Cuadernillo primero griego

ἝΝ ΠΑΙΔΙΟΝ ἙΛΛΗΝΙΚΟΝ (ἕν παιδίον ἑλληνικόν) (Materiales para la lectura y aprendizaje del Griego Clásico con pronunciación moderna) *Basado en el libro de ROUSE, A Greek boy at home, 1909.

Materiales organizados por Antonio Aguilera Vita, gracias a las aportaciones de materiales extraídos de las siguientes páginas: http://mesuenaagriego.blogspot.com.es/ https://sites.google.com/site/griegoencasa/ http://griegoclasico.blogspot.com.es/ IES “El Piles” Sito Yela (En Slide Share): http://www.slideshare.net/sitoyelas?utm_campaign=profiletracking&utm_ medium=sssite&utm_source=ssslideview) Y otros de elaboración propia.

1

GRIEGO 1 MATERIALES DE CLASE 1: APRENDIENDO A LEER. Letras Mayúsculas

Letras Minúsculas

Nombre

Pronunciación actual

Α

α

alfa

a

Β Γ Δ Ε Ζ

β γ δ ε ζ

vita gamma delta e psilon dsita

v g, gh d e ds

Notación fonética clásica

[a] [aː]1 [b] [g]2 [d] [e] [zd] ή [dz],

Transcripción a letras latinas

Nombre griego

a

ἄλφα

b g d e z

βῆτα γάμμα δέλτα ε ψιλόν ζῆτα

luego [zː]3 Η

η

ita

i

[ɛː] ([h])

e

ἦτα

Θ

θ

zita

z

[tȹ]4

th

θῆτα

Ι

ι

iota

i

i

ἰότα

Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ

κ λ μ ν ξ ο π ρ σ τ υ

kappa lambda my ny xi o mikron pi ro sigma taf y psilon

k l m n ks o p r s t i, v, f

[i] [iː] [k] [l] [m] [n] [ks] [o] [p] [r], [rҿh]5 [s] [t] ([u]) [y]

k l m n j, i o p r s t y, i

κάππα λάμβδα μῦ νῦ ξῖ ο μικρόν πῖ ῥῶ σῖγμα ταῦ υ ψιλόν

[yː]6

1 2

Φ

φ

fi

f

[pȹ]7

ph

φῖ

Χ

χ

hi

j suave

ch

χῖ

Ψ Ω

ψ ω

psi o mega

ps o

[kȹ]8 ([ks]) [ps]

ps o

ψῖ ὤ μέγα

[ɔː]

[aː] el símbolo [ː] detrás de vocal indica que es vocal larga. Vale para todas en las que aparece.

Siempre pronunciado como ga, gue, gui, go, gu. Hoy ligeramente fricativa.

3

[zː] es el símbolo fonético de una /s/ sonora (este sonido no existe en español, en francés como en poison, veneno, frente a poisson pescado).

El símbolo [ ȹ] tras las consonantes t, p, c, indica que éstas se pronuncian con una aspiración. En la pronunciación moderna se han fricatizado los tres casos griegos, como se ve en la correspondiente columna. Es importante saber esto porque las transcripciones al latín conservan como veis la h tras la consonante y son el origen de palabras en idiomas modernos.

5 La ro antigua tenía una leve aspiración que hoy no se aprecia.

6 El caso de la y psilón es particular, porque antiguamente se pronunciaba como una /ü/ francesa, pero sus derivaciones tanto en latín como en las lenguas modernas son como /i/ propiamente dicha.

7 Ver nota 3.

8 Ver nota 3.

4

2

GRUPOS CONSONÁNTICOS Y VOCÁLICOS. - Algunos grupos de consonantes tienen pronunciación especial. En concreto ante π y β, la consonante nasal (n, /ν/ en griego) se escribe como /μ/ (también ante φ). Como en español ante p y b se escribe /m/. Pero además en griego, si la n (ν) va delante de una consonante velar (gutural) (en griego γ, κ, χ), entonces se escribe /γ/. Esto significa que cuando veas los siguientes grupos: /γγ/, /γκ/, /γχ/, la γ se pronuncia como /n/, esto es, /ng/, /nk/, /nj/. Prueba con estas palabras: ἄγγελος, ἀναγκή, ἄγχος.

- Por regla general, los grupos de dos consonantes iguales, hoy se pronuncian como una, antiguamente como dos, siendo la primera de la sílaba anterior y la segunda de la posterior. Son tales grupos: μμ, λλ, ττ, σσ, equivalen a /mm/, /ll/ (dos l), /tt/ o /ss/: γάμμα, ἀλλά, φυλάττω, πράσσω.

- El grupo formado por ντ equivale hoy en día a una /d/ oclusiva fuerte. Así mismo el grupo μπ es una /b/ oclusiva fuerte. En ambos casos podemos pronunciarlos nt y mp/mb sin problema, sin marcar demasiado la nasal.

- Los diptongos tienen una pronunciación especial en griego moderno que viene ya de antiguo. La pronunciación erasmiana del griego clásico los conserva como tales diptongos, pero, por su evolución al latín y a las lenguas modernas, es mejor pronunciarlos como lo hacen los hablantes griegos de hoy: /αι/, equivale a /e/tanto /ει/ como /οι/ se pronuncian como una /i/.

- Por su parte el diptongo /ου/ = /u/, española y larga. Es la única manera de escribir una u en griego (antiguo y moderno).

- Los otros dos diptongos: /αυ/y /ευ/ se pronuncian como (av-af) y (ev-ef), con /f/ si lo que sigue es consonante y /v/ si es vocal: κελεύω/ εὐτυχία / αύτός.

Aunque al ponerlas en palabras latinas, conservan la diptongación: au, eu (forma erasmiana de pronunciarlos).

VOCALES LARGAS/VOCALES BREVES. En griego, como en latín, las vocales pueden ser largas o breves, a este fenómeno se le llama cantidad vocálica. Los diptongos siempre tienen cantidad larga (aunque los pronunciemos como vocales simples, éstas serán entonces largas: αι, οι, ει).

Las vocales α, ι, υ pueden ser largas o breves y sólo lo sabremos porque así lo aprendemos o por sus tildes (en caso de que las lleven).

Las vocales ε, ο siempre son breves.

Las vocales η, ω siempre son largas.

Todo esto es útil tenerlo en cuenta para comprender la posición de la tilde en las palabras griegas.

2

3

ACENTOS Y TILDES. Toda palabra griega tiene acento en alguna de sus tres últimas sílabas y además se refleja en las tildes. Éstas pueden ser de tres tipos (como las tildes en francés): 1) Acento agudo: (´), como en español. Puede llevarlo cualquiera de las tres últimas sílabas de una palabra, lleve ésta una vocal breve (en cuyo caso se llama sílaba breve), una vocal larga o un diptongo (en ambos casos la sílaba se dice que es larga): ἄγαλμα, δισάρεστος... La única excepción: nunca la antepenúltima sílaba lleva el acento (ni por tanto la tilde, de ningún tipo) si la última sílaba de la palabra es larga: ἀνθρώπου (como la última sílaba es larga, pues su vocal es un diptongo, el acento agudo no podrá ir en la α, aunque como veremos, sí va el la α en otra de las formas de la misma palabra: ἄνθρωπος).

2) Acento grave: (`), las posiciones son igual que la anterior y con la misma condición. La diferencia estriba en que suelen llevarlo las palabras que no son núcleo de sintagma ni de frase, esto es, complementos del nombre, determinantes, etc… τὸν ἄνθρωπον. (Fíjense en que la primera palabra lleva acento grave y la segunda agudo).

3) Acento circunflejo: (ῶ), sólo puede ir sobre vocales largas o diptongos (ᾶ, εῖ, οῖ, ῆ...), es decir, en sílabas largas. Además sólo puede ir en una de las dos últimas sílabas de la palabra, es más, sólo en la penúltima siempre que la última sílaba no sea larga. Analizad este ejemplo de dos formas de la misma palabra (ya veremos cuáles): μῦθος, μύθου.

ESPÍRITUS. Como ya habrás visto, toda palabra griega que comienza por vocal lleva una especie de tilde extra además de acento si va acentuada o una especie de coma (,) sobre ella: ἀπλός, ἀγορᾶ, ἄνθρωπος. A esa “coma” sobre la vocal la llamamos espíritu y sólo indica que esa palabra comienza por vocal, o que es el inicio de la palabra. En realidad hay dos: - El espíritu suave (ἀ, en mayúscula, Ἀ) y el espíritu áspero (ἁ, en mayúscula, Ἁ).

Se supone que el espíritu áspero marcaba una pequeña aspiración que hoy se ha perdido (no distinguiéndose en la pronunciación). Lo cierto es que indicaba que algún fonema había desaparecido dejando esa aspiración como rastro (algo así como la –s final andaluza). Lo único a tener en cuenta: todas las palabras que empiezan por vocal deben llevar uno de los dos espíritus y esto se aprende, como el género de la palabra, al memorizar la palabra.

SIGNOS DE PUNTUACIÓN. Como en las lenguas modernas encontraremos el punto (.), la coma (,), la admiración (!), pero además hay dos propiamente griegos: el punto alto (·) y la interrogación (;)

4

OTROS SIGNOS DE ESCRITURA. Las vocales largas, cuando van seguidas de una ι (lo que ocurre con frecuencia porque esta vocal es desinencia de caso dativo), ésta se subscribe, es decir, se pone debajo de la correspondiente vocal larga y no se lee. Los casos posibles son tres: ᾳ - ῃ - ῳ.

CLASIFICACIÓN DE LAS CONSONANTES EN GRIEGO CLÁSICO. 1) Oclusivas: sordas labiales dentales velares

sonoras π τ κ

β δ γ

2) Nasales: Dental: ν

Labial: μ

3) Líquidas: Lateral: λ

aspiradas

Vibrante: ρ

4) Silbante: σ (ς).

5) Dobles: ζ (ds), ξ (ks), ψ (ps).

4

φ θ χ

5

TΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ 1 ᾿Αναγνῶθι Συλλαβαί

βα βε βαι βη βι βυ βο βω βου μα μαι μεθ μνη βαρ βελ βυρ βρε

να ναι νησ νομ

γα γε γι γυ γο

ξεν ξιφ ξυρ ξυσ

γαρ γιγ γρα γλω

παρ πρα πρακ περ προ πλαν πνι πριν

δε δει δια διο δεν δυσ

ρα ρε ραψ ριζ ριπ ρυ

δαρ δελ δηλ δημ δρο

σβη σπερ σχη στρο συν

ζα ζω ζυ ζη

ταξ ταυ τεκ τρα τρεχ τρι τρο

θα θυ θαλ θαν θερ θνη θλι

φραι φειδ φευ φλο γ φραγ φρον

κα καθ κοσ κρα κρε

χαλ χειμ χθο χλω χρει χρον χρυσ

κρου κτα κτη

ψαλ ψη ψιθ ψηφ ψευ ψυχι

λα λει λογ λυ λου

ωρ ως ωφ ωχ

Πληρώσατε τὸν πίνακα

α _____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ _____

β ε ν Σ Μ Ζ Ε λ χ Γ Ν ζ μ ψ

γ _____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ 5

__________ __________ __________ __________ __________ __________ __________ __________ __________ __________ __________ __________ __________ __________

Π τ ο Υ θ Κ Δ Τ ι ς Σ Β Θ γ

__________ __________ __________ __________ __________ __________ __________ __________ __________ __________ __________ __________ __________ __________

6

Λέξεις Μονοσύλλαβοι

Δισύλλαβοι

Τρισύλλαβοι

Πολλυσύλλαβοι

ἅλς

ἀγρός

ἄνθρωπος

Ἀγαμέμνων

βοῦς

Βὰκχος

βιβλίον

βλασφημία

γῆ

γράμμα

γυμναστής

γεωμετρία

δέ

δένδρον

δύσκολος

δημοκρατία

ἐν

ἑπτά

ἔξοδος

ἐπίλογος

ἦν

ἦχος

Ἡρακλῆς

ἡγεμονία

θήρ

θεός

θέατρον

θεραπεία

ἴς

ἵππος

Ἰθάκη

ἱππόδρομος

καί

κύκνος

κεφαλή

καταστροφή

λίς

λίθος

λογικός

λαβύρινθος

μέν

μῦθος

μουσική

μελῳδία

νύξ

ναός

νάρκισσος

ναυμαχία

οὐ

ὀκτώ

ὄστρακον

ὀλιγαρχία

παῖς

πατήρ

πρόλογος

παντωκράτωρ

ῥῶ

ῥυθμός

Ῥωμαῖος

συμφωνία

σύ

στήλη

στρατηγός

τετράγωνος

τίς

τέχνη

τραγικός

ὑπόθεσις

ὗς

ὕμνος

ὑδρία

ὑποκριτής

φῖ

φωνή

φάρμακον

φαινόμενον

χείρ

χρόνος

χαρακτήρ

χειρουργία

ψῖ

ψυχή

ψυχικός

ψευδώνυμος

ὦ

ὥρα

ὠσαννά

ὠκεανός

6

7

ὁ ἄνθρωπος

ὁ ἀθλητής

ὁ ἀγρός

ὁ ὑποκριτής

ὁ ἵππος

ὁ Ἑρμῆς

ὁ ναός

ὁ ναύτης

τὸ θέατρον

ἡ Εὐρώπη

ὁ λύκος

ὁ Ἀχιλλεύς

τὸ δένδρον

ἡ Ἑλλάς

ὁ λίθος

τὸ ἄστρον

τὸ φύλλον

τὸ σῶμα

τὸ ἄνθος

7

ἡ στήλη

ἡ οἰκία

ἡ θάλασσα

ἡ γλῶσσα

8

2 Καλλιγραφία

Αα Αα Αα Αα Αα Αα ΑαΑα Bβ Bβ Bβ Bβ Bβ ΒβΒβΒβΒβ Γγ Γγ Γγ Γγ Γγ γ Γγ γ Γγ Δδ Δδ Δδ ΔδΔδΔδΔδΔδ Δδ ΕΚ ἐκ ΕΚ ἐκ ΕΚ ἐκ ΕΚ ἐκ ΕΚ ἐκ ΕΚ ἐκ ΖΕΥΣ Ζεύς ΖΕΥΣ Ζεύς ΖΕΥΣ Ζεύς ΖΕΥΣ Ζεύς

ΖΕΥΣ Ζεύς ΖΕΥΣ Ζεύς

ΗΛΙΟΣ ἥλιος ΗΛΙΟΣ ἥλιος ΗΛΙΟΣ ἥλιος ΗΛΙΟΣ ἥλιος ΗΛΙΟΣ ἥλιος ΘΕΟΣ θεός ΘΕΟΣ θεός ΘΕΟΣ θεός ΘΕΟΣ θεός ΘΕΟΣ θεός ΘΕΟΣ θεός ΙΔΕΑ ἰδέα ΙΔΕΑ ἰδέα ΙΔΕΑ ἰδέα ΙΔΕΑ ἰδέα ΙΔΕΑ ἰδέα ΙΔΕΑ ἰδέα ΙΔΕΑ ἰδέα ΚΟΣΜΟΣ κόσμος ΚΟΣΜΟΣ κόσμος ΚΟΣΜΟΣ κόσμος ΚΟΣΜΟΣ κόσμος ΛΥΚΟΣ λύκος ΛΥΚΟΣ λύκος ΛΥΚΟΣ λύκος ΛΥΚΟΣ λύκος ΛΥΚΟΣ λύκος ΜΟΥΣΑ μοῦσα ΜΟΥΣΑ μοῦσα ΜΟΥΣΑ μοῦσα ΜΟΥΣΑ μοῦσα ΜΟΥΣΑ NΟΜΟΣ νόμος ΝΟΜΟΣ νόμος NΟΜΟΣ νόμος NΟΜΟΣ νόμος ΝΟΜΟΣ ΞΕΝΟΣ ξένος ΞΕΝΟΣ ξένος ΞΕΝΟΣ ξένος ΞΕΝΟΣ ξένος ΞΕΝΟΣ ξένος ΟΜΗΡΟΣ Ὅμηρος ΟΜΗΡΟΣ Ὅμηρος ΟΜΗΡΟΣ Ὅμηρος ΟΜΗΡΟΣ ΠΥΡ πῦρ ΠΥΡ πῦρ ΠΥΡ πῦρ ΠΥΡ πῦρ ΠΥΡ πῦρ ΠΥΡ πῦρ ΠΥΡ πῦρ ΡΟΔΟΣ Ῥόδος ΡΟΔΟΣ Ῥόδος ΡΟΔΟΣ Ῥόδος ΡΟΔΟΣ Ῥόδος ΣΟΦΙA σοφία ΣΟΦIA σοφία ΣΟΦΙΑ σοφία ΣΟΦΙΑ σοφία ΣΟΦΙΑ σοφία ΤΑΥΡΟΣ ταῦρος ΤΑΥΡΟΣ ταῦρος ΤΑΥΡΟΣ ταῦρος ΤΑΥΡΟΣ ταῦρος ΥAINA ὕαινα YAINA ὕαινα YAINA ὕαινα ΥΑΙΝΑ ὕαινα ΦΙΛΟΣ φίλος ΦΙΛΟΣ φίλος ΦΙΛΟΣ φίλος ΦΙΛΟΣ φίλος ΦΙΛΟΣ φίλος ΧΑΟΣ χάος ΧΑΟΣ χάος ΧΑΟΣ χάος ΧΑΟΣ χάος ΧΑΟΣ χάος ΨΑΛΜΟΣ ψαλμός ΨΑΛΜΟΣ ψαλμός ΨΑΛΜΟΣ ψαλμός ΨΑΛΜΟΣ ψαλμός ΩΚΕΑΝΟΣ ὠκεανός ΩΚΕΑΝΟΣ ὠκεανός ΩΚΕΑΝΟΣ ὠκεανός ΩΚΕΑΝΟΣ

8

9

3 Τονίσατε τὰς λέξεις

θεος

φαινομενον

ὀρθογραφια

νομος

παιδαγωγια

καλος ἀνθρωπος

Εὐρωπη

ἐξοδος

περιπετεια μεγαλη

᾿ Αρτεμις

εὐαγγελιον

ἑλληνικος μυθος

φιλος

ἐφημερος

τοις θεοις

εἰρωνεια

αἱμοῤῥαγια

αἱ θεαι των τεχνων

4 Πνευματίσατε τὰς λέξεις

5

ύδωρ

άνθρωπος

αναιμία

ίππος

υπόθεσις

εγκυκλοπαιδεία

ώρα

ήλιος

αίνιγμα

Έλλην

ύμνος

αιρετικός

ημερα

επιδημία

Εβραῖος

οικία

ρυθμός

αιμάτωμα

επτά

έξοδος

ειδύλλιον

αγρός

αναισθησία

υπερβολή

Γράψατε κεφαλαῖα γράμματα

θεώρημα ΘΕΩΡΗΜΑ χρόνοςπαῖς

ὥρα

ξένος

πόλις

ὑποκριτής

βίος

ὀστέον

ἀρχαιολογία

θέατρον

ἵππος

ἀτμόσφαιρα

ἡμέρα

ὕμνος

λειποθυμία

6

Γράψατε μικρὰ γράμματα

ΣΥΣΤΗΜΑ σύστημα

ΓΡΑΦΗ

ΘΕΜΑ

ΦΥΣΙΣ

ΒΙΒΛΙΟΝ

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ

9

7

ΚΑΡΔΙΑ

ΓΥΝΗ

ΚΕΦΑΛΗ

ΣΩΜΑ

ΨΥΧΗ

ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΣ

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ

ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΑ

ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΝ

ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΝ

ΑΜΝΗΣΤΙΑ

10

Ἀκούσατε καὶ πληρώσατε

εὐ . γ . έ . ι . ν

α . μ ο ῤ ῥ α . ί .

