ADO
DEN HAAG
ADO POST COLUMN
POST ADO DEN HAAG POST MAGAZINE april 2020
INTERVIEW
ALI BOUSSABOUN
WEER EREDIVISIE, MAAR GEEN TROTS SLALOMMEND VAN DEN HAAG NAAR CHINA
Doelpunt om in te lijsten Het einde van het krankzinnige seizoen 2019-2020 leverde ADO Den Haag toch nog meevallers op. Ten eerste het behoud van het Eredivisieschap en ten tweede werd het doelpunt van John Goossens, dat hij maakte op 23 november 2019 thuis tegen Willem II gekozen tot ‘Doelpunt van het Seizoen’. De verkiezing was georganiseerd door NOS Studio Sport. Het was inderdaad een afstandskogel om in te lijsten. Tien seizoenen terug, op 18 oktober 2009, viel hem deze eer ook al ten deel. Toen schoot hij op vrijwel identieke wijze van afstand raak namens NEC, tegen ADO Den Haag… ADO Den Haag-Willem II
ADO POST COLUMN
EEN ZUCHT VAN VERLICHTING, MAAR… Een zucht van verlichting, toen bekend werd dat ADO’s Eredivisieschap werd geprolongeerd. Maar trots was allerminst op zijn plaats na zo’n sportief pover seizoen. Wat bizar, gered worden door de coronacrisis, die juist zo veel menselijk leed veroorzaakte en nog zal veroorzaken. Zonder schuldigen aan te willen wijzen moet toch van het hart, dat ADO’s spelpeil de afgelopen acht, negen jaar allesbehalve oogstrelend was. Het sleepte zich veelal van het ene resultaat naar het andere, het was overlevingsvoetbal, afhankelijk van piekmomentjes van enkelingen, die dan overdreven vaak op een voetstuk werden geplaatst. Dat er nog redelijke eindklasseringen uit de bus kwamen kon steeds weer als een (wonderlijke) ‘wereldprestatie’ worden beschouwd.
Colofon ADO Den Haag POST is een uitgave van HFC ADO Den Haag Maart 2020 Adres: Haags Kwartier 55 2491 BM Den Haag Redactie: Jan-Hermen de Bruijn Frans Leermakers Bijdragen van: Roeland Gelink, Mo Hamdi en Paul van Lith Grafische vormgeving: Studio Blanco Haug Foto’s en illustraties: ADO Den Haag Ed Baars (foto’s Anne Sellies) Ali Boussaboun Marc Klaui (o.m. coverfoto Ali Boussaboun) Paul van Lith (foto’s uit China)
Volgend seizoen weer Eredivisie dus. Hopelijk geen opschuiving van het sportieve probleem met een jaar. Maar hoe is dit probleem op te lossen? En hoe komen ADO en trouwens àlle andere clubs uit de ellende van het coronatijdperk tevoorschijn, waarvan het einde nog niet eens in zicht is? Deze periode geeft overigens wel de (tijds)ruimte voor het ontwikkelen van een nieuwe visie op het voetbaltechnische vlak. Hoe kan de kwaliteit van het spel worden verbeterd? En hoe kunnen wij de doorstroming vanuit de opleiding bevorderen? Daar zouden – buiten alle andere en vooral financiële aspecten – mijn inziens de voornaamste aandachtspunten moeten liggen. De resultaten ervan vergen tijd en geduld. En als je dan toch het Eredivisieschap wil waarborgen ontkom je er ook komend seizoen wellicht niet aan weer overlevingsvoetbal te spelen. Ik zeg het wel vaker: ADO, enerzijds heb je de neiging wel duizendmaal gillend de tent uit te lopen, anderzijds is het als het ware een gekkenhuis waarvan je zielsveel houdt. Pff, om bij die club te willen horen moet je bijna masochist zijn.
Frans Leermakers.
Uit archieven van Jan-Hermen de Bruijn en Frans Leermakers
3
De liefhebber, die popelt om te gaan spelen, rammelt aan de gesloten poort.
4
ADO DEN HAAG POST INTERVIEW
ALI BOUSSABOUN: PURE PROF, MAAR OOK ECHTE LIEFHEBBER ALI BOUSSABOUN IS VEERTIG JAAR, MAAR OOGT ALS EEN JONGE GOD. KWIEK, GEKLEED ALSOF HIJ DE POWER HEFT DE ZWAARSTE MARATHON GLANSRIJK TE VOLTOOIEN, EN VOORAL EEN SPRAAKWATERVAL. OVERAL HEEFT HIJ ZIJN WOORDJE KLAAR EN EEN MENING OVER. HIJ VOETBALT NOG STEEDS, IS ANALIST BIJ FOX SPORT EN BESTEEDT VEEL AANDACHT AAN ZIJN TROTS, ZIJN DERTIENJARIGE DOCHTER SIËNNA. ‘Ali B’ De ‘Ali B’ van ADO Den Haag was de eerste speler uit de jeugdopleiding die het eerste elftal haalde sinds de fusie van ADO en FC Den Haag in 1996. Ruim twee maanden na de samensmelting, op 4 september 1996, debuteerde de in Marokko geboren aanvaller in het eerste, uit tegen MVV, dat met 3-1 won. Daarna ging het snel, zijn metier als voetbalprof bracht hem op vele plaatsen en bij vele clubs, nationaal en uiteindelijk ook internationaal. Nu op zijn ‘oude voetbaldag’ draaft hij over de amateurvelden. Weliswaar hiphoppend van club naar club, maar niet voor geld. ‘Nee, dat is niet nodig,’ zegt hij beslist. ‘Vrienden vragen mij gewoon. Ik wil spelen waar ik het naar mijn zin denk te hebben. Met plezier voetballen is mijn drijfveer.’
toe, was een hele grote verandering. Dat begon al met de reis, had nog nooit gevlogen. Nou, dat was één gróót avontuur. Wij gingen wonen in Spoorwijk. Zag ik ineens allemaal huisjes met dakpannen. Dat was voor mij een sensatie! Nooit eerder gezien. Ik was in Marokko anders gewend. Huizen met platte daken.’ De buren in Spoorwijk hielpen de Boussabouns snel te integreren. ‘Op verjaardagen kregen wij koekjes van hen. Als het koud werd, breidde een buurvrouw warme truien voor ons. En een buurman timmerde zo maar een kastje in elkaar voor ons.’ Tegenwoordig ervaart Ali Boussaboun de maatschappelijke benadering van vooral jonge mensen van nietwesterse afkomst soms anders. ‘Etnisch selectieve benadering vind ik wel een punt. Hoe vaak zie ik niet een jongen met een Marokkaans uiterlijk op een scooter worden gecontroleerd door de politie, waar een Nederlander gewoon mag doorrijden? Rijd je in een opvallende auto, idem dito. Dit is mijn indruk. Maar och, ik maak mij niet druk, sta erboven, maar het valt mij wel op.’ In Marokko trapte Ali Boussaboun, zo jong hij was, al tegen een bal. ‘Maar niet zo gericht als ik in Nederland zou doen. Mijn broer zag toen al, dat ik iets bijzonders had. Hij heeft mij ook opgegeven bij Laakkwartier. Toen was ik al tien jaar. Eerder, vond hij, was ik nog niet toe om in een club te voetballen. In Spoorwijk ging ik ook naar Jeroen, een leuke multiculturele basisschool. Leuk, soms ook kattenkwaad uithalen.’
Sportcampus Zuiderpark Zaalvoetballen doet Ali Boussaboun ook graag. Bij Multicult, op het derde niveau van het nationale futsal zoals deze tak een tijdje werd aangeduid. ‘Thuiswedstrijden in de Sportcampus Zuiderpark. Ja, inderdaad op de plek van het oude Zuiderparkstadion, waar ik begon als prof. En weet je wat zo leuk is? Die middenstip van vroeger, daar is een officieel gemarkeerde plek van gemaakt. Dat doet mij nog steeds iets, elke keer als ik er langs loop.’ Integreren Op 18 juni 1979 kwam Ali Boussaboun ter wereld in Tanger. Zijn vader werkte al enige tijd in Nederland, toen hij zijn gezin naar Den Haag haalde. Ten tijde van de emigratie was Ali vier jaar. ‘Mijn vader wilde zijn kinderen een goede toekomst bieden. De kansen daarvoor zag hij meer in Nederland dan in Marokko. Ik geef
Aad Kila Al gauw ontdekte ADO Den Haag de potentie van de Marokkaanse Pietje Bel. Hij herinnert zich Aad Kila als één van zijn eerste trainers. ‘Hij nam mij een keer apart en vroeg mij: besef jij wel hoe goed je bent? 5
Jij kan de top halen, man! Ik? De top? Was er beduusd van. Maar ja, daarna ging het wel ineens sneller: A1, het tweede elftal.’ Eerst manifesteerde Ali Boussaboun zich bij ADO Den Haag 1 onder trainer Mark Wotte. Vijf competitieduels speelde Boussaboun in zijn debuutseizoen (1996-1997), maar kwam toen niet tot scoren. In zijn tweede seizoen realiseerde hij zijn echte doorbraak. Op 23 september 1997 smaakte hij het genoegen zijn eerste doelpunt in ADO 1 te maken, thuis tegen SC Cambuur. De uitslag van 1-0 impliceerde, dat hij ook matchwinner was. Op 24 november 1997 vestigde de Haagse Marokkaan definitief zijn reputatie door thuis tegen Eindhoven tweemaal te scoren en de winst (4-1) tot een vaststaand feit promoveerde. Daarmee legde ADO Den Haag die avond ook beslag op de periodetitel. De feestvreugde maakte toen snel plaats voor een hectisch getouwtrek rond trainer Mark Wotte, die gewild was bij FC Utrecht en zelf ook wilde. ADO Den Haag liet hem niet gaan, omdat het technische beleid naar Wotte’s wensen was ingericht. Wotte verloor de arbitragezaak, die uit het gehakketak voortkwam. Desalniettemin vertrok hij, omdat er een onmogelijke werksituatie was ontstaan. En in Wotte’s kielzog ging John de Jong mee naar FC Utrecht.
