Orain dela milioika eta milioika urte 4 lagun Mikel, Jon, Julen eta Aitzol izenekoak tratu bat egin zuten erregearekin. 10 egun baino gutxiagotan lantxa motora zahar-zahar batekin, arraun batekin eta depositu 1|4 betearekin munduari bira emango ziotela. 2 egun geroago 4 lagunek piratazko itsasontzi erraldoi batekin topo egin zuten eta pirata horiek oso majoak eta oso azkarrak ziren. Geroago, lagunak egin ziren eta gosea sartu zitzaien, baina inork ez zuen janaririk. Geroago pentzatu zuten balearen bat ehizatu ahal zutela. Julenek esaten zuen ez zutela balerik ehizatuko oso zaila zelako, baina bera zenaz bakarrik balea ehizatu nahi zuena, orduan balea ehizatzera joan ziren. Geroago piratak oso azkarrak zirenez ideia bat izan zuten eta ideia horrek horrela esaten zuen: Alde batetik sare bat jarri, eta bezte aldetik bezte sare bat jarri, orduan bi barkuak sarea ez zegoen aldetik jartzen ziren eta horrela akorralatuko egingo zioten. Baina sareak oso ondo neurtu bahar zituzten balea ez eskapatzeko, baina ez zutenez sare hain handirik balea eskapatu egin zen eta hain triste eta hain haserre zegoenezeta bere familia egun askotan ikusi ez zuenez etxera joan zen. Geroago bere familiako adiskideei dena kontatu zien eta bere aitak ainbeste aserretu zenez beraien etxetik karrerila hartu zuen beraiengana joateko eta ainabeste karrerila hartu zuenez hegazkin bat hartu ahal duen abiadura baino gehiago hartu egin zuen eta horren ondorioz tsunami bat sorrarazi egin zuen. 4 lagunek bakarrik salbatu egin ziren oso azkar atera zirelako zeren bestela erebai hil egingo zire piratek bezala tsunamiak beraian barkuari buelta eman iones hil zirelako. Ordu bat geroago piratazko barku batekin topo egin zuten baina pirata hauek barriz oso gaiztoak eta txarrak ziren‌
Piratak ondoko irla batean zegoen urrezko txanponen altxor bat ikusi zuten baina 4 lagunek erebai ikusi zuten eta orduan eztabaidan hazi ziren Mikel lantza motorako kapitaina eta Garfio barkuko kapitaina.Mikelek plan bat zeukan horrela esaten zuena:Nik eztabaida jarraituko dut eta zuek nik eztabaida jarraitzen duda bitartean beraien barkura igoko zarete eta beraien barkuan dauden bonba guztia haryuko dituzue et gure lantxa motoraza eraman go dituzue eta bukatze duzuenean hona etorriko zarete eta ( noiz bukatuko duzue eztabaida ) esan beharko duzue asko dizimulatzen eta orduan nik Garfiori esango diot bera geratzeko esango diot eta barkura igotzen direnean bonba guztiak botako dizkiegu. Hori guztia egin zutenean Garfiori esan zioten bera geatzeko altxorra eta barkura igo zirenean bonba guztiak Garfioren barkuari bota zizkioten eta orduan altxorra lurrera erori zenez Mikelek uretara bota ze altxorra hartzeko eta horrela azkenean etxera joan ziren oso pozik munduari bira ema ziotelako, multrimilonarioak egin zirelako eta erregeari apuesta irabazi egin ziotelako eta ala bazan eta ez bazan sar dadila mundu honean.
Garazi ile gorria da eta begi urdin berdetxuak ditu.Duela 4 urte 13 zituela bere gela handi eta morean,hoan etzanda musika entzuten hari zen eta bapatean: -tok,tok,tok garazi ireki zazu atea sorpresa bat daukagu zuretzako. -Hag,pasa irekita dago.-esan zuen Garazik, bere gurasoak ilusionatuta sartu eta hau esan zuen amak: -Oso ondo pasa duzu kurtxoa notei begira eta sari bat dugu lanagatik.-Aitak pozik esan zuen: -Sendai herrira hirurentzako bidaiatxo bat.Herri polita da eta sumendi handi bat dago han. Bi hilabete eta gero... Amak: -Garazi, maleta prest al duzu? -Bai ama. Aitak: -Goazen ba kotxera. Bidaieko bi ordu eta gero, aitak: -Heldu gara, hau da hotela. Eta Garazik erantzun: -Bejestorio kutre kaka hau?!? Amak: -Bai Garazi, ez dut kexarik entzun nahi. Aitak haserre: -Hala, denak kotxetik kanpora! Aitak hoteleko harreragileari: -Kaixo, Artetxe erreserba. -Bai, 203.garren gela. Eta aitak: -Barkatu, sumendirako bisita noiz? -Bai, goizeko 11:45tan. Hurrengo goizean aitak: -Garazi, jantzita al zaude? -Bai, prest. -Goazen ba -amak- . Gidaria bilatu zuten eta berak esan zuen: -Goazen, hau bi orduko bidaia da. Orain zapaltzen dugun harria magma harria da, laba sumendiaren konoan kokatu, hoztu eta magma harria sortzen da. Jarrai dezagun hemendik.
Bapatean sumendia igotzen ari zirela Sendai herrira pegatuta zegoen lur eremu guztia itsasperatu eta irla bat sortu zen. Aitak familia lasaitu nahian: -Lasai neskak, egurra bilatu eta Sendaira heltzeko bat egingo dugu.
itsasontzi moduko
Irlari bira eman zioten egurraren bila, sumendiaren atzean fabrika zahar bat zegoen eta aitak ideia bat izan zuen: -Hemen lo egin eta ez dugu hotzik izango. Garazik: -Ondo iruditzen zait baina zeozer jan beharko dugu, ezta? Amak: -Bai. Familia elkartu eta txalupa egiten hasi ziren, eta bizitzeko beharrezkoa bilatzera ere joan ziren. Lehenengo gaua infernu bat izan zen, bigarrena ere bai eta hirugarrenerako itsasontzia prest zeukaten. Hurrengo goizean janaria txalupan sartu eta itsasoan zehar nabigatu eta arrantzatu zuten. Bidaiak ordu bat iraun zuen, heltzean maletak hartu eta etxera abiatu ziren. Han Garazi oso urduri zegoen, afaldu, ohean sartu eta hurrengo goizean esnatu eta guztia amesgaizto bat izan zela konturatu zen.
Lau hortzeko marrazoa Bazen behin marrazo bat Pepe deitzen zena, beti arrain ahulei laguntzen zien. Oso handia majua eta lau hortzekoa. Egun batean beraren lagunak bere izenarekin rima txarrak egiten hasi ziren,adibidez: tontoa zela, aurpegi luzatua zeukala, oso itzusia zela...Etxera joan zenean, han pinguino bat bere janaria jaten ikusi zuen; pinguinoa marrazoa ikusi zuenean asko beldurtu zen.Korrika batean atera zen, marrazoa bere atzetik atera zen gelditzeko esanez; orduan pinguinoa marrazoan konfiatzen, gelditu egin zen. Marrazoa beldurrik ez izateko ezan zion eta pinguinoa jateko gogo asko zituela eta barkatzeko esa zion. Marrazoa Pepe deitzen zela eta pinguinoa Markel deitzen zela esan zuten elkarri; egunak pasa lagunak egin ziren. Egun baten arresifen artean paseo bat ematera joan ziren; bapatean submarino bat agertu zen eta pinguinoa bahitu zuten. Orduan Pepe marrazoa asko haserretu zen eta submarinoaren atzetik joan zen. Handik aurkitutako arroka izugarri bat hartu zuen eta submarinoaren kontra bota zuen; hain fuerte bota zuen submarinoa apurtu eta pinguinoa erreskatatu zuen. Hiru urte ondoren zaharragoak zirenean lamiei buruzko museo bat ikustera joan ziren. Han marrazoaren “lagunak�zeuden; hain txarrak ziren pinguinoa hil zutela. Orduan marrazoa astindu bat eman zien, pinguinoa eskuetan hartu zuen eta hilerrira eraman zuen. Hiru ordu eta gero etxera joan zen negarrez. Maleta egin zuen eta etxea zaldu. Ipar polora joango zela erabaki zuen; bost eguneko bidaia zeukan eta gainera oso arriskutsua.
Lehenengo eguna oso ondo pasa zuen, gauza berri asko ikusi zituen eta arrain mota berriak ezagutu zituen. Gatza hotelean geratu zen lo egitera. Bigarren egunean hotelean gosaldu zuen eta berriro bidaiari ekin zion; ez zuen lorik egin hiru egunetan. Ipar polora iristean foka guztiak berataz burlatzen ziren bakarrik lau hortz zituelako, baina lekua gustatzen zitzaionez han geratu zen. Egun batean orka talde bat ipar polora irits zen; marrazoa ikustean beldurtu ziren baina gero ikustean marrazoa bakarrik lau hortz zituela, berarekin sartzen hasi ziren eta marrazoa beraiekin ere. Arazo batea sartu zen, orkak hurrengo egunean berarekin zartu egingo zirelako. Bapatean foka bat agertu zen eta bakarrik lau hortz zituen. Marrazoak fokari esan zion: -Kaixo ni ere bakarrik lau hortz ditut. Orduan fokak esan zion marrazoari: -Nire laguna izan nahi duzu ? -Noski baietz .-esan zion marrazoa. -Nola deitzen zara ?.-galdetu zion fokak. -Ni Pepe deitzen naiz eta zu ?.-erantzun zion marrazoa. -Ni Wilson deitzen naiz.-esan zion foka.
