10
de birçok öğretim üyesi gibi, kuyruğumuzu bacaklarımızın arasına sıkıştırdık… Genç cumhuriyet neye önem verdiyse, ben tersini yaptım. Her yıl Yerli Malı Haftası düzenlerdik; ticaretimizin ve sanayimizin gelişmesi için. Yerli malı giymekten ve kullanmaktan gurur duyardık. Şimdi çocuklarımızı Converse ve Adidas ya da benzer markaların dışında, Türkçe ad taşıyan bir markayla okula gönderemiyoruz. Çünkü onlara zenci
muamelesi
yapılıyor.
Çocuklarımız
ADİDAS’ın
ya
da
CONVERSE’in modellerini akrabalarının adlarından daha iyi biliyorlar. Bunu gören sanayicimiz ise, ürünlerine Türkçe ad koyma yerine, saçma sapan yabancı adlar koyarak yolunu bulmaya çalıştı. Sonuçta, Türkçe ad taşıyan dükkân, giyim eşyası ya da süs eşyası ya da herhangi bir sanayi ürünü kalmadı. Hangi dükkâna, girerseniz girin “abi bu yabancı markadır, yerli değil” diye bir aşağılama tanımı ile karşılanıyorsunuz. Sana sadece rakı, kebap ve lahmacun kaldı… Sen büyüyünceye kadar onların da isim hakkı satılmazsa… Oğlum, sen bilgisayarın yaşamımıza egemen olduğu bir zamanda dünyaya geldin. En ilgisizimiz bile bu yeni gelişmelerle ilgili olarak birçok kavramı öğrenmek zorunda kaldı. Ben burada ikisine değineceğim. Birisi kopyalama (copy), ikincisi ise değiştirme ya yerine koyma anlamında (replace). Biz bu iki kavramı günlük yaşamımızda birbirine karıştırdık. Ulu önderimiz Atatürk, Batının bilgisini, teknoloji gelişimini ve belirli ölçüde sosyal organizasyonunu kopyalamayı hedeflemişti. Ancak o güne kadar aşağılanan Türk kimliğini, bünyemize işlemiş Arap Milliyetçiliğinin yerine koymayı yani replace etmeyi hedeflemişti. Ve böylece o güne kadar alışık olmadığımız, başında Türk sözcüğü geçen birçok kurumun temelinin atılmasına öncülük etmişti. Gerçek kimliğimiz olan Türk diline, Türk geleneği ve göreneğine dönüş için birçok girişim yapmıştı (Türk Dil ve Tarih Kurumu; Dil Tarih Coğrafya Fakültesi ve onlarca diğer kurum).