. ἰ κ ο . ο μ . α

α . τ ο . ο μ . α

π . ι δ . γ . γ ί α

. δ . ρ

δ . ρ . α

Μ . . σ α

κ ω . ῳ δ . α

ἄ . θ . . π . ς

α . ν . γ . α

ψ . . ι α . ρ ία

. ί π λ . . α

βι . λ . ο γ . α . ί α

. π . ό δ . ο μ ο .

ξ . ν ο . ο . ί α

. ρ . ν . λ ο . ί α

μ . τ . ό . ο λ . ς

ἐ . ή . . ρ . ς

β . ο . ρ . φ . α

. ρ . ο γ . α . ί α

8

Χώρισατε τὰς λέξεις /

ψυχή/φιλόσοφοςΑἴγυπτοςἄγγελοςαἴνιγμααὐτονομίαθέατρον Αἰθιοπίαἀναιμίαἱππόδρομοςτραγῳδίακιθάραδυναστείαμοῦσα ἐκκλησίαἑνέργειαὑποκριτήςπεριφέρειαεἰρωνείαφιλόσοφος ἐφήμεροςεἰδύλλιονἀτμόσφαιραπαράδεισος

10

11

ΙΙ

ΟΣΤΙΣ ΕΙΜΙ ΕΓΩ

(ὅστις εἰμὶ ἐγώ)

1

Ἐγὼ μέν εἰμι παιδίον Ἑλληνικόν, οἰκῶ δ᾿ ἐν ἀγροῖς.

2

ἐνταῦθα γὰρ ἐν τοῖς ἀγροῖς γεωργός τις Θράσυλλός

3

ἐστιν, ὃς γεωργεῖ καὶ ἔχει χωρίον. ἆρ᾿ ἐρωτᾷς, τίς μὲν

4

ἐγώ, τίς δ᾿ ὁ Θράσυλλος ; λέγω δή. τέκνον γάρ εἰμι ἐγὼ

5

τοῦ Θρασύλλου. καὶ μήν ἄλλα γε τέκνα ἔχει ὁ

6

Θράσυλλος · καὶ γὰρ ἐγὼ εἰμι τέκνον αὐτοῦ, καὶ ἔχω

7

ἀδελφόν τε καὶ ἀδελφή. ὀνομάζουσι δ᾿ ἐμὲ μὲν

8

Θρασύμαχον, τὸν δ᾿ ἀδελφὸν ὀνομάζουσι Θρασύ‐

9

στομον, τὴν δ᾿ ἀφελφὴν Ἑλένην ὀνομάζουσι. ἐσμὲν

10

οὖν τέκνα τοῦ Θρασύλλου, ἐσμὲν δὲ καὶ τῆς Εὐρυδίκης

11

τέκνα.

12

Ποῦ δ᾿ οἰκοῦμεν ; ὅπου ; ἔστι δή χωρίον ἐν ἀγροῖς, καὶ

13

ἐν τῷ χωρίῳ οἰκία · ἡμεῖς μὲν οἰκοῦμεν ἐν τῇ οἰκίᾳ, ὁ δὲ

14

Θράσυλλος γεωργεῖ ἐν τῷ χωρίῳ. ἆρ᾿ ἐρωτᾷς τί ἐστι

15

χωρίον ; ἆρ᾿ οὐ δῆλον; ὁ γεωργὸς γὰρ ἔχει χωρίον, τὸ δὲ

16

χωρίον τόπος ἐστὶν ἐν ᾧ γεωργεῖ γεωργός. χώρα μὲν

17

γάρ ἐστι τόπος, και χωρίον ἐστὶ χώρα μικρά. λέγω δὲ

18

οὕτως, ἐπειδὴ οὐκ εἶ σὺ Ἑλληνικὸν παιδίον. ἆρα δῆλόν

19

σοι νῦν ἐστιν ὅ λέγω ; τὸ δὲ χωρίον ἔχει ἀγροὺς οὐκ

20

ὀλίγους.

ἐγώ, ὁ Θρασύμαχος

ὁ πατήρ μου, ὁ Θράσυλλος

ἡ μήτηρ μου, ἡ Εὐρυδίκη

ὁ ἀδελφός μου, ὁ Θρασύστομος

ἡ ἀδελφή μου, ἡ Ἑλένη

1

12 ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ

1. τί ἐστιν ; > ἀγρός ἐστιν.

ὁ ἀγρός / ὁ γεωργός /ἡ οἰκία / ἡ χώρα / τό χωρίον /τό τέκνον

1 2 3

4 5 6

2. τίς ἐστιν ; > ὁ ἀδελφός μου ἐστίν.

1 2 3 4 2Β. τίς ἐστιν ; > ἡ μήτηρ τοῦ Θρασυμάχου ἐστίν.

1 2 3 4

2

13 2Γ. τίνος πατήρ ἐστιν ; > ὁ τοῦ Θρασυμάχου πατήρ ἐστίν.

1 2 3 4

3. ποῦ γεωργεῖ ὁ Θράσυλλος ; > ἐν τῷ ἀγρῷ γεωργεῖ ὁ Θράσυλλος.

1 2 3

4.

οἰκεῖ

1

> οὐκ ἐν τῷ ἀγρῷ ἀλλ᾿ ἐν τῇ οἰκίᾳ οἰκεῖ ἡ Εὐρυδίκη.

2

γεωργεῖ

3

γεωργεῖ

3

14 4

οἰκεῖ

5. τίς /τίνος / τί / ποῦ

ὁ θρασύμαχος οἰκεῖ εν τοῖς ἀγροῖς. > τίς οἰκεῖ εν τοῖς ἀγροῖς; ἐν τοῖς ἀγροῖς οἰκεῖ ὁ θρασύμαχος. > ποῦ οἰκεῖ ὁ θρασύμαχος;

1. χωρίον ἐστὶν ἐν τῇ χώρᾳ.

2. ἐν τοῖς ἀγροῖς γεωργεῖ ὁ Θράσυλλος.

3. τὸ χωρίον του Θρασύλλου καλοὺς ἀγροὺς ἔχει.

4. ἐν τῷ χωρίῳ ἐστιν ἡ οἰκία.

5. ὁ Θρασύστομός ἐστιν ὁ ἀδελφὸς τοῦ Θρασυμάχου.

6. ὁ του Θρασυμάχου ἀδελφός ἐστιν ὁ Θρασύστομος 7. ὁ ἀδελφός του Θρασυμάχου οἰκεῖ ἐν τῷ χωρίῳ.

8. ἡ Ἑλένη ἐστίν.

9. ἡ ἀδελφὴ τοῦ Θρασυμάχου ἐστὶν ἡ Ἑλένη.

10. ἡ τοῦ Θρασυμάχου ἀδελφή ἐστιν ἡ Ἑλένη.

6. ποῖος / ποία / ποῖον

ποῖός ἐστιν ὁ Θρασύμαχος; μικρός ἐστιν ὁ Θρασύμαχος.

καλός, ‐ή, ‐όν ἰσχυρός, ‐α, ‐ον ἀγαθός, ‐ή, ‐όν σπουδαῖος, ‐α, ‐ον μικρός, ‐ά, ‐όν 1 2 3 4 5

4

15 7. ἆρα / οὐ... ἀλλα

ἆρα μικρός ἐστιν ὁ Θράσυλλος; οὐ μικρὸς ἀλλ᾿ ἰσχυρός ἐστιν ὁ Θράσυλλος.

1 2 3 4 ἰσχυρός, ‐α, ‐ον ἰσχυρός, ‐α, ‐ον μικρός, ‐ά, ‐όν σπουδαῖος, ‐α, ‐ον μικρός, ‐ή, ‐όν σπουδαῖος, ‐α, ‐ον καλός, ‐ή, ‐όν μικρός, ‐ά, ‐όν

8. καλῶς διαλέγω.

1. παιδίον Ἑλληνικόν ἐστιν. α. ὁ Θράσυλλος. β. ἡ Εὐρυδίκη. γ. ὁ Θρασύμαχος. δ. τό χωρίον.

2. ἐνταῦθα ὁ Θράσυλλος γεωργεῖ. α. ἐν τῇ οἰκίᾳ. β. ἐν τοῖς ἀγροῖς.

3. οὕτως ὀνομάζουσι τὴν ἀδελφὴν τοῦ Θρασυμάχου α. οἰκίαν β. Εὐρυδίκην. γ. Ἑλένην δ. χώραν

4. ἡμεῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ _________ α. γεωργοῦμεν β. ὀνομάζουσι γ. ἐρωτᾷς δ. οἰκοῦμεν

5. ἐγώ και ἡ Ἑλένη καὶ ὁ Θρασύστομος _______ τοῦ Θρασύλλου καὶ τῆς Εὐρυδίκης ἐσμέν. α. χωρία β. τέκνα γ. ἀγρός δ. οἰκία

6. τί ἐστι χωρίον; α. τόπος β. χώρα γ. τέκνον δ. γεωργός

7. τίς ἐστι ὁ Θρασύλλος; α. ἡ τοῦ Θρασυμάχου μήτηρ β. παιδίον Ἑλληνικόν γ. τόπος δ. γεωργός

5

16

ΕΜΑΘΟΝ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

(ἔμαθον τοὺς λόγους)

ἀγρός, ὁ ἆρα ἄλλος ἀδελφός, ὁ ἀδελφή, ἡ ἀγαθός,‐ή, ‐όν ‐‐‐‐‐ γάρ γεωργός, ὁ γεωργῶ (έω) γε ‐‐‐‐‐ δή δῆλος, ‐η, ‐ον ‐‐‐‐‐ ἐγώ Ἑλληνικός, ‐ή, ‐όν ἐν ἐνταῦθα εἰμί ἐστί ἐσμέν ἔχω ἐρωτῶ (άω)

ἐπειδή ‐‐‐‐‐ ἡμεῖς ἡμῶν ἡμέτερος, ‐α, ‐ον ἥν > ὅς ‐‐‐‐‐

ἰσχυρός, ‐ά, ‐ον ‐‐‐‐‐ καί ‐‐‐‐‐ λέγω ‐‐‐‐‐ μήτηρ, ἡ μήν μικρός, ‐ά, ‐όν ‐‐‐‐‐ νῦν ‐‐‐‐‐ οἰκία οἰκῶ (έω) ὅς ὀνομάζω

6

οὕτως οὐ ὀλίγος, ‐η, ‐ον ὅτι ὅ > ὅς ‐‐‐‐‐ παιδίον, τό πατήρ, ὁ ποῦ ποῖος, ‐α, ‐ον ‐‐‐‐‐ σύ σοι σπουδαῖος, ‐α, ‐ον ‐‐‐‐‐ τίς τί τίνος τις τέκνον, τό τόπος, ὁ ‐‐‐‐‐ χωρίον, τό χώρα, ἡ

17

ΙΙΑ

ΤΟ ΧΩΡΙΟΝ

(τὸ χωρίον)

1

Λέγω δή σοι, ὦ φίλε, ὅτι ἐν χωρίῳ οἰκοῦμεν, καὶ ὁτι

2

τέκνα ἐσμὲν τοῦ Θρασύλλου καὶ τῆς Εὐρυδίκης ἐγὼ τε

3

καὶ Θρασύστομος καὶ Ἑλένη. ἐν δὲ τῇ οἰκίᾳ ἡμῶν οἰκεῖ

4

τις καὶ ἄλλη · ἡ δ᾿ ἐστὶ τροφός, καὶ ὀνομάζουσι τὴν

5

τροφὸν ἡμῶν Λαδίκην. ἆρ᾿ ἐρωτᾷς, ποῖόν τί ἐστι

6

τροφός; καὶ δὴ λέγω. τροφὸς γὰρ τρέφει τὰ μικρὰ

7

τέκνα. ἡ οὖν τροφὸς ἡ ἡμετέρα οἰκεῖ μεθ᾿ ἡμῶν ἐν τῇ

8

οἰκίᾳ.

9

Οὐκ ἄδηλόν πού ἐστί σοι ὅτι οἰκοῦμεν ἅμα, ἐγώ τε καὶ

10

ὁ Θράσυλλος ὁ γεωργός καὶ ὁ ἀδελφός μου Θρασύ‐

11

στομος, καἰ ὁ ἀδελφὴ Ἑλένη καὶ ἡ Εὐριδίκη, ἧς τέκνα

12

ἐσμέν, καὶ ἡ Λαδίκη, ἣ τροφός ἐστιν. καὶ ἐν ᾧ χρόνῳ

13

λέγω σοι, μανθάνεις ἕκαστα · δῆλον οὖν δή πού ἐστι,

14

διὰ τί λέγω πολλάκις ἕκαστα. καὶ ἐν ᾧ ἐγὼ λέγω, σὺ

15

ἀκούεις.

16

Ἔπειτα λέγω περὶ τοῦ ἡμετέρου χωρίου. τὸ γὰρ

17

ἡμέτερον χωρίον λόφοι περιέχουσιν. ἆρ᾿ ἐρωτᾷς τί

18

ποτ᾿ ἐστί λόφος ; λέγω δή. λόφος γάρ ἐστι τόπος

Λαδίκη, ἡ τροφὸς ἡμῶν, τὸ μικρὸν τέκνον τρέφει.

μεθ᾿ ἡμῶν = μετά + ἡμῶν

δῆλον ≠ ἄδηλον

ὁ λόφος

7

18

19

ὑψηλός, ἡ δὲ γῆ ἣν γεωργοῦμεν οὐκ ἔστι ὑψηλή, ἀλλ᾿

20

ἔστιν ὁμαλή. ἆρα νῦν δῆλον ὅ τι ἐστὶ λόφος ; εἰ μὴ

21

δῆλον, λέγω ἄλλως δή. ἔστι γάρ τοι λόφος μάλιστα

22

ὑψηλὸς ἐν Ἑλβετίᾳ, ὅν ὀμομάζουσι Λόφον Λευκόν ·

23

ἔστι δὲ καὶ ἐν Σκωτίᾳ λόφος Νέβις, καὶ ἐν Ἰβηρίᾳ λόφοι

24

Πυρηναῖοι, καὶ ἄλλοι ἐν Ἰταλίᾳ Ἀππεννῖνοι · νῦν που

25

δῆλον ἐστί σοι. ἀλλὰ οἱ λόφοι οἱ ἡμετέροι οὔκ εἰσιν

26

οὕτως ὑψηλοὶ ὡς οἱ Πυρηναῖοι · μικροὶ γὰρ μᾶλλόν

27

εἰσιν οἱ ἡμέτεροι. περιέχουσιν οὖν οἱ λόφοι τὸ χωρίον

28

ἡμῶν κύκλῳ, ὑψηλοὶ μέν, ἀλλ᾿ οὐχ οὕτως ὑψηλοὶ ὡς καὶ

29

ἄλλοι. ἐν μέσῳ δὲ τῶν λόφων τὸ χωρίον ἐστιν, ἐν ᾧ

30

γεωργοῦμεν.

31

Καὶ οὐ μόνον τὸ ἡμέτερον χωρίον ἐστίν ἐνταῦθα,

32

χωρία δ᾿ ἐστίν ἐγγὺς ἄλλα. ἐκ δεξιᾶς μὲν τὸ ἡμέτερον,

33

ἐξ ἀριστερᾶς δὲ τὰ ἄλλα. καὶ ἐν μέσῳ ὁδός. ἡ οὖν ὁδός

34

ἐστιν ἐν μέσῳ τοῦ θ᾿ ἡμετέρου χωρίου καὶ τῶν ἄλλων,

35

καὶ τὰ χωρία ἐν μέσῳ τῶν λόφων. δῆλον δή σοί ἐστι νῦν

36

τὰ περὶ τοῦ τόπου, ὡς νομίζω.

ἡ γῆ

ἐκ δεξιᾶς

ἐξ ἀριστερᾶς

8

19 ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ

1. την ὀνομαστικὴν μανθάνω. τί /τίς ἐστίν;

ἀκούω / ἡ αριστερά / ἡ δεξιά / ἡ Ἑλβετία / ἡ Ἰβηρία / ἡ Ἰταλία / ἡ γῆ / ὁ λόφος / ἡ ὁδός / ἡ τροφός / ὁμαλός, ‐η, ‐ον / ὑψηλός,‐ η, ‐ον

1 2 3

4 5 6

7 8 9

10 11 12

9

20 2. τὴν αἰτιατικὴν μανθάνω.

τί ἔχει ὁ Θρασύμαχος; ἀδελφὸν ἔχει ὁ Θρασύμαχος.

ὁ ἀδελφός

ἡ οἰκία ὁ ἀγρός τὸ τέκνον ἡ ἀδελφή 1 2 3 4

3. παράδειγμα.

περί τίνος λέγει ὁ Θρασύμαχος; > περὶ τῆς χώρας λέγει ὁ Θρασύμαχος. τί λέγει ὁ Θρασύμαχος; > τὰ τῆς χώρας λέγει ὁ Θρασύμαχος.

1 2 3

4 5 6 10

21 4. τί λέγει ὁ Θρασύμαχος;

παράδειγμα · τέκνον εἰμὶ τοῦ Θρασύλλου. > λέγει ὅτι τέκνον ἐστὶ τοῦ Θρασύλλου.

1. ἔχω ἀδελφὸν καὶ ἀδελφήν.

2. ἐν τοῖς ἀγροῖς γεωργῶ.

3. ἐγὼ καὶ ὁ ἀδελφὸς μετὰ Θρασύλλου οἰκοῦμεν.

4. ἔχω ἀγρὸν ἐγγὺς τῶν λόφων.

