Colofon
Directiefje
Werkten mee aan dit nummer Paul Raymaekers Karolien Belmans Maarten Wolput Lydia Van Hirtum Jo Delabastita Jan Van Vlasselaer Lien Bormans Veerle Evenepoel Kristien Pauwels Elke François Nathalie Degreef Corinne Daerden Brenda Van Rillaer Ine Frederickx Marleen Soetemans Ilse Vanmarsenille Christoph Goyens
Redactieraad Cécile Van Hoecke Dominique Vinckx Jan Van Vlasselaer Jules Godts Paul Raymaekers Karolien Belmans Maarten Wolput
Redactieadres CM Leuven Platte Lostraat 541 3010 Kessel-Lo Tel. 016 35 96 97 plaatselijkewerking.leuven@cm.be
Verantwoordelijke uitgever Dominiek Roelandts Platte Lostraat 541 3010 Kessel-Lo
Lay-out & vormgeving Dienst Pers & Communicatie
2
‘Vermaatschappelijking van de zorg’: het begrip in 2014 Je hoeft maar een beleidsnota van de overheid open te slaan en het woord ‘vermaatschappelijking’ komt erin voor. Als je dit begrip ‘googled’, dan lees je dat diegene die zorg nodig heeft, deze zorg in de eerste plaats moet zoeken in zijn buurt. De zorgbehoevende moet zelf zijn keuze maken over hoe hij de zorg organiseert en deze zorg moet in eerste instantie gedragen worden door mantelzorgers, vrijwilligers én het professionele eerstelijnsaanbod. Versta daaronder: de diensten gezinszorg, poetshulp, warme maaltijden, thuisverpleging … Ook onze dienst Maatschappelijk Werk is een zogenaamde eerstelijnsdienst. Voor zorgbehoevenden, die vroeger doorverwezen werden naar woonzorgvoorzieningen (wat ouderen betreft), voorzieningen van het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (voor personen met een handicap), psychiatrische voorzieningen (voor personen met psychische problemen) komt het er – kort door de bocht – op neer dat eerst een oplossing moet worden gezocht in het thuismilieu. Pas als het echt niet anders meer kan, wordt residentiële opvang overwogen. De plaatsen zijn schaars (denk maar aan de wachtlijsten) en de kost voor de gemeenschap loopt op. Personen met een zorgbehoefte, of het nu een oudere, een jongere of een psychisch zieke betreft, dienen eerst – met de nodige ondersteuning – opgevangen te worden in het thuismilieu en pas als het niet meer gaat, kan een ‘opname’ in een residentiële setting worden overwogen. Een goede evolutie vind ik, want wie wil er niet opgevangen worden in het vertrouwde thuismilieu indien er zorgproblemen opduiken?
Ik alvast wel, ik zou liefst, moest ik na bijvoorbeeld een auto-ongeval zorgbehoevend worden, opgevangen worden in mijn huis, thuis. Maar kan mijn partner dit aan? Emotioneel en organisatorisch? Kunnen we een beroep doen op diensten poetshulp, thuisverpleging, een ziekenhuisbed? Wat gebeurt er als mijn partner moet werken, want ik kan niet alleen thuis blijven? Is er iemand, die mijn partner kan helpen met zowel organisatorische vragen als zijn emotionele vragen? ‘Vermaatschappelijking van de zorg’, ‘eerst thuiszorg’, mooi! Maar de keuze voor thuiszorg is niet altijd de gemakkelijkste, noch voor de zorgbehoevende, noch voor zijn omgeving. Thuiszorg vraagt organisatorisch heel wat. Het is vaak een complexe aangelegenheid omdat het een zorg is die gedragen wordt door velen. De basis is ongetwijfeld de familie, aangevuld en ondersteund door thuiszorgdiensten. Maar dit plaatje rond krijgen is vaak geen sinecure … Hierin bieden de maatschappelijk werkers van ons ziekenfonds hulp en begeleiding. Je merkt dat heel wat mensen hiervan geen weet hebben. Ze kennen de dienst Maatschappelijk Werk van het ziekenfonds niet of weten niet voor wat ze er terecht kunnen. Spijtig, want onze 27 maatschappelijk werkers zijn er om onze leden met zorg, of het nu gaat over jongeren of ouderen, zieken of personen met een handicap, te helpen. Vandaar dat in het voorjaar 2014 de dienst Maatschappelijk Werk van ons ziekenfonds in de kijker wordt gezet. Een eerste voorzet vinden jullie in deze info …
Karolien Belmans