16 minute read
Ελληνικές Φρεγάτες. Μια ιστορία 195 χρόνων Tου ήλία νταλούμη
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΦΡΕΓΑΤΕΣ Μια ιστορία 195 χρόνων
Η φρεγάτα είναι ένα θαλάσσιο πουλί, που ζει στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές του Ατλαντικού, του Ειρηνικού και του Ινδικού Ωκεανού. Εντυπωσιακό στην όψη –το άνοιγμα των φτερών του πλησιάζει τα 2,5 μέτρα– διακρίνεται για την ικανότητά του να πετά συνεχώς επί πολλές ώρες. Αν και θαλασσοπούλι, κολυμπά ελάχιστα, όπως εξίσου ελάχιστα περπατά. Το θηλυκό είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος από το αρσενικό, το οποίο διακρίνεται από ένα «μπαλόνι» κόκκινου χρώματος που σχηματίζεται στον λαιμό του, την περίοδο της αναπαραγωγής. Οι Ευρωπαίοι ανακάλυψαν αυτά τα πουλιά όταν άρχισαν να ταξιδεύουν προς την Αμερική ήτοι περί το 1590 με 1600. Προφανώς και εντυπωσιάστηκαν γιατί σχετικά σύντομα το όνομα φρεγάτα –που είναι άγνωστης ετοιμολογίας– δόθηκε και σε πλοία. Από τα μέσα του 17ου αιώνα οι φρεγάτες άρχισαν να αποτελούν σημαντικά συστατικά στοιχεία των πολεμικών στόλων. Αυτό κράτησε έως το 1880. Την μεγαλύτερή τους ακμή γνώρισαν από το 1780 έως το 1880, οπότε και άρχισαν να εξαφανίζονται, καθώς αντικαταστάθηκαν από τα καταδρομικά.
Advertisement
Πάνω: Το θαλασσοπούλι που έδωσε το όνομά του στους τύπους των πλοίων, που αναφερόμαστε. Κάτω: Το HMS Warrior (1861–1883) μια από τις τελευταίες «θωρακισμένες φρεγάτες» του 19ου αιώνα, εδώ μουσείο στο Portsmouth της Αγγλίας.
Σήμερα όταν μιλάμε για φρεγάτες εννοούμε –εκτός από τα πουλιά– τα εξής δύο είδη πολεμικών πλοίων: 1). Ιστιοφόρο πολεμικό πλοίο με τρία κατάρτια με σταυρωτές κεραίες. Φέρει πυροβόλα τόσο στο κύριο κατάστρωμα όσο και σε ένα χαμηλότερο, κλειστό, κατάστρωμα. Η φρεγάτα, που διακρινόταν για την ταχύτητά της, μπορούσε να επιχειρεί τόσο μόνη της όσο και μαζί με τα πλοία της γραμμής. 2). Σύγχρονο πολεμικό πλοίο που εμφανίστηκε στο Βρετανικό Ναυτικό (Royal Navy) κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ειδικευόταν στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο. Να σημειωθεί ότι το Αμερικανικό Ναυτικό (US Navy) τα ίδιου τύπου πλοία τα αποκαλούσαν Αντιτορπιλικά συνοδείας. Με τα χρόνια οι φρεγάτες μεγάλωσαν σε μέγεθος, ο εξοπλισμός τους εμπλουτίστηκε και σήμερα έχουν πάρει τη θέση του αντιτορπιλικού. Η φρεγάτα θεωρείται βασική μονάδα επιφανείας των στόλων και μπορεί να προσβάλει στόχους επιφανείας, υποβρύχιους, εναέριους, ακόμη και πέρα από τον ορίζοντα. Αυτά ως προς την γενική και διεθνή διάσταση του θέματος των φρεγατών. Να περάσουμε τώρα στην ελληνική του πλευρά, που οπωσδήποτε έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η ιστορία ξεκινά τον Φεβρουάριο του 1825 όταν συνάφθηκε –στο Λονδίνο– το δεύτερο δάνειο από