V.αποτυχίες
Σ
τις αρχές του 20ου αιώνα, υπήρξε η προσπάθεια/υπόσχεση της αρχιτεκτονικής θεωρίας και πρακτικής να μετατρέψει τον κόσμο σε τόπο ειρήνης και ευδαιμονίας. Να δημιουργήσει μία πολιτική συνθήκη για όλους, με τη βοήθεια της τεχνολογίας και του ορθολογισμού. Ο μοντερνισμός διερεύνησε ιδεολογικά και πρότεινε την υλική εκδοχή της ουτοπίας. To 1928 προτάθηκε/πραγματοποιήθηκε το CIAM (Congres Internationaux d’Architecture Moderne) από τον Le Corbusier. Κατά τις εργασίες του συνεδρίου έγινε η προσπάθεια να ενεργοποιηθεί η αρχιτεκτονική (θεωρία και πρακτική) ως κοινωνική τέχνη και δράση. Υπό την γενική θεωρητική αρχή πως οι τέχνες μπορούν να εξυψώσουν στοχαστικά τους ανθρώπους, ειδικά η αρχιτεκτονική που κάθε έργο-πρόταση περιβάλλει-εκπαιδεύει τους ανθρώπους των πόλεων και συνεπώς επηρεάζει άμεσα αισθητικά-πολιτικά τη ζωή τους. Δημιουργώντας-προτείνοντας σχέδια ελεύθερα από κάθε ιδεοληπτική εμμονή, πίστευαν πως θα μπορούσαν να αλλάξουν θετικά την κοινωνία. Όπως και σε παλαιότερους οραματισμούς της ιδανικής πόλης, έτσι και στα σχέδια-προτάσεις του Le Corbusier υιοθετείται η αυστηρή πειθαρχία της γεωμετρίας. Ο Le Corbusier, όπως και πολλοί άλλοι αρχιτέκτονες του κινήματος του μοντερνισμού, θεωρούσαν ότι χρήση αυστηρών γεωμετριών συνδέεται άρρηκτα με τον ορθολογισμό και τις ηθικά υγιείς κοινωνίες. 25
