Tika

Mijn huisgenoten deden een stuk minder stug tegen me dan tijdens het hospiteren. Ik wende zelf snel aan het huis, maar iedereen die bij me langskwam keek zijn ogen uit. Zodra je de voordeur van het huis binnenstapte werd je met een teletijdmachine teruggebracht naar de jaren zeventig. De geur van bier, oude rook, etensgeuren en natte was sloeg je tegemoet, gecombineerd met een vleugje hennep, doucheschuim en motorolie. Aan de muren in de gang hingen posters van Loesje, van popconcerten uit 1979 – de Boomtown Rats - en psychedelische tekeningen. In de woonkeuken hingen lege wijnflessen aan touwtjes, met de verdroogde restjes er nog in. Die had ik tijdens het hospiteren helemaal niet gezien, maar dat kwam vast omdat ik toen een groep van negen mensen te woord moest staan over de definitie van literatuur. Vol verwondering keken mijn vriendinnen naar de ramen, die mijn huisgenoten hadden beschilderd met kleurige cirkels. Ze zorgden goed voor hun planten, die groen en fris afstaken tegen de stoffige banken. Er hingen slingers met vlaggetjes. Vage gele plakkaten kleefden tegen het plafond – het leek wel kaasfondue! Mijn huisgenoten waren meer geïnteresseerd in elkaar dan in hun studies. Wie zich daar niet bij thuis voelde, verhuisde snel weer. Overdag hingen er altijd vijf of zes man op de bank voor de televisie, ‘s avonds gingen ze naar de kroeg, en ‘s nachts werden ze met zijn allen dronken onder de hanglamp in de keuken. De meiden deden samen aan de lijn, de mannen gingen sporten, en er was een huiskat.

“Hoe is je nieuwe huis?” vroegen mijn studievriendinnen.

“Ik ben in een gezinsvervangend tehuis terechtgekomen! Het is echt niet normaal! Ze doen alles samen! Maar het is wel heel gezellig.”

“En wonen er leuke mannen?”

“Ach, ze lopen allemaal op kistjes, en in legerbroeken, en ze studeren óf technische natuurkunde óf sociale wetenschappen, maar verder gaan ze wel. Ze laten hun haar lang groeien of scheren het juist af. Dat doen de meisjes trouwens ook. En voor de rest heeft iedereen zijn haar rood of pikzwart.”

“O, ik zou er nooit aan kunnen wennen,” zeiden ze.

Mijn tweede en derde studiejaar vlogen voorbij. Het huis was gezellig, ik ging iedere week drie avonden stappen, ik haalde al mijn tentamens, ik had een baan 82