Αιχμηρά τεύχος 60

οι εργαζόμενοι προειδοποιούσαν

Δεν είναι ώρα της σιωπής αλλά ώρα της φωνής

ΝΕΑΠΟΛΗΣ - ΣΥΚΕΩΝ

σελ.190

«Απελευθέρωσης» -

Η καταραμένη κοιλάδα

Πρώτα, θέλω να καταραστώ τον Δία. Έβλεπε από την κορφή του Ολύμπου τα τρένα να κινούνται το ένα εναντίον του άλλου, αλλά δεν παρέμβηκε να σταματήσει το κακό. Μέσα στη νύχτα έγινε η σύγκρουση στην κοιλάδα. Σίδερα καυτά και φλόγες τεράστιες φέρνουν θάνατο οδυνηρό. Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτή η καταραμένη κοιλάδα γεμίζει με κομματιασμένα κορμιά νέων ανθρώπων. Το ίδιο έγινε πριν από 20 χρόνια με τους μαθητές από το Μακροχώρι Ημαθίας και λίγο πριν με οπαδούς του ΠΑΟΚ.

Κι ύστερα θέλω να ουρλιάξω.

Αλλά δεν βγαίνει η φωνή. Να κλάψω. Όμως δεν έχω δάκρυα. Κάτι μέσα μου, μου λέει: Τώρα που μιλούν όσοι ένοχα σιωπούσαν και οι γλοιώδεις υπερασπιστές γίνονται δριμείς κατήγοροι, εσύ μην μιλάς.

ΌΧΙ. Δεν έχουμε το δικαίωμα της σιωπής, ούτε και την ώρα του μεγάλου πένθους. Τώρα είναι που πρέπει να μιλήσουν ακόμα πιο δυνατά αυτοί που πάντα μιλούσαν. Για να σκεπάσουν με τα ουρλιαχτά τους τα παπαγαλίσματα που και τούτη τη φορά επιχειρούν να συσκοτίσουν την αλήθεια. Να, τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, ακούω έναν από τους παπαγάλους του «MEGA» να προσπαθεί να φορτώσει την ευθύνη για την τραγωδία αποκλειστικά στον σταθμάρχη της Λάρισας.

ΗΞΕΡΑΝ ότι ο κίνδυνος ήταν υπαρκτός και άμεσος. Τους το είχαν πει πολλές φορές οι πιο ειδικοί - οι εργαζόμενοι στον σιδηρόδρομο - και με τον πιο επίσημο τρόπο.

Κι αυτοί άφηναν τα τρένα να περνούν με κίνδυνο να μετατραπούν σε κινούμενα φέρετρα σ' έναν «σιδηροδρομικό Αχέροντα». Όπως και έγινε τη νύχτα της Τρίτης 28 Φλεβάρη 2023 στα Τέμπη.

Γιατί; Είναι μήπως απρόσεκτοι;

Όχι. Είναι ταξικά αδιάφοροι. Δεν τους νοιάζει ακόμα κι αν χαθούν ανθρώπινες ζωές. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πώς θα βγάζει κέρδη το κεφάλαιο. Από

παντού και από τα τρένα. Γι' αυτό έγινε και η πώληση στην ιταλική επιχείρηση. Γι' αυτό και δεν γίνονται τα έργα υποδομής που είναι απαραίτητα στους σιδηροδρόμους. Γι' αυτό και μειώθηκε ο αριθμός των σιδηροδρομικών εργαζομένων.

Τώρα οι κυβερνητικοί αρμόδιοι - και μαζί τους οι συνυπεύθυνοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης - το παίζουν πονόψυχοι και ευαίσθητοι.

Μυξοκλαίνε στον τόπο της τραγωδίας και μοιρολογούν έξω από το νεκροτομείο της Λάρισας. Μάλιστα, ενόψει και των επερχόμενων εκλογών, ένας υπουργός υπέβαλε παραίτηση.

Δεν πείθουν. Συγχώρεση δεν τους πρέπει. Σκληρή τιμωρία τους αξίζει. Οι κατάρες των χαροκαμένων δεν φοβίζουν τους εγκληματίες κι οι ευχές των συμπονούντων δεν αποτρέπουν νέες τραγωδίες.

Η Νέμεσις περιμένει την επίκληση των τολμηρών κι απαιτεί τη συνδρομή των γενναίων.

(Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ, από τον Ριζοσπάστη)

• Το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί – όλων των νεκρών να γίνουμε φωνή

• Στείλε όταν φτάσεις, δεν έφτασε ποτέ, εκδίκηση θα πάρουμε για σένανε μικρέ

• Νέα, νέε, σου κλέβουν τη ζωή - Σου κήρυξαν τον πόλεμο, πολέμα τους κι εσύ

• Κέρδη βαμμένα στων φοιτητών το αίμα

• Οι ένοχοι γνωστοί – ποτάμι να τους πνίξει, να γίνει η οργή.

• Στον βωμό του κέρδους θυσία οι νεκροί - Δεν είναι δυστυχήματα, είναι επιλογή

• ΔΕΝ ΗΤΑΝ εισιτήρια, ήταν ανθρώπινες ζωές.

• Όχι! Εμείς δεν "πάμε και όπου βγει", ήρθε η ώρα να πάμε αλλιώς

(συνθήματα που φωνάζονταν στα μεγαλειώδη

συλλαλητήρια και που ήταν γραμμένα σε πανό)

επιμελείται

ο Χαράλαμπος Βέλλης

Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Νεάπολης-Συκεων

χουν περάσει 72 χρόνια από τις 5 Μάρτη 1951, τότε που το μετεμφυλιακό μισαλλόδοξο κράτος εκτέλεσε στη Θεσσαλονίκη τον Νίκο Νικηφορίδη, πρωτομάρτυρα του ελληνικού αντιιμπεριαλιστικού – αντιπολεμικού κινήματος ειρήνης. Ο Νίκος Νικηφορίδης, την ημέρα της εκτέλεσής του, ήταν μόλις 23 χρονών παλικάρι. Είχε προλάβει όμως να πάρει μέρος στους εθνικοαπελευθερωτικούς

και αντιφασιστικούς αγώνες του λαού

μας μέσα από τις γραμμές της θρυλικής ΕΠΟΝ.

Το “έγκλημα” του Νικηφορίδη ήταν η συλλογή υπογραφών ενάντια στην εξάπλωση των πυρηνικών όπλων, κάτω από την διεθνή καμπάνια του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης, γνωστή ως «Έκκληση της Στοκχόλμης».

Ο Νίκος Νικηφορίδης ζει στις καρδιές μας. ΖΕΙ και μας συντροφεύει στον φιλειρηνικό, αντιιμπεριαλιστικό αγώνα για έναν κόσμο ειρηνικό και δίκαιο.

της εκτέλεσής του.

Οι μαθητές με παρότρυνση των εκπαιδευτικών και τη στήριξη των γονιών τους, σε συνεργασία με την ΕΔΥΕΘ, ενημερώθηκαν για την ζωή και τη δράση του Νίκου Νικηφορίδη, που καταδικάστηκε και εκτελέστηκε για τη συλλογή υπογραφών ενάντια στην εξάπλωση των πυρηνικών όπλων, κάτω από την διεθνή καμπάνια του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης, γνωστή ως «Έκκληση της Στοκχόλμης».

Με τα έργα τους μίλησαν για τον πόλεμο και την ειρήνη και κατ’ αυτό τον τρόπο έβαλαν το δικό τους καλλιτεχνικό λιθαράκι, ένωσαν και τη δική τους φωνή στον όμορφο και ευγενικό αγώνα για την Ειρήνη και τα πανανθρώπινα ιδανικά της δικαιοσύνης και της συναδέλφωσης των λαών και όλων των απλών ανθρώπων.

Άλλα ατομικά και άλλα με συλλογικές εργασίες, εξέφρασαν με τη δική τους ματιά την αγωνία τους, την καταδίκη τους στον πόλεμο, την θέλησή τους να ζήσουν σε έναν κόσμο ειρηνικό και δίκαιο. Στη διάρκεια της εκδήλωσης, στο γυμναστήριο του 3ου6ου Δημοτικού Σχολείου Συκεών, μικροί μαθητές απάγγειλαν ποιήματα, ενώ ξεχωριστή ήταν η στιγμή που οι

παρευρισκόμενοι διάβασαν από μια φράση γραμμένη στις κάρτες που τους μοιράστηκαν, περιγράφοντας το τι είναι η ειρήνη. Ο καθένας μια διαφορετική φράση. Στο χώρο υπήρχε εικαστική παρέμβαση από την ομάδα FIRE ART για το έγκλημα στα Τέμπη, την οποία επίσης ευχαριστούμε για τη συνεργασία της.

Την επιμέλεια της έκθεσης την είχε ο εικαστικός και μέλος της ΕΔΥΕΘ, Γιάννης Πρώιος.

Πάνω από 250 έργα μικρών μαθητών παρουσιάστηκαν από τα καλλιτεχνικά τμήματα των ΚΔΑΠ του δήμου μας όπως και από τα σχολεία:

• 1ο – 5ο Δημοτικό Σχολείο Συκεών

• 3ο – 6ο Δημοτικό Σχολείο Συκεών

• 2ο Δημοτικό Σχολείο Νεάπολης

• 4ο – 5ο Γυμνάσιο Νεάπολης

• 2ο Δημοτικό Σχολείο Ευκαρπίας

Την εκδήλωση στήριξαν με ανακοινώσεις τους οι φορείς:

• Ομοσπονδία Γονέων Κεντρικής Μακεδονίας

• Γ’ Ένωση Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (Γ’ ΕΛΜΕ)

• Σύλλογος δασκάλων «Αριστοτέλης»

Σύντομο βίντεο της εκδήλωσης έχει αναρτηθεί στην ηλεκτρονική σελίδα της ΕΔΥΕΘ https://edyeth.gr/»

Ευχαριστήριο της ΕΔΥΕΘ

«Η Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης – ΕΔΥΕΘ Ευχαριστεί όλους τους μικρούς και μεγαλύτερους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς τους, που με

την πολύτιμη συμμετοχή τους στην εκδήλωση της ΕΔΥΕΘ, την Κυριακή 5

Μάρτη 2023, τίμησαν τη μνήμη του

Νίκου Νικηφορίδη στην 72η επέτειο

Δήμος Νεάπολης - Συκεών

Η ΕΔΥΕΘ και φορείς

της Θεσσαλονίκης τίμησαν την 72η επέτειο

από την εκτέλεση του Νίκου Νικηφορίδη

Δήμος Νεάπολης - Συκεών

72η επέτειος από την εκτέλεση του Νίκου Νικηφορίδη

Μετά το τέλος της εκδήλωσης ακολούθησε μαχητική πορεία μέχρι το μνημείο τιμής του Νίκου Νικηφορίδη στο Πάρκο Ειρήνης στις Συκιές, όπου πραγματοποιήθηκε ομιλία και κατάθεση στεφάνων, από εκπροσώπους της ΕΔΥΕΘ, της ΠΕΑΕΑ –ΔΣΕ, του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Η εκδήλωση ξεκίνησε με ενός λεπτού σιγή, ενώ στο χώρο απλώθηκαν και μαύρα μπαλόνια.

ΕΝΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ ΠΕΥΚΩΝ

ην «Απουσία σχολικών γευμάτων» καταγγέλλει η Ένωση Γονέων Πεύκων, καλώντας τα

αρμόδια Υπουργεία να λάβουν τα

απαραίτητα μέτρα, προκειμένου το

πρόγραμμα σίτισης να ξεκινήσει

άμεσα

Συγκεκριμένα στην ανακοίνωσή της

αναφέρει:

«Eν μέσω σφοδρών ανατιμήσεων

και ενεργειακής κρίσης, που πλήττουν

την μέση ελληνική οικογένεια, είναι αδήριτη ανάγκη τα σχολικά γεύματα

να παρέχονται άμεσα, καθώς δεν αποτελούν απλά ένα πολύτιμο, θρεπτικό

γεύμα για τα παιδιά, αλλά στις πλείστες των περιπτώσεων είναι και ζωτι-

κής σημασίας.

Παρ’ όλα αυτά οι αρμόδιοι φορείς όχι μόνο δεν κινητοποιήθηκαν άμεσα, προκειμένου να έχουν ήδη εξασφαλιστεί τα σχολικά γεύματα, αλλά έξι μήνες μετά την έναρξη των σχολείων ακόμη δεν έχουν ξεκινήσει. Μάλιστα, με δεδομένο ότι για έναν χρόνο στην περιοχή μας, στον δήμο Νεάπολης –Συκεών, υπήρξε ουσιαστική απουσία των σχολικών γευμάτων. (τα σχολεία της περιοχής μας «γεύτηκαν» τον θεσμό των σχολικών γευμάτων για μόλις(!) ενάμιση μήνα από 22/12 2021 έως 1/3/ 2022) κλείνουμε δύο χρόνια στην πραγματικότητα χωρίς σχολικά γεύματα!

Ως γονείς θεωρούμε απαράδεκτη αυτήν την εξέλιξη και είμαστε υποχρεωμένοι να στηλιτεύσουμε τις όποιες ευθύνες φέρει το Υπουργείο Παιδείας, αλλά και το Υπουργείο Εργασίας. Τα τελευταία φέρουν βαρύτατες ευθύνες για την απουσία των σχολικών γευμάτων και θα μας βρουν απέναντί τους. Αξίζει δε να σημειωθεί, ότι η επιστολή αυτή δεν είναι η πρώτη σχετικά με αυτό το θέμα, εάν και θα ελπίζαμε να είναι η τελευταία.

Καλούμε τα αρμόδια Υπουργεία και φορείς να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα, προκειμένου το πρόγραμμα σίτισης να ξεκινήσει άμεσα.

