ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΟΜΑΙ ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ by 1gympanor

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΧΟΛΕΙΟ -ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΟΜΑΙ ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ

Α ' ΚΑΙ Γ΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ -ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ

Περιεχόμενα

Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΟΡΙΑ

ΠΟΙΗΜΑ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

ΦΙΛΙΑ

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ

Η ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Γ΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ Η ΦΙΛΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ:

ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΑΥΤΩΝ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ;

ΑΝΗΛΙΚΗ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ. ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΩΣ ΜΑΘΗΤΕΣ;

ΦΤΩΧΕΙΑ: ΜΙΑ ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟΥ

ΠΟΣΟ ΩΦΕΛΙΜΗ Η ΜΗ ΩΦΕΛΙΜΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΩΣ ΜΕΣΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ;

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΜΟΥ

ΧΡΗΣΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ : ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ

Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΟΡΙΑ Σύμφωνα με αρκετές έρευνες, εξαιτίας της αύξηση της τεχνολογίας, μικροί και μεγάλοι έχουν τουλάχιστον 2 ηλεκτρονικές συσκευές που χρησιμοποιούν συνεχώς. Η χρήση τους χωρίς όρια δεν κάνει καθόλου καλό. Οι ειδικοί λένε πως τα παιδιά πρέπει να έχουν κινητό πάνω από τα 15 ετών και αν έχουν να το χρησιμοποιούν για λιγότερο από 2 ώρες. Κάποιοι μπορεί να αναρωτηθούν ποιό είναι το πρόβλημα. Τα προβλήματα που προκαλούν οι συσκευές στα παιδιά αλλά ακόμα και στους μεγαλύτερους είναι πολλά. Κάποια από αυτά είναι τα εξής: 1. Η συνεχή χρήση του κινητού τηλεφώνου προκαλεί την απομόνωση του ατόμου από το κοινωνικό σύνολο ειδικά σε συναντήσεις με φίλους σε καφέ ή εστιατόρια. 2. Οι ειδοποιήσεις των κινητών τηλεφώνων κι ο εθισμός σε αυτά, μας αποσπά συχνά την προσοχή. 3. .Η χρήση του κινητού τηλεφώνου δυσκολεύει τον εγκέφαλο να συγκεντρώνεται σε θέματα μνήμης και μαθησιακών τεχνικών. Ειδικά σε παιδιά που έχουν κινητό τα δυσκολεύει ακόμη περισσότερο στην συγκέντρωση και την αποστήθιση των μαθημάτων τους. 4. Η συνεχή χρήση του κινητού τηλεφώνου ειδικότερα το βράδυ προκαλεί σύγχυση στον βιολογικό ρολόι του οργανισμού και προκαλεί αϋπνίες. Ο οργανισμός δυσκολεύεται να εκκρίνει μελατονίνη, η ορμόνη της νύχτας, από την επίφυση του εγκεφάλου, με αποτέλεσμα ο οργανισμός να δυσκολεύεται να κοιμηθεί. Και δεν είναι μόνο αυτό Όλες οι εφαρμογές που χρησιμοποιούμε (instagram, tiktok, twitter κ.ά.) δεν έχουν και καλές προθέσεις... Για να καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ δείτε την ταινία Social Dilema από το Netflix. Αυτή η ταινία έχει αλλάξει τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα. Είναι πολύ ωραία ταινία που μπορούν να δουν οι γονείς με τα παιδιά τους. Πως μπορείς να μειώσεις τον χρόνο που θα είσαι στο κινητό σου; 1. Διάλεξε εσύ πόσες ώρες θέλεις να ξοδεύεις εκεί και βάλε το στόχο. 2. Απενεργοποίησε τις ειδοποιήσεις. Όποιος ακούει κάθε τρεις και λίγο τους ήχους από τις ειδοποιήσεις στο κινητό του, είναι αδύνατο να μην το πάρει στα χέρια του κάποια στιγμή για να τσεκάρει αν έχει χάσει κάποια ειδοποίηση. 3. Γύρισέ το ανάποδα. Διαπιστωμένα πια, κάθε φορά που το τηλέφωνο κάποιου μου είναι ακουμπισμένο με την οθόνη προς τα πάνω, είναι για αυτόν πρόκληση. Μόλις δει το φως του να ανάβει, το παίρνω στα χέρια του και καλά για να δει "τι συμβαίνει" και το αφήνει μετά από μια ώρα. Από τη στιγμή που το γυρίζει ανάποδα με την οθόνη να βλέπει στο τραπέζι, μειώνει αυτομάτως τις πιθανότητες να το ξαναπάρει σύντομα στα χέρια του.

4. Βγάλε το κινητό έξω από το δωμάτιο. Δύο ώρες πριν πέσεις για ύπνο, κλείσε το τηλέφωνό σου και τοποθέτησέ το στο σαλόνι, έξω από την κρεβατοκάμαρά σου, έτσι ώστε να μην χρειαστεί να μπεις στον πειρασμό να το αρπάξεις όταν θα έχεις πια ξαπλώσει .Αντί να είσαι στο κινητό μπορείς να κάνεις άλλα πράγματα: Διάβασε ένα βιβλίο, γράψε στο ημερολόγιο σου τις ευγνωμοσύνες της ημέρας, τι ωραίο έκανες σήμερα, δίνοντας στον εαυτό σου τον απαιτούμενο χρόνο να μπει σε διαδικασία χαλάρωσης. Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν: «Παν μέτρον άριστον».Αυτό το είπε ένας από τους 7 σοφούς της αρχαιότητας, ο Κλεόβουλος και πρέπει να ισχύει και σε μας σήμερα στην τεχνολογία. Ειδάλλως κάτι που φτιάχτηκε για το καλό μας μπορεί να γυρίσει εναντίον μας.

ΠΟΙΗΜΑ Η φιλία είναι πολλά εμπιστοσύνη και χαρά. Φιλία σημαίνει βοήθεια γαλήνη και εχεμύθεια. Η φιλία είναι πολλά ενδιαφέρον, προσφορά. Δίνει συντροφικότητα χρειάζεται όμως τιμιότητα! Ο φίλος δεν είναι ιδιοτελής είναι πολύ επιμελής. ΟΙ φίλοι πρέπει να εκτιμούν Όχι να σε υποτιμούν Οι φίλοι δεν πρέπει να έχουν φθόνο Ξέρετε ένα ''θ'' χωρίζει από τον φόνο! Ο πιστός φίλος έχει επιμονή Όπου χρειάζεται υπομονή. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζει χωρίς κάποιον να τον συμπαραστέκεται Η φιλία είναι πολύ σημαντική Και δεν διαπραγματεύεται. ΠΗΓΕΣ: https://sites.google.com/site/fasourasgymnasio/agymnasiou/grapte-ergasia-atomikouergou#TOC-1https://Intalis.wixsite.com/texnologia/--c17du https://valadis-kotorlos.blogspot.com/2016/07/blog-post_15.html http://aerostatoa.blogspot.com/2013/11/blog-post_12.html

http://users.sch.gr/irantousis/01_TEXNOLOGIAA!_TAKSIS/04_grapti_ergasia_a/51_aerostato.pdf

Ονοματεπώνυμο: Παναγιώτα Τοπάλογλου Τάξη: Α6

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ Σε αυτή την εργασία θα δείτε και θα μάθετε την ιστορία και την εξέλιξη των Ολυμπιακών αγώνων από την αρχή μέχρι τους πρώτους σύγχρονους. ΚΟΜΜΑΤΙΔΗΣ ΕΥΘΥΜΗΣ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΚΡΗΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ 1ΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Ο πρώτος καταγεγραμμένος εορτασμός των Ολυμπιακών Αγώνων στην αρχαιότητα ήταν στην Ολυμπία, το 776π.Χ. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι αυτή δεν ήταν και η πρώτη φορά που γίνονταν οι Αγώνες. Τότε οι Αγώνες ήταν μόνο τοπικοί και διεξαγόταν μόνο ένα αγώνισμα, η κούρσα του σταδίου.