Scoren in de uitwedstrijd tegen TOP Oss.
aan Eredivisie-voetbal. FC Groningen gaf met haar verhaal mij het beste gevoel. Dat was voor mij best omschakelen, hoor. Voor het eerst in mijn leven ver van huis en familie. Dwight Lodeweges, de trainer daar, vond ik goed, iemand die het goed ziet.’ Het verblijf in het noorden bleef beperkt tot een jaar. ‘Martin van Geel, toen technisch directeur van Willem II, wilde mij hebben. Het werd uiteindelijk NAC. Een mooie club, met Henk ten Cate als een goede trainer en later Ton Lokhoff ook en spelend een stadion dat altijd vol is. Daar dwong ik een transfer naar Feyenoord af. Toen hoopte ik inderdaad door te dringen tot de top. Diverse mensen vonden, dat ik die kon bereiken. ‘Ik ben een echte spits,’ vindt Ali Boussaboun. ‘Toch werd ik vaak ook opgesteld als vleugelspits. Kan ik ook, maar het liefst speel ik in de punt of
‘Wotte is belangrijk voor mij geweest,’ stelt Ali Boussaboun. ‘Hij geloofde in mij, hij liet mij debuteren. Zoiets vergeet je als voetballer nooit. Ik ben ook altijd contact met hem blijven houden. Wij appen elkaar regelmatig.’ In vijf seizoenen ADO Den Haag – behalve onder Mark Wotte ook onder trainers als André Hoekstra, Rob Meppelink, Stanley Brard en (interrimmer) Piet de Zoete – kwam Ali Boussaboun tot 127 competitieduel en 32 doelpunten. In zijn laatste seizoen van zijn eerste periode bij ADO Den Haag vestigde hij nadrukkelijk de aandacht op zich van andere clubs. Geen wonder, want hoewel de ploeg niet optimaal draaide, kwam Boussaboun in 32 competitieduels tot vijftien doelpunten. Hij ging naar FC Groningen.
Feesten na de glansrijke zege op Eindhoven en het behalen van de periodetitel in najaar 1997.
vlak achter de centrumspits. Weet je, wie dat ook vond? Ruud Gullit! Toen Feyenoord mij aantrok was hij daar trainer. Hij vertelde mij wat hij met mij voorhad: spelen achter en rond Angelos Chariteas, toen Feyenoords centrumspits. Maar ja, Feyenoord ontsloeg Gullit, Erwin Koeman volgde hem op. Goede trainer, daar niet
Eredivisie FC Groningen? ‘Ja’, reageert Ali Boussaboun. ‘Het lukte ADO maar niet te promoveren naar de Eredivisie. En ik voelde, dat ik echt toe was Speler in ADO’s jeugdopleiding
6
ADO DEN HAAG POST INTERVIEW
van. Maar hij had wel andere ideeën. Voor mij jammer. Het avontuur in de Kuip zou dan ook maar een jaar duren.’ Dat jaar speelde Ali Boussaboun ook zijn acht interlands voor Marokko. ‘Acht? Moeten er meer zijn, denk ik.’ Hij zoekt op zijn mobiel naar het antwoord. Zijn glimlach verraadt uiteindelijk de vergeefse poging.
Zijn bestaan als profvoetballer bracht hem meer dan gemiddelde welvaart. Toch geeft hij desgevraagd toe, dat er sportief meer inzat dan er is uitgekomen. ‘Inderdaad, ik zat dicht bij de top. Echt de top, duurzaam althans, lukte niet.’ Zijn afscheid als prof betekende niet het einde van zijn voetballoopbaan. Hij beleeft tot op de dag van
Na één jaar de Kuip werd FC Utrecht zijn volgende stap, waar hij in Wim van Hanegem als trainer trof. ‘Een wereldtrainer’, noemt Ali Boussaboun hem. ‘Hij ziet het spelletje zo goed. Vooral details. Hij legt uit, wat je in bepaalde situaties moet doen, waar je moet staan, wanneer je moet gaan als je een pass mag verwachten.’ Toch maakte Ali Boussaboun na negen competitieduels in de Domstad al de overstap naar de ‘zandbak’. Naar Al Wakrah in Qatar. ‘Het leven daar is top, financiële plaatje ook. Voetbal is daar anders, maar zeker niet slecht, hoor’. Na een jaar keerde Ali Boussaboun terug bij FC Utrecht, waar In actie als Marokkaans hij een iets grotere bijdrage kon international. leveren dan bij zijn eerdere verblijf, omdat trainer Foeke Booij hem meer speeltijd gunde. Toch vertrok hij andermaal naar de ‘zandbak’, naar Al-Nasr in Dubai. Ook daar verbleef hij een jaar om vervolgens andermaal te belanden bij een oude werkgever, NAC. Weer een jaar later was de cirkel van zijn profloopbaan rond door de terugkeer naar waar het allemaal begon: ADO Den Haag, zij het ditmaal in de Eredivisie. De rentree in het inmiddels naar het (toen nog) Kyocera Stadion verhuisde ADO Den Haag geschiedde onder een weinig gunstig gesternte. Een rode kaart tegen Ajax, een schorsing en de tien wedstrijden waarin trainer Maurice Steijn hem speelminuten gunde, waren merendeels invalbeurten. Los daarvan steekt Ali Boussaboun de loftrompet uit over Maurice Steijn. ‘Een uitstekende trainer, een fantastisch mens.’ Over de fluitconcerten die hem ten deel vielen is hij minder te spreken. ‘Supporters moeten je toch steunen, niet uitfluiten. Daar word je echt niet beter van’.
Plezier hebben met oud-ADO.
vandaag nog steeds ongelooflijk veel genoegen aan het spelletje. Dat etaleerde hij als liefhebber bij Quick (waar hij Frans Danen als trainer trof), Haaglandia, GSC ESDO, FC Zoetermeer en HMSH. En komend seizoen draaft hij op bij FC IJsselmonde. Dit, naast het zaalvoetbal bij Multicult. ‘Als ze mij vragen…’ Met zijn ervaring en netwerk moet Ali Boussaboun toch van waarde kunnen zijn als jeugdtrainer bij ADO Den Haag? ‘Trainer zijn is niets voor mij,’ klinkt het resoluut. Scouten, dat lijkt mij leuk. Nee, geen jeugd, maar scouten naar versterkingen voor het eerste elftal. Ja, ik heb goed contact met Martin Jol, met Mo Hamdi, met Frans Danen’. Dan ontstaan er momenten van afwachten. Wat let je? Daarop klinkt het strategisch zakelijk: ‘Als ze mij vragen, sta ik er zeker voor open’. Het huidige ADO Den Haag? De analist in Ali Boussaboun oordeelt: ‘Het was dit seizoen niet best. Bovendien vind ik, dat er te veel dertigers in het team zitten. Dat gaat je zeker op termijn opbreken. Die hebben nauwelijks of geen transferwaarde meer ook. En dan moet je nog afwachten hoe het verder gaat. Eredivisie of Eerste divisie? (Het interview vond plaats vóórdat de KNVB een beslissing nam hoe het verder zou gaan, red.). De terugkeer naar natuurgras juicht Ali Boussaboun toe. 7
‘Ik heb niets tegen kunstgras, maar in de top moet je op natuurgras spelen. Voetbal op kunstgras is een ander spel. De bal rolt anders, spelers lopen op een andere manier, zetten zich anders af. Een beetje profclub moet het toch kunnen opbrengen om de natuurgrasmat in optimale staat te brengen en te houden? Ik geef toe, met mijn type spel zou ik uitstekend uit de voeten kunnen op kunstgras. Leuk als je in de opleiding zit, maar de top moet op gras. Daar bestaat bij mij geen discussie over.’
Ali Boussaboun woont nabij het Zuiderpark, in Moerwijk. Dichtbij familie zijn was de doorslaggevende vestigingsfactor. Ondanks zijn welstand laat hij bewust eenvoud, welzijn en geluk prevaleren. Zijn dagen vult hij met analyseren voor Fox Sport, trainen, voetballen, fitness en last but least aandacht voor en leuke dingen ondernemen met zijn dochter. ‘Mijn trots!!!’ laat hij met een glimlach van oor tot oor weten.
Met dochter Siënna, zijn trots.