Την ασφαλή μεταφορά των μαθητών ζητά

ο Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων 4ου Δημοτικού Σχολείου Πεύκων

ι γονείς καταγγέλλουν, προς την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, ότι υπήρχαν λεωφορεία που δεν πληρούσαν τους όρους

και τα μέτρα της ασφαλούς μεταφοράς

των μικρών μαθητών από και προς τα σχολεία τους (δεν υπήρχαν ζώνες ασφαλείας).

Στην ανακοίνωσή τους αναφέρουν μεταξύ άλλων:

«Θεωρούμε απαράδεκτο και καταγγέλλουμε την αδιαφορία της εταιρείας για την έλλειψη δικλίδων ασφαλείας ώστε να αποφευχθούν

ζητήματα που θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές των παιδιών μας. Ειδικά όταν συγκεκριμένες εταιρικές πρακτικές έρχονται στο φως μόλις λίγες ημέρες μετά τα τραγικά γεγονότα στα Τέμπη που μας συγκλόνισαν όλους.

Πριν προχωρήσουμε σε περαιτέρω ενέργειες για να διασφαλίσουμε ότι τηρούνται όλοι οι όροι ασφαλούς μεταφοράς με συντηρημένα και ελεγμένα λεωφορεία, αναμένουμε τις έγγραφες απαντήσεις σας για τα κάτωθι ερωτήματα:

• Είναι επιτρεπτή από την σύμβαση

η συχνή (σχεδόν καθημερινή) αλλαγή λεωφορείων;

• Υπάρχει διαδικασία ενημέρωσης του αρμόδιου φορέα και του σχολείου;

• Το κυριότερο: Τα λεωφορεία που δρομολογούνται, είναι ελεγμένα και πιστοποιημένα για μεταφορά μαθητών; Οι πιστοποιήσεις σας έχουν κοινοποιηθεί και τα οχήματα ελέγχονται πριν σταλούν για την εκτέλεση του μεταφορικού έργου ή βασίζεστε στις προφορικές διαβεβαιώσεις των ιδιοκτητών;

υγκινητική ήταν η αλληλεγγύη

που έφτανε στους Συλλόγους Γυναικών (μέλη της ΟΓΕ) στη Θεσσαλονίκη. Οι γυναίκες, τα λαϊκά στρώματα, σε κάθε περιοχή που δραστηριοποιούνται οι Σύλλογοι, έσπευδαν να προσφέρουν τη σημαντική

βοήθειά τους.

Σε όλες τις συνοικίες, τα γραφεία των Συλλόγων μετατράπηκαν σε χώρους συγκέντρωσης βοήθειας και είχαν κατακλυστεί κυριολεκτικά από

κουβέρτες, πάνες, παιδικά γάλατα, είδη προσωπικής υγιεινής κ.λπ.

Ενδεικτική της κατάστασης ήταν η

περίπτωση του Δημοκρατικού Συλλόγου Γυναικών Συκεών, όπου ο όγκος των υλικών ήταν τόσο μεγάλος

που γυναίκες οι οποίες έφταναν για να φέρουν πράγματα, αποφάσιζαν να μείνουν και να βοηθήσουν στο πακετάρισμα.

Τοποθετούσαν με φροντίδα τα πράγματα, βάζοντας μέσα στις κούτες

και μικρά σημειώματα, στέλνοντας, μαζί με τα είδη πρώτης ανάγκης που μάζεψαν από το υστέρημά τους, μηνύματα για κουράγιο στους λαούς που υποφέρουν.

Κάποια από αυτά τα σημειώματα, γραμμένα στα Τουρκικά, στα Αραβικά και τα Αγγλικά, έγραφαν: «Αδέρφια μου, εύχομαι να είχα μεγάλα χέρια και δυνατά. Να φτάσουν να σας αγκαλιάσουν όλους, όπως και κάθε φτωχό σε όλη τη Γη για να ξέρει ότι για εκείνον παλεύω. Για να ζήσουμε σαν αδέρφια σε έναν κόσμο που τα σπίτια μας θα

είναι γερά σαν τη φιλία μας».

«Όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι διαφέρουμε, στα δύσκολα να θυμάστε ότι οι λαοί το μόνο που έχουμε, είναι ο ένας τον άλλον. Κουράγιο αδέρφια».

«Αδέρφια μου, υπάρχουν δυο πατρίδες, αυτή των πλούσιων και αυτή των φτωχών. Οι φτωχοί έχουν ίδια μοίρα σε όλον τον κόσμο, για αυτό μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό. Μακάρι να έφτανε και η αγκαλιά μου πέρα από το Αιγαίο. Κουράγιο»

νάστατοι είναι οι κάτοικοι της περιοχής γιατί η διοίκηση του

δήμου τους καλεί να πληρώσουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ (στηριζόμενη σε έναν νόμο του 1936) για να

γίνει ένα πάρκο μπροστά στα σπίτια τους!!!

Το αίτημα των κατοίκων που κατατέθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο, αναφέρεται στο άδικο αυτού του νόμου που υποχρεώνει λαϊκά νοικοκυριά – αν αυτά θέλουν να βελτιώσουν, με λίγο πράσινο, τις συνθήκες διαβίωσής τους

– να το πληρώνουν πανάκριβα και μάλιστα σε μια εποχή που ο λαός βογκάει κυριολεκτικά κάτω από την τεράστια ακρίβεια, την ανεργία, τα χαμηλά μεροκάματα, τα δυσβάστακτα κρατικά και δημοτικά χαράτσια.

Αναφέρει μάλιστα ότι σε κάποιες λαϊκές οικογένειες το ποσό που τους έχει χρεωθεί είναι πάνω από 11.000 ευρώ. Με άλλα λόγια θα πρέπει να πουλήσουν το σπίτι τους για να γίνει το πάρκο!!!

Τα αιτήματα των κατοίκων είναι:

1. Να εγκριθεί το ψήφισμά μας από το δημοτικό συμβούλιο. Να παγώσει η διαδικασία πληρωμών.

2. Να μεταφέρει η διοίκηση του δήμου μας, το ψήφισμά μας στην ΚΕΔΕ και στην περιφέρεια, και να παρθεί απόφαση καταδίκης αυτού του νόμου.

3. Να έρθει το θέμα στη βουλή και να καταργηθεί αυτός ο αναχρονιστικός νόμος.

Ζητάμε να απαλλαχτούμε από αυτήν την δυσάρεστη θέση που χωρίς να το περιμένουμε βρεθήκαμε

Δήμος Νεάπολης - Συκεών

ίγες ημέρες μετά το φρικτό έγκλημα στα Τέμπη, που στοίχισε τη ζωή 57 συνανθρώπων μας, έρχεται στο φως μία ακόμη βαρβαρότητα που αποδεικνύει ότι η εγκληματική αυτή πολιτική είναι βαθιά ριζωμένη στο αστικό κράτος σε κάθε επίπεδο εξουσίας του.

Με επιστολή τους στον «Ριζοσπάστη», φαντάροι που επέστρεψαν πρόσφατα από την Κύπρο καταγγέλλουν

ότι καλούνται να δώσουν την απαράδεκτη και απάνθρωπη συναίνεσή τους ότι παραιτούνται «από κάθε δικαίωμα

ή αξίωσή μου, κατά του Ελληνικού

Δημοσίου ή των εκπροσώπων του ή των αρμόδιων οργάνων της Πολεμικής Αεροπορίας, για κάθε ατύχημα ή δυστύχημα που θα συμβεί κατά τις μετακινήσεις μου με Αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας», αν θέλουν

να βρουν μια δωρεάν θέση στα C-130, αεροπλάνα της Πολεμικής Αεροπορίας, για να επιστρέψουν στις οικογένειές τους στην Ελλάδα.

ζοντας: «Το απαράδεκτο αυτό γεγονός που καταγγέλλουμε γίνεται ακόμα πιο προκλητικό αν δει κανείς ή θυμηθεί πόσες φορές ακούμε στις ειδήσεις για τις αναγκαστικές προσγειώσεις λόγω βλάβης των C-130…»

Το γεγονός αυτό μας φέρνει στη μνήμη την επίσης κατάπτυστη δήλωση που ζήταγε η διοίκηση του δήμου Νεάπολης-Συκεών από τους γονείς που θα ήθελαν να στείλουν τα παιδιά τους στα αθλητικά τμήματα της δημοτικής επιχείρησης.

Εκβίαζαν τους γονείς να υπογράψουν μία υπεύθυνη δήλωση με την οποία όχι μόνο αναγνώριζαν ότι η συμμετοχή των παιδιών τους «εγκυμονεί κινδύνους προσωπικής και σωματικής υγείας», αλλά ταυτόχρονα αναγνώριζαν ότι η δημοτική επιχείρηση (ΚΕΥΝΣ) δεν παίρνει καμιά ευθύνη «σχετικά με την καταλληλότητα, την κατάσταση ή την ασφάλεια των αθλητικών εγκαταστάσεων»!!!

Η «Λαϊκή Συσπείρωση» είχε απαιτήσει από τότε όχι μόνο να σταματήσει αυτός ο εκβιασμός προς τους γονείς, αλλά:

αθλητικές εγκαταστάσεις που τυχών δεν πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις ώστε οι αθλούμενοι να βρίσκονται σε συνθήκες απόλυτης ασφάλειας, όσο αφορά τη σωματική τους ακεραιότητα.

Αν μη τι άλλο, και με αυτό το γεγονός αποδεικνύεται περίτρανα ότι η πολιτική που θεωρεί ως «κόστος» τα μέτρα για την προστασία και την ασφάλεια του λαού, ακολουθείται το ίδιο, τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τη διοίκηση του δήμου.

Στις ίδιες αντιλαϊκές ράγες, στην ουσία, βαδίζουν.

Η παραπάνω απαράδεκτη δήλωση

είναι έξω από κάθε ανθρώπινη λογική και νομική προσέγγιση, καθώς δεν υπολογίζει καν την αξία της ανθρώπινης ζωής.

«Γιατί άραγε υπάρχει η ανάγκη να υπογράψουμε τη

συγκεκριμένη

υπεύθυνη δήλωση, αν δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος;», αναρωτιούνται οι φαντάροι, συνεχί-

• Να εγγυηθεί η διοίκηση του δήμου για την «καταλληλότητα, την άριστη κατάσταση και την πλήρη ασφάλεια» όλων των δημοτικών αθλητικών εγκαταστάσεων

• Να ξεκινήσουν άμεσα εργασίες συντήρησης και αναβάθμισης στις

σύννεφα

επιμελείται ο Μάριος Παλάντζας Δημοτικός Σύμβουλος

Δήμου Παύλου Μελά

Η χωρική γειτνίαση της βιομηχανίας του Ομίλου ΤΙΤΑΝ στην Ευκαρπία με τις κατοικημένες περιοχές του οικισμού σε συνδυασμό με την ρυπογόνο λειτουργία του εργοστασίου, την πολιτική εξυπηρέτησης και διασφάλισης των κερδών που απολαμβάνει από το κράτος και τις διαδοχικές κυβερνήσεις που έχουν κυβερνήσει εγκυμονεί ένα πλήθος κίνδυνων τόσο για την υγεία των εργαζομένων και των κατοίκων, όσο και για την προστασία του περιβάλλοντος.

Η πραγματικότητα αυτή επιβεβαιώνεται και επιστρέφει στην επικαιρότητα με τις ολοένα και πιο συχνές πυρκαγιές σε εργοστάσια που είτε βρίσκονται ως «κουφάρια» εγκαταλελειμμένα στις περιοχές που χαρακτηρίζονται από βιομηχανική συγκέντρωση (ΒΙ.ΠΕ Σίνδου και «άτυπη» ΒΙ.ΠΕ στο Καλοχώρι), είτε βρίσκονται ακόμα σε λειτουργία όπως εργοστάσια ανακύκλωσης, βιοτεχνικές αποθήκες κ.ά. Μόνο από τα σύννεφα δεν πέσαμε από την χθεσινή πυρκαγιά

που ξέσπασε σε εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο έξω από τον οικισμό της Σίνδου την Δευτέρα 13/3. Ένα τεράστιο σύννεφο μαύρου καπνού κάλυψε για άλλη μια φορά τον ουρανό της δυτικής Θεσσαλονίκης, ορατό σχεδόν από κάθε σημείο της πόλης. Μια πυρκαγιά, όπως πολλές άλλες το προηγούμενο διάστημα που έλαβαν χώρα σε σημεία δίπλα και εντός περιοχών που συγκεντρώνονται βιομηχανίες και βιοτεχνικές εγκαταστάσεις, αποθήκες με χημικά προϊόντα κ.ά, διυλιστήρια, υποσταθμούς και εγκαταστάσεις της ΔΕΗ, υποδομές φυσικού αερίου και προφανώς σε εγγύτητα με κατοικημένες περιοχές. Μια πυρκαγιά που έκαψε μεγάλες ποσότητες πλαστικών απελευθερώνοντας επικίνδυνους ρύπους στον αέρα.