Από το 776 π.Χ. και μετά οι Αγώνες, σιγά-σιγά, έγιναν πιο σημαντικοί σε ολόκληρη την αρχαία Ελλάδα φτάνοντας στο απόγειο τους κατά τον πέμπτο και έκτο αιώνα π.Χ. Οι Ολυμπιακοί είχαν επίσης θρησκευτική σημασία αφού γίνονταν προς τιμή του θεού Δία, του οποίου το τεράστιο άγαλμα στεκόταν στην Ολυμπία. Ο αριθμός των αγωνισμάτων έγινε είκοσι και ο εορτασμός γινόταν στην διάρκεια μερικών ημερών. Οι νικητές των αγώνων θαυμάζονταν και γίνονταν αθάνατοι μέσα από ποιήματα και αγάλματα. Το έπαθλο για τους νικητές ήταν ένα στεφάνι από κλαδιά ελιάς. Οι Αγώνες σιγά σιγά έχασαν την σημασία τους όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την Ελλάδα και όταν ο Χριστιανισμός έγινε η επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι Ολυμπιακοί θεωρούνταν πια σαν μία παγανιστική γιορτή, και το 393μ.Χ. ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε την διεξαγωγή τους. Με αυτό τον τρόπο τελείωσε μια περίοδος χιλίων χρόνων κατά την οποία οι Ολυμπιακοί διεξάγονταν συνέχεια κάθε τέσσερα χρόνια. Οι Ολυμπιακοί αγώνες είχαν επίσης σκοπό να φέρουν τις πόλεις κοντά έτσι ώστε να γινόντουσαν εκεχειρίες δηλαδή να σταματούσαν οι πόλεμοι. Επίσης η πόλη του νικητή στα αρχαία χρόνια γκρέμιζε ένα μέρος από τα τείχη δείχνοντας έτσι πως θα τους προστάτευε. Με τον καιρό επίσης άρχισαν οι Ολυμπιακοί να διαδίδονται σε όλο τον κόσμο. Το πνεύμα του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού αναζήτησαν και καλλιέργησαν οι στοχαστές του Διαφωτισμού. Την έκφραση αυτού του πολιτισμού στους Ολυμπιακούς Αγώνες θέλησαν να αναβιώσουν ο βαρόνος Pierre de Coubertin και όσοι πριν ή μετά από αυτόν συνέβαλαν στην πραγμάτωση ενός τόσο φιλόδοξου οράματος, η βάση του οποίου ήταν πάντοτε παιδαγωγική. Αρχικά, οι αγώνες διαρκούσαν μία ημέρα, όταν όμως προστέθηκαν και άλλα αγωνίσματα, η διάρκειά τους παρατάθηκε σε πέντε ημέρες – τρεις μέρες για τους αγώνες και η πρώτη και πέμπτη μέρα για τελετές και θυσίες. H αίγλη της Ολυμπίας διήρκησε περίπου 1200 χρόνια, και ήταν τόσο μεγάλη ώστε ο περίφημος ποιητής Πίνδαρος έγραψε: “Όπως ακριβώς δεν υπάρχει τίποτε πιο ισχυρό και πιο λαμπρό από το φως του ήλιου, έτσι δεν υπάρχει αγώνας μεγαλύτερος ή λαμπρότερος από αυτόν της Ολυμπίας.” O αθλητικός παλμός της Ελλάδας έπαψε να χτυπά κάθε τέσσερα χρόνια και η Ολυμπία μετετράπη σε ερείπια μετά από σεισμούς, πυρκαγιές και πλημμύρες αλλά και επιδρομές και λεηλασίες βαρβάρων και εισβολέων. H Ολυμπία έπεσε αλλά δεν πέθανε. Το αθάνατο πνεύμα της, η ιδεολογία και η φιλοσοφία των Ολυμπιακών Αγώνων επέζησαν και μεταλαμπαδεύτηκαν μέσω της σύγχρονης Ελλάδας και του Pierrede Coubertin σε όλο τον κόσμο. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αναβίωσαν στην Αθήνα το 1896 και συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας με τη συμμετοχή αθλητών απ’ όλες τις χώρες της γης. ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1896 γνωστοί και ως Αγώνες της 1ης Ολυμπιάδας, ήταν η πρώτη διεθνής αθλητική διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων μετά την αναβίωσή τους στη σύγχρονη εποχή. Διοργανώθηκαν στην Αθήνα το διάστημα 6-15 Απριλίου 1896. Κεντρικός χώρος της διοργάνωσης ήταν το ανακαινισμένο Παναθηναϊκό Στάδιο, όπου διεξήχθησαν τα αγωνίσματα άρσης βαρών, γυμναστικής, πάλης και στίβου, αλλά και οι τελετές έναρξης και λήξης. Από τον Μαραθώνα ξεκίνησαν τα αγωνίσματα ατομικού αγώνα ποδηλασίας σε δημόσιο δρόμο και του μαραθωνίου, ενώ στον Λιμένα Ζέας 6