Loopbaan als speler Begonnen in de jeugd van Laakkwartier Vervolgens de opleiding van ADO Den Haag 1996-2001: ADO Den Haag (127 competitiewedstrijd/32 doelpunten) 2001-2002: FC Groningen (24/4) 2002-2005: NAC (86/23) 2005-2006: Feyenoord (36/6) 2005-2006: Marokko (8/0) 2006-2007: FC Utrecht (9/0) 2007-2008: Al-Wakrah (Qatar) (16/11) 2008-2009: FC Utrecht (22/5) 2009-2010: Al-Nasr (Dubai) (24/13) 2010-2011: NAC (21/3) 2011-2012: ADO Den Haag (10/0) Daarna spelend in het amateurvoetbal bij Quick, Haaglandia, GSC ESDO, FC Zoetermeer, HMSH. Komend seizoen: FC IJsselmonde.
Loopbaan bij ADO Den Haag 1996-1997: 1997-1998: 1998-1999: 1999-2000: 2000-2001: 2011-2012:
5 competitiewedstrijden, 26 competitiewedstrijden, 33 competitiewedstrijden, 31 competitiewedstrijden, 32 competitiewedstrijden, 10 competitiewedstrijden,
geen doelpunten 8 doelpunten 4 doelpunten 5 doelpunten 15 doelpunten geen doelpunten
8
(Eerste divisie) (Eerste divisie) (Eerste divisie) (Eerste divisie) (Eerste divisie) (Eredivisie)
ADO POST MEDEDELINGEN
MEDEDELINGEN FRANS VAN STEENIS VOORZITTER RVC Tijdens de Algemene Aandeelhoudersvergadering van NV ADO Den Haag is Frans van Steenis benoemd tot voorzitter van de Raad van Commissarissen. Hij volgt in deze functie Ad Melkert op. Sinds september fungeerde Frans van Steenis al als senior adviseur van de directie van de NV. De nieuwe preses is geen onbekende bij ADO Den Haag. Hotelplan fungeerde een aantal jaren
JOHN GOOSSENS Enkele dagen na het bericht, dat ADO Den Haag 1 ook komend seizoen in de Eredivisie uitkomt, werd het doelpunt van John Goossens tijdens ADO Den Haag-Willem II op 23 november jl. bij NOS Studio Sport uitgeroepen tot de mooiste
als shirtsponsor van FC Den Haag. In die tijd was Frans van Steenis directeur van Hotelplan. Nadien bekleedde hij tal van directiefuncties bij diverse bedrijven en organisaties. Hij was onder meer directeur van de Staatsloterij. Onder hem fuseerde de Staatsloterij met de Lotto, waardoor de Nederlandse Loterij ontstond. Nieuw in de Raad van Commissarissen is ook Andrew Chew Wei Xing. De zakenman uit Singapore neemt de plaats over van John Yan. Wij wensen de nieuwe mensen in de RvC veel genoegen, succes en wijsheid toe en danken John Yan voor de getoonde inzet gedurende de afgelopen tijd.
goal van 2019-2020. Gefeliciteerd!
GEEN JEUGDTOERNOOI EN GEEN PENSIONADO DAG DIT JAAR
NIEUW EERBETOON SUPPORTERS VOOR DOLF NIEZEN
Het ‘Coronatijdperk’ doet in hevige mate zijn invloed gelden. Ook ADO Den Haag ontkomt er niet aan. Zo gaat het voor augustus geplande Internationale Jeugdtoernooi niet door. En de ADO PensionADO’s hebben besloten de voor 5 juni geprogrammeerde jaarlijkse PensionADO-dag niet door te laten gaan.
Supporters van ADO Den Haag brachten onlangs opnieuw eerbetoon aan Dolf Niezen. De 94-jarige oud-doelman poseerde voor het spandoek bij zijn zorgcentrum. Hij was natuurlijk opnieuw blij verrast: ‘Ik krijg nu zelfs meer belangstelling dan toen ik nog keepte!’ 9
GECONTRACTEERD
ALBERT VAN DER DUSSEN TERUG BIJ ADO
ADO Den Haag contracteerde een aantal jeugdige talenten. Danté Roethof (19) tekende zijn eerste verbintenis met de club. Hij kwam dit seizoen voornamelijk uit voor ADO Den Haag onder 19 en enkele keren voor Jong ADO Den Haag. Bovendien was de verdediger al een reservebeurt gegund bij het eerste elftal, op 22 december uit tegen Ajax.
Albert van der Dussen keert terug bij ADO Den Haag. De oud-speler en -trainer van ADO (amateurs) wordt Performance & Operational Director Youth. Met het hoofd opleidingen Frans Danen krijgt hij als taak de kwaliteit van de opleidingen te verbeteren. De 55-jarige Albert van der Dussen was behalve bij ADO als speler actief voor ESDO, Voorburg en Scheveningen. Als trainer fungeerde hij ook bij ESDO, Postalia, Wassenaar, Scheveningen (zondag), Scheveningen zaterdag (als assistent), GDA, VELO, VUC, Haaglandia, Jong Ajax, HVV, VELO en Barendrecht. Het laatst was hij actief als hoofd opleidingen van Scheveningen. De nieuwe functie bij ADO Den Haag gaat hij combineren met de ook pas aanvaardde functie van hoofd opleidingen bij VELO. Alberts zoon Donny volgde zijn jeugdopleiding praktisch geheel bij ADO Den Haag. Bovendien maakte zijn dochter Rosalyn vijf jaar deel uit van het eerste team van ADO Den Haag vrouwen.
Youri Schoonderwaldt ondertekende zijn eerste contract. De 20-jarige doelman stond dit seizoen vele malen onder de lat van Jong ADO Den Haag en deed dit op veelbelovende wijze. Bij ADO Den Haag 1 fungeerde hij als derde doelman achter Luuk Koopmans en Robert Zwinkels. Schoonderwaldt is afkomstig van het Vlaardingse VFC.
Overleden Droevig nieuws weer, want er is ons een aantal bekenden ontvallen. Overleed Ad Planken in oktober, zijn vrouw ((73) volgde hem op 30 maart. Op 5 april stierf oud-speler Maarten Trommel (80). Op 16 april overleed Kees Govers (82), in het begin van de jaren negentig elftalleider van ADO-amateurs. Maarten den Heijer, oud-lid en -speler van ADO’s amateurafdeling in de jaren vijftig en zestig, overleed op 80-jarige leeftijd. Geheel onverwacht, overleed plotseling op slechts 49-jarige leeftijd supporter en businesspartner Frans Leyendekkers. Op hun heengaan wordt elders in deze ADO Den Haag Post nader ingegaan. Wij wensen de nabestaanden alle sterkte toe bij het verwerken van het verdriet om het grote verlies.
De broers Michaël en Jonathan Mulder signeerden ook een overeenkomst met ADO Den Haag. Michaël (19) is afkomstig van FC Utrecht. De middenvelder bracht de laatste maanden overigens door bij het Israëlische Maccabi Petach Tikva. Jonathan (18) is ook middenvelder en afkomstig van AZ. In Alkmaar kwam hij dit seizoen uit voor de Onder 19. Beide spelers zijn oorspronkelijk afkomstig van de Amsterdamse tweededivisionist AFC.
10
HERINNERING AAN... MAARTEN TROMMEL
ADO POST HERINNERING AAN ...
20 augustus 1961: de voor ADO 1 debuterende Maarten Trommel in duel met Arie Pieneman van Fortuna’54.
KANSENRUIKER BIJ UITSTEK NA EEN LANG ZIEKBED OVERLEED OP 5 APRIL MAARTEN TROMMEL, OUD-SPELER VAN ADO EN SHS/HOLLAND SPORT. HIJ BEREIKTE DE LEEFTIJD VAN 80 JAAR.
treffers in de Eredivisie kwam. In totaal speelde Maarten Trommel 47 competitiewedstrijden in ADO 1 en scoorde daarin zeventienmaal. In de voorbereiding van het seizoen 1962-1963 leek Maarten Trommel zich in de gunst van de nieuwe trainer Ernst Happel te spelen. Hij scoorde regelmatig, maar toen de competitie begon bleek voor hem geen (vaste) basisplaats weggelegd. Wel scoorde hij nog – als hem nog speeltijd werd gegund – in competitie- en bekerwedstrijden. Toch wilde Happel ADO vernieuwen, hetgeen leidde tot de opzienbarende ‘Grote Schoonmaak’, die veel rumoer veroorzaakte. Spelers als Cock en Mick Clavan, Hennie den Engelse en Maarten Trommel verhuisden naar stadgenoot SHS. Verder kreeg Guus Haak zijn transfer naar Feyenoord, dat ADO 175.000 betaalde en Carol Schuurman ging naar DHC.
Maarten Trommel kwam in de zomer van 1958 naar ADO. Hij maakte samen met Wim Waasdorp de overstap van VIOS naar het Zuiderpark. In het tweede elftal manifesteerde Maarten Trommel zich als een schutter van formaat. Hij was een traag en wat laconiek ogende middenvoor, die ook als rechtsbuiten uit de voeten kon. Hij beschikte over een goede techniek en ontpopte zich door zijn overzicht als een kansenruiker. In het seizoen 1961-1962 kende Maarten Trommel onder trainer Rinus Loof zijn beste ADO-jaar. Hij speelde het Finn Dicke van de wedstrijden, waarin hij tot dertien merendeel
11
ADO haalde Lambert Maassen (PSV), Hassie van Wijk (De Volewijckers), Kees Aarts (Willem II) en Freek van der Lee (Sparta) binnen als nieuwelingen.