5. τροφός εἰμι καὶ τα μικρὰ τέκνα τρέφω.

6. λέγω περὶ τοῦ χωρὶου.

7. οἱ λόφοι τὰ χωρία περιέχουσιν.

8. οὐ μικροὶ ἀλλ᾿ ὑψηλοὶ εἰσιν οἱ Πυρηναῖοι.

9. ἐν ᾧ λέγω, σὺ ἀκούεις.

10. ἐγγὺς τῆς οἰκίας τοῦ Θρασύλλου γεωργῶ.

5. ἆρ(α) / ναί / μάλιστα / οὐδαμῶς, ἀλλά

ἆρ᾿ ὁ Θρασύστομος σπουδαῖός ἐστιν; ναί, μάλιστα σπουδαῖός ἐστιν.

ἆρ᾿ ὁ Θρασύστομος ὀκνηρός ἐστιν; οὐδαμῶς, ἀλλὰ σπουδαῖός ἐστιν.

1. ἆρ᾿ ὁ Θρασύμαχος μέγας ἐστιν; 2. ἆρ᾿ ἡ Εὐρυδίκη καλή ἐστιν; 3. ἆρα δῆλόν ἐστιν ὃ λέγω; 4. ἆρ᾿ οἱ Πυρηναῖοι μικροί εἰσιν; 5. ἆρ᾿ ὁ θράσυλος ἰσχυρός ἐστιν; 6. ἆρα τὸ χωρίον καλόν ἐστιν; 7. ἆρ᾿ ὁ Θράσυλλος ἐν τῇ οἰκίᾳ γεωργεῖ; 8. ἆρ᾿ ἡ Ἑλένη τροφός ἐστιν; 9. ἆρ᾿ ὁ Θρασύστομος σπουδαῖος ἐστιν; 10. ἆρ᾿ ἡ Λαδίκη τὸν Θράσυλλον τρέφει;

11

22 6. τε

γεωργός καὶ τὸ τέκνον > γεωργός τε καὶ τὸ τέκνον ὁ γεωργός καὶ τὸ τέκνον > ὅ τε γεωργός καὶ τὸ τέκνον ὁ ἰσχυρὸς γεωργός καὶ τὸ τέκνον > ὅ τε ἰσχυρὸς γεωργός καὶ τὸ τέκνον

1. ἡ Ἑλένη καἰ ἡ τροφός 2. τὸ μικρὸν χωρίον και ὁ ἀγρός 3. ὁ Θρασύστομος καὶ ἡ ἀδελφὴ ἡμῶν.

4. τοὺς ἀγροὺς καὶ τά χωρία 5. τοῦ Θρασύλλου καὶ τῆς Εὐρυδίκης 6. ἡ Ἰταλία καὶ ἡ Ἰβηρία 7. τῶν λόφων καὶ τοῦ ἀγροῦ 8. τὸν γεωργὸν καὶ τον ἀδελφὸν ἡμῶν 9. ὁ ὑψηλός λόφος καὶ το μικρὸν χωρίον 10. τῆς χώρας καὶ τῆς γῆς.

7. ὅς / ἥ / ὅ

ὁ γεωργὸς ἰσχυρός ἐστιν. / ὁ γεωργὸς ἐν τῷ χωρίῳ γεωργεῖ.

> ὁ γεωργὸς, ὃς ἐν τῷ χωρίῳ γεωργεῖ, ἰσχυρός ἐστιν.

1. ἡ Ἑλένη καλή ἐστιν. / ἡ Ἑλένη τέκνον τοῦ Θρασύλλου ἐστίν.

2. ὁ λόφος ὑψηλός ἐστιν. / ὁ λόφος τὴν οἰκίαν περιέχει.

3. τὸ χωρίον ἐγγὺς τῶν λόφων ἐστιν. / τὸ χωρίον μικρόν ἐστιν.

4. ὁ Θρασύμαχος μετὰ τῆς τροφοῦ οἰκεῖ. / ὁ Θρασύμαχος παιδίον Ἑλληνικόν ἐστιν.

5. ἡ τροφὸς μετὰ τοῦ Θρασυμάχου οἰκεῖ. / ἡ τροφὸς τὰ μικρὰ τέκνα τρέφει.

6. τὸ τέκνον σπουδαῖόν ἐστιν. / τὸ τέκνον ἕκαστα ἀκούει.

12

23

8. πληρῶ τὸ κενόν.

ὃς / ᾧ (x3) / ἣ / ὃ

1. ἐν ________ἐγὼ λέγω, σὺ μανθάνεις ἕκαστα.

2. τὸ χωρίον ἐν ________οικοῦμεν μικρόν ἐστιν.

3. ὁ γεωργὸς, _______γεωργεῖ ἐν τῷ ἀγρῷ, ὁ πατήρ μου ἐστίν.

4. ὁ τόπος ἐν ________οικοῦμεν ὑψηλός ἐστιν.

5. ἆρα δῆλον σοι νῦν σοι ἐστιν ___________λέγω; 6. ἡ Ἑλένη, _______ἀδελφή μου ἐστίν, οἰκεῖ ἐν τῇ χώρᾳ μου.

9. ὁ πατήρ μου > ὁ ἡμέτερος πατήρ

ἡμέτερος/ ἡμετέρα/ ἡμέτερον

1. ὁ ἀδελφός μου 11. τοῦ ἀδελφοῦ μου 2. ἡ οἰκία μου 12. τῆς οἰκίας μου 3. τό χωρίον μου 13. τοῦ χωρίου μου 4. ἡ τροφός μου 14. τῆς τροφοῦ μου 5. ὁ ἀγρός μου 15. τοῦ ἀγροῦ μου 6. ἡ χώρα μου 16. τῆς χώρας μου 7. ἡ ἀδελφή μου 17. τῆς ἀδελφῆς μου 18. τοῦ παιδίου μου 8. τὸ παιδίον μου 19. τοῦ φίλου μου 9. ὁ φίλος μου 20. τοῦ τέκνου μου 10. τὸ τἐκνον μου

10. οὕτως ... ὡς

ἥ τε Εὐρυδίκη καὶ ἡ Ἑλένη καλαί εἰσιν.

> ἡ Εὐρυδίκη οὕτως καλή ἐστιν ὡς ἡ Ἑλένη.

σπουδαῖος, ‐α, ‐ον μικρός, ‐ά, ‐όν ἰσχυρός, ‐ά, ‐όν 1 2 3 13

24

11. διαγράφω τὸν ξένον λόγον.

1. οἰκία / Σκωτία / παιδία / Ἰταλία 2. παιδίον / γεωργόν / χωρίον / τέκνον 3. λόφος / καλός / τόπος / τροφός 4. ἐρωτᾶς / λέγεις / περιέχει / ἀκούεις 5. χώρα / ἕκαστα / ἀδελφή / οἰκία 6. δεξιᾶς / ἀριστερᾶς / ἐρωτᾷς 7. ὁδόν / τόπον / λόφον / γεωργόν 8. τέκνον / ὑψηλόν / γῆ / τροφός 9. ἅμα / ὡς / τέκνα / νῦν 10. ποῦ / ἐν / μετὰ / ἐκ

12. ἀκούω καὶ διαλέγω · πότερον ἀληθὴ (Α) ἢ ψευδή (Ψ);

1. τὸ χωρίον τοῦ Θρασυμάχου μέγα ἐστίν.

2. αἱ Ἀθῆναι ἐγγὺς τοῦ χωρίου τοῦ Θρασυμάχου εἰσίν.

3. ὁ Θρασύμαχος μετὰ τῆς μητρὸς καὶ τοῦ πατρὸς οἰκεῖ.

4. ὁ Θρασύμαχος δύο ἀδελφοὺς καὶ μίαν ἀδελφὴν ἔχει.

5. ἡ Λαδίκη ἐν τῷ τοῦ Θρασυμάχου χωρίῳ οικεῖ.

6. ἡ τρόφος τὰ παιδία και τᾶ ζῷα τρέφει.

7. ἄλλο χωρίον ἔστιν ἐγγὺς τοῦ χωρίου ἐν ᾧ οἰκεῖ τὸ παιδίον.

8. ἐν μέσῳ τῶν ἀγρῶν ὁδός ἐστιν.

13. ὁ γεωργὸς τὴν γῆν γεωργεῖ. > οἱ γεωργοὶ τὴν γῆν γεωργοῦσιν.

1. ἐν μικρῷ χωρίῳ οἰκῶ.

2. ὁ ἀδελφὸς μου μεθ΄ἡμῶν οἰκεῖ.

3. ἀδελφὸν καὶ ἀδελφὴν ἔχω.

4. ὁ λόφος τὸ χωρίον περιέχει.

5. Θρασύστομον ὀνομάζει τὸ παιδίον.

6. τὸ χωρίον μικρόν ἐστιν.

7. περὶ τοῦ γεωργοῦ λέγω σοι.

8. ὁ ἄλλος λόφος ὑψηλός ἐστιν.

14

25

14. πληρῶ τὸ κενόν.

ἡ γῆ ‐ οὑτω(ς) ‐ ὀνομάζω ‐ διὰ τί ‐ μᾶλλον ‐ ἡ τροφός – τὸ τέκνον – μάλιστα ‐ ἐν ᾧ ‐ἔχω ‐ ὡς ‐ ἡ οἰκία ‐ ἆρα – ἐν μέσῳ ‐ μικρός

1. ___________ τὰ μικρὰ παιδία τρέφει.

2. ἐγὼ καὶ ὁ Θρασύστομος καὶ ἡ Ἑλένη ἐν __________ τοῦ Θρασύλλου οἰκοῦμεν.

3. δῆλον δὴ μοί ἐστι ____________ πολλάκις ἕκαστα λέγετε.

4. _________ τὸ παιδίον λέγει τὰ περὶ τοῦ τόπου, ὁ ἀδελφός ἀκουει.

5. ________ἐρωτᾷς τί ἐστι γεωργός; 6. γεωργός ἀνθρωπός ἐστι ὅς χωρίον _________.

7. τὸν γεωργὸν_______________ Θράσυλλον.

8. ὁ Θράσυλλος καὶ ἡ Εὑριδίκη τρῖα ________ ἔχουσιν.

9. τὸ χωρίον τοῦ Θρασύλλου μικρὸν __________ ἐστιν.

10. ὁ λόφος οὐχ ὑψηλὸς ἀλλὰ ________ ἐστιν.

11. οἱ Πυρηναῖοι λόφοι ____________ ὑψηλοί εἰσιν.

12. οἱ Πυρηναῖοι _______ ὑψηλοί __________ οἱ Ἀπεννῖνοι.

13. τὸ χωρίον ἐν ᾧ οἰκεῖ ὁ ὁ Θράσυλλος __________ τῶν λόφων ἐστίν.

14. ὁ Θράσυλλος __________ γεωργεῖ.

15. τὸν πίνακα προσβλέπω καὶ ἀποκρίνομαι.

1. ποῦ εἰσιν οἱ Πυρηναῖοι λόφοι; 2. ποῦ ἐστιν ὁ Λόφος Λευκός ; 3. ποῦ εἰσιν οἱ Ἀπεννῖνοι λόφοι; 4. ἆρ᾿ ὑψηλοί εἰσιν οἱ Πυρηναῖοι λόφοι; 5. ἆρ᾿ ἐγγὺς τοῦ Λόφου Λευκοῦ εἰσιν οἱ Ἀπεννῖνοι; 6. ἆρ᾿ ἐν μέσῳ τῆς Ἰταλίας εἰσιν οἱ Ἀπεννῖνοι; 7. ἆρ᾿ ἐξ ἀριστερᾶς τῆς Ἰβηρίας εἰσίν οἱ Πυρηναῖοι λόφοι; 15

26

ΕΜΑΘΟΝ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

ἄδηλος, ‐ον αἰτιατίκή, ἡ ἀκούω ἄλλως ἅμα Ἀπεννῖνοι, οἱ ἀριστερά, ἡ ‐‐‐‐‐ γῆ, ἡ ‐‐‐‐‐ διά δεξιά, ἡ ‐‐‐‐‐ ἐγγύς ἕκαστος, ‐η, ‐ον Ἑλβετία, ἡ ἔπειτα ‐‐‐‐‐ Ἰβηρία, ἡ Ιταλία, ἡ

(ἔμαθον τοὺς λόγους)

‐‐‐‐‐ κύκλῳ ‐‐‐‐‐ λευκός, ‐ή, ‐όν λόφος, ὁ ‐‐‐‐‐ μάλλον μάλιστα μανθάνω μέγας, μεγάλη, μέγα μέσος, ‐η, ‐ον μή μόνον ‐‐‐‐‐ νομίζω ‐‐‐‐‐ ὁδός, ἡ ὀκνηρός, ‐ή, ‐όν ὁμαλός, ‐η, ‐ον ὀνομαστική, ἡ

16

οὐδαμῶς οὖν ‐‐‐‐‐ περί περιέχω πολλάκις που Πυρηναῖοι, οἱ ‐‐‐‐‐ Σκωτία, ἡ ‐‐‐‐‐ τε τοι τρέφω τροφός, ἡ ‐‐‐‐‐ ὑψηλός, ‐η, ‐ον ‐‐‐‐‐ ὡς

27

ΙΙB

ΔΙΑΛΟΓΟΣ

(διάλογος)

1

Πηλίκον ἐστὶ τὸ χωρίον ; μικρόν ἐστι τὸ χωρίον.

2

Τίς τροφός ἐστι τῆς Ἑλένης ; Λαδίκη τροφός ἐστι τῆς Ἑλένης.

3

Τίς ἐστι τέκνον Θρασύλλου ; Θρασύμαχός τε καὶ

4

Θρασύστομός εἰσι τέκνα τοῦ Θρασύλλου, καὶ δὴ καὶ ἡ Ἑλένη

5

τέκνον ἐστὶν ἄλλο.

6

Ποῦ οἰκεῖ ὁ Θράσυλλος ; ἐν χωρίῳ οἰκεῖ.

7

Ἐν πηλίκῳ δὲ χωρίῳ οἰκεῖ ὁ Θράσυλλος ; ἐν μικρῷ οἰκεῖ

8

χωρίῳ ὁ Θράσυλλος.

9

Τίς δ᾿ οἰκεῖ ἐν τῷ χωρίῳ μετὰ τοῦ Θρασύλλου ; ὁ Θρασύ‐

10

στομος καὶ ο Θρασύμαχος καὶ ἡ Ἑλένη οἰκοῦσι μετὰ τοῦ

11

Θρασύλλου ἐν τῷ χωρίῳ.

12

Ἆρ᾿ ἔχει Λαδίκη τὸ χωρίον ; οὐχ ἡ Λαδίκη ἀλλ᾿ ὁ Θράσυλλος

13

ἔχει τὸ χωρίον.

14

Ποῦ οἰκεῖ ἡ τροφός ; μετὰ τῶν ἄλλων οἰκεῖ ἡ τροφός.

15

Τί περιέχει τὸ χωρίον ; λόφοι περιέχουσι τὸ χωρίον.

16

Τί δ᾿ ἐν μέσῳ ἐστὶ τῶν χωρίων ; ὁδός ἐστιν ἐν μέσῳ τῶν

17

χωρίον.

18

Ἆρ᾿ ἐστὶν ἐξ ἀριστερᾶς τὸ χωρίον τοῦ Θρασύλλου ; οὐκ ἔστι

19

ἐξ ἀριστερᾶς τὸ χωρίον τοῦ Θρασύλλου, ἀλλὰ ἐκ

20

δεξιᾶς.

21

Ποῖοι δ᾿ εἰσὶν οἱ λόφοι ; ὑψηλοί εἰσιν οἱ λόφοι.

17

28

ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ

1. ἐστί(ν) ≠ οὐκ ἔστι(ν)

ἡ Ἑλένη καλή ἐστιν.

> ἡ Ἑλένη οὐκ ἔστι καλή.

1. ὁ Θρασύμαχος μικρός ἐστιν.

2. ἡ τροφὸς καλή ἐστιν.

3. ὁ Θράσυλλος ἰσχυρός ἐστιν.

4. ὁ λόφος ὑψηλός ἐστιν.

5. ἡ οἰκία μικρά ἐστιν.

6. ἡ Εὐρυδίκη ἀγαθή ἐστιν.

7. ἡ γῆ ὁμαλή ἐστιν.

8. το τέκνον μικρόν ἐστιν.

9. ἡ Ιταλία καλή ἐστιν.

10. ἡ Ἑλβετία μικρά ἐστιν.

2. πηλίκος / πηλίκη / πηλίκον + μικρός, μικρά, μικρόν + μέγας, μεγάλη, μέγα

μικρός ἐστιν ὁ Θρασύμαχος. > πηλίκος ἐστὶν ὁ Θρασύμαχος;

1. μεγάλη ἐστὶν ἡ γῆ.

2. μικρά ἐστιν ἡ οἰκία.

3. μέγα ἐστὶ τὸ χωρίον.

4. μικρός ἐστιν ὁ γεωργός.

5. μεγάλη ἐστὶν ἡ ὁδός.

6. μικρά ἐστιν ἡ τροφός.

7. μεγάλη ἐστὶν ἡ ἀδελφή.

8. μεγάλος ἐστὶν ὁ τόπος.

9. μικρόν ἐστι το παιδίον.

10. μικρά ἐστιν ἡ χώρα.

18

29 3. καὶ δὴ καὶ

τὸ χωρίον μικρόν ἐστιν.

> καὶ δὴ καὶ ὁ λόφος μικρός ἐστιν.

1. ἱσχυρός ἐστιν 2. καλή ἐστιν ἡ Ἰταλία. 3. σπουδαῖός ἐστιν ὁ Θράσυλλος. ὁ Θρασύμαχος

4. ὁμαλός ἐστιν 5. τέκνον ἐστὶν 6. ἀγαθή ἐστιν ὁ ἀγρός. τῆς Εὐρυδίκης ἡ τροφός. ὁ Θρασύμαχος.

4. μετά + γενικήν

ποῦ οἰκεῖ ὁ Θρασύμαχος ;

> μετὰ τοῦ γεωργοῦ οἰκεῖ ὁ Θρασύμαχος.

1 2 3 4 5

19

30 5. τὸν πίνακα προσβλέπω καὶ ἀποκρίνομαι.

ἡ οἰκία μου ἐν μέσῳ τῶν ἀγρῶν ἐστιν...

