo na rúa Almuiña.

Mais queda traballo por facer, por exemplo en Tiro naval Janer e en Ejercito y Marina a cuxo cambio de nome se opón quen goberna o concello.

Non son quen de entender que o problema non é o edificio de Tiro naval. Se leran os libros de actas dos plenos de Marín, comprenderían que o franquismo lle puxo o nome a esas rúas polo papel significado que tiveron no golpe contra os demócratas tanto o Tiro Naval como o Ejercito e a Marina, iso está aí nos documentos. O problema vén dado pola motivación, que é absolutamente antidemocrática.

Aínda así fomos cumprindo unha serie de obxectivos, pero é necesario estar ano tras ano reivindicando porque queda moito por facer malia que xa tiña que estar feito e sobre todo xa falado nos institutos e nos centros educativos.

Como de difícil foi facer memoria na transición?

Lembro que a primeira vez que fomos ao cemiterio de San Mauro a emoción embargaba todo o aire, pero fíxate, se naquel intre dentro do partido (PSOE), houbese acordo, poderíamos ter trasladado os restos dos fusilados o 31 de decembro. O certo é que naquel momento había máis reticencias entre a xente moza que na xente de idade máis avanzada que entendía aquelas homenaxes como unha débeda pendente.

Falemos un pouco do teu pai.

Foi un home que nunca esqueceu á súa xente e que lembro que era visitado por moitas persoas de fóra de Marín e que estiveran no Lazareto.

Cando chegou a democracia chámano para formar novamente o PSOE en Marín, para que botase unha man e poñer o partido a camiñar. Xa despois cando o PSOE gaña no ano 1982 dicía que podía morrer tranquilo. A xente apreciábao moito e aínda lembro a moita xente que ao chegar as eleccións

Outubro 2018 [ XIX]

ENTREVISTA dicía que votarían polo partido de Molas, o que pasa que Molas non ía nas listas. Había e coido que aínda hai moito respecto cara a figura do meu pai porque era unha persoa que alen do político, tiña a cultura popular interiorizada, de aí a súa participación na recuperación do Ateneo Santa Cecilia coa festa dos maios e o enterro da sardiña.

Que nos queda por facer para deixar de convivir na nosa vila con símbolos fascistas como os que se observan nalgunhas fontes por exemplo? É inaceptable e presentamos queixas incluso diante da valedora do pobo, cuxa contestación foi iso estaba resolto, algo que é mentira, debería estar solucionado. E se non lles vale que a valedora envíe unha inspección.

E na barriada de Favarizas?

Parecido. Aí o que alegan é que á veciñanza non lle gusta o nome, pero a cuestión non é que o nome guste ou non, a cuestión é que teñen que cumprir a lei e retirar a placa de Salvador Moreno.

Hai uns dous anos, o goberno do PP votou en contra dunha moción impulsada por vós na que se solicitaba o cambio de nome de algunhas rúas, entre elas a do canellón Alcantara.

Tendo en conta que se podería ter cometido un delito de prevaricación dado que se está a votar contra a lei,

non pensou a asociación en levar isto aos tribunais? É unha débeda que temos pero debemos facelo conxuntamente coa Iniciativa galega pola memoria, é indispensable a colaboración, máis aínda tendo en conta que as asociacións tan pequenas non temos recursos. Iso hai que facelo, pero buscando a cooperación para facerlle fronte aos custos.

Respecto da retirada das placas da igrexa vella, en que punto está a cuestión?

O que nos contesta a valedora do pobo é que están en conversas co arcebispado, mais debe ser a igrexa quen tome a iniciativa e de non facelo colocar algún tipo de sinalización que indique o que hai alí, que significa e que fixo.

Noutra orde de cousas, pode ser democrático un estado no que é legal a fundación Francisco Franco?

Non. Iso non debería ter existido nunca, pero o peor e que aínda por riba sacan peito e se manifestan. É inaceptable que os medios de comunicación lle dean espazos a estes persoeiros, aínda que os tamén é certo que os medios de comunicación están en mans de quen están.

E que presumen de expoliar o patrimonio do pobo, como o caso de Meiras ou as estatuas de Abraham e Isaac.

Na transición o poder continuou

nas mesmas mans, nas mans dos franquistas e dos fillos dos franquistas e aí foron consolidando, o expolio é anterior, unha argamasa patrimonial que agora está como está. Todo iso debe voltar a mans públicas e haberá que establecer os mecanismos legais para que cando todo isto revirta cara nós, non nos custe un peso.

Agora xa parece que van exhumar ao ditador.

Si, pero o problema é se vai para a Almudena como están a dicir, A pregunta é se van permitir que o centro de Madrid se convirta nun centro de peregrinación franquista, e neste punto volto ao que sinalaba anteriormente.

A igrexa debe decidir que papel quere xogar en todo isto.

Queda franquismo na igrexa.

Seica este Papa era progresista, pero será que dentro da propia estrutura

eclesiástica hai elementos que non o deixan exercer para impedir esa traslado a Almudena.

Todo isto nun florecemento do fascismo.

Hai máis franquismo do que algunha xente pensa.

Mais a traballo de reparación e restauración deberá algún día finalizar coa abolición da monarquía borbónica.

Como mínimo que nos dean o dereito a escoller. A monarquía é un folclore e pouco máis, especialmente esta que vén de onde vén.

Por último podes dicirlle aos lectores da Peneira o que ti consideres.

Pois dicirlles que isto ten ánimo de dar a coñecer aquela realidade para así acceder a unha sociedade libre na que se faga valer o razoamento por riba da imposición.

ARIZAGA

TROFEOS - GRABACIONES

C/ AUGUSTO MIRANDA, 5 986 882 089 - MARÍN

Un enorme, como o máis enorme dos océnaos, sentimento de gratitude e afecto para todos os nosos clientes e amigos

[ XX] Outubro 2018 O MORRAZO / OPINIÓN LETICIA SANTOS Alcaldesa de Moaña

VALORACIÓN DO MANDATO

D

Accións Formativas en Cangas dirixidas a desempregados 2018-2019 CANGAS.

Xa foron presentadas as Accións Formativas dirixidas a desempregados (AFD), que se impartirán no curso 20182019 na Casa de Oficios de Cangas e serán as seguintes: • Creación e xestión de microempresas (538 horas).

• Operacións auxiliares de servizos administrativos e xerais (448 horas).

• Xestión comercial de vendas (628 horas).

• Docencia da formación profesional para o emprego (398 horas).

• Mercadotecnia e compravenda internacional (788 horas).

• Recepción en aloxamentos (648 horas).

Todas as accións formativas son Certificados de Profesio-

nalidade de distintos niveis, cos que se obtén unha titulación homologada pola Consellería de Economía, Emprego e Industria da Xunta de Galicia.

Os tres primeiros cursos comezarán xa no 2018, polo que se poden solicitar xa na Oficina de Emprego.

Para obter máis información contacta coa Casa de Oficios no tlfn.: 986304650.

este mandato podemos destacar a solidez dun equipo de goberno composto por dúas forzas políticas diferentes, no que demostramos que temos capacidade de consenso e de traballo en equipo, un goberno que acordou un proxecto conxunto e que estamos a cumprir rigorosamente. Fomos quen de conformar un goberno que puxo no centro da toma de decisións á propia veciñanza, un goberno transparente e próximo, serio na administración dos recursos públicos, que reduciu 7 millóns de débeda, é dicir un 53%, mentres aumentou o gasto social nun 97%, que paga ás entidades provedoras, moitas delas pequenas empresas de Moaña, nun pazo inferior a 10 días.

Somos un goberno que aposta pola igualdade dando exemplo con dúas mulleres á cabeza, que apoiamos a liberdade das persoas para vivir como o decidan, que defendemos os intereses da nosa veciñanza e todas as causas xustas. Fomentamos e apoiamos a actividade cultural, deportiva, turística e económica, e tamén a sustentabilidade medioambiental; en definitiva,

somos un goberno centrado na mellora da calidade de vida da nosa veciñanza que traballa para cumprir o que se comprometeu a facer, por iso seguimos avanzando nos trámites para que a nosa vila teña un novo centro de saúde, conseguimos a aprobación total do PXOM, obtivemos os fondos para desenvolver o Camiño Real e os Camiños Escolares Seguros apostando así por unha estratexia de mobilidade segura e sostible, devolvemos o prestixio ao Festival Intercéltico do Morrazo, melloramos as infraestructuras municipais desde a perspectiva da mellora da eficiencia enerxética e a sustentabilidade medioambiental.

Como retos pendentes podemos destacar desenvolver un proxecto de consenso que conclúa o paseo da Seara e poña en valor a zona e conseguir os recursos económicos necesarios para construir o auditorio que a nosa vila tanto precisa, unha vez o equipo redactor que temos contratado remate a actualización do proxecto de execución e se conclúa a urbanización do ámbito no que se atopan os terreos.

PIPA&POPE PERRUQUERÍA CANINA

Perruquería e tenda de complementos caninos e felinos

AVENIDA OURENSE, 69 - MARÍN TELF:605601523

Outubro 2018 [ XXI]

O MORRAZO

O concello de Vilaboa executou a obra "ACONDIONAMENTO ESPAZO NATURAL PROTEXIDO DAS SALINAS DE ULLÓ E DO PARQUE DA CANTEIRAS DAS LAPAS (PLAN CONCELLOS 2017)

Nano Mozo

Rúa alcalde Fandiño, 5 Moaña 618 111 169 - 696 436 880

Carnes á brasa (porco / terneira) - Picantones Picaña de criollos - Polbo - Brochetas de Rape e marisco - Cataplanas de Rape e marisco - Gambas Rape - Navallas - Espada - Langostinos - Merluza...

A Xunqueira, 4 - Moaña - Telf.: 986 310 000

[ XXII] Outubro 2018 O MORRAZO

Consello Municipal de Inmigración en Marín

MARÍN.

Tivo lugar a 19ª convocatoria do Consello Municipal de Inmigración, coa asistencia da concelleira de Servizos Sociais Marián Sanmartín, a Traballadora Social dos Servizos Sociais municipais, María Teresa Pérez Couselo, un representantes do Psoe e do BNG, e representantes das Asociacións de Mulleres marroquís AlAmal, de Rexurdir e das Amas de Casa.

Nela fíxose constar o número e procedencia da poboación extranxeira a día de hoxe, e falouse do balance da participación nos programas e proxectos, destacando o resultado moi positivo, no ámbito académico e formativo.

