ο κήπος του Καλβίνο
το δάσος | the forest Ο χώρος είναι εμπνευσμένος από την προσωπικότητα του κυρίου Καλβίνο. Τα όνειρά του μαρτυρούν, υποσυνείδητα, την ανάγκη του να ορίζει συνεχώς την θέση του σε σχέση με τον χώρο που βρίσκεται. Τον χαρακτηρίζουν η περιέργεια και η χαρά της ανακάλυψης. Προτιμά μια περιήγηση στον χώρο, που ενεργοποιεί τις αισθήσεις, και όχι μια απλή μετάβαση από ένα σημείο σε ένα άλλο. Τα παραπάνω χαρακτηριστικά του μας οδηγούν στην διαμόρφωση μιας λαβυρινθώδους πορείας που καταλήγει σ’ ένα βυθισμένο κήπο. Η περιήγηση ξεκινά μέσα από έναν σκοτεινό χώρο. Οδηγείσαι μέσω μιας αργής καθοδικής πορείας όπου το φως και το σκοτάδι εναλλάσσονται, στον βυθισμένο κήπο. Στο έδαφος υπάρχει χώμα, και τα στοιχεία, ραδινά και εύκαμπτα, ξεπερνούν την ανθρώπινη κλίμακα. Το ύψος τους οδηγεί το βλέμμα προς τα πάνω, όπου ορίζεται το πνευματικό. Θυμίζει το χαρακτηριστικό του Καλβίνο να συγκινείται από τις ιδέες και όχι από τον κόσμο. Για να ολοκληρωθεί η περιήγηση, μπαίνεις ξανά στο σκοτάδι, όπου μέσω μίας ανοδικής γρήγορης πορείας(σκάλα), οδηγείσαι ξανά προς το φως. The space is inspired by Kalvino’s personality. His dreams show , subconsciously, the need he has to define himself , in the space he is in. He is characterized by curiosity and the happiness of discovery. To activate his senses, he prefers to wander around a place, not just moving from one point to another. All the above characteristics, end up forming a complex course , that drives one to an immersed “forest”. The wander starts with a dark hall that drives the visitor through a slow downward course to the lower level. The light and the dark alternate. Then you meet the immersed “forest”. There is earth on the ground, the elements that make up the “forest” are thin and flexible. They transcend the human scale. Through the height of the elements the visitors’ eye is lead to the top, where the spiritual is to be defined. Respectively Kalvino is moved from superior ideas and not people. At the end of the wander, the visitor enters again in a dark space, where through a fast upward course (stairs), is driven up to the light.
Ζούλια Άννα / Μαθιοπούλου Αγγελική Zoulia Anna / Mathiopoulou Angeliki
ο κύριος Καλβίνο
_δίνει σημασία σε όλα τα πράγματα όσο μικρά κι αν είναι _απαιτεί ισορροπία στα πράγματα _έντονη ανάγκη για σημείο αναφοράς _περιέργεια για την φύση _ενεργοποίηση αισθήσεων _συγκινείται από τις ιδέες/ όχι από τους ανθρώπους
και ο περίπατος
τα όνειρα
1ο όνειρο του Καλβίνο η πτώση
2ο όνειρο του Καλβίνο η φάλαινα
Πάντα ορίζει τον ευατό του σε σχέση με το χώρο που βρίσκεται.
Ήθελε να πάει κατευθείαν , χωρίς παράκαμψη, σ’ένα μέρος όπου θα αισθανόταν χαμένος.
Κατά βάθος, το μπαλόνι ήταν ένα απλό σύστημα για να σημαδεύει το Τίποτα.
…ποτέ δεν θα είχαν τη δυνατότητα να δουν και να γνωρίσουν πράγματα που μόνο οι εντελώς χαμένοι άνθρωποι ανακαλύπτουν.
Σαν ο κόσμος να μην ήταν ένα πράγμα διαθέσιμο ανά πάσα στιγμή, αλλά κάτι που απαιτούσε απ’αυτόν, κι από τα δακτυλά του, ένα σύνολο επιμελών κινήσεων.
Η επανάληψη έσωζε τον οργανισμό εσωτερικά, αλλά εξωτερικά ήταν απαραίτητη κάποια προσδοκία για εκπλήξεις, εισβολές, κατολισθήσεις, ξαφνικά άλματα και άλλες αναποδιές.
Δεν του άρεσε να σταματά, του άρεσε να βαδίζει.