De volgende seizoenen eindigde de inmiddels van SHS tot Holland Sport herdoopte club van Maarten Trommel achtereenvolgens als dertiende, elfde en derde. Sinds 1966-1967 was Cor van der Hart trainer van de club van Houtrust. In het laatste seizoen, dat Trommel daar onder contract stond, werd Holland Sport kampioen en promoveerde naar de Eredivisie. Toen was de actieve voetballoopbaan van Maarten Trommel eigenlijk al geruime tijd ten einde.
SHS speelde onder trainer Denis Neville een vooraanstaande rol in de Eerste divisie en was zelfs enige tijd koploper. Het werd echter in eerste instantie voorbijgestreefd door Sittardia, dat kampioen zou worden. Dan nog leek er voor SHS geen vuiltje aan de lucht, omdat ook nummer twee zou promoveren naar de Eredivisie. In de slotfase van de competitie gooide het toen kersverse Telstar (fusie van de profafdelingen van Stormvogels en VSV) roet in het eten. Op een volgepakt Houtrust verloor SHS – ondanks doelpunten van Ger Hup en Maarten Trommel – met 2-3 van de club uit Velsen. Telstar werd tweede en promoveerde, SHS eindigde als derde en kwam een punt te kort.
Wij wensen de nabestaanden van Maarten Trommel alle sterkte toe bij het verwerken van het verdriet over het verlies.
‘Engels’ doelpunt In het betaalde voetbal schreef Maarten Trommel het enige ‘Engelse’ doelpunt van ADO op zijn naam. Op 18 maart 1962 scoorde hij thuis tegen SC Enschede na een luchtduel met doelman Dijckmans. De Enschedese doelman belandde met bal in de handen achter de doellijn na een lichte bodycheck van Trommel. Scheidsrechter Piet Roomer kende het doelpunt toe. Het gebeurde zelden dat aan een ‘Engels doelpunt’ goedkeuring werd gehecht. Tegenwoordig fluiten scheidsrechters bijna preventief af, zodra een speler een luchtduel aangaat met een doelman. Dit, onder het mom van ‘het aanvallen van de keeper’. Zeker in de jaren vijftig en zestig en daarna was het in het Engelse voetbal de normaalste zaak van de wereld, dat bij zoiets niet werd gefloten. Integendeel, er werd vaak uit dit soort situatie gescoord. Vandaar de bena18 maart 1962: het ‘Engelse’ doelpunt van Maarten
ming ‘Engels’ doelpunt. Bijgaande foto illustreert de
Trommel tijdens ADO-SC Enschede.
inleiding van het doelpunt van Maarten Trommel tijdens ADO-SC Enschede, die eindigde in 2-2. Maartens knietje in de zij van de doelman roept toch enige twijfel op of de scheidsrechter van dienst destijds juist oordeelde.
12
ADO POST HERINNERING AAN ...
HERINNERING AAN... KEES GOVERS
DIENSTBAAR IN OPTIMA FORMA OUD-ELFTALLEIDER KEES GOVERS OVERLEED OP BIJNA 82 JARIGE LEEFTIJD. HIJ FUNGEERDE IN HET BEGIN VAN DE JAREN NEGENTIG ALS WAT TEGENWOORDIG WORDT GENOEMD TEAMMANAGER VAN ADO 1 (AMATEURS).
Kees Govers koestert de Haagsche Courant Cup, die ADO in 1995 veroverde.
Kees Govers was elftalleider van een zeer succesvol ADO onder de toen beginnende trainer Martin Jol. Hij liet zich kennen als een zeer dienstbaar en hulpvaardig persoon. Hij geloofde ook heilig in Martin Jol en regelde praktisch alles voor hem en de selectie. Jol formeerde en boetseerde een ploeg, waarmee hij succes dacht te hebben en daarbij vond hij ook de
In het tweede seizoen 1992-1993 eindigde ADO met Wilhelmus op de eerste plaats. De beslissingswedstrijd tegen Wilhelmus op het veld van TONEGIDO aan de Voorburgse Rodelaan won ADO met 3-1, waardoor promotie naar het hoogste amateurniveau, de Hoofdklasse, een feit werd. In de Hoofdklasse eindigde ADO als debutant op de tweede plaats achter TONEGIDO en won ook de Districtsbeker (West II) door in Katwijk in de finale te winnen van Quick Boys. Dit betekende, dat in het vierde jaar onder Martin Jol als trainer ADO voor de strijd om de KNVB-beker onder meer speelde tegen Dordrecht’90 (winst van 3-0), FC Den Haag (1-1) en TONEGIDO (verlies van 1-0). Het seizoen 1994-1995 werd afgesloten met het winnen van de Haagsche Courant Cup na winst op Quick in het stadion van DHC in Delft. Martin Jol stapte in de daaropvolgende zomer Martin Jol over naar Scheveningen. Kees Govers ging met hem mee. Met de club van Houtrust beleefden zij opnieuw glorierijke tijden, uitmondend in de landstitel van het zaterdag-amateurvoetbal en het algeheel landskampioenschap van het amateurvoetbal. De laatste jaren genoot Kees Govers van het leven zonder voetbalactiviteiten. Hij verbleef vaak in Ter Aar, waar hij en zijn vrouw een stacaravan hadden, omgeven met veel bloemen en planten en prachtige beelden. En hij toerde graag regelmatig op zijn scooter door de Bollenstreek. Al enkele tientallen jaren kende Kees hartklachten. Niet lang geleden kreeg hij een hartaanval. Desondanks bleef hij tot aan zijn overlijden nog allerlei activiteiten doen.
De selectie van ADO in 1992-1993 met Kees Govers staande geheel rechts.
mensen daaromheen een belangrijke factor. Daar was Kees Govers er een van. Hij verrichtte zijn taak met hart en ziel en kreeg van zijn echtgenote Annie ook alle ruimte en steun. In het eerste seizoen onder Martin Jol (1991-1992) realiseerde ADO promotie naar de eerste klasse van het zondag-amateurvoetbal. De gebeurde na twee beslissingswedstrijden tegen VCS en de nacompetitie. De beslissende wedstrijd tegen Sliedrecht op het complex van SVV in Schiedam werd gewonnen.
ADO 2 met Ger Hup (voorste rij links).
13
HERINNERING AAN... FRANS LEYENDEKKERS
BETROKKEN SUPPORTER EN BUSINESSLID ALS EEN SCHOK KWAM HET BERICHT TOT ONS VAN HET PLOTSELINGE OVERLIJDEN VAN FRANS LEYENDEKKERS OP DE VEEL TE JONGE LEEFTIJD VAN 49 JAAR. HET NIEUWS KWAM BIJ ONZE CLUB HARD AAN. HET RAAKT ONS DIEP. mening klaar over de club en leefde altijd enorm mee. Hij was een onwijs lieve en betrokken man.
Wij koesteren warme herinneringen aan Frans, een groot liefhebber van alles wat met voetbal en vooral ook ADO Den Haag had te maken. We hebben jarenlang op zeer prettige wijze met hem mogen samenwerken. Eerst, toen hij werkte voor Haagmedia, daarna bij Westmedia. We ontvingen Frans altijd met open armen in ons stadion, waar hij tot vorig jaar ook Business Seathouder was.
Bovenal was Frans een vakman en een zeer trouwe leverancier. We kijken met zeer positieve gevoelens terug op de samenwerking met hem en zullen altijd veel respect voor hem blijven houden. Als mediaspecialist, maar zeker ook als mens. We gaan Frans heel erg missen. Wat mooi, dat hij op zijn laatste tocht het Cars Jeans Stadion aandeed en velen hem in deze bijzondere tijd dáár toch op grootse wijze de laatste eer konden bewijzen.
Frans ademde voetbal en was zichtbaar op zijn plek bij ADO Den Haag. Voor hem blokten we vaak twee uren in plaats van één uur in de agenda, omdat we eindeloos over het spelletje konden doorpraten. Frans had altijd zijn
14
ADO POST HERINNERING AAN ...
HERINNERING AAN... MAARTEN DEN HEIJER
ZIJN FINEST HOUR: SPELEN TEGEN JIMMY GREAVES NA EEN PERIODE VAN AFNEMENDE GEZONDHEID OVERLEED OP 18 APRIL ONS OUD-LID MAARTEN DEN HEIJER. HIJ BEREIKTE DE LEEFTIJD VAN 80 JAAR
Het kampioensteam van ADO’s A1-junioren in 1955-1956 met Maarten den Heijer, staande tweede van rechts, geflankeerd door trainer Rinus Loof en doelman Arie Bakker.