Για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνεται, ότι το κράτος δεν προσφέρει καμιά προστασία στον λαό από φαινόμενα

τέτοιου είδους που αυξάνουν την πιθανότητα ενός βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης. Το πλήθος παρόμοιων περιστατικών γκρεμίζει το αφήγημα περί «εξυγίανσης» και «αναβάθμισης» των περιοχών που συγκεντρώνουν τέτοιους κινδύνους, όπως είναι οι κατοικημένες περιοχές του Δήμου Δέλτα, Ευόσμου – Κορδελιού και Παύλου Μελά που γειτνιάζουν με βιομηχανικές συγκεντρώσεις. Το πλήθος των εγκαταλελειμμένων βιομηχανικών και βιοτεχνικών εγκαταστάσεων, τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας και οι άθλιες εργασιακές συνθήκες στις βιομηχανίες που λειτουργούν εγκυμονούν σταθερά κινδύνους για τους κατοίκους και τους εργαζόμενους. Όλες οι αστικές κυβερνήσεις με την σειρά τους η καθεμία και συνεχίζοντας το έργο της προηγούμενης, έχουν δημιουργήσει το πλαίσιο έτσι ώστε οι βιομηχανίες με κριτήριο την διασφάλιση του καπιταλιστικού κέρδους να επιλέγεται το σημείο που θα κατασκευαστούν, θα λειτουργούν αλλά και να μην «ενοχλούνται» να αφήνουν πίσω το βιομηχανικό κτίριο όταν αποφασίζει ο καπιταλιστής να σταματήσει την λειτουργία του εργοστασίου γιατί επέλεξε να αλλάξει τα επενδυτικά του πλάνα. Ταυτόχρονα, δεν υπάρχει ούτε ένα υποτυπώδες σχέδιο πολιτικής προστασίας το οποίο θα έχει πρώτα και κύρια προληπτικό χαρακτήρα αλλά θα θέτει και συγκεκριμένες κατευθύνσεις σε περίπτωση μεγάλου βιομηχανικού ατυχήματος. Αυτό άλλωστε, επιβεβαιώθηκε και από το έγ-

κλημα στα Τέμπη με ενόχους το κράτος, τις κυβερνήσεις και τα κέρδη. Ένα βιομηχανικό ατύχημα μεγάλης έκτασης δεν θα είναι η «κακιά η στιγμή». Αλλά τι να πει κανείς όταν το μοναδικό μέτρο που λήφθηκε με αφορμή την μεγάλη πυρκαγιά, ήταν οι συστάσεις του αντιπεριφερειάρχη Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας στους κατοίκους της Σίνδου και της Χαλάστρας να κλείσουν τα παράθυρα στα σπίτια τους…(!). Σε κάθε περίπτωση ο συνδυασμός της ρυπογόνου λειτουργίας των βιομηχανιών και η πιθανότητα βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης χρειάζεται να μπει στο επίκεντρο της λαϊκής κινητοποίησης το επόμενο διάστημα.

Παρόλο τις συχνές αναφορές της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στο δημοτικό συμβούλιο, τόσο η τωρινή δημοτική διοίκηση, όσο και οι προηγούμενες διοικήσεις, δεν θίγουν καν το ζήτημα να καταρτιστεί ένα τέτοιο σχέδιο πολιτικής προστασίας που θέτει συγκεκριμένες κατευθύνσεις για την προστασία της ανθρώπινης ζωής σε περίπτωση βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης στο εργοστάσιο του ΤΙΤΑΝ στην Ευκαρπία. Κλείνουν συνειδητά τα μάτια καθώς ένα τέτοιο σχέδιο μπορεί να αποκαλύψει πραγματικά τους κίνδυνους που ελλοχεύουν σε περίπτωση αστοχίας στην λειτουργία του εργοστασίου. Ένα σενάριο που μόνο μακρινό δεν είναι αν αναλογιστεί κανείς ότι η διασφάλιση των κερδών προϋποθέτει αύξηση της εντατικοποί-

στον ουρανό, οι 13 σταθμοί μέτρησης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και ένα σχέδιο πολιτικής προστασίας που αναζητείται….

ησης της εργασίας και συνολικά του βαθμού εκμετάλλευσης, μείωση των μέτρων ασφαλείας, περιορισμένα ή και ελλιπή μέτρα συντήρησης του μηχανολογικού εξοπλισμού κλπ. Ταυτόχρονα, καλλιεργούν αυταπάτες ότι οι 13 σταθμοί μέτρησης ατμοσφαιρικών

ρύπων που θα τοποθετηθούν στο πλαίσιο του προγράμματος «Αντώνης

Τρίτσης», θα διασφαλίσουν από μόνη τους την προστασία της ανθρώπινης υγείας, ενώ θα βοηθήσουν, όπως λένε και στην «εξακρίβωση των αιτιών των υπερβάσεων». Ο κόσμος το έχει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι ότι η βασική αιτία βρίσκεται στην ρυπογόνο λειτουργία των βιομηχανιών.

Εμείς να θέσουμε ορισμένα (ρητορικά) ερωτήματα:

• Αλήθεια, ακόμα και οι σταθμοί να λειτουργήσουν, τα όρια ρύπων δεν γνωρίζουν ότι γίνονται λάστιχο όταν στην μέση μπαίνουν τα καπιταλιστικά κέρδη ή δεν ξέρουν ότι έχουν θεσπιστεί ευρωπαϊκές πολιτικές όπως «ο ρυπαίνων πληρώνει» που διασφαλίζει την ρυπογόνο λειτουργία του εργοστασίων ώστε να μην χάνεται σταγόνα από τα κέρδη; • Τι θα επιβεβαιώσει η λειτουργία των σταθμών; Μια πραγματικότητα

που έχει ήδη διαπιστωθεί και δεν έχει ακόμα ληφθεί με ευθύνη του κράτους ούτε μισό μέτρο βελτίωσης. Πρόσφατα, δημοσιεύτηκε έκθεση από ελβετική εταιρία που αναφέρει ότι η συγκέντρωση σωματιδίων στην πόλη είναι 4,9 φορές υψηλότερη από τις οριακές τιμές που δίνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), ενώ στην Θεσσαλονίκη βρίσκονται οι τρεις από τι πέντε περιοχές με την χειρότερη ποιότητα αέρα. Να θυμίσουμε, επίσης, ότι το προηγούμενο διάστημα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Περιβάλλοντος παρέπεμψε την Ελλάδα στο Ευρωδικαστήριο για την ατμοσφαιρική ρύπανση στη Θεσσαλονίκη.

Γιατί δεν λένε κουβέντα ότι η προστασία της υγείας του λαού προϋποθέτει ένα ενισχυμένο σύστημα δημόσιο σύστημα υγείας με δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας πλήρως στελεχωμένες, με πλήρες και σύγχρονο εξοπλισμό; Μα βέβαια, πώς να μιλήσεις όταν απορρίπτεις και δεν βάζεις καν για συζήτηση την πρόταση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» για δημιουργία Κέντρου Υγείας στην Ευκαρπία όταν στο Δημοτικό Συμβούλιο συζητήθηκε η τροποποίηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου της Ευκαρ-

πίας.

• Γιατί κρύβουν ότι ακόμα και το έργο της εγκατάστασης και λειτουργίας των σταθμών μέτρησης έγινε κάτω από την πίεση του λαϊκού κινήματος, των σωματείων, των φορέων και των συλλόγων που κινητοποιήθηκαν και διεκδίκησαν να παρθεί πίσω η αδειοδότηση του Υπουργείου Ενέργειας, να τα σταματήσει τώρα η ρυπογόνος λειτουργία του εργοστασίου, να αναβαθμιστεί οι δομές ΠΦΥ με βάση τις αυξημένες ανάγκες που υπάρχουν στην περιοχή εξαιτίας της περιβαλλοντικής υποβάθμισης και της ατμοσφαιρικής ρύπανσης κ.ά.;

Τώρα χρειάζεται η λαϊκή κινητοποίηση για μην θρηνήσουμε στο μέλλουν νεκρούς και καταστροφές, για να γίνει πράξη το σύνθημα «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό». Το ζήτημα των επικίνδυνων συνθηκών ζωής της πόλης, η γύμνια των σχετικών υποδομών του κρατικού μηχανισμού, οι απαράδεκτες νομοθετικές ελλείψεις, στην εκπαίδευση και την ενημέρωση των κατοίκων, μπορούν και πρέπει να έρθουν στο προσκήνιο μέσα από τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

ο προηγούμενο διάστημα ψηφίστηκε το νομοσχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ για το νερό και τα απόβλητα με ξεκάθαρο στόχο την παραπέρα ιδιωτικοποίηση του νερού και των σκουπιδιών. Βέβαια, είναι διαδικασίες που έχουν ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια, από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ – ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ.

Ο νέος νόμος χτυπάει και τους Δήμους με τον ρόλο της νέας ρυθμιστικής αρχής που συγκροτείται και αποτελεί κοινοτική υποχρέωση, να είναι κοστολόγηση και τιμολόγηση του νερού με προκαθορισμένα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια . Αυτό απαιτεί συλλογή και επεξεργασία μεγάλου όγκου δεδομένων πού τέτοια δυνατότητα έχουν οι ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ. Αυτό σημαίνει συγ-

κέντρωση και συγκεντροποίηση δηλαδή η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ θα απορροφήσουν τις ΔΕΥΑ. Το αποτέλεσμα θα είναι το νερό να ακριβύνει για τα λαϊκά στρώματα και τους βιοπαλαιστές αγρότες, αφού θα φορτωθούν το επιπλέον κόστος εφαρμογής αυτής της πολιτικής. Θα γίνεται έλεγχος της ζήτησης και όχι αύξηση των διαθέσιμων αποθεμάτων νερού, που σήμερα είναι εφικτή με τα κατάλληλα έργα και τη διαθέσιμη επιστημονική γνώση.

Τα εργατικά σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ βρέθηκαν απέναντι στην συγκεκριμένη αντιλαϊκή εξέλιξη με κεντρικό σύνθημα «Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση του νερού! Νερό κοινωνικό αγαθό, όχι εμπόρευμα». Η «Λαϊκή Συ-

σπείρωση» απέστειλε ψήφισμα στον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου για να εκφράσει σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο την εναντίωση του στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση του νερού και να συνταχθεί με τις διεκδικήσεις του εργατικού λαϊκού κινήματος και των εργατικών σωματείων. Ενδεικτικά αναφέρει για το Δήμο Παύλου Μελά: «Ο Δήμος Παύλου Μελά, γνωρίζει καλά τι σημαίνει ιδιωτικοποίηση του νερού, μιας και ένα σημαντικό τμήμα των εδαφικών ορίων του υδροδοτείται ακόμη και σήμερα από το ιδιωτικό δίκτυο του επιχειρηματία Κεφαλίδη, με την ποιότητα του νερού, την κατάσταση του δικτύου, τον έλεγχο των υποδομών, να έχει απασχολήσει πολλάκις τόσο τους κατοίκους όσο και τις Αρχές».

Θα πούμε το νερό…νεράκι

για ακόμα μια φορά….

ην Δευτέρα 27/3 τέθηκε σε ψηφοφορία στην Επιτροπή Ανάπτυξης της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας η ανανέωση των περιβαλλοντικών όρων για τον Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ΣΜΑ). Η λειτουργία του ΣΜΑ ξεκίνησε στις 06/03/2017 και ολοκληρώνονται 6 χρόνια λειτουργίας φέτος.

Η ανανέωση των περιβαλλοντικών όρων αφορά:

• Την προμήθεια και εγκατάσταση κατάλληλου εξοπλισμού για άμεση διαχείριση περίπου 27.000 τόνων/ έτος βιοαποβλήτων (καφέ κάδος) και στην βελτίωση του υφιστάμενου συστήματος αποκονίωσης. Να θυμίσουμε ότι ο ΣΜΑ μέχρι σήμερα εξυπηρετεί 11 Δήμους (Δήμοι Παύλου Μελά, Νεάπολης – Συκεών, Αμπελοκήπων – Μενεμένης, Κορδελιού –Ευόσμου, Δέλτα, Θεσσαλονίκης, Θερμαϊκού, Θέρμης, Καλαμαριάς, Πυλαίας – Χορτάτη, Ωραιοκάστρου), καθώς και ο Σύνδεσμος Δήμων Δυτικών Συνοικιών και οι υποδομές του Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Κεντρικής Μακεδονίας. Μάλιστα, σε περιπτώσεις βλάβης απορριμματοφόρων και έκτακτων τεχνικών προβλημάτων, ο ΣΜΑ Ευκαρπίας εξυπηρετεί και άλλους Δήμους της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας (ΠΚΜ), με την μέση δυναμικότητα του να μην ξεπερνάει τους 1100tn απορριμμάτων /ημέρα.

Δήμος Παύλου Μελά

• Στη βελτίωση της λειτουργίας της εγκατάστασης επεξεργασίας υγρών αποβλήτων της μονάδας του ΣΜΑ.

• Στην ενσωμάτωση της άδειας επαναχρησιμοποίησης για υπεδάφια διάθεση και άρδευση, σύμφωνα με την ΚΥΑ 145116/02.02.2011

• Στην αφαίρεση των εγκαταστάσεων για την εξυπηρέτηση του ΚΔΑΥ, καθώς αυτό δεν κατασκευάστηκε.

• Στην αδειοδότηση του ΙΧ Πρατηρίου υγρών καυσίμων με δύο υπόγειες δεξαμενές πετρελαίου, συνολικής χωρητικότητας 48 m3

• Στην αδειοδότηση της υφιστάμενης γεώτρησης εξυπηρέτησης των υδρευτικών και αρδευτικών αναγκών και των αναγκών πυρόσβεσης του ΣΜΑ

Η όποια προσπάθεια βελτίωσης του έργου που κρίνεται αναγκαία, δεν μπορεί να κρύψει τις μεγάλες καθυστερήσεις στην αντίστοιχη της απόδοσης του έργου, σύμφωνα με τις προδια-

γραφές, την όχληση που προκαλεί στις γύρω κατοικήσιμες περιοχές εξαιτίας της χωροθέτησης τους αλλά και τις μεγάλες ελλείψεις προσωπικού, που καλύπτεται περιστασιακά με εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις εργασίας, με σοβαρή έλλειψη στις κτιριακές υποδομές με επιπτώσεις στους εργαζόμενους που δουλεύουν σε δύσκολες συνθήκες. Παράλληλα, το σχέδιο διαμόρφωσης του χώρου, για την προστασία του περιβάλλοντος δεν υλοποιήθηκε. Το σχέδιο για τη βιολογική επεξεργασία των λυμάτων δεν ολοκληρώθηκε. Ενώ η όποια μείωση κόστους που επικαλείται η διοίκηση όχι μόνο δεν έφερε την ανάλογη μείωση στα δημοτικά τέλη, αλλά ο Δήμος Παύλου Μελά μόνο το 2020 πλήρωσε 496.776 ευρώ τέλη στον ΦΟΔΣΑ για τα σκουπίδια που προωθεί στον ΣΜΑ, το 2021 πλήρωσε 269.386 ευρώ, με την τιμή ανά τόνο να αυξάνεται κάθε χρόνο….Βέβαια, η διοίκηση δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερο πρόβλημα τα «πράσινα» χαράτσια όταν στρατηγικά συμφωνεί στο να λειτουργεί η διαχείριση απορριμμάτων με κριτήριο το κέρδος με βάση τις ευρωπαϊκές οδηγίες για την περιβόητη κυκλική οικονομία, ώστε ακόμα και τα σκουπίδια να επιστρέφουν πίσω ως κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο.

