Β΄ Μέρος Του Αντώνη Παπαδόπουλου, καθηγητή φυσικής Μετά το 1982 λοιπόν το γενικό πλαίσιο διαμορφώθηκε ως εξής: με λιγοστό εργατικό δυναμικό, το πρόταγμα και το στοίχημα του κράτους ήταν λίγο ή πολύ με κάποιο τρόπο όλοι ή σχεδόν όλοι να γίνουν μικροαστοί. Και μάλιστα «μικρό» σε όλα. Φυσικά ο νέος αυτός στόχος δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί με παλιά υλικά και μέσα. Τη θέση του μικρού χωραφιού και σπιτιού, πήρε η ευρωπαϊκή μικρή ή μεγάλη δεν έχει και τόση σημασία επιδότηση. Ο ελληνικός καπιταλισμός παρέμεινε όμως τεχνολογικά καθυστερημένος, χαμηλής παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας. Οι «ρομποτικές ντοματοκαλλιέργειες» που λαχταρούν οι αστοί διανοούμενοι εκφράζουν ακριβώς το γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις δυο τουλάχιστον δεκαετιών έγιναν πέτσινα αγροτικά διαμερίσματα αγορασμένα με στεγαστικό δάνειο, παράνομοι εργάτες που δουλεύουν με το μαστίγιο, βιασμοί στα κωλόμπαρα και πτυχία του κώλου. Τα αναμενόμενα δηλαδή: η μικρή ιδιοκτησία, τα ενδιαφέροντά της και η ιδεολογίας της. Αυτή θριάμβευσε για τριάντα χρόνια και αυτό καταρρέει σήμερα. [1] Έτσι η σημερινή πολιτική ανθρωπογεωγραφία περίπου είναι διαμορφωμένη ως εξής: Η περίπτωση του ΠΑΣΟΚ: Η ψυχολογία (αλλά και η ιδεολογία) των οπαδών του παλινδρομούσε ανάμεσα στην υποτιθεμένη σοσιαλδημοκρατική ιδεολογία τους και στην ήπια δεξιά καταβολή τους. Πιο απλά στην πλειοψηφία τους δεν ήταν τίποτα άλλο παρά δεξιοί, οι οποίοι όμως καταδίκαζαν στη συνείδηση τους τις ακροδεξιές και δεξιές τακτικές του παρελθόντος. Που και που ερωτοτροπούσαν με τις σοσιαλιστικές ιδέες κυρίως σε ότι αφορούσε την «τσέπη» τους. Η υιοθέτηση σοσιαλδημοκρατικών ιδεών περιστασιακά και πρόσκαιρα, οφειλόταν στην ατομική οικονομική τους «ανάπτυξη», αδιαφορώντας αν η πλειοψηφία των πολιτών ζούσε ανάμεσα στον κοινωνικό αποκλεισμό και την οικονομική εξαθλίωση. Η ιδεολογική τους ταυτότητα δεν είχε σοσιαλιστική συνείδηση και αφετηρία αλλά ωφελιμιστικά χαρακτηριστικά. Η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ: Ο κόσμος αυτού κομματιού της αριστεράς είχε την ατυχία να συμπιεστεί ανάμεσα σε δυο κυρίαρχες τάσεις σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους. Εξ’ αρχής να πω, ότι οι ιδεολογικές καταβολές του κόσμου αυτού στην πλειοψηφία του ήταν σοσιαλδημοκρατικές, οι οποίες ενίοτε ψευδομεταλλάσσονταν σε κομμουνιστικές σε συγκεκριμένες περίοδοι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας (π.χ. η περίοδος του Πολυτεχνείου). Εκεί ακριβώς έγκειται και η συμπίεση που παραπάνω ανέφερα. Σε συγκεκριμένες πολιτικές περίοδοι αναγκάστηκαν να υιοθετήσουν κομμουνιστικές αντιλήψεις, να ενσωματωθούν ακόμα και σε κομμουνιστικά σχήματα, όχι γιατί το επέβαλλε η ιδεολογία τους αλλά οι συγκεκριμένες πολιτικές και κοινωνικές συγκυρίες και συνθήκες. Σίγουρα το κομμάτι αυτό της αριστεράς δεν διακατέχονταν από τον σοσιαλδημοκρατικό συντηρητισμό του κόσμου του ΠΑΣΟΚ, ειδικά σε ότι αφορά διάφορες κοινωνικές δράσεις, εξού και η συμμετοχή τους σε κοινωνικά σχήματα μέχρι σήμερα που τα υιοθετούν με σχετική συνέπεια, αλλά που τους ξεπερνούν όταν φτάνουν να επιλέξουν ανάμεσα σε συγκρουσιακές και φιλειρηνικές διεκδικήσεις και δράσεις. Τότε κυριαρχεί η μικροαστική ούτως ή άλλως καταβολή και ψυχολογία τους. Η περίπτωση του ΚΚΕ: Το κομμάτι αυτό της αριστεράς, παλιά αλλά και τώρα, ενώ επιφανειακά φαίνεται να εκφράζει τη συνειδητοποιημένη εργατική τάξη, ουσιαστικά είναι εγκλωβισμένο στις ιδέες και τις ιδεοληψίες του γραφειοκρα-
