kavramlarının yaratılış sürecinin nasıl sürücü gücünü oluştur dugunu çok bariz bir biçimde görüyoruz. Bu aşamada üst kısım da, ışıgın ayrılması için gereken alma arzusu yeterince şiddetli degildi. Çizginin altındaki uç kısmı ise Yaratıcı'dan en uzak olandı ve bir başka deyişle en düşük seviyedeydi. Bu nedenle Yaratıcı'dan alma arzusu en yogun olan kısım burasıydı. İşte ışık çizgisinin yaratılan merkez boşluga inme nedeni de zaten Yaratı cı'nın bu verme iradesi ya da istegi ve yaratılanın da sahip oldugu alma arzusu ya da tutkusudur. Bu aşamada Yaratıcı mükemmel verici ve yaratılan orta nokta da mükemmel alıcıdır ve onun bu aşagıdaki sınırsız alma arzusu yukarıdaki ışıgı söz konusu ince çizgi ya da hat aracılıgı ile kendine çeker. Bu noktada kullandıgımız "aşagı" ve "yukarı" terimleri bu iki seviyenin birbirine göre durumunu belirtmek içindir. Yoksa "biri aşagıda öbürü onun üzerinde" anlamında degildir. Yalnızca birinin digerine oranla üstünlügünü ve saflıgındaki farkı belirtmek içindir. Devam edelim.
Bu ışık iplikçigi ya da ışını, ince bir hat üzerinde birdenbire degil ama yavaş yavaş ve kademeli bir biçimde, yaratılan tanrı sal mekanın merkezine dogru inmeye başladı. Önce bir kademe inen ışık yavaş yavaş yaniara dogru genişlemeye başladı. Baş langıçta düz olan bu oluşum daha sonra giderek yayıldı ve etrafını dolduran Sınırsız Işık'tan ayrı, mükemmel biçimde yuvarlak bir tekerlek şeklini aldı. "Ayrı" dedik, çünkü ayrılmamış olsaydı kaynagına geri döner ve Sınırsız lşıgın içinde kaybolurdu. Gücü gözükmez ve her şey başlangıçta oldugu gibi sadece Sınırsız Işık'tan ibaret olurdu. Dolayısıyla oluşan bu ilk daire Sınırsız Olan'a hem en yakın olandı hem de O'ndan ayrıydı. Aradaki tek baglantı ise aralarında var olan, Sınırsız Olan'dan çıkan ve aşagı dogru uzayan ince hattı. Bu hat ışıgın kendisi degildi. Sadece Sı nırsız Işık ile bu ilk oluşum arasındaki baglantıyı saglayan ve yayınımları aşagıya ileten ince bir hattı. Çünkü eger kendisi olsaydı bu yayınımiarı alan alıcı, vericinin Kendisi gibi olurdu. Sınır77