1. πηλίκον ἐστὶ τὸ χωρίον μου; 2. ποῖόν ἐστι τὸ χωρίον μου; 3. ποῦ ἐστιν ἡ ὁδός ; 4. ἆρ᾿ ἄλλα χωρία ἐστὶν ἐγγὺς τοῦ χωρίου μου ; 5. ἆρ᾿ ἡ ὁδὸς περιέχει τὰ χωρία ; 6. ἆρ᾿ ὑψηλοί εἰσιν οἱ λόφοι ; 7. τί ἐστιν ἐξ ἀριστερᾶς τοῦ χωρίου μου ; 8. τί ἐστιν ἐκ δεξιᾶς τοῦ χωρίου μου ; 9. περὶ τίνος λέγω νῦν ; 10. τί λέγω νῦν ; 11. τί ἐστιν ἐν μέσῳ τῶν λόφων ; 12. ποία ἐστὶν ἡ οἰκία μου ; 13. ἆρ᾿ ὁμαλός ἐστιν ὁ ἀγρος ; 14. τίνος ἐστὶ τό χωρίον ; 15. ἆρ᾿ ἡ οἰκία μου ἐν τοῖς λόφοις ἐστίν ;

20

31

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17

ΙΙ Γ

ΤΟ ΧΩΡΙΟΝ

(τὸ χωρίον)

Οὐκ ἔστι μέγα τὸ χωρίον ἐν ᾧ οἰκῶ, ἀλλὰ μικρόν ἐστιν.

ἐγὼ δ᾿ οὐκ ἔχω τὸ χωρίον, ἀλλ᾿ ὁ Θράσυλλος ἔχει τὸ χωρίον

ἐν ᾧ οἰκοῦμεν. οὐδ᾿ ἐστὶν τέκνον μου ὁ Θράσυλλος, ἀλλὰ

εγὼ τέκνον εἰμὶ τοῦ Θρασύλλου. ἡ δ᾿ Εὐρυδίκη οὐκ ἔστιν

ἀδελφή μου, ἀλλ᾿ ἡ Ἑλένη. εἰμὶ δὲ υἱὸς τῆς Εὐρυδίκης, οὐ υἱός = τέκνον τῆς Ἑλένης · ἡ γὰρ Ἑλένη ἀδελφὴ ἐστί μου, καὶ τέκνον τοῦ

Θρασύλλου. τροφὸν δ᾿ ἔχομεν τὴν Λαδίκην · ἡ δ᾿ ἐστὶ

τροφὸς καὶ ἐμὴ καὶ Ἑλένης. οἰκοῦμεν ἡμεῖς ὁμοῦ, οἰκεῖ δὲ καὶ ἐμή =μου ὁμοῦ = ἅμα ἡ τροφὸς μεθ᾿ ἡμῶν, ἡμεῖς δὲ μετὰ τῆς τρόφου. ὀνομάζω μέν ἔγωγε = ἔγώ

ἔγωγε τὴν τροφὸν μάμμην, ἡ δ᾿ Ἑλένη ὀνομάζει τὴν τροφὸν

μάμμην, καὶ δὴ καὶ ὁ ἀδελφός. οἱ δ᾿ ἄλλοι ὄνομάζουσι τὴν

μεσοῖς τοῖς τροφὸν Λαδίκην. λόφοις = ἐν Λόφους δ᾿ ἔχει ὑψηλοὺς κύκλῳ τὸ χωρίον ἡμῶν · οἰκοῦμεν μέσῳ τῶν λόφων δ᾿ ἐν μεσοῖς τοῖς λόφοις, οἵπερ περιέχουσιν κύκλῳ τὸ χωρίον. ἐν μέσῳ δὲ τοῦ θ᾿ ἡμετέρου χωρίου καὶ τῶν ἄλλων ὁδός ἐστί οἵπερ = οἵ

τις · ὁρῶ δὲ τὸ μέν ἡμέτερον χωρίον ἐκ δεξιᾶς, τα δ᾿ ἄλλα ἐξ θ᾿ = τε

ἀριστερᾶς. ὁδός τις = ὁδός

21

32 ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ

1. τίς / τί + οὐκ οἶδα + τις / τι

τίς ἐστιν; > οὐκ οἶδα, γεωργός τις.

1

2

3

4

2. ἐμός, ἐμή, ἐμόν

ὁ ἀδελφός μου = ὁ ἑμὸς ἀδελφός

1. ὁ πατήρ μου 2. ἡ οἰκία μου 3. τό χωρίον μου 4. ἡ τροφός μου 5. ὁ ἀγρός μου 6. ἡ χώρα μου 7. ἡ ἀδελφή μου 8. τὸ παιδίον μου 9. ὁ φίλος μου 10. τὸ τἐκνον μου

5

11. τοῦ ἀδελφοῦ μου 12. τῆς οἰκίας μου 13. τοῦ χωρίου μου 14. τῆς τροφοῦ μου 15. τοῦ ἀγροῦ μου 16. τῆς χώρας μου 17. τῆς ἀδελφῆς μου 18. τοῦ παιδίου μου 19. τοῦ φίλου μου 20. τοῦ τέκνου μου

22

6

33 3. πληρῶ τὸ σταυρόλεξον

ΟΡΘΩΣ

↓

1

2

3

→

4

ΕΠΙΚΕΚΛΙΜΕΝΩΣ

5

10

13

6

7

8

9

11

12

14

15

16

23

17

34

ΙΙI

ΚΗΠΟΣ

(κῆπος)

1

Τοῦτό ἐστι τὸ χωρίον εν ᾧ γεωργεῖ ὁ Θράσυλλος, καὶ

2

οὗτοί εἰσιν οἱ λόφοι, οἳ περιέχουσιν τὸ χωρίον · αὕτη δ᾿ ἡ

3

ὁδὸς ἡ ἐν μέσῳ τῶν χωρίων, ταῦτά ἐστι τὰ χωρία τὰ ἐν

4

μέσῳ τῶν λόφων. καὶ δὴ καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ οἰκία ἡ ἐν μέσῳ

5

τῷ χωρίῳ · οὕτος δὲ κῆπός ἐστιν ἐγγὺς τῆς οἰκίας.

6

Ἆρα δῆλόν σοι ὅ τι ἐστὶ κῆπος ; ἆρα τοῦτό μ᾿ ἐρωτᾷς;

7

λέγω δὴ τοῦτο ὥσπερ καὶ τὰ ἄλλα · καὶ ἐν ᾧ χρόνῳ λέγω,

ὁ καρπός

8

σὺ μάνθάνεις ἕκαστα. κῆπος γὰρ ἐστι τόπος, ἐν ᾧ

9

φυτεύομεν δένδρα καὶ ἄλλα φυτά. ἅπερ δὲ φυτεύομεν ἐν

10

τῷ κήπῳ, ταῦτα ἐσθίομεν, ἢ τὸν καρπόν αὐτῶν. ἄλλα μὲν

11

γὰρ δένδρα οὐ φυτεύομεν, μόνα δε ταῦτα τὰ δένδρα, ἃ

12

φέρει καρπόν. καὶ τὸν καρπὸν ἐσθίομεν τῶν δένδρων. τὰ

13

δὲ δένδρα ἃ καρπὸν φέρει, ταῦτα ὀνομάζομεν καρποφόρα

14

δένδρα, ἢ καὶ ἀκρόδρυα. λέγω δὴ συκᾶς καὶ ἐλαίας καὶ

15

ἄλλα τοιαῦτα δένδρα. τούτων δὲ τῶν δένδρων ἡ μὲν συκῆ

16

φέρει σῦκα, ἡ δ᾿ ἐλαία γέρει ἐλαίας · ἐσθίομεν δὲ καὶ τὰ

17

σῦκα καὶ τὰς ἐλαίας, ἐκ δὲ τῶν ἐλαιῶν ποιοῦμεν ἔλαιον.

24

τὸ δένδρον

ἡ ἐλαία

ἡ ἐλαία

τὸ ἔλαιον

35

18

καρποὺς δὲ φέρει τὰ δένδρα ἄλλα ἄλλους. λάχανα δὲ καὶ

19

φυτεύομεν καὶ εσθίομεν · ταῦτα δ᾿ ἐστὶ σκόροδα καὶ

20

κρόμμυα καὶ ράφανοι καὶ κύαμοι καὶ σέλινα καὶ ἄλλα.

τὸ σῦκον

τὰ λάχανα...

τὸ κρόμμυον

ὁ ράφανος

τὸ σέλινον

τὸ σκόροδον

καὶ ἄλλα.

ἐσθίω φυτεύω

25

36

ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ

1. οὗτος, αὕτη, τοῦτο / οὗτός ἐστι, αὕτη ἐστί, τοῦτό ἐστι

οὗτος τίς ἐστιν; οὗτος ὁ ἀδελφός τοῦ Θρασυμάχου ἐστίν.

τίς ἐστιν ὁ ἀδελφός τοῦ Θρασυμάχου ; οὗτός ἐστιν ὁ ἀδελφός τοῦ Θρασυμάχου.

1

2

3

4

5

6

7

2. οὗτος, αὕτη, τοῦτο + ὁ, ἡ, τό

μέσος / τὸ χωρίον

αὕτη ἐστίν ἡ οἰκία ἡ ἐν μέσῳ τοῦ χωρίου.

8

ἐγγύς / ὁ λόφος

1

μέσος / ὁ κῆπος

2

ἐγγύς / ἡ οἰκία

3 26

μέσος / ὁ κῆπος

4

37 3. τὸ... ἐστι > τὰ... ἐστι

παράδειγμα · τὸ δένδρον ὑψηλόν ἐστιν > τὰ δένδρα ὑψηλά ἐστιν.

1. τὸ χωρίον μικρόν ἐστιν.

2. τὸ παιδίον Ἑλληνικόν ἐστιν.

3. τὸ σῦκον καρποφόρον ἐστίν.

4. τὸ σέλινον λευκόν ἐστιν.

5. τὸ λάχανον καλὸν ἐστιν.

6. τὸ ἐλαίον δένδρον ἐστίν.

7. τὸ παιδίον σπουδαῖόν ἐστιν.

8. τὸ φυτὸν ἰσχυρόν ἐστιν.

9. τὸ χωρίον ὁμαλόν ἐστιν.

10. τὸ κρόμμυον λευκόν ἐστιν.

4. οὗτος, αὕτη, τοῦτο

1. ὁ τόπος > οὗτος ὁ τόπος 10. τὸ τέκνον 2. ἡ οἰκία 11. ὁ κύαμος 3. τό χωρίον 12. ἡ ἐλαία 4. ἡ τροφός 13. τὸ φυτόν 5. τὸ δενδρον 14. ὁ ράφανος 6. ἡ χώρα 15. ἡ συκῆ 7. ὁ κῆπος 16. τὸ ἔλαιον 8. τὸ παιδίον 17. τὸ κρόμμυον 9. ὁ φίλος 18. τὸ σκόροδον

5. ὅς, ἥ, ὅ + οὗτος, αὕτη, τοῦτο

γεωργῶ / ὁ γεωργός

> ὃς γεωργεῖ, οὗτός ἐστι γεωργός.

1. φυτεύω / τὸ φυτόν 2. τρέφω τέκνα / ἡ τροφός 3. μανθάνω / ὁ μαθητής 4. λέγω / δηλός, ‐ή, ‐όν 5. καρπὸν φέρω / καρποφόρος, ‐ον

27

38 6. ὅπερ, ἥπερ, ὅπερ + οὗτος, αὕτη, τοῦτο

γεωργῶ / ὁ γεωργός

> ὃσπερ γεωργεῖ, οὗτός ἐστι γεωργός.

1. φυτεύω / τὸ φυτόν 2. τρέφω τέκνα / ἡ τροφός 3. μανθάνω / ὁ μαθητής 4. λέγω / δηλός, ‐ή, ‐όν 5. καρπὸν φέρω / καρποφόρος, ‐ον

7. μανθάνω τὴν αἰτιατικήν.

ὁ ἀγρός > τὸν ἀγρόν / ἡ οἰκίαν > τὴν οἰκίαν / τὸ χωρίον > τὸ χωρίον

1. τί περιέχουσιν οἱ λόφοι ;

2. τί γεωργεῖ ὁ γεωργός ;

3. τί φυτεύει ὁ Θράσυλλος ;

6. τί εσθίει ἡ Ἑλένη ;

7. τί ὀνομάζομεν τὴν Λαδίκην ;

8. τί ὁρᾷ ὁ Θρασύμαχος ;

11. τί περιέχουσιν οἱ λόφοι ;

12. τί ἔχει ὁ κῆπος;

4. τί φέρει τὸ δένδρον;

5. τί ἔχει ἡ Εὐρυδίκη;

9. τί φέρει ἡ συκῆ ;

10. τί ποιοῦμεν ἐκ τῶν ἐλαιῶν ; 28

39 8. καὶ.

ὁ ἀγρὸς μικρός ἐστιν.

> καὶ ἡ οἰκία μικρά ἐστιν.

1. ἡ χώρα καλή ἐστιν.

2. ὁ Θράσυλλος ἰσχυρός ἐστιν.

3. ὁ λόφος ἐν μέσῳ τοῦ χωρίου ἐστίν.

4. ἡ συκῆ καρπὸν φέρει.

5. ὁ Θρασύστομος σπουδαῖός ἐστιν.

6. τὸ δένδρον ἐγγὺς τῆς οἰκίας ἐστίν.

7. ὁ γεωργὸς τὸ δένδρον φυτεύει.

8. τὸ σῦκον καρπός ἐστιν.

9. καὶ... καὶ

ἡ ἐλαία καρπὸν φέρει. ἡ συκῆ καρπὸν φέρει. > καὶ ἡ ἐλαία καὶ ἡ συκῆ καρπὸν φέρουσιν.

1. ἡ χώρα καλή ἐστιν. ἡ οἱκία καλή ἐστιν.

2. ὁ λόφος ἐν μέσῳ τοῦ χωρίου ἐστίν. ὁ ἀγρὸς ἐν μέσῳ τοῦ χωρίου ἐστίν.

3. ὁ γεωργὸς τὸ δένδρον φυτεύει. ὁ Θράσυλλος τὸ δένδρον φυτεύει.

4. ὁ Θρασύμαχος ἐν τοῖς ἀγροῖς οἰκεῖ. ἡ Ἑλένη ἐν τοῖς ἀγροῖς οἰκεῖ.

5. τὸ σῦκον καρπός ἐστιν. ἡ ἐλαία καρπός ἐστιν.

6. τὸ παιδίον τὸ δένδρον φυτεύει. ὁ γεωργὸς τὸ δένδρον φυτεύει.

7. ἡ Εὐρυδίκη τὰ τέκνα τρέφει. ἡ Λαδίκη τὰ τέκνα τρέφει.

8. ὁ Θρασύμαχος ἀδελφὸν ἔχει. ἡ Ἑλένη ἀδελφὸν ἔχει.

9. ὁ Θρασύμαχος τὸν ἀδελφὸν Θρασύστομον ὀνομάζει. ἡ Ἑλένη τὸν ἀδελφὸν Θρασύστομον ὀνομάζει.

29

40

10. συνδέω τοὺς λόγους καὶ τὰς εἰκόνας.

1

2

3

1. λάχανά ἐστι.

2. ἐκ τούτων ἔλαιον ποιοῦμεν.

3. οὗτος τὸ δένδρον φυτεύει

4

5

6

7

8

4. τὸ χωρίον τοῦ Θρασυμάχου περιέχουσιν.

5. αὕτη τὰ μικρὰ τέκνα τρέφει.

6. τοῦτο καρπὸν φέρει καὶ καρποφόρον ὀνομάζομεν.

7. τόπος ἐστὶν ἐν ᾧ λάχανα καὶ δένδρα φυτεύομεν.

8. οὖτος ἐν τοῖς ἀγροῖς γεωργεῖ.

30

41

ΕΜΑΘΟΝ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

(ἔμαθον τοὺς λόγους)

αὕτη > οὗτος ἀκρόδρυον, τὸ ‐‐‐‐‐ δένδρον, τὸ ‐‐‐‐‐ ἐλαία, ἡ ἔλαιον, τὸ ἐσθίω ‐‐‐‐‐ ἤ ‐‐‐‐‐ καρπός, ὁ καρποφόρος, ‐ον κῆπος, ὁ

κρόμμυον, τὸ κύαμος, ὁ ‐‐‐‐‐ λάχανον, τὸ ‐‐‐‐‐ μαθητής, ὁ μόνος, ‐η, ‐ον ‐‐‐‐‐ οὗτος, αὕτη, τοῦτο ‐‐‐‐‐ ράφανος, ὁ ‐‐‐‐‐ σέλινον, τὸ σκόροδον, τὸ

31

συκῆ, ἡ σῦκον, τὸ ‐‐‐‐‐ ταῦτα > οὗτος τοιαῦτα > τοιοῦτος τοιοῦτος, τοιαύτη, τοιοῦτο τοῦτο > οὗτος ‐‐‐‐‐ φέρω φυτεύω φυτόν, τὸ ‐‐‐‐‐ ὥσπερ > ὡς

42

ΙΙI A

ΑΓΡΙΑ ΔΕΝΔΡΑ

(ἄγρια δένδρα)

1

Ταῦτά ἐστί τοι δένδρα ἥμερα · ἔστι δὲ καὶ ἄγρια δένδρα

2

ἐπὶ τῶν λόφων. καὶ δὴ ἐρωτᾷς, τί ποτ᾿ ἐστὶν ἄγριον καὶ τί

3

ἥμερον. λέγω οὖν σοι καὶ ταῦτα, καὶ μανθάνεις σὺ ἐν ᾧ

4

ἐγὼ λέγω. τὰ μὲν ἥμερα δένδρα ταῦτά ἐστιν, ἅπερ

5

φυτεύομεν ἐν τῷ κήπῳ · ὥσπερ καὶ τὰ ἥμερα ζῷα ταῦτά

6

ἐστιν, ἅπερ τρέφομεν ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ ἐν τῷ χωρίῳ. ἀλλὰ

7

τὰ ἄγρια δένδρα ἐστὶ ταῦτα, ἃ μὴ φυτεύομεν, ὥσπερ καὶ

8

τὰ ἄγρια ζῷα ταῦτά ἐστιν, ἃ μὴ τρέφομεν. ἐπὶ οὖν τῶν

9

λόφων ἐστὶ τά ἄγρια δένδρα, καἰ δὴ καὶ τά ζῷα τά ἄγρια.