την κυβέρνηση της επαναστατημένης Ελλάδας. Πρόκειται για μια όντως πονεμένη ιστορία στην οποία –όπως συνηθίζουμε άλλωστε– «βγάζουμε την ουρίτσα μας απέξω» και φορτώνουμε όλα τα κακά στους ξένους. Ελάχιστοι –κυριολεκτικά μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού– ιστορικοί και οικονομολόγοι, έχουν ασχοληθεί σοβαρά με αυτά τα δάνεια και είναι σε θέση να μας διαφωτίσουν. Εμείς δεν θα ασχοληθούμε με αυτά καθ’ αυτά τα δάνεια –δεν είναι αυτό το θέμα μας– αλλά με τις φρεγάτες που είχε αποφασιστεί να ναυπηγηθούν με εκείνα τα χρήματα. Αν και τα χρήματα προέρχονταν από την χρηματιστηριακή αγορά του Λονδίνου, οι φρεγάτες είχε αποφασιστεί από του Έλληνες «αρμόδιους» να ναυπηγηθούν στις ΗΠΑ αφενός επειδή το βρετανικό κράτος «κρατούσε τα προσχήματα» και δεν ήθελε να εμπλακεί φανερά υπέρ της μιας πλευρά στην ελληνο-τουρκική διαμάχη και αφετέρου επειδή οι Αμερικανοί ναυπηγούσαν τις μεγαλύτερες –και από τις καλύτερες– φρεγάτες εκείνη την εποχή. Έτσι λοιπόν, το 1825, στάλθηκε στις ΗΠΑ ως επίσημος εκπρόσωπος της
«Ελληνικής Κυβέρνησης» – η οποία σημειωτέον δεν είχε αναγνωριστεί από κανένα κράτος και κατά την επίσημη ελληνική ορολογία, ονομαζόταν «Εκτελεστικόν», ο Αλέξανδρος Κοντόσταυλος. Χιώτης επιχειρηματίας του Λονδίνου, που αν μη τι άλλο γνώριζε και αγγλικά και από ναυτιλιακά. Το τι έκανε ο εν λόγω στις ΗΠΑ είναι μια μεγάλη –επίσης πολύ πονεμένη– ιστορία που ξεφεύγει από το αντικείμενό μας. Θα περιοριστούμε λοιπόν να πούμε ότι ο Κοντόσταυλος ήρθε σε επαφή με την εταιρεία Le Roy, Bayard&McEvers, που θα ενεργούσε ως εντολοδόχος Πάνω: Το USS Hudson, που άρχισε να ναυπηγείται για λογαριασμό δεύτερο «εθνικόνπλοίον»– άρτης Ελληνικής Κυβέρνησης. της Ελλάδας ως Liberator. Kάτω: Απεικόνιση της φρεγάτας Ελλάς. χισε να επιχειρεί. Εδώ είναι Ανατέθηκε λοιπόν στο ναυ- απολύτως λογικό κάποιοι να πηγείο Christian Bergh & Co, αναρωτηθούν τι έγινε η άλλη της Νέας Υόρκης η ναυπήγη- φρεγάτα που ναυπηγούνταν. ση 2 φρεγατών, που σχεδία- Ο Liberatorλοιπόν πουλήθηκε σε ο Jacob Aaron Westervelt από το ναυπηγείο στο US Navy, (20.01.1800–21.02.1879). Με πήρε το όνομαUSS Hudson αυτά τα σχέδια έπαιρνε «το για να παροπλιστεί το 1844. βάπτισμα του πυρός» στις Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή ναυπηγήσεις ο εν λόγω Αμε- ήταν η τελευταία φορά που ρικανός ναυπηγός, που στη το US Navy αγόρασε έτοιμο συνέχεια θα γινόταν διάσημος. πλοίο και δεν το παρήγγειλε. Το συνολικό κόστος για τα 2 Και μπορεί η Ελλάς να ήταν πλοία είχε προϋπολογιστεί στα το μεγαλύτερο και καλύτερο $ 495,000. πλοίο του Ναυτικού, η κατάΚαι μπορεί η ναυπήγηση να ληξή της όμως ήταν τραγική. εξελισσόταν ομαλά –στην Φρόντισε να την κάψει –την πρώτη είχε δοθεί το όνομα Hope (Ελπίδα) και στην δεύτερη το 01.08.1831 στο ναύσταθμο του