ACİL TIP BÜLTENİ
ama benim tek kelime bile konuşacak halim kalmamıştı. O gecenin ilerleyen saatlerinde yoğun bakıma alınıp entübasyon sınırında olduğumu düşünerek, sosyal medyadan durumumu özetleyen ve konuşamayacağım için telefonları açamadığımı bildiren bir bilgi paylaştım. Yangına körükle gittiğimin farkında değildim. Beni merak edenleri daha da merak içinde bırakmıştım. Hem anlık mesaj ileti programıma, hem de hikayeme benimle ilgili güzel anıları olan dostlarım ekleme yapıyor, umut aşılıyorlardı yorumları ile. O halsizlikle gecenin soğuk sessizliğinde uyuya kalmışım. Sabah olunca içeriye ilacımı vermek için gelen hemşire hanımın seslenmesi ile uyanmıştım. Ateşimi ve tansiyonumu ölçülüp, ilacım aldıktan sonra tekrar uyumaya dalarken kendimi bir önceki geceden hallice hissediyordum. Tedavimin dördüncü günündeydim ve artık nispeten bir şeyler yiyebilecek duruma gelmiştim fakat halsizlik ve öksürük geçmiyordu. Yine çok halsizdim ama en azından elime telefonu alıp aileme ve arkadaşalarıma mesaj ile geri dönemeye başlamıştım. O akşam anlık mesajlaşma grubunda paylaşılan bir yazıda Acil tıbba haketmedği bir yorumda bulunulduğunu okudum ve üzüldüm. Derken Twitter’da takip ettiğim bir meslektaşımın da bu konuda daha da yersiz yorumunu okuyunca bir anda yattığım yerden doğruldum. Telefon elimdeydi ve o kişinin mesajına yanıt yazmaya başladım.
57
Acil tıbbı çok seviyordum ve asla hakkını çiğnetemezdim. Kendi kliniğimi arayarak o gün ile ilgili parametereleri alıp okkalı bir yanıt verdim. Bunu gören benim güzel acil tıp ailemin hocaları “Şükür Özgür kendine geldi, demek ihtiyacı olan şok buymuş” şeklinde yorumlar yazmaya başladılar, ortak whatsapp gruplarımızda. Hatta sağolsun dernek başkanımız Prof.Dr. Süleyman Türedi hocamız “Biz sırf Özgür kendine gelsin diye ilgili klinik ile polemiğe girdik” şeklinde çok nüktedan bir yorum ile katkıda bulundu. O stres beni kendime getirmişti. Kendimi iyi hissediyordum ve taburculuk kıvamına gelmiştim. Ertesi sabah 14 günlük karantina sürecini tamamlamak üzere taburcu edildim. Aradan geçen o süre sonunda plazma donörü olmayı çok istiyordum. Hastanemizde çalışan bir güvenlik görevlisi covid-19 pozitifti ve entübe edilmişti. Çok üzülmüştüm duyduğumda ve kan grubumuzda uyduğu için antikor testi yaptırıp plazma vermek istedim, ancak antikorum henüz oluşmamıştı. Antikor oluşması için erken, fakat güvenlik görevlimiz için geç kalmıştık. Kendisini maalesef kaybettik. Sonrasında iki kez plazma bağışlayarak yoğun bakımda yatan hastalar için katkıda bulunmaya çalıştım. Hepimiz bu salgın ile çok şey öğrendik. Hiç birimiz için artık hayat eskisi gibi olmayacak. Ama şunu biliyorum bu salgından sonra Dünya daha yaşanılası olacak.