10

ποῖα δ᾿ ἐστὶ τά δένδρα τὰ ἄγρια ; ἔστι μὲν ἄλλα, περὶ ὧν

11

ὕστερον. νῦν δὲ λέγω ἔνια αὐτῶν · ἔστι μὲν πεύκη, ἔστι

12

δὲ φηγός, ἔστι δὲ καὶ ἰτέα καὶ πτελέα · ὅπου δὲ πολλὰ

13

δένδρα ὁμοῦ ἐστιν, ταῦτην ὕλην ὀνομάζομεν. ἕκαστον δὲ

14

δένδρον κλάδους ἔχει, ἕκαστος δὲ κλάδος φύλλα. ἡ δ᾿ ὕλη

15

πολλά δένδρα ἐνέχει, καὶ φηγοὺς καὶ ἰτέας καὶ πεύκας καὶ

16

πτελέας · καὶ τὰ δένδρα πολλοὺς ἔχει καὶ κλάδους καὶ

17

φύλλα. ταῦτά ἐστιν ὑψηλὰ τά δένδρα · τὰ δὲ μὴ ὑψηλά,

18

δρυμοὺς λέγομεν. ὑψηλά μὲν τά δένδρα, ταπεινοὶ δὲ οἱ

19

δρυμοί.

τὰ ζῷα

ἡ ὕλη

ἔνια = οὔτε πολλά οὔτε ὀλίγα

ὁ κλάδος

τὸ φύλλον

32

43

ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ

1.

ὁ ἰσχυρὸς γεωργός = ὁ γεωργὸς ὁ ἰσχυρός

1.

2.

3.

4.

5.

τὸ μικρὸν χωρίον. ὁ ὑψηλὸς λόφος. τὸ ἑλληνικὸν παιδίον. ἡ ἀγαθὴ μήτηρ τὰ ἥμερα ζῷα.

6. ὁ μέγας κῆπος.

7. ἡ ὁμαλὴ γῆ.

8. ὁ σπουδαῖος ἀδελφός.

9. ἡ μικρὰ χώρα.

10. ὁ κακός καρπός.

2. ἐπὶ + γενική.

ποῦ ἐστίν ὁ αἴλουρος ;

> ἐπὶ τοῦ δένδρου ἐστίν ὁ αἴλουρος.

33

44

3. συνδέω τοὺς λόγους.

1. ταῦτά ἐστιν ἥμερα δένδρα,

1. ὅπερ ἐκ τῶν ἐλαιῶν ποιοῦμεν.

2. αὕτη ἐστίν ἡ τροφός,

2. ἃ μὴ φυτεύομεν ἐν τῷ χωρίῳ.

3. ταῦτά ἐστι λάχανα,

3. ἅπερ τρέφομεν ἐν τῇ οἰκίᾳ.

4. τοῦτό ἐστιν ἔλαιον,

4. ἥπερ τὰ μικρά τέκνα τρέφει.

5. οὗτός ἐστι λόφος,

5. ὅσπερ ταπεινός ἐστιν.

6. ταῦτά ἐστιν ἥμερα ζῷα,

6. ὅπερ ἐν τοῖς κλάδοις ἐστίν.

7. ταῦτά ἐστιν ἄγρια δένδρα,

7. ἅπερ φυτεύομεν ἐν τῷ κήπῳ.

8. τοῦτό ἐστι φύλλον,

8. ἅ μὴ τρέφομεν ἐν τῇ οἰκίᾳ.

9. ταῦτά ἐστι ἄγρια ζῷα,

9. ἅπερ τρέφομεν ἐν τῇ οἰκίᾳ.

10. οὗτός ἐστι γεωργός,

10. ἅ φυτεύομεν ἐν τῷ χωρίῳ.

4. ἔνιοι / ἔνια

οὔτε πολλὰ οὔτε ὀλίγα δένδρα ἐστὶν ἐν τῇ ὕλῃ.

> ἔνια δένδρα ἐστὶν ἐν τῇ ὕλῃ.

1. οὔτε πολλοὶ οὔτε ὀλίγοι γεωργοὶ φυτεύουσιν τὰ δένδρα.

2. οὔτε πολλὰ οὔτε ὀλίγα φύλλα ἔχει ὁ κλάδος.

3. οὔτε πολλοὶ οὔτε ὀλίγοι λόφοι περιέχουσι τὴν οἰκίαν.

4. οὔτε πολλὰ οὔτε ὀλίγα ζῷα τρέφει ὁ Θράσυλλος ἐν τῷ χωρίῳ.

5. οὔτε πολλὰ οὔτε ὀλίγα τέκνα ἔχει ἡ Εὐρυδίκη.

6. οὔτε πολλοὶ οὔτε ὀλίγοι τόποι καλοὶ εἰσιν.

7. οὔτε πολλὰ οὔτε ὀλίγα δένδρα ἐστὶ καρποφόρα.

8. οὔτε πολλὰ οὔτε ὀλίγα ζῷα τρέφομεν ἐν τῷ χωρίῳ.

34

45 5. μανθάνω τὴν αἰτιατικὴν.

τί ὁρᾷ ὁ Θρασύμαχος;

> ὁ Θρασύμάχος τοὺς γεωργοὺς ὁρᾷ.

1

2

5

4

3

6

7

8

9

6. οὐ (οὐκ, οὐχ) ≠ μή πληρῶ τὸ κενόν.

1. ὁ θρασύστομος, ὅς ________ ἔστιν ἰσχυρός, ἐν τοῖς ἀγροῖς οἰκεῖ.

2. ἡ Λαδίκη, ἣ ἐν τῷ χωρίῳ _________ γεωργεῖ, μικρά τέκνα τρέφει.

3. ὁ καλὸς μαθητὴς ταῦτα ἐρωτᾷ, ἃπερ ___________ μανθάνει.

4. καὶ ταῦτα τὰ δένδρα, ἃ __________ φυτεύομεν ἡμεῖς, καρποφόρα ἐστίν.

5. τὰ δένδρα, ἃ ________ φυτεύομεν, οὐ φέρει καρπούς.

6. οὗτος ὁ γεωργὸς, ὅς ___________ γεωργεῖ ἐν τῷ ἀγρῷ, καρποὺς οὐκ ἔχει.

7. ταῦτα τὰ λάχανα, ἃ ___________ φυτεύει ὁ Θράσυλλος, ἄγριά ἐστιν.

8. τὰ ἄγρια λάχανα ἐστὶ ταῦτα, ἃ __________ φυτεύουσιν οἱ γεωργοὶ.

35

46 5. μέν... δέ

Τὸ δένδρον μέγα ἐστὶν, ἀλλὰ τὸ φύλλον μικρὸν.

> τὸ μὲν δένδρον μέγα, τὸ δὲ φύλλον μικρόν ἐστιν.

μικρά ≠ μεγάλη 2

σπουδαῖος ≠ ὀκνηρός 1

ταπεινός ≠ ὑψηλός 3

ἀγαθή ≠ κακός 4

ἥμερα ≠ ἀγριον 5

ΕΜΑΘΟΝ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

ἄγριος ‐α –ον ‐‐‐‐‐ δρυμός, ὁ ‐‐‐‐‐ ἔνιοι, ἔνιαι, ἔνια ‐‐‐‐‐ ζῷον, τὸ ‐‐‐‐‐ ἥμερος ‐α –ον

(ἔμαθον τοὺς λόγους)

‐‐‐‐‐ ἰτέα, ἡ ‐‐‐‐‐ κλάδος, ὁ ‐‐‐‐‐ πεύκη, ἡ πτελέα, ἡ ‐‐‐‐‐ ταπεινός ‐η –ον

36

τοι ‐‐‐‐‐ ὕλη, ἡ ὕστερον ‐‐‐‐‐ φηγός, ὁ φύλλον, τὸ

47

ΙΙI B

ΖΩΙΑ

(ζῷα)

τὸ ὀρνίθιον

1

Ἄγρια οὖν ταῦτα τὰ δένδρα, ἄγριοι δὲ καὶ οἱ δρυμοί.

2

ἐν δὲ τῇ ὕλῃ καὶ δὴ καὶ ἐν τοῖς δρυμοῖς μάλιστα οἰκεῖ τὰ

3

ἄγρια ζῷα, περὶ ὧν ὕστερον. θηρεύομεν γὰρ τὰ ζῷα τὰ

4

ἄγρια, καὶ ἔστιν ἃ αὐτῶν ἐσθίομεν. καὶ περὶ μὲν τῆς

5

ὕλης τοσαῦτα.

6

Οἰκεῖ δ᾿ ἐν τοῖς δένδροις ζῷα ἄλλα, ἅπερ ἔχει πτερά ·

7

ταῦτα δὲ οἰκεῖ ἐν τοῖς δένδροις καὶ ἀντὶ οἰκιῶν

8

οἰκοδομοῦσι καλιάς. ὀνομάζομεν δὲ ὀρνίθια ταῦτα τὰ

9

ζῷα. τὰ οὖν ὀρνίθια οἰκοδομοῦσιν οἰκίας · ἡ καλιὰ γάρ

10

ἐστιν ἀντὶ οἰκίας ὀρνιθίῳ, ἐν ᾗ οἰκεῖ τὰ νεόττια. καὶ

11

ὥσπερ ἄνθρωποι παιδία τίκτουσιν, οὕτως καὶ τὰ ὀρνίθια

12

τίκτει ᾠά. φανερὸν δήπου ἐστί σοι, τοῦτο ὃ λέγομεν ᾠόν.

13

ἔστι γὰρ μικρὸν καὶ στρογγύλον, καὶ τὰ μέν ἐστι λευκὰ

14

τῶν ᾠῶν, τὰ δ᾿οὔ. τρέφομεν δὲ καὶ ἥμερα ὁρνίθια, ἅπερ

15

τίκτει ᾠὰ λευκά. καὶ τῶν ἡμέρων ὀρνιθίων τὰ μὲν

16

ἐσθίομεν, τὰ δ᾿οὔ.

ἡ καλιά

τὰ νεόττια

τὰ ᾠά

τὸ πτερόν

37

48 ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ

1. μάλιστα

ποῦ πονεῖ ὁ Θράσυλλος ; ὁ κῆπος / ὁ ἀγρός

ἐν τῷ κήπῳ καὶ ἐν τῷ ἀγρῷ μάλιστα πονεῖ ὁ Θράσυλλος.

1. τί φυτεύει ὁ γεωργός ;

2. τί ἐσθίει τὸ παιδίον ;

3. ποῦ οἰκεῖ τὰ ζῷα ;

6. τί ὁρᾷς ἐν τῇ ὕλῃ ;

4. περὶ τίνος λέγει ὁ πατήρ; 5. τί θηρεύει ὁ Θράσυλλος;

2. ὁ, ἡ, τὸ + μέν / ὁ, ἡ, τὸ + δέ

ἔνια δένδρα ὑψηλὰ ἐστὶ καὶ ἄλλα δένδρα οὐκ ἔστι ὑψηλά. > τῶν δένδρων τὰ μέν ὑψηλὰ, τὰ δ᾿οὔ.

ἔνια δένδρα ὑψηλὰ ἐστὶν καὶ ἄλλα δένδρα μικρά ἐστιν. > τῶν δένδρων τὰ μέν ὑψηλὰ, τὰ δὲ μικρά ἐστιν.

1. ἔνια παιδία σπουδαῖα ἐστι καὶ ἄλλα παιδία ὀκνηρά ἐστιν.

2. ἔνια ᾠὰ λευκά ἐστι καὶ ἄλλα ᾠὰ οὐκ ἔστι λευκά.

3. ἔνιοι λόφοι ταπεινοί εἰσιν.

4. ἔνια ζῷα ἥμερα ἐστὶ καὶ ἄλλα ζῷα ἄγριά ἐστιν.

5. ἔνιοι γεωργοὶ ἰσχυροὶ εἰσιν.

6. ἔνια δένδρα καρπὸν φέρει καὶ ἄλλα δένδρα οὐ καρπὸν φέρει.

7. ἔνια παιδία ἀδελφοὺς ἔχει καὶ ἄλλα παιδία ἀδελφὰς ἔχει.

8. ἔνιοι γεωργοὶ ἐν τῷ κήπῳ πονοῦσι καὶ ἄλλοι γεωργοὶ ἐν τῷ ἀγρῷ πονοῦσιν.

9. ἔνια δῆλά ἐστι καὶ ἄλλα ἄδηλά ἐστιν.

38

49

2. καλῶς διάλεγω.

1. λέγομεν ἄγρια δένδρα. Α. ἃ ἐν τῷ κήπῳ ἐστίν. Β. ἃ ἐν τῇ ὕλῃ εστίν. Γ. ἅπερ ἐσθίομεν.

2. λέγομεν καλιάν. Α. τὴν τῶν ὀρνιθίων οἰκίαν. Β. τὸ δένδρον ἐν ᾧ τά ὀρνίθια τὴν οἰκίαν οἰκοδομοῦσιν. Γ. τὰ τῶν ὀρνιθίων νεόττια.

3. τί τίκτει τὰ ὀρνίθια ; Α. δρυμούς. Β. νεόττια. Γ. ᾠά.

4. ὥσπερ λέγω, ________ γράφω. Α. οὕτως Β. ἀλλὰ Γ. ἐγγὺς

5. οὐκ ἔστι στρογγύλον. Α. ἡ σφαῖρα. Β. τὸ ᾠόν. Γ. ὁ ἀγρός.

6. ἔχει πτερά. Α. τὰ ζῷα. Β. τὸ ᾠόν. Γ. τὸ ορνίθιον.

7. ἔχει κλάδους. Α. τὰ δένδρα. Β. ὁ κῆπος. Γ. ὁ λόφος.

8. δῆλός ἐστιν. Α. καλός ἐστιν. Β. φανερός ἐστιν. Γ. ἄδηλός ἐστιν.

ΕΜΑΘΟΝ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

θηρεύω ‐‐‐‐‐ καλιά, ἡ ‐‐‐‐‐ νεόττιον, τὸ ‐‐‐‐‐

(ἔμαθον τοὺς λόγους)

οἰκοδομῶ (έω) ὀρνίθιον, τὸ ‐‐‐‐‐‐ πτερόν, τὸ ‐‐‐‐‐‐ στρογγύλος ‐η –ον

39

‐‐‐‐‐ τίκτω ‐‐‐‐‐‐ φανερός ‐ά ‐ον ‐‐‐‐‐ ᾠόν, τὸ

50

CONSULTAS GRAMATICALES AL HILO DE LAS LECTURAS.

IIIa ἄγρια δένδρα.

Morfología nominal Declinación temática: formada por palabras que junto a la raíz tienen la vocal ε / ο.

Singular N κύρι‐ο‐ς V κύρι‐ε Ac κύρι ο‐ν Gn κυρί‐ου Dt κυρί‐ῳ

Plural κύρι‐ο‐ι κύρι‐ο‐ι κυρί‐ους κυρί‐ων κυρί‐ο‐ις

τὰ δὲ μὴ ὑψηλά, δρυμοὺς λέγομεν. ὑψηλὰ μὲν τὰ δένδρα, ταπεινοὶ δὲ οἱ δρυμοι. καὶ τὰ δένδρα πολλοὺς ἔχει καὶ κλάδους καὶ φύλλα· ἕκαστον δὲ δένδρον κλάδους ἔχει, ἕκαστος δὲ κλάδος φύλα Palabras neutras: hay una forma común de nominativo, vocativo y acusativo (en –ον en singular y en –α en plural). ταῦτ’ἐστί τοι δένδρα ἥμερα. ἔστι δὲ καὶ ἄγρια δένδρα ἐπί τῶν λόφων ἡ δ’ὕλη πολλὰ δένδρα ἔνεχει Pronombre demostrativo

ταῦτα δένδρα τοῦτο δένδρον Pronombre relativo τὰ ἄγρια δένδρ’ἐστὶ ταῦθ’ ἅ μὴ τρέφομεν. τὸ ἄγριον δένδρον ἐστὶ τοῦθ’ ὅ τρέφομεν ὥσπερ καὶ τὰ ἥμερα ζῷα ταῦτ’ἐστίν, ἅπερ τρέφομεν ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ ἐν τῷ χωρίῳ. ὥσπερ καὶ τὸ ἥμερον ζῷον τοῦτ’ἐστίν, ὅπερ τρέφομεν ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ ἐν τῷ χωρίῳ.

Morfología Verbal

εἰμί

VERBOS EN ‐ΜΙ (CONJUGACIÓN ATEMÁTICA)

εἶ

εἰμί (verbos sin reduplicación ni sufijo) Presente- Indicativo:

ἐστί(ν) ἐσμέν ἐστέ εἰσί(ν)

51

VERBOS EN Ω Presente- Indicativo

παιδεύ‐ω

Verbos en vocal

παιδεύ‐εις

φυτεύ-ομεν

παιδεύ‐ει

Verbos consonánticos

παιδεύ‐ο‐μεν

ἔνεχ-ει , ἔχ-ει, λέγ-ομεν, τρέφ –ομεν

παιδεύ‐ε‐τε παιδεύ‐ουσι

SINTAXIS: Sujeto – Nominativo- τίς;

C.Directo- Acusativo- τίνα;

neutro plural con verbo singular expresa colectividad

ἕκαστον δὲ δένδρον κλάδους ἔχει

ταῦτ’ἐστί τοι δένδρα ἥμερα

καὶ τὰ δένδρα πολλοὺς ἔχει

τὰ μὲν ἥμερα δένδρα ταῦτ’ἐστίν, ἅπερ φυτεύομεν ἐν τῷ κήπῳ·

καὶ κλάδους καὶ φύλλα.

Complemento Circunstancial de Lugar : ποῦ;

ἐν (+ Dat.): en, dentro.

ὥσπερ καὶ τὰ ἥμερα ζῷα ταῦτ’ἐστίν, ἅπερ τρέφομεν ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ ἐν τῷ χωρίῳ. τὰ μὲν ἥμερα δένδρα ταῦτ’ἐστίν, ἅπερ φυτεύομεν ἐν τῷ κήπῳ· ἐπὶ (+Gen. ): sobre (tocando) (gen ‐partitivo de la parte tocada)

ταῦτ’ἐστί τοι δένδρα ἥμερα· ἔστι δὲ καὶ ἄγρια δένδρα ἐπί τῶν λόφων

ἐπί οὖν τῶν λόφων ἐστί τὰ ἄγρια δένδρα, καὶ δὴ καὶ τά ζῷα τὰ ἄγρια.

52

IIIc ζῷα.

MORFOLOGÍA

 Nominal N τὰ ‐α

V ‐α Neutro plural A τὰ ‐α

ἄγρια οὖν ταῦτα τὰ δένδρα, ἄγριοι δὲ καὶ οἱ δρυμοί.