Πόρου– ο Ανδρέας Μιαούλης, Liberator (Ελευθερωτής)– η LeRoy, Bayard&McEvers ζητούσε που πολλοί θεωρούν «ήρωα της Επανάστασης», παραβλέποντας συνεχώς περισσότερα χρήματα. Τελικά η υπόθεση έφτασε στη τα όσα αυτός είχε διαπράξει εναντίον της. Γιατί μπορεί ο Μιαούλης διαιτησία όπου ο μεν Κοντόσταυλος πήρε τελικά την μία φρεγάτα, να ήταν αυτό που λέμε «ναυτικό μυαλό», σίγουρα όμως πάντοτε αφού πληρώθηκαν όμως $550,000. Αξίζει πάντως να σημειώ- έδρασε με βάση τα στενά προσωπικά του συμφέροντα. Δεν είχε σουμε ότι η διαιτητική διαδικασία ανάμεσα στον Κοντόσταυλο και καμία σχέση πχ με τον Κωνσταντή Κανάρη ή και άλλους νησιώτες την LeRoy, Bayard & McEvers θεωρείται ακόμη και σήμερα μια –Υδραίους, Σπετσιώτες, Ψαριανούς, Κασιώτες, για να μην αναφέαπό τις πιο χαρακτηριστικές, όπου ο εντολοδόχος εξαπάτησε τον ρουμε τις ξεχασμένες γυναίκες– που όντως πρόσφεραν ανιδιοτεεντολέα του. Με την Hope έτοιμη ο Κοντόσταυλος συγκρότησε λώς στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας. πλήρωμα που θα την έφερνε στην Ελλάδα. Αν και ο επικεφαλής Η επόμενη φρεγάτα που εντάχθηκε στο Ναυτικό ήταν η Αμαλία. ήταν ο τότε υποπλοίαρχος Francis Hoyt Gregory (1789-1866), Αυτό έγινε μετά από 30 χρόνια. Το Νοέμβριο του 1861. Ναυπηγήμια σαφώς επιφανής προσωπικότητα του US Navy, το κατώτερο θηκε στο Northfleet του Kent, στη νότια όχθη του Τάμεση, απέναπλήρωμα ήταν –κυριολεκτικά– «κάθε καρυδιάς καρύδι» αλλά και ντι από το Tilbury –που θεωρείται το λιμάνι του Λονδίνου– κοντά περιορισμένο αριθμητικά. Μικρό δείγμα της ποιότητάς του ήταν στις εκβολές του Τάμεση. Έφερε – φυσικά – το όνομα της Amalie ότι αμέσως μετά τον απόπλου, κάποιοι από αυτό προσπάθησαν Marie Frederike, που όλοι την ξέρουμε ως βασίλισσα Αμαλία. Το να καταλάβουν το πλοίο και να το οδηγήσουν στην Κολομβία όνομα αυτό όμως δεν το «κράτησε» για πολύ. Μόλις 11 μήνες –τότε είχε επαναστατήσει κατά της Ισπανίας– και να το πουλή- αργότερα μετονομάστηκε επειδή εκδιώχτηκαν από την Ελλάσουν, φυσικά προς ίδιον όφελος. Ο Gregory όμως επιβλήθηκε, δα η Αμαλία και βέβαια ο σύζυγός της βασιλιάς Όθωνας. Το νέο φυλάκισε τους πρωτεργάτες της στάσης και στις 24.11.1826 κα- όνομα του πλοίου ήταν Ελλάς και παρά το σαφώς άσχημο προτέπλευσε στο Ναύπλιο, όπου και παρέδωσε την Hope, που φυσι- ηγούμενο της φρεγάτας με το ίδιο όνομα, αυτή την φορά μάλλον κά οι Έλληνες αποκαλούσαν Ελπίς. Αμέσως έγινε η αλλαγή του μακροημέρευσε. Η Ελλάς ήταν ξύλινο πλοίο που παραγγέλθηκε ονόματός της σε Ελλάς, τοποθετήθηκε πλήρωμα και το πλοίο –το στις 14.07.1859. Τα σχέδια είχε κάνει ο τότε υποναυπηγός –βαθ-