Halverwege de jaren vijftig kwam Maarten den Heijer van RVC naar ADO. Bij de Rijswijkers onderscheidde hij zich als spits, maar bij ADO belandde hij al snel in de verdediging. Als rechtsback ontpopte hij zich al een goede, loyale, enthousiaste speler, die bovenal de rust bewaarde. Voor hem was geen rol weggelegd in het betaalde voetbal, ook al deed hij wel een keer mee in het tweede elftal. Hij was er trots op, toen het shirt met nummer 4, het rugnummer van George van Rosmalen, te mogen dragen. Een dierbare herinnering bewaarde hij aan een optreden in het hoogste jeugdteam, dat uitkwam op het Internationaal Jeugdtoernooi tegen Chelsea waar
Jimmy Greaves een onvergetelijke hoofdrol vertolkte. De langste tijd bracht hij door in de hogere amateurelftallen van ADO. Hij speelde jaren samen met Arie Bakker, Jan Meij, Harry Suiker en Hans Wijnants. In de jeugd speelde hij behalve met genoemde spelers ook met Fred Eckhardt, Peter Hoet, Hannie Aardse en Alex Hoff. Joop van den Bogert fungeerde van dat jeugdteam als leider. Ook in de senioren kwam hij uit voor teams met illustere namen als Nico de Wit, Carol Wolsheimer, Ed Boon en Gerard Slager. Zakelijk onderscheidde Maarten den Heijer zich als één van de eersten, die in Den Haag met de zogenaamde ‘witte pompen’ begon. In een benzinestation aan de Waldeck Pyrmontkade bracht hij merkloze benzine goedkoper op de markt. Dat was destijds een zeer gewaagde stap. Hij hield dit overigens jarenlang vol. Maarten den Heijer was jarenlang een vaste bezoeker van de PensionADO-dag. Hij keer er elke keer naar uit om oude voetbalvrienden daar te ontmoeten. Toen zijn gezondheid afnam bleef hij toch komen, hierbij gesteund door zijn broer Wim. Maarten leed aan de ziekte van Parkinson en de laatste tijd kwam daar een vorm van dementie overheen. Dit was de oorzaak, dat hij op de laatste PensionADO-dag vorig jaar ontbrak.
Maarten den Heijer (rechts) met broer Wim tijdens een bijeenkomst van de ADO-PensionADO’s.
15
TERUG- EN VOORUITBLIK
ANNE SELLIES: VAN MOZAMBIKAANS BETON NAAR DE WINNENDE TEGEN AJAX MET DE WINNENDE GOAL TEGEN AJAX VIERDE BELOFTE ANNE SELLIES DIT SEIZOEN HAAR OFFICIËLE DEBUUT VOOR DE HOOFDMACHT VAN ADO DEN HAAG VROUWEN. AAN DIE TREFFER GING EEN VEELBEWOGEN WERELDREIS VOORAF.
Een futsalteam in de Mozambikaanse hoofdstad Maputo is niet de het meest voor de hand liggende startpunt voor een Nederlandse voetballoopbaan. Anne Sellies was daar op haar achtste met haar oudere broer gaan spelen, nadat hun moeder als plaatsvervangend hoofd ontwikkelingssamenwerking op de ambassade van Nederland in Mozambique aan de slag was gegaan. ‘Inter Maputo was de club in de buurt. Wij speelden daar kleine partijtjes in de zaal of buiten op een mooi betonnen veld in gemengde teams met voornamelijk jongens.’ Anne combineerde dat later met schoolvoetbal voor de Internationale Amerikaanse School in Maputo, om te beginnen met meiden van haar leeftijd in het junior varsity team. ‘Toen bleek dat ik er uitsprong, ben ik overgeheveld naar het varsity team van oudere meiden.’
Mozambique geen sprake, we deden maar wat.’ Anne moest vooral in het begin erg wennen aan zaken als het belang van tactiek, looplijnen en positiespel, maar slaagde er als behendige aanvalster spoedig in zich te onderscheiden door haar voeten te laten spreken. Zo kwam zij al snel te spelen tussen de veel oudere meiden van de MA1, werd zij gescout voor de selectieteams van de KNVB en maakte zij na een jaar de overstap naar de C1 van de jongens. In dat team kwam zij ook in beeld voor het Centrum voor Topsport en Onderwijs Amsterdam, waar zij het voetbal met een andere opleiding kon combineren. Afgescheurd Toen Anne na een stagejaar al op het punt stond naar het CTO Amsterdam te verhuizen, gooide een gescheurde kruisband flink roet in het eten. Bij Ter Leede begon voor haar een heel lange weg terug naar herstel, die nog eens moest worden verlengd toen zij opnieuw door haar knie ging en een operatie onafwendbaar was. Alsof dat niet genoeg was, werd zij daarna bij het CTO getroffen door een afgescheurde kruisband aan de andere knie. Bovendien kreeg zij kort daarna te horen dat het CTO Amsterdam ging stoppen. ‘Toen had ik het echt zwaar.’ Toch vond Anne met de steun van haar ouders
Cultuurschok Op haar twaalfde teruggekeerd in Nederland was Ter Leede aan Anne's vader aanbevolen als een goede club voor zijn talentvolle dochter. ‘Daar kwam bij dat er in Oegstgeest ook een goede internationale school in de buurt was.’ De overgang naar de Nederlandse voetbalschool was in eerste instantie wel goed voor een cultuurschok. ‘Ik was gewend dat alles direct naar voren ging, aan lekker rennen met de bal. Van tactiek was in 16
ADO DEN HAAG POST TERUG - EN VOORUITBLIK
snel weer de motivatie en drive om alles uit het voetbal te halen. ‘Op welk niveau dat zou zijn, maakte op dat moment niet uit.’Met andere speelsters van het CTO vorig seizoen overgestapt naar het beloftenteam van Ajax maakte Anne eerst pas op de plaats. ‘Omdat die overgang voor mij weer een grote verandering was, de staf mijn situatie niet goed kende en ik in m'n eentje aan mijn revalidatie moest werken, raakte ik het plezier in het voetbal kwijt.’ Anne deed daarom een stap terug. Een oud-ploeggenoot van Ter Leede en het CTO, Lizzy Mastemaker, maakte haar voorzichtig warm voor een rentree bij de beloften van ADO Den Haag Vrouwen. ‘Zij zei vaak dat zij het daar super leuk vond en ik het er altijd kon proberen.’
gericht op het terugkomen van mijn kruisbandblessure en weer lekker voetballen.’ Met plezier kwam Anne na de winterstop ook weer tot topprestaties. Op trainingskamp met de hoofdmacht luisterde zij haar eerste optreden als invalster op met twee treffers binnen één minuut. Met de beloften smaakte zij het genoegen van goals en overwinningen in achtereenvolgende duels met Feyenoord, PSV en Ajax. Toegevoegd aan de A-selectie maakte Anne vervolgens in de uitwedstrijd tegen Ajax voor de Eredivisie Cup haar officiële debuut. Toen de doelvrouw van de Amsterdammers in de voorlaatste minuut Jannette van Belen van scoren hield, nam Anne in de rebound de winnende treffer voor haar rekening. ‘Het enige wat ik dacht, was: die bal moet erin. Toen ik me daarna omdraaide, kon ik eerst niet beseffen dat ik echt had gescoord. Pas na afloop kwam het bij me binnen.’ Anne is vooral blij dat ze na drie jaar niet te hebben gevoetbald nu het gevoel heeft dat zij terug is op haar oude niveau en hoopt volgend seizoen deel uit te maken van de hoofdmacht. ‘Het lijkt erop dat alle pech niet voor niets is geweest. Wat ik nu heb meegemaakt, maakt het allemaal waard.’
Plezier op 1 Trainer Stephan Vos van de beloften, die Anne nog kende van de KNVB-selectieteams, nam zijn vroegere pupil dit seizoen graag in zijn selectie op. Voor Anne had het terugvinden van het plezier in het voetbal in het begin de hoogste prioriteit. ‘Vroeger dacht ik aan presteren en selecties voor vertegenwoordigende elftallen, maar dat heb ik hier geprobeerd los te laten. Mijn focus was
Anne Sellies stuift Ajacieden voorbij.
17
27 DECEMBER 1970:
BIJZONDERE BENEFIET IN ZUIDERPARK
Het gelegenheids-Oranje en de buitenlandse profs in de Eredivisie gebroederlijk op de foto voor de bijzondere benefiet in het Zuiderpark.
IEDERE ADO’ER DIE HET NUMMER VAN 8 APRIL VAN VOETBAL INTERNATIONAL ONDER OGEN HAD, ZAL HET ZIJN OPGEVALLEN. EEN GROTE FOTO VAN EEN BESNEEUWD ZUIDERPARK MET DAAROP EEN GECOMBINEERDE TEAMFOTO VAN EEN GROOT AANTAL, MET ELKAAR DOLLENDE SPELERS. SOMMIGEN GEHEEL IN HET WIT EN ANDEREN MET EEN ORANJE TRAININGSPAK. OP DE FOTO HERKENDEN WE EEN AANTAL ADO-SPELERS. HARALD BERG IN HET MIDDEN, BESCHEIDEN GEHURKT IN HET WIT. EEN SERIEUS KIJKENDE AAD MANSVELD EN EEN HALF VERSCHOLEN WYTZE COUPERUS. HET NEDERLANDS ELFTAL IN HET ZUIDERPARK! HOE ZAT DAT OOK AL WEER?