διεξήχθησαν όλα τα αγωνίσματα κολύμβησης. Αν και ο αριθμός των αθλητών που πήραν μέρος ήταν μικρός (241 άνδρες εκ των οποίων το 65% ήταν Έλληνες), παρ' όλα αυτά η συμμετοχή ήταν η μεγαλύτερη μέχρι τότε σε αθλητική διοργάνωση. Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1900, γνωστοί ως οι Αγώνες της 2ης Ολυμπιάδας, ήταν μία διεθνής αθλητική διοργάνωση που διεξήχθη το 1900 στο Παρίσι της Γαλλίας. Τα αθλήματα που προστέθηκαν ήταν η Διελκυστίνδα, η Κολύμβηση μετ' εμποδίων, η Σκοποβολή σε ζωντανά περιστέρια και το Τριπλούν άνευ φόρας. Οι θερινοί Ολυμπιακοί αγώνες της 17ης Ολυμπιάδας του 1960 διοργανώθηκαν στη Ρώμη. Πήραν μέρος 4.727 άνδρες και 611 γυναίκες, από 83 χώρες. Πρώτη φορά συμμετείχε το Μαρόκο, η Τυνησία, το Σουδάν και ο Άγιος Μαρίνος. Η Ε.Σ.Σ.Δ. κυριάρχησε στα μετάλλια. Συνολικά, 44 κράτη κατέκτησαν μετάλλιο. Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1980, γνωστοί ως οι Αγώνες της 22ης Ολυμπιάδας, διοργανώθηκαν στη Μόσχα. Οι Αγώνες σημαδεύτηκαν από το μποϋκοτάζ των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και άλλων 64 χωρών, εξαιτίας της σοβιετικής εισβολής στο Αφγανιστάν το 1979. Τα αποτελέσματα των Αγώνων καθώς και των 36 παγκόσμιων ρεκόρ που καταρρίφθηκαν τέθηκαν υπό αμφισβήτηση, λόγω των πολλών απουσιών. Συνολικά συμμετείχαν 80 χώρες με 5.179 αθλητές που πήραν μέρος σε 209 αγωνίσματα των 21 αθλημάτων. Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1984, οι Αγώνες της 23ης Ολυμπιάδας, διοργανώθηκαν στο Λος Άντζελες των Ηνωμένων Πολιτειών από τις 28 Ιουλίου έως και τις 12 Αυγούστου. Πήραν μέρος 141 χώρες, με 6.829 αθλητές, σε 221 αγωνίσματα των 21 αθλημάτων. Η 24η Ολυμπιάδα, ή αλλιώς οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1988 διοργανώθηκαν στην Σεούλ (Νότια Κορέα) ενώ το 1992 οι Αγώνες της 25ης Ολυμπιάδας διοργανώθηκαν στην Βαρκελώνη. Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1996, γνωστοί και ως Αγώνες της 26ης Ολυμπιάδας, ήταν μία διεθνής αθλητική διοργάνωση που έλαβε χώρα στην Ατλάντα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Ατλάντα θεωρούνται οι πλέον εμπορευματικοποιημένοι στην ιστορία του θεσμού. Τα χρήματα που συγκέντρωσε η οργανωτική επιτροπή από τηλεοπτικά δικαιώματα, χορηγούς και εισιτήρια ανήλθαν στο ποσό των δύο δισεκατομμυρίων τριακοσίων εκατομμυρίων δολαρίων (2.300.000.000). Το καλοκαίρι του 2004 οι Ολυμπιακοί Αγώνες της 28ης Ολυμπιάδας διοργανώθηκαν στην Αθήνα, πρωτεύουσα της Ελλάδας, από τις 13 έως τις 29 Αυγούστου 2004. Συμμετείχαν περίπου 10.500 αθλητές μαζί με 5.500 προπονητές και συνοδούς από 201 χώρες. Υπήρξαν συνολικά 301 τελετές απονομής μεταλλίων από 28 διαφορετικά αθλήματα. Το 2008 οι Ολυμπιακοί Αγώνες της 29ης Ολυμπιάδας, έλαβαν χώρα στο Πεκίνο από τις 8 έως τις 24 Αυγούστου 2008. ΟΙ Αγώνες της 30ης Ολυμπιάδας, οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2012, ήταν μία διεθνής αθλητική διοργάνωση που έλαβε χώρα στο Λονδίνο. Συμμετείχαν συνολικά 10.768 αθλητές από 204 χώρες. Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 2016, η 31η Ολυμπιάδα, έλαβε χώρα στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας από τις 5 έως τις 21 Αυγούστου του 2016. Περισσότεροι από 11.000 αθλητές από 206 χώρες συμμετείχαν στους αγώνες, με δύο καινούργιες χώρες που έλαβαν μέρος, το Κόσοβο και το Νότιο Σουδάν. 7

Η 32η Ολυμπιάδα που θα γινόταν στο Τόκιο της Ιαπωνίας το 2020, λόγω της παγκόσμιας πανδημίας του κορονοϊού, ακυρώθηκε και θα πραγματοποιηθεί τον Ιούλιο του 2021 με την ίδια ονομασία “Ολυμπιακοί Αγώνες του 2020” !!

ΕΙΚΟΝΕΣ

ΠΑΛΗ ΑΝΔΡΩΝ

ΑΓΩΝΕΣ ΔΡΟΜΩΝ

ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΙΚΗ ΠΑΛΗ 9

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΡΟΜΟΥ

ΠΙΕΡΡΕ ΝΤΕ ΚΟΥΜΠΕΡΤΙΕΝ

ΣΥΜΒΟΛΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΠΗΓΕΣ: https://el.wikipedia.org/wiki/ http://www.panathenaicstadium.gr 10

Ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σας και τον χρόνο σας που παρακολουθήσατε την παρουσίασή μας!!!

Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ Κι όμως Hi Tech μηχανές υπήρχαν στην Αρχαία Ελλάδα! Ο πρώτος υπολογιστής, το πρώτο ρομπότ, ο πρώτος κινηματογράφος και ο πρώτος αυτόματος πωλητής είναι εφευρέσεις των αρχαίων Ελλήνων! Το ταλέντο των αρχαίων μηχανικών είναι αξιοθαύμαστο και τα δημιουργήματά τους μοναδικά και καινοτόμα. Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός είχε μεγάλη επιρροή ανά τους αιώνες σε διάφορους τομείς της ανθρώπινης ζωής. Είναι γνωστό ότι αξίες όπως η Δημοκρατία θεσπίστηκε από τον Κλεισθένη το 508 πχ στην Αθήνα. Οι Ολυμπιακοί αγώνες ξεκίνησαν στην Αρχαία Ολυμπία το 776 π.χ. Οι διάφορες μορφές τέχνης στην Αρχαία Ελλάδα είχαν μεγάλη ακτινοβολία σχεδόν σε όλους τους πολιτισμούς. Αξιόλογα έργα που θαυμάζουμε μέχρι και σήμερα όπως οι διάφοροι ναοί, τα αρχαία θέατρα κι ο Παρθενώνας είναι η απόδειξη για όλα αυτά. Μεγάλος ήταν κι ο αντίκτυπος των φιλοσόφων στην Αρχαία Ελλάδα. Αξίζει να αναφέρουμε μόνο κάποια ονόματα όπως Σωκράτης, Αριστοτέλης, Πλάτωνας και πολλούς άλλους για να αντιληφθούμε το μεγαλείο τους. Αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες είναι θεατρικές παραστάσεις που παίζονται σε όλο τον κόσμο ακόμα και σήμερα. Αντίστοιχα σπουδαίοι μηχανικοί διέπρεψαν στην αρχαία Ελλάδα και δημιούργησαν τρομερά πρωτότυπα μηχανήματα. Η Υψηλής τεχνολογία των Αρχαίων Ελλήνων φαίνεται στις παρακάτω εφευρέσεις: TO ΠΡΩΤΟ ΡΟΜΠΟΤ Η υπηρέτρια του Φίλωνος είναι το πρώτο λειτουργικό ρομπότ στον κόσμο και δημιουργήθηκε τον 3ο αιώνα π.χ. Ήταν ένα ανθρωποειδές ρομπότ με τη μορφή υπηρέτριας σε φυσικό μέγεθος. Όταν κάποιος τοποθετούσε στην αριστερή παλάμη της έναν κύπελλο το ρομπότ αυτόματα έριχνε κρασί στο κύπελλο και στην συνέχεια αν το επιθυμούσε ο χειριστής του έριχνε και νερό. Στο εσωτερικό του ρομπότ υπήρχαν δύο δοχεία με κρασί και νερό. Στο κάτω μέρος υπήρχαν δύο μικρά σωληνάκια που οδηγούσαν το περιεχόμενό τους από το δεξί χέρι της στο χείλος. Το αριστερό χέρι του ρομπότ συνδέονταν με τους ώμους ενώ ένα ελατήριο ήταν τοποθετημένο στο ανυψωμένο χέρι. Δύο σωλήνες ξεκινούσαν από το ίδιο σημείο (κλείδα) και εισέρχονταν διαπερνώντας τα άκρα των αεραγωγών σωληνίσκων. Οι σωλήνες αυτοί περιείχαν δύο οπές. Όταν τοποθετούσαμε τον κρατήρα στην παλάμη της υπηρέτριας, το αριστερό χέρι του ρομπότ κατέβαινε και οι σωλήνες της κλείδας ανυψώνονταν. Τότε η οπή του ενός σωλήνα να ευθυγραμμίζονταν με τον αεραγωγό σωληνίσκο του δοχείου του οίνου και μέσα στο δοχείο εισερχόταν ο αέρας ενώ ο οίνος θα έρεε από τον σωληνίσκο της οινοχόης στον κρατήρα. Όταν γέμιζε μέχρι την μέση το κύπελλο με το κρασί, το χέρι κατέβαινε περισσότερο λόγω του βάρους, η δίοδος του αεραγωγού σωληνίσκου του οίνου φράζει και η ροή σταματά. Οπότε, το 11