Δήμος Παύλου Μελά πανηγυρίζει για τη με αριθμό 819/81664/16-3-2023 απόφαση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, σύμφωνα με την οποία παραχωρούνται 2.230,99 τ.μ. στη Μητρόπολη Νεαπόλεως & Σταυρουπόλεως για την ανέγερση του Ιερού Ναού Αγίας Αικατερίνης στην οδό Ιατρού Γωγούση 55Γ, αφού αποτελούσε διεκδίκηση της Διοίκησης «με σχέδιο, σοφά βήματα και αποφασιστικότητα»!

Αλήθεια γιατί η Διοίκηση δεν δείχνει την ίδια αποφασιστικότητα για την ανέγερση Λυκείου στην Ευκαρπία που οι κάτοικοι το περιμένουν 20 χρόνια τώρα και τα παιδιά θα αναγκαστούν να πάνε σε σχολεία της Πολίχνης ή να κάνουνε μάθημα στα υπόγεια του Γυμνασίου που φιλοξενεί μέχρι σήμερα και το Λύκειο;

Και τα συμπεράσματα δικά σας…

για το ΣΜΑ της Ευκαρπίας

Δήμος Παύλου Μελά

Χορηγίες και «πάμε όπου βγει»…

ανηγύρια στήθηκαν με αφορμή

την «φιλοπεριβαλλοντική»

δωρεά του γνωστού επιχειρη-

ματία της πόλης, Σταύρου Ανδρεάδη

που αφορά κυρίως την δεντροφύ-

τευση σε έκταση περίπου 3.000

στρεμμάτων γης, μια έκταση που έχει

κηρυχτεί αναδασωτέα από το 1973 και

βρίσκεται ΒΑ του οικισμού της Ευκαρπίας και της Νέας Περιφερειακής

Οδού. Η έκταση ορίζεται βόρεια και

νότια με δασικές εκτάσεις, ανατολικά

με ρέμα και δυτικά με δασικό δρόμο. Στην εισήγηση του Δημοτικού Συμβουλίου (μόλις 3 σελίδες!), αναφέρει ότι η: «…παραχώρηση της χρήσης της ανωτέρω αναδασωτέας έκτασης κρίνεται αναγκαία διότι η γειτνίαση της περιοχής δυτικά με τη βιομηχανική ζώνη και συγκεκριμένα με τις εγκαταστάσεις της τσιμεντοβιομηχανίας «ΤΙΤΑΝ» αλλά με σημαντικούς οδικούς άξονες με μεγάλη διερχόμενη κυκλοφορία, έχει άμεσο αντίκτυπο στην επιβάρυνση του φυσικού περιβάλλοντος με αέριους ρύπους και υψηλές οχλήσεις θορύβου. Η περιοχή είναι τμήμα της ευρύτερης δασικής έκτασης που βρίσκεται κοντά σε οικισμό και αποτελεί τον μοναδικό πνεύμονα πρασίνου και φυσικό περιβάλλον δυτικά του Πολεοδομικού Συγκροτήματος. Συνεπώς, είναι απαραίτητη η αντιπυρική ενίσχυση περιοχής με έργα όπως δάσωση για αύξηση της πυραντοχής των συστάδων. Προβλήματα από χειμάρρους εκδηλώνονται σε περιόδους έντονων βροχοπτώσεων με ιδιαίτερες επιπτώσεις στην εντός σχεδίου περιοχή. Πρέπει να σημειωθεί ότι εντός της δημοτικής έκτασης διέρχεται υδατόρεμα, κλάδος του Δενδροποτάμου […] Πρόκειται για περιοχή με ιδιαί-

τερα υποβαθμισμένο φυσικό περιβάλλον εξαιτίας πιέσεων που συνιστά η εκτεταμένη λατομική ζώνη ιδιοκτησίας του ΤΙΤΑΝ (385 στρ.), η παλιά χωματερή, οι κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, το ΣΜΑ, η μη ελεγχόμενη βόσκηση, η υλοτομία, η πυρκαγιά κλπ. Στην περιοχή κυριαρχεί η μακία βλάστηση, η οποία είναι ευαίσθητη σε πυρκαγιές […}»

Σε κάθε περίπτωση γίνεται κατανοητή η κρισιμότητα αναβάθμισης και προστασίας της περιοχής αλλά προκύπτουν και τα εξής ερώτημα ταυτόχρονα: Περιμέναμε έναν επιχειρηματία για να διαπιστώσουμε την αναγκαιότητα μια τέτοιας περιβαλλοντικής παρέμβασης στην συγκεκριμένη περιοχή; Αλήθεια, εφόσον υπάρχει αυτή η εικόνα όπως δίνεται από τις ίδιες της δημοτικές υπηρεσίες, γιατί η δημοτική διοίκηση δεν έστειλε ούτε ένα υπόμνημα στην κυβέρνηση για να απαιτήσει την άμεση χρηματοδότηση και προγραμματισμό έργων και δράσεων; Οι ερωτήσεις, βέβαια, είναι ρητορικές και αποτυπώνουν την στρατηγική αντίληψη της δημοτικής διοίκησης να αφήνει την περιβαλλοντική προστασία και αναβάθμιση ,την προστασία της ανθρώπινης ζωής στην «καλή διάθεση» ενός επιχειρηματία που έρχεται με τα λεφτά τα οποία έχουν βγει από τον ιδρώτα της εργασίας των εργαζομένων, τις φοροαπαλλαγές και τις φοροελαφρύνσεις που απολαμβάνουν από το κράτος να αναπαραστήσει τον «καλό Σαμαρείτη». Οι αναγκαίες αυτές παρεμβάσεις πρέπει να αποτελούν ευθύνη του κράτους

που πρέπει να διαθέσει υπηρεσίες, πόρους και ανθρώπινο δυναμικό ώστε να πραγματοποιηθούν όλα τα αναγκαία έργα και δράσεις για την ουσιαστική αναβάθμιση του περιβάλλοντος

και την προστασία της ζωής και της περιουσίας των κατοίκων της περιοχής.

Ο

ι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις

των εργατικών συνδικάτων, των Φοιτητικών Συλλόγων, των μαθητικών Συντονιστικών, των μαζικών

φορέων του λαϊκού κινήματος, που

κατέκλυσαν τους δρόμους σε πόλεις

και χωριά σε όλη την Ελλάδα, «σμπαράλιασαν» από την πρώτη στιγμή την

προσπάθεια της κυβέρνησης να αποδώσει αυτό το προδιαγεγραμμένο έγ-

κλημα σε «ανθρώπινο λάθος» ή

γενικά σε κάποιες «παθογένειες του

κράτους», για τις οποίες δήθεν «φταίνε όλοι» και προπάντων οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.

Αχρήστευσαν τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της ψευτιάς και της υποκρισίας, την κρατική καταστολή και τις προβοκάτσιες, την προσπάθεια

τόσο της κυβέρνησης όσο και άλλων κομμάτων να επιβληθεί η σιωπή στο όνομα του πένθους ή να εκτονωθεί η

οργή και η αγανάκτηση μέσα από βουβές και ανώδυνες διαμαρτυρίες.

Στόχος όλων τους ήταν να περιοριστεί η αντιπαράθεση στα επιμέρους και να μείνει στο απυρόβλητο η διαχρονική πολιτική όλων των κυβερνήσεων που - και στον τομέα των

Μεταφορών - υπηρέτησε κι υπηρετεί το κέρδος των επιχειρηματικών ομί-

λων και το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που δεν διστάζει να θυσιάσει ακόμα και ανθρώπινες ζωές στον βωμό του κέρδους.

Είναι αυτή η πολιτική που αντιμετωπίζει τις μετακινήσεις των επιβατών ως πεδίο κερδοφορίας αλλά την ασφάλεια τους ως κόστος.

Το έγκλημα στον σιδηρόδρομο υπήρξε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Ήρθε να προστεθεί στο σύνολο των υπόλοιπων πιεστικών εργατικών - λαϊκών προβλημάτων, αλλά και σε μια σειρά από επαναλαμβανόμενα γεγονότα όπως: η διαχείριση της πανδημίας, τα εργατικά ατυχήματα, οι πυρκαγιές, οι πλημμύρες, κλπ. Όλους αυτούς που αυθόρμητακαλοπροαίρετα μετά από κάθε τραγωδία λένε ότι «δεν υπάρχει κράτος» και ότι «έχουμε ένα ανίκανο κράτος», τους καλούμε να σκεφτούν και να προβληματιστούν στα ερωτήματα που αφορούν τις ανάγκες τους, την πραγματική ζωή τους και το μέλλον τους.

• Πώς εξηγείται τον 21οαιώνα να μην υπάρχουν στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας στις σιδηροδρομικές μεταφορές;

• Γιατί έγινε ταχύτατα ο εκσυγχρονισμός στους «ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς» αλλά δεν μπόρεσε να γίνει στα συστήματα ασφαλείας των τρένων;

• Γιατί προχώρησαν γρήγορα οι αποφάσεις για τους πλειστηριασμούς στον Άρειο Πάγο, αλλά στις συμβάσεις που αφορούν τα συστήματα ασφαλείας, τη φωτοσήμανση και την τηλεδιοίκηση στα τρένα κολλάμε πάνω από μια δεκαετία σε δικαστικές και γραφειοκρατικές διαδικασίες;

• Γιατί το κράτος εμφανίζεται

πολύ ικανό να διασφαλίζει τις

επενδύσεις και τα κέρδη των

μεγάλων ομίλων και την ίδια στιγμή ανίκανο να μας προφυλάξει από την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια;

• Γιατί υπάρχει ένα κράτος που έχει τη δυνατότητα να πα-

ρακολουθεί και να φακελώνει ηλεκτρονικά όλους τους πολίτες, να υπονομεύει απεργίες και να καταστέλλει διαδηλώσεις και ταυτόχρονα εμφανίζεται ανίκανο να μας προστατεύσει απ' τις συνέπειες των σεισμών, απ' τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες και τα μεγάλα ατυχήματα;

• Γιατί υπάρχει ένα κράτος «ρολόι» για τα ΝΑΤΟικά σχέδια και με «γεμάτο πορτοφόλι» για τους εξοπλισμούς τους αλλά που «δεν του βρίσκονται»

ούτε 50 εκατομμύρια για την προληπτική συντήρηση των γραμμών του τρένου!

• Πόσες φορές δεν άκουσαν μετά από κάθε καταστροφή τις κυβερνήσεις

να υπόσχονται ότι «η έρευνα θα βάλει βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο», ότι «οι χρόνιες παθογένειες θα θεραπευτούν», χωρίς τελικά να παίρνεται ούτε ένα σοβαρό μέτρο;

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε ένα κράτος ικανό να στηρίζει την κερδοφορία των μεγάλων ομίλων και ακριβώς για τον ίδιο λόγο εχθρικό απέναντί μας, ανίκανο να ικανοποιήσει τις ανάγκες μας, πρόθυμο να θυσιάσει τα δικαιώματά μας.

Το ζήσαμε στο Μάτι, στην Εύβοια και τώρα στα Τέμπη...

Το αποδεικνύουν οι καταγγελίες σιδηροδρομικών, εργαζομένων και συνδικαλιστών, που φωνάζουν εδώ και χρόνια για τις υποσυντήρητες υποδομές.

Η αλήθεια είναι ότι στην καπιταλιστική κοινωνία δεν έχουν κοινά συμφέροντα οι θύτες και τα θύματα της εκμετάλλευσης.

Το πρόβλημα για τον λαό δεν είναι ότι δεν υπάρχει κράτος. Είναι ότι υπάρχει το σημερινό κράτος, το κράτος της δικτατορίας του κεφαλαίου που υπηρετεί την άρχουσα τάξη, τον πραγματικό μας αντίπαλο και είναι έτοιμο να διαπράξει κάθε νέο έγκλημα σε βάρος μας για τα συμφέροντά τους. Το έδαφος στο οποίο φυτρώνουν αυτά τα λαϊκά προβλήματα είναι συνολικά η πολιτική της «απελευθέρωσης» και της «ιδιωτικοποίησης», που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

Δεν φταίει η «κακιά ώρα», αλλά

το κυνήγι του κέρδους που δολοφονεί

ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

Αποκαλυπτικές οι καταγγελίες και οι εκκλήσεις για μέτρα προστασίας πριν συμβεί

Το φρικιαστικό έγκλημα ήταν προδιαγεγραμμένο.

Οι προειδοποιήσεις των εργαζομέ-

νων και των σωματείων τους δεν αφήνουν περιθώρια για κροκοδείλια δάκρυα. Προειδοποιήσεις που έκρουαν

τον κώδωνα του κινδύνου εδώ και

πολύ καιρό για τις σοβαρές ελλείψεις

στην ασφάλεια των σιδηροδρόμων, αποτέλεσμα της στρατηγικής «κόστους - οφέλους», το ζύγι δηλαδή που μετράει το κόστος της «ζημιάς» με το όφελος της μη εφαρμογής των κατάλληλων συστημάτων ασφάλειας.