Handik aurrera biak batera bizi ziren. Urte bat pasa ondoren bien dirua elkartuta itsas Bametan etxe bat erosi zuten. Etxe hori ispilu asko zituen; biak batera konturatu ziren hortzak oso zikinak zituztela. Urrengo egunean dentistara joan ziren garbiketa bat egitera; etxera iristean ispiluan ikusi zuten beraien hortzak urrezkoak zirela. Handik aurrera oso famatuak izan ziren.
TXAKURREN HISTORIA Bazen behin mar izeneko neskatila bat, 10 urte zituen, ile luzea eta marroi kolorekoa zuen.bere urtebetetzea heldu zen,eta tarta izugarri bat oparitu zioten eta gainera ikastolan nota onak atera zituenes txakur polit-polit bat oparitu zioten, ilea oso motza zuen baino txuri-txuria tanta beltzekin dalmata bat zen.Neska oso pozik jarri zen eta txakurrari eguzki izena eman zion.piskat geroa animalien dendara zartu zen eta denetarik erosi zion: lepokoa, zapatilak,txubaskero bat larrosa zen… hiru egun paza zirenean,nexkaren amak okindegira bidali zuen orduan mar eguzki artu eta okindegira joan ziren biak baino okindegian ez ziren txakurrak onartzen, bera sartu nahi zuen baina ez ziren txakurra onartzen , bera Eguzki postontzi batera lotuta utzi zuen,Mar okindegian zartu zen eta ogia erosi eta gero Eguzki azkatzera joan zenean 2 gizon etorri ziren eta EGUZKI ETA MAR ERAMAN ZITUZTEN GIZON HAIEK MAR INKONSTIOIKI UTZI ZUTEN .NESKATILA ESNATU ZENEAN KALEAN BAKAR BAKARRIK ZEGOEN EGUZKIREKI ETA BAPATEAN 4 TXAKUR AZALDU ZIREN ETA ITZEGITEN HAZI ZIREN ETA MAR ETA EGUZKI AZKO IZUTU ZIREN.2EGUN PASA ONDOREN FAMILIA BAT HANDIK PASATU ZEN, ETA IKUSI SIENEAN BERE ETXERA ERAMAN ZITUZTEN 4TXAKURRAK , EGUZKI ETA MAR ETXERA ELDU ZIRENEAN DUTZAN ZARTU ETA FAMILIA ORI BERAIEKIN BIZITZEKO EZAN ZIETEN ETA BERAIEK BAIETZ EZAN ZUTEN LEHENENGO TXAKURRA HIRU DEITZEN ZEN ETA UME TXIKIARENTZAKO IZAN ZEN, ZAZPI NESKARENTZAKO IZAN ZEN ERTAINENA ZELAKO , HANDIENA MIRRI AITARENTZAKO IZAN ZEN ETA AZKENIK NESKA AMARENTZAKO IZAN ZEN.URRENGO EGUNEAN EGUZKI OSO-OSO LODI ZEGOEN ETA BAPATEAN 3 TXAKURTZO ATERA ZIREN ETA PISKAT GEROAGO MIRRI ETORRI ZEN KORRIKA BATEAN ETA TXAKURTXOAK MIAZKATU ZITUEN ETA ORRELA JAKIN ZUTEN AITA MIRRI ZELA.
Egun batean Hodei izeneko baserritarra lanean hari zelaideia bat euki zuen, munduari bira eman. Hurrengo hilabetean juango zen. Bere laguna esan zuten ez zuela lortuko, baina berak baietz. Bidaia hasterakoan arazo larri bat gertatu zen ezin zuela, Parisen lurrikara bat gertatu zelako. Bere lagun bat parisen zegoen eta bera bere lagunen bila joan zen laguntza eskatzera. Lagunak baietz esan zuten. Egaskinaren txartela erosi zuten.Joan ziren bere laguna aurkitzera. Ailegatu zirenean dena suntsituta ikusi zuten. Ailegatzean esan zieten hango polizia beste leku batera joan behar zirela, lurrikara gehiago egon ahal zitekelako. Beraiek ez zirela joango bere laguna aurkitu arte esan zuten. Behin eta berriz errepikatu zieten gauza bera baina, ala eta guztiz ere ez zieten kasurik egin. Bere laguna hortik ateratzeko beste ideia bat pentzatu zuen baten batek, hau da: -Poliziei taxi baten bila joango garela esango diogu baina guk alde egingo dugu. Pentzatu bezain laster horrela egin zuten.Poliziak bereala konturatu zen eta haien bila joan zen. Lagunak eraikin baten atsean izkutu egin ziren baina poliziek bereala aurkitu zituzten. Guztiak korrika atera ziren. Gustiak alde desberdinetatik joan ziren eta polizia nora ezean gelditu zen. Geroago guztiak aurkitu ziren eta laguna bilatzen hasi ziren. Polizia beraiei aurkitzera joan ziren. Zorionez ez zituzten aurkitu. Paris ondoan zegoen herri batera joan ziren. Han zegoen hotelean gelditu ziren. Hotelean deskantsatu egin zuten eta hurrengo egunean Parisera joan ziren laguna bilatzera. Bilatzen hari zirenean bapatean beste lurrikara bat gertatu zen indar handikoa. Golpe handiak eman ziren eta bukatzerakoan konturatu ziren eskombro artean arrapatuta gelditu zirela. Oihukatzen hasi ziren baina alferraik izan zen. Geroago zeozer entzun zuten goitik eta oihukatzen hasi ziren eta entzun zieten. Suhiltzaileak erreskatatu egin zieten baina bere laguna ez zekiten non zegoen. Bilaketan hasi ziren, ez zuten aurkitzen. Bakarrik bilatzeko leku bat falta zitzaien hara joan ziren. Eguna pasatu zeneta hotelera joan ziren. Hurrengo egu nean ospital batera joan ziren ea
han zegoen. Galdetu zuten ea Mikel laguna zegoen. Baietz esan zuen eta eta baimena eskatu zieten ikusteko eta poz pozik beraren gana joan ziren. Han zegoen besoa bendatuta ikusi zuten. Hodei galdetu zion erizainari ea Mikel noiz eterako zen eta erizaina esan zion bihar aterako zela. Lagunak hotelera joan ziren azkenean laguna aurkitu zuten. Hurrengo egunean hospitalera joango ziren.Hotelean Hodeiren lagun bat esan zuenguztiak batera munduari bira ematea eta guztiak adoz zeuden. Mikeli esan zioten eta Mikelekbaietz esan zuen. Lehenengo Afrikara joan ziren. Han zafari batean montatu ziren eta oihaneko animaliak ikusi zituzten. Gero Egiptora joan ziren, han piramideak ikusi zituzten. Ostean Asiara joan ziren. Han Txinako harresia ikusi zuten eta handik ibili ginen. Ondoren ozeaniara joan ziren. Australian egon ziren gainera elicoptero batetik marrasoak ikusi genituen. Kanguroak ere bai ikusi genituen. Gero Amerikara joan ziren eta Kanadan Yellowstone parkean egon ziren eta han hartz asko ikusi zituzten. Ameriketatiketxera joan ziren. Beraien familia aireportuanitxoiten hari ziren eta ailegatzean besarkada handi bat eman ziren. Beraien herrira ailegatu zirenean guztiak herri guztiak poz-posik zegoen. Ipuin bat idatzi egin zuen, Lurrikara izugarria. Kopia asko egin zituzten eta saldu. Diru asko irabazi zuten. Ala bazan ez bazan ez dadilalurrikara gerta herriko plazan. EKAIN
AMAREN ETXEA
Bazen behin mutiko bat: Kaixo ni Mikel deitzen naiz 9 urte ditut eta Nafarroan bizi naiz. Oso mutil fidagarria, majua eta sinpatikoa naiz. Ikusten den bezala oso ondo eramaten naiz amonarekin, egunero-egunero joaten naiz bisitan. Anai bat daukat 6 urte ditu eta Andoni deitzen da. Esaten dute, beste norbait baduzu jolasteko azpertzen ez zarela. Niretzat hori egia ez da etxean asko aspertu egiten naizelako. Duela 3 urte amaren etxea oso aspergarria zen. Berak nahi zuena egiten nuenez goiz joaten nintze etxera eta ohera. Amonarekin eta anaiarekin etxean bakarrik asko egoten nintzen amaren lana eta. Baina orain amak lana aldatu egin du etxean egoteko askoz denbora gehiago du, gurekin egoteko eta harremanak hobetzeko. Konturatu da ekintza baten bat egitea ondo etorriko zitzaigula gu ere harreman gehio eukitzeko orduan amak esan digu: -Amonak beste eguneanesan zidan ekintza berri bat atera dutela Ekialde zentroan, joan nahi duzue? -Zer motatako ekintza da? –Galdetu zuen Andonik. -Uste dut eskulanak egiteko ordu bat. Biak zer egin pentsakor geratu gara eta biak batera baietz esan dugu. Orduan ama pozaren- pozes amonari deitu dio eta elkarren elkarrizketa hau izan dute: -Kaixo ama. -Kaixo, Elena zer nahi duzu?