Het merendeel van de 808 officiële interlands die het Nederlands elftal tot dusver speelde, werd afgetrapt in de Kuip (124 wedstrijden). Oranje deed ook veel andere steden en stadions aan. De Galgenwaard in Utrecht (7) en het Gelredome in Arnhem bijvoorbeeld (5 interlands), de Nijmeegse Goffert (3), Spangen in Rotterdam (2) en het stadion van Willem II (2). En zelfs het Abe Lenstra Stadion in Heerenveen, de Deventer Adelaarshorst,
de Baandert in Sittard, de Twentse GrolschVeste en het Groningse Oosterpark. Overgeslagen Opvallend is dat de stad Den Haag, toch de derde stad van Nederland, bijna consequent door de (K)NVB werd overgeslagen als het ging om toewijzing van interlands. Op de legendarische en nog steeds bestaande Diepput
18
ADO DEN HAAG POST BENEFIET
van HVV speelde Nederland in 1907 en 1908 twee interlands. En het niet minder legendarische Houtrust was de plaats van handeling van één van de beroemdste wedstrijden die Oranje ooit speelde. Voor ruim 16.500 toeschouwers werd meer dan een eeuw geleden voor de eerste keer in de voetbalgeschiedenis de Engelse (amateur) ploeg met 2-1 geklopt. Normaal gesproken zou een dergelijke uitslag Houtrust direct tot een soort lievelingsstadion hebben moeten maken. Maar dat gebeurde niet. Mede door het begin van de Eerste Wereldoorlog werd de ontmoeting van Paasmaandag 24 maart 1913 de enige keer dat Houtrust gastheer van het Nederlands elftal was. En tegelijkertijd ook de laatste interland van Oranje op Haagse bodem. Inmiddels ruim 107 jaar geleden…
grootste voetbaltalenten van die tijd: Johan Cruijff (die drie keer zou scoren) en de één keer doel treffende Willy Dullens van Sittardia. Wat ze in 1966 niet zagen waren oranje shirts. Nederland speelde die avond voor de gelegenheid in een roodwitte outfit. Het zou nog bijna vijf jaar duren voordat een ander officieus Nederlands elftal in het Zuiderpark daadwerkelijk oranje zou dragen. Dat gebeurde op 27 december 1970, de dag van de foto van de hierboven beschreven en in Voetbal International nu gepubliceerde groepsfoto. Op die zondag na Kerstmis speelde een Oranjeteam een benefietwedstrijd tegen een ploeg van in Nederland voetballende buitenlanders. En wat voor ADO zo bijzonder was: in de tweede helft voetbalden liefst vier ADO-spelers tegelijkertijd in dat officieuze Nederlands elftal, terwijl de vijfde ADO-ster (de Noor Harald Berg) de uitblinker was bij de tegenstander. En ze maakten ook nog eens drie van de vijf doelpunten.
In het Zuiderpark werd dus nooit een officiële interland gespeeld; wèl speelde het Nederlands elftal twee niet officiële wedstrijden. Opvallend genoeg beide keren op een bevroren en met sneeuw bedekte ondergrond. En even opvallend is het feit dat het beide keren een wedstrijd met een historische betekenis was.
We gaan eerst even terug in de tijd, gedeeltelijk gebaseerd op het door Frans van den Nieuwenhof voor VI geschreven historische artikel. In de eerste maanden van 1970, zo schreef Voetbal International begin april, was de maatschappelijke positie van clubs e n spelers in het profvoetbal zwaar onder druk komen te staan. Een groot gedeelte van de bedrijfstak stevende af op een faillissement. Inspraak en autoriteit stonden op gespannen voet met elkaar. Wie was nou eigenlijk de baas van het betaalde voetbal? De KNVB, de spelers of de clubs? Of toch de overheid die op gemeentelijk niveau en via de Toto voor subsidiëring zorgde? (…)
De 7.000 man die op de avond van dinsdag 9 februari 1966 de moeite hadden genomen om naar de oefenwedstrijd tussen het Nederlands elftal en Racing Strasbourg te komen kijken, waren getuige van een stukje voetbal
Kantelpunt Het jaar 1970 vormde in dat opzicht een kantelpunt voor de ontwikkelingen die nog zouden volgen. Wat zich in de late sixties had aangekondigd, werd nu realiteit. Er ontstond een nieuwe maatschappelijke dynamiek, die zou leiden tot verdeeldheid. Niet de economische wetten, maar de ideologie leek te regeren in dit land van destijds 13 miljoen inwoners. Emancipatie en immigratie waren grote maatschappelijke thema’s. Intussen vonden Ajax en Feijenoord aansluiting bij de Europese top. Voetballers werden mondiger en eisten meer geld, met Johan Cruijff als hun voornaamste ambassadeur.
geschiedenis. Hoewel het die avond steenkoud was zullen ze alleen daarom al geen spijt van hun bezoek hebben gehad. Ze zagen veel treffers (7-0) en het eerste optreden in het Nederlands elftal van twee van de
De werknemers hadden spreekrecht gekregen sinds de VVCS een jaar eerder door de KNVB was erkend als officiële gesprekspartner over sociale kwesties. Een van de grote thema’s was de herstructurering van het
Het Oranje van de benefiet in het Zuiderpark met de ADO’ers Aad Mansveld (staande 3e van rechts), Harry Vos (staande 2e van rechts), Lex Schoenmaker (gehurkt 3e van rechts) en Wytze Couperus (gehurkt geheel links).
19
betaalde voetbal, waar de KNVB naar streefde. Drie profdivisies waren volgens de bond te veel van het goede in een tijd dat tal van clubs met grote financiële problemen kampten. De VVCS was het daarmee eens, ze wilde alleen niet dat die verenigingen zouden terugkeren naar het amateurvoetbal, maar in een ‘klasse van onafhankelijken’ zouden belanden. Daardoor kon de transitie meer geleidelijk verlopen.
mening dat de positie van voetballers niet al te belangrijk moest worden gemaakt. Daartegenover stond zijn begrip voor de clubs: ‘Dat jongens die amper een gat kunnen schoppen in een natgespannen krant met hoge eisen naar clubs durven stappen, vind ik een onbegrijpelijke zaak. Veel van die knapen zouden blij moeten zijn dat nog zoveel clubs de moed hebben om betaald voetbal te bedrijven.’
En dan was er nog de opkomst van de voetbalwerkgeversorganisatie FBO, die pleitte voor verdere subsidiëring van het betaalde voetbal door de inkomsten uit de Toto niet alleen naar de KNVB te laten terugvloeien, maar ook naar de clubs. Die opvatting stond weer haaks op de gedachten van vakbond VVCS, die vond dat juist de spelers daarvan moesten profiteren, omdat het publiek voor hen naar de wedstrijden zou komen.
Resultaten Uiteindelijk zouden alle discussies ook directe resultaten opleveren. Zo kwam de FBO met de KNVB overeen dat de bond de spelers van het Nederlands elftal voor het eerst zou gaan betalen (duizend gulden per interland) en later dat jaar sloeg de KNVB een sponsor aan de haak voor het Nederlands elftal. Autobedrijf Ford zou een ton gaan investeren, waaruit de wedstrijdpremies zouden kunnen worden betaald. Ook de TV-gelden gingen omhoog. Van 250.000 gulden per jaar naar 800.000 gulden voor twee jaar. Pas aan het einde van 1970 leken de clubs en de spelers hun strijdbijl neergelegd te hebben en nam Voetbal International het initiatief om in het Zuiderpark een benefietwedstrijd te organiseren, waarbij de opbrengst ten goede zou moeten komen aan zowel de FBO als de VVCS. Het moest een wedstrijd worden waarin het Nederlands elftal uit zou komen tegen een team van buitenlandse voetballers in de Eredivisie. Een mooi plan, dat uitmondde in een fikse ruzie. De ontmoeting werd het vervolg van ‘de oorlog’ waarin spelers en clubs zo’n vijftig jaar geleden in verwikkeld waren geraakt. Het gevolg: noch de FBO, noch de VVCS zijn uiteindelijk rijk geworden van die wedstrijd van de 27ste december 1970.
Aad Mansveld ontwijkt een tackle van Arno Ernst, maar moet nog Vladimir Ciric voorbij zien te komen.
In het links georiënteerde Voetbal International kwam hoofdredacteur Joop Niezen (oud-doelman van ADO) eind maart 1970 met een ‘alternatief plan voor een doodzieke’, zoals de kop boven zijn artikel luidde. Hij pleitte onder meer dat er een Financieringsfonds Betaald Voetbal zou moeten komen, zodat mogelijke geldschieters (het rijk, gemeenten, bedrijven, de KNVB, de NOS en de Toto) de zekerheid zouden hebben dat hun geld goed zou worden besteed. Nadat de KNVB afwijzend had gereageerd op een vraag van de FBO om financiële steun te geven aan de clubs werd de kwestie tot op regeringsniveau besproken. Henk Zon, de voorzitter van Excelsior, lid van het sectiebestuur betaald voetbal en voorzitter van het overlegorgaan tussen KNVB, VVCS en FBO, was publiekelijk van
In de krant De Tijd zou de legendarische sportverslaggever Maarten de Vos aan de vertoning een uiterst kritische beschouwing wijden: ‘De benefiet is er gekomen. Maar vraag niet ten koste waarvan. Door het organiseren van zo'n wedstrijd is het deksel gelicht van de put waaruit, zo is duidelijk aan de houding van topleiders (Ajax en Feyenoord met name), een zeer onwelriekende geur is opgestegen. Het betaald voetbal zette zichzelf in alle onvolwassenheid te kijk. Niet omdat de amper 7.000 kleumende toeschouwers juist genoeg geld aandroegen om nog net iets over te houden. Wel, omdat gebleken is dat sleutelfiguren in de voetbalwereld onbekwaam zijn voor het uitoefenen van hun zware taak.’