A poboación inmigrante actual no municipio, por países, atopándose en comparación cos anos anteriores nun número estable, que ronda as 800 persoas. A día de hoxe unha poboación de 822 cidadáns procedentes de 14 países Comunitarios e 50 extracomunitarios.

O Programa Deportivo Escolar bate récords de participación na súa decimoquinta edición

CANGAS.

O pasado luns, día 1 de outubro, arrancou unha nova edición (15) do PROGRAMA DEPORTIVO ESCOLAR, que abarcará dende o 1 de outubro ata o 31 de maio de 2019. A actividade desenrolarase nos diferentes centros escolares da vila e nas instalacións deportivas dos propios clubs.

O Programa Deportivo Escolar bate récords de participación na súa decimoquinta edición, e consolídase como un referente na promoción do deporte base nos centros educativos da vila; máis dun 30% da comunidade escolar de infantil e primaria está inscrita en algunha das actividades.

En total inscribíronse 886 nenos/as distribuidos da seguinta forma: ATLETISMO 29 TENIS 58 BALONCESTO 24 TENIS MESA 14 CICLISMO 12 VELA 11 PATINAXE 303 VOLEIBOL 34 PIRAGÜISMO 17 WINDSURF 14 PSICOMOTRICIDADE 11 XADREZ 38

TAEKWONDO 184 XIMNASIA (acrobática) 137 O Programa Deportivo Escolar, é un dos principais referentes municipais na organización e programación de actividades para os nenos/as de Cangas. Trátase dun conglomerado de actividades deportivas extraescolares que se ofertan dende a Concellaría

de Deportes para os nenos/as de educación infantil e primaria, dos 10 centros educativos do Concello de Cangas.

As actividades son impartidas polos monitores responsables dos propios clubs deportivos do municipio, xa que o obxectivo principal deste programa é dar a coñecer a actividade nos cole-

xios e, se lles gusta, que o seu tránsito a un club sexa máis sinxelo.

A día de hoxe xa son moitos os nenos/as que comezaron nas Escolas Deportivas da Concellaría, e que co paso dos anos conseguiron grandes resultados deportivos a nivel autonómico e nacional na súas respectivas modalidades.

Dende a Concellaría de Deportes agradecer a enorme colaboración das ANPAS, CENTROS ESCOLARES e CLUBS do municipio, sen a cal sería moi compricado levar a cabo este Programa Deportivo Escolar. **AINDA EXISTE A POSIBILIDADE DE ANOTAR AOS NENOS/AS NAS ACTIVIDADES QUE TEÑAN PRAZA LIBRE.

Outubro 2018 [ XXIII]

O MORRAZO

Proxecto de ampliación da depuradora de Praceres e o novo emisario submarino MARÍN.

O pasado 19 de setembro tivo lugar en Pontevedra unha reunión, que contou coa participación das conselleiras de Medio Ambiente, Beatriz Mato, e do Mar, Rosa Quintana, membros das confrarías de pescadores da ría, representantes municipais dos concellos de Pontevedra e Poio e a alcaldesa de Marín María Ramallo, na que a Xunta informou da súa intención de ampliar a estación depuradora de augas residuais (EDAR) de Praceres e construir un novo emisario submarino.

Desde o BNG de Marín queremos amosar a nosa profunda preocupación por tal anuncio, pois amais de ampliar dun xeito moi importante a depuradora tamén se fai pública a intención de que o

novo emisario desembocará á altura da praia de Portocelo.

E cómpre lembrar que o emisario transporta non só os residuos dos Concellos de Pontevedra, Poio e Marín, senón tamén os de ENCE, polo que Marín recibiría todos os residuos da ría.

O BNG de Marín non pode aceptar unha proposta que suporá trasladar os verquidos dos concellos de Pontevedra, Marín e Poio, así como os de ENCE, ás nosas praias. Amais non podemos pasar por alto que esta proposta ten como obxectivo principal dar solución aos residuos de ENCE, quen financiará a práctica totalidade das obras de mellora provisional da depuradora (15 dos 16 millóns do orzamento).

Desde o BNG de Marín seguimos insistindo en que

ENCE ten que sair da ría como primeiro paso para o saneamento da ría.

Por outra banda, resulta moi chamativo que desde que se fixo público tal anuncio non tivemos ningunha comunicación pública do goberno local ao respecto, nin para informar do resultado de tal reunión nin para amosar a súa postura ante unha proposta que afecta de cheo ao noso Concello.

A Xunta de Galiza elixe Marín para levar o novo emisario porque é consciente de que os concellos de Poio e Pontevedra, gobernados polo BNG, non aceptarán unha proposta semellante e saben que en Marín teñen un goberno cómplice que dun xeito servil asumirá o que lle boten.

Xa sabemos de sobra que o PP é unha organización política ao servizo de ENCE, mais a cidadanía e o BNG non aceptaremos un proxecto de ampliación da EDAR e un novo emisario que verterá todos os residuos da ría diante da praia de Portocelo, proxectos que tan só procuran

solucionar os problemas desta fábrica, non os dos concellos da ría.

Desde o BNG propomos a elaboración dun estudo técnico que determine que precisa a ría para o seu saneamento e para dar solución aos problemas de tratamento de residuos dos concellos da ría.

[ XXIV] Outubro 2018 O MORRAZO / OPINIÓN

YONATHAN CARREIRA FIGUEIRAS Xerente Centro Comercial Aberto Estrela de Marín

O prazo de presentación de solicitudes é de dez días hábiles despois da publicación no BOPPO

Bueu convoca un proceso selectivo para crear unha bolsa de peóns de limpeza

BUEU.

O Concello de Bueu abre o prazo para a presentación de solicitudes de cara á creación dunha bolsa de contratación de peóns de limpeza viaria, edificios e instalacións municipais. O prazo é de dez días hábiles a contar desde o seguinte á publicación no BOPPO, é dicir do 29 de outubro ao 12 de novembro.

O sistema de selección será por oposición libre e todas as persoas interesadas en participar deberán achegar a solicitude no Rexistro Xeral do Concello ou en calquera das formas previstas no artigo 16 da Lei 39/2015, acompañadas de fotocopia do DNI ou pasaporte con plena vixencia e certificado de escolaridade.

A bolsa terá unha vixencia de tres anos e, durante ese tempo, haberá varios tipos de supostos para contratar: a substitución de persoal laboral temporal, para a execución dun programa específico cunha duración inferior a seis meses ou por acumulación de tarefas.

O temario da proba selectiva versará sobre os elementos e coñecementos básicos de limpeza urbana, a limpeza viaria, de praias e outros espazos de ocio e lecer, os produtos de limpeza, ou a seguridade e saúde no traballo, entre outras cuestións.

As bases poderán consultarse no Taboleiro de Anuncios da Sede Electrónica do Concello, con acceso desde a web municipal www.concellodebueu.gal.

AS PRAZAS DE ABASTOS, OS CORAZÓNS DAS NOSAS VILAS

O

corazón de cada vila de Galiza está determinado por un elemento antigo, no que a vida flúe a outro ritmo: as prazas de abastos. A súa función vai máis alá de ser simples mercados, estes lugares singulares, sempre foron puntos de encontro entre a xente. O acto de ir á praza ía máis alá de comprar productos frescos, que tamén, pero en moitas ocasións era unha oportunidade para establecer relacións interpersoais, contarlle as nosas cavilacións a/o praceira/o de turno ou aproveitar para poñernos ao día con xente de aldeas veciñas.

Este papel vertebrador que sempre xogaron os mercados de abastos, en moitos lugares, está desaparecendo.

Os cambios nos hábitos de consumo, a falta de remuda xeracional nos postos dos mercados, as decisións pouco afortunadas que se tomaron por parte dalgunhas administracións (nalgúns concellos levaron a cabo remodelacións

integrais que provocaron a perda da singularidade destes espazos) e porque non decilo, a escasa habilidade por parte destes comerciantes en trasladar o seu bo facer son factores que están contribuindo á lenta pero inexorable desaparición destes mercados tradicionais.

Neste contexto, as asociacións de praceiras/os xogan un papel clave. No caso da asociación de comerciantes da praza de abastos de Marín, traballamos coma unha central de compras que facilita que praceiras/os asociadas/os poidan desenvolver o seu traballo dun xeito máis competitivo, poñendo en valor o mesmo, e achegando aos consumidores as virtudes destes espazos singulares: a calidade e a variedade dos produtos, o coñecemento dos mesmos por parte da/o praceira/o, o trato personalizado… porén debemos ir un chanzo máis alá. Temos que ofrecerlle ao consumidor todo

o posible para converter a súa compra nuha experiencia única e incentivalo na medida do posible para que a praza de abastos sexa a súa primeira opción, nun mercado cada vez máis globalizado e tecnolóxico.

Por este motivo, vimos de poñer en marcha un proxecto pioneiro dentro dos mercados de abastos do noso país, denominado “Recicla e Aforra”. A través da instalación dunha máquina de reciclaxe buscamos, por unha parte, a concienciación cidadana sobre a reciclaxe selectiva e, por outra, dinamizar as vendas na Praza, xa que cada vez que se introduce un envase obtéñense tickets con incentivos económicos.

Agardemos que accións coma estas contribúan a mellorar as Prazas de Abastos e que estas volvan a ser os corazóns das nosas vilas…e para o número 200 de “A Nova Peneira” poidamos contalo.

100 NÚMEROS A NOVA PENEIRA

SEMPRE EN GALIZA

Outubro 2018 [ XXV]

O MORRAZO

a veciñanza xa pode gozar dos parques infantís da Antiga Escola Unitaria de Cabalo e na de Sanamedio, entre outras

O Concello de Bueu rematará nas vindeiras semanas de instalar os parques infantís

BUEU..

O Concello de Bueu segue puxando por infraestruturas que teñen como eixe vertebrador aos máis pequenos e pequenas.

Por iso se están renovando e creando novos parques infantís e biosaudables en diversas zonas no marco dun proxecto financiado con cargo ao Plan Concellos 2017 da Deputación de Pontevedra, e que ten por obxectivo a adaptación dos espazos urbanos e rurais para o seu goce por parte do conxunto da cidadanía.

