Tchort – Руско име за Сатаната, “црн бог“ Tezcatlipoca – Ацтечки бог на Пеколот Thamuz – Сумериски бог кој подоцна постанува ѓавол Thoth – Египетски бог на магијата Tunrida – Скандинавска жена ѓавол Typhon – Грчка персонификација на Сатаната Yaotzin – Ацтечки бог на Пеколот Yen-lo-Wang – Кинески владетел на пеколот
Многу задоволства кои беа ценети пред осамнувањето на Христијанството, сега се проколнати од новата религија. Скоро и да не е потребен труд да се трансформираат роговите и копитата на Пан во најубедливиот Ѓавол! Атрибутите на Пан се променуваат во забранети и казниви гревови, и метаморфозата е комплетна. Асоцијации на козата со Ѓаволот се пронаоѓаат во Христијанската библија, каде најсветиот ден од годината, Прочка, е прославуван со жртвување две јариња “без маани“, едното понудено на Бог, а другото на Azazel. Јарето кое ги презема гревовите на луѓето е однесувано во пустината и постанува “отплатник“.
Ѓаволите од минатите религии секогаш имаат карактеристики преземени од животните, што сведочи за човечката потреба од негирање дека и тој е животно, и потпаѓањето под моќната сила на спласнатото его. Свињата е презрена помеѓу Евреите и Египќаните. Ги симболизирала боговите Frey, Osiris, Adonis, Persephone, Attis, и Demeter, и е жртвувана на Osiris и на Месечината. Но, со време била деградирана до ѓавол. Фениќаните го обожувале богот мува, Baal, од кој произлегува ѓаволот, Beelzebub. Обајцата, Baal и Beelzebub се идентични со бумбарот скарабеј кај Еѓипчаните, кој се воскреснувал себеси, како и митската прица, фениксот, од сопствената пепел.
Ова е почетокот кога јарецот почнува да се употребува, како и денес во церемонии, исто како што некогаш во Египет, еднаш годишно бил жртвуван на Бог. Симболи за ѓаволот денес има многу, и тие потекнуваат од најразлични стории. Изведбите на ритуали кај Сатанизамот не се со цел да ги подмитат демоните кон кои се повикува, оваа пракса се користи само од страна на оние кои имаат страв од силите кои ги призиваат.
Древните Евреи верувале, заради контактите со Персијците, дека две големи сили владеат со светот, Ahura-Mazda, богот на огнот, светлината, животот и добробитите, и Ahriman, змијата, богот на темнината, уништувањето, змртта и злото.
Демоните се пакосни духови со атрибути кои спроведуваат изопаченост на луѓето или настаните со кои ќе дојдат во контакт. Грчкиот збор Демон значи дух чувар, или извор на инспирација, од кои теолозите подоцна, легија по легија, од овие наговесници на инспирацијата – ќе создадат зли сили.
Овие и безброј други примери, покажуваат дека не само што се презрени човечките ѓаволи и претставени како животни, туку ги покажуваат и човековата потреба да ги жртвува почетните богоживотни и да ги деградира до свои ѓаволи.
Индикација за кукавичлакот на “магичарите“ од десницата е праксата на призивање само одреден демон (кој вообичаено е минион од ѓавол) за да се наговори на нешто. Дрскоста е во тоа што овој демон, кој е само лакеј од ѓавол, е лесен за контрола. Окултните ложи тврдат дека само ајимпресивно заштитениот или доволно неразумен магесник би си дозволил да го повика Ѓаволот лично.
Во времето на Реформата, во шеснаесетиот век, алхемичарот, Др. Јохан Фауст, пронаоѓа метод да го повика демонот – Мефистофел – од пеколот, и прави пакт со него. Тој го потпишува договорот со крв, дека ќе му ја предаде својата душа на Мeфистофел а за возврат бара да биде пак млад. Кога дошло времето Фауст да умре, тој се повлекол во својата соба и бил разнесен, како што се мисли од експлозија во неговата лабораторија. Оваа приказна претставува протест на тоа време (Шеснаесетиот век) против науката, хемијата и магијата.
Сатанистот не ги повикува овие мали ѓаволи подло, ами бессрамно оној зад кого стои огромна пеколна војска гнев – Ѓаволот лично! Теолозите имаат каталогирано некои од имињата на ѓаволите во нивната листа демони, како што може да се очекува, но пописот кој следува ги содржи имињата и потеклото на поголемиот број од жителите на Кралската Палата на Пеколот:
За Сатанистот не е неопходно да ја продаде својата душа на Ѓаволот или да потпише пакт со Сатаната. Оваа приказна е користена од Христијанството за да се тероризираат луѓето за да не отстранат од црквата.
САТАНИСТИЧКА БИБЛИЈА – АНТОН ШАНДОР ЛАВЕЈ
23