20
ADO DEN HAAG POST BENEFIET
Willy Lippens neemt namens Oranje doelman Istvan Kenderesi onder vuur.
Dat de recette beperkt bleef tot een bedrag van 25.000 gulden bruto was vooral het gevolg van het besluit van (aanstaand Europees kampioen) Ajax en van (wereldkampioen) Feyenoord om de wedstrijd te boycotten door geen spelers ter beschikking te stellen. Hun houding stak schril af bij die van de toenmalige koploper ADO en van FC Twente, die de wedstrijd juist enthousiast ondersteunden. De KNVB durfde niet te kiezen en gaf, met uitzondering van de secretaresse van secretaris Jan Huijbregts, geen acte de présence.
Ente’. De bijnaam dankte hij aan zijn opmerkelijk waggelend loopje. In de Bundesliga was de geboren Nederlander destijds een geweldige sensatie. Als topscorer van het toen prominente Rot Weiss Essen bleek hij de schrik van iedere verdediging. Er werd destijds in de media flink gespeculeerd over de vraag of Lippens een verrijking zou zijn voor Oranje. Iets, dat volgens de lezers van VI beslist het geval was. Zij mochten destijds immers meebeslissen over de samenstelling van Oranje in deze benefiet en kozen in groten getale voor selectie van de 25-jarige, bijna alleen maar Duits sprekende aanvaller. Hoewel hij op die 27ste december niet zou scoren, had de publieke keuze voor de in Kleef wonende Lippens ook KNVBbondcoach Fadrhonc gealarmeerd. Toen begin 1971 Jan Mulder geblesseerd moest afzeggen voor de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Luxemburg mocht Lippens daadwerkelijk debuteren. Hij maakte zelfs het openingsdoelpunt in de met 6-0 gewonnen wedstrijd. Het zou zijn enige interland blijven, vooral omdat Rinus Israel, Wim van Hanegem en een aantal andere internationals er niets voor voelden dat ‘een Duitser’ de plek zou gaan innemen van ‘hun maatje’ Piet Keizer. Bondscoach Fadrhonc had destijds veel te weinig persoonlijkheid
Maling Hoewel hij niet mocht meevoetballen had Feyenoorder Willem van Hanegem maling aan de boycot van zijn club. Willem kwam uit solidariteit zijn steun betuigen met de minder betaalde profs en deed dat onder meer door het verrichten van de aftrap en het vrolijk poseren op die begin april in VI gepubliceerde elftalfoto van het alternatieve Oranje. Gekozen Meest vooraanstaande speler in de Oranje-ploeg van december 1970 was Willy Lippens, bijgenaamd ‘Die 21
om de zwaar gediscrimineerde Lippens te beschermen. Achteraf had Die Ente veel spijt van zijn keuze voor Oranje. En ook was hij wellicht dankbaar dat een enige tijd in de lucht hangende transfer naar òf Feijenoord òf Ajax nooit was doorgegaan. Zeker is dat zijn internationale loopbaan voor een speler met zijn kwaliteiten veel te kort is geweest. Zijn spijt werd later nog groter, toen de Duitse bondscoach Helmut Schön hem vertelde dat hij – als Lippens beschikbaar was geweest – de aanvaller mogelijk geselecteerd had voor het WK van 1974.
Voor de ploeg van buitenlanders – die onder leiding stond van Arie de Vroet - begonnen de volgende spelers aan de wedstrijd: doelman István Kenderesi (FC Twente), Vojo Gardasovic (PEC), Arno Ernst (Fortuna SC), Vladimir Ciric (SVV), Stefan Szefer (MVV), Harald Berg (ADO), Janusz Kowalik (Sparta), Antal Nagy (FC Twente), Pepe Fernandez (PEC), Bjarne Jensen (GVAV) en de speciaal die ochtend naar Nederland gevlogen Deen Jürgen Kristensen van Sparta.
Vaststaat dat de afwezigheid van de spelers van Ajax en Feijenoord een aantal voetballers van ADO de gelegenheid gaf zich te onderscheiden. Na een fantastische reeks wedstrijden stond de Haagse club eind december 1970 op kop in de Eredivisie. Wel was het bij de Haagse koploper inmiddels wat gaan piepen en kraken, was het spel minder vloeiend en kon geen van de in december gespeelde Eredivisiewedstrijden worden gewonnen. In het Zuiderpark hielden Excelsior |(0-0) en FC Twente (1-1) ADO op een gelijkspel. Sparta bracht ADO op Spangen de eerste nederlaag van het seizoen toe (4-2).
Behalve Thie (die overigens speelde met een jack met NEDERLAND op de rug) waren ook nog Spartaan Dries Visser (voor Pahlplatz) en NAC-verdediger Atie Graauwmans (voor Lippens) invallers bij Oranje. Ivan Mráz van MVV kwam bij de buitenlanders in de tweede helft Jensen vervangen, terwijl Josef Jelinek (Go Ahead) ging spelen op de positie van Ciric. Samengeraapt Hoewel er daadwerkelijk sprake was van een samengeraapt zooitje, slaagden de buitenlanders er uiteindelijk toch in de benefietwedstrijd met 2-3 te winnen. Overigens pas nadat Wytze Couperus na 29 minuten Oranje aan de leiding had geschoten De ADO-spits was in stelling gebracht door een fraai solerende Theo Pahlplatz en tikte de rood-zwart gekleurde bal behendig in het doel aan de Moerwijkzijde. Nog voor de rust maakte de Deen Bjarne Jensen van FC Groningen (37’) gelijk. In de tweede helft passeerden Antal Nagy (59’) en Harald Berg (72’) Ton Thie. Vlak voor het einde werd Lex Schoenmaker de derde ADO-speler die scoorde. Vlak voor tijd mocht hij van scheidsrechter Lau van Ravens van 11-meter aanleggen, nadat de opgerukte Aad Mansveld door Stefan Szefer onderuit was gehaald. Uiteraard faalde de (toen) langharige penaltyspecialist niet.
Toch had ADO in de maanden ervoor gespeelde wedstrijden zó véél indruk gemaakt, dat liefst vijf spelers door de VI-lezers voor de benefietwedstrijd werden geselecteerd. ADO’s Noorse spelverdeler Harald Berg was meteen al de sterspeler van ‘de buitenlanders’, terwijl Aad Mansveld, Lex Schoenmaker en Wytze Couperus bij Oranje in de basis stonden. Ton Thie was de reservekeeper die in de tweede helft Piet Schrijvers verving, waardoor er 45 minuten liefst vier ADO-spelers tegelijkertijd in het Nederlands elftal stonden. Oranje begon op 27 december 1970 in het Zuiderpark met de navolgende ploeg: Piet Schrijvers (FC Twente) – Epi Drost (FC Twente), Aad Mansveld (ADO), Daan Schrijvers (NAC), Harry Vos (ex-ADO en toen PSV) – Kick van der Vall (FC Twente), Lex Schoenmaker (ADO), Theo Pahlplatz (FC Twente) Ad Brouwers (NAC), Wytze Couperus (ADO) en Willy Lippens (Rot Weiss Essen). Het NAC-duo was op het allerlaatste moment opgeroepen voor Jan Groenendijk (FC Utrecht) en Hans Venneker (Sparta), die niet fit genoeg waren om op het hard bevroren veld te spelen.
22
ADO DEN HAAG POST CHINA
PAUL VAN LITH: SLALOMMEN TUSSEN DE ENE EN DE ANDERE CORONACRISIS ADO’S OUD-JEUGDCOÖRDINATOR PAUL VAN LITH IS WERKZAAM BIJ BEIJING SINOBO GUOAN. HIJ VERTOEFDE EVEN IN NEDERLAND, TOEN IN CHINA DE CORONACRISIS IN ALLE HEVIGHEID OM ZICH HEEN GREEP EN MOEST TERUGKEER NAAR BEIJING UITSTELLEN. HET UITSTEL DUURDE ZEVEN WEKEN. VLAK VOORDAT IN NEDERLAND DE INTELLIGENTE LOCKDOWN WERD INGEVOERD WAS PAUL AL OP WEG NAAR CHINA, WAAR DE MAATREGELEN JUIST WERDEN AFGESCHAALD. HIERONDER ZIJN VERHAAL, DAT MISSCHIEN WEL EEN VOORBODE VERBEELDT, DIE WIJ IN NEDERLAND OOK STAAT TE WACHTEN, ZODRA WIJ WEER MOGEN… Nadat ik op 4 januari vanuit Nederland weer naar China was gevlogen bleef ik enkele dagen in Beijing om onze trainingskampen in Sharjah (VAE) en Sanshui (China) voor te bereiden die we in februari zouden hebben. Hierna vloog ik naar Kunming alwaar onze onder 16 tot en met het tweede elftal een trainingskamp hadden. In Kunming hoorden we de eerste berichten over het virus in Wuhan.