ασφαλή μετακίνηση των πολιτών. Αντιλαμβάνονται την ασφάλεια ως κόστος»

Χαρακτηριστικά είναι όσα επισήμαινε η ΔΕΣΚ Σιδηροδρομικών (συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ), στις 7 Φλεβάρη, με αφορμή τα καθημερινά ατυχήματα με συρμούς: «Όσο δεν παίρνονται μέτρα προστασίας στους εργασιακούς χώρους και την ασφαλή λειτουργία και κυκλοφορία των τρένων, τα ατυχήματα δεν έχουν τελειωμό. Είναι πλέον εξοργιστικό αυτά να αποτελούν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο και να μην παίρνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο, να μη δρομολογείται καμία βελτίωση στην υποδομή και λειτουργία, να μην ελέγχονται οι εμπλεκόμενοι φορείς και να μην αναζητούνται ευθύνες».

Η ΔΕΣΚ αναδείκνυε τις ευθύνες των κυβερνήσεων, τονίζοντας ότι «έχουν άλλες προτεραιότητες και όχι την

Παράλληλα, η ΔΕΣΚ, με αφορμή το σοβαρό ατύχημα που σημειώθηκε στις 24 Γενάρη 2023 στο κεντρικό εργοστάσιο της «Hellenic Train» (ΤΡΑΙΝΟΣΕ) στον Πειραιά υπογράμμιζε: «Πραγματικά αναρωτιέται κανείς, τι άλλο πρέπει να συμβεί για να αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους η κυβέρνηση, η εργοδοσία... Πρέπει πρώτα να θρηνήσουμε νεκρούς και μετά να παρθούν μέτρα προστασίας της ανθρώπινης ζωής; Πόσο κοστολογείται για τους παραπάνω η ανθρώπινη ζωή;» Εξίσου αποκαλυπτικό είναι και το εξώδικο που είχε στείλει, μόλις τον περασμένο Νοέμβρη, η Πανελλήνια Ένωση Προσωπικού Έλξης, προς το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, τη Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων και την «Hellenic Train, με αφορμή ένα άλλο σιδηροδρομικό ατύχημα που είχε συμβεί στις 25 Οκτώβρη 2022.

Το εξώδικο καταγράφει τα προβλήματα που προκαλούν «η κακή κατάσταση της σιδηροδρομικής υποδομής και η έλλειψη συντήρησης», όπως και «τη μη λειτουργία εδώ και πολλά χρόνια των φωτοσημάτων και της τηλεδιοίκησης»

Επίσης, τη «μη λειτουργία του συστήματος ETCS, το οποίο προστατεύει απέναντι στο ανθρώπινο λάθος, παρά το γεγονός ότι έχει εγκατασταθεί στις μηχανές»!

Απανωτά ατυχήματα - «καμπανάκια κινδύνων»

Αυτό αποδεικνύουν οι αγωνιώδεις παρεμβάσεις σωματείων και συνδικαλιστών, οι εκκλήσεις να παρθούν μέτρα για την αναβάθμιση των υποδομών, για να «μην περιμένουμε το δυστύχημα», όπως έλεγαν χαρακτηριστικά.

Το αναδεικνύουν οι καταγγελίες για

τους κινδύνους που φέρνει το κομμάτιασμα του σιδηροδρομικού έργου και η πώληση που έγινε από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, με κριτήριο να μείνουν «καθαρά» τα «φιλέτα» που πάνε στους ιδιώτες και να φορτωθούν τα «προβληματικά» τμήματα στον λαό μέσω του κράτους

Προειδοποιούσαν τα καθημερινά «ατυχήματα», οι καθυστερήσεις, τα μικρά και μεγάλα συμβάντα, αφού τα τρένα στον «εκσυγχρονισμένο και "απελευθερωμένο" σιδηρόδρομο»

των ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είχαν καταφέρει να συγκρουστούν τα τελευταία χρόνια με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο.

Τα διαρκή αυτά «καμπανάκια κινδύνου» τα άκουγαν όλοι, αλλά οι «σειρήνες» της εξοικονόμησης πόρων, του «κόστους - οφέλους», της εμπορευματοποίησης των συγκοινωνιών - μεταφορών ήταν πολύ πιο δυνατές και όπως αποδείχθηκε τραγικά εγκληματικές.

Στον αντίποδα αυτών των προειδοποιήσεων στέκονταν τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Κ. Χατζηδάκης δήλωνε τον Ιούλη του 2019:: «Υλοποιήσαμε ένα σχέδιο εξυγίανσης που εξοικονόμησε εκατοντάδες εκατομμύρια και η ΤΡΑΙΝΟΣΕ έγινε κερδοφόρα», ενώ ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε τον Σεπτέμβρη του 2017: «Με την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ η χώρα γλίτωσε ένα μεγάλο βάρος. Είναι η αρχή μιας σειράς πολύ σημαντικών επενδύσεων».

Αμέτρητες είναι οι καταγγελίες του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος για αποφάσεις των δικαστηρίων που βγάζουν παράνομες και καταχρηστικές απεργίες των εργαζομένων, κατ' εφαρμογή των νόμων όλων των κυβερνήσεων.

Κινητοποιήσεις που ειδικά στον κλάδο των Μεταφορών διεκδικούν μέτρα ασφαλείας για εργαζόμενους και επιβάτες.

Αυτοί που χύνουν σήμερα κροκοδείλια δάκρυα για τους δεκάδες νεκρούς και τραυματίες στα Τέμπη είναι οι ίδιοι που ψήφισαν ή επέκτειναν νόμους ενάντια στην απεργία, απαξιώνουν και λοιδορούν τις εργατικές διεκδικήσεις, συκοφαντούν όποιον καταγγέλλει και αγωνίζεται, ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση

«Δεν θα περιμένουμε

το δυστύχημα να πλησιάζει...»

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΣΑΝ

Κανείς δεν μπορεί να πει «δεν ήξερα», οι δικαιολογίες τέλειωσαν!

το δυστύχημα

… ποιος το χώμα εξετάζει;

«Το φρουτόδεντρο που φρούτα δεν κάνει τ’ ονοματίζουμε στείρο. Ποιος το χώμα εξετάζει;», ρώταγε ο Μπ. Μπρεχτ.

«Ανθρώπινο λάθος» συνεχίζουν να επικαλούνται τα αστικά επιτελεία – και αυτό προωθούν τα παπαγαλάκια των μεγάλων επιχειρηματιών στα ΜΜΕ–για το έγκλημα στα Τέμπη.

Αλήθεια, όμως, τι είδους σύστημα

είναι αυτό, που όλα, ακόμα και η ζωή 350 επιβατών, επαφίενται σε ένα «ανθρώπινο λάθος»;

Η πιθανότητα για «ανθρώπινο

λάθος» δεν γίνεται περίπου βεβαιότητα με εργαζόμενους που εκπαιδεύονται για ένα 6μηνο και δουλεύουν σε βάρδιες μόνοι τους, λόγω «περικοπών», με τις ατελείωτες υπερωρίες και την 9ήμερη εργασία χωρίς ρεπό;

Οι παράγοντες για «ανθρώπινο

λάθος» δεν πολλαπλασιάζονται από την πολιτική που τους καταδικάζει να δουλεύουν ως τα βαθιά γεράματα, για

να τους ξεζουμίζουν οι εργοδότες

μέχρι τον τάφο;

Από την πολιτική που θεωρεί «πολυτέλεια» τους γιατρούς εργασίας και

την πρόληψη στους χώρους δουλειάς; Αλήθεια, αν ένας σταθμάρχης είχε ένα καρδιακό επεισόδιο ή ήταν διαβητικός

και του έπεφτε το ζάχαρο, μια γραμμή του τρένου δεν θα ήταν στο έλεος; Ρητορικά τα ερωτήματα που δείχνουν όμως τον πραγματικό ένοχο: Δεν είναι λάθος, αλλά συνειδητό έγκλημα στον βωμό του κέρδους.

Απορίες...

«Μα καλά, είναι δυνατόν στον 21ο αιώνα να λειτουργεί ο σιδηρόδρομος με "κλειδιά" και μπακαλοτέφτερα;», αναρωτιούνται διάφοροι δημοσιολόγοι, και συνεχίζουν: «Είναι δυνατόν να σκοτώνεται κόσμος ενώ υπάρχει η τεχνολογία για μεγαλύτερη ασφάλεια;».

Εύλογα και σωστά τα ερωτήματα, απάντηση στο «γιατί» όμως δεν δίνουν.

Γιατί πράγματι, η επιστήμη και η τεχνολογία προσφέρουν σήμερα δυνατότητες για λιγότερη και πιο ασφαλή εργασία, για μεγαλύτερη και καλύτερη ποιότητα ζωής, για μετακινήσεις με ασφάλεια και σιγουριά. Εμπόδιο στέκονται όμως το κέρδος και η πολιτική όλων των κομμάτων που το στηρίζει, σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Αυτήν τη μικρή «λεπτομέρεια» απο-

μα και μεγάλα συνάμα

σιωπούν όσοι αναγνωρίζουν βέβαια τις δυνατότητες που προσφέρει στον λαό η σύγχρονη τεχνολογία, κάνουν όμως πως δεν βλέπουν ότι αυτή βρίσκεται στα χέρια μεγάλων πολυεθνικών ομίλων, που τη χρησιμοποιούν καταπώς συμφέρει τα κέρδη τους.

... και σιωπές Πολλούς απ' αυτούς δεν τους ακούσαμε να λένε τα ίδια την περίοδο της πανδημίας, όταν ο κόσμος πέθαινε σωρηδόν επειδή δεν υπήρχαν επαρκή κρεβάτια ΜΕΘ ή και ελεύθερες κλίνες στα νοσοκομεία, με τον κατάλληλο εξοπλισμό. Και δεν μιλάμε βέβαια για τίποτα υπερσύγχρονα εργαλεία, αλλά για ιατρικό υλικό που χρησιμοποιείται εδώ και δεκαετίες. Όμως στη λογική του κόστους - οφέλους οι ελλείψεις είναι τεράστιες και σε συνθήκες κρίσης μεγαλώνουν την απόσταση από τις πραγματικές ανάγκες.

Ούτε τους ακούσαμε να λένε τα ίδια για τους νεκρούς εργάτες, που σκοτώνεται ένας κάθε πέντε μέρες στους χώρους δουλειάς εξαιτίας της έλλειψης σύγχρονων μέσων για την υγεία και την ασφάλεια. «Ψιλά γράμματα» οι ζωές των ανθρώπων όταν τα φώτα σβήνουν...

Η «κοπριά»

της αστικής τάξης …

«Είναι δυνατόν ο υπουργός να ξέρει ότι υπάρχει θέμα ασφάλειας και να βγει να το πει; Δεν θα ανέβαινε ο κόσμος στο τρένο!».

Εξανέστη ο υπουργός Ανάπτυξης Γεωργιάδης με την αφέλεια ορισμέ-

νων, που αναρωτιούνται γιατί η κυβέρνηση, ενώ γνώριζε, δεν έλεγε τίποτα...

Με αυτήν την αισχρή «υπερασπιστική γραμμή» για την κυβέρνηση παρενέβη ο Άδωνις Γεωργιάδης στην αντιπαράθεση για τα Τέμπη.

Τι είναι όμως αυτό, αν όχι ομολογία ενοχής για το έγκλημα που έχει διαπραχθεί;

Τι παραδέχεται λοιπόν ο Γεωργιάδης; Ότι «δουλειά» του κράτους είναι να προστατεύει τα κέρδη των ομίλων, έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι θα αποσιωπά ελλείψεις ακόμα και σε στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας! Κανονικές ανθρωποθυσίες, δηλαδή, από το κράτος και τις κυβερνήσεις του, που δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα προκειμένου να αυγαταίνουν οι ισολογισμοί των μονοπωλίων.

... λιπαίνει τα κέρδη

του κεφαλαίου.

Τι θα γινόταν όμως αν ο κόσμος δεν ανέβαινε στο τρένο, όπως λέει ο υπουργός;

Μα, θα έχανε κέρδη η εταιρεία.

Μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει όμως και στη θάλασσα;

Μήπως κι εκεί δεν θρηνήσαμε εκατοντάδες νεκρούς, δεν συμβαίνουν κάθε χρόνο δεκάδες ατυχήματα, που θα μπορούσαν να καταλήξουν σε τραγωδίες;

Φαντάσου τώρα, παραμονές τουριστικής σεζόν, να βγει υπουργός και να πει ότι έχουν βάση οι καταγγελίες των ναυτεργατικών σωματείων για τους κινδύνους στις ακτοπλοϊκές συγκοι-

νωνίες!

Θα ...«βούλιαζε» αύτανδρο το αφήγημα του τουρισμού - πυλώνα

της ανάπτυξης, όπου τόσα έχουν επενδύσει μεγαλοξενοδόχοι, διεθνείς τουριστικοί οργανισμοί και όμιλοι των Μεταφορών...

Οπότε, καλύτερα να βουλιάξει

κάνα πλοίο. Τόσα έχουμε να κυκλοφορούν στο Αιγαίο...

Να τοι και οι «προοδευτικοί»

μα και μεγάλα συνάμα

τον ξεπουλήσει ακόμα και για 1 ευρώ! «Δεν είμαστε δογματικοί», έλεγε ο τότε υπουργός Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, αναφερόμενος στις ιδιωτικοποιήσεις, συμπληρώνοντας πως είναι έτοιμος να πουλήσει τον ΟΣΕ ακόμα και έναντι ενός ευρώ αν δίνονταν εγγυήσεις για έργα, επειδή, όπως είπε, ήταν ζημιογόνος!

Θίχτηκαν όμως στο ΜέΡΑ25 γι’ αυτή την υπενθύμιση και σήμερα διορθώνουν:

…

Μέσα σε όλα αυτά, βγαίνει ο Αραχωβίτης του ΣΥΡΙΖΑ και λέει πως «αν ο κ. Βελόπουλος θεωρεί τον εαυτό του προοδευτική δύναμη και συμφωνήσουμε στα βασικά σημεία, στον στόχο μας, στη μετεκλογική συνεργασία, όλα τα συζητάμε»!

Μετά την κατακραυγή όμως βγήκε και κατήγγειλε ότι δεν έγινε αντιληπτό «το νόημα των λεγομένων του» και ότι η δήλωσή του ήταν «αφοριστική»

για το κόμμα Βελόπουλου.

