Bu acaip cümleyi söyleyen erkek veya çocuğun sesinde garip bir titreyiş, âdeta bir korku ifadesi vardı. Poirot, baş ucundaki lâmbanın düğmesini çevirirken, 'Bu sesi tekrar duyarsam muhakkak hatırlayabilirim...' diye düşündü. Raymond ve Carol Boynton, yanyana durmuşlar, dirseklerini pencerenin eşiğine dayamışlar ve gecenin karanlığım seyre dalmışlardı. Raymond, sinirli bir sesle, birkaç dakika evvel söylediği cümleyi tekrarladı: «Onun muhakkak öldürülmesi lâzım, anlıyorsun bunu değil mi?» Carol Boynton hafifçe kımıldadı. Derin ve boğuk bir sesle, «Korkunç bir şey bu...» dedi. «Bundan daha korkunç değildir herhalde!» «Evet, haklısınız...» Raymond öfkeli bir sesle devam etti: «Bu böyle devam edemez, daha fazla tahammül edemeyiz... Bir şeyler yapmalıyız... Bundan başka hiçbir şey de yapamayız...» Carol hafif bir sele, «Bir çaresini bulup kaçamaz mıyız?» diye sordu. Fakat sesinin tonundan, böyle bir şeyin imkânsız olduğunu bildiği anlaşılıyordu. «Hayır, bunu yapamayız.» Genç adamın sesi boş ve ümitsizdi, «Bunu yapamıyacağımızı sen de biliyorsun Carol,» diye devam etti. Carol hafifçe titredi. «Biliyorum Ray... biliyorum.» Delikanlı birden kesik, kesik güldü. «Bu durumdan kaçıp kurtulamadığımız için herkes bize deli diyecek.» «Kimbilir, belki de deliyiz!» Genç kız bunu kısık bir sesle söylemişti. «Evet, öyle, belki de deliyiz .Olmasak bile bu durumda bir müddet sonra muhakkak delireceğiz .. Bize deli diyenler de muhakkak haklıdır. İşte şurada durmuş, büyük bir soğukkanlılıkla kendi annemizi öldürmeyi tasarlıyoruz!» Carol sert bir sesle, «O bizim öz annemiz değil,» dedi. «Evet, bu sözün doğru.» Kısa bir müddet ikisi de konuşmadılar. Sonra Raymond tabii bir sesle, «Nasıl, fikrimi kabul ediyor musun, Carol?» diye sordu.
Agatha Christie Ölümle Randevu
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.