ρομπότ αυτό γέμιζε το κύπελλο με νερό ή με κρασί στην ποσότητα την οποία ήθελε ο χειριστής, ανάλογα με τη χρονική στιγμή που θα το τραβούσε από την παλάμη του.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΥΤΟΜΑΤΟΣ ΠΩΛΗΤΗΣ Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι o αυτόματος πωλητής είναι αρκετά σύγχρονη εφεύρεση. Η αλήθεια όμως είναι πως ο πρώτος τύπος αυτόματου πωλητή δημιουργήθηκε από τον αρχαίο μαθηματικό και μηχανικό Ήρων Αλεξανδρεύς το 100 μχ. στην Αθήνα. Ήταν μια εφεύρεση που επέτρεπε την αυτόματη λήψη αγιασμού από τους πιστούς με τη ρίψη ενός πεντάδραχμου νομίσματος σε αγγείο. Το νόμισμα έπεφτε πάνω στο δίσκο ενός ζυγού, με την εκτροπή του οποίου άνοιγε μια κωνική βαλβίδα και έρρεε αντίστοιχη (του βάρους του νομίσματος) ποσότητα νερού, η οποία δεχόταν νομίσματα και διένεμε ιερό νερό. Μόλις το κέρμα εισερχόταν στο μηχάνημα, κυλούσε και έπεφτε σε ένα τηγάνι που συνδεόταν με έναν μοχλό. Το βάρος του νομίσματος μετακινούσε τον μοχλό, που στη συνέχεια απελευθέρωνε μια ροή νερού. Δηλαδή είχαμε αυτόματη λήψη αγιασμού ανάλογα με το βάρος του νομίσματος.

Όπως μπορούμε να καταλάβουμε το μηχάνημα αυτό μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με τα μηχανήματα αυτόματων πωλητών που υπάρχουν στις μέρες μας και έχει την ίδια λογική λειτουργίας, δηλαδή με την ρίψη κερμάτων. Ο ΠΡΩΤΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ Το πρώτο computer υπολογίζεται ότι κατασκευάστηκε περίπου το 120 πχ πιθανότητα σε ένα Ροδιακό ή Μικρασιατικό εργαστήριο. Επρόκειτο για μια εξέλιξη της Σφαιροποιίας του Αρχιμήδη. Ήταν υπολογιστική μηχανή και χρησιμοποιούνταν για τον εντοπισμό και την πρόβλεψη σημαντικών αστρονομικών και ημερολογιακών γεγονότων. Είναι γνωστός ως υπολογιστική μηχανή των Αντικυθήρων επειδή ανακαλύφθηκε τυχαία από σφουγγαράδες το 1900 στο περίφημο ναυάγιο των Αντικυθήρων. Ο πρώτος υπολογιστής αποτελούνταν από διάφορα μέρη όπως δείκτες, κλίμακες και τριάντα πέντε οδοντωτούς τροχούς που έπαιρναν κίνηση από μια χειρολαβή. Στο κέντρο της αριστερής πλάκας υπήρχαν δύο δακτύλιοι σε διαβάθμιση όπου απεικονίζονταν το αιγυπτιακό και το ελληνικό ζωδιακό ημερολόγιο, ο ήλιος και η σελήνη με όλες τις φάσεις της. Υπήρχαν επίσης 50 ομόκεντροι οδοντωτοί τροχοί και επιτύγχαναν την προσομοίωση της ταχύτητας της σελήνης. Στο πάνω μέρος υπήρχε ο σπειροειδής κύκλος του Μέτωνος όπου απεικονίζονταν 235 μήνες με βάση το κορινθιακό ημερολόγιο. Στο εσωτερικό υπήρχε ο κύκλος του Καλλίπου που αντιστοιχούσε σε τέσσερις μετωνικούς κύκλους, δηλαδή 76 έτη, και η χρήση του ήταν να αντιστοιχίσει το σεληνιακό με το ηλιακό έτος. Στην δεξιά μεριά υπήρχε ο κύκλος της Ολυμπιάδας σύμφωνα με τον οποίο γινόταν ο εντοπισμός των σημαντικότερων αθλητικών γεγονότων όπως τα Ίσμθια, τα Νέμεα, τα Πύθια, τα Ολύμπια κ.α. Επιπρόσθετα, υπήρχε κι ο σπειροειδής κύκλος του Σάρου καθώς επίσης κι ο κύκλος του Εξελιγμού.