-Zuk badaukazu zentroko telefonoa? -Bai, badaukat. Nahi baduzu emango dizut. -Ondo, esan ba !!! -694573325 errepikatzea nahi duzu? -Ez, eskerrik asko. Agur !! Amari oso arraroa iruditzen zitzaion zentroko abotsa. Segituan telefonoa utzi eta amonaren etxera joan da. Hantze dena azaldu eta gero amonari zerbait bururatu zaio. Amak holako galderak hazi da egiten: -Ama zerbait bururatu zaizu, aurpegian ikusten dizut. -Arrazoi duzu. Zentrora joan eta galdetu berriz. -Zergatik berriz?Agian bilatzen ari zaituzte. -Kontu ori utzi alde batera. -Ez! Telefonokontuak ezabatu behar dituzu, zure onerako da. -Ongi da, baina lagundu horrela askoz azkarrago amaituko dugu. Ama, oso ondo portatzen da amonarekin kontuan geihegi hartzen du, baina gu ez hainbeste, etxean utzi gaitu informazio barik. Andoni oraindik 6 urte ditu eta berak gauean galdetu dit niri ea zentroko guztiori ere bere esku zegoen. Mikelek ez zekien, zer esan ondorioz, ohetik altzatzea, behera jeistea eta amari galdetzea erabaki du. Amak zer nahi duen galdetu eta segituan arzoa azaldu dio : -Duda bat daukat. Ni ere joango naiz? -Sentitzen dut baina 7 urtetik gorakoak bakarrik joan daitezke. -Jo. Lehenago abisatu, nire ilusioak egin ditut. Gora heldu denean guztia kontatu dit eta azkena ez zela joango. Ezetz esn didanean “Toma !!” esan dut eta ikusi dut segituan haserretu dela. Hurrengo egunean amak arraro nabaritu zuen Andonren jarrera eta berari galdetu beharrean niri galdetu zidan: -Zer gertatzen zaio zure anaiari ? -Barkatu esatea pentsatu nuen baina ez nion esan. Bakarrik “Toma!!” adierazi nuelako. -Joan oraintxe bertan eta konpondu. Marrazketa kurtso batean apuntatu dut goizean.
Guztia azaldu diot baina haserre jarritzen du. Asanblada bat egin dugu eta bihar poz-pozik bakoitza bere ekintzara joango
EGILE: Uxue Alvarez de Arcaya
BIDAIA DENBORAN ZEHAR Egun batean Buya Einstein eta Tarzan elkartu ziren denboraren makina bat egiteko baina ez zekiten nola egin,orduan,Buyariideia bat bururatu zitzaion eta azkenean lortu zuten.1956.urteanMikel Loizagak erronka bat priposatu zien dinosaurioen garaitik hona metro kronologikotik denboraldi guztietatik pasatzen.Haiek erronka onartu zuten.Dinosauroen garaira iritsi zireneanTiranosaurio rex bat aurkituzuten,korrika hasi ziren baina Aitzol Urdingiok txinberarekin Tiranosaurioa hil egin zuen.Orduan,Buyak hezurra hartu zuen eta dinosaurioen garaitik joan ziren eta Erdi Arora heldu ziren eta hantxe Martin aurkitu zuten, Quijoterekin haize errota baten kontra ari ziren borrokatzen.Apurtu zutenean Einsteinek zati bat hartu eta Erdi Arotik joan ziren. Handik joan zirenean ohartu ziren txinatar kultura ahaztu zitzaiela eta Txinarantz abiatu ziren.Heldutakoan harresiaren pare parean jarri ziren , tarzanek bere indarrarekin harresia apurtu eta bat-batean herensuge erraldoi bat agertu zitzaien, baina Ekain agertu eta isatsa zapaldu zion. Herensugea negarrez hasi zen . Buyak harresiaren zatia hartu eta Colonen garaira joan ziren. Ailegatu zirenean kanoi bola bat beren albotik igaro zen ,Colon oso gaiztoa zenez ,kainoiarekin disparatu zien .Erasoari erantzuteko Tarzanek Coloni itsasontzian zulo bat egin zion , horren ondorioz ontzia hondoratu zen. Buya , Einstein eta Tarzanek itsasontziaren zati bat hartu eta etorkizunera joan ziren. Bidaia horretan
Marteraino iritsi ziren. Planeta gorrian Hodei zegoen. Buyak Hodeiri esan zion-eman ahal diguzu planeta honen zati bat?Hodeik baietz esan zion, orduan Buyak lurra zulatu, lur zatia hartu eta 1956 urtera bueltatu ziren . Mikel Loizagak apostua galdu zuen.
Duela urte asko bazegoen mutiko bat oso majua zena eta ez zena berekoia. Bere itxura hau zen: begiak marroiak zituen, bere ilea beltza zen, bere sudurra normala zen ez handia ez txikia, bere altuera hau zen: ertaina, ez zen bekar-bakarduna eta bere hankak ziren altuak. Mutikoa Ander deitzen zen eta Murgia izeneko herri batean bizi zen. Kondaira hau Izarra deitzen den herri txiki batean gertatu zen. Ander eskolara joan zen beti bezala. Autobusean dardara batzuk notatu zituen. 2 minutu geroago dardara berdinak notatu zituen eta pentsatu zuen gauza bat gaizki zihoala. Eskolan dardara handiagoak egon ziren eta bat-batean lurrikara bat gertatu zen eta eskolako lurra ireki zen. Ander eta beste 4 lagun (Aitzol U., Aitzol G., Jon eta Ortzi) lurrazalaren azpira erori ziren. Altura asko zegoenez erorketaraino, golpearen ondorioz 5 lagunak konorterik gabe geratu ziren. Ordu asko pasa ondoren Ander, Aitzol U., Jon, Ortzi eta Aitzol G. errekuperatu ziren kolpeagatik. Ortzi kexaka, haber nola ailegatuko zirela esan zuen. Guztiok bidetxo bat ikusi zuten eta adostu zuten bidetxotik joateko. Egunak eta asteak ibiltzen bidetxoa ez zen amaitzen. Egun batean Aitzol Urdinguio norbaitek jarraitzen ziela ohartu zen eta orduan bere lagunei esan zien. Gauza misteriotsu hori irten egin zen eta oso itxura arraroa zeukan: barraskilo baten gorputza zeukan, oilo baten paparra, untxi baten hortzak, indioilar baten buztana, jirafa baten lepoa eta elefante baten adarrak. 5 lagunak beren lagunak egin ziren eta Anderrek kontatu zion pasatu ziena. Animali arraro hori (Peter deitzen zena) lagundu nahi zien. 2 ordu ibiltzen egon ziren eta azkenean lurpeko herri batera ailegatu ziren. Herria Murgizarra deitzen zen eta 5 lagunek bero eta gose ikaragarria zeukaten. Bertako biztanleak oso arraroak ziren Peter bezalakoak. Bertako poliziak Aitol U., Aitzol G., Jon eta Ortziri atziloto egin zioten beste arraza bateko gizakiak zirelako eta kartzelara eraman zioten. Baina
Anderrek ihes egitea lortu zuen. Kartzelan 4 lagunak beldur asko zeukaten. Kartzelako ajentea esan zien Aitzol U., Atzol G., Ortzi, eta Joni urkatuko zietela. Baina Peter eta Ander zirenez plan bat egin zuten bere lagunei kartzelatik ateratzeko eta ez urkatzeko. Gaua zenean Peter eta Ander kartzelara joan ziren. Ajentea lo zegoen eta aukera hori aprobetzatu zuten poltzikoan zituen kartzelako giltzak kentzeko. Zarata egin gabe ajenteari ez esnatzeko, giltzak hartu zituen. Ander zelda ireki zuen baina ajentea esnatu zen eta jarraitu egin zien. Korrika eta korrika azkenean ihes egin zuten. Peterrek janaria eman zien bere lagunei. Peterrek esan zien bere etxera joateko hor lo eta afaltzeko. Ibili eta ibili azkenean Peterren etxera ailegatu ziren. Hor afaldu eta lo egin zuten. Hurrengo egunean Peter lur-azpiko mapa bat erakutsi zien eta sumendi bat seinalatu zuen. 5 lagunak kezkatuta zeuden eta esan zioten Peterri hortik irtengo zirela lurrazal azpitik. Peterrek esan zien hortik irtengo zirela baina sumendia itzalita zegoen eta 5 lagunak lasaitu ziren. Ander, Aitzol U., Jon, Aitzol G. eta Ortzi hasi ziren bidaia sumendiraino. Azkenean argia ikusi zuten eta hori sumendiaren kraterra zen. Sumendia eskalatu zuten eta lurrazalaren azpitik irten ziren. Peter agurtu zuten eta denok negarrez hasi ziren emozioagatik. Peterrek argazki bat eman zien lagunei berari gogoratzeko. Peter agurtu eta 5 lagunak Murgiara joan ziren.