Ας μην ανησυχεί ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ... Όλοι το «πιάσανε» το νόημα.

Δεν μας κάνει καμία εντύπωση.

Εδώ με τους ΑΝΕΛ κυβέρνησε ο ΣΥΡΙΖΑ τόσα χρόνια, στις ...κηραλοιφές θα κολλήσει;

… με τα «τελοπόν».

Το 'πιασε μέχρι και ο Βελόπουλος...

Ο οποίος, για το έγκλημα στα Τέμπη, λέει ότι οι ευθύνες ξεκινούν από το 2012 και μετά.

Αν δεν μας απατάει όμως η μνήμη μας ήταν η περίοδος που ο Βελόπουλος στήριζε την κυβέρνηση ΝΔ –ΠΑΣΟΚ ως μέλος της ΝΔ.

Του θυμίζει τίποτα το 2013, όταν η κυβέρνηση της ΝΔ με τον ν. 4199 εισήγαγε τον ευρωπαϊκό κανονισμό για την ιδιωτικοποίηση του σιδηροδρόμου;

`Η μήπως όταν ψηφιζόταν στη Βουλή είχε ...πονοκέφαλο και δεν καταλάβαινε τι ψήφιζε; Ας έπαιρνε ένα «τελοπόν» να του περάσει...

Και ο «μη δογματικός»

… Γιάνης

Μπορεί το 2017, που έγινε η ιδιωτικοποίηση, ο Βαρουφάκης να είχε αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως το 2015 εμφανιζόταν ως εξαιρετικά ένθερμος υποστηρικτής της ιδιωτικοποί-

ησης του ΟΣΕ και δήλωνε έτοιμος να

Ο Βαρουφάκης - λένε - δεν είχε πει τότε ότι είναι έτοιμος να πουλήσει τον ΟΣΕ για 1 ευρώ, αλλά υποστήριξε πως «αν είναι διατεθειμένοι να επενδύσουν 5 δισ., με ένα ευρώ θα ήμουν ευχαριστημένος».

Δηλαδή, όχι Γιάννης... Γιάνης Γιατί η ουσία του «μη δογματικού» απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις (με ΣΔΙΤ ή χωρίς) Βαρουφάκη παραμένει.

στην Ουκρανία, με τον συγκλονιστικό σεισμό στη γειτονική μας Τουρκία και τόσα άλλα... Και η μεγαλύτερη αγωνία όλων; Να μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Αλλά πάντα έρχεται κάτι επόμενο... Και επόμενο...

Όχι, η αγωνία μου δεν είναι πλέον αν συμβεί το επόμενο. Είμαι σίγουρη ότι θα συμβεί! Η αγωνία μου πλέον, σαν μάνα, είναι πώς τον θυμό μου, την οργή που νιώθω σήμερα, που ένιωσα χθες, προχθές, που νιώθω κάθε μέρα, θα την κάνω ΕΜΠΟΔΙΟ σε αυτά που έρχονται, ώστε τα παιδιά μου, τα παιδιά μας, εγώ, εμείς, όλοι μας, να ζήσουμε όπως μας αξίζει, όπως έχουμε ανάγκη.

Μάθαμε με τον δύσκολο τρόπο όλα αυτά τα χρόνια ότι τα μέτρα προστασίας της υγείας μας, τα ασφαλή σχολικά κτίρια, η ποιότητα της εκπαίδευσης των παιδιών μας και τόσα άλλα απαραίτητα για μια αξιοπρεπή ζωή για τα παιδιά και τις οικογένειές μας, για όλες τις κυβερνήσεις είναι κόστος.

Είναι αυτό το συναίσθημα που νιώθεις στα παιδικά σου χρόνια όταν έκανες για πρώτη φορά μακροβούτι, με την αγωνία πότε θα βγεις στην επιφάνεια... Αυτό το πνίξιμο στο στήθος... Μαζί με θυμό, οργή, λύπη, θλίψη, απογοήτευση, μαζί με τόσα που θέλουμε να πούμε όλοι μας σήμερα... Μα ίσως πιο πολύ οι μανάδες, με αυτήν τη συγκλονιστική ιδιότητα που μας χάρισε η φύση...

Είναι το ίδιο συναίσθημα που νιώσαμε με τα τόσα πεθαμένα παιδιά στο Αιγαίο από τη Συρία, με τον θάνατο του Μάριου στο Μενίδι, του Άλκη στη Θεσσαλονίκη, του Βασίλη στις Σέρρες, με τις εικόνες φρίκης από τον πόλεμο

Να τους βάλουμε ΕΜΠΟΔΙΑ, λοιπόν, γιατί η ζωή μας, η ΑΣΦΑΛΗΣ ΖΩΗ ΜΑΣ είναι αδιαπραγμάτευτη! Δεν κάνουμε έκπτωση σε αυτό!

Να γίνει λοιπόν η οργή μας κινητήρια δύναμη ώστε να διεκδικήσουμε ΑΣΦΑΛΗ ΖΩΗ για εμάς και τα παιδιά μας, μέσω των οργανώσεων γονέων, των σωματείων μας στους χώρους δουλειάς, στους μαζικούς φορείς σε κάθε γειτονιά. Παντού! Ώστε να μην ξαναχρειαστεί καμία μάνα να πάρει τηλέφωνο για να δει ...αν έφτασε το παιδί της!

(Από την Στέλλα Βαλαβάνη, Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Γονέων Αττικής και υποψήφια βουλευτή του ΚΚΕ)

«Πάρε με παιδί μου όταν φτάσεις, ναι... »

Τα κόμματα που είναι με την απελευθέρωση των σιδηροδρόμων δεν μπορούν να παριστάνουν τον ανήξερο για το έγκλημα

Μπορεί ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ να καμώνονται τους ανήξερους, αλλά το νέο δυστύχημα είναι το αποτέλεσμα μιας μακράς αλυσίδας νόμων και ευρωπαϊκών Οδηγιών, που από κοινού υλοποίησαν και που προωθούν την «απελευθέρωση» των σιδηροδρόμων με κριτήριο το κέρδος, σε βάρος της ασφαλούς, φτηνής και σύγχρονης εξυπηρέτησης που μπορεί και θα έπρεπε να απολαμβάνει ο λαός, με κριτήριο τις δυνατότητες της εποχής.

Ειδικότερα, στην ΕΕ χαράχτηκαν και συνεχίζουν να διαμορφώνονται κεντρικές κατευθύνσεις που στόχο έχουν την πλήρη «απελευθέρωση» του σιδηροδρομικού έργου και τη δημιουργία μιας «ενιαίας αγοράς» σιδηροδρομικών δραστηριοτήτων.

Στόχος είναι να βρουν κερδοφόρα διέξοδο συσσωρευμένα κεφάλαια, μέσα και από την ιδιωτικοποίηση κρατικών εταιρειών.

Αυτή την πολιτική της καπιταλιστικής «απελευθέρωσης» των σιδηροδρομικών μεταφορών προσπαθούν να κρύψουν οι παρτενέρ της συγκάλυψης, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, πίσω από τον «χαρτοπόλεμο» και την κάλπικη αντιπαράθεση για τα ποσοστά των ευθυνών τους, που στόχο έχει να βγάλει εκτός κάδρου την κοινή τους πολιτική και να «κουράσει» τον λαό.

Τη στρατηγική αυτή του κεφαλαίου και της ΕΕ για τον σιδηρόδρομο υλοποιούν στη χώρα μας όλες οι κυβερνήσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ), που «έσπασαν» σε κομμάτια τον ΟΣΕ και τα παρέδωσαν σε άλλες ιδιωτικές επιχειρήσεις, ξεκινώντας από τα πιο κερδοφόρα.

Έτσι:

• Ήταν η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ το 2009

που έσπασε τον ΟΣΕ σε εταιρείες, υλοποιώντας τα σιδηροδρομικά πακέτα της ΕΕ για την «πλήρη απελευθέρωση».

• Ήταν η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ το 2013 που με τον νόμο 4199 «έτρεξε»

την ιδιωτικοποίηση και τον ευρωπαϊκό

κανονισμό 1370/2007 για τη «διασφά-

λιση (...) επιβατικών μεταφορών με το χαμηλότερο δυνατό κόστος».

• Ήταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που το 2016 προχώρησε τον εγκληματικό διαχωρισμό «της ράγας από το βαγόνι», σύμφωνα και με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, ιδιωτικοποίησε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ δίνοντάς την στον ιταλικό όμιλο, έφερε την 9ήμερη εργασία χωρίς ρεπό στους σιδηροδρομικούς.

• Ήταν οι ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ που ψήφισαν το 2019 το πακέτο οδηγιών της ΕΕ για την πλήρη «απελευθέρωση» των σιδηροδρομικών μεταφορών.

• Είναι η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ που έσπασε παραπέρα ΟΣΕ και ΕΡΓΟΣΕ, που συνεχίζει να προικοδοτεί την «Hellenic Train» με 50 εκατομμύρια κάθε χρόνο για την «άγονη γραμμή» Αθήνας - Θεσσαλονίκης, αλλά «δεν έχει μία» για την «προληπτική συντήρηση» του δικτύου και τα μέτρα ασφάλειας.

Αυτή είναι λοιπόν η «αλυσίδα» της «απελευθέρωσης» και του καπιταλιστικού κέρδους που οδηγεί σε εκτροχιασμό τις λαϊκές ανάγκες.

«ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία – Το έγκλημα αυτό έχει ιστορία»

Αυτό ήταν ένα από τα πολλά συνθήματα που φώναζαν οι μαθητές και οι φοιτητές, στις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών.

Σήμερα τα αστικά κόμματα καμώνονται τους ανήξερους γι’ αυτή την εγκληματική πολιτική που οδήγησε να χαθούν 57 ζωές, και τώρα μιλάνε γενικά και αόριστα για τις «παθογένειες»

του κράτους υποσχόμενοι όλοι τους έναν «μεγάλο εκσυγχρονισμό».

Είναι οι ίδιοι που:

«Εκσυγχρόνισαν» την Πολιτική Προστασία με αποτέλεσμα τους εκατοντάδες νεκρούς, πότε από πλημμύρες και πότε από πυρκαγιές.

«Εκσυγχρόνισαν» την Εκπαίδευση, γι' αυτό όλες οι κυβερνήσεις την τελευταία δεκαετία έχουν μειώσει κατά σχεδόν 70% τη χρηματοδότηση στην Παιδεία.

«Εκσυγχρόνισαν» την αστική Δικαιοσύνη και τους μηχανισμούς του αστικού κράτους. Γι' αυτό οι απεργίες των εργαζομένων βγαίνουν παράνομες, ακόμα και όταν ζητούν συστήματα ασφαλείας στον σιδηρόδρομο.

«Εκσυγχρόνισαν» την Υγεία. Γι' αυτό στην πανδημία χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ενώ θα μπορούσαν να έχουν σωθεί, «Εκσυγχρόνισαν» και τις εργασιακές σχέσεις, γυρνώντας τες 200 χρόνια πίσω, με εντατικοποίηση της εργασίας, με απλήρωτη δουλειά, με χιλιάδες νεκρούς και σακατεμένους εργαζόμενους. Σήμερα αναδεικνύεται πεντακάθαρα αυτό που φώναζαν δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές στα μεγαλειώδη συλλαλητήρια που έγιναν όλο το προηγούμενο διάστημα:

«Δεν φταίει η κακιά η (χ)ώρα, αλλά το κέρδος

κι όσοι κυβέρνησαν

και κυβερνούν τη χώρα».

Ο ένοχος έχει ονοματεπώνυμο: Είναι το καπιταλιστικό κέρδος, η πολιτική της «απελευθέρωσης», οι στόχοι της αστικής τάξης που όλοι μαζί υπηρετούν και στον βωμό τους θυσιάζονται οι λαϊκές ανάγκες.

Αυτό είναι το πραγματικό

έγκλημα και δεν πρέπει

να μείνει ατιμώρητο!

ΠΟΛΙΤΙΚΗ «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ» -

ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

ήμερα, που κανένας λαϊκός άνθρωπος δεν μπορεί να χωνέψει

το έγκλημα, που όλοι είναι συγκλονισμένοι από την «κοστολόγηση»

που έκαναν οι κυβερνήσεις των ΝΔΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ στην ανθρώπινη ζωή με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα, ο εργατόκοσμος – που σιχάθηκε να ακούει συγκρίσεις «θανατικών» –συλλογιέται με αγωνία: Τελικά αυτό που συνέβη στα Τέμπη, συμβαίνει στη ζωή όλων μας, στην καθημερινότητά μας. Αυτό το κράτος των επιχειρηματικών ομίλων, εγκληματεί διαρκώς

ενάντια στα συμφέροντά μας. Άλλοτε θυσιάζοντας τους όρους επιβίωσής μας και το εισόδημα, τα δικαιώματά

μας, τις σύγχρονες ανάγκες μας, άλλοτε θυσιάζοντας ακόμα και την ίδια μας τη ζωή, όπως συνέβη σε δεκάδες περιπτώσεις.

Ο παρονομαστής κοινός: Τα κέρδη των ομίλων, του κεφαλαίου.

Σε πόσες «Κοιλάδες των Τεμπών»

είναι εκτεθειμένος ο λαός, εξαιτίας

μιας πολιτικής που λογαριάζει σαν «κόστος δίχως όφελος» την ουσιαστική προστασία του;

Πόσες είναι οι γνωστές και άγνωστες

απειλές που περιτριγυρίζουν τον λαό και τα παιδιά του, στις γειτονιές που ζουν, στις δουλειές που βγάζουν το ψωμί τους, στα σχολεία, στις συγκοινωνίες και το οδικό δίκτυο;

• Τι είναι για παράδειγμα οι γερασμένες και ασυντήρητες υποδομές, όπως οι χιλιάδες γέφυρες σε όλη τη χώρα, που μετράνε 40 και πλέον χρόνια ζωής, με ελάχιστη ή και καθόλου φροντίδα από το κράτος;

• Τι είναι τα παλιά και υποσυντηρημένα σχολικά κτίρια σε όλη τη χώρα, τα οποία μάλιστα δεν έχουν ελεγχθεί

για την περίπτωση σεισμού, κάνοντας το φυλλοκάρδι μαθητών και γονέων να τρέμει; Το 50% απ' αυτά είναι ηλικίας μεταξύ 30 και 50 ετών και μόνο στο 5% έχουν γίνει κάποιες εργασίες συντήρησης.