τικού καπιταλισμού (βλέπε ΕΣΣΔ). Πως αλλιώς μπορούν να ερμηνευθούν οι τακτικές του και οι επιλογές του στον στίβο των κοινωνικών αγώνων; Βέβαια είναι αλήθεια, και σε αντίθεση με όλους τους παραπάνω (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ), ότι το κομμάτι αυτό της αριστεράς κουβαλά αγώνες (με τις καλές και κακές στιγμές των) οι οποίοι σαφώς και το διαφοροποιούν από τους υπόλοιπους. Όμως δεν το καταστούν ικανό να «εξαργυρώσει» το παρελθόν του αυτό στην εργατική και κοινωνική υποστήριξη. Η περίπτωση της Δεξιάς – Ακροδεξιάς: περιγράφηκε αρκετά στο Α΄ Μέρος. Κοινό όμως χαρακτηριστικό του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο συντηρητισμός της σοσιαλδημοκρατίας τους, ο οποίος σε μεγάλο ή μικρό βαθμό στηρίζεται στις συντηρητικές δομές των οπαδών τους. Και οι δυο σε μικρό ή μεγάλο βαθμό γοητεύτηκαν από την «εργατική αριστοκρατία», τόσο με την οικονομική διαφθορά όσο και με την ιδεολογική επήρεια. Μη ξεχνάμε ότι και στους δυο ήταν και είναι κυρίαρχη επιλογή ο αστικός και συμβιβασμένος συνδικαλισμός, ή μη συγκρουσιακή και εξεγερτική τακτική τους, και όπου αυτό δεν ήταν έτσι, αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα ιδεολογικών πεποιθήσεων αλλά αναγκαστική προσγείωση σε γεγονότα και φάσεις της πολιτικο-κοινωνικής ζωής που αν δεν «συμμορφώνονταν» με αυτές θα τους προσπέρναγαν, χάνοντας το όποιο κοινωνικό τους έρεισμα. Ένα ακόμα κοινό χαρακτηριστικό τους, το οποίο τους διαμόρφωσε και τους διαμορφώνει σε πολύ μεγάλο βαθμό (σε μικρότερο ίσως(;) αυτούς του ΚΚΕ) είναι οι μικροσυνήθειες της καθημερινής ζωής. Το καλό φόρεμα και κοστούμι, ο εθισμός μικρός ή μεγάλος στο lifestyle, τα συνδικαλιστικά προνόμια και άλλα πολλά «μικροπράγματα» της καθημερινότητας τους, τους προσδιόρισαν και τους διαμόρφωσαν, με ελάχιστους παροδικούς πολιτικούς ενθουσιασμούς. Ενταγμένοι λοιπόν στην παραπάνω ψυχολογική και ιδεολογική δομή, είναι δύσκολο να εξεγερθούν όχι μόνο για το καλό της κοινωνίας, αλλά πρώτιστα να επαναστατήσουν απέναντι στον εαυτό τους. Με βάση λοιπόν αυτή την πολιτική γεωγραφία, με βάση αυτές τις πολιτικές και ιδεολογικές δομές τους, είναι εύκολο να εξηγηθεί η πολιτική «ευγένεια», η ήπια πολιτική τους και η εντός των τειχών πολιτική διαχείριση του ΣΥΡΙΖΑ. Πως αλλιώς να εξηγηθεί η πολιτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, που όταν ο λαός σφαγιάζεται, αυτός να διεκδικεί καλύτερες συνθήκες σφαγής! Γιατί αυτό κάνει, όταν όλη του η πολιτική χάραξη είναι εντός ΕΕ, εντός της «νόμιμης» περιρρέουσας κατάστασης. Οτιδήποτε επαναστατικό, εξεγερσιακό ή συγκρουσιακό πλαίσιο, ενέχει τον κίνδυνο ο μαζάνθρωπος που παραπάνω περιέγραψα να τους γυρίσει την πλάτη. Με βάση όλα τα παραπάνω το αρχικό ερώτημα, «Κοινωνική έκρηξη: από ποιους;», δεν είναι και δύσκολο να απαντηθεί. Από κανένας από αυτούς. Στα πλαίσια της παραπάνω προσέγγισης και κατά τη διάρκεια των περασμένων χρόνων, δημιουργήθηκε αυτό που λέμε ο «χώρος». Κυρίως αναφερόμαστε στον ευρύτερο αναρχικό και αντιεξουσιαστικό χώρο αλλά ίσως και σε κάποια κομμάτια της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Ένας χώρος αντικουλτουριάρικος, νεολαιίστικος, ανοργάνωτος, ανιδιοτελής και αγωνιστικός. Αν και η ανάλυση του χώρου αυτού θα αποτελέσει την αφορμή για ένα μελλοντικό κείμενο, αξίζει εδώ να αναφέρω ότι χωρίς να ξέρει το πώς, είναι ο μόνος που προσπαθεί να οργανώσει τη μόνη αντικαπιταλιστική και αντιφασιστική δυνατότητα: την οργάνωση της κοινωνικής εργασίας και δημιουργικότητας. Ίσως να είναι και ο μόνος που έχει απομείνει για μια μελλοντική κοινωνική έκρηξη και αλλαγή. [1],: Περιοδικό Antifa, Τεύχος 35