Así, a veciñanza xa pode gozar dos parques infantís da Antiga Escola Unitaria de Cabalo e na de Sanamedio, así como nos Xardíns de María Eugenia e na Praza do Concello, e nas vindeiras semanas rematarase o da Casa da Aldea de Meiro e o do Parque de Xexide, no Outeiro, que o alcalde da vila, Félix Juncal, visitou este venres. A este proxecto súmanse as diversas áreas de biosaudables que se instalaron no Parque Ramal dos Galos, en Pescadoira e no Paseo de Agrelo- Portomaior.

Ademais, outro dos espazos máis utilizados entre a poboa-

ción máis nova, como é o skate park sito nas Lagoas completouse coa instalación dun novo módulo.

O proxecto dos parques tiña un prezo total de licitación de 237.846,77€, IVE incluído, aínda que se dividiu en tres lotes, correspondentes aos parques infantís, zonas biosaudables e skate park. No primeiro caso, adxudicouse a Bricantel SL por

un importe de 144.895,48.-€.

A mesma empresa resultou adxudicataria tamén do segundo, cun importe de 15.530,41.-€, e do terceiro, Zona de Obra O Rosal SLU, de 6.353,76.-€.

Comezo de obras

Por outra banda, o alcalde avanzou que na vindeira semana comezarán as obras de pavimentación do vial de baixada

á praia de Area de Bon, a do Camiño da Cereixeira, en Trasouto, e a construción dun módulo de vestiarios masculinos na nave de deportes náuticos de Pescadoira. Estas actuacións acometeranse con cargo a remanentes do Plan Concellos 2016.

O camiño da Cereixeira, cuxo proxecto consta dun orzamento de 17.091,93 €, está

situado no lugar de Graña e dado o seu mal estado procederase a unha actuación de pavimentación. Así mesmo, no vial de baixada á praia de Area de Bon, moi utilizado pola cidadanía sobre todo na época estival, tamén se vai acometer o seu arranxo. Esta actuación está valorada en 47.132,88 €, e o seu prazo de execución será dun mes. Tal e como apunta o rexedor, aproveitando a obra vaise pavimentar outro tramo sito en Bon de Abaixo, que se atopa xunto ao lavadoiro de Tomadelo.

Por último, na Nave de Deportes Náuticos de Pescadoira está programada a construción dun módulo de vestiarios para homes, que completará o xa existente de mulleres, e que incorporará duchas e aseos.

Tal e como consta no proxecto da obra, valorada en 46,270,17 €, a nave está dividida en dous: a parte situada ao Este está dedicada á restauración e construción de embarcacións tradicionais, e a Oeste ao deporte de remo nas súas diversas variedades, fundamentalmente remo en equipo. Na zona de vestiarios desta última zona construíuse un módulo de baños para mulleres fai un ano.

Restaurante

Marusia

Avenida José Costa Alonso, 96 Moaña

[ XXVI] Outubro 2018 O MORRAZO XOÁN ALONSO Corresponsal en Euskadi de A Nova Peneira

A

Ampliación do saneamento na zona do Regueiriño, en Meiro BUEU.

O Concello de Bueu está levando a cabo diversas actuacións consistentes na ampliación das redes de abastecemento e saneamento municipal. Precisamente nesta semana comezouse coa instalación cun colector de saneamento na zona do Regueiriño, na aldea de Meiro.

O alcalde, Félix Juncal, visitou esta mañá as obras que se están levando a cabo nun tramo de aproximadamente 300 metros.

O rexedor salientou que “con estas obras practicamente completamos o sanea-

mento de toda a aldea”. Ademais, hai que lembrar que ao longo dos últimos anos estanse realizando esforzos desde o Concello para poder garantir que un servizo básico como o abastecemento e saneamento da auga chegue a todas as parroquias do municipio, tanto das áreas rurais e urbanas.

Na visita tamén estiveron presentes Silvia Carballo, concelleira de turismo e promoción económica, Fidel Castro, edil de obras e servizos, e Alfredo de la Campa, arquitecto técnico municipal.

ISAURA

inda que fora Martes, Isaura asomouse á fiestra do seu piso como adoitaba facer todos os sábados que lle tocaba facer limpeza xeral. Non é que fora unha repunante ou unha teimosa da orde pero lle gustaba vivir sen contaminacións visuais.

Para Isaura vivir no undécimo piso era coma vivir no cumio dunha árbore, vivir coma un paxaro.

Nos baixos do edificio atopásabe a entrada da entidade bancaria onde traballaba Ignacio, o seu amigo e primeiro amor. El fora quen a disuadira para mercar a vivenda no canto de guindar os cartos nun aluguer. Pola contra, só tería que traballar todos os meses ao logo de corenta anos.

En termos eufemísticamente inmobilirarios o coqueto piso non era máis ca unha gaiola con salón rústico, cociña americana, habatición abatíbel e baño multidisciplinar. Ideal para xente nova sen complexos e amantes da intimidade. Todo iso por nada máis, nin nada menos, que cento noventa mil euros, é dicir, un atraco á man armada.

Nos metros útiles da vivenda foron tan ruíns de contabilizar os estantes, o gardaroupas embutido e as alcaiatas do teito para pendurar as plantas.

Ainda así, era a cova que Isaura andivera buscando e o máis semellante a unha vivenda digna que o seu banco lle permitía.

Isaura era unha muller emprendedora e vivía sen máis afogos que o fume do seu tabaco de liar.

Había catro anos que puxera en marcha unha empresa de reformas e en moitas ocasións traballaba para o concello de Portón.

Non vou negar que as cousas íanlle ben ata

FANSE TRABALLOS DE DESBROCE E LIMPEZA DE FINCAS

que deixaron de ir. As facturas devoltas polo concello, unha e outra vez, comezaron a roer os cartos aforrados. O teléfono non soaba e de cando en cando saía a rúa para acreditar se o mundo se detivera.

Nunhas das veces que falou co interventor do concello, amablemente, espetoulle que non tiñan liquidez e que non podían aboarlle cantidade algunha.

A resposta foi unha pedra sobre o seu tellado anímico pero pensou que do mesmo xeito que ela entendía e asumía a catastrófica xestión do concello o banco había de entender os pagos atrasados da súa hipoteca; “o sinto moito Nacho, pero non teño liquidez.

Non embargantes, as entidades financieiras nada queren saber de atrasos, prórrogas, recibos devoltos e imprevistos. Isaura ainda lembraba o día no que o paspán do Ignacio, ofrecíalle a posibilidade de viaxares á lúa por moito menos do que se pode gastar en pan ó longo dun mes.

Agora a situación era ben distinta, os lobos petaban na porta cos seus dente afiados e ameazantes. Ou pagaba as débedas ou quedaba sen niño na árbore.

Ainda que era Martes e ainda quen non fora unha teimosa da limpeza, Isaura asomouse á fiestra como facía todos os Sábados que lle tocaba facer limpeza xeral.

Para cando chegou a primeira ambulancia, unha marea pegañenta de sangue latexaba feble sobre a beirarrúa coma una elefante moribundo no Serengueti. Para cando chegou a segunda, o concello de Portón, acordaba dous días de loito pola súa veciña.

Outubro 2018 [ XXVII]

O MORRAZO

O prazo de presentación de solicitudes para os expositores está aberto ata o 26 de outubro

O Concello de Bueu organiza un mercado ecolóxico e artesanal o próximo 18 de novembro BUEU.

O aparcadoiro das Lagoas será o escenario elixido para a celebración o 18 de novembro do Mercado Ecolóxico e Artesanal que organiza o Concello de Bueu e que ten como finalidade revitalizar e promover o consumo de produtos de proximidade, ademais de recuperar o uso da praza como lugar de intercambio social. De cara á organización do evento, o Concello abre o prazo de presentación de solicitudes para que os expositores interesados se poidan apuntar antes do día 26 de outubro.

O mercado terá horario de 11 a 20 horas, e a exposición e venda complementarase con actividades complementarias tales como obradoiros, demostracións, catas ou exhibicións, charlas ou coloquios relacionados coa promoción dun modelo de consumo e produción responsable e sustentable.

Segundo consta nas bases de participación, que se poden consultar na web municipal, permítense un total de corenta postos, os cales poden ser de alimentación, artesanía, comercio xusto, saúde e benestar, tecidos e calzado, turismo,

gastronómicos e outros. Tamén hai que salientar que se reservan dez postos para expositores de Bueu.

O Concello de Bueu leva desde o ano 2013 traballando a prol da dinamización e economía local e ecolóxica, e por iso se organizan ademais mercados temáticos, como é o caso do Mercado de San Xoán que tivo lugar no Parque Ramal dos Galos, ou o mercado mariñeiro, celebrado hai unhas semanas no barrio da Banda do Río.

Toda a información pode consultarse na páxina web: www.concellodebueu.gal.

A PINCHOTECA

RÚA JOSÉ COSTA ALONSO 72. MOAÑA

Avenida de Vigo, 103 - Galería 2, Local 9 - Cangas

SOLADOS E PARQUETS

BOMBEO Y COLOCACIÓN DE PAVIMENTOS COLOCACIÓN DE TARIMAS MACIZAS E FLOTANTES Rúa Donato Bernárdez, s/n - O Rosal - Moaña 607 531 852

[ XXVIII] Outubro 2018 O MORRAZO / OPINIÓN

Bueu recibe ao alumnado do instituto alemán de Harsewinkel por quinto ano consecutivo CANGAS.

O IES Johán Carballeira leva xa cinco anos organizando intercambios co instituto da localidade alemá de Harsewinkel (Renania do Norte-Westfalia), e como xa vén sendo habitual no calendario, estes días reciben a nove alumnas de 1º de Bacharelato, acompañadas de dúas profesoras, que foron recibidas no salón de plenos do Concello de Bueu, nun pequeno acto no que participaron o alcalde da vila, Félix Juncal, Teresa López, concelleira de educación, e Fidel Castro, edil de obras, servizos e relacións institucionais.

No acto, o alcalde conversou coas alumnas e coas súas mestras e tivo a oportunidade de facerlles entrega duns agasallos institucionais, concretamente dous libros sobre a historia da vila morracense, e unha réplica da escultura de Inés Palmira do pintor José Solla, elaborada polas persoas con discapacidade intelectual da Asociación Juan XXIII de Cangas. Pola súa banda, desde o instituto alemán quixeron dar a coñecer a súa tradición mediante a entrega dunha publicación sobre gastronomía que, segundo salientou unha das mestras, “é unha compilación de receitas tradicionais

e modernas, e queremos levalas a todos os lugares cos que facemos intercambios para propoñer unha fusión de cociñas”.