μήθεια της οποίας είχε υπογραφεί στην Αθήνα, στις 07.06.1981– κατέπλευσε στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας στις 05.11.1982. Ο τύπος των πλοίων αυτών είχε την ονομασία Kortenaer –από το πρώτο πλοίο της σειρά – ή Standard – όπως τον είχε ονομάσει το ναυπηγείο τους ή απλώς S όπως τον αποκαλούσαν όλοι, προφανώς για ευκολία. Η επόμενη μεγάλη στιγμή –για να μην πούμε τομή– έγινε πεντέμισι χρόνια αργότερα. Το Απρίλιο του 1988, όταν υπογράφτηκε η σύμβαση για τη ναυπήγηση 4 φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ 200ΗΝ. Η πρώτη θα ναυπηγούνταν στην Γερμανία, στις εγκαταστάσεις της Blohm&Voss, στο Αμβούργο, ενώ οι άλλες 3 στα Ελληνικά Ναυπηγεία Α.Ε., στον Σκαραμαγκά. Στα
Πάνω: Η ατμοφρεγάτα Ελλάς —πρώην Αμαλία— στο λιμάνι του Πειραιά, περί το 1870. 3 πρώτα πλοία δόθηκαν τα ονόματα των Kάτω: Η Έλλη F450, φωτογραφία στις 15.11.1981, αμέσως μετά τον κατάπλου της τριών νησιών που είχαν πρωταγωνιστικό στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας. ρόλο κατά τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας, ενώ στο τέταρτο το όνομα της ναυμαχίας χάρη στην οποία –κυριολεκτικά– σώθηκε ο δυτικός πολιτισμός, το 480 πΧ. Ο λόγος βέβαια για την Σαλαμίνα. Έτσι είχαμε: Την Ύδρα F452, τις Σπέτσες F453, τα Ψαρά F454 και την Σαλαμίνα F455.Η πρώτη καθελκύστηκε στις 25.06.1991, ύψωσε σημαία στις 12.11.1992 και κατέπλευσε στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας στις 28.01.1993.Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι η ναυπήγηση των Σπετσών F453, είναι ένα αξιοσημείωτο γεγονός καθώς πρόκειται για την πρώτη ναυπήγηση μεγάλου πολεμικού πλοίου στην Ελλάδα μετά από 158 χρόνια! Πριν όμως ενταχθούν οι ΜΕΚΟ 200ΗΝ στο μός του Ναυτικού ήταν αυτός– ΣπυρίδωνΑθανασίου–Μόστρας Ναυτικό, προηγήθηκαν τρεις άλλες φρεγάτες, που μας παραχω(1825–1899). Το συνολικό κόστος, εκτός του οπλισμού, έφτασε ρήθηκαν από τις ΗΠΑ. Ήσαν βεβαίως μεταχειρισμένες και ήδη είτις ْ 48,006. Από αυτές οι ْ 30,749 αφορούσαν το σκάφος και οι χαν υπηρετήσει στο US Navy, 22-23 χρόνια. Ήσαν τύπου Knox και υπόλοιπες £ 17,257 την μηχανή. Χαρακτηριζόταν ως «ατμοφρε- τα πρώτα πλοία που είχαν χαρακτηριστεί στο σύγχρονο US Navy γάτα» καθώς έφερε ατμομηχανή. Ως πολεμικό χρησιμοποιήθηκε ως φρεγάτες. Αν και σχετικά νέα πλοία ήσαν κάπως «εξειδικευμέμέχρι το 1869. Την περίοδο 1884–1885 χρησιμοποιήθηκε ως Σχο- να» καθώς είχαν ναυπηγηθεί με «προσανατολισμό» τον ανθυπολή Ναυτικών Δοκίμων. Την ίδια χρήση είχε, αγκυροβολημένη στο βρυχιακό πόλεμο, προκειμένου να συνοδεύουν αεροπλανοφόρα. λιμάνι του Πειραιά, και από το 1892 έως τον Οκτώβριο του 1905. Ο λόγος που τις πήραμε ήταν πολύ-πολύ απλός: Έπρεπε πια να Παροπλίστηκε το 1906 και διαλύθηκε το 1914. παροπλιστούν τα αντιτορπιλικά τύπου Fletcher και FRAM, που πεΗ επόμενη φρεγάτα εντάχθηκε στο Ναυτικό μετά από 75 χρόνια! νηντάριζαν… Στις 3 αυτές φρεγάτες δόθηκαν τα ονόματα: Ήπειρος Στις 10.10.1981. Φυσικά επρόκειτο για μια