Επιθετική Επιχειρηματική Τακτική στη Κρίση Σε κάθε περίοδο κρίσης που έχουμε βιώσει, όσοι τόλμησαν και έπαιξαν επιθετικά, όχι μόνο άντεξαν τα χτυπήματα της κρίσης, αλλά σημείωσαν καλύτερα αποτελέσματα από όλους τους άλλους που ήταν απλοί παρατηρητές της κατάστασης. Ακολουθούν μερικές προτάσεις. Φροντίστε τους καλύτερους πελάτες σας. Αφιερώστε τους ακόμα περισσότερο χρόνο και δείτε πως μπορείτε να τους βοηθήσετε στα προβλήματα που βιώνουν την περίοδο αυτή. Δώστε περισσότερη αξία στο προϊόν και στην υπηρεσία σας. Μην μειώνετε τις τιμές τους. Επωφεληθείτε από τα επιδοτούμενα προγράμματα που είναι σε ισχύ αυτήν την περίοδο. Ξεκινήστε συνεργασίες με άλλες επιχειρήσεις. Φροντίστε να προσφέρετε περισσότερες και πιο ολοκληρωμένες λύσεις στους πελάτες σας. Επενδύστε στο προσωπικό σας. Εκπαιδεύστε τους να κάνουν την δουλειά τους καλύτερα, πιο αποτελεσματικά και πιο γρήγορα. Κυνηγήστε τα ανεξόφλητα υπόλοιπα πιο ενεργά. Ειδάλλως, κάποιοι άλλοι που τα κυνηγούν καλύτερα από σας, θα πληρωθούν πρώτοι. Χρησιμοποιείστε την τεχνολογία. Είναι καιρός να ασχοληθείτε ουσιαστικά με το internet και τις πολυάριθμες εφαρμογές του όπως το facebook, twitter, κτλ. Δώστε κίνητρα στους πελάτες σας να σας συστήσουν νέους πελάτες. Βρείτε τι είναι αυτό που θα ήθελαν και προσφέρετέ το. Επικοινωνήστε με τις τράπεζες σήμερα και κάντε διακανονισμό. Μην αφήνετε τον χρόνο να περνάει. Δεν θα καταφέρετε μόνο να διαπραγματευτείτε καλύτερα, αλλά θα απεγκλωβίσετε την προσοχή σας από τις συνεχείς τηλεφωνικές οχλήσεις για ανεξόφλητες δόσεις. Φροντίστε ο πελάτης να φεύγει ευτυχισμένος από σας. Όχι απλά ικανοποιημένος. Θέλετε να μιλάει για σας και να είναι ο καλύτερός σας πρεσβευτής. Διαπραγματευτείτε με όλες τις δημόσιες υπηρεσίες. Κάντε ό,τι χρειάζεται για να αποκτήσετε τον διακανονισμό ή την ρύθμιση που ταιριάζει με τις ανάγκες σας. Μην ξεχνάτε τους πελάτες που σας στηρίζουν. Ευχαριστήστε τους εμπράκτως. Μην τους θεωρείτε δεδομένους, ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο. Να είστε συνεπείς στις υποσχέσεις σας. Αν σκέφτεστε να ξεκινήσετε μια νέα επιχείρηση κρατήστε τα κόστη σας χαμηλά. Δεν χρειάζεται να νοικιάσετε ακριβά γραφεία και εξοπλισμό. Επενδύστε σε αυτό που θα σας φέρει πραγματικά χρήματα, και αυτό είναι ο εαυτός σας και το προσωπικό σας. Ενημερωθείτε σωστά. Συμβουλευθείτε κάποιον που να γνωρίζει το αντικείμενο της δραστηριότητάς σας, τον λογιστή σας ή ένα σύμβουλο επιχειρήσεων. Κάντε παρέα με θετικά άτομα στο ελεύθερό σας χρόνο. Μπορεί να είναι ελάχιστος, δεν χρειάζεται να τον απορροφούν αρνητικά άτομα. Φροντίστε να κάνετε εντύπωση στους πελάτες σας όταν σας βλέπουν, όταν μιλάτε μαζί τους στο τηλέφωνο, όταν παρουσιάζετε την επιχείρησή σας μέσω της ιστοσελίδας σας ή μέσω της στρατηγικής email marketing. LINKER IT Team
ΠΕΜΠΤΗ 18.04.2013
Κοινωνικές αντιστάσεις: Από ποιους;
17