ZUGARRAMURDIKO SORGINAK
Duela hiru urte Lierni eta Aitor lehengusuak familia osoarekin joan ziren oporretan Zugarramurdira. Eta hurrengo egunean errekara joan ziren amona, aitona, gurasoak, Lierni, Aitor eta Oier, Lierniren neba txikia. Bakoitza gauza batekin zebilen: aitona eta amona eguzkia hartzen, Oier harriekin jolasten, gurasoak berbetan eta Lierni eta Aitor gunea esploratzen eta bainatzen. Aitorrek oihu bat entzun zuen baina pentsatu zuen ez zela ezer izango eta ahaztu egin zuen. Gauean oihu horrekin amestu egin zuen, gau bat bai eta hurrengo gaua ere bai, eta hirugarren gauean amesten hasi zenean esnatu egin zen, ezin zuen horrela jarraitu eta Lierniri kontatu zion. Liernik esan zion ez zela ezer gertatzen, animalia asko egoten omen zirela terreno horretatik, eta dena ahazteko. Oporrak normal pasatu zituzten eta azken eguna iritsi zen. Bakoitza bere etxera itzuli zen. Hurrengo udan... Hurrengo udan gurasoek erabaki zuten berriro Zugarramurdira itzultzea, eta hara itzuli ziren. Aitorrek dena ahaztuta zeukan. Pasa zen urtean bezalaxe, amona eta aitona eguzkia hartzen, Oier jolasean, gurasoak berbetan eta Lierni eta Aitor bainatzen. Aitor gaisoari bi ezbehar gertatu zitzaizkion. Lehenengo pasa zen urteko oihu berdina entzun zuen, eta sustoagatik uretara gaizki erori zen. Ospitalera joan ziren eta esan zioten esginze bat egin zuela. Gauean amets bat euki zuen baina ez betiko ametsa, amets horrek gogorazi zion bi oihuak zazpi t'erdietan entzun zituela eta ziztu bizian Lierniri kontatu zion eta bien artean erabaki zuten hara joatea zazpi t'erdietan. Han egon ziren zazpi t'erdietan. Biek entzun zuten ondo. Liernik urduri esan zuen: -Ez da oihua, irritzia da! Eta korrika aldegin zuten. Ez zuten nahi sorginekin topo egin nahi eta ez ziren berriro hara itzuliko. Herri hura arraroa zen, eta oso beldurtuta zeuden. Gaua iritsi zen eta Liernik intriga handia zuen, gertatutakoaz asko pentsatu zuen eta dena askatu egin zuen: -Aitor, ez dakit zergatik baina gogoa dut hara bueltatu eta kristolako abentura izateko. Eta Aitorrek :
-Baina zer zoratuta al zaude?!? Liernik orduan: -Ba ni banoa, zuk egin nahi duzuna. Linterna eta jertsea hartu eta martxan jarri zen, noski Aitor atzean zihoan. Entzuten zen txori bakarra hontza zen. Bapatean argi arraro bat ikusi zuten eta harantz abiatu ziren, hurbiltzen ziren heinean gehiago nabarmentzen zen argi hura sua zela eta sorginen akelarre bat zela. Ia-ia bertan zeuden eta sorginek bere begiekin ikusten zituzten, baina ez ziren betiko sorgin itsusiak bezalakoak. Gazteak ziren eta ez zuten itxura txarrik, ez zuten beldurrik ematen. Baina sorgin batek Lierni ikusi zuen eta berarengana hurbildu zen eta esan zion: -Aizu neskatxa, hau entsaio pribatu bat da. Liernik: -Nola entsaio pribatu bat, zuek ez al zarete sorginak? Denak parrezka hasi ziren eta esan zuten herriko jaietarako antzerki bat zela eta ensaiatzen ari zirela. Eta Lierni eta Aitor han egon ziren herriko jaietan sorginak ikusten.
IZUGARRIZKO BIDAIA Kaixo , ni Mikel deitzen naiz eta orain dela gutxi izugarrizko gauza bat gertatu zitzaidan eta orain zuei kontatu nahi dizuet.
Orain dela aste bat ni eta nire arreba Alaitz txirrindulaz ibiltzen hari ginen eta bapatean zerbait buruan eman zidan: -Aaaaaaaa, ze mina!!! - Zer gertatzen zaizu?- galdetu zidan nire arrebak keskatuta. -Tramankulo ahu buruan emandit!!!- erantzun nion. Oso bitzia da nabe espasial baten moduan. Nik eta nire arreba amaren gana joan ginen eta zakarrontzira botatzeko esan zidan. Baina nik kasurik egin gabe tramankulo .horretaz gehiago jakin nahi nuen. Gau horretan ez nuen lorik egin eta bapatean makinaren atea ireki zen eta robot moduko bat atera zen eta esan zuen: -Lagundu, lagundu!!!! -Zer gertatzen zaizu?- galdetu nion. - Nire herrialdeko printzesa arrapatu dute eta zuk bakarrik lagundu ahal didazu- erantzun zidan. -Bai lagunduko dizut!-erantzun nion. Tramankulo batekin buruan eman zidan eta lotan geratu nintzen, konturatzerakoan beste planeta batean nengoen, Metropolis. Robota Martin deitzen zen eta bere lagunik onena aurkeztu zidan: -Kaixo ni Pru deitzen naiz eta printzesa dagoen lekura eranamago zaituztet, Dofesmirren gaztelura. Martxan jarri ginen , gaua iritzi zen eta lo egiteko kobasulo batean sartu ginen. Martin eta Pru kobazuloaren hasieran geratu ziren baina ni berriz barrurago sartu nintzen eta begi bakarreko mounsto bat ikusi nuen: -Aaaaa, mounsto bat!!!- ohikatu nuen. -Jango zaitut- monstroak esan zuen. Martin eta Pru niregana etorri ziren eta mounstroa gure hatzetik korrika hasi zen. Nik askarra izan nintzen, makil bat artu eta begi bakarrean sartu nion.Kobazuloaren gana korrika eta negarrez joan zen baina nik oso pozik geratu nintzen Gaztelura ailegatzean ahu esan nien:
-Martin, zu Dofesmir despistatzen duzu, oso tuntuna dela eta nik eta Pruk pritzesa askatzen dugu. Horrela egin genuen Martin Dofismirren aurreantontoarena egin zuen eta barre asko egin zuenez hil egin zen. Pruk eta nik printzesa askatu genuen. Bueltatzean printzesan berarekin eskontzeko eskatu zidan eta nik ezetz esan nion bakarrik lagunak izateko. Printzesa baitz esan nuen bakarrik lagunak izatea . Martini etxera bueeltatzea eskatu nion eta berriro tramankulo hori atera zuen , buruan eman zidan eta lo gertatu nintzen. Esnatzerakoan etxean nengoen guztia berdin ez zen aldatueta bueno orrela bukatzen da nire bidaia gaur nik zuei kontatu dizuet baina beste egun baten zuek kontatuko didazue zuena. AIO!!
AINHOA.I
ESKAPADA
Bazen behin erdi aroko leku batean Ortzi izeneko mutiko bat .Bere aitak erregearen gazteluan egiten zuen lan bere emaztearekin jaanaria prestatzen .Baina egun batean Ortzi ihez egin zuen orduan erregeak soldadu batzuk bidali zituen bere bila .Ortzi baserritar batzuekin topatu zen Mikel L eta Ekain deitzen ziren eta orduan , bera ,beraien baserrian egun batzuk geratu ahal zen galdetu zion eta ahiek baietz esan zuten .Hurrengo egunean Ortzi baserritarrak agurtu eta baso batean murgildu zen eta bapatean hiru soldadu ikuzi zituen orduan bera zuhaitz baten atzean ezkutatu zen ,begiratu zuen eta hiru preso zeuzkaten Ortzik harriak botatzen azi zen eta beraiek ezkutatzeko aprobetzatu zuten.Gero denen artean soldaduak aldentzea lortu zuten ondoren Ortzik beren izenengaitik galdetu zien lehenengoa Hinar deitzen zen bigarrena Buya eta hirugarrena Hodei .Ortzik or zertan zeuden galdetu zien beraiek esklabuak zirela kontatu zioten .Hurrengo egunean mediku batera zioaten baina soldadu batzuk agertu ziren hirurak ezkutatu ziren eta Ortzi ihezi atera zenez berari jarraitu zioten,49 minutu egon zen ihezi.Ekaitz bat sortu zen eta bera kobazulo batean sartu zen or gizon bat zegoen Mikel E deitzen zen ,ezagutzen egon ziren eta gero ehizatzera joan ziren itzultzean afaldu eta gero lo egin zuten .Hurrengo egunean Ortzi Mikel agurtu eta frantziako hiriburura heldu zen eta hor etxegabe bat zegoen Martin deitzen zen .Ortzi martinekin hitzegiten azi zen eta ihez egin zuenetik zer gertatu zitzaion kontatu zion eta orduan martinek asan zion gaztelura itzuli behar zela esan zion.8egunen buruan gazteluan zeuden ,Ortzik erregearekin itzegitea exijitu zuen eta soldaduak baietz esan zuten baina bapatean bere herriko lagunak (Jon,Aitzol G,Julen,Aitzol U,Ander)eta bidean egindako lagunak(Mikel L, Ekain, Mikel E, Buya, Hodei,Hinar)preso zeuden,orduan Ortziren aita eta guztiak askatu zituen eta denen artean suntsitzen saiatu ziren,borroka eta borroka bapatean Aitzol U eta Mikel E
ca単onazo batez hil zituzten ,orduan guztiak preso hartu zituzten .Hurrengo egunean gustiak ahorkatuko zituztenean dar-dar bat entzun zen eta mutikoen azpian estanda bat egon zen .Ortzi esnatu zenean lurrazpiko tunel bat zegoen eta hortik ihez egin zuten.
15 minutu hemen bi aste han. Bazen behin
duela 70 urte Euskal Herrian , Amurrion (Araba) bi lagun,
Garat eta Oiane, bizi zirenak. Larunbata zen eta bero handia egiten zuen, eta hondartzara joatea bururatu zitzaien. Korrika joan ziren etxera beren gurasoei galdetu egin zioten eta baietz erantzun zuten. Poz-pozik abiatu ziren hondartzara, Oianeren aitonarekin. Garatek bidaian botaka egin zuen,zorabiatu egin zelako. Bi ordu barru heldu ziren. Motxilak hartu zituzten eta hondarrera abiatu ziren. Hondartzera heldu zirenean toailak arean utzi zituzten eta aitonak txiringitora joan zen oliba batzuk jatera. Oianek bitartean,neoprenoa jantzi, mototz bat jarri, surfeko taula hartu, uretan sartu etaolatuen gainetik surfeatzera. Garatek aldiz,aitonarekin hizketan hari zen. Aitona eta mutikoa aspertu egin ziren hitzegiteaz, eta txiringitoko jabeari liburu bat emateko eskatu zioten , eta, jabeak liburu bat eman zien, “SORGINA ETA LAGUNAK� . Ordu bat pasa zen eta liburua irakurri zuten , biok batera. Bitartean Oiane poz-pozik zebilen,eta, Garati berarekin joatea bururatu zitzaion. Korrika izian joan egin zen, neoprenoa janztera, eta aitonak bere azken olibak jaten bukatu zituen. Jabeak bapatean esan egi zuen: -Egunkarian irakurri dut olatu handi bat egongo dela hondartza honetan 11:15etan. 11:10 ziren eta aitonak berria entzun zuenean ohiukatu egin zuen: -Garat ez jantzi neoprenoa, jaso gauzak! Aitona ziztu bizian joan egin zen Oianeri abizatzera uretatik irtetzeko: -Oiane hatoz hona! Oiane, Oiane! Etor zak! Neskatila kasu txindik ere ez zuen egiten urrutian olatu ikaragarri bat ikusten zuelako. Surflari guztiak uretatik irten ziren Oiane bakarrik utzita, eta olatua gero eta hurbilago zegoen. Garatek lagundu nahian bere surf taula hartu eta bere laguna laguntzera joan zen. Oiane ito zorian zegoen eta mutikoak igo zuen bere taulan. Uretatik irtetzeko ezinezkoa zen korronte handia zegoelako eta olatu handiak irentsi egin zituen. Baina olatu handia, olatu magikoa zen, eta gainera, Garatek eta aitona irakurritako liburura garraiatu zituen. Irla batera heldu ziren eta sua ikusten zuten, orduan arroken gainetik sorgina batzuk ikusten zituzten dantzan, eta Garatek historioa jakinda korrika joan zen beraiekin dantzatzera, eta, Oiane aurpegi arraroarekin begiratuta Garat jarraitu
zuen. Dantza bukatu eta sorgin guztiek korrika jatetxera sartu ziren. Zergatik? Irlako afrikarrak heldu zirelako beren geziekin, armadurekin‌ eta hiru zenbatzerakoan borroka hasi zen. Bi lagunek aho zabalik begira zeuden eta bitartean besteak borrokan. Ordu bat pasa ondoren borroka bukatu egin zen eta sorginek irabazi zuten. Sorgin batek,Atzoa deiturikoa, aurpegi arraroa jarrita galdetu egin zuen: -Nongoak zarete? Eta Oiane: -Ez gara hemengoak, Amurriokoak gara gure etxera bueltatu nahi dugu. Sorginek orduan pentsatu egin zuten beraien magia erabiltzea, baina ez zen baliagarria izan , orduan bururatu zitzaien afrikarrak lagundu ahal zutela. Hurrengo egunean, bi lagunak bakea eskatzera joan ziren afrikarrei, eta afrikarrek ezetz erantzun zuten. Bi lagunak beraien artean moldatu behar zirela pentsatu zuten. Beraien ideia izan zen banatzea Oiane sorginekin, eta Garat afrikarrekin. Egun bat pasa eta hizketan egon ondoren, bi lagunei laguntzea proposatu zuten. Afrikarren teknologiarekin begiratu egingo zuten noiz iritsiko zen olatu magikoa, bi egun barru helduko zen olatu magikoa, eta gainera konpondu ziren afrikarren eta sorginen arazoak. Horregatik festa bat egin zuten dena ospatzeko, bi egun iraun zituen festak eta hirugarren egunean heldu zen. Olatu magikoa urrutian ikusten zen eta uretan sartu ziren. Agurtzen hasi ziren, 12:10ziren Garaten taula hartu zuten eta olatura hurbiltzen hasi ziren. Olatuak jan egi zituen, eta bost segundu barru Gipuzkoako kostaldean zeuden. Hondarrera hurbildu ziren eta aitona besarkatu zuten, poz-pozik eta dena kontatu nahian abiatu ziren etxera. Etxera heldu eta herri guztiak jakin zuen beraien abentura. Baina inork ez zien sinetsi.
AMAIERA!! OLAIA
TSUNAMIA Ostegun goizean 9:30etan klasean geuden. Bat-batean gauza arraroak sentitu genituen eta lehiora begiratzen tsunami bat ikusi genuen! Denak oihuka hasi ginen eta Ortzi, Ander, Jon, Ekain eta ni, tsunamia eta gero plazako frontoian elkartzea erabaki genuen. Tsunamia eta gero eznatu nitzen, blay-blay negoen eta etxe guztiak apurtuta zeuden. Ni Ortziren etxearen ondoan negoen eta plazako frontoira joan nintzen. Frontoira heldu eta ez zegoen inor. Ordu erdi itsaron eta gero Ekain heldu zen. Gero biok itxaroten egon ginen gendeari. Beste ordu erdi itxaron ondoren denak etorri ziren. Bururatu zitzaigun beste pertsona batzuk bilatzea. Frontoitik ateratzean Julen aurkitu genuen. Pertsona gehiago bilatzeko bi taldetan banatu ginen. Lehenengoan: Ander, Julen eta Ortzi. Bigarrenan: Ekain, Jon eta nik. Lehenego taldea bilatzen hasi ziren eta etxe batean sartu ziren. Hor Mikel Loizaga aurkitu zuten, oso zaurituta eta oso beldurtuta. Bigarren taldea ez zuten inor aurkitu, bat-batean ikastolan zaratak etzun genituen eta hara joan ginen begiratzera. Hor Olaia eta Ainhoa Incera ikusi genituen eta jendea bilatzen jarraitu genuen, baina ez genuen inor gehiago aurkitu. Lehenengo taldea, etxe bateko lorategian Martin eta Aitzol Urdinguio aurkitu zituzten. Gero nik farmazian Mikel Etxebarria aurkitu nuen eta besteen gana joan ginen. Aurkitu ginenean, Jon, Ekain, Julen eta nik norbait bilatzera joan ginen eta besteek frontoian geratu ziren. Nire etxetik pasatu eta barruan sartu egin ginen. Zaratak entzun genituen nire logelan, baina bigarren pisura igotzea oso zaila zen, eskailera guztiak apurtuta zeudelako. Jon korda bat aurkitu zuen eta eskaletik gora bota zuen. Ni eta Julen igo ginen eta Ainhoa Olano, Irati eta Eider aurkitu genituen. Etxea apurtzen hasi zen, guk hortik korrikan atera ginen. Julen zulo batean erori zen, bera ez erortzeko nire eskua eman nion. Bere eskua hartu eta zulotik atera nion. Juleni ikara handia eman zion. Ekain esan zigun frontoira joateko, nik ezetz erantzun nion beste pertsona gehiago bilatzeko. Jonek eta nik jarraitu genuen bilatzen eta besteok
frontoira abiatu ziren. Ordu erdi pasa ondoren, Jon eta nik ez genuen inor aurkitu eta frontoira joatea erabaki genuen. Guztiekin elkartu ginen, bat-batean helikoptero bat ikusi genuen. Helikopteroan sartu eta Inglaterrara eraman ziguten berriz ez sufritzeko eta gure gurazoak hil zirelako. Denoi adoptatu eta pozpozik etxe berrietan bizitzen geratu ginen.
Aitzol.G
ABENTURA MUNDUTIK Egun batean 2013ren azaroaren lauan Aingeru eta klaseko umeak isilik ikasten zeudela,bat-batean lurra dardarka hasi zen eta ikastolaren behean dauden plaka tektonikoak sakabanatu ziren eta maisua eta klaseko umeak plaka tektonikoak egin zuten zulotik erori egin ziren .Lurrean pausatzean Aingeruk [maisua] esan zuen: -Denak gaude?-Eta klase guztia esan zuen-BaiAingeru-Ba ibiltzen hasiko gara.Hasi zirenean ibiltzen eta pertsona bat ikusi zutenean Aingeruk galdetu zion: -E!!Mutil non gaude?-Eta mutilak erantzun zionJaponen gaude-Aingeruk erantzun-Eskerrik askoAnderrek[ikasle bat] esan zion Aingeruri- Begira Aingeru orain ikasi al duzu Japoniarra.-Eta segitu zuten ibiltzen,Japon osoa ikusi zuten baina gero baso batera ailegatu ziren eta han agure bat ezagutu zuten Jainsi deiturikoa.Jainsik esan zuen: -Badakit nondik zatozten eta nahi duzuela bueltatu eta nola bueltatu al zarete ere dakit.-Aingeruk galdetu zion.-Nola? - Jainsik erantzun zuen-Tsunami bat etorriko da eta horrek eramango zaitu Australiara han nire lagun bat ezagutuko duzue bera hau bezalako tramankulu bat emango dizue palmera batera igo eta putz egingo duzue eta urakan batek eramango zaituen Afrikara . Han beste lagun batek flauta bat emango dizue eta gero sumendi batera igo eta Mexikora batek zarete.Mexikon beste lagun batek flauta bat emago dizue eta mendi batera igo eta airezko brisa gogor batek Izarrako eskolara eramango zaituen.Ea ba!. -Umeak eta Aingeru hondartzara joan eta Jainsik tramankuluak eman eta bakoitzak bere tramankuluan putz egin zuten eta tsunami batek eraman zituen Australiara.Australian neska surfista batek ezan zien uretan zeudenean: -Nire taula hartu eta segi.-Uretatik ateratzean neskak galdetu zuen:
-Nortzuk zarete zuek?-Sandrak erantzun zionIzarrako ikastolakoak -Neskak erantzun zion-Ni Kati naiz ,Jainsiren lagunak zarete-Olaiak erantzun zionBai.Zergatik?-Niri 24 tramankulu eman dizkidalako .Ea ba! Igo palmera horretara- Gero denak igo ziren palmerara eta Kati tramankuluak eman eta denak tramankuluan putz egin eta urakan batek eraman zien eta Afrikan erori ziren. lurreratzean mutiko batek landatzen zegoela ezan zien: - Aizue nortzuk zarete?-Mikel erantzun-Gu Izarrako ikastolakoak gara-Mutikoak esan zuen-Ni Basigbasag nahiz Jainsiren lagunak zarete-Martinek erantzun zion-Bai.Zergatik?-Niri 24 tramankulu eman dizkidalako .Ea ba! Joan sumendi horretara -Gero denak igota zeudenean sumendira eta Basigbasag tramankulu eman eta denak tramankuluan putz egin eta sumendian erupzio bat egon zen arroka batek denei eraman zien Mexikora. Mexikon lurreratzean bi ume jolasten zeudenak esan zuten: -Zuek nortzuk zarete?-Denok batera erantzun zuten -Gu Izarra Herri Eskolako ikastolakoak gara.-Umeak esan zuten-Gu Laira eta Gloiro gara,Jainsiren lagunak zarete-Denok batera erantzun zuten -Bai.Zergatik?Laira eta Gloiro erantzun zuten.-Guri 24 tramankulu eman dizkigulako.Ea ba!Orain egditu hemen.-Gero Laira eta Gloiro tramankulu eman eta denak tramankuluan putz egin zuten eta Bizkaiko golkoko haizeak Izarraraino eraman zituzten .Ikastolara ailegatzean lurra artzean Aingeruk esan zuen: -Ba dakit zer egingo dugun.-Ainhoak galdetu zuenZer?-Aingeruk esan zuen-Ipuin bat egingo dugu.-Eta denak esan zuuten-Jooooooooooooooooo.
AMAIERA Iratxe
Bazegoen 2023 urtean Strench izeneko geologo bat. Ordu asko botatzen zituen lanean eta aspertuta zegoen jada. Egun batean pentsatu zuen Elkano bezala munduari bira ematea eta gero “BERRIAN� ateratzeko. Bi egun bere ideian bueltak ematen pasa eta gero Strenchek kontinente guztietatik pasatu nahi zuela erabaki zuen eta horretarako bere osabari eskatu behar zion itsasontzia bestela ez zekien nondik atera bat. Hilabete bat geroago itsasontzia eskatzera joan zen bere osabarengana. Osabak esan zion inola ere ez ziola utziko,orretarako modu bakarra berarekin joatea zela eta Strenchek ez zuen hori nahi. Strench haserre joan zen etxera kexuka. Hurrengo egunean Javi bere lagun baten etxera joan zen bere belaontzi ederra eskatzera. Javik baietz ezan zion eta Strenchek berarekin joateko eskaini zion,Javik baietz ezan zion. Hilabete bat geroago bidaia prestatzen hasi ziren (maletak,janaria, itsasontzia,..) prestatzen hasi ziren.
-Ze ondo Javi AVENTURA itzela biziko dugu-ezan zuen Strenchek. -Bai horixe oso ondo pasatuko dugu.-erantzun zion Javik. Itsasoan barrena urrundu zirenean... -Javi nora joango gara lehenengo?-galdetu zuen Strenchek -Gustatuko litzaidake Amerikara joatea lehenengo . -Ondo! Goazen ba! Amerikako bidea hartu zuten bi lagunek. Egunero gauza bera egiten zuten: goiz esnatu, gosaldu,itsasontzia txukundu, bazkaldu, afaldu eta aldi berean nabigatu. Aste bat geroago, urrutian zerbait ikusi zuten. -Strench,Strench!Amerika Amerika! Heldu gara!!oihukatu zuen Javik. -Zer Javi? Zer gertatzen da?-esan zuen Strenchek Oraindik erdi lotan. -Amerikara heldu garela!-errepikatu zion poz pozik Javik. Strench haserretu egin zen hasieran baina Amerika ikusi zuenean, poz-pozik jarri zen bere lagunarekin batera. Amerikan lehorreratu zirenean zer edo zer afaldu eta hotel batera joan ziren lo egitera. Hurrengo egunean Ozeaniarantz joan ziren. Itsasoan bi egun geroago Javiri arraroa iruditu zitzaion Ozeania hain gertu egotea baina hala ere irla erraldoi horretan geratu egin ziren. -Javi begira zein ederra den Ozeania!-esan zuen Strenchek.
Lehorreratu egin ziren eta ibiltzen eta ibiltzen gaua etorri zitzaien gainera eta aterpe batean geratzea erabaki zuten. Gaua oso lasaia zirudien baina bat-batean munstro izugarri bat etorri eta korrika alde egin zuten kobazulo bateraino. Kobazulo barrura joan eta handik irteera bat zegoela ikusi zuten eta irteerarantz joan abiatu ziren ziztu bizian. -Zer da hau?Begira, zelako elefante txikia,hori ezustekoa eta erle erraldoi bat. Baina non gaude? Hau ez du ematen Ozeania. Hau beste kontinente bat da.-esan zuen urduri Strenchek. -Itxaron eta munstroa? -goazen hemendik etorri baino lehen-esan zuen Javik. Horrela kontinente ezezagun horren oihan batean galduta ibili ziren gau osoa. Beste egun bat etorri zen baina oraindik beldur pixka batekin zeuden aurreko egunean ikusitako munstro erraldoi eta itsusi horrekin berriz ikusiko zutelakoan baina hala ere beraiek aurrera jarraitu zuten. - Begira zelako ur jausia! Bai polita! – esan zuen Strenchek. Bat- batean paisaia izugarri hura ikusi nahian, hurbildu ziren bertara eta Javik oreka galdu eta erori egin zen. Baina ur jausi hori ez zen ur jausi arrunta, uretako txirrista modukoa baizik. - Ahhh! Strench lagundu! Lagundu!- oihukatu zuen Javik. Javi ur jausitik erori egin zen eta Strench bere atzetik joan zen bera salbatzera.
Behera ailegatu zirenean biak poz-pozik zeuden ez zirelako ito, uretako txirrista hura magikoa zen eta. Gaua etorri zen ur jausian jolasten ari zirela eta konturatu ziren berehala handik joan beharra zutela, animalia arriskutsuren bat agertu baino lehen. Itsasontzira bueltatu eta abenturen ostean etxerantz joatea erabaki zuten. Etxera ailegatzean, familiari eta beraien lagunei gertatutako guztia kontatu zieten eta denek inbidiaz entzun zuten istorio guztia. Handik egun batzuetara zientzialari ospetsuenak joan ziren Javi eta Strenchen istorioa entzutera. Hauek gure lagunei kontinente berri bat aurkitu zutela esan zieten eta ordutik aurrera kontinente berri hori Strenchjav deituko zela erabaki zuten.
Amaiera Egilea : Mikel Etxebarria
Gaur klaseak bukatzerakoan etxera joan naiz, betiko moduan bidetik gelditu naiz, bat errepidean dagoen barraskilo handi bat ikustera eta bestea nire laguna den asto polit bat agurtzeko. Ni Marta deitzen naiz, 12 urte ditut eta mendi txiki baten gainean dagoen herri polit batean bizi naiz. Arratsaldeko zazpiak dira, nire logelan nago, lurrean botata, telebista ikusten. -Marta, Marta!! -Jope, nire ama oihuka ari da, ze astuna! Batzuetan pentsatzen dut beste amak horrelako astunak diren, nire laguna Soniari galdetu behar diot. -Maaarta!! Atea kolpe batekin irekitzen da. -Zer gertatzen da? -Nola zer gertatzen den. -Zazpirak dira, dutxatu, berandu egingo dela eta bihar klasera joan behar zarela . -Bale, bale banoa baina ez oihukatu. Bueno dena dut, oihala, orrazia, suabizantea‌ Ze nagikeria! Arropa kendu behar dut egiten duen hotzarekin‌ Bainuontziaren barruan nago, ze ondo, ze bero, bainuontzia bete dut, oinekin zipristika nago, begiak itxi ditut eta bat-batean zer gertatzen da?? Baina hondartzan nago ezin da izan, hondartza erdian nago surf egiteko taulan igota, ze beldurra, igeri egiten ez dakit, baina zer da hau, nire laguna Sonia ere dago. Ze dibertigarria!! Soniak eta nik neopreno berdinak ditugu. Jende asko dago, ze ondo pasatzen ari gara, bat-batean distantzia handian itzala bat ikusten dut, aaa marrazo bat da. Sonia, Sonia!! Goazen oihukatu dut beldur handiarekin, baina Soniak ez dit entzuten. Sonia marrazoa ni nagoen tokira dator eta eraso egiteko itxurarekin datorrela dirudi. Taulatik erortzen naiz, olatuak ondoratzen didate, ez dakit zer izango den hobeto itoa iltzea edo marrazoak irenstea. Borroka egiten hasten naiz marrazoak besoa ukitu egiten dit, barre egiten duela ematen du. Sonia ez dago, agian marrazoak jan du. Ze pena! Beldur asko daukat, baina oraindik borrokatzen nago. -Maaarta. -Ama lagundu, lagundu mesedez. Nire amak atea irekitzen du beldurtuta nire oihuengatik. - Zer gertatzen da? -Marrazoak jaten didala. Nire amak harrituta begiratzen dit. -Baina ze marrazo, atzo erosi nizun belakia apurtu duzu eta begira nola dagoen komuna, urez beteta. -Ez dakit oso ondo zer gertatu den, baino aldi honetan zure oihuak entzuteaz pozten naiz. -Marta bainuontzitik atera oraintxe bertan, marrazo batekin borrokatu zara edo zer‌ Dena garbitu eta jaitsi afaltzera oraintxe bertan. -Marrazo bat?
Sandra.
Niri gauza arraro asko gertatu zaizkit baina gauza arraroena duela urte batzuk izan zen. Arratsaldea zen eta ikastolan nengoen nire lagunekin jolasten saskibaloira.Ume txikiak patiora atera ziren ,bere andere単oak gauza bat egin behar zuelako. Jon hirukoak egiten ari zen eta Mikel Loizaga saskira igotzen, Jonek baloia bota zuen eta nahi gabe Mikeli jo zion . Golpea eman eta gero konturatu ginen ez zegoela inor. Kanpora begiratu nuen eta dena ilun zegoen.Jenderik ez ,kotxerik ez,oso arraroa zen.Baina zerbait hurbiltzen ari zen.Oso urduri geunden eta beldurrarekin.Jon eta ni ezkutatuta geunden. Orduan,konturatu ginen zer zen itzal hori: Otso talde bat zen !!! Mikel korrika hasi zen eta berriro saskira igo zen.Oso urduri nengoen,ez neukan ideiarik ez. Otso ohietatik bat erraldoia zen.Begiak itxi nituen ireki eta bat-batean ikastola barruan geunden(konortea galdu nuen) pentsatu gabe 5.mailako klasera joan ginen.Lagun guztiak zeuden Bouya ez ezik.Dena galdetu nien eta erantzunak jaso nituen:Bouya gaixorik zegoela eta otso guzti ohiek irakasleak zirela.Baita esan zidaten begi erraldoi bat leihotik begiratzen bazuen ni geldirik gelditzea.Askotan agertu zen baina behin batean erez ez zigun ikusi .Jolasten hasi ginen urduritasuna kentzeko eta ahaztu zitzaigun arriskuan geundela .Niri dena ahaztu zitzaidan. Denbora asko pasatu eta gero gogoratu nintzen baina berandu zen.Otsoak ikusi gintuen,Bere eskuak atzera eraman zituen , karrerila pixka bat hartu eta korrika ikastolaren kontra jo zuen.Ez zitzaigun ezer gertatu baina dena apurtuta gelditu zen.Korrika jantokira joan ginen.Jantokian 4.mailako batzuk zeuden.Komunean ezkutatu ginen.Dena lasai zegoen.Bat-batean otso pila bat sartu ziren leihotik.Denak korrika joan ginen baina berandu zen.Otsoz inguraturik geunden.Loizaga nerbioekin korrika hasi zen eta otso guztien gainean igotzen.Ihes egitea lortu zuen!!! Denak kopiatu egin genuen eta ere bai lortu genuen . Kanpora atera ginen baina gehiegi ziren. Mikel Etxebarria ere bai ausartu zen. Dantza egiten hasi zen eta otsoak ere bai.Nik ere zerbait egin nuen ,futbolera hasi nintzen jolasten otsoekin.Denok egin genuen zerbait bizirik irauteko.Nire ustez noiz bait gertatzen den milagro modukoa izan zen. MARTIN
URREZKO DORTOKA Bazen behin, basoan bizi zen familia pobre bat. Alabak Amaia izena zeukan eta hamaika urte zituen.Amaia oso azkarra zen burutik. Egun batean,etxea garbitzen ari zen eta mapa bat aurkitu zuen eta bere gurasoei erakuskera joan zen. - Amatxo, aitatxo altzorraren mapa aurkitu dut. -
Amaia ez esan txorakeririk- esan zion .
Bere gurasoek ez zuten sinestu. Alfaltzerakoan,Amaia jaten lehena izan zen eta bere gelara abiatu zen. Han, lehiotik eskapatu zen, altzorraren bilan. Mapan agertu zen lehenengo pista basoan zegoen baina pentsatu eta gero ezinezkoa zela konturatu zen. Bat batean ikusi zuen izena bueltatuta zegoela. Ez zen BASOAN , baizik eta NAOSAB. Naosab sumendi bat zen. Haraino abiatu zen eta hor pista berri bat aurkitu zuen.Pista berriak plazara joateko agindu zion.Plazan kolunpioak,barrakak , ume asko eta putxu handi bat zegoen.Leku guztietan begiratu zuen, putxuan izan ezik, baina, zabor asko zegoenez pentsatu zuen es hor ez zegoela ezer. Orduan, Amaia putxua sartu zen eta garbitzen hasi zen. Bukatu bezain laster horri bat aurkitu zuen, baina, oraingoan ez zen pista bat baizik eta mapa bat. Ondoren , templu sekretu batera eraman zion, baina, neska ez zekien tranpak zeudenik. Dardoak eskibatu behar izan zuen. Hurrengoan,botoi bat zapaldu zuen eta harri erraldoi bat erori zen. Ia-ia oina apurtu zitzaion baina justu-justu leku batera igo zen eta hor zegoen urrez egindako dortoka. Dortoka gorde zuen eta etxera abiatu zen. Bidean, dortoka saldu egin zuen. Diru asko irabazi zuten. Baina, poliki-poliki dirua gastatzen ari zen eta neskatila bere lagun pobreei esan zien: - Zuek pobreak zaretenez eta ni aberatsa naizenez, ez dizuet ezertarako behar. Amaia etxera bueltatu zenean, soinu harraro batzuk entzun zituen, eta gero ,konturatu zen lapur bat zegoela bere itzala ikusi zuelako.Orduan,bi lapiko hartu eta kolpeka hasi zen. Lapurra bere atzetik joan zen , baina , umea oso askarra zenez, tranpa bat jarri zion. Maltxurra soka batekin jausi
zen. Gero, lapiko handi bat burura erori zitzaion. Lapurra bere gainetik lapikoa kendu zuenean, pistola bat atera zuen. Umea ez zen beldurtu. Baizik eta botoi bat sakatu zuen eta bat batean urrezko dortoka agertu zen.Gaiztoa ikusi zuenean, Amaia bultzatu zuen eta presaka dortoka lapurtzen saiatu zen. Lapurrak ezin zuen lortu,dortoka ez zelako benetakoa, baizik eta holograma bat. Maltxurra harriz geratu zen bitartean, neskatilak poliziari deitu zion. Hori egin baino lehen, Amaia lapurrari lotu zion soka batekin eta maskara kendu zion. Momentu hartan bere gurazoak eta poliziak agertu ziren eta gertatutakoa ikusi eta gero, sustu galanta hartu zuten. Lapurra kotxera igo zen eta 20 urte kartxelan pasatu behar izan zuela erabaki zuten. Amaiak bere laguneei barkamena eskatu zion eta ondo eta pozik bizi izan ziren, lapurra izan ezik.
BIZITZA MARTEN Izarrako Julen, Mikel eta Hodei geratu ziren asteburu batean espaziora joateko. Orduan denon artean espaziontzi bat erosi zuten eta espaziontzian sartu, eta goruntz abiatu ziren. Bat batean atmosfera pasatu eta Marten aterrizatu zuten. Konturatu ziren ura, oxigenoa, natura, herriak eta gauza guztiak zeudela, jendea ezik. Eta orduan bururatu zitzaien, Lurra planetara itzultzea eta jendeari komentatzea eta konbentzitzea Martera bizitzera joateko. Orduan bertan lo egin eta hurrengo egunean Lurra planetara itzuli ziren eta heldu zirenean, herriko jendeari esan zioten.