Félix Juncal incidiu na “riqueza que supoñen estas experiencias, tanto profesional como persoalmente”, xa que permiten intercambiar formas e hábitos de vida, ademais de aprender sobre o xeito de vivir nas diversas partes do mundo.

Ao remate, o alumnado tiña programada unha visita por un dos emblemas naturais máis recoñecidos da vila: a zona de Cabo Udra, e nos vindeiros días continuarán coñecendo a vila e a contorna.

AARÓN FRANCO

MARIN NA UCI II: DIAGNOSE. APUNTAMENTOS RÁPIDOS II

S

inalábamos no número de agosto unha serie de eivas estruturais que está a padecer a nosa vila e que nos están a introducir nunha longa noite promovida polo goberno do PP que preside a alcaldesa Ramallo. Enumerabamos na primeira parte cuestións como o devalo demográfico, a inexistencia de políticas culturais, ou a ausencia de vivenda social.

Continuemos pois facendo a diagnose sinalando outro tipo de cuestións que afectan ao noso día a día.

Des-Integración: Marín non é unha vila integradora desde o punto de vista da mobilidade. As barreiras arquitectónicas existentes nos espazos públicos, chámense rúas ou edificios públicos dificultan a vida diaria de quen ten problemas de mobilidade. Desde a inexistencia dun ascensor no Museo Manuel Torres ate a propia casa do Concello.

Por poñer un exemplo práctico, unha persoa en cadeira de rodas non podería asistir a un pleno municipal ou nin sequera ir ao departamento de urbanismo do concello.

Inexistencia de proxectos de futuro: proba disto é a modificación de crédito que vén de aprobar Ramallo no derradeiro pleno anulando unha partida orzamentaria destinada a a facer fronte aos proxectos subvencionados pola

UE. Pois ben, Ramallo prefire modificar o orzamento e adicar eses 200.000 euros a facer campaña electoral desde a institución que é de todos os veciños e veciñas, empregando os cartos en contratar verbenas e festas. Exemplo este que vén a demostrar o sinalado no artigo pasado: o PP de Marín non é quen de executar nen os seus propios orzamentos.

Un goberno ao servizo da banca: Ramallo vén de aprobar tamén a entrega de máis dun millón de euros á banca podendo investir eses cartos en dotar a Marín das infraestruturas tan necesarias e demandadas como o auditorio, a biblioteca ou unha casa da cultura. Pois non. Dalle prioridade á banca por riba das necesidades da veciñanza.

Unha vila perigosa: Marín estase a converter nunha vila moi perigosa para os peóns. A morte este pasado verán dunha persoa na rúa Jaime Janer, ou o recente atropelo na Avenida de Ourense poñen en evidencia a necesidade de aplicar un plan de seguridade vial urxente. Mentres tanto Ramallo sestea e o concelleiro de tráfico non exerce.

No vindeiro número continuaremos facendo a diagnose detallada da enfermidade que Ramallo e o PP inocularon á vila de Marín.

CON TAPAS

RÚA DANIEL CASTELAO, 8 MOAÑA

moaña

av. concepción arenal, 2 baixo tcostas@mapfre.com - Tlf 986 31 39

77

Outubro 2018 [ XXIX]

O MORRAZO

O Concello de Cangas e o seu concelleiro de cultura Heitor Mera parabenizan a Vanesa Martínez Sotelo por ser galardoada co prestixsioso premio MONDOÑEDO 10 por ser a autora da considerada mellor obra dramática da literatura dos últimos 10 anos.Cangas está de noraboa¡¡

electropiñeiro.com electropinheiro@hotmail.com

Armarios, puertas tarimas, cocinas... paradacarpintero@hotmail.com

RESTAURANTE PORTOCELO

Croca de Terneira,Bacallau Portugués, Aberto todo o Ano

NA PRAIA DE PORTOCELO - MARÍN

Estrada de Bueu, 61 Vilariño - Hio

[ XXX] Outubro 2018

AS REPORTAXES DE G. FIGUEIREDO (XI)

O ASASINATO DE FRANCISCO PÉREZ CARBALLO Hoxe imos falar de Francisco Pérez Carballo, un home culto, cunha traxectoria vital, curta pero intensa, culminada coa promoción dun meritorio de clase traballadora, gobernador civil na Coruña da II República de tan só vinte e cinco anos, asediado durante horas no edificio do goberno civil polos franquistas e fusilado catro días despois, polos militares asasinos do golpe de estado, na cárcere da torre de A Coruña.

F

rancisco Pérez Carballo naceu en Madrid un 8 de novembro do ano 1911 no seo dunha familia moi humilde e foi asasinado na Coruña o 24 de xullo de 1936. Era avogado, profesor universitario, político republicano e, sobre todo, un home culto e progresista defensor da clase obreira.

Estudou no instituto madrileño Cardeal Cisneros. Foi licenciado en Dereito e Filosofía e Letras, durante a súa etapa universitaria foi dirixente da Federación Universitaria Española e membro da Asociación Internacional de Estudantes, así como militante das mocidades de Esquerda Republicana. Frecuentou tamén o Ateneo de Madrid, alí forxou a súa personalidade.

Tras licenciarse, traballou como profesor axudante na cátedra de Dereito Romano da Universidade de Madrid, obtendo posteriormente, por oposición, unha praza de oficial letrado no Congreso dos Deputados e foi Jalón do Cursus Honorum da política deseñado polo partido de Azaña.

Coa vitoria da Fronte Popular da II república en febreiro 1936, foi nomeado Gobernador Civil da Coruña, un 10 de abril de 1936, seguramente, o gobernador civil máis novo dos designados polos distintos gobernos republicanos. Co golpe de estado que deu lugar á Guerra Civil opúxose aos sublevados franquistas. Ordenou atrincheirar a sede o goberno civil e amparado apenas por unha

LA MARINA ABRIMOS Montero Ríos, 51 - Bueu ÁS 4,30

CAFÉ BAR

O Buraquiño Bar - Restaurante

Pintés, 48 - 986 328 546 - Hio - Cangas

PASEO DA PRAIA Nº 7 - MOAÑA

Outubro 2018 [ XXXI]

O MORRAZO pequena compañía de Gardas de Asalto e voluntarios, deféndeno durante máis de tres horas, o 20 de xullo de 1936. Nada poden facer, con todo, ante o bombardeo dunha batería de artillería desde O Parrote, que destrúe parte do edificio a canonazos. Disparan vinte veces e un proxectil entra directamente no despacho de Carballo, tras o cal, ás 18,30 ízase bandeira branca e o gobernador e os demais defensores, entréganse aos sublevados. Pérez Carballo foi detido polos rebeldes, levado ao cuartel de Atocha e de aí, ao cárcere da Torre da Coruña. Catro días despois foi fusilado xunto co comandante Quesada e o capitán Tejero, que fixeran fronte á sublevación desde o edificio do Goberno Civil.

Francisco estaba casado, casara namorado dunha impresionante muller seis anos maior ca el, o 23 de marzo de 1936. A súa esposa, Juana Capdevielle, brillante e intelectual muller, conferenciante e biblioteca-

ria, estaba en avanzado estado de xestación cando foi fusilado. Falamos dela na anterior edición desta xeira de reportaxes. Juana preocupada polo seu marido, chamou ao Goberno Civil, xa tomado polos militares. Estes foron a buscala co engano de que o seu marido estaba ben e ían recollela para levala ao carón do seu amado esposo. Logo disto arrestárona. Durante o seu apresamento soubo do asasinato do seu marido. Só se lle entregou unha fermosa e emotiva carta de despedida de Francisco Pérez Carballo, conservada na actualidade pola súa familia, xa fixen alusión a ela cando falamos de Juana, pero ides permitirme volver a citala pois é unha carta de despedida chea de emocións e sentimentos que non me canso de léela. " Juana: Fuches o máis fermoso da miña vida. Onde estea e en canto poida pensar, pensarei en ti. Será coma se esteamos xuntos. Bico o teu anel unha vez cada día. Quérote.

BAR RIOMAR PAZOS, 2 - VIL ABOA

Abelendo, 16

Paco. Para Juana Capdevielle, a miña querida esposa. Venres, 24 de xullo de 1936, cinco da madrugada."

Despois deste tráxico final de Paco, soltaron a Juana e refuxiouse na casa dun deputado de Esquerda Republicana, Victorino Veiga, en Vilaboa, Culleredo. Alí volveron apresala dous gardas civís e tamén a pasearon e asasinaron, o seu cadáver apareceu ao día seguinte, o 18 de agosto de 1936, nos arredores de Rábade, Lugo. O seu corpo presentaba varios impactos de bala e os seus asasinos non tiveron miramentos á hora de matar a unha muller embarazada, sesgando dúas vidas nun asasinato. Non se apiadaron dela nin da criatura que levaba no seu ventre.

Como recoñecemento a Francisco Pérez Carballo, na cidade de A Coruña hai unha rúa que leva o seu nome e no ano 2016 o historiador José Galán Ortega publicou un libro chamado “No corazón dunha repú-

blica ameazada”. Francisco Pérez Carballo, memoria e biografía. Recoméndovos a súa lectura, así foi descrito na súa promoción editorial: “Este libro permite explorar aos lectores, a través da necesaria dialéctica establecida entre o individuo e o contexto sociopolítico en que se xerminou a Segunda República, un tempo histórico determinado, entre outros factores, por procesos ambivalentes de construción de cidadanía e de mobilización da mocidade como actor político real e concreto. A condición de vítimas da represión franquista de Francisco Pérez Carballo e de Juana Capdevielle, a quen se lle dedica un oportuno espazo nesta obra, centrado na proxección memorística da súa figura, remiten ao lector ao complexo debate establecido sobre a recuperación da memoria histórica e o seu necesario correlato en termos de xustiza universal, dignificación das vítimas do franquismo e coñecemento amplo do pasado”.

Aenida de Ourense, S/N Marín 622 52 19 86

[ XXXII] Outubro 2018

A

REFLEXIÓNS DA HISTORIA

ANDRÉ G. MAYO Historiador

historia é sempre subxectiva. Esta afirmación pode parecer arriscada para uns ou desatinada para outros, sen embargo a miña experiencia reconstruindo o pasado dos seres humáns dime que a disciplina histórica endexamais alcanzará esa obxectividade que moitos pregonan. E. H. Carr, diplomático británico que reflexionou acerca da natureza do discurso histórico no contexto da guerra fria, moi acertadamente sinalaba que “a obxetividade, en calquera das súas acepcións tradicionais, era unha ambición imposible que ningún historiador podía razonablemente esperar a alcanzar”. Esta cuestión faime rememorar unha famosa escena da película arxentina Lugares Comúns, de Adolfo Aristarein, na que Federico Luppi, enfrontándose ao rector da universidade afirma que “obxectivos solo son os obxectos e os retores” e despois de ser prexubilado contra a súa vontade debido as súas orientacións políticas e ante o que o rector considera como falta de obxectividade.