• Τι είναι τα δεκάδες μεγάλα σιδηροδρομικά τούνελ σε όλη τη χώρα, που - όπως αποκαλύπτεται τώρα - δεν πληρούν καμιά από τις προϋποθέσεις πυρασφάλειας και ασφαλούς διαφυγής σε περίπτωση ατυχήματος;

• Τι είναι τα παλιά και υποσυντήρητα οχήματα στις αστικές συγκοινωνίες, με τις συχνές βλάβες και τα ατυχήματα;

• Τι είναι το μακελειό στους χώρους δουλειάς, όπου ένας εργάτης σκοτώνεται κάθε τρεις μέρες και δεκάδες σακατεύονται, εξαιτίας της έλλειψης μέτρων υγείας και ασφάλειας, που η εργοδοσία λογαριάζει σαν κόστος; • Τι είναι οι μεγάλες βιομηχανικές ζώνες, με χιλιάδες επιχειρήσεις, όπου τα σπίτια ξεφυτρώνουν ανάμεσα σε φουγάρα και δεξαμενές; όπου δεν υπάρχει κανένα σχέδιο εκκένωσης και διαφυγής για τους κατοίκους και τους εργαζόμενους, όπως για παράδειγμα στους δήμους της δυτικής Θεσσαλονίκης;

ζωές!

Να λοιπόν πόσα «Τέμπη» διασχίζει κάθε μέρα ο λαός και τα παιδιά του, επιβάτες στο τρένο που τρέχει με σπασμένα φρένα πάνω στις ράγες του κέρδους, άλλοτε με μηχανοδηγό τη ΝΔ, άλλοτε τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλοτε το ΠΑΣΟΚ με τα συμπληρώματά τους.

Είναι σύγχρονο και φυσιολογικό να χαρακτηρίζει τη ζωή μας η φράση "πάμε και όπου βγει"; Να ξεκινάει η βάρδια μας, με τη ζωή μας στα ζάρια;

Τα δεκάδες εργατικά "ατυχήματα"

που πληθαίνουν έχουν την ίδια αιτία με το έγκλημα στα Τέμπη. Το κέρδος των λίγων!

Μικρό "κόστος" έχει ο φτηνός εργάτης, ο εργάτης που δουλεύει χωρίς μέτρα προστασίας, ο εργάτης που η πρόσβασή του στο δημόσιο και δω-

ρεάν σύστημα Υγείας γίνεται πιο δύσκολη, που σπρώχνεται με το αζημίωτο στους κλινικάρχες.

Στο σύστημα του κέρδους και της εκμετάλλευσης "καλές" μεταφορές είναι οι ακριβές σε εισιτήρια με το όσο δυνατόν μικρότερο μισθολογικό κόστος.

Για αυτόν τον λόγο πίσω από τις βιτρίνες των «ασημένιων βελών» υπάρχουν: το ανύπαρκτο σύστημα τηλεδιοίκησης, οι περικοπές της ασφάλειας, η εντατικοποίηση της εργασίας, η γενικευμένη εργολαβοποίηση αλλά και τα αυξημένα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, που φέρνουν τους εργαζόμενους αντιμέτωπους με ολοένα και μεγαλύτερους κινδύνους για την ασφάλεια και την ίδια τους τη ζωή.

Με αυτήν την εγκληματική πολιτική έχει να αναμετρηθεί ο λαός. Γιατί δεν είναι μοιραίο κάθε τόσο να θρηνεί συναδέλφους, γείτονες και τα παιδιά του.

Αυτή την αντιλαϊκή πολιτική πρέπει να «εκτροχιάσει» με την πάλη του.

Να αλλάξει πορεία το τρένο, όχι μόνο ο μηχανοδηγός.

Γιατί δεν είναι μονόδρομος η ζωή του να περνάει μέσα από «Τέμπη».

Εσείς μετράτε κέρδη

και ζημιές, εμείς μετράμε ανθρώπινες

Έχουμε γύρω μας αρκετές

«κοιλάδες των Τεμπών»!

Το πιο παρήγορο σημάδι αυτής της

ζοφερής πραγμα-

τικότητας είναι η αντίδραση της νεολαίας, είναι οι μεγαλειώδεις

συγκεντρώσεις εργατι-

κών συνδικάτων και

λαού που έφερε στον

νου και στα χείλη χιλιά-

δων ανθρώπων την

απαίτηση «ΩΣ ΕΔΩ».

«Ως εδώ» με την πο-

λιτική που κοστολογεί την προστασία της ανθρώπινης ζωής και οδηγεί σε τραγωδίες.

«Ως εδώ» με την βαρβαρότητα που μας καταδικάζει να θρηνούμε νεκρούς και να ζούμε διαρκώς κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη του κέρδους.

«Ως εδώ» με το σύστημα που μετατρέπει κάθε ανάγκη σε «καύσιμη ύλη» για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

Τώρα είναι ώρα ευθύνης, ώρα να ξεσηκωθούμε, ώρα να βγούμε στον δόμο και να παλέψουμε αποφασιστικά για τη ζωή που μας αξίζει.

Οι ράγες των κερδών των λίγων οδηγούν με βεβαιότητα σε τέτοιες τραγωδίες τον λαό.

Για να πάψει ο λαός μας να θρηνεί κάθε τρεις και λίγο αδικοχαμένες ζωές, πρέπει να ξεμπερδέψει με αυτήν την πολιτική.

Με την πάλη του και τις πολιτικές επιλογές του μπορεί να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο. Το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, την ΕΕ και τα κόμματα που το υπηρετούν.

ΚΑΝΕΝΑ συγχωροχάρτι

για το έγκλημα στα Τέμπη

«Δεν φταίει η κακιά η (χ)ώρα, φταίνε όσοι κυβέρνησαν

και κυβερνούν τη χώρα»!

Αυτό το κράτος είναι εχθρικό για τον λαό

• Είναι το κράτος που εμπορευματοποιεί την υγεία παραδίδοντας ακόμη και τη μοναδική δημόσια παιδοογκολογική δομής της χώρας στα χέρια ιδρυμάτων μεγαλοεπιχειρηματιών.

• Είναι το κράτος που δεν διστάζει –ακόμη και λίγες ημέρες μετά το έγκλημα των Τεμπών – να προωθήσει την παραπέρα εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση του νερού, υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

• Είναι το κράτος των λίγων που λειτουργεί ως στήριγμα των επιχειρηματικών ομίλων και των κερδών τους.

Δεν υπάρχει διαχείριση αυτής της βαρβαρότητας προς όφελος του λαού.

Η πείρα των τελευταίων ετών και οι τραγικές καταστροφές που έβαλαν τη σφραγίδα τους σε αυτήν την πορεία, επιβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχουν "μεσσίες" και λυτρωτές!

Συνεπώς, το δίλημμα που τίθεται είναι αμείλικτο: `Η θα συνεχίσουμε να μετράμε νέες απώλειες και θύματα στο πλαίσιο της πολιτικής που κοστολογεί τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού ή θα διαλέξουμε τον δρόμο της οργανωμένης πάλης για την ανατροπή αυτής της βαρβαρότητας.

Η υπόθεση της προστασίας της ζωής και των δικαιωμάτων του λαού είναι στα χέρια μας. Είναι στη δύναμη της οργάνωσης στα συνδικάτα, στους φοιτητικούς και μαθητικούς συλλόγους, σε όλους τους μαζικούς φορείς. Υπάρχει η δυνατότητα ο λαός να ζήσει διαφορετικά. Δεν λείπουν τα μέσα που μπορεί να παρέχει η επιστήμη, η τεχνολογία, η ανθρώπινη εργασία, αρκεί όλα αυτά να απαλλαγούν από τη μέγγενη του κέρδους και να αξιοποιηθούν για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών.

η Υγεία, τα φάρμακα, η μόρφωση, το νερό, τα καύσιμα, η ίδια η εργατική δύναμη να αποτελούν εμπορεύματα, να αποτελούν πηγή του καπιταλιστικού κέρδους. Μπορούμε να εξαλείψουμε την ανεργία και την ενεργειακή φτώχεια, τα ωράρια - λάστιχο και τους μισθούς πείνας. Όλα αυτά μπορεί να τα διασφαλίσει ο σοσιαλισμός.

Γιατί θα αλλάξει ο σκοπός της παραγωγής, δεν θα είναι πλέον το κέρδος των ομίλων αλλά το σύνολο των αναγκών μας που συνεχώς διευρύνονται.

Γιατί θα αλλάξει ριζικά ο ρόλος των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι θα παίζουν κάθε μέρα ενεργό ρόλο στη λήψη και στον έλεγχο των αποφάσεων.

Ο σοσιαλισμός μπορεί γιατί θα αλλάξουν χέρια η ιδιοκτησία και η εξουσία, θα κοινωνικοποιηθούν τα εργοστάσια, τα μέσα παραγωγής, οι υποδομές, η γη.

Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αφεντικά.

Οι αγώνες είναι η μόνη εγγύηση ότι το έγκλημα δεν θα ξεχαστεί Παίρνουμε στα χέρια μας την υπόθεση της προστασίας

της ζωής και των δικαιωμάτων μας! Είναι ο μόνος τρόπος

για να δικαιωθούν οι νεκροί, για να μη μείνει το έγκλημα ατιμώρητο και πάνω απ' όλα για να σταματήσουν οι ανθρωποθυσίες

στον βωμό του κέρδους. Γιατί οι ζωές μας έχουν πραγματική αξία. Δεν κοστολογούνται!

Υπάρχει διέξοδος, υπάρχει άλλος δρόμος. Μπορούμε να ζήσουμε πολύ καλύτερα, αν αλλάξουμε ράγες, αν αλλάξουμε τροχιά. Μπορούμε να βγούμε από τον βάλτο της εκμετάλλευσης, της ανασφάλειας, της αβεβαιότητας για τη ζωή μας.

Μπορούν να πάψουν οι μεταφορές,

Υπάρχει διέξοδος, ο σοσιαλισμός!

Δεν είναι ώρα της σιωπής

ώρα της φωνής και του αγώνα

α δάκρυα για τα Τέμπη δεν πρόλαβαν να στεγνώσουν. Οι συνέπειες της προώθησης της

επιχειρηματικής δράσης στο σιδηροδρομικό δίκτυο ακόμη νωπές… και η

κυβέρνηση, η οποία υποκριτικά σκύβει

το κεφάλι σε ένδειξη πένθους, το σκύ-

βει όχι για να αποφύγει τα βλέμματα

οργής του λαού μας για τον χαμό των παιδιών μας, αλλά για να βάλει «φαρδιά πλατιά» την υπογραφή της στην ιδιωτικοποίηση και του νερού.

Η ιδιωτικοποίηση του νερού δεν

αποτελεί «καινούριο φρούτο» της κυβέρνησης της Ν.Δ. Λιθαράκι λιθαράκι

έχτιζαν το νομοσχέδιο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ

ακολουθώντας τις επιταγές της Ε.Ε. Το ίδιο και το ΜέΡΑ25, αν και σήμερα διατείνεται πως υπερασπίζεται τον δημόσιο χαρακτήρα του νερού, “ξεχνώντας”

πως ο Γιάνης Βαρουφάκης, όντας υπουργός οικονομικών, συνέκλινε

στην πορεία ιδιωτικοποίησης του… Έτσι, λοιπόν, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, σε κοινό βηματισμό και παίρνοντας ο ένας

την σκυτάλη από τον άλλο, έχουν βάλει την σφραγίδα τους:

● στη μετατροπή της ΕΥΑΘ σε Ανώνυμη Εταιρία η οποία -όπως όλες οι ΑΕλειτουργεί με στόχο να είναι κερδοφόρα,

● την εισαγωγή της στον ναό του τζόγου, το χρηματιστήριο,

● το κομμάτιασμά της και την εργολαβοποίηση λειτουργιών της και, τέλος,

● την ένταξή της αρχικά στο ΤΑΙΠΕΔ (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) και στη συνέχεια στο λεγόμενο Υπερταμείο (ΣΥΡΙΖΑ).

Τι σημαίνουν, όμως, όλα αυτά και τι συνέπειες «αναβλύζουν» για τις λαϊκές οικογένειες; Οι λαοί της Λατινικής Αμερικής, αλλά και της Ευρώπης, εδώ και τρεις δεκαετίες έχουν γνωρίσει από πρώτο χέρι τις επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης του νερού.

Καταρχάς η ιδιωτικοποίηση, - η οποία επιβάλλεται στο πλαίσιο εφαρ-

μογής της ευρωενωσιακής Οδηγίας, θα γίνει παράγοντας αύξησης των τιμολογίων και, κατά συνέπεια, θα έχουμε νέο κύμα εντολών διακοπών στα λαϊκά νοικοκυριά.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Αργεντινής, όπου με τη συμμετοχή του γαλλικού ομίλου "SUEZ" (μέτοχος και στην ΕΥΑΘ) ανέλαβαν, μαζί με μια ισπανική εταιρεία, τη διαχείριση του νερού και των λυμάτων και αύξησαν την τιμή κατά 85%, ενώ επεξεργάζονταν μόνο το 12% των λυμάτων. Τα υπόλοιπα τα έριχναν χωρίς επεξεργασία στο ποτάμι, προκαλώντας τεράστια οικολογική καταστροφή.