φρεγάτα σύμφωνα με F456, Θράκη F457 και Μακεδονία F458. Ονόματα ελληνικών γεωτον δεύτερο ορισμό που αναφέρουμε στην αρχή. Όμως αυτή δεν γραφικών περιοχών, που σαφώς ήταν εκτός των «παραδοσιακών» είναι και η μοναδική τομή που έγινε με την Έλλη F450 –γιατί περί ονομάτων που συνήθιζε έως τότε το Ναυτικό. αυτής πρόκειται– τότε. Η Έλλη F450 είναι το πρώτο μεγάλο πλοίο Το 1993 το Ναυτικό, έχοντας διαπιστώσει την υψηλή ποιότητα που αγοράστηκε από την Ελλάδα μεταπολεμικά και ύστερα από της Έλλης F450 και της Λήμνου F451, άρχισε να αγοράζει τις τύ47 χρόνια. Η σύμβαση για την προμήθειά της υπογράφτηκε στην που Standard ή S που παρόπλιζε το Ολλανδικό Ναυτικό. Πρώτο Αθήνα στις 15.09.1980, όταν είχε ήδη καθελκυστεί με το όνομα ήταν το Αιγαίον F460. Ακολούθησε ο Αδρίας F459, το 1994. Τώρα Pieter Florisz F812, και βρισκόταν στο στάδιο της αποπεράτωσης. πώς έγινε το Αιγαίον F460 που προηγήθηκε να πάρει μεγαλύτεΚατέπλευσε στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας στις 15.11.1981, σχεδόν ρο πλευρικό αριθμό από τον Αδρία F459, που ακολούθησε, είναι ένα μήνα –28 ημέρες για την ακρίβεια– μετά τις εκλογές της ένα μυστήριο που κανένας δε μπόρεσε να μας το λύσει. Το 1995 18.10.1981, που είχε κερδίσει το ΠΑΣΟΚ και είχε χάσει η ΝΔ. Η παραλάβαμε το Ναβαρίνον F461 και το 1997 τον Κουντουριώτη δεύτερη όμοια φρεγάτα, η Λήμνος F450 – η σύμβαση για την προ- F462. Μετά –αν και είχε μεσολαβήσει η «περίπτωση των Ιμίων»,
1
2
3
1. Η Μακεδονία F450, εκτελεί βολή ASROC σε άσκηση στο Μυρτώο Πέλαγος, τον Απρίλιο του 1998. 2. Οι φρεγάτες τύπου Kortenaer ή Standard ή S, αποτελούν εδώ και πολλά χρόνια τον κορμό του Στόλου. 3. Οι διαδικασίες εκσυγχρονισμού των φρεγατών ΜΕΚΟ 200ΗΝ θα πρέπει να επισπευστούν καθώς έχουν καθυστερήσει απαράδεκτα. όπου είχε διαπιστωθεί η ανάγκη αύξησης των εξοπλιστικών δαπανών και η απόκτηση σύγχρονων οπλικών συστημάτων– ακολούθησε ένα κενό, χωρίς να υπάρξει καμία εξήγηση. Απλώς –όσο απλό μπορεί να είναι κάτι τέτοιο– ο τότε ΥΕΘΑ απέφευγε τις υπογραφές… Αυτό όμως δεν ήταν το μοναδικό κακό στην υπόθεση. Οι Ολλανδοί διαπιστώνοντας ότι εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να προμηθευτούμε τις επόμενες δύο S άρχισαν να ψάχνουν στην διεθνή αγορά. Βρήκαν πολύ γρήγορα τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που έχοντας αφθονία χρημάτων, έσπευσαν να αγοράσουν το 1997, τις Piet Hein και Abraham Crijnssen, χωρίς να κάνουν κανένα «παζάρι». Το ζήτημα για μας δεν ήταν ότι χάσαμε δύο πλοία. Το ζήτημα ήταν ότι όταν «χτυπήσαμε ξανά την πόρτα» των Ολλανδών, για επόμενα πλοία, αυτοί έχοντας «καλομάθει», ζητούσαν υψηλότερη τιμή… Η συνέχεια ήρθε το 2001 όταν πήραμε την Μπουμπουλίνα F463. Ακολούθησε ο Κανάρης F464 το 2002, Θεμιστοκλής F465το 2003 και ο Νικηφόρος Φωκάς F466 το 