Os feitos son sempre obxectivos, de eso non cabe a menor dúbida, sen embargo a interpretación que cada un fai dos feitos e sempre subxectiva.

Dun mesmo feito hai tantas interpretacións como persoas hai no mundo.

Que Cristobal Colón chegou as costas americanas en Outubro de 1492 ó fronte de 3 carabelas, La Pinta, La niña y La Santa María é un feito obxectivo, agora ben que Cristobal Colón descubríu América en Outubro de 1492 é un feito totalmente subxectivo, posto que esta obviando que se esas terras estaban habitadas con anterioridade por indixenas é polo tanto que alguén as descubríu antes ca el. Ou esta obviando por exemplo que os vikingos con anterioridade chegaron as costas da actual Terra Nova. Polo tanto dicir que Colón chegou a América é un feito obxectivo, pero que Cristobal Colón descubriu América é un feito subxectivo. A explicación que cada un da dos feitos está sempre condicionada polos criterios do propio historiador e

CASA CASA DOS DOS DRUIDAS DRUIDAS Acuña Vilaboa

intimamente ligado a súa ideoloxía política. Así o historiador selecciona aqueles elementos os cales debe darlle voz e a cales outros debe silenciar.

Esta é a visión de E.H. Carr, coa cal eu estou moi de acordo. Polo tanto a verdade absoluta non existe, polo menos dende unha óptica humana para reconstrucción do pasado ou dos feitos mesmos e pensar o contrario sería como creer en dogmas de fe ou en verdades reveladas. Esto poderianos levar a pensar que a historia é unha ferramenta perigosa, pero perigosos son os intereses ó servizo dos que moitos historiadores traballan. Perigoso é que nas aulas galegas de segundo de bacharelato exista un libro de texto chamado “Historia de España” que remonte a orixe da nación española actual nos primeiros habitantes da Península Ibérica como si existise unha especie de sentimento primixenio nacional e identitario naqueles homes prehistóricos que pintaban bisontes nas covas de Altamira. Perigoso tamén

son os diversos ártigos que circulan polas redes e que afirman que o primeiro reino de Europa é o reino suevo de Galicia. Tanto España como Galicia son construccións políticas contemporáneas, e situar a súa orixe nun pasado tan afastado e remoto é creer nunha especie de determinismo biolóxico das nacións, sería como se eu trátase de explicar trazas do meu carácter a partir das vivencias persoais dos meus tatáravos, persoas as que nin eu cheguei a coñecer e que por tanto é imposible que me influíran na formación da miña personalidade.

Dende a miña perspectiva este é o estado da cuestión actual e a partir desta premisa debe comezar calquer historiador que sexa honesto consigo mesmo e cos seus lectores, pero ainda mais importante que sexa honesto ca labor social da historia. A historia debe educar as xeracións futuras dende un óptica crítica do pasado e sendo sempre consciente das súas propias limitacións. O contrario da Historia é a propaganda.

Outubro 2018 [ XXXIII]

VIGO

ENTREVISTA

XABIER PÉREZ IGLESIAS. CANDIDATO DO BNG Á ALCALDÍA DE VIGO

“QUEREMOS TER UNHA POSICIÓN DETERMINANTE NA CIDADE DE VIGO, PORQUE CADA VEZ QUE A TIVEMOS, XA NO GOBERNO, XA NA OPOSICIÓN, A CIDADE AVANZOU” O BNG de Vigo escolleu a Xabier Pérez como cabeza de cartel para as vindeiras eleccións municipais. Xabier é un home novo, ten 34 anos, natural da cidade de Vigo, en concreto do barrio de Balaidos, pero cunha dilatada experiencia desde a base, no eido do asociacionismo veciñal e no mundo da política local. Xabier é militante do BNG case desde que era un neno, e é unha persoa cun firme compromiso na defensa das súas conviccións, cunha mente clara e unha capacidade de análise fora do común, Xabier desborda ilusión en volver a situar ao nacionalismo galego no consistorio vigués.

Recentemente fuches escollido, de maneira abafadora pola militancia do BNG de Vigo, como candidato á alcaldía da cidade olívica pola túa organización política. Supóñoche tremendamente honrado?

Desde logo, tremendamente honrado alén de entusiasmado por unha tarefa que é colectiva, malia que por suposto tamén ten moito de compromiso persoal.

Ti es unha persoa nova, moi coñecida no mundo político, cultural e no eido do asociacionismo, pero fóra deses espazos es aínda unha persoa por coñecer. Quen é Xabier Pérez Iglesias?

Son un home de 34 anos, natural de Vigo, que vivo e traballo en Vigo e que levo a maior parte da miña vida comprometido en temas sociais.

Cando comezou a túa andaina polos camiños do compromiso social?

Aínda non tiña 14 anos cando iniciei a miña actividade na AVV de Fragoso, organizando cun grupo de amigas e amigos do colexio a área de mocidade.

Onde estudiaches ti?

No colexio público de Balaidos.

Estiveches moito tempo implicadísimo no asociacionismo veciñal verdade?

Pois si, máis de 10 anos cunha implicación máxima. Considero que como mellor se coñecen os problemas concretos, o día a día dos cidadáns e cidadás, é traballando colectivamente desde a base cóbado con cóbado cos nosos veciños e veciñas.

O asociacionismo estudantil tampouco te foi alleo?

Tampouco, de feito acabei sendo SX dos CAF, alí foi onde comecei a aproximarme ao proxecto político do BNG a través de Galiza Nova.

Como foi a túa achega ao nacionalismo, tiñas antecedentes na familia?

Non, foi motivado por un proceso de reflexión persoal. Vivimos nunha realidade que me desgusta que me parece tremendamente inxusta, e entendo necesario traballar colectivamente para mudala. Considero que o proxecto político que representa o BNG é a ferramenta máis axeitada para facelo.

Despois dunha etapa durísima para o nacionalismo pos Amio, semella que as eleccións municipais do 2015,con resultados globalmente óptimos para o BNG, sacando casos como o de Vigo claro, abriron unha etapa de repunte moi positiva que todo indica que se vai consolidar no 2.019.Como o ves ti?

Eu míroo como acabas de describir ti.

Teño a convicción de que no 2.019 o BNG consolidará todas as súas alcaldías, obterá outras novas e multiplicará os seus concelleiros e concelleiras no país galego.

Como explicas os bos resultados nas vilas que se obtiveron no 2.015, e os malos de cidades como Vigo?

Ben eu creo que o noso potencial en concellos pequenos ou medianos amosa que cando a política está máis próxima ás persoas, o conxunto de veciñas e veciños é capaz de valorar de maneira moito máis doada o enorme potencial transformador que ten o BNG. Cando o bloque é determinante á xente vaille moito mellor, e nos momentos que se nos deu a oportunidade de amosalo, creo que a maioría da veciñanza percíbeo. Que pasa no espazo urbano?, pois en boa medida a política está polarizada por aspectos que non teñen que ver co municipalismo. Ás veces o que suceda no estado orienta o voto local nunha

ou noutra medida, pero de maneira, insisto, allea ás cuestións puramente municipais.

Como viviu o BNG local estes anos fóra da corporación de Vigo?

Foi un golpe duro, non cabe dúbida, quedamos fóra por moi pouco. Agora a veciñanza tivo a oportunidade de comprobar que significou que o BNG non estivera, e o que nos di moita xente, mesmo persoas que nunca nos votaron, e que a nosa ausencia notouse para mal.

Por que Abel Caballero tira os resultados que tira?

El funciona como un atrápao todo, ten unha proposta demagóxica e populista pero que conecta con moi boa parte do electorado do PP. Por outra banda a oposición que hai no pleno púxollo moi fácil. Temos un goberno de maioría absoluta, que é absolutamente inútil, alén da cuestión puramente aparencial, e no pleno non hai oposición.

E vós, facedes oposición?

Nós non estamos no pleno, pero asegúroche que fixemos un esforzo enorme en denunciar os problemas, en estar a carón de quen peor o pasa e sobre todo en propor alternativas para mellorar a vida de todos e todas.

Ti persoalmente tes participado dese traballo de base que mencionas?

Desde logo que si. Se de algo pode sacar peito o BNG é de estar permanentemente en contacto coa realidade social, barrio a barrio, rúa a rúa e corredoira a corredoira.

Cales son as principais necesidades da cidade de Vigo para o BNG? O primeiro que hai que dicir con claridade é que en Vigo non hai política municipal. Aquí se orzamentan ano tras ano as mesmas actuacións porque malia termos un goberno con maioría absoluta que dispón de unha gran cantidade de recursos é absolutamente incapaz Dá algún exemplo diso Pois a III fase da humanización da rúa Aragón, algo que se anuncia ano tras ano. Algo tamén inexplicable é que as partidas de axuda social non se executen ao cento por cento Iso paréceme moi grave, telo constatado?

Si, nunca se executan completamente Será que non existen necesidades Por desgraza si que existen, e moitas, o que non hai é goberno. Fíxate a media aritmética da cantidade que se destina a axudas sociais entre o número de persoas adxudicatarias sae a 24€ ao mes, algo absolutamente irrisorio. En Vigo hai un traballador social cada 30.000 habitantes cando debera haber 1 cada 8.000,iso implica que a tramitación do RISGA en Vigo estease demorando arredor de 8 meses. O concello dedica un 25% máis a estética de nadal que a políticas activas de emprego e poderiamos seguir ata o infinito....O problema é que as políticas sociais non se inauguran.

Cal é a túa posición referente á cidade deportiva do Celta en Mos? Ben eu creo que aí hai unha polémica en gran medida artificial referente ao conflito que Caballero mantén coa Xunta e a súa relación co celta. O celta é un emblema da cidade, iso é innegable, pero tamén é unha entidade privada. A nosa posición no que se refire a Balaidos é moi clara; é un estadio municipal e debe seguir séndoo. No que respecta á cidade deportiva parécenos impensable que nunha cidade como Vigo non haxa posibilidade de encaixala, o sensato é

[ XXXIV] Outubro 2018 VIGO procurar a fórmula para que así sexa.