ταῦτα δὲ τα ᾠὰ λευκά. και τῶν ἡμέρων ὀρνιθίων τὰ ᾠὰ ἐσθίομεν· Pronombre Relativo

N A G D

REL

REL

REL

REL

REL

REL

ὅς‐περ ὅν‐περ οὖ‐περ ᾧ‐περ

ἥ‐περ ἥν‐περ ἢς‐περ ᾗ‐περ Singular

ὅ‐περ ὅ‐περ οὗ‐περ ᾧ‐περ

οἵ‐περ οὔς‐περ ὧν‐περ οἰς‐περ

αἵ‐περ ἅς‐περ ὧν‐περ αἷς‐περ Plural

ἅ‐περ ἅ‐περ ὧν‐περ οἰς‐περ

θηρεύομεν γὰρ καὶ τα ζῷα τα αγρια, καὶ ἔστιν ἅ αὐτῶν ἐσθίομεν. οἰκεῖ δ’ ἐν τοῖς δένδροις ζῷα ἄλλα, ἅπερ ἔχει πτερά· ἡ καλιὰ γάρ ἐστιν αντὶ οὶκίας ὀρνιθίῳ ἐν ᾗ οἰκεῖ τὰ νεόττια.

Adverbios ὥσπερ … οὔτω καί ( al igual que…así también) ὥσπερ σύ, οὔτω καὶ ἐγὼ : al igual que tú, yo (también) καὶ ὥσπερ ἄνθρωποι παιδία τίκτουσιν, οὕτως καὶ τὰ ὀρνίθια τίκτει ᾠά.

Preposiciones ἀντὶ (ἀντ’ ἀνθ’) ἀντὶ τοῦ/ τῶν ( sólo rige Gen) “en lugar de, en contra de” ἡ καλιὰ γάρ ἐστιν αντὶ οὶκίας ὀρνιθίῳ ἐν ᾗ οἰκεῖ τὰ νεόττια. ταῦτα δὲ οἰκεῖ ἐν τοῖς δένδροις καὶ ἀντὶ οἰκιῶν οἰκοδομοῦσι καλῑάς, ὀνομάζομεν δὲ ὀρνίθια ταῦτα τὰ ζῷα.

53

Adverbios ὥσπερ … οὔτω καί ( al igual que…así también) ὥσπερ σύ, οὔτω καὶ ἐγὼ : al igual que tú, yo (también)

καὶ ὥσπερ ἄνθρωποι παιδία τίκτουσιν, οὕτως καὶ τὰ ὀρνίθια τίκτει ᾠά.

Preposiciones ἀντὶ (ἀντ’ ἀνθ’) ἀντὶ τοῦ/ τῶν ( sólo rige Gen) “en lugar de, en contra de” ἡ καλιὰ γάρ ἐστιν αντὶ οὶκίας ὀρνιθίῳ ἐν ᾗ οἰκεῖ τὰ νεόττια. ταῦτα δὲ οἰκεῖ ἐν τοῖς δένδροις καὶ ἀντὶ οἰκιῶν οἰκοδομοῦσι καλῑάς,

ὀνομάζομεν δὲ ὀρνίθια ταῦτα τὰ ζῷα.

SINTAXIS τί; (¿qué?)SUJETO neutro plural indica colectividad VERBO SINGULAR ἐν δὲ τῇ ὕλῃ καὶ δὴ καὶ ἐν τοῖς δρυμοῖς μάλιστα οἰκεῖ τὰ ἄγρια ζῷα, ταῦτα δὲ οἰκεῖ ἐν τοῖς δένδροις καὶ ἀντὶ οἰκιῶν οἰκοδομοῦσι καλῑάς τίνι ἐστιν; (¿”para quién es/existe”?)DATIVO POSESIVO: indica la persona a cuya disposición hay algo ἡ καλιὰ γάρ ἐστιν αντὶ οὶκίας ὀρνιθίῳ ἐν ᾗ οἰκεῖ τὰ νεόττια.

 Oracional

 oraciones subordinadas adjetivas (de relativo)

 tienen como nexo subordinante algún pronombre o adverbio relativo que concierta en número y género con su antecedente. El caso viene determinado por la función sintáctica que cumple

 θηρεύομεν γὰρ καὶ τα ζῷα τα αγρ ια , καὶ ἔστιν ἅ αὐτῶν ἐσθίομεν.

 οἰκεῖ δ’ ἐν τοῖς δένδροις ζῷα ἄλλα, ἅπερ ἔχει πτερά·

54

 ἡ καλιὰ γάρ ἐστιν αντὶ οὶκίας ὀρνιθίῳ ἐν ᾗ οἰκεῖ τὰ νεόττια.

55

III γ ΩΙΑ

ᾠόν, -οῦ τό τὰ δ’ ᾠὰ ζητοῦμεν ἐν τῷ χωρίῳ ἡμῶν καθ’

ἡ ὄρνί̋ (-ίθο̋) κλώζει

ἡμέραν· εὑρίσκομεν δ’ οὕτως. τὰ μὲν ἄριστα τῶν ἡμέρων ὀρνιθίων τίκτει καθ’ ἑκάστην

καὶ τίκτει ᾠόν

ἡμέραν ᾠόν· καὶ πρῶτον μὲν τίκτει τὸ ᾠὸν ἐν τῇ καλιᾷ, ἔπειτα δὲ κλώζει μέγα. ἐν ᾧ δὲ χρόνῳ κλώζει τὸ ὀρνίθιον, ἀκούομεν ἡμεῖς·

ἀκούω

και εὐθὺς ζητοῦμεν τὸ ᾠόν, καὶ ἐκ τῆς καλιᾶς λαμβάνομεν, καὶ φέρομεν εἰς τὴν

ζητῶ (έω)

οἰκίαν. ἡ δ’ Εὐρυδίκη λαμβάνει τὸ ᾠὸν εὐθύς, καὶ μετὰ ταῦτα ἕψει μετ’ ἄλλων ᾠῶν,

φιλῶ (έω)

καὶ ἡμεῖς ἐσθίομεν, τὸ δ’ ὀρνίθιον κλώζει οὐχ ἧττον. τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ἡμέρᾳ τὸ αὐτὸ

λαµβάνω

ποιεῖ τὸ ὀρνίθιον, τὸ δ’ αὐτὸ ποιοῦμεν καὶ ἡμᾶς· οὐδὲ θαυμάζει τὸ ὀρνίθιον, ὅπου ποτ’

φέρω

ἐστὶ τὰ ἄλλα ᾠά· κλώζει δ’ ὁμοίως καὶ καθ’ ἡμέραν τίκτει. ὢ τοῦ φιλανθρώπου ὀρνιθίου· οὕτω γὰρ φιλεῖ τοὺς ἀνθρώπους, ὥστε καθ’ ἡμέραν τίκτει ᾠὸν αὐτοῖς τροφήν· τοῦτο δὲ ποιεῖ δήπου ἀντὶ τῆς τροφῆς ᾗ τρέφομεν

ἕψω

αὐτὸ ἡμεῖς. τῇ ὕστεπαίᾳ ἡµέρᾳ

οὕτω δὴ τροφὴν μὲν παρέχομεν, τροφὴν δὲ

ἡ ἡµέρα, α̋

λαμβάνομεν. λέγομεν δὲ τὸ δῶρον, ὅπερ λαμβάνομεν ἀντὶ τροφῆς, τροφεῖα.

ὁµοίω̋

οὕτω... ὥστε...

56

ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ 1. συμπληρώνομεν τά κενά: τὰ δ’ ᾠὰ ζητοῦμεν ἐν τῷ χωρίῳ ἡμῶν καθ’ ἡμέραν· εὑρίσκομεν δ’ οὕτως. τὰ μὲν ἄριστα τῶν ἡμέρων ὀρνιθίων τίκτει καθ’ ἑκάστην ἡμέρ__ ᾠόν· καὶ πρῶτον μὲν τίκτ__ τὸ ᾠὸν ἐν τῇ καλι___, ἔπειτα δὲ κλώζει μέγα. ἐν ᾧ δὲ χρόνῳ κλώζ___ τὸ ὀρνίθιον, ἀκού___ ἡμεῖς· και εὐθὺς ζητοῦμεν τὸ ᾠόν, καὶ ἐκ τῆς καλι___ λαμβάνομεν, καὶ φέρομεν εἰς τὴν οἰκί___. ἡ δ’ Εὐρυδίκη λαμβάνει τὸ ᾠὸν εὐθύς, καὶ μετὰ ταῦτα ἕψ___ μετ’ ἄλλων ᾠῶν, καὶ ἡμεῖς ἐσθίομεν, τὸ δ’ ὀρνίθιον κλώζ___ οὐχ ἧττον. τῇ δ’ ὑστεραί__ ἡμέρ___ τὸ αὐτὸ ποιεῖ τὸ ὀρνίθιον, τὸ δ’ αὐτὸ ποιοῦμεν καὶ ἡμᾶς· οὐδὲ θαυμάζει τὸ ὀρνίθιον, ὅπου ποτ’ ἐστὶ τὰ ἄλλα ᾠά· κλώζει δ’ ὁμοίως καὶ καθ’ ἡμέραν τίκτ___. ὦ τοῦ φιλανθρώπου ὀρνιθίου· οὕτω γὰρ φιλ__ τοὺς ἀνθρώπ___, ὥστε καθ’ ἡμέραν τίκτει ᾠ__ αὐτοῖς τροφήν· τοῦτο δὲ ποιεῖ δήπου ἀντὶ τῆς τροφῆς ᾗ τρέφομεν αὐτὸ ἡμεῖς.

2. Λεξικὀν: φιλεῖ

τὰ δ’ ᾠὰ ζητοῦμεν ἐν τῷ _____ ἡμῶν καθ’ ἡμέραν· εὑρίσκομεν δ’ οὕτως. τὰ μὲν ἄριστα τῶν ἡμέρων

ἀκούομεν

ὀρνιθίων τίκτει καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ᾠόν· καὶ

τροφὴν

πρῶτον μὲν τίκτει τὸ ᾠὸν ἐν τῇ _____, ἔπειτα δὲ

φέρομεν

_____μέγα. ἐν ᾧ δὲ χρόνῳ κλώζει τὸ ὀρνίθιον, ______ἡμεῖς· και εὐθὺς ζητοῦμεν τὸ ᾠόν, καὶ ἐκ τῆς

καλιᾷ

_____ λαμβάνομεν, καὶ _____ εἰς τὴν οἰκίαν. ἡ δ’

ἐσθίομεν

Εὐρυδίκη λαμβάνει τὸ ᾠὸν εὐθύς, καὶ μετὰ ταῦτα _____ μετ’ ἄλλων ᾠῶν, καὶ ἡμεῖς _____, τὸ δ’ ὀρνίθιον

καλιᾶς ἕψει κλώζει

κλώζει οὐχ ἧττον. τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ἡμέρᾳ τὸ αὐτὸ ποιεῖ τὸ ὀρνίθιον, τὸ δ’ αὐτὸ ποιοῦμεν καὶ ἡμᾶς· οὐδὲ θαυμάζει τὸ ὀρνίθιον, ὅπου ποτ’ ἐστὶ τὰ ἄλλα ᾠά· κλώζει δ’ ὁμοίως καὶ καθ’ ἡμέραν τίκτει. ὢ τοῦ

χωρίῳ

φιλανθρώπου

ἀντὶ

ἀνθρώπους, ὥστε καθ’ ἡμέραν τίκτει ᾠὸν αὐτοῖς

ὀρνιθίου·

οὕτω

γὰρ

_____

τοὺς

57

τροφήν· τοῦτο δὲ ποιεῖ δήπου _____ τῆς τροφῆς ᾗ τρέφομεν αὐτὸ ἡμεῖς. οὕτω δὴ τροφὴν μὲν παρέχομεν, _____ δὲ λαμβάνομεν. λέγομεν δὲ τὸ δῶρον, ὅπερ λαμβάνομεν ἀντὶ τροφῆς, τροφεῖα.

3. Γραμματική: (Prácticas de declinación. Sintagmas). αὕτη ἡ ὑστεραία ἡμέρα. τοῦτο τὸ στρόγγυλον ᾠόν. αὐτή ἡ ὀρνίς. τὸ μέγα σῶμα.

(Practicando análisis sintáctico) 1. τὰ δ’ ᾠὰ ζητοῦμεν ἐν τῷ χωρίῳ ἡμῶν καθ’ ἡμέραν.

2. ἡ δ’ Εὐρυδίκη λαμβάνει τὸ ᾠὸν εὐθύς, καὶ μετὰ ταῦτα ἕψει

μετ’ ἄλλων ᾠῶν, καὶ ἡμεῖς ἐσθίομεν.

3. τοῦτο δὲ ποιεῖ δήπου ἀντὶ τῆς τροφῆς ᾗ τρέφομεν αὐτὸ ἡμεῖς.

58

III. ∆ ΑΓΡΙΑ ΟΡΝΙΘΙΑ

A. καὶ περὶ µὲν τῶν ἡµέρων ὀρνιθίων τοιαῦτα· περὶ δὲ τῶν ἀγρίων ἄλλο̋ ἐστὶ τρόπο̋. ταῦτα γάρ, ὡ̋ καὶ λέγω, οἰκοδοµεῖ τὰ̋ καλῑὰ̋ ἐν δένδροι̋ ὑψηλοῖ̋· ἡµεῖ̋ δἐ οὐ τροφὴν παρέχοµεν τούτοι̋ τοῖ̋ ὀρνιθίοι̋, παρέχει δ’ ἡµῖν τροφὴν ταῦτα, ἀλλ’ οὐχ ἑκουσίω̋. ὅσοι δὲ λαµβάνουσί τι οὕτω̋ ἀπ’ ἀκουσίων, κλέπται εἰσὶ καὶ κλέπτουσιν· ἡµεῖ̋ καλιᾶ ἐν δένδρῷ ὑψηλῷ. οὖν κλέπται ἐσµέν. ἀλλ’ ὅµω̋ οὐ σκληροί ἑκουσίω̋ ἀκουσίων ἐσµεν τοῖ̋ ὀρνιθίοι̋· λείποµεν γὰρ ταῦτα ἃ ἔστιν τῶν ᾠῶν ἐν ταῖ̋ καλιαῖ̋. καὶ οὗτο̋ δή ἐστιν ὁ τρόπο̋ τοῦ ζητεῖν τὰ ᾠὰ ταῦτα, λέγω τὰ τῶν ἀγρίων ὀρνιθίων. περιπατοῦµεν γὰρ κατὰ τὴν ὕλην· κάτωθεν δὲ σκοποῦµεν, εἴ που καλιά τί̋ ἐστιν. καὶ ἰδού· ὁρῶµεν ἤδη καλιὰν ἐπ’ ἄκρου τοῦ δένδρου. ἀναβαίνω οὖν ἐγὼ ἐπὶ τὸ δένδρον, ἀναβαίνει δ’ ὁ ἀδελφό̋. καὶ ἰδού· ἐπὶ κλάδου καλιά, καὶ ἐν τῇ καλιᾷ ᾠά· λαµβάνοµεν οὖν ᾠά, καὶ καταβαίνοµεν εὐθὺ̋ κατὰ τὸ δένδρον. τὰ δ’ ᾠά, ὅσα ἐσθίοµεν, ὀνοµάζοµεν ᾠὰ ἐδώδιµα. πολλαὶ δὲ τῶν καλιῶν ἐπὶ κλάδων εἰσὶν οὕτω̋ ὑψηλῶν, ὥστε οὐ πάρεστιν ἀναβαίνειν ἐκεῖσε· ταῦτα οὖν µένει ἐν ταῖ̋ καλιαῖ̋.

ὁ κλέπτη̋ (-ου) ἐστιν οὗτο̋ ὅ̋ κλέπτει.

κάτωθεν ἐπὶ + acus + gen κατὰ + acus

ἀναβαίνουσι.

ἀναβαίνω καταβαίνω παρέστι(ν)

καταβαίνει.

59

B. τὸ δ’ ὀρνίθιον ἐπῴζει, τοῦτ’ ἔστι,

καθίζει ἐπὶ τῶν ᾠῶν· οὕτως μὲν δή ἐστι θερμὰ τὰ ᾠά, εἰ δὲ μή, ψυχρά τ’ ἐστὶ καὶ ἀποθνῄσκει. τα δε ᾠὰ θερμὰ μέν ἐστι, μετὰ χρόνον δ’ ὀλίγον, τέκνον ἐστίν ἐν τῷ ᾠῷ. λέγομεν δὲ τὸ τέκνον τοῦ ὀρνιθίνου νεόττιον. τὸ δὲ νεόττιον τὸ ἐν τῷ ᾠῷ θραύει μἐν τὸ ἔξω τοῦ ᾠοῦ, καὶ ἰδού, ἐκπηδᾷ· τὸ δὲ ὀρνίθιον φέρει αὐτῷ καθ᾽ ἡμέραν τροφήν. τὸ δὲ ἀνοίγει μὲν τὸ ῥύγχιον, ἐσθίει δὲ τὴν τροφήν. μετ᾽ ὀλίγον δὲ φύει πτερὰ τὸ νεόττιον, καὶ ἐστιν ὀρνίθιον ἤδη. ἆρ’ ἐρωτᾷς με, πότερον ἀναβαίνει καὶ ἡ ἀδελφὴ ἐπὶ τὰ δένδρα; ἀναβαίνει· ἀλλ’ οὐκ ἐπὶ τὰ ὑψηλὰ δένδρα· κόρη γάρ ἐστιν αὕτη, αἱ δὲ κόραι οὐκ ἀναβαίνουσιν ἐπὶ τὰ δένδα τὰ μάλιστα ὑψηλά. οὐ γὰρ οὕτως ἰσχυραί εἰσιν αἱ κόραι ὡς ἡμεῖς. οὐδ’ αὖ ἡ τροφὸς ἀναβαίνει· γεραιὰ γάρ ἐστιν, αἱ δὲ γεραιαὶ οὐκ ἰσχυραί. οὐδὲ πρέπει γ’ ὡς λέγει· ἀλλ’ ἔμοιγε δοκεῖ, ὅτι οὐκ ἐθέλει· νωθρὰ γὰρ ἔμοιγε δοκεῖ. ἀλλ’ οὐκ ἔγωγε νωθρός, ἀλλὰ νεανικός. αἱ δὲ κόραι καὶ αἱ γεραιαὶ ἐσθίουσι γοῦν τὰ ᾠά, εἰ καὶ μὴ ἀναβαίνουσιν ἐπὶ τὰ δένδρα· πρὸς τοῦτό γε δὴ οὐ νωθραὶ δοκοῦσιν. τί σοὶ. δοκεῖ, ὦ φίλε; ἆρ’ ἐστὶν οὕτως καὶ παρ’ ὑμῖν;

θερµό̋, ή, όν

ψυχρό̋, ά, όν

µετὰ

νεόττιον, -ου τὸ

τὸ νεόττιον θραύει τὸ ἔξω τοῦ ᾠοῦ καὶ ἐκπηδᾷ.

