Tadeusz Łodziana (ur. 1920) – Rzeźba przydrożna, 1959/1996, brąz, odlew W latach 1937–1939, 1941–1942 studiował w Instytucie Sztuk Plastycznych we Lwowie, następnie w PWSSP w Sopocie (1945–1950). W roku 1954 uzyskał dyplom na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie. Wykładowca warszawskiej ASP, od 1971 na stanowisku profesora. Dziekan Wydziału Rzeźby w latach 1966–1969 oraz 1972– –1978. Twórca form monumentalnych znany z opracowania rzeźbiarskiego (wraz z R. Guttem i S. Słoniną) mauzoleum na Pawiaku w Warszawie (1964), pomnika Ofiar Obozu Radogoszcz w Łodzi (1961). W latach 60. rzeźby Łodziany balansują na granicy abstrakcji organicznej, jednocześnie zachowując cechy aluzyjnego aktu. Uważano je za szczytowe osiągnięcia rzeźby polskiej tego czasu. Rzeźba przydrożna to abstrakcyjna synteza figury Chrystusa Frasobliwego, utrzymana w charakterystycznej dla artysty konwencji, wyróżnia się gładkością i obłością czystej, wypolerowanej formy oraz oszczędnością zastosowanych środków.
18