Que nos dis do accidente do marisquiño?

Estamos falando dun gravísimo accidente sen precedentes na historia da cidade,467 persoas resultaron feridas e felizmente, e de maneira milagrosa quedou alí, e non houbo que lamentar ningunha desgraza. Nós tivemos unha xuntanza coa plataforma de persoas afectadas e o que nos trasladan é que se senten absolutamente desamparadas, algo realmente inadmisible que denota a catadura tanto do Concello como da Xunta como do porto.

E a oficina municipal de atención ás vítimas?

Un absoluto paripé. O que nos trasladan é que a súa principal actuación vai encamiñada a tentar que non se denuncie ao concello. Non hai nin asistencia legal, nin asistencia psicolóxica.

Semella que a falta de mantemento da instalación que se veu abaixo, foi o que produciu que caera. Por que non se deu un mantemento axeitado?

Nós entendemos que pola absoluta incapacidade de Concello, Porto e Xunta en pórse de acordo. Nós propuxemos que é o momento de constituír unha mesa do porto constituída polas administracións e os axentes sociais para cooperar. Lamentablemente nin PP nin Psoe parecen ter o menor interese.

Cales son as túas expectativas realistas sobre os resultados das eleccións do próximo ano?

No BNG nos últimos anos temos acometido un proceso de renovación moi intensa en chave positiva, e considero que estamos nun momento óptimo para un importante ascenso electoral en toda Galiza. Teño a convicción de que en Vigo tamén se producirá unha suba importantísima dos apoios do bloque.

Nós queremos volver, pero cunha posición determinante, porque cada vez que a tivemos, xa no goberno xa na oposición, a cidade avanzou. Non me poño ningún tipo de límite e tede moi claro que o BNG vai a por todas. Nós queremos unha cidade para a xente, Vigo non é o dinoseto, Vigo é as persoas que vivimos e traballamos nela. Vigo pode e debe ser o pulmón de todo o país galego.

Gañou Ana Pontón o debate do estado da nación?

Rotundamente si. Feijoo fixo un lamentábel exercicio de distracción, mentres que Ana foi a única que puxo enriba da mesa os problemas reais da sociedade galega, e alternativas verosímiles para resolvelos.

Vouche pedir un prognóstico de resultados para a área de influencia de A Nova Peneira?

Imos ver, ninguén discute o magnífico traballo de Sandra en Tomiño nin de Félix en Bueu. As amplísimas maiorías que posúen serán revalidadas sen ningunha dúbida. Por outra banda, teño a convicción de que Leticia en Moaña, Pepe Represas en Ponteareas e Xose en As Neves van multiplicar os seus apoios e consolidar as súas alcaldías. Estou seguro asemade de que Manu Lourenzo será o vindeiro alcalde de Soutomaior, e ollo a localidades como por exemplo A Guarda, Tui e Redondela..o gran traballo dos nosos concelleiros e concelleiras vannos dar subas moi importantes.

Moitas grazas Xabier.Unha última cuestión para rematar ;o 26 de xaneiro teremos a III gala de entrega de premios de comunicación A Nova Peneira. Agardo que nos poidas acompañar?

Desde logo que, se non hai unha causa de forza maior que mo impida, estarei con vós encantado.

Os Tonios e a liberdade de expresión.

Xabier Pérez Iglesias: “O ministro Ábalos só trouxo a Vigo fume vello, apenas promesas sen concretar”

VIGO.

Para o BNG de Vigo a visita do ministro de Fomento á cidade olívica foi un "bluff electoral". O candidato do Bloque ás vindeiras eleccións municipais, Xabier P. Igrexas, lamentou a falla de concreción nos compromisos. "O ministro Ábalos só trouxo a Vigo fume vello, con promesas sen concretar, reiterando o mesmo guión dos gobernos anteriores. Promesas, boas palabras, anuncios de estudos, pero nada concreto nin real", criticou.

Desde a fronte nacionalista denunciaron que a visita do ministro, que tivo máis un carácter preelectoral que institucional, se saldase sen ningún resultado verificábel. "Novamente vemos como o Goberno español limítase a prometer que vai facer informes pero máis nada", dixo Pérez Igrexas en alusión á demanda veciñal de conversión en tramo urbano da AP9 desde as Torres de Padín, e non desde Bos Aires como apuntou o ministro. En relación á autoestrada para Igrexas resultou "moi indicativo que Ábalos fuxise de concretar nada a respeito de cando se vai quitar a peaxe entre Rande e Redondela, nin por suposto sobre a transferencia da AP-9 para que pase a ser de titularidade pública galega".

Tampouco se puxo acima da mesa "nada substancial" sobre a autovía

alternativa á A-55 que une a cidade co Porriño.

Tren

En relación á conexión directa en tren de alta velocidade coa Meseta, o candidato nacionalista reprochou que novo goberno repita os mesmos "anuncios ocos" que o anteiror.

"Agora falan novamente da variante de Cerdedo, pero para dicir que hai que facer un novo informe ambiental que é maneira técnica de dicir que a cousa vai seguir indo para longo.

Por iso resulta ofensivo que volvan insistir no prazo do ano 2020. Quen pode crer que iso é algo máis que un novo patadón para adiante?", reprochou Igrexas. Aliás, a fronte nacionalista volveu poñer o foco na ausencia "total de respostas" en relación a cuestións tan importantes e urxentes como a mellora da conexión de media distancia, a posta en marcha do tren de proximidade (cercanías) ou a conexión sur con Porto.

"O compromiso con Vigo onde se ten que facer constar é no BOE, con decisións concretas, con financiamento e con execución do decidido" enfatizou o candidato nacionalista, quen lamentou que Abel Caballero "en lugar de defender de verdade os intereses da cidade celebrase os fogos de artificio do ministro".

HUMOR: MARCOS ESCUDERO http://cousasdebuxo.blogspot.com.es

Outubro 2018 [ XXXV]

VIGO VIGO.

A CIG-Industria concentrouse esta mañá ante a sede da patronal Asime, en Vigo, para esixir que aclare a situación real do sector naval de Vigo tras difundir nos medios unha situación de puxanza e necesidade de man de obra que non coincide cos datos dos que dispón a central. Pide que “non se xogue” coas expectativas de emprego de milleiros de parados/as e solicita unha reunión para que expliquen “de onde saen eses datos”.

César Rodríguez, responsábel do naval da CIG-Industria de Vigo, expresou aos asistentes á concentración que “non se pode falar de recuperación” nin “sementar falsas expectativas aos desempregados/as” cando “só hai dous estaleiros con carga de

CIG-Industria esixiu á patronal Asime que aclare a situación real do naval vigués

traballo asegurada”. A recuperación real do sector, segundo o sindicalista, virá cando os estaleiros estean a pleno rendemento, existan “dúas ou tres unidades en cada estaleiro” e carga de traballo “para dous ou tres anos”.

En contraste, indicou que agás Freire ou Armón, os restantes contan con tan só unha unidade en construción e sen carteira de pedidos para o futuro.

No caso de Metalships, anunciou a entrega do pedido actual para o mes vindeiro, mentres que Vulcano conta cun futuro incerto.

De feito, asegurou que só nestes seis últimos meses xa diminuíron

de 2600 a 2000 os operarios/as cos que contaba o sector, que chegou a contar cun pico de 10.000 no período 2007-2010.

Neste sentido, e contradicindo a patronal, afirmou que non existe falta de profesionais, senón que unha parte importante marchou á emigración e non existen aínda as condicións de estabilidade e continuidade para o seu retorno.

punto de que na meirande parte de estaleiros non se está a cumprir o convenio.

O máis preocupante, segundo a federación, é que se está a relaxar o control en prevención e

incorporando man de obra sen experiencia, algo que pode facer aumentar a sinistralidade laboral nun sector de risco.

Esta situación, indican, motivou un grande número de denuncias aínda irresoltas por Inspección de Traballo, á que acusan de que “non está velando polos dereitos e condicións de traballo”.

Precariedade no naval

A CIG-Industria denuncia, asemade, que esta época de crise foi aproveitada pola patronal para precarizar o sector, até o

TABERNA

RIKITRÍ

Rúa Hernán Cortes, 14 Vigo

"GOZA DE BOL TODO O FÚT CON NÓS"

[ XXXVI] Outubro 2018 OPINIÓN

E

PEDRO M. CORTEGOSO GAGO Membro do colectivo nacionalista de Marín

n 1990 o nacionalismo en Marín denunciaba a construción dun emisario submarino que tiña como misión disfrazar os vertidos de Ence ao mesturalos entre os residuos urbanos. Presentaba unha moción rexeitando este emisario e a súa localización, sendo aprobada polo pleno do Concello de Marín por unanimidade.

Xa daquela o emisario submarino vendíase como a solución a todos os problemas de saneamento da Ría, hoxe a propia Augas de Galicia recoñece que non é así.

A tramitación da ampliación do EDAR e do novo emisario submarino a poucos meses dunhas eleccións municipais, cunha afectación tan grande en Os Praceres e na Ría, parece que busca a confrontación e a crispación social dirixida, ou teledirixida, non contra a Xunta a administración res-

EMISARIO FÓRA DA RÍA!

ponsábel, senón contra o goberno municipal. Escoitamos voces que disparan a artillaría pesada contra o BNG de Pontevedra mentres o PP só recibe perdigóns; voces que curiosamente calan ou xustifican a presenza de Ence, aínda sendo como é o principal protagonista do deterioro ambiental da ría.

A historia repítese, e a ampliación da depuradora e a construción dun novo emisario submarino pretende, como di a Xunta, “mellorar o sistema de saneamento e a calidade das augas residuais vertidas á ría”, certificando que os problemas de contaminación da nosa Ría non están solucionados.

O emisario actual compartido entre a EDAR e ENCE, como recoñece o texto presentado, incide negativamente nos polígonos de bateas e na Illa de Tambo. Tamén admite que a admi-

nistración autonómica descoñece o caudal dos vertidos da pasteira, e imaxinamos que tamén descoñece o que leva ese caudal.

O novo emisario submarino pretende levar as augas residuais tratadas na depuradora até un novo punto de vertedura que segundo di o anteproxecto vai ser o máis axeitado. Levar a “merda” diante da praia de Portocelo non parece o mellor se temos en conta os precedentes.