2004. Όπως μπορεί να παρατηρήσει κάποιος οι S στο Ναυτικό μας φέρουν «κλασσικά» ονόματα μεγάλων πλοίων. Με δύο όμως εξαιρέσεις. Την Μπουμπουλίνα F463 και το Νικηφόρο Φωκά F466. Και ναι μεν η Μπουμπουλίνα υπήρξε πρόσωπο του «μεγέθους» των άλλων τιμωμένων ανθρώπων και τόπων, όμως το όνομά της δεν είχε χρησιμοποιηθεί επί 106 χρόνια! Απότο 1895, όταν το οπλιταγωγό του Στόλου Μπουμπουλίνα μετασκευάστηκε σε βασιλική θαλαμηγό που την ονόμασαν Αμφιτρίτη. Το γιατί, δεν πρόκειται να το μάθουμε ποτέ… Όπως βεβαίως και το γιατί παροπλίστηκε η Μπουμπουλίνα F463 στις 18.02.2013. Η δικαιολογία ότι «δεν είχεSONAR» είναι –λίαν επιεικώς– κουτή. Αυτό ήταν γνωστό από την εποχή που αγοράστηκε το πλοίο, καθώς το Canadian Westinghouse SQS-509/PHS-36 που έφερε, είχε καταστραφεί σε μια προσάραξη του πλοίου την εποχή που ανήκε στο Ολλανδικό Ναυτικό. Θα μπορούσαν – όταν έγιναν οι εκσυγχρονισμοί 6 άλλων S, την περίοδο 21.07.2004–08.09.2010, να την είχαν μετασκευάσει σε «φρεγάτα αντιαεροπορικής άμυνας». Το κόστος σαφέστατα και δεν ήταν απαγορευτικό. Απλώς οι τότε ηγεσίες «το έπαιζαν άνετες» και πίστευαν ότι θα ξεκίναγαν προγράμματα νέων ναυπηγήσεων…Αξίζει εδώ να πούμε ότι ο εκσυγχρονισμός των S έγινε στα Ελληνικά
Πάνω: Η καναδική φρεγάτα HMCS Stormont K327 κατά τον Β΄ Παγκ. Πόλεμο, πριν βεβαίως αποκτηθεί από τον Ωνάση. Αριστερά: Η «Χριστίνα» του Ωνάση στον Σκορπιό, πριν γίνει Αργώ στο Ναυτικό.
Ναυπηγεία ΑΕ, στον Σκαραμαγκά με την εξής σειρά: Κουντουριώτης F462: 21.07.2004–06.09.2006, Αδρίας F459: 21.04.2005 –14. 02.2007, ΝαβαρίνονF461: 21.01.2006–25.10.2007, Λήμνος F541: 21.11.2006–21.01.2009, Έλλη F450:05.11.2007–17.07.2009 και Αιγαίον F460:23.07.2008–08.09.2010. Όσο για το Νικηφόρο Φωκά F466 –που αναμφίβολα είναι ιστορικό όνομα– κανείς δεν θέλησε να ψάξει και να βρει ότι ο εν λόγω Βυζαντινός στρατηγός και αυτοκράτορας, δεν είχε καμία σχέση με την θάλασσα. Απλώς κάποιοι από την τότε ηγεσία του Ναυτικού θεώρησαν ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσουν και ένα βυζαντινό όνομα. Το ότι η επιλογή αυτή ήταν μάλλον λάθος, δεν θα κουραστεί κανείς να το διαπιστώσει. Με λίγο –ελάχιστο– ψάξιμο το βρίσκει. Κλείνοντας θα πρέπει να σημειώσουμε ότι όλα τα παραπάνω αναφερόμενα πλοία δεν είναι και οι μοναδικές φρεγάτες που εντάχθηκαν στο Ναυτικό. Άλλα 5 πλοία του Ναυτικού θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως φρεγάτες αλλά είτε επειδή όταν υπηρέτησαν δεν χρησιμοποιούνταν αυτός ο χαρακτηρισμός ή όταν εντάχθηκαν είχαν μετασκευαστεί σε άλλου τύπου. Ο λόγος για τα 4 Cannon ήτοι τα: Αετός 01, Ιέραξ 31, Λέων 54 και Πάνθηρ 67, που χαρακτηρίζονταν ως αντιτορπιλικά συνοδείας, όπως συνηθιζόταν διεθνώς. Το πέμπτο πλοίο είναι η περίφημη θαλαμηγός Χριστίνα του Αριστοτέλη Ωνάση, που κληροδότησε στο Ναυτικό –και μετονομάστηκε σε Αργώ– που ξεκίνησε την ζωή της ως HMCS Stormont K327 (14.07.1943-09.11.1945) και ήταν μια φρεγάτα τύπου River του Καναδικού Ναυτικού. Σήμερα το Ναυτικό έχει ανάγκη από νέες φρεγάτες. Ο εκσυγχρονισμός των ΜΕΚΟ 200ΗΝ είναι ένα μικρό –ελάχιστο όσο και απαραίτητο– βήμα, που σαφέστατα έχει καθυστερήσει. Χρειαζόμαστε οπωσδήποτε 8-10 τέτοια πλοία προκειμένου να ανταποκριθούμε στις τουρκικές προκλήσεις. Υπάρχει η γαλλική πρόταση για τις τύπου Belh@rra, που έχει τα «προβλήματά» της. Στο «βάθος του ορίζοντα φαίνεται» η αμερικανική FFG(X) αλλά σαφώς και δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο. Τέλος οι Γερμανοί με την ΜΕΚΟ Α-200, δεν δείχνουν να ενδιαφέρονται και πολύ, αυτήν την περίοδο. Σίγουρα η επίλυση του θέματος της επαναλειτουργίας των διαφόρων ναυπηγείων στην Ελλάδα θα συμβάλει αποφασιστικά και στην υπόθεση των νέων φρεγατών.
1. Ελλάς
2. Αμαλία
3. Έλλη F450 4. Λήμνος F451
5. Ύδρα F452
6. Σπέτσαι F453
7. Ψαρά F454
8. Σαλαμίς F455
9. Ήπειρος F456
10. Θράκη F457
11. Μακεδονία F458
12. Αδρίας F459
13. Αιγαίον F460
14. Ναβαρίνον F461
15. Κουντουριώτης
F462 16. Μπουμπουλίνα
F463
17. Κανάρης F464
18. Θεμιστοκλής F465 19. Νικηφόρος Φωκάς F466
1. Liberator 2. Αργώ
ΤΥΠΟΣ: Φρεγάτα. ΠρώΗΝ: Ελπίς (1826), Hope (1826). ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Christian Bergh & Co, New York, ΗΠΑ. ΥΠΗρΕΣΙΑ: 24.11.1826 - 01.08.1831. ΤΥΠΟΣ: Ατμοφρεγάτα. ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Thomas Pitcher Dockyard, Northfleet, Kent, Ην. Βασίλειο. ΥΠΗρΕΣΙΑ: 11.1861 - 10.1862. Μετονομασία σε Ελλάς: ΥΠΗρΕΣΙΑ: 10.1862 - 1906. ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Koninklijke Maatschappij de Schelde, Vlissingen, Ολλανδία. ΥΠΗρΕΣΙΑ: 10.10.1981 - σήμερα. ΤΥΠΟΣ: Φρεγάτα Kortenaerή Standard ή S. ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Koninklijke Maatschappij de Schelde, Vlissingen, Ολλανδία. ΥΠΗρΕΣΙΑ: 18.09.1982 - σήμερα. ΤΥΠΟΣ: Φρεγάτα ΜΕΚΟ 200ΗΝ. ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Blohm & Voss, Hamburg, Γερμανία. Έναρξη: 17.12.1990, Καθέλκυση: 25.06.1991, ΥΠΗρΕΣΙΑ: 12.11.1992 - σήμερα. ΤΥΠΟΣ: Φρεγάτα ΜΕΚΟ 200ΗΝ. ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ, Σκαραμαγκάς. ΥΠΗρΕΣΙΑ: 24.10.1996 - σήμερα. ΤΥΠΟΣ: Φρεγάτα ΜΕΚΟ 200ΗΝ. ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ, Σκαραμαγκάς. ΥΠΗρΕΣΙΑ: 30.04.1998 - σήμερα. ΤΥΠΟΣ: Φρεγάτα ΜΕΚΟ 200ΗΝ. ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ, Σκαραμαγκάς. ΥΠΗρΕΣΙΑ: 16.12.1998 - σήμερα. ΤΥΠΟΣ: Φρεγάτα Knox. ΠρώΗΝ: USS Connole DE1056 (30.08.1969 - 30.08.1992). ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Avondale Shipyards Inc, Westwego, New Orleans, Louisiana, ΗΠΑ. ΥΠΗρΕΣΙΑ: 30.08.1992 - 15.12.1998. ΤΥΠΟΣ: Φρεγάτα Knox. ΠρώΗΝ: USS Trippe DE1075 (19.09.1970 -30.07.1992). ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Avondale Shipyards Inc, Westwego, New Orleans, Louisiana, ΗΠΑ. ΥΠΗρΕΣΙΑ: 30.07.1992 -17.12.2001. ΤΥΠΟΣ: Φρεγάτα Knox. ΠρώΗΝ: USS Vreeland DE1068 (13.06.1970 - 30.06.1992). ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Avondale Shipyards Inc, Westwego, New Orleans, Louisiana, ΗΠΑ. ΥΠΗρΕΣΙΑ: 25.07.1992 -15.12.1998. ΤΥΠΟΣ: Φρεγάτα Kortenaer ή Standard ή S. ΠρώΗΝ: Callenburgh F808 (26.07.1979 - 30.04.1994). ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Koninklijke Maatschappij de Schelde, Vlissingen, Ολλανδία. ΥΠΗρΕΣΙΑ: 30.03.1994 - σήμερα. ΤΥΠΟΣ: Φρεγάτα Kortenaer ή Standard ή S. ΠρώΗΝ: Banckert F810 (29.10.1980 - 14.05.1993). ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Koninklijke Maatschappij de Schelde, Vlissingen, Ολλανδία. ΥΠΗρΕΣΙΑ: 14.05.1993 - σήμερα. ΤΥΠΟΣ: Φρεγάτα Kortenaer (Standard ή S). ΠρώΗΝ: Van Kinsbergen F809 (24.04.1980 - 01.03.1995). ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Koninklijke Maatschappij de Schelde, Vlissingen, Ολλανδία. ΥΠΗρΕΣΙΑ: 01.03.1995 - σήμερα. ΤΥΠΟΣ: Φρεγάτα Kortenaer ή Standard ή S. ΠρώΗΝ: Kortenaer F807 (26.10.1978 - 15.12.1997). ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Koninklijke Maatschappij de Schelde, Vlissingen, Ολλανδία. ΥΠΗρΕΣΙΑ: 15.12.1997 - σήμερα. ΤΥΠΟΣ: Φρεγάτα Kortenaer ή Standard ή S. ΠρώΗΝ: Pieter Florisz F826 (01.10.1983 - 14.12.2001). ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Koninklijke Maatschappij de Schelde, Vlissingen, Ολλανδία. ΥΠΗρΕΣΙΑ: 14.12.2001-18.02.2013. ΤΥΠΟΣ: Φρεγάτα Kortenaer ή Standard ή S. ΠρώΗΝ: Jan van Brakel F825 (14.04.1983 -29.11.2002). ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Koninklijke Maatschappij de Schelde, Vlissingen, Ολλανδία. ΥΠΗρΕΣΙΑ: 29.11.2002 - σήμερα. ΤΥΠΟΣ: Φρεγάτα Kortenaer ή Standard ή S. ΠρώΗΝ: Philips van Almonde F823 (02.12.1981 - 24.10.2003). ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Wilton-Fijenoord, Schiedam, Ολλανδία. ΥΠΗρΕΣΙΑ: 24.10.2003 - σήμερα. ΤΥΠΟΣ: Φρεγάτα Kortenaer ή Standard ή S. ΠρώΗΝ: Bloys van Treslong F824 (25.11.1982 -19.11.2004). ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Wilton–Fijenoord, Schiedam, Ολλανδία. ΥΠΗρΕΣΙΑ:19.11.2004 - σήμερα.
ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ
ΤΥΠΟΣ: Φρεγάτα. ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Smith & Dimon, NewYork, ΗΠΑ. ΥΠΗρΕΣΙΑ: Στο US Navy ως USS Hudson 1828-1844. ΤΥΠΟΣ: Θαλαμηγός, πρώην φρεγάτα River. ΠρώΗΝ: Χριστίνα (1954-07.1978), HMCS Stormont K327 (14.07.1943–09.11.1945). ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ: Canadian Vickers Ltd., Montreal, Quebec, Καναδάς. ΥΠΗρΕΣΙΑ: 29.08.1978 - 1995.
