Op de plek van het voormalige Wilma-hoofdkantoor in Weert is een markante toevoeging aan de skyline van deze Limburgse stad ontstaan: Panorama De Hameij. Een schepping van de Antwerpse architect Jo Crepain, die de afgelopen jaren in Nederland een behoorlijk oeuvre opbouwde. Veel van zijn projectmatige woningbouw realiseerde hij aan deze zijde van de grens. Panorama De Hameij is niet alleen architectonisch verantwoord, maar legt ook in energietechnisch opzicht de lat hoog. Royaal wonen met een minimale CO2 -uitstoot. Met een fraai uitzicht bovendien. En de haven voor de deur.
Tekst Jaap Huisman Beeld Luuk Kramer en Crepain Binst Architecture
84
Het kasteel Velderwoude in de buitenwijk Haverleij
Panorama De Hameij in Weert zou een poort kunnen
(Den Bosch) is goed beschouwd geen kasteel. De
zijn en beantwoordt aan die functie in twee opzich-
Vlaamse architect Jo Crepain wilde de opdracht van
ten. Er is inderdaad een flinke poort van groen natuur-
supervisor Sjoerd Soeters niet al te letterlijk nemen,
steen met daarboven de naam van het complex. Het
een romantische doch eigentijdse interpretatie van
ligt bovendien bij de noordelijke entree van Weert,
een kasteel met ophaalbrug, kantelen, (uitkijk)torens
de plaats waar je vroeger een poort zou verwachten.
en schietgaten. Van het archetype kasteel is in feite
Een strategische, symbolische poort dus. Misschien is
alleen de ophaalbrug overgebleven, die een droge
De Hameij, ook van Crepain, iets meer kasteelachtig
gracht overbrugt en vervolgens leidt naar een ruime
dan zijn complex in Den Bosch, omdat het bestaat
binnenplaats, waar al even eigentijds de vuilniscon-
uit twee diagonaal ten opzichte van elkaar geplaatste
tainers zijn weggewerkt achter met struweel begroeid
torens en aan een kant kan worden afgesloten: niet
hekwerk. En de appartementen zijn wel de laatste
met een ophaalbrug maar met een hek. Verzoek van
waarbij je denkt aan donkere ridderzalen met kolos-
de vereniging van eigenaren, overigens. Wie niet in
sale schouwen: ze zijn royaal, licht en uitgerust met
het semi-openbare binnengebied hoeft te zijn, heeft
grote balkons die uitkijken over de landerijen.
er niets te zoeken. Ook al is De Hameij geen feitelijke
inspiring space