Moito menos sen contar con garantías dun proceso de depuración e tratamento dos residuos axeitado. Precisamos un novo emisario submarino se as augas vertidas van limpas? E necesaria unha explicación pública en condicións deste proxecto ao pobo de Marín, unha exposición real das consecuencias e das repercusións certas e posíbeis do emisario, e se non hai garantías adiar este proxecto.

A Xunta da man do PP leva anos adiando a cuestión do saneamento da Ría parcheando solucións, sen dar unha solución integral de conxunto ao tratamento dos residuos. É necesaria que se analice e se deseñe unha actuación en toda a Ría sen buscar a confrontación e o rédito electoral, buscando as solucións máis avanzadas e respectuosas co medio ambiente.

Mentres, Ence vai seguir vertendo no actual emisario submarino feito con cartos públicos que queda a súa absoluta disposición. Este é o saneamento da Ría que nós quere vender o goberno de Feixoo, un saneamento a medias onde Ence vai seguir facendo e desfacendo o que lle pete. O grande problema da Ría non pode quedar fora da solución ao saneamento, e a única solución factíbel é a súa marcha.

Ence ten que irse

Outubro 2018 [ XXXVII]

PONTE CALDELAS

A empresa pon en marcha un novo servizo de telefonía fixa

Áurea completará o despregue total da súa rede de fibra óptica PONTE CALDELAS.

O percorrido está amenizando por unha charanga e mesmo hai unha parada para bailar diante dun cruceiro

Ponte Caldelas celebra a súa procesión máis festiva: a de San Roque en Taboadelo PONTE CALDELAS.

A veciñanza de Taboadelo, en Ponte Caldelas, celebrou a procesión de San Roque que é a máis festiva de cantas se celebran no municipio. A marcha, na que estivo presente o alcalde, Andrés Díaz en representación do Goberno local (PSdeG-PSOE, AVP e BNG) foi unha exaltación da amizade entre os residentes nos distintos barrios.

A procesión partiu ás 16.30 horas e, trala volta polo adro da igrexa de Santiago de Taboadelo, percorreu os camiños deste núcleo ata seguir os pasos dos antigos camiños tradicionais, convenientemente desbrozados polo Concello. Non faltan as pausas diante dos veciños que adornan a imaxe do santo con uvas, como marca a tradición.

A procesión estivo amenizada pola Charanga do 9, que interpretou temas moi populares e mesmo pezas de baile. Á chegada ao cruceiro da corredoira, a comitiva detense e os máis ousados mesmo bailan ao pe deste elemento etnográfico, engalanado con motivos florais.

A volta á igrexa, despois de salvar unha empinada costa polo monte, dá pé á prolongación da festa cun pincho servido pola comisión de festas, acompañado de chocolate con churros.

COMPRA-VENTA / MECÁNICA / ALQUILER / GRÚA Ponte Caldelas, 13A Pazos

www.autoscastineira.es contacto@autoscastineira.es

O operador de telecomunicacións Áurea, nacido hai dous anos en Ponte Caldelas, completará o próximo mes de febreiro o despregue da súa rede de fibra óptica de alta velocidade no municipio.

O operador caldelán vén de obter unha subvención de 56.294,98 euros da Sociedade da Información e a Axenda Dixital, organismo adscrito ao Ministerio de Industria do Goberno de España.

Así llelo comunicaron ao alcalde de Ponte Caldelas, Andrés Díaz, a directora xerente, Beatriz Estévez e o administrador da empresa, Marcial Estévez. O investimento total para levar a fibra aos últimos núcleos por conectar (A Fraga, Rebordelo, Regodobargo, Gradín, Contixe, Ramís, Pousa e Covelo) ascende a 70.368,72 euros.

O Goberno local caldelán (PSdeGPSOE, AVP e BNG) está moi satisfeito do servizo que está a prestar Áurea que, de feito, é o provedor de servizos de telefonía e datos do propio Concello cunha velocidade de 300 megas ao segundo.

A circunstancia de contar cunha empresa local, que ademais é o único operador galego en activo, situou a Ponte Caldelas á vangarda deste servizo. A día de hoxe, dispoñen de fibra óptica os núcleos de Aluncía, Anceu, Baltar, Barbudo, Buchabade, Caldelas, Caritel, Chaín, Chan do Casal, Cuñas, Esfarrapada, Forzáns, A Insua, Laxoso de Arriba, Laxoso

de Abaixo, Mirón, Parada, Paradela, Pazos, A Reigosa, A Roca, Santa Ana, Silvoso, O Sobreiro, Tourón, Vilarchán e o propio centro urbano de Ponte Caldelas.

Sen embargo, o Concello de Ponte Caldelas está preocupado pola situación do núcleo de Taboadelo, o único do municipio que non está cualificado como “zona branca”, ao ter sido obxecto dunha subvención concedida polo Goberno de España no ano 2017 a Telefónica. A empresa ten prazo ata o remate de 2019 para conectar Taboadelo á alta velocidade.

O resultado é que Áurea, que podería comezar de seguido a despregar fibra, debe agardar a que Telefónica se decida.

Andrés Díaz, que non descartou que o Concello se dirixa a Telefónica e/ou ao Ministerio de Industria para expresar a súa inquedanza, sinalou que estas son as consecuencias da insensibilidade das multinacionais, compañías desapegadas do territorio, pero tamén das Administracións que outorgan os seus paquetes de subvencións sen criterio social.

[ XXXVIII] Outubro 2018

O Concello dota de pluviais e pavimento de asfalto un camiño que foi obxecto dunha “chapuza” no mandato anterior

Ponte Caldelas afronta os problemas de acceso a vivendas na Insua

PONTE CALDELAS.

A aposta polo rural, que se está a traducir na reparación de camiños e infraestruturas nos 33 núcleos de poboación de Ponte Caldelas, chega tamén á parroquia de A Insua, onde veñen de comezar as obras de reparación do camiño de acceso a media ducia de vivendas.

O Goberno municipal (PSdeG-PSOE, AVP e BNG) está realizando unha nova campaña de obras no rural coincidindo cos principais problemas postos de manifesto pola veciñanza dos diferentes lugares. A mellora dos pavimentos, a dotación de augas pluviais e reparación de muros de contención son o eixe principal destas actuacións.

O camiño da Insua conecta coa estrada autonómica e constitúe o único acceso a este grupo de vivendas, algunhas delas habitadas de xeito permanente, outras

de xeito ocasional e algunhas en proceso de restauración.

O Goberno local atopouse con que os seus antecesores chegaron a facer unha obra parcial que quedou abandonada.

Así, os algo máis de 100 metros de camiño contan con só parte do seu percorrido con tubo de recollida de augas pluviais. Sen embargo, nin chegaron a colocarse as grellas de fundición para tapar as arquetas. O resultado foi que o firme de formigón quedou parcheado e, co tempo, deteriorado.

Plaza de Cotobade, 8 Ponte Caldelas

Praza Pedreira, 5 986 768 046 671 472 290 A Lama

A SCD Ponte caldelas estrea cores na segunda equipación con vitoria diante do Cotobade 1-0 PONTE CALDELAS.

A Sociedade Cultural e Deportiva Ponte Caldelas estreou recentemente a segunda equipación, con cambio radical de cores, cunha traballada vitoria (1-0) diante do Cotobade. O novo uniforme, con camiseta e medias vermellas e pantalón negro, foi doado polo seu patrocinador principal, que é o Concello de Ponte Caldelas. Á estrea, que se produciu nun partido como local no campo de Chan da Barcia, asistiron o alcalde, Andrés Díaz, e o tenente de alcalde, Lito Muíños en representación do Goberno municipal tripartito (PSdeG-PSOE, AVP e BNG).

O equipo verdibranco substitúe así a habitual segunda equipación,

completamente branca, dado que daba lugar a problemas pola coincidencia con algúns equipos da categoría que tamén teñen o verde e o branco no seu uniforme principal.

Durante a estrea comentouse tamén o porqué das cores verde e branca no equipo de Ponte Caldelas. Un feito que se debe a que un dos seus fundadores, no ano 1974, quixo homenaxear ao equipo dos seus amores, que é o Racing de Ferrol. Manolo "Soledad", como é coñecido na localidade, fixo o servizo militar na Cidade Departamental e de alí trouxo a súa querencia por estas cores que agora unen aos equipos ferrolán e caldelán.

Outubro 2018 [ XXXIX]

OS SITIOS MÁIS CURIOSOS DO MUNDO (XVI) POR G. FIGUEIREDO

HALLSTAT EN AUSTRIA Neste número imos falar do Pobo de Hallstat, un lugar de postal nos Alpes Austríacos, o máis bonito de Austria, e coido que o máis bonito de Europa, declarado Patrimonio da Humanidades pola Unesco no ano 1997.

H

allstatt é un fermoso pobo no distrito montañoso de Salzkammergut, en Austria. Está a 79 kilómetros de Salzburgo.

Inmerso nunha espléndida paisaxe natural dos Alpes, con montañas de máis de 3.000 metros ao seu ao redor, este impresionante pobo a beiras do lago do mesmo nome débello todo ao sal, ata o seu nome, hall, probablemente provén do termo céltico co que se denominaba ao sal, xa que posúe ricos depósitos que foron explotados desde época prehistórica e que foron a base da prosperidade desta rexión ata mediados do século XX. A localidade dá o seu nome á cultura da idade de Ferro denominada Cultura de Hallstatt. En 1997, a paisaxe cultural de Hallstatt- Dachstein foi declarado Patrimonio da Humanidade pola Unesco.

Nada máis chegar ata este pobo, xa se intúe que Hallstattvai é inmellorable porque o tráfico non está permitido nas súas rúas, hai que aparcar nos arredores e entrar camiñando ao mesmo. No seu interior, as casas cos seus balcóns de madeira e cubertas de hedra apíñanse subindo pola faldra da montaña, cuberta por un tupido bosque. Comezando a camiñar polas súas beirarrúas chegamos a Markplatz, a praza principal, destacada pola súa fonte central e sobre todo polas súas fachadas cubertas de trepadeiras e flores e, nunha das esquinas desta fonte atópase unha bela igrexa

luterana do ano 1861, cun sobrio interior, cuxo campanario se pode fotografar perfectamente desde a rúa que accede á praza.