Να σημειωθεί, πως ήδη στο τιμολόγιο της ΕΥΔΑΠ το κόστος είναι υψηλότερο για την οικιακή κατανάλωση, παρά για τις επιχειρήσεις. Στόχος είναι να φορτώσουν στα λαϊκά νοικοκυριά και το λογαριασμό των έργων υποδομής, είτε αυτών που έγιναν στο παρελθόν είτε αυτών που μέλλεται να κατασκευαστούν, καθώς στα τιμολόγια ύδρευσης και άρδευσης θα συνυπολογίζεται και το κόστος απόσβεσης αυτών των έργων.

Ακολούθως, πρόθεση της κυβέρνησης είναι να ιδιωτικοποιήσει και τις υποδομές (φράγματα, ποτάμια, λίμνες, κανάλι μεταφοράς) δίνοντας την εκμετάλλευση, τη συντήρηση και λειτουργία του εξωτερικού υδροδοτικού συστήματος σε μεγάλα ιδιωτικά μονοπώλια, που ως συνέπεια θα έχουν και τον πλήρη έλεγχο του περίπου 80% των αποθεμάτων της χώρας.

8ο χλμ ΘΕΣ/NΙΚΗΣΑΣΒΕΣΤΟΧΩΡΙΟΥ

Τέλος, πέρα από τις επιπτώσεις στην ποιότητα του νερού, μιας και ο καθαρισμός του έχει ιδιαίτερα υψηλό κόστος, αλλά και στο περιβάλλον, καλό θα ήταν να δούμε πως μακροπρόθεσμα,

το νομοσχέδιο αυτό «κλείνει το μάτι» σε επιχειρηματικούς ομίλους για επιπλέον κέρδη.

Και τα τελευταία, θα έρθουν από την συγκεντροποίηση της γης και το ξερίζωμα των αγροτών. Είναι χαρακτηριστικό πως σχεδόν το 80% του νερού σε όλο τον πλανήτη πάει στην άρδευση. Μακροπρόθεσμα, στόχος της πολιτικής τιμολόγησης δεν θα είναι απλώς τα κέρδη των εταιρειών στις οποίες θα χαριστεί το νερό. Δεν θα είναι ούτε καν μοναχά το πώς θα βάλουνε στην τσέπη τις δημοτικές επιχειρήσεις, την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ, αλλά η συσσώρευση της γης του βιοπαλαιστή αγρότη ο οποίος δεν θα μπορεί να ανταπεξέλθει στην υπερκοστολόγηση νερού και ρεύματος.

Προκειμένου, λοιπόν, να μην πούμε το νερό νεράκι, οφείλουμε όλοι μαζί από κοινού, μαζί με τα εργατικά σωματεία αλλά και άλλους μαζικούς φορείς, να διεκδικήσουμε να αποσυρθεί το νομοσχέδιο της κυβέρνησης.

Να απαιτήσουμε:

● φτηνό και ποιοτικό νερό

● άμεση μείωση όλων των τιμολογίων, κυρίως σε ανέργους, χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους και τελικά

● καμία διακοπή νερού για χρέη σε εργατικές και λαϊκές οικογένειες.

Γιατί, η συνδυασμένη ικανοποίηση των σύγχρονων, διευρυμένων κοινωνικών αναγκών, μπορεί να διασφαλιστεί μόνο με το νερό και τις υποδομές του ως λαϊκή περιουσία. Γιατί, η καθολική πρόσβαση στο νερό είναι κατοχυρωμένο δικαίωμα για όλους. Και, τέλος, γιατί το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.

Για να μην πούμε το νερό…νεράκι

ραγματοποιήθηκε την Κυριακή 19/2/2023 με μεγάλη συμμετοχή, σε ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης, η τακτική εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση του Σωματείου Συνταξιούχων ΟΑΕΕ νομού Θεσσαλονίκης. Εγκρίθηκαν ομόφωνα ο απολογισμός δράσης του σωματείου, ο οικονομικός απολογισμός 2022 και ο προϋπολογισμός 2023. Από τους ομιλητές επιβεβαιώθηκε η αγωνιστική πορεία του σωματείου και το νέο πρόγραμμα δράσης για το επόμενο διάστημα στα πλαίσια της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΟΑΕΕ (ΠΟΣ-ΟΑΕΕ) και της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα (ΣΕΑ) των 11 ομοσπονδιών που την απαρτίζουν.

Μεταγενέστερα, την Τετάρτη 15/3/2023, το νέο Διοικητικό Συμβούλιο που εκλέχτηκε, συγκροτήθηκε σε σώμα και η νέα σύνθεση έχει ως εξής: Πρόεδρος Στεφανόπουλος Κώστας Γενική Γραμματέας Βουδούρη Άννα Αντιπρόεδρος Δημόπουλος Άγγελος Ταμίας Ταμπουλίδης Στέλιος

Μέλη Κουντούλας Στέλιος Κουτονίδης Γιώργος Παυλίδης Πολύκαρπος Τέκνης Βαγγέλης Φραγκουλίδης Άρης

Αναπληρωματικοί Παυλίδης Γεώργιος Μπάκας Νίκος Στρατής Χαράλαμπος

Επίσης εκλέχτηκαν 18 αντιπρόσωποι για την ΠΟΣ-ΟΑΕΕ. Τέλος εκλέχτηκε 3μελής Ελεγκτική Επιτροπή αποτελούμενη από:

Πρόεδρος

Ζησιάδης Κωνσταντίνος

Μέλη

Τζίκος Αντώνης

Φραγκουλίδης Χρήστος

Το Σωματείο πήρε μέρος στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των συνδικάτων και της νεολαίας για την καταδίκη του εγκλήματος των Τεμπών, αποτέλεσμα της διαχρονικής πολιτικής της απελευθέρωσης στην Ενέργεια, τις Υπηρεσίες, τις Μεταφορές.

Οι συνταξιούχοι

βροντοφώναξαν:

Καμία συγκάλυψη στο έγκλημα, να τιμωρηθούν οι ένοχοι, να καταδικαστούν οι πολιτικές όλων των κυβερνήσεων.

έντε παγκόσμια πρωταθλήματα και αμέτρητες ακόμα διακρίσεις μετρά στο ενεργητικό του ο 27χρονος αθλητής του παρκούρ, Δημήτρης Κυρσανίδης από την Ηλιούπολη της Θεσσαλονίκης. Ο Έλληνας πρωταθλητής αναγνωρίζεται ως ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους του αθλήματος παγκοσμίως

και έχει καταφέρει να εμπνεύσει μία ολόκληρη γενιά νέων που ασχολούνται με το παρκούρ.

Όπως μας εξήγησε ο ίδιος, το παρκούρ είναι «η σύντομη μετακίνηση από το σημείο Α στο σημείο Β χρησιμοποιώντας μόνο σωματικές ικανότητες και προσπερνώντας εμπόδια που βρίσκονται στο δρόμο σου με τον πιο γρήγορο δυνατό τρόπο».Ξεκίνησε να ασχολείται με το άθλημα σε ηλικία 12 ετών, αφού όπως λέει βαρέθηκε τα συνηθισμένα αθλήματα που προβάλλονται από τα media, όπως το ποδό-

σφαιρο και το μπάσκετ. Έκτοτε, έχει καταφέρει να φτάσει στην κορυφή του κόσμου, κερδίζοντας τις σημαντικότερες διοργανώσεις του αθλήματος, από το RedBull ArtofMotion στη Σαντορίνη (2014 και

2015) μέχρι το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο κύπελλο του 2019 στη Χιροσίμα και τέλος στην κατάκτηση του πρώτου επίσημου παγκοσμίου πρωταθλήματος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Γυμναστικής, το 2022 στο Τόκυο. Παράλληλα ο Δημήτρης Κυρσανίδης επιδιώκει να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του σε νέους αθλητές του παρκούρ, μέσα από τον γυμναστικό σύλλογο «Πυραμίδα» στο Nouvelle Ωραιοκάστρου: «στόχος μου είναι να δώσω τις γνώσεις μου στα νέα παιδιά, ώστε να μάθουν το παρκούρ με ασφάλεια και όχι όπως το έμαθα εγώ. Αυτό είναι κάτι που οι γονείς βλέπουν σε εμάς και μάς εμπιστεύονται!»

Τέλος, επιθυμεί να συνεχίσει και στο μέλλον να εκπροσωπεί τα ελληνικά χρώματα και να κατακτήσει για την Ελλάδα ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όταν το παρκούρ γίνει ολυμπιακό άθλημα.

ΣΩΜΑΤΕΙΟ

ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΟΑΕΕ Ν.ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΣΑΝΙΔΗΣ

Ο απόλυτος κυρίαρχος του παρκούρ

διαβάσαμε και σας προτείνουμε … «18» του Βασίλη Δούβλη

Πρόκειται για ποιήματα

που ορισμένα εξ αυτών

βλέπουν το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά

στη συγκεκριμένη συλλογή, ενώ κάποια άλλα έχουν στο παρελθόν δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα ή έχουν συμπεριληφθεί, μελοποιημένα, σε κάποιο δίσκο. Ποιήματα που είτε γράφτηκαν σαν άμεση αντίδραση σε ένα πολιτικό γεγονός είτε είναι «συλλέκτες» μεταγενέστερων συναισθημάτων και σκέψεων του δημιουργού τους.

Όπως αναφέρει ο ίδιος ο ποιητής στον πρόλογο της έκδοσης: «Στις σελίδες που ακολουθούν υπάρχουν ποιήματα από πολύ διαφορετικές εποχές. Το πρώτο, με τίτλο “Ένας άνθρωπος”, το έγραψα μόλις είκοσι χρονών. Δείχνει τον τρόπο με τον οποίο οραματίζομαι τον κόσμο. Άρεσε ιδιαίτερα στον Μίκη. Με έπαιρνε μαζί του στις μεγάλες λαϊκές συναυλίες της δεκαετίας του ’60 και με καλούσε να το απαγγείλω, διακόπτοντας στη μέση τη ροή του προγράμματος.

Στην άλλη άκρη του νήματος υπάρχει “Το τραγούδι της βίας”. Το έγραψα πρόσφατα, παρακινημένος από την ευκολία με την οποία οι δυνάμεις του “νόμου και της τάξης”, όπου Γης, καταπνίγουν βάναυσα κάθε φωνή αντίστασης, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων.»

Πρόκειται για μια συλλογή που προσδοκά να κάνει τον αναγνώστη, έστω και «εν απουσία» της μουσικής, να νιώσει την ιδιαίτερη δύναμη του πολιτικού τραγουδιού και να τον βοηθήσει να δει, με το φακό που μόνο αυτό το είδος διαθέτει, τα πολλαπλά –κι εναλλασσόμενα– πρόσωπα του αντιπάλου.

Σε μια λαϊκή γειτονιά στην Αθήνα της οικονομικής κρίσης, της αναζωπύρωσης του φασισμού και της πανδημίας, μια ομάδα δεκαοχτάχρονων μαθητών καταδιώκει όλους όσοι είναι απλώς διαφορετικοί και δεν συμφωνούν με τις ιδέες τους…

Πρόκειται για μια ακτινογραφία της δράσης φασιστικών ομάδων σε σχολεία λαϊκών περιοχών, σκιαγραφώντας το περιβάλλον στο οποίο αυτή εξελίσσεται.

Μια ταινία επίκαιρη, καθώς το θέμα θίγεται ενώ είναι νωπές ακόμα οι μνήμες από τα γεγονότα σε ΕΠΑΛ της Θεσσαλονίκης και αλλού, με τις δολοφονικές επιθέσεις ναζιστικών μορφωμάτων εναντίον μαθητών, φοιτητών, εργαζομένων, μελών του ΚΚΕ κ.λπ. Μπορεί να αποτελέσει «πάτημα» ώστε να ανοίξει η συζήτηση με νέους ανθρώπους, για την πραγματική ρίζα του φασισμού και του ναζισμού, αλλά και για τη διέξοδο που μπορεί να τσακίσει τον φασισμό: Τη συλλογική πάλη των εργαζομένων

και της νεολαίας ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει.

Η ταινία καταφέρνει να απευθυνθεί τόσο σε ενήλικες όσο και σε εφήβους, με τον ίδιο απλό και βαθύ τρόπο. Ο Βασίλης Δούβλης κάνει μια ακτινογραφία ακριβείας στον καθημερινό φασισμό καταγράφοντας την πραγματικότητα στις οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις, με σημείο αιχμής τη νεολαία στις εργατογειτονιές της οικονομικής εξαθλίωσης. Αν και η ταινία είναι ζοφερή, εντούτοις αφήνει ένα ανοιχτό παράθυρο στο φως…

ο συγκρότημα των Κοινών Θνητών, γνωστό για τις κοινωνικές ευαισθησίες που διέπουν το στίχο του, συγκλόνισε

με την κυκλοφορία του νέου του

τραγουδιού, το οποίο είναι αφιερωμένο στα θύματα του σιδηροδρομικού εγκλήματος στα Τέμπη.

Πες στους δικούς μου

Ότι θ’ αργήσω απόψε

Ένα θα γίνω με τις ράγες

και τους καπνούς

Το τελευταίο εισιτήριο κόψε

Γι’αυτό το τρένο

που θα αγγίξει τους ουρανούς

Την κάνω φίλε μου, σαλπάρω απόψε Σε δρομολόγια

δίχως επιστροφή

Τον σεβασμό σου στην μνήμη μας δώσε Το έγκλημα τους μην αφήσεις να ξεχαστεί…»

Το καινούριο τραγούδι του συγκροτήματος «Κοινοί Θνητοί», ακούστηκε στις απεργιακές διαδηλώσεις που έγιναν σε όλη τη χώρα, σκορπίζοντας ρίγη συγκίνησης και είναι πλέον διαθέσιμο στο youtube.

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ

ΚΟΙΝΟΙ ΘΝΗΤΟΙ: «Θ’ αργήσω απόψε»

ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΦΩΝΤΑ ΛΑΔΗ

Τα τραγούδια του νόμου και της τάξης