Χειροκίνητα περιστρέφονταν η χειρολαβή και συγχρόνως επιλέγονταν η ημερομηνία. Όλοι οι υπόλοιποι δείκτες έδειχναν αστρονομικές πληροφορίες για τη συγκεκριμένη ημερομηνία (π.χ. θέση και φάση σελήνης, αντιστοίχιση ηλιακού-σεληνιακού ημερολογίου κ.ά.). Γινόταν όμως και το αντίστροφο, δηλαδή χειροκίνητα μπορούσε να επιλεγεί ένα αστρονομικό ή ημερολογιακό γεγονός (π.χ. έκλειψη σελήνης ή τέλεση Ολυμπιάδας), και ο υπολογιστής έδειχνε την ημερομηνία και την ώρα που αυτό θα συνέβαινε στο μέλλον ή που ήδη είχε συμβεί στο παρελθόν.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Το σταθερό αυτόματο θέατρο του Φίλωνος του Βυζαντίου είναι ο «κινηματογράφος» των Αρχαίων Ελλήνων. Υπολογίζεται ότι κατασκευάστηκε τον 3ο αιώνα π.χ. κι αργότερα ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς το βελτίωσε και περιέγραψε με λεπτομέρειες στο βιβλίο του «Αυτοματοποιητική». Το θέατρο αυτό είχε μέγεθος μιας σημερινής τηλεόρασης, μετακινούνταν εύκολα και γι αυτό παρουσιάζονταν σε δημόσιες παραστάσεις. Παρουσίαζε μια συγκεκριμένη ιστορία και μέσα από διάφορους μηχανισμούς έκαναν πόρτες να ανοίγουν αυτόματα, να πετούν και να τραγουδούν πουλιά και να εμφανίζονται ξαφνικά θεοί. Πρόκειται για έναν μηχανισμό ο οποίος παρουσίαζε τον ναό του Διονύσου και συγχρόνως διάφορες ιέρειες κινούνταν, άναβαν φωτιές και ακούγονταν διάφοροι ήχοι τυμπάνων. Αυτές οι κατασκευές θεωρούνταν ιδιοφυείς γιατί μπορούσαν να προγραμματιστούν και ανάλογα με διάφορες ρυθμίσεις που γινόταν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά πράγματα. Το σκηνικό άλλαζε υπήρχαν δηλαδή «κινηματογραφικά εφέ» και μπορούσαν να

εμφανιστούν

ακόμα

και

καταιγίδες

φωτιές.

Τα τεχνολογικά επιτεύγματα των αρχαίων δεν είναι μόνο υψηλής τεχνολογίας. Είναι πολλά κι όλα αξιοθαύμαστα και αφορούν σε διάφορους τομείς της μηχανικής. Ενδεικτικά κάποια από αυτά είναι: τα αστρονομικά ρολόγια (αστρολάβος, τετράντας κ.λπ.), οι μετρητικοί μηχανισμοί (διόπτρες, αλφάδια, οδόμετρα, ναυτικά δρομόμετρα, γωνιόμετρα, ανεμολόγια, κ.λπ.), στην ιατρική τεχνολογία η σύριγγα, στην αγροτική παραγωγή (ελαιοτριβεία, μύλοι, και άροτρα), στην υφαντική («Αργαλειός της Πηνελόπης»), στον αθλητισμό (Ύσπληγα και Ιππάφεση), στην μηχανική (γερανοί, ανυψωτικά μηχανήματα, πολύσπαστα, βαρούλκα, σύνδεσμοι, κ.α), στην υδραυλική (αλυσιδωτές αντλίες, υδραυλικοί τροχοί, πυροσβεστικές αντλίες, κ.α), στις τηλεπικοινωνίες (ακουστικοί τηλέγραφοι, κρυπτογραφικοί δίσκοι, κ.α.), στις πολιορκητικές συσκευές πάμπολλα είδη καταπέλτη και πάρα πολλά ακόμα για τα οποία είμαστε περήφανοι! ΠΗΓΕΣ: https://www.newsbeast.gr/weekend/arthro/2244933/i-archea-elliniki-technologia-keta-thavmasta-ta-erga-tis http://kotsanas.com/events/el/24/oi-hi-tec-efeyreseis-stin-arhaia-ellada Αλέξανδρος Κωνσταντινίδης - Θοδωρής Λολίδης

ΦΙΛΙΑ

Καθημερινά συναντάμε στη ζωή μας τη λέξη “φιλία”. Για αυτήν τη λέξη έχουν γραφτεί τραγούδια, ρητά, ιστορίες, θεωρίες, έχουν ασχοληθεί ερευνητές και επιστήμονες, έχουν δημιουργηθεί ταινίες, πίνακες ζωγραφικής και πολλά άλλα. Μα, τι ακριβώς είναι και τι σημαίνει τούτη η λέξη; Η φιλία είναι μια ανιδιοτελής σχέση αμοιβαίας αγάπης που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο η περισσότερα άτομα. Σε μια τέτοιου είδους σχέση συναντάμε ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Στοργή Καλοσύνη Αγάπη Ήθος Συμπάθεια Ειλικρίνεια Πίστη Κατανόηση Συμπόνια Διασκέδαση Ελευθερία έκφρασης Εκτίμηση Σεβασμός Αφοσίωση Η φιλία αναπτύσσεται μεταξύ όλων και δεν κάνει διακρίσεις. Δεν έχει σημασία η ηλικία, το φύλο, η οικονομική κατάσταση, η θρησκεία ή το χρώμα του δέρματος. Το μόνο που μετράει είσαι εσύ και η προσωπικότητα σου. ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ●

Αληθινοί φίλοι είναι αυτοί που μοιράζονται τη ζωή μαζί. Νοιάζονται και αγαπάνε ο ένας τον άλλον. Δεν αποσκοπούν στην εκμετάλλευση και το κέρδος από της σχέσης τους. Μεταξύ των φίλων υπάρχει κατανόηση και ειλικρίνεια.

Υποστηρίζουν και σέβονται ο ένας τον άλλον, αλλά δε φοβούνται να εκφράσουν ελεύθερα τη γνώμη τους. Ο φίλος είναι κοντά σου στις χαρές, αλλά και στις λύπες, νιώθοντας κάθε φορά χαρά ή στεναχώρια όπως εσύ. Η μεγαλύτερη υποχρέωση ενός φίλου είναι να μένει δίπλα σου, στις πιο δύσκολες στιγμές. Τότε θα καταλάβεις και ποιος είναι στα αλήθεια φίλος σου. ‘’Η φιλία κερδίζεται, δε χαρίζεται’’.

Ο φίλος σε βοηθάει, σε ενθαρρύνει να ασχοληθείς με πράγματα που αγαπάς, σε στηρίζει, σε εμπιστεύεται και τον εμπιστεύεσαι, σε κάνει να νιώθεις όμορφα και ενδιαφέρεται για σένα, αφού αυτός σε έχει επιλέξει ως φίλο -εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε τους φίλους μας. Ο φίλος λέει την αλήθεια, σε συμβουλεύει και θέλει το καλό σου. Σε αντιμετωπίζει σαν ίσο προς ίσο, με σεβασμό. Με αυτόν μοιράζεσαι τα μυστικά σου, μιλάς, παίζεις, αστειεύεσαι, γελάς, τον ακούς, διασκεδάζεις και πολλά άλλα. Σε αποδέχεται ακριβώς όπως είσαι, κι εσύ κάνεις το ίδιο. Ακόμα, φίλος δεν είναι το άτομο που ξέρεις περισσότερο καιρό, αλλά αυτό το άτομο που μπορείς να ανοιχτείς και ξέρεις ότι θα είναι πάντα δίπλα σου.

Μια φιλία χρειάζεται χρόνο για να χτιστεί, αλλά και συνεχή επικοινωνία. Μέσα στον χρόνο οι φιλίες μας θα δοκιμαστούν και μέσω της επικοινωνίας θα γίνουν πιο γερές. Επίσης, μια φιλία απαιτεί κατανόηση και δύναμη. Πρέπει να προσπαθούμε να κατανοούμε τους φίλους μας, αλλά και να τους δίνουμε δύναμη για να συνεχίσουν να αγωνίζονται στη ζωή, να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα τους και να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.