Aankomst op de luchthaven in Beijing
onze club kregen ik het bericht dat we voorlopig in Nederland moesten blijven en vanuit daar moesten werken. Ik ging verder met de voorbereiding van onze trainingskampen in Sharjah en Sanshui, maar helaas konden deze trainingskampen uiteindelijk niet doorgaan. Mijn korte verblijf in Nederland van vijf dagen werd uiteindelijk bijna zeven weken. Gedurende deze periode hebben we onder meer een aantal trainingskampen in de Verenigde Arabische Emiraten, Europa en China voorbereid. Echter, om diverse redenen konden deze geen van alle doorgang vinden. Voordeel van mijn verblijf in Nederland was dat ik, op AZ-uit na, alle wedstrijden van ADO Den Haag heb kunnen bezoeken.
Beijing Guoan onder 19 traint in Kunming en Hagenaar Jason Vermeer kijkt toe
Na het trainingskamp vertrok iedereen rond 23 januari naar huis om Chinees Nieuwjaar te vieren. Ik besloot naar Nederland te vliegen om vijf dagen thuis te zijn, omdat in Beijing niks te beleven was gedurende Chinees Nieuwjaar. Bij aankomst op Schiphol was er geen enkele (gezondheids)controle en kon ik gewoon naar huis gaan. Gedurende het Chinees Nieuwjaar werd de impact van het virus pas echt groot in China. In eerste instantie werd de schoolvakantie met drie dagen verlengd. Uiteindelijk ging alles dicht in Beijing en was er een lock-down. Van
Begin maart werd de situatie in China beter en kwam het leven in Beijing weer een beetje opgang. Vanuit de club kregen we een seintje dat we weer konden komen en op 13 maart vloog ik met China Southern Airlines naar 23
Gedurende mijn quarantaine planden we een trainingskamp in Tangshan (op 2,5 uur rijden van Beijing), omdat in deze stad onze Chinese collega’s die niet uit Beijing komen niet in quarantaine hoeven en ze een mooi sportcomplex hebben. De stad Beijing heeft het beleid dat iedereen die van buiten Beijing komt eerst twee weken in quarantaine moet voordat je de stad in mag. Het was onzeker of we na het trainingskamp in Tangshan weer in quarantaine in Beijing moesten maar dit risico wilden we nemen omdat we zo weer konden starten met trainen. De planning was dat we in Tangshan zouden blijven tot we weer zonder quarantaine naar Beijing zouden kunnen maar niemand wist hoe lang dat zou zijn.
Mannen in witte pakken brachten mij naar mijn compound
Beijing. In Beijing aangekomen kom je in een heel andere wereld. Vele tientallen mannen en vrouwen in witte pakken staan je op te wachten op de luchthaven en nemen het vooraf ingevulde vragenformulier met je door. Na vele temperatuurchecks werd ik uiteindelijk met een bus naar een groot complex in Beijing gereden alwaar iedereen per district werd ingedeeld. Nadat weer alles gecontroleerd was en ik nogmaals was geregistreerd werd ik door mannen in witte pakken met een busje naar mijn compound gebracht.
Vergadering op een terras in Beijing
Na twee weken was mijn quarantaine voorbij en kon ik eindelijk buiten mijn compound kijken hoe het in Beijing was. In de stad was het nog redelijk rustig. Langzaam kwam alles weer opgang. Iedereen draagt mondkapjes en overal waar je komt wordt je temperatuur gemeten en word je geregistreerd. Verder heb ik een app op mijn telefoon waarop staat hoe mijn situatie is en of ik naar buiten mag. Dit is wel even anders dan in Nederland, maar het geeft een veilig gevoel. Sinds ik uit quarantaine was heb ik de tijd gebruikt om vanuit mijn appartement te werken en bij te praten met mijn collega’s van Beijing Sinobo Guoan en het houden van enkele vergaderingen in de buitenlucht.
Overal in Beijing is er temperatuur controle
Bij mijn compound aangekomen moest ik mij opnieuw aanmelden. Ik moest verplicht twee weken in quarantaine in mijn appartement. Ik heb hiermee nog geluk gehad, want enkele dagen later besloot de Chinese overheid dat iedereen in speciale hotels in quarantaine moest bij aankomst in China. Collega’s die een week na mij kwamen moesten daardoor hun quarantaine in een hotel ondergaan. Op dit moment is de situatie nog strenger en mogen buitenlanders voorlopig China niet meer binnen.
Een week voor het vertrek naar het trainingskamp in Tangshan kregen we het bericht dat de lokale overheid toestemming gaf aan Beijing Sinobo Guoan om terug te keren naar ons jeugdcomplex in Beijing. Ons jeugdcomplex is op het paralympisch sportcentrum in Beijing. Na overleg binnen de club hebben we besloten om niet op trainingskamp naar Tangshan te gaan maar om 24
ADOHAAG DEN HAAG POST CHINA POST TERUGBLIK ADO DEN
blijven en zit er een lege tafel tussen twee bezette tafels. Op het paralympisch complex mogen per tafel nog maar de helft van het aantal personen zitten. Op 21 april zijn onze spelers en stafleden die niet in Beijing wonen aangesloten en daardoor konden op 22 april de groepstrainingen en de voorbereidingen op het seizoen (wanneer dat begint is nog niet duidelijk) beginnen van onze onder 16 tot en met het tweede elftal.Donderdag 23 april startte ook onze jongste jeugd (O12 – O15) met trainen maar vanwege veiligheidsredenen was dat niet op ons jeugdcomplex maar op een ander complex in Beijing zodat we niet te veel mensen op dezelfde plek hadden. Het eerste elftal van Beijing Sinobo Guoan is al enkele weken in training in Kunming. De verwachting is dat half
Oud ADO Den Haag performance trainer Michiel ten Haken leidt de training
ervoor te kiezen de training te hervatten op ons eigen jeugd-complex. Dit lijkt simpel maar in praktijk was dit het niet. Doordat we in Beijing gingen trainen moesten alle spelers en stafleden die niet uit in Beijing komen eerst twee weken in een hotel in quarantaine voordat ze naar het jeugdcomplex mochten gaan. Binnen onze opleiding gaat het hierbij om ongeveer 60 personen. Vanuit het paralympisch sportcentrum waren er wel veiligheidseisen voordat we de trainingen mochten hervatten. Iedereen moest verplicht op het complex blijven en mocht het complex maar een keer per week verlaten. Na onderhandelingen vanuit de club kreeg ik en enkele andere collega’s toestemming dat we dagelijks het complex op en af mogen en thuis kunnen slapen. Voordat het zover was werden we wel uitgebreid gecheckt en moest ik nog een verklaring van mijn compound over mijn quarantaine overleggen en heb ik een Covid-test ondergaan.
Stanley Menzo leidt de training van het tweede elftal van Beijing Sinobo Guoan
juni de CSL (Chinese Super League) zal starten. Of dat met of zonder publiek zal zijn is op dit moment nog niet bekend. Wanneer en of de Asian Champions League hervat wordt is ook nog niet bekend. Op dit moment heeft Beijing Sinobo Guoan pas een wedstrijd in de groep gespeeld. Dat was de uitwedstrijd tegen Chiangrai FC, de kampioen van Thailand. Beijing Sinobo Guoan won met 0-1. Het wordt dus een druk halfjaar vol voetbal in China. Immers, in december moet alles afgerond zijn omdat we hier met kalenderjaar-competities werken.
Nadat dit allemaal goed was gegaan konden we op maandag 13 april starten met een kleine groep spelers en trainers die in Beijing wonen. De overigen zaten tot en met 20 april in quarantaine. De eerste week hebben we gebruikt om alles in orde te krijgen voor het nieuwe seizoen qua materialen en kleding. Vanuit de club was er een professioneel boekwerk gemaakt om onze spelers en staf voor te lichten over de veiligheidseisen die er op het paralympisch complex gelden. Qua trainingen zijn er geen beperkingen en kan er normaal getraind worden. De 1,5 meter maatschappij die momenteel in Nederland geldt is er minder in Beijing. Hier gaat het vooral om testen (temperatuur en virus), ongeveer een meter afstand houden en het dragen van mondkapjes. In de horeca moeten mensen op afstand
Vanuit Beijing wil ik iedereen van ADO Den Haag tijdens de coronacrisis sterkte wensen en hoop jullie allen gezond en wel weer te zien in betere tijden.
25
FOTO VAN 1995 Het nieuwe Haagse stadhuis was net klaar, op die dag in augustus 1995. De officiĂŤle opening zou pas op 8 september zijn. Toch toog de selectie van FC Den Haag naar de gloednieuwe creatie van de Amerikaanse architect Richard Meier met zijn bijzondere decor en de naam IJspaleis zou krijgen. En de fotografen maakten er gebruik van om de geelgroene ploeg vanuit diverse invalshoeken te vereeuwigen onder grote belangstelling van de schaftpauze houdende gemeenteambtenaren op de loopbruggen.