Dende a paraza tamén chegamos a igrexa parroquial católica, Pfarrkirche, é unha pequena igrexa, de estilo románicogótico. Comezouse a construír ao redor de 1181, a súa impresionante torre é do século XII. Foi rematada cara ao 1505 e restaurada en 2002. Ten un pequeno, pero bonito cemiterio montañés na parte de atrás da igrexa e, ao seu carón un estupendo miradoiro cunha fermosas vistas do lago e do pobo e, dentro da capela, o Hallstätter Beinhaus, un pequeno osario que conta con preto de 1200 cranios e outros tantos ósos. O curioso é que todos os cranios teñen escrito os nomes dos defuntos alén de estar pintados con algúns símbolos, profesións e datas da defunción inscritas neles.

Ao parecer, dadas as reducidas dimensións do cemiterio exhumábanse os corpos do cemiterio para deixar terreo libre para novos enterramentos sendo trasladados ao osario.

Despois hai que subir ata a torre de Rudolf, que permite contemplar unha vista espectacular do val e foi construída entre 1282 e 1284 polo seu duque Albrecht I como defensa para os mineiros de Salzberg. En 1313 a torre converteuse na residencia do encargado da mina de sal e per-

maneceu así máis de 640 anos.

Pasando a torre temos que seguir dando un paseo ata as fervenzas Waldbachstrub, un impresionante salto de 90 metros de altura en tres tramos, este é un lugar con moitas de lendas locais.

Despois deste paseo chegamos a un moderno funicular aberto desde finais de abril ata o 26 de outubro que nos leva ás populares minas de sal, explotadas desde hai 7.000 anos e dise que é a mina de sal máis vello do mundo. As minas acollen no seu interior o museo, no que se pode contemplar a réplica do "Home de sal", un cadáver atopado en abril de 1734 preservado nun depósito de sal, sorprendentemente conservado coa súa roupa e ferramentas, asúmese que o home perdeu a súa vida durante un accidente cando traballaba na mina, cara ao ano 1000 a.C. Tamén se pode seguir “a tubaxe máis vella do mundo” creada en 1595, que transportaba en forma de salmoira uns 40 quilómetros de Hallstatt a Ebensee a través dunha tubaxe feita a partir de 13.000 troncos baleirados.

Rematando a visitas das minas de sal chegaremos a beiras do lago, fórmao o río Traun, afluente do río Danubio, de xélidas

augas e repleto de peixes, nestas mesmas augas nas que en época estival pódese facer kaiak.

En Halstat tamén podemos atopar importantes escavacións arqueolóxicas que nos mostran os obxectos atopados nas tumbas que na súa totalidade foi chamada a “Época de Hallstatt” (1300-400 a.C.), e que aínda hoxe fálannos da prosperidade desa época. Se descubriron tres fraguas da mina de sal cun muíño de martelo e os muros externos de Habsburg da alta Idade Media, así como restos das fundacións romanas e de pedras prehistóricas, tamén numerosos obxectos de metal (de fraguas da mina de sal), cerámica (idade de pedra, prehistórico, romano, medieval e moderno) era tamén descuberto. Estes valiosos obxectos pódense apreciar durante todo o ano no Museo “ Kulturerbe Hallstatt”, onde pode facerse unha viaxe no tempo polos 7.000 anos da historia de Hallstatt. A exposición está aberta gratuitamente durante as horas de oficina, tódolos días no verán e de luns a sábado no inverno.

“Como vedes un espectacular e fermoso lugar no que perderse un par de días para poder gozar de, posiblemente, o pobo máis bonito do mundo.”

Richada - Croca - Xarrete - Cocido - Caza Setas - Parrilla - Chuletón Comedores privados Todo tipo de eventos

acasadarichada

986 754 012 - Forcarei

Suido o d % 100 Carne

Director: Tino Lago Vargas

anovapeneirapublicidade@gmail.com

Edición, deseño e maquetación: A Nova Peneira anovapeneira@gmail.com

Redacción: G. Figueiredo

anovapeneiraentrevistas2@gmail.com

Edita e publica: Edicións Mide S.L. Rúa García Lorca 3, 6º AB. 36209 Vigo edicionsmide@gmail.com Teléfonos: 662 187 102

Imprime: Publicaciones Tameiga S.L. Fotografía: Arquivo.

Publicidade: Departamento propio.

Colaboradores: Ángel Pérez, Moncho Lareu, Vi-

cente Alló, Carlos Rey, Josiño Araújo, X. S. Páramos, Lucia Santos, Santi Mallo, Segundo González, X. C. de la Fuente, Mero Iglesias, Juan Karlos Pérez, Pedro Ocampo, José Manuel Durán, Xabier P. Igrexas, Marcos Escudero, Roger, Aarón Franco, Ana Hermida e Verónica Costas.

Corresponsal en Madrid: Juan Louzán / 665715149 Corresponsal en Euskadi: Xoán Alonso.

Este xornal imprimiuse en papel reciclado

Depósito Legal: VG-195-2011

QUE VISITAR NO CONCELLO DE FORCAREI

O

Concello de Forcarei ocupa a zona norte da provincia de Pontevedra. Limita pola zona oriental co municipio de Lalín, do que o separan os montes de O Testeiro e a Serra de O Candán. Polo sector norte coas veciñas terras de Silleda e da Estrada. Ao suroeste limita con Cerdedo e incide coa fronteira natural da Serra de O Cando nos territorios de Cotobade e A Lama, atopándose no sur coas terras ourensás de Beariz e O Irixo.

Neste fermosos concello de interior o que máis podemos facer e gozar da súa contorna natural e dar uns longos paseos polas súas rutas e sendeiros naturais, de seguido vouvos describir algunhas delas.

RUTA DAS PONTES DO LÉREZ: A ruta das Pontes do Lérez discorre paralela ao leito dun dos máis afamados ríos da provincia de Pontevedra: o Lérez.

Cunha lonxitude total de 13,7 quilómetros, nas catro horas e media de percorrido poderemos ver lugares cheos de historia, como o Mosteiro de Aciveiro, atravesar pontes cheas de lendas e misterio, mais sobre todo gozar das paraxes naturais que o Lérez vai esculpindo entre os bosques centenarios. Pontes, muíños, batáns e camiños son os alicientes desta ruta que de seguro que non vos vai defraudar.

Este mosteiro, o Mosteiro de Aciveiro, é consideración de Monumento Histórico Artístico desde o ano 1931 e na actualidade é considerado Ben de Interese Cultural.

O mosteiro érguese na garganta pola que discorre o río Lérez e o Mosteiro e parroquia reciben o nome do lugar de emprazamento e da variedade vexetal predominante, o acivro.

Na propia senda das Pontes do Lérez, e ó longo dos 24 quilómetros do seu percorrido, pode o visitante contemplar o prolífico número de muíños.

Dezaseis das corenta pontes do Lérez fican na freguesía de Aciveiro. Vou nomear a Ponte do Atranco Grande, xurdida no século XVI, arroupada por ameneiros e bidueiros, a Ponte da Fraga ou do Forno, obra dos frades fundadores do mosteiro de Aciveiro, esta ponte dedicoulle uns agarimosos versos o poeta Noriega Varela; a Ponte Nova das Codeseiras, fíxose realidade no ano 1933, xunto coa estrada de Ventas de Narón a Folgoso, obra da II República; o Pontillón do Porto das Buratas, obra dun dos mellores canteiros de Aciveiro, Francisco Doval Viéitez; as dúas pontes de Andón, a Ponte Vella, verdadeira obra mestra do Románico popular encetada cando San Gonzalo das Penas era abade do mosteiro, no século XV; a Ponte Carballa, que ten nove vans e dezaoito metros de longo, erguida tamén nos anos da II República.

SENDEIRO NATURAL ACIVEIRO- CANDÁN: Ruta circular de 15 quilómetros que parte do Mosteiro de Aciveiro para percorrer o contorno dunha paisaxe protexida: a serra do Candán. Durante 4 horas e media de percorrido, coñeceremos o hábitat destas duras terras e veremos diferentes pegadas do intento do ser humano por dominalas.

SENDA DAS NEVEIRAS: A senda das Neveiras percorre os puntos de maior interese paisaxístico e patrimonial do lugar de Fixó - Potela.

Dende o Miradoiro de Grobas, poderás salvar o desnivel da Pena de Malpaso e camiñar polo alto da devesa, ata atopar un fermoso miradoiro natural dende onde acadaremos vistas privilexiadas da aldea abandonada de Grobas.

Entre piñeirais descubrirás as Neveiras e, a poucos metros, á Mámoa de Rofete, ambos os dous son bens etnográficos de grande interese arqueolóxico catalogados no Inventario Xeral do Patrimonio Cultural de Galicia. Outros dos lugares

VEN A PROBAR O NOSO

COCIDO

A TABERNA PRAZA DA IGREXA, 3 - FORCAREI 986 755 113

DO PANADEIRO

O CACHAFEIRO, 8 - FORCAREI

de interese que poderás visitar son o Muíño do Porto e as devesas.

Está integrado no espazo natural "Serra do Candán", incluído na Rede Natura 2000 e na Rede Galega de Espazos Protexidos.

As Neveiras de Fixó, datadas no século XVII, eran explotadas polos monxes do Mosteiro de Aciveiro, que obtiñan delas unha das súas principais fontes de ingresos.

O comercio de xeo foi unha das actividades máis rendibles da zona durante ese século, xa que o Camiño Real ou do correo que unía o Mosteiro de Aciveiro co Ribeiro, pasaba por estas montañas.

En Foncarei tamén podemos visitar o museo CETmo, Centro Etnográfico Terra de Montes. Este ten como obxectivo o estudio, conservación e divulgación da cultura material da comarca. A colección está composta de máis de 1200 pezas das que 740 están expostas.

Para rematar a nosa visita polo concello podemos pasarnos polo Observatorio Astronómico Público de Forcarei, feito no ano 2008 e é o primeiro Observatorio Astronómico Público de Galicia. Localizado a 3 quilómetros do núcleo urbano, en As Casetas, nunha parcela de 10.000m2 de superficie.

Teño que mencionar que desde o observatorio, conseguíronse as primeiras imaxes desde España do cometa Hartley 2 en outubro de 2010, e os primeiros seguimentos de varias supernovas permitindo a obtención de imaxes dunha calidade excepcional, con unha destacable repercusión mediática.

Podedes encontrar información sobre o contido ou a forma de solicitar visitas guiadas ou tempos de observación na páxina da fundación FC3: http://www.fc3.es.

Como vedes un fermoso concello cunha gran diversidade de opcións para gozar do voso tempo de lecer.

Pedreira, 7 Baixo A Lama

986 768 261