ο κήπος
η περιήγηση Η είσοδος ορίζεται από έναν στενό διάδρομο. Στο βάθος αυτού, προβάλλεται η έξοδος ως ένα φωτεινό παράθυρο, το οποίο όμως ο επισκέπτης δεν μπορεί να προσεγγίσει. Μπαίνει κανείς σε μια καθοδική πορεία, η οποία τον οδηγεί αργά προς το κατώτερο σημείο. Η κάθοδος ξεκινά έχοντας αμφίπλευρα δύο τοίχους. Στην συνέχεια, ο ένας από τους δύο σπάει σε σημεία καδράροντας τον τελικό στόχο της διαδρομής. Η κατάληξη της πορείας είναι ένας υπαίθριος κήπος, βυθισμένος στη γη. Το έδαφος είναι χώμα. Τα στοιχεία που υψώνονται, είναι τεχνητά, κατασκευασμένα από εύκαμπτο υλικό που τα κάνει να κινούνται με τον άνεμο, γεγονός που δημιουργεί την ψευδαίσθηση του δάσους. Το μεγάλο τους ύψος, που τα κάνει να ξεπερνούν την ανθρώπινη κλίμακα, κάνει τον επισκέπτη να κατευθύνει το βλέμμα προς τα πάνω.
Η αναζήτηση της εξόδου απαιτεί την ενεργοποίηση των αισθήσεων. Οι πόρτες αποτελούν μέρος του τοίχου και κάνουν κρυφή την έξοδο, συνεπώς απαιτείται συμβολή των αισθήσεων της όρασης, αφής και ακοής. Ο χώρος που οδηγεί στην έξοδο είναι και πάλι σκοτεινός. Το φως έρχεται μόνο από ψηλά, όπου βρίσκεται και η έξοδος. Μία μεγάλη σκάλα σε οδηγεί γρήγορα αλλά με σταθερό ρυθμό, ξανά στην επιφάνεια. Η ανοδική πορεία προς το φως, συνεπάγεται την ανακούφιση και την λύτρωση που νοιώθει ο επισκέπτης μετά το τέλος της περιήγηση στο “κέντρο της γης”.
σχέδια σε κλίμακα 1:20
διαμήκης τομή
εγκάρσια τομή
εκδοχές
επιλογή υλικών
Ο βυθισμένος κήπος, είναι κομμάτι της γης. Συνεπώς το χώμα, που περιτριγυρίζει τον κήπο, εισχωρεί και στην βάση του. Μοιάζει σαν να ράγισε η γη και να άφησε τον κήπο να πέσει άθικτος, στο κέντρο της γης. Τα στοιχεία που αποτελούν τον κήπο είναι τεχνητά. Αποτελούντα από εύκαμπτο υλικό, συνεπώς δέχονται μικρές μετακινήσεις με την δύναμη του αέρα. Τα υπόλοιπα στοιχεία της κατασκευής, οι τοίχοι, έχουν ένα χαρακτηριστικά ψυχρό γκρι χρώμα, εκτός από τα τοιχία που περικλείουν τον κήπο. Ο κήπος, ως το πιο σημαντικό στοιχείο του χώρου ξεχωρίζει με το λευκό του χρώμα.
Δημήτρης Παπαϊωάννου
ROOTLESSROOT
Δημήτρης Παπαϊωάννου
‹‹Κάθε φορά βρίσκομαι αντιμέτωπος με τον λευκό καμβά.››
περιθώρια για στοχασμό και συναίσθημα
‹‹Η ζωή μέσα στην τέχνη είναι πιθανή..››
δημιουργία ενεργητικών εικόνων
‹‹… μια και η βαρύτητα της ύλης, φθείρει τα πάντα. Τα πηγαίνει προς τη γη και μετά κάτω από τη γη.››
προσήλωση του θεατή και διαστολή του χρόνου
ROOTLESSROOT
‹‹Αν πρέπει να πλάσω, μου αρέσουν τα χέρια μου / Αν πρέπει να οργανώσω το σώμα μου στον χώρο, μου αρέσει η σπονδυλική μου στήλη / Αν πρέπει να κινηθώ μέσα στον χώρο, μου αρέσουν τα πόδια μου ›› … η πραγματική ζωή είναι εγκλωβισμένη μέσα στο σώμα και αυτό πρέπει να ραγίσει, να ζήσει, να καταλάβει
δυναμική του σώματος φυσική
/
ποίηση
/
επεξήγηση του λόγου
σημεία ταύτισης
ανοιχτά παράθυρα ερμηνείας έντονο το σημείο αναφοράς μεγαλειώδης ατμόσφαιρα με τα ελάχιστα μέσα φως - σκοτάδι δυναμική του σώματος χωρική υπόσταση του λόγου
πορεία δουλειάς
πρώτη προσέγγιση ο ‘λυμένος’ λαβύρινθος
σκέψεις πάνω στο λαβύρινθο
αναφορές
Danteum,Giuseppe Terragni
Steven Holl, New York Gallery