ρυγχίον, -ου τὸ

ἔμοιγε δοκεῖ

δοκεῖ

γοῦν (por lo menos) νωθρός, ά, όν

νεανικό̋

γεραιό̋

κόρη, -ης ἡ

60

III. E ∆ΙΑΛΟΓΟΣ

ποῖα δένδρ’ ἐστὶν ἐπὶ τῶν λόφων; ὑψηλά τε καὶ καλὰ δένδρα ἐπὶ τῶν λόφων ἐστίν. ποῖά ἐστι τὰ καρποφόρα δένδρα; ταῦθ’ ἅπερ καρποὺ̋ φέρει καρποφόρα δένδρα ἐστίν. τὰ δ’ ἀκρόδρυα ποῖα; καρποφόρα δένδρα ὀνοµάζουσι καὶ ἀκρόδρυα. ποῖον καρπὸν φέρει ἡ συκῆ; σῦκα φέρει ἡ συκῆ. τί δ’ ἐστὶ τὸ σῦκον; καρπό̋ ἐστι τῆ̋ συκῆ̋ τὸ σῦκον. ποῦ ἐστι τὰ ᾠὰ τῶν ὀρνιθίων; ἐν ταῖ̋ καλιαῖ̋ ἐστι τὰ ᾠὰ τῶν ὀρνιθίων. τί δ’ ἐστιν ᾠόν; τὰ ὀρνίθια τίκτει ὠά· τὸ δ’ ᾠὸν µικρόν, ἐστι καὶ στρογγύλον, καὶ ἐν τῷ ᾠῷ ἐστι το νεόττιον. τὸ δὲ νεόττιον τί ἐστιν; τέκνον ἐστὶν ὀρνιθίου τὸ νεόττιον.

ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ 1. Τί ποιοῦσι;

ἡ κόρη................... Οἱ νεανικοί..................

ὁ αἰλουρο̋.............

τὸ ὀρνίθιον............. ὁ παῖ̋...................

61

2. συµπλήρωνε: ἀναβαίν___ οὖν ἐγὼ ἐπὶ τὸ δένδρ___, ἀναβαίν___ δ’ ὁ ἀδελφό̋. καὶ ἰδού· ἐπὶ κλάδου καλιά, καὶ ἐν τῇ καλιᾷ ᾠά· λαµβάν___ ἡµεῖ̋ οὖν ᾠά, καὶ καταβαίνοµεν εὐθὺ̋ κατὰ τὸ δένδρον. τὰ δ’ ᾠά, ὅσα ἐσθίοµεν, ὀνοµάζοµεν ᾠὰ ἐδώδιµ___. τὸ δὲ νεόττι___ τὸ ἐν τῷ ᾠ___ θραύει µἐν τὸ ἔξω τοῦ ᾠ__, καὶ ἰδού, ἐκπηδ___· τὸ δὲ ὀρνίθιον φέρει αὐτῷ καθ᾽ ἡµέρ___ τροφήν. τὸ δὲ ἀνοίγει µὲν τὸ ῥύγχι___, ἐσθίει δὲ τὴν τροφ___. µετ᾽ ὀλίγον δὲ φύει πτερὰ τὸ νεόττιον, καὶ ἐστιν ὀρνίθιον ἤδη.

3. ἀποκρίνοµαι. ποῦ ἐστι τὰ ᾠὰ τῶν ὀρνιθίων; τί δ’ ἐστὶ τὸ σῦκον; ποῖά ἐστι τὰ καρποφόρα δένδρα; ποῖα δένδρ’ ἐστὶν ἐπὶ τῶν λόφων; ποῖον καρπὸν φέρει ἡ συκῆ; τί δ’ ἐστιν ᾠόν; τὸ δὲ νεόττιον τί ἐστιν; τὰ δ’ ἀκρόδρυα ποῖα;

62

III. Z ΠΑΙΔΙΑ. ἔστι τις κώμη πέλας τῆς οἰκίας ἡμῶν· ἐν δὲ τῇ κώμῃ οἰκίαι εἰσὶ πολλαί, καὶ ἐν ταῖς οἰκίαις πολλὰ παιδία· καὶ παιδίσκοι καὶ κόραι ἔνεισιν ἐν τῇ κώμῃ. οἱ δὲ παιδίσκοι καὶ αἱ κόραι παίζουσιν. ἄλλοτε δύο στίχοι εἰσίν, ἕτερος μὲν στίχος παιδίσκων, ἕτερος δὲ κορῶν. καὶ ὁ ἕτερος στίχος ἐναντίον ἐστὶ τοῦ ἑτέρου. καὶ ᾄδουσιν οἱ στίχοι. ὁ μὲν ἕτερος στίχος ᾄδει·

μακράν

πέλας

κώμη, ης ἡ

ποῦ μοι τὰ ῥόδα, ποῦ μοι τὰ ἴα, ποῦ μοι τὰ καλὰ σέλινα; ὁ δ’ ἕτερος στίχος ᾄδει·

παιδίσκος

κόρη

ταδὶ τὰ ῥόδα, ταδὶ τὰ ἴα, ταδὶ τὰ καλὰ σέλινα. καὶ ἐν ᾧ ᾳδουσι, χορεύουσιν πρὸς ἀλλήλους· προχωρεῖ μὲν ὁ ἕτερος στίχος, ἀναχωρεῖ δὲ ὁ ἕτερος. αἱ δ’ αὖ κόραι παίζουσιν καὶ ὧδε. μία μὲν καθίζει ἐν μέσῳ, αἱ δ’ ἄλλαι κύκλῳ περιτρέχουσι καὶ χορεύουσι, καὶ ᾄδουσι·

παίζουσι καὶ ᾄδουσι

χέλει-χελώνη, τί ποιεῖς ἐν τῷ μέσῳ; ἡ δ᾽ ἐν μέσῳ ᾄδει·

καὶ χορεύσιν.

πλέκω τὰ ἔρια καὶ κρόκην Μιλησίαν. παίζει δὲ τὰ παιδία πολλὰ καὶ ἄλλα, περὶ ὧν ὕστερον.

τὸ ῥόδον

Οἱ στοίχοι: ποῦ μοι τὰ ῥόδα, ποῦ μοι τὰ ἴα, ποῦ μοι τὰ καλὰ σέλινα;

τὸ ἴον

ταδὶ τὰ ῥόδα, ταδὶ τὰ ἴα, ταδὶ τὰ καλὰ σέλινα. τὸ σέλινον

63

χέλει-χελώνη, τί ποιεῖς ἐν τῷ μέσῳ; πλέκω τὰ ἔρια καὶ κρόκην Μιλησίαν.

χέλει – χελώνη

ΙΙΙ. η. ΚΑΛΙΑΙ ἀγνοῶ (έω) λήθη, ης ἡ (olvido)

ὑψηλός / ταπεινός πόα, ας ἡ (hierba)

ἆρ’ ἀγνοεῖς ὅτι ἀναβαίνω πολλάκις ἐπὶ τὰ δένδρα, καὶ ζητῶ τὰ ᾠὰ τῶν ὀρνιθίων; αὖθις οὖν λέγω σοι ταῦτα· λήθη γὰρ ἔχει τοὺς ἀνθρώπους ῥᾳδίως. λέγω αὖθις καὶ τοῦτο· ὅτι οἰκοδομεῖ τὰ ὀρνίθια καλιάς, ἐν δὲ ταῖς καλιαῖς ἐστι τὰ ᾠὰ ἃ ζητῶ. τὰς δὲ καλιὰς οἰκοδομεῖ τὰ ὀρνίθια, τὰς μὲν ἐπὶ τῶν δένδρων τῶν ὑψηλῶν, τὰς δὲ ἐν τοῖς δρυμοῖς τοῖς ταπεινοῖς, τὰς δὲ καὶ ἐν τῇ πόᾳ· τὰ δὲ ἐν τοῖς δρυμοῖς ᾠὰ εὑρίσκει καὶ ἡ ἀδελφή, ἀλλ’ οὐκ ἀναβαίνει ἐπὶ τὰ ὑψηλὰ δένδρα ὥσπερ ἐγὼ ἀναβαίνω· αὖθις γὰρ λεκτέον ὅτι οὔτ’ ἰσχυραί εἰσιν αἱ κόραι οὔτ ἀνδρεῖαι, ὥστε διὰ τοῦτο οὐκ ἀναβαίνουσιν ἐπὶ τὰ δένδρα τὰ ὑψηλά. οὐδ’ ἡ τροφὸς ἀναβαίνει οὐδαμῶς· πῶς γὰρ δή; γεραιὰ γάρ ἐστι.

λεκτέος, α, ον < λέγω λεκτέον (ἐστι) hay que decir

γεραιός, ά, όν κώμη, ης ἡ > κωμήτης, ου ὁ

ἀγορά, ᾶς ἡ  ἀγοράζω  ἀφοραστής, τοῦ ὁ

ΙΙΙ. θ. ΚΩΜΗ τὸ χωρίον ἐν ᾧ οἰκοῦμεν ἐστι ἐγγύς κώμης· ἆρα γιγνώσκεις ὅ τι ἐστὶ κώμη; λέγω δή. ἐν τῇ κώμῃ οἰκίαι εἰσίν, οἱ δὲ ἐν τῇ κώμῃ ἄνθρωποι, κωμηταί. καὶ ἐν τῇ ἡμετέρᾳ κώμῃ ἀγορά ἐστιν· μικρὰ μὲν ἡ κώμη, μικρὰ δὲ καὶ ἡ ἀγορά· καὶ δὴ καὶ τὸ χωρίον ἡμῶν μικρόν. καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ ἀγοράζουσι μὲν οἱ ἀγορασταί, πωλοῦσι δὲ οἱ πωληταί. ἐγὼ δέ, ὃς λέγω, μικρός εἰμί· ἀλλ’ ἡ τροφός μου οὔκ ἐστι μικρά. οὐδὲ οἱ λόφοι μικροί, οἳ περιέχουσι τὸν τόπον κύκλῳ· ὑψηλοὶ γάρ εἰσιν οἱ λόφοι. ἀλλὰ οἱ ὑψηλοὶ λόφοι μικρὰν κώμην περιέχουσι. λέγω δὴ πολλάκις τὰ περὶ τῆς κώμης· ἡ μνήμη γὰρ ἡ τῶν ἀνθρώπων οὐ ῥᾳδίως

64

κατέχει τοῦτο, ὃ λέγομεν ἅπαξ. οὕτως λέγει ὁ διδάσκαλος. οὐ δήπου νῦν ἀγνοεῖς οὔτε τὰ περὶ τῶν λόφων οὔτε τὰ περὶ τῆς κώμης, οὔθ’ ὅπως ὀνομάζομεν τὴν τροφὸν ἡμῶν. οὔθ’ ὅτι Ἑλένη ἡ ἀδελφή μου, οὔθ’ ὅτι ἐγὼ υἱός εἰμι τοῦ τε Θρασύλλου καὶ τῆς Εὐρυδίκης. τίς δῆτα ἀγνοεῖ;

 πουλῶ (έω)  πουλητῆς, οῦ ὁ ἅπαξ <> πολλάκις δῆτα = δῆπου διδάσκαλος, ου ὁ οὐτε /οὐδέ /οὐ

65

IIIc ῷά.

MORFOLOGÍA Adverbios

οὕτως/ οὕτω : por lo tanto τὰ δ’ ᾠὰ ζητοῦμεν ἐν τῷ χωρίῳ ἡμῶν καθ’ ἡμέραν· εὑρίσκομεν δ’ οὕτως. οὕτω δὴ τροφὴν μὲν παρέχομεν, τροφὴν δὲ λαμβάνομεν. Preposiciones κατά ( rige Gen. Acc.) κατὰ τοῦ ; κατὰ τόν “ mientras, durante” καθ’ ἡμέραν: cada día

τὰ δ’ ᾠὰ ζητοῦμεν ἐν τῷ χωρίῳ ἡμῶν καθ’ ἡμέραν εἰς ( rige Acc.) εἰς τόν “ a, hacia”

καὶ φέρομεν εἰς τὴν οἰκίαν.

SINTAXIS Sintagmas Preposicionales Πόθεν; (¿de dónde?) Ποῖ; ¿adónde? ( C.C de LUGAR) ἐκ (ἐξ) + Gen: de, desde - εἰς + Acc: a, hacia

και εὐθὺς ζητοῦμεν τὸ ᾠόν, καὶ ἐκ τῆς καλιᾶς λαμβάνομεν, καὶ φέρομεν εἰς τὴν οἰκίαν.

Oracional

Oraciones Subordinadas Sustantivas Τί; (¿qué?) C.DIRECTO

Conjuntivas (introducidas por una conjunción)

No conjuntivas

Participio

Infinitivo

interrogativas indirectas: οὐδὲ θαυμάζει τὸ ὀρνίθιον, ὅπου1 ποτ’ ἐστὶ τὰ ἄλλα ᾠά

θαυμάζω: (con sustantivas) preguntarse con admiración o curiosidad qué o cómo

66

Oraciones Subordinadas Adverbiales    1. ὥστε + indicativo o infinitivo  consecutiva   indican la consecuencia de la acción o del estado expresado en la oración principal.   οὕτω γὰρ φιλεῖ τοὺς

ἀνθρώπους, ὥστε καθ’ ἡμέραν τίκτει ᾠὸν αὐτοῖς τροφήν·

2. ἐν ᾧ + indicativo temporal ( πότε;) indican las circunstancias de tiempo en que se realiza la acción de la oración princip  ἐν ᾧ δὲ χρόνῳ κλώζει τὸ ὀρνίθιον, ἀκούομεν ἡμεῖς

LA INTERROGACIÓN: DONDE

interr. directo interr. Ποῦ; ὅπου

relativo indefinido Οὖ Που (en algún

IIId ἄγρια ὀρνίθια.

Declinación en ᾰ / ᾱ

Singular a. ᾱ (tras ε, ι, ρ) pura. b. η c. ᾰ (pero gen./dat. ‐η) mixta.

N V Ac Gn Dt

ᾱ (tras ε, ι, ρ)

η

ᾰ (pero gen./dat. ‐η)

ἡμέρ‐α ἡμέρ‐α ἡμέρ‐αν ἡμέρ‐ας ἡμέρ‐ᾳ

δούλ‐η δούλ‐η δούλ‐ην δούλ‐ης δούλ‐ῃ

δόξ‐α δόξ‐α δόξ‐αν δόξ‐ης δόξ‐ῃ

67

masculinos (sólo en ᾱ/ ᾱ >η) *nom. sg. –ς (voc. tema puro) y gen. sg. en –ου].

N V Ac Gn Dt

masc. (‐ᾱ)

masc. (‐η)

νεανί‐ας νεανί‐α νεανί‐αν νεανί‐ου νεανί‐ᾳ

δεσπότ‐ης δέσποτ‐α δεσπότ‐ην δεσπότ‐ου δεσπότ‐ῃ

El plural es idéntico para toda la declinación sea masculino o femenino y de cualquiera de los grupos anteriores: PLURAL N V Ac Gn Dt

‐αι ‐αι ‐ας ‐ῶν ‐αις

ταῦτα γάρ, ὡς καὶ λέγω, οἰκοδομεῖ τὰς καλιὰς ἐν δένδροις ὑψηλοῖς· ἡμεῖς δὲ οὐ τροφὴν παρὲχομεν τούτοις τοῖς ὀρνιθίοις, παρέχει δ’ἡμῖν τροφὴν ταῦτα, ἀλλ’οὐχ ἑκουσίως. λείπομεν γὰρ ἔστιν ἅ τῶν ᾠῶν ἐν ταῖς καλιαῖς ἑκάστοτε. πολλαὶ δὲ τῶν καλιῶν ἐπὶ κλάδων εἰσιν οὕτως ὑψηλῶν, ὥστε οὐ πάρεστιν ἀναβαίνειν ἐκεῖσε· ταῦτα οὐν μένει ἐν ταῖς καλιαῖς. αἱ δὲ κόραι καὶ αἱ γεραιαὶ ἐσθίουσι γοῦν τὰ ῷά, εἰ καὶ μὴ ἀναβαίνουσιν ἐπὶ τὰ δένδρα· πρὸς τοῦτό γε δὴ οὐ νωθραὶ δοκοῦσιν. τί σοί δοκεῖ, ὦ φίλε; ἆρ’ἐστὶν οὕτως καὶ παρ’ὑμῖν.

Pronombre personales

1ª pers

N Ac Gn Dt

Sg. ἐγώ ἐμέ / με ἐμοῦ / μου ἐμοί / μοι

Pl ἡμεῖς ἡμᾶς ἡμῶν ἡμῖν

2ª pers

N Ac Gn Dt

Sg. σύ σέ (σε) σοῦ (σου) σοί (σοι)

Pl ὑμεῖς ὑμᾶς ὑμῶν ὑμῖν

68

πρὸς τοῦτό γε δὴ οὐ νωθραὶ δοκοῦσιν. τί σοί δοκεῖ, ὦ φίλε; ἆρ’ἐστὶν οὕτως καὶ παρ’ὑμῖν. οὐ γὰρ οὔτως ἰσχυραί εἰσιν αἱ κόραι ὡς ἡμεῖς. ἡμεῖς δὲ οὐ τροφὴν παρὲχομεν τούτοις τοῖς ὀρνιθίοις, παρέχει δ’ἡμῖν τροφὴν ταῦτα, ἀλλ’οὐχ ἑκουσίως. ὅσοι δὲ λαμβάνουσί τι οὕτως ἀπ’ἀκουσίων, κλέπται εἰσὶ καὶ κλέπτουσιν· ἡμεῖς οὖν κλέπται ἐσμὲν. νωθρὰ γὰρ ἔμοιγε δοκεῖ. ἀλλ’ οὐκ ἔγωγε νωθρός,ἀλλὰ νεανικός τί σοί δοκεῖ, ὦ φίλε; ἆρ’ἐστὶν οὕτως καὶ παρ’ὑμῖν.

VERBOS (PRESENTE INDICATIVO):

VERBOS EN Ω: desinencias primarias ‐ω ‐εις ‐ει ‐ο‐μεν ‐ε‐τε ‐ουσι

VERBOS EN ‐ΜΙ (CONJUGACIÓN ATEMÁTICA) εἰμί (verbos sin reduplicación ni sufijo) εἰμί εἶ

ἐστί(ν) ἐσμέν ἐστέ

εἰσί(ν) Verbos en vocal ποιέ‐ω> ποιῶ ποιέ‐εις> ποιεῖς

Verbos consonánticos

κλέπτ-ουσιν, λείπ-ομεν, ἀναβαίν-ω, λαμβάν-ομεν, πρέπ-ει.

ποιέ‐ει> ποιεῖ

ποιέ‐ε‐τε> ποιεῖτε

Temas en ε: 1. ε + ε > ει.

2. ε + ο > ου.

ποιέ‐ουσι> ποιοῦσι(ν)

3. ε + vocal larga o diptongo desaparece.

ποιέ‐ο‐μεν> ποιοῦμεν

FORMAS NO PERSONALES Infinitivo- Presente

‐ειν . καὶ οὖτος δή ἐστιν ὁ τρόπος τοῦ ζητεῖν τὰ ᾠὰ ταῦτα, λέγω τὰ τῶν ἀγρίων ὀρνιθίων

69

SINTAXIS



Sujeto – Nominativo: τίς; τίνες; ἡμεῖς δὲ οὐ τροφὴν παρὲχομεν τούτοις τοῖς ὀρνιθίοις. πολλαὶ δὲ τῶν καλιῶν ἐπὶ κλάδων εἰσιν οὕτως ὑψηλῶν, ὥστε οὐ πάρεστιν ἀναβαίνειν ἐκεῖσε· ταῦτα οὐν μένει ἐν ταῖς καλιαῖς. αἱ δὲ κόραι καὶ αἱ γεραιαὶ ἐσθίουσι γοῦν τὰ ῷά, εἰ καὶ μὴ ἀναβαίνουσιν ἐπὶ τὰ δένδρα· πρὸς τοῦτό γε δὴ οὐ νωθραὶ δοκοῦσιν.

 Atributo – Nominativo: πῶς;

ἡμεῖς οὖν κλέπται ἐσμὲν.

οὕτως μὲν δή ἐστι θερμὰ τὰ ᾠά.



C.Directo ‐ Acusativo: τίνα; τίνας; ταῦτα γάρ, ὡς καὶ λέγω, οἰκοδομεῖ τὰς καλιὰς ἐν δένδροις ὑψηλοῖς· λέγομεν δὲ τὸ τέκνον τοῦ ὀρνιθίου νεόττιον.



C. Indirecto – Dativo: τίνι; τίσι(ν); ἡμεῖς δὲ οὐ τροφὴν παρὲχομεν τούτοις τοῖς ὀρνιθίοις,

 C. Circunstancial  περὶ +Gen.: movimiento en círculo hasta rodear algo  περὶ δὲ τῶν ἀγρίων ἄλλος ἐστὶ τρόπος

 κατά +Ac.: de arriba abajo.

περιπατοῦμεν γὰρ κατὰ τὴν ὕλην·

70

 παρὰ +Dat.: al lado de, paralelamente. τί σοί δοκεῖ, ὦ φίλε; ἆρ’ἐστὶν οὕτως καὶ παρ’ὑμῖν

 ἐπὶ +Ac.: sobre (tocando)  ἆρ’ἐρωτᾷς με, πότερον ἀναβαίνει καὶ ἡ ἀδελφὴ ἐπὶ τὰ δένδρα;

 Artículo

SINGULAR ἐνικόν ἀρσενικόν θυληκόν ὁ ἡ τόν τήν τοῦ τῆς τῷ τῇ

Sustantivizador

Οὐδέτερον τό τό τοῦ τῷ

PLURAL πληθηντικόν ἀρσενικόν θυληκόν Οὐδέτερον οἱ αἱ τά τούς τάς τά τῶν τῶν τῶν τοῖς ταῖς τοῖς

con infinitivos καὶ οὖτος δή ἐστιν ὁ τρόπος τοῦ ζητεῖν τὰ ᾠὰ ταῦτα, es muy común con el genitivo y las construcciones preposicionales: λέγω τὰ τῶν ἀγρίων ὀρνιθίων.

CONSECUTIVAS: Expresan la consecuencia o efecto de la proposición principal. Son introducidas por ὥστε (en algún caso por ὥς). En la principal pueden aparecer οὕτως (tan), τοσοῦτος (tanto), etc.

Normalmente el verbo de la subordinada va en indicativo (negación con οὐ), pero puede aparecer el infinitivo (negación con μή). οὕτως-ὥστε πολλαὶ δὲ τῶν καλιῶν ἐπὶ κλάδων εἰσιν οὕτως ὑψηλῶν, ὥστε οὐ πάρεστιν ἀναβαίνειν ἐκεῖσε· ταῦτα οὐν μένει ἐν ταῖς καλιαῖς.

71

IIIe Παιδιά.

2ª DECLINACIÓN: TERMINACIONES: MASCULINOS O FEMENINOS SINGULAR PLURAL -ος -οι -ε -οι -ον -ους -ου -ων -ῳ -οις

NEUTROS SINGULAR -ον -ον -ον -ου -ῳ

PLURAL -α -α -α -ων -οις

 Numerales ( εἷς: 1, δύο: 2) N

δύο

Ac

δύο

Masc. Fem. Neutro.

N

εἷς

μία

Gen. δυοῖν

Ac

ἕνα

μίαν ἕν

Dat.

Gen. ἕνος

μίας ἕνος

Dat.

μίᾷ

δυοῖν

ἑνί

ἕν

ἑνί

 ἄλλοτε δύο στίχοι εἰσίν, ἕτερος μὲν στίχος παιδίσκων, ἕτερος δὲ κορῶν.  μία μὲν καθίζει ἐν μέσῳ, αἱ δ’ ἄλλαι κύκλῳ περιτρέχουσι καὶ χορεύουσι, καὶ ᾄδουσι· Adjetivos ἄλλος, η, ον: otro Τίς ; ἄλλος (¿quién? Otro) μία μὲν καθίζει ἐν μέσῳ, αἱ δ’ ἄλλαι κύκλῳ περιτρέχουσι καὶ χορεύουσι, καὶ ᾄδουσι· ἕτερος, α, ον: otro de dos πότερος; ἕτερος (¿Cuál (de dos)? Otro) ἄλλοτε δύο στίχοι εἰσίν, ἕτερος μὲν στίχος παιδίσκων, ἕτερος δὲ κορῶν.

Pronombre Recíproco ἀλλήλων (el uno al otro) καὶ ἐν ᾧ ᾳδουσι, χορεύουσιν πρρὸς ἀλλήλους·

Masc.

Ac ἀλλήλους G ἀλλήλων D ἀλλήλοις

Fem. ἀλλήλας ἀλλήλων ἀλλήλαις

Neutro. ἀλλήλα ἀλλήλων ἀλλήλοις

72

IIIf Καλίαι.

SINTAXIS

 Sujeto – Nominativo: τίς; τίνες;

ἆρ’ ἀγνοεῖς ὅτι ἀναβαίνω πολλάκις ἐπὶ τὰ δένδρα, καὶ ζητῶ τὰ ᾠὰ τῶν ὀρνίθίων; αὖθις οὖν λέγω σοι ταῦτα (ἐγώ)

Atributo – Nominativo: πῶς;

αὖθις γὰρ λεκτέον ὅτι οὔτ’ἰσχυραί εἰσιν αἱ κόραι οὐτ’ ἀνδρεῖα, ὥστε διὰ τοῦτο οὐκ ἀναβαίνουσιν οὐδαμῶς· C.Directo ‐ Acusativo: τίνα; τίνας;

λήθη γὰρ ἔχει τοὺς ἀνθρώπους ῥᾳδίως. Λέγω αὖθις καὶ τοῦτο· C. Circunstancial ποῦ;

ἐν ταῖς καλιαῖς ἐστι τὰ ᾠὰ ἅ ζητῶ τὰς δὲ ἐν τοῖς δρυμοῖς τοῖς ταπεινοῖς , τὰς δὲ καὶ ἐν τῇ πόᾷ· τὰ δὲ ἐν τοῖς δρυμοῖς ᾠὰ εὐρίσκει καὶ ἡ ἀδελφή. C. Circunstancial ποῖ;

ἀλλ`οὐκ ἀναβαίνει ἐπὶ τὰ ὑψηλὰ δένδρα ὥσπερ ἐγώ ἀναβαίνω·

ARTÍCULO Sustantivizador es muy común con genitivo y construcciones preposicionales: Τὰς δὲ καλιάς οἰκοδομεῖ τὰ ὀρνίθια, τὰς μὲν ἐπὶ τῶν δένδρων τῶν ὑψηλῶν, τὰς δὲ ἐν τοῖς δρυμοῖς τοῖς ταπεινοῖς , τὰς δὲ καὶ ἐν τῇ πόᾷ·

IIIg κῶμη.

PRONOMBRE RELATIVO Masculino

Femenino

Neutro

N

ὅς

οἵ

ἥ

αἵ

ὅ

ἅ

Ac

ὅν

οὕς

ἥν

ἅς

ὅ

ἅ

Gn οὗ

ὧν

ἧς

ὧν

οὗ

ὧν

Dt

οἷς

ᾗ

αἷς

ᾧ

οἷς

ᾧ

73

Puede usarse reforzado por περ: ὅσπερ, ἥπερ, ὅπερ.

SUBORDINACIÓN ADJETIVA (‚DE RELATIVO‛) realizan una función similar a la del adjetivo introducidas por un adjetivo o pronombre relativo (el más común en ὅς, ἥ, ὅ, pero también encontramos compuestos como ὅσπερ, ἥπερ, ὅπερ (‘el que precisamente’), ὅστις, ἥτις, ὅτι (‘cualquiera que’) y relativos correlativos: οἷος (cual), ὅσος (cuanto)...

El relativo tiene en la proposición principal un antecedente con el que concierta en género y número, pero no en caso, porque tiene una función propia en la subordinada:

Οὔδὲ οἱ λόφοι μικροί, οἵ περιέχουσι τὸν τόπον κύκλῳ· ἐγώ δέ, ὅς λέγω, μικρός εἰμί· ἀλλ’ἡ τροφός μου οὔκ ἐστι μικρά. ἡ μνήμη γὰρ ἡ τῶν ἀνθρώπων οὐ ῥᾳδίως κατέχει τοῦτο, ὅ λέγομεν ἅπαξ Τὸ χωρίον ἐν ᾧ οἰκοῦμεν ἐγγύς ἐστι κώμης ARTÍCULO Sustantivizador con construcciones preposicionales:

Οὐ δήπου νῦν ἀγνοεῖς οὖτε τὰ περὶ τῶν λόφων οὔτε τὰ περὶ τῆς κώμης, οὔθ’ὅπως ὀνομάζομεν τὴν τροφὸν ἡμῶν, οὐθ’ ὅτι Ἑλένη ἡ ἁδελφή μου,οὐθ’ὅτι ἐγώ υἱός εἱμι τοῦ τε Θρασύλλου καὶ τῆς Εὐρυδίκης.

FORMACIÓN DE PALABRAS Derivación ἡ ἀγορά- ἀγοράζουσιν- οἱ ἀγορασταί

ἡ κώμη – οἱ κωμεταί πωλοῦσι - οἱ πωληταί

 Preposiciones impropias‐ adverbios preposicionales. Casi todas rigen genitivo:

ἐγγύς,: cerca.

Τὸ χωρίον ἐν ᾧ οἰκοῦμεν ἐγγύς ἐστι κώμης

74

SINTAXIS Sujeto – Nominativo: τίς; τίνες;

Οὔδὲ οἱ λόφοι μικροί, οἵ περιέχουσι τὸν τόπον κύκλῳ · καὶ δὴ τὸ χωρίον ἡμῶν μικρόν, καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ ἀγοράζουσιν μὲν οἱ ἀγορασταί, πωλοῦσι δὲ οἱ πωληταί.

Atributo – Nominativo: πῶς;

· Ἑλένη ἡ ἁδελφή μου

C.Directo – Acusativo‐ subordinación sustantiva : τίνα; τίνας;

introducidas por ὅτι, ὡς, ὅπως .

Οὐ δήπου νῦν ἀγνοεῖς οὖτε τὰ περὶ τῶν λόφων οὔτε τὰ περὶ τῆς κώμης, οὔθ’ὅπως ὀνομάζομεν τὴν τροφὸν ἡμῶν, οὐθ’ ὅτι Ἑλένη ἡ ἁδελφή μου,οὐθ’ὅτι ἐγώ υἱός εἱμι τοῦ τε Θρασύλλου καὶ τῆς Εὐρυδίκης.

      

75

SINTAXIS artículo Originalmente era un pronombre demostrativo, como se puede ver todavía en usos como: ὁ μέν ‐ ὁ δέ: el uno ... el otro. τὸ μέν ‐ τὸ δέ: en parte ... en parte (uso adverbial).

 τὸν καὶ τόν (τὸ καὶ τό): ese y aquel. πρὸ τοῦ: en el pasado, antes. ὁ δέ, ἡ δέ, τὸ δέ: pero él / ella... καὶ τόν: y él (en el estilo indirecto: καὶ τόν εἰπεῖν: ‘y él dijo’)

ἀπὸ τῆς ἀμπέλου δρέπομεν σταφυλὰς· καὶ τῶν στραφυλῶν τὰς μὲν ἐσθίομεν, τὰς δὲ ξηραίνομεν, τὰς δὲ πατοῦμεν ἐν τῇ ληνῷ, καὶ ποιοῦμεν οὕτως οἶον.

DEMOSTRATIVOS:

Singular masculino/femenino/ neutro.

NOM. οὗτος / αὕτη / τοῦτο

Plural masculino/femenino/ neutro.

ACUS. τοῦτον / ταύτην / τοῦτο

NOM. οὗτοι / αὕται / ταῦτα

GEN. τούτου / ταύτης / τούτου

ACUS. τούτους / ταύτας / ταῦτα

DAT. τούτῳ / ταύτῃ / τούτῳ

GEN. τούτων / τoύτων / τούτων

DAT. τούτοις / ταύταις / τούτοις

Es el más usual. Deíctico. Vale tanto para “ese, esa, eso” como para señalar: “éste…” o como adjetivo: “este/ese… (niño)”.

Propiamente existen los otros dos que indican cercanía (éste):

Singular:

Plural:

NOM. ὅδε / ἥδε / τόδε

NOM. οἵδε / αἵδε / τάδε

ACUS. τόνδε / τήνδε / τόδε

ACUS. τόνδε / τήνδε / τάδε

GEN. τοῦδε / τῆσδε / τοῦδε

GEN. τῶνδε / τῶνδε / τῶνδε

DAT. τῷδε / τῇδε / τῷδε

DAT. τοῖσδε / ταῖσδε / τοῖσδε

76

Que si os fijáis, es el artículo seguido de la partícula δε, formando una sola palabra.

O bien el de lejanía (aquel): Singular:

NOM. ἐκεῖνος / ἐκείνη / ἐκεῖνο

ACUS. ἐκεῖνον / ἐκείνην / ἐκεῖνο Plural: GEN. ἐκείνου / ἐκείνης / ἐκείνου

NOM. ἐκεῖνοι / ἐκεῖναι / ἐκεῖνα DAT. ἐκείνῳ / ἐκείνῃ / ἐκείνῳ ACUS. ἐκείνους / ἐκείνας / ἐκεῖνα

GEN. ἐκείνων / ἐκείνων / ἐκείνων

DAT. ἐκείνοις / ἐκείναις / ἐκείνοις

Que prácticamente es como un adjetivo de tres terminaciones (o sea, de la primera y segunda declinación).

ADJETIVOS DE LA PRIMERA CLASE. Utilizan las declinaciones que hemos visto para concordar con el sustantivo. La segunda declinación la utilizan para el género masculino y neutro y la primera para el femenino (en α pura o en η según las normas de dichas declinaciones).

Podremos los cuadros completos: singular masc ‐ος ‐ε ‐ον ‐ου ‐ῳ

fem ‐α /‐η ‐α/‐η ‐αν /‐ην ‐ ας/‐ης ‐ ᾳ/ ‐ῃ

neutro ‐ον ‐ον ‐ον ‐ου ‐ῳ

Καλός, καλή, καλόν. ὡραῖος, ὡραῖα, ὡραῖον.

(Declíanalos con esas terminaciones).

plural masc ‐οι ‐οι ‐ους ‐ων ‐οις

fem ‐αι ‐αι ‐ας ‐ων ‐αις

neutro ‐α ‐α ‐α ‐ων ‐οις

77

Algunos adjetivos utilizan sólo la segunda declinación, hemos visto ἀθάνατος, ἀθάνατον, en este caso, para concordar con sustantivos tanto masculinos como femeninos usamos la primera forma, y se reserva la segunda para el neutro. O sea, que se dice tanto ὁ ἀθάνατος θεός como ἡ ἀθάνατη θεᾶ.

En este caso, las terminaciones quedan: singular masc y fem ‐ος ‐ε ‐ον ‐ου ‐ῳ

neutro ‐ον ‐ον ‐ον ‐ου ‐ῳ

plural masc y fem ‐οι ‐οι ‐ους ‐ων ‐οις

neutro ‐α ‐α ‐α ‐ων ‐οις

AHORA PUEDES HACER UN LISTADO CON LOS ADJETIVOS QUE CONOCEMOS Y LOS CLASIFICAS EN UNA DE LAS DOS TABLAS Y LUEGO DECLINAS UNOS CUANTOS, PARA PRACTICAR BIEN LAS TERMINACIONES.

SINTAXIS: 1) Usualmente delante del sustantivo, entre el artículo y el sustantivo: ὁ καλός ἄνθρωπος 2) Pero puede enfatizarse poniéndolo tras el sustantivo, en cuyo caso se repite el artículo, de la siguiente manera: ὁ ἄνθρωπος ὁ καλός

78

APÉNDICE GRAMATICAL Añadimos dos temas que salen continuamente y no habíamos especificado: 1) El pronombre indefinido e interrogativo, que sólo se diferencian porque el segundo va acentuado: indefinido: alguno, un…

SINGULAR PLURAL M/F N M/F N τις τι τινες τινα τινα τι τινας τινα τινός τινός τινῶν τινῶν τινί τινί τισί τισί

nom. acus gen dat

interrogativo: quién? Qué?...

SINGULAR PLURAL M/F N M/F N τίς τί τίνες τίνα τίνα τί τίνας τίνα τίνος τίνος τίνων τίνων τίνι τίνι τῖσι τῖσι

2) La voz media del Presente de indicativo y del infinitivo. Es la voz que sale continuamente. Simplemente hay que cambiar las desinencias activas por las medias en cada verbo y ya. voz activa Cons.

-ω -εις -ει -ομεν -ετε -ουσι (ν) Infinitivo: -ειν

-εσθαι

- εῖν

-εῖσθαι

Vocal -ῶ -εῖς -εῖ -οῦμεν -εῖτε -οῦσι (ν)

voz media Cons.

-ομαι -ῃ -εται -όμεθα -εσθε -ονται

Vocal -οῦμαι -ῃ -εῖται -ούμεθα -εῖσθε -οῦνται