Ο άνθρωπος αναπτύσσει φιλίες νωρίς, ακόμα πριν πάει στο δημοτικό (ηλικία πέντε-έξι ετών). Τα μικρά παιδιά (νηπιαγωγείο -ίσως παιδικός σταθμός) αντιλαμβάνονται τους φίλους ως κάποια άτομα που θα παίξουν μαζί τους. Όσο τα παιδιά μεγαλώνουν, τόσο μεγαλύτερη σημασία αποκτάνε για αυτά οι φίλοι. Με αυτούς συναναστρέφονται, μιλούν, συζητούν τα μαθήματα, μοιράζονται τις γνώμες τους, τα μυστικά τους και φυσικά παίζουν. Αυτή την περίοδο θεμελιώνονται σιγά σιγά και σοβαρά οι πρώτες φιλίες τους.

Στη συνέχεια, το γυμνάσιο και το λύκειο αποτελούν αρκετά κρίσιμες περιόδους στη ζωή του ανθρώπου, οπότε είναι πολύ λογικό αυτή την περίοδο να αναπτύσσονται πολλές φιλίες που θα διατηρηθούν και κατά την ενήλικη ζωή των εφήβων. Οι έφηβοι μπαίνουν σε ένα νέο, άγνωστο στάδιο της ζωής τους και χρειάζονται κάποιον να απευθυνθούν, να μοιραστούν τα προβλήματα, τους προβληματισμούς, τα μυστικά, και τις ενοχλήσεις τους, να συζητήσουν, να βρουν και να κάνουν παρέα κ.λπ. Επιπλέον, έχει παρατηρηθεί ότι οι έφηβοι εμπλέκονται περισσότερο αυτή την ηλικία με άτομα του άλλου φίλου, καθώς τότε κοινωνικοποιούνται, γίνονται πιο εξωστρεφείς.

Στην ενήλικη ζωή του ο άνθρωπος με οικογένεια σταματάει να δίνει στους φίλους τόσο μεγάλη σημασία. Η οικογένεια έρχεται πρώτη και υπάρχει περιορισμένος χρόνος για φίλους, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν ασχολείται με αυτούς. Αντίθετα, η εμπιστοσύνη ανάμεσα στους ενήλικες φίλους μεγαλώνει και η φιλία τους γίνεται πιο σπουδαία και δυνατή. Οι ενήλικες συμβουλεύουν ο ένας τον άλλον για θέματα μεγάλης αξίας και της καθημερινής ζωής (π.χ. θέματα που αφορούν το εργασιακό περιβάλλον).

Τέλος, οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας ζουν πιο μοναχικά. Έχουν πολλούς φίλους που έχουν αποκτήσει καθόλη τη ζωή τους, αλλά πλέον η φιλία για αυτούς δεν έχει μεγάλη ζωτική σημασία. Με τους φίλους τους αναπολούν, νοσταλγούν και συζητούν τις παλιές, νεανικές περιπέτειες τους, μιλούν για τις οικογένειες τους και άλλα πράγματα σχετικά με τη ζωή τους (π. χ. μαγείρεμα, μαστορέματα, σειρές στην τηλεόραση, προβλήματα υγείας κ.α.). Ίσως πηγαίνουν μαζί και σε ταξίδια.

Οι φίλοι παίζουν καθοριστικό ρόλο σχεδόν σε όλα τα στάδια της ζωής του ανθρώπου. Χωρίς αυτούς δε σημαίνει πως δε θα μπορούμε να ζήσουμε, αλλά η ζωή μας θα είναι άδεια, γκρίζα, μίζερη. Οι φίλοι στολίζουν, ομορφαίνουν τη ζωή μας. Την κάνουν διασκεδαστική και εμάς τους ίδιους ακέραιους ψυχικά. Τα οφέλη της φιλίας είναι πολλά, με μικρές αλλαγές-αποκλίσεις σε κάθε ηλικία.

Πρώτα από όλα, οι φίλοι μας βοηθούν να ξεπεράσουμε το άγχος μας, καθώς με αυτούς μοιραζόμαστε με αυτούς τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες μας. Μας βοηθούν να εκτιμήσουμε περισσότερο και να μάθουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Μας υποστηρίζουν στις δύσκολες ώρες και μας κάνουν να νιώθουμε ξεχωριστούς Μας κάνουν ταυτόχρονα καλύτερους ανθρώπους. Μας βοηθούν ακόμα να βάλουμε και να πετύχουμε στόχους. Εκτός από τα παραπάνω, μας φτιάχνουν τη διάθεση και μας ανεβάζουν την ψυχολογία. Ακολούθως, και ένα από τα σπουδαιότερα οφέλη της φιλίας είναι η ευτυχία και η χαρά φέρνουν οι φίλοι στη ζωή μας. Οι φίλοι είναι ένας πραγματικός θησαυρός! Θα ήταν σοβαρή παράλειψη αν δεν αναφέραμε ότι μέρος της φιλίας αποτελούν οι καβγάδες και τα μαλώματα. Μάλλον, δεν υπάρχουν φίλοι που δεν έχουν μαλώσει ποτέ τους. Οι τσακωμοί μεταξύ φίλων ποικίλουν. Μπορεί από αμελητέοι για μικροπράγματα να φτάνουν μέχρι σοβαρούς λόγους. Ίσως η ‘’απόσταση’’, το χρονικό διάστημα που οι φίλοι θα μείνουν μουτρωμένοι και θυμωμένοι μακριά ο ένας από τον άλλον είναι μικρό, ίσως είναι μεγάλο. Παρόλα αυτά, όταν οι φίλοι ξανασυμφιλιωθούν, η φιλία τους θα έχει γίνει δυνατότερη. Γιατί ξεπέρασαν τις διαφορές τους, συνειδητοποίησαν ο ένας την αξία του άλλου και τον ρόλο τους στη ζωή τους.

Μερικές φορές, υπάρχει η πιθανότητα αυτοί οι καβγάδες να μη λύνονται τελείως και να είναι εντατικοί, αλλά αυτό δεν είναι ανησυχητικό. Μπορεί σε μια φιλία να υπάρξουν προβλήματα, κακή επικοινωνία ή συγκρούσεις που να προαναγγέλλουν πως μια φιλία θα λήξει σύντομα. Οι φίλοι μας κι εμείς δοκιμαζόμαστε συνεχώς μέσω της φιλίας. Είναι αδύνατον να ταιριάζουμε όλοι με όλους.

Συμπεραίνοντας, η φιλία είναι μέρος της ζωής του ανθρώπου. Διακρίνεται για ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, είναι διαφορετική σε κάθε ηλικία κι έχει τεράστια αξία, αν και μερικές φορές μπορεί να δημιουργηθούν εντάσεις. Οι φίλοι μας μάς 21

αγαπάνε, μας κάνουν περήφανους κι εμείς το ίδιο. Η φιλία είναι ένα υπέροχο δώρο για τον άνθρωπο, κάτι το μοναδικό που κάνει τη ζωή του ξεχωριστή. Από το 2011 στις 30 Ιουλίου γιορτάζεται η παγκόσμια ημέρα φιλίας. Μη ξεχάσεις να πεις στους φίλους σου πόσο τους αγαπάς!

