Ο παράδεισος δεν έχει μόνο αγγέλους – Κεφάλαιο (3).
του Νοέμβρη. Περήφανοι μα και συλλογισμένοι, μπήκαν στις τάξεις τους. Τούτα τα ανάμεικτα συναισθήματα, μπερδεύουν αντί να ευκολύνουν την ζωή. Δίπλα στα προβλήματα αυτά, βάζουν κι άλλα οι καθηγητές. Δεν ησυχάζουν ποτέ αυτοί οι άνθρωποι. Μα ποτέ! «Λοιπόν παιδιά, την άλλη εβδομάδα θα γράψουμε διαγώνισμα στις 20 σελίδες που έχουμε επεξεργαστεί!» «Κυρία την άλλη εβδομάδα δεν μπορούμε, ήδη έχουμε κλείσει! Κοιτάξτε το πρόγραμμα!!» «Μα, πότε πρόλαβαν οι άλλοι!» είπε εκείνη στεναχωρημένη και λιγάκι πειραγμένη. «Να μην υπάρχει συνεργασία μεταξύ μας! Έλεος πια!!!» Τριάντα πελώρια μάτια ήταν σίγουρα ότι θα το ακυρώσει. «Παιδιά κοιτάξτε, δεν έχουμε άλλο περιθώριο. Τελειώνει το πρώτο τρίμηνο και πρέπει να έχουμε βαθμολογία. Θα στριμωχθείτε λίγο. Είναι για το καλό σας!» Γέλια ξέσπασαν. Γέλια θυμωμένα όμως. Γέλια πιεστικά. «Ησυχία!» χτύπησε το χέρι της στην έδρα. «Κυρία θα μας εξοντώσετε δηλαδή; Τι νόημα έχει;» ξανασηκώθηκε από την θέση του ο εύσωμος αντιρρησίας. «Πως μιλάς έτσι στην καθηγήτρια σου;» τον μάλωσε εκείνη «Όπως μας συμπεριφέρεται εκείνη!» αντιμίλησε για άλλη μια φορά Η τάξη ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Άλλοι χτυπούσαν τα θρανία. Πηγαινοερχόταν η καθηγήτρια από θρανίο σε θρανίο, μαλώνοντας και φωνάζοντας, κάτι είπε ανάμεσα στα δόντια της, φώναξε δυο ονόματα, τον απουσιολόγο. Η αναστάτωση προκαλεί, όπως το αίμα τον καρχαρία. Στο άνοιγμα της πόρτας της τάξης, κόντεψε να πέσει το απουσιολόγιο από τα χέρια της φιλολόγου, την ώρα που προσπαθούσε να σημειώσει ένα όνομα. Δεν πρόλαβε όμως να συγκρατήσει το στυλό που έπεσε στο πάτωμα. Ακούστηκε σαν βόμβα. Ακόμα και τα πουλιά που πέρασαν έξω από το παράθυρο δεν έστρεψαν το κεφάλι κατά την αίθουσα. Από φόβο. Μην καούν. «Τι συμβαίνει εδώ κυρία συνάδελφος;» «Τίποτα κύριε διευθυντά...είπαμε να γράψουμε διαγώνισμα την άλλη εβδομάδα και το συζητούσαμε κάπως...Έντονα...» «Έντονα; Έντονα το λέτε εσείς αυτό; Να το πείτε στην αστυνομία που κατέφτασε ύστερα από τηλεφώνημα των γειτόνων πως τρομοκράτες κατέλαβαν το σχολείο» «Λίγο υπερβολικό το ακούω, κύριε διευθυντά!» πήρε λίγο θάρρος «Υπερβολικό είναι το θράσος σας, κυρία συνάδελφος και η αδυναμία σας να επιβάλλετε την τάξη.