Tentoonstelling
Wandelen tussen de kunstmatige baarmoeders Wel een kind, geen nare bevalling? Of een neushoorn voor uitsterven behoeden door hem zelf maar te baren? De tentoonstelling Reprodutopia stelt onze student-reporter voor dilemma’s. door JULIëT BOOGAARD, student-reporter Foto’s DigiDaan
14
I
k ben een vrouw, en ooit wil ik maar eenmaal binnen is er alle tijd en kinderen. De narcist in mij wil graag ruimte om aandachtig rond te kijken. dat die kinderen enigszins op mij Vier promovendi bezoeken vandaag ook lijken. Om dit te kunnen realiseren de tentoonstelling en krijgen een rondleizal ik me moeten laten bezwangeren. ding. Ik mag meelopen en -luisteren. Niet bepaald een opoffering. Maar Joyce Nabuurs, van Kuppers onderzoeksik zal ook negen maanden misselijkteam, is vandaag onze gids. Ze vertelt dat heid en opgezwollen ledematen moeten dit een omgeving is waarin het onderdoorstaan, om vervolgens urenlang een scheid tussen natuur en technologie ondraaglijke bevalling te moeten verdrawordt afgetast, een omgeving zonder gen. Toen ik aan mijn moeder vroeg hoe grenzen op het gebied van reproductividat voelde, en zij resoluut antwoordde teit. met “alsof je doodgaat”, droeg dat niet We betreden de tentoonstellingsruimte bepaald bij aan mijn enthousiasme. die gevuld is met gigantische rode bollen. Mijn partner is een man, en hij wil ook Deze moeten kunstmatige baarmoeders ooit kinderen. De narcist in hem wil ook voorstellen. Mijn verbeelding speelt graag dat die kinderen meteen op: ik waan me enigszins op hem lijken. ineens in een grote fabriek Daarvoor hoeft hij mij (of vol met deze rode bollen Je draagt je baby iemand anders) alleen waarin allemaal foetussen niet in je buik, maar te bezwangeren. Dat zitten. Een baarmoederfamaar óp je buik vind ik soms oneerlijk. briek. Griezelig, of hoopgeMaar: niets wat een goed vend? staaltje wetenschap niet kan verhelpen. TechnoloZo verwateren mijn gieën die de toekomst van bezwaren reproductie radicaal zullen Ondanks enkele zeer twijbeïnvloeden, wekken op felachtige gedachten die z’n minst mijn interesse. Next Nature bij me opkomen, denk ik ook aan het Network, een internationaal netwerk hoopgevende. Ik kom voor Nederlandse gericht op de samensmelting van natuur begrippen uit een vrij groot gezin, met en technologie, ontwierp de futuristische twee zussen en een broer. Met een hypertentoonstelling Reprodutopia. Die toont actieve hond erbij betekent dat voor een aan haar bezoekers alternatieve, innovagezamenlijk bezoekje aan het ouderlijk tieve én speculatieve vormen van reprohuis reuring alom. Die reuring vind ik zo ductie. VU-bioloog Frank Kupper ondergezellig dat ik dat ook wil voor mijn eigen zoekt met zijn team, bestaande uit Joyce gezin later. Daarom heb ik ooit bedacht Nabuurs, Anouk Heltzel en Willemine dat ik vijf kinderen wil. De meeste Willems, de impact van de tentoonstelmensen verklaren mij voor gek. En als ik ling. Ik neem een kijkje. denk aan vijf bevallingen doe ik dat zelf eigenlijk ook. Wandelend tussen de kunstmatige baarIk waan me in een baarmoedermoeders door verwatert dit bezwaar fabriek tegen mijn vijfkinderenwens enigszins. Wie deze expositie in de Staalstraat Bij elke tentoongestelde vorm van reprobezoekt moet zich eerst door de hordes ductiviteit staat een bordje waarop de toeristen van de binnenstad wurmen,
nr 7 — 4 december 2019