ΠΙΝΑΚΕΣ

Οι καλύτεροι φίλοι -Victor Gabriel Gilbert

Αυτοπροσωπογραφία με ένα φίλο-Raphael

Έξι φίλοι του καλλιτέχνη -Edgar Degas 1885

Δύο φίλες – Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας 1959

Οι φίλοι μου, ο Μαραγκός και ο ζωγράφος -Carl Larsson 1909

Σχολικοί Φίλοι -Nikolay Bogdanov-Belsky

Δύο φίλες -Γιάννης Μόραλης 1946

Κύκλος των Φίλων -Edward Potthast – 1920 26

Τραγούδια: Friendship Song - Bruno Mars – Count on me Best friend- Harry Nilson Thank you for being a friend- Andrew Gold Ι ‘ll be there for you- The Rembrandts You‘ve got a friend in me- Randy Newman Best friends forever (the BFF song)- Bryant Oden

"True friends"Miley Cyrus

Υρώ Μαλλίνη ΠΗΓΕΣ 1. Βικιπαίδεια (ηλεκτρονική https://en.wikipedia.org/wiki/Friendship

εγκυκλοπαίδεια)

2. Βικιλεξικό (ηλεκτρονικό λεξικό) 3. Google εικόνες https://www.google.com/imghp?hl=el 4. Παγκόσμιες ημέρες- ετήσιο ημερολόγιο 2021 (ιστότοπος στο διαδίκτυο) https://www.helppost.gr/hmerologio/pagkosmies-hmeres-world-days/ 5. Youtube, τραγούδια για τη φιλία 6. Οι φίλοι και η φιλία στον καμβά 20 διάσημων ζωγράφων (ιστότοπος στο διαδίκτυο) https://antikleidi.com/2015/10/18/pinakes_filon/

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ Παλαιότερα ο Πλάτων κι ο Αριστοτέλης συμβούλευαν τους γονείς να αφήνουν τα παιδιά τους να διασκεδάζουν ελεύθερα με τα παιχνίδια.Οι αγγειογραφίες μας δίνουν αρκετές πληροφορίες για τα παιχνίδια στην αρχαία Αθήνα, πολλά από τα οποία ήταν πήλινα. Διαβάζοντας τα παιxνίδια που έπαιζαν μικροί αλλά και μεγάλοι,στην αρχαία Ελλάδα, θα καταλάβετε την προέλευση πολλών γνωστών παιχνιδιών μας. • 1. Χαλκή Μύγα (Τυφλόμυγα)

• Κανόνες του παιχνιδιού από τα αρχαία χρόνια Δένανε με ένα μαντίλι τα μάτια ενός παιδιού και έλεγε: "χαλκή μύγα θα κυνηγήσω" και οι άλλοι αποκρίνονταν: "θα κυνηγήσεις μα δεν θα την πιάσεις" και τον χτυπούσαν με τις ζώνες τους μέχρι να πιάσει ένα παιδί.

• 2. Σφαίρα (Μπάλα) • Η μπάλα στην αρχαία Ελλάδα λεγόταν σφαίρα. Ένα παιχνίδι που παιζόταν τότε με την μπάλα ήταν η "απόρραξις". Παιζόταν από δύο ή και περισσότερα άτομα. Κάθε παιδί χτυπούσε τη μπάλα στο έδαφος και Κοιτούσε πόσες φορές χτυπούσε κάτω. Νικητής ήταν αυτός που θα χτυπήσει πιο πολλές φορές τη μπάλα στο έδαφος. • 3. Ακινητίνδα (Αγαλματάκια)

• Το αρχαίο παιχνίδι ακινητίνδα παίζεται και σήμερα με το όνομα αγαλματάκια, μόνο που υπάρχουν κάποιες διαφορές.Στην ακινητίνδα, οι παίκτες μόλις δοθεί το σύνθημα πρέπει να μείνουν ακίνητοι σε όποια στάση βρίσκονται. Εκείνος που θα κουνηθεί βγαίνει από το παιχνίδι. Στα αγαλματάκια, βρίσκονται όλα τα παιδιά στη γραμμή εκτός από ένα. Αυτό το παιδί βρίσκεται περίπου πέντε μέτρα μακριά από τα άλλα παιδιά και με γυρισμένη πλάτη λέει: "Αγαλματάκια ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα, μέρα ή νύχτα.Τα υπόλοιπα παιδιά όταν μιλάει κουνιούνται, όταν όμως ρωτάει απαντούν "μέρα" ή "νύχτα". Αν πουν "νύχτα" συνεχίζεται το παιχνίδι και αν πουν "μέρα" γυρνάει και μένουν όλοι αγάλματα. Τότε όποιος κουνηθεί μπαίνει στη θέση του παιδιού και ξαναρχίζει το παιχνίδι. • 5.Πεντέλιθα (Πεντόβολα)

• Τα πεντόλιθα είναι ένα αρχαίο παιχνίδι. Παίζεται όμως ακόμα και σήμερα. Στο παιχνίδι αυτό μπορούσαν να παίξουν όσα παιδιά ήθελαν. Το κάθε παιδί είχε συγκεντρωμένα πέντε βοτσαλάκια κοντά στα πόδια του. Ο κάθε παίκτης πέταγε ένα βοτσαλάκι ψηλά και έπρεπε να το ξαναπιάσει αφού πρώτα είχε πάρει από κάτω ένα ακόμα βοτσαλάκι. • 6.H αποδιδρασκίνδρα Ένας παίκτης κλείνει τα μάτια του και οι άλλοι τρέχουν να κρυφτούν σε ορισμένο χρόνο .Ο παίκτης ανοίγει τα μάτια του και ψάχνει να τους βρει. Κάθε φορά που βρίσκει έναν , πρέπει να προλάβει να τρέξει πρώτος στη θέση του , αλλιώς χάνει . • 7. Το κολλαβίζειν Ένας παίκτης στέκεται όρθιος και με το χέρι του σκεπάζει τα μάτια του. Ένας άλλος τον χτυπά και συγχρόνως τον ρωτά με ποιο χέρι τον χτύπησε.

• 8. Ασκωλιασμός (Ασκί)

• Στην αρχαιότητα το παιχνίδι αυτό ήταν ένα είδος ακροβασίας και παιζόταν κατά κύριο λόγο στις γιορτές του Διονύσου: Οι παίκτες ανέβαιναν με το ένα πόδι πάνω σε ένα φουσκωμένο ασκί αλειμμένο με λάδι και ο καθένας φανέρωνε την επιδεξιότητά του στην ισορροπία και στην ευλυγισία . Τις περισσότερες φορές ο παίκτης έπεφτε κάτω, πράγμα που διασκέδαζε τους άλλους παίκτες, οι οποίοι αδιαφορούσαν για το αν θα γελούσαν το ίδιο και οι άλλοι μ’ αυτούς, όταν σε λίγο ,που θ’ ανέβαιναν κι΄ αυτοί στο λαδωμένο ασκί θα πάθαιναν τα ίδια . Το παιχνίδι αυτό παίζεται και σήμερα στην Ήπειρο με την ονομασία Ασκί.