Beranduago, egunkarietan eta telebistan agertzen hasi ziren, hurrengo egunetan, jendea animatzen hasi zen eta, orduan, kohete espazial asko egin eta jendea Marteruntz abiatzen hasi zen, eta gero jende gehiago eta gehiago, mundu erdia baino gehiago planetaz aldatu arte. Orain, bi planetetan dago bizitza, eta horrela leku gehiago dago, ume gehiago jaiotzeko. Marten, ere bai, bizitza mantentzeko, lantegi eta dendetan jendea egon behar da lan egiten, eta orduan pixkanaka pixkanada, gero, krisia kentzen hasi zen bi planetetan. Hasieran, ez zeuden oso ziur Marten bizitza mantenduko zenik, baina dena ondo zihoala ikusita erabaki zuten umeak izaten hastea bizitza ez galtzeko. Orduan, ea nor animatzen zen itxaroten zeudela, konturatzen hasi ziren neska gutxi batzuk aurdun zeudela. Hilabeteak pasa ahala, lehenengo neska ospitalera joan zenean, ordu batzuk itxaron eta gero, jendea agertzen hasi zen, Marteko lehenengo umea jaiotzen ikusteko. Umea jaiotzen hasi zen eta burua agertzen ikusi zutenean denak harri eta zur geratu ziren ez zelako buru normala, berde kolorekoa baizik, eta hori ez zen dena izan, gero, bi antena luze atera ziren, eta gero gorputza, beranduago
hankak, eta jadanik jaiota zegoenean, konturatu ziren extralurtarra zela. Hor zegoen jendeari izugarri polita iruditu zitzaion eta asko animatu ziren eta umeak izatea erabaki zuten, nahiz eta uste zuten ume normalak jaioko zirela. Hilabeteak joan hilabeteak etorri, jaiotzeko momentua heldu zenean, aluzinatuta geratu ziren extralurtar gehiago jaio zirelako. Orain ziur daude haien seme-alaba guztiak extralurtar jaioko direla. Horrela jarraituz gero, denborarekin, Marteko gizaki guztiak hil eta Marte extralurtarren planeta bihurtuko da. Mikel, Julen eta Hodei lagunek, extralurtarrak existitzea lortu zuten. Zientzialariek inbestigatu zuten, Marten umeak extralurtar jaiotzen baldin baziren, izango zela bertan noizbait egonda zirelako. Arraroa zen extralurtarrik jadanik ez egotea. Marten sumendi asko zeuden eta pentsatzen zuten, sumendien estandengatik desagertu zirela estralurtarrak. Hiru lagunek hainbeste gauza inbestigatu zituztenez, gauza gehiago inbestigatu nahi zituzten. Orduan, erabaki zuten sumendi baten kraterretik sartzea, ikusteko ea erupziorik egonda ziren. Eta orduan barrura sartzera joan zirenean, ikusi zuten magma igotzen ari zela eta asko izutu ziren, baina magma atera eta gero, konturatu ziren, laba epel zegoela, ez Lurra planetakoa bezala eta orduan, bainojantzia jarri eta laban bainatzen hasi ziren. Mikel, Julen eta Hodei lagunak, famatu egin ziren mundu osoan, eta gauza asko inbestigatu zituzten. Nonbait zalantzarik baldin bazituzten, hiru lagunengana jotzen zuten. Geroztik, Marte oso leku aproposa izan zen bertan bizi ahal izateko.
Bageunden behin 6 lagun Mikel.E, Ekain, Sandra, Ainhoa, Olaia eta nik. Uda bukatu zen eta hurrengo urtean institura pasatu ginela pentsatu genuen. Nik pentsatu nuen joatea Kanariara. Baina arazo bat zegoen Ekainen eta Olaiaren gurazoek esetz ezaten zutela. Eta plan bat egin genuen. Sandra eta Ainhoa Olairen etxera joatea pentsatu genuen. Eta Mikel eta Nik Ekainen etxera joan ginen. Nik eta Mikel Ekainen gurasoekin hitzegin genuen eta baietz ezan zuten. Baina Olaiarenak ezetz ezan zuten askenean 5tak joan ginen eta azkenean baietz ezan genuen. Gero geratu ginen maletak egiteko eta gero lo egitera. Gero Ekainen amak eraman genigun aireportura. Hegazkinean geunden eserita hiru neska eta hiru mutilak. Bidaia 10hkoa zen.
Ailegatu ginen abioitik jaitsi eta pentsatu behar genuen ze hotelean eta zenbat egun egongo ginen. Azkenean hotel bat aurkitu eta 8egun egongo ginen. Mediterranean Palace aurkitu genuen eta joan ginen 6ohe logela batean eta justo askena geratzen zen. Giltza eman eta korrika joan ginen logelara ireki eta 6 ohe handi terrazarekin eta bean igerileku handi bat. Maletak desegin eta bainujantzia jarri eta igerileku joan ginen poz-pozik. Gero sikatzera eta dutxara eta gero afaltzera joan ginen afaldu eta gero oso nekatuta geunden eta lo egitera joan ginen. Hurrengo egunean gosaltzera jaitsi ginen gosaldu eta gero antolatugenuen gauza bat. Prestatzea janari piska bat eta hondartzara joatea. Bueltatzean 09:00ak ziren eta festa bat zegoen gora joan ginen eta goapo eta guapa jarri ziren eta festara joan ginen. Ohera joan ginen 01:00tan. Hurrengo egunean igerileku geunden eta izugarrizko tsunami bat Kanaria guztia arrasatu du. Bidaian Mikel, Olaia eta nik zauri txikiak genituen eta beste leku batean Sandra eta Ainhoa ere zauri txikiak. Baina Ekain zen arazoa izugarrizko zuloa zeukan hankan. Orduan Sandra eta Ainhoa turnatu behar ziren 12h bat eta 12h bestea. Mikel, Olaia eta nik sutik jarri eta kamioietan igo eta bilatzen hasi genuen. Kamioian lagun bat ezagutu genuen Hodei deiturikoa bere anaia bilatzen zegoela. Ospitale guztietan bilatu bat izan ezik edo bestela hilda egongo ziren. Sartu ziren eta 12h ziren orduan Sandra eta Ainhoa aldatu behar dira. Orduan Ainhoa ikusi zigun orduan oso pozik jarri ziren. Hodei ere aurkitu zuen bere anaia. Abioi pribatu batean joan ginen. 5ean hasi ziren klaseak eta Ekain falta zen eta klasekoei ezan genion Kanarietara joan ginen oporretan. Tsunami handi bat sartu zitzaion. Ekaineri makil bat sartu zitzaion hankan. Klasekoek ez zuten sinesten. Ekain klasera bueltatu eta klasekoei ahoa itxi genion. Olaia pentsatu zuen hurrengo urtean Eskoziara joatea. Ekain pentsatu zuen eta baietz ezan zuen baina lehenengo eguraldia begiratu interneten.
Julen Oliveira Galรกn 6maila
Dragoi zikina Bazen behin Joko izeneko dragoi bat, tristea zegoen, zikina eta bakarrik zegoelako. Hurrengo egunean, bere familiari bisita bat egin zion zapi bat eskatuz. Aitak ezetz esan zion, berak joko beldurra ematea nahi zuelako,baina Jokok ez zuen beldurrik eman nahi; zikin egotea oso nazkagarria zelako,orduan Joko kobatik joan zen, hori bere aita ez zela pentsatzen. Aitak bere atzetik joan zen, eta bere aita ez zela esan zion. Ez zion hori bakarrik esan, bere aitei zer gertatu zitzaien ere esan zion. Joko oso harrituta gelditu zen bere aitak sumendi bat eztanda egin zuenean hil zirela jakin zuenean. Jendeak esaten zuenez, sumendi hori, 2 egun barru berriro ere eztanda egingo zuen Joko herrira joango zela esan
zion bere aitari zela esaten zionari baina berak, joan haurretik garbitzeko esan zion. Garbitu eta gero, herrira joan zen. Herriko bidean, mendian, neska bat negarrez aurkitu zuen. Joko erarekin hizketan hasi zen eta neskak, txarto zegoela esan zion, oso bakarrik zegoelako. Bere familia hil zelako. Bere klasekoek iseka egiten ziotela ere kontatu zion. Joko eskua eman zion eta lagunak egin ziren. Joko lagun gehiago egin nahi zituen; orduan, herrira joan zen lagun gehiago egitera. Denok oihukatzen hasi ziren; Jokok megafono bat hartu eta sumendia 2 egunetan eztanda egingo zuela asaldu zuen, denok oihukatzen hasi ziren baina Joko lasaitasuna lortzeko, isiltasuna eskatu zuen. Denok isildu ziren. Asaldu zuen berarekin joaten baziren lehen bai lehen, salbatuko zirela. Denok Jokorekin joan ziren, eta ordu erdi pasa eta gero, itsasontzi batera iritsi ziren; baina ez zeukan elektriziterik, orduan, itsas arrain bat ikusi zuten. elektrizitate asko zeukanetako bat. Orduan, arpoi moduko gauza bat hartu zuen. Jokok arrainari klabatu zion, horrek, itsasontzia, bateria osoa lortzea eragin zuen eta denok pozik joan ziren handik. Momentu horretan lurra dardarka hazi zen eta sumendia eztanda egin zuen; baina berandu zen, hortik joan zirelako. Izarrara abiatu ziren eta 6.mailakoak bere lagunak egin ziren eta irakaslearena ere.