Het ophalen van herinneringen en deze delen met 433 vormde de hoofdmoot voor een zeer geanimeerde avond met de oude garde van deze roemrijke club. Ook Andy van der Linde van de stichting HFC Haarlem 1889, dat de club via verschillende activiteiten toch een beetje laat voortleven, schoof aan. Joop Böckling is tegen 19.00 uur, met een hele collectie legendarische shirts in zijn hand, de eerste die arriveert op het voormalig complex van de profclub aan de Jan Gijzenkade. ‘Kijk deze is van de wedstrijd tegen Spartak Moskou.’ De hoofdtribune staat er nog steeds en vormt een fraaie herinnering aan vervlogen tijden. Tegenwoordig speelt Haarlem-Kennemerland hier haar thuiswedstrijden. Paul Rademaker, vicevoorzitter van de fusieclub, heeft voor deze speciale gelegenheid de voormalige bestuurskamer van HFC Haarlem beschikbaar gesteld en de consumpties geregeld en daar weten deze mannen wel raad mee. Eén voor één druppelen ze binnen. De onderlinge kameraadschap valt direct op. De handdrukken en schouderklopjes zijn oprecht. ‘Hey gabber, hoe is het nu?’ zo begroet Chris Verkaik voormalig teamgenoot Martin Haar. Natuurlijk ontbreken ook de plakboeken niet. Anekdotes over een bijzondere tijd komen automatisch boven. De Europese trips, ja ook Haarlem schopte het ooit tot de UEFA Cup, de legendarisch oefenmeester 44
Barry Hughes, een trainingskamp in Roemenië en wilde avonturen in het nachtleven passeren allemaal de revue. Wie zeker niet mag ontbreken bij deze minireünie is Beer Wentink. Tussen 1963 en 1978 speelde de nu 74-jarige Haarlemmer liefst 524 officiële wedstrijden voor de Roodbroeken. Welk duel hem het meest is bijgebleven? ‘Voor mij is dat toch de eerste. We speelden de uitwedstrijd tegen SC Heerenveen, maar ik had me verslapen. De toenmalige voorzitter is toen dat hele eind met mij achter de bus aangereden. Bizar genoeg stond ik ook gewoon in de opstelling. Pas achteraf kreeg ik straf. Ik werd een paar maanden naar het tweede gestuurd.’ Voetballen was overigens niet het enige dat Wentink deed. ‘Ik speelde in de begin jaren ook nog een tijdje
als volleyballer in de overgangsklasse. Een dergelijke combinatie is tegenwoordig ondenkbaar. Ook na zijn carrière bleef Wentink, onder meer als penningmeester, nauw betrokken bij de HFC Haarlem. Het faillissement begin 2010 deed hem zeker pijn. ‘De thuiswedstrijden op de vrijdagavond waren voor mij zeker vaste prik. Heel erg jammer toen dat wegviel.’
Succesjaren Een kleine dertig jaar eerder kent de club haar sportief beste jaren. Het is 1981 wanneer HFC Haarlem met onder meer een zeer jonge Ruud Gullit in de ploeg promotie naar de eredivisie weet af te dwingen. Een jaar later verbazen de Roodbroeken vriend en vijand. Als nieuwkomer eindigt de club onder trainer Hans van Doorneveld op de vooraf nooit voor mogelijk