• 9.ΓΙΟ-ΓΙΟ

• Οι παίκτες σκαλίζουν στο ξύλο δύο δίσκους που ενώνονται στο κέντρο με έναν κυλινδρικό άξονα , πάνω στον οποίο στερεώνουν την αρχή μιας κλωστής την οποία στη συνέχεια τυλίγουν γύρω γύρω . Το γιο-γιο είναι έτοιμο . Το αφήνουν να πέσει και η κλωστή ξετυλίγεται ,ενώ με μια κίνηση του χεριού ξαναμαζεύεται γύρω από τον άξονα. Έπειτα , το αφήνουν πάλι να πέσει και ξανά από την αρχή. • 10. Η σκαπέρδα (Διελκυστίνδα) • Οι παίκτες καρφώνουν στο χώμα ένα δοκάρι που στο μέσο του έχει μια τρύπα από όπου περνούν ένα σκοινί. Στις δύο άκρες του, δένεται από ένας παίκτης, έτσι ώστε ο ένας να μην κοιτά τον άλλο, και προσπαθούν τραβώντας με δύναμη, να φέρουν ο ένας τον άλλον κοντά στη δοκό. Το παιχνίδι αυτό παίζεται και με ισάριθμους σε κάθε πλευρά παίκτες.

•11.Το αστραγαλίζειν

• Το αστραγαλίζειν , το παιχνίδι δηλαδή με τους αστράγαλους ή αλλιώς τα κότσια , είναι από τα πιο αγαπημένα ,τόσο των αγοριών, όσο και των κοριτσιών. Τους 33

αστραγάλους τους μαζεύουν από τα πίσω πόδια των κατσικιών και των αρνιών . Καμιά φορά αντί για αστραγάλους χρησιμοποιούν πετρούλες ή καρύδια και αμύγδαλα που τους αρέσουν και να τα τρώνε ! Τα παιδιά έπαιζαν και τους «αρτιάζειν αστραγάλους», τα μονά ζυγά. Έκρυβε ο ένας του αστραγάλους στο χέρι του κι ο άλλος προσπαθούσε να μαντέψει αν ο αριθμός των αστραγάλων ήταν μονός ή ζυγός, δηλαδή περιττός ή άρτιος. • 12.Απόρραξις • Οι παίκτες χτυπούν τη μπάλα με δύναμη στο έδαφος ώστε να αναπηδήσει. Έπειτα την πιάνουν και την ξαναχτυπούν. Όποιος παίκτης πετύχει τα πιο πολλά χτυπήματα κερδίζει . Άλλοτε πάλι πετούν τη μπάλα στον τοίχο και πρέπει να την πιάσουν πριν πέσει στο έδαφος. Το παιχνίδι αυτό μπορούν να παίζουν μόνοι τους ή ανά δύο.

• 13. Είς ώμιλλαν • Οι «μεγάλοι» της παρέας έπαιζαν το εις ώμιλλαν, τις ομάδες. Είχαν χαράξει έναν κύκλο στο χώμα και προσπαθούσαν, σημαδεύοντας από ένα ορισμένο σημείο, να στείλουν τον αστράγαλο τους μέσα στον κύκλο. Είχαν ορίσει από πριν ότι ο καθένας είχε δέκα βολές. Ο νικητής σχεδίαζε το κύκλο, αποφάσιζε τη διάμετρο, καθώς και το σημείο βολής. •14.Κάλαμον περιβήναι (Καλάμι)

• Άλλοτε με τη φαντασία μας γινόμασταν ταξιδιώτες και πηγαίναμε σε πόλεις μακρινές και άλλοτε πολεμιστές πάνω στο «άρμα» δίναμε μάχες με φανταστικούς εχθρούς. Πολλές φορές βάζαμε τα αγαπημένα μας σκυλιά να τραβούν και όταν αυτά κουράζονταν ή δεν είχαν όρεξη πια για παιχνίδι, το σέρνανε μόνοι τους. Ο Φίλων, μάλιστα, κρατούσε και ένα ραβδί και φώναζε, όπως οι αμαξάδες στα άλογα, να τρέξουνε πιο γρήγορα. Μια και ακόμα αυτοί δεν είχαν το δικό τους αμαξάκι,συχνά κουβαλούσαν ένα καλάμι και έκαναν πως κάλπαζαν πάνω στο άλογο τους. «Κάλαμον περιβήναι» το ονομάζουμε εμείς αυτό το παιχνίδι. Λένε, μάλιστα, πως ο βασιλιάς της Σπάρτης, Αγησίλαος, διασκέδαζε με τα εγγόνια του καβαλικεύοντας και αυτός ένα καλάμι. • 15. Η ίυγξ

• Ανάμεσα στα παιχνίδια που προτιμούν τα παιδιά, είναι η ίυγξ. Σε ένα ξύλινο συνήθως τροχίσκο ανοίγουν δύο τρύπες, περνούν διπλή κλωστή και αφού την περιστρέψουν, μιατραβούν και μια χαλαρώνουν. Ο ήχος που παράγεται θυμίζει 35

ένα πουλί, την ίυγγα, δηλαδή την μυρμηγκοφάγο, από το οποίο πήρε και το όνομα του το παιχνίδι. Λένε μάλιστα πως ανάλογα με τον ήχο μπορούν να κάνουν διάφορες προβλέψεις. • 16.Τροχός

• Οι τροχοί είναι συνήθως χάλκινοι και υπάρχουν μεγαλύτεροι και μικρότεροι. Η διάμετρος τους κυμαίνεται ανάμεσα στα 80 και 130 εκατοστά. Ο τροχός δεν είναι όμως μόνο παιχνίδι. Τον χρησιμοποιούσαν και στις παλαίστρες, όπου γυμνάζονταν οι νέοι. Ο Ιπποκράτης μάλιστα, ο φημισμένος γιατρός, στο βιβλίο του «Περί Διαίτης», τον συστήνει σε όσους θέλουν να κρατηθούν σε καλή φυσική κατάσταση. • Όπως και σήμερα έτσι και στην αρχαία Ελλάδα τα μικρά παιδιά συνηθίζουν να παίζουν ομαδικά διάφορα παιχνίδια. Βέβαια με το πέρασμα των χρόνων έχουν αλλάξει κατά πολύ οι κανόνες και οι διαδικασίες των παιχνιδιών αυτών, παρακάτω θα δούμε μερικά από τα πιο συνηθισμένα παιχνίδια. •1.Τυφλόμυγα(Χαλκή Μύγα)

• Κανόνες του παιχνιδιού από τα σημερινά χρόνια. • Για να αρχίσει η τυφλόμυγα επιλέγεται με κλήρο ή με λάχνισμα (όπως το αμπεμπαμπλόμ ή τα αριθμάκια) ένα από τα παιδιά. Ένας από τους συμπαίκτες του του δένει τα μάτια με ένα πανί, συνηθέστερα ένα μαντήλι ή φουλάρι, για να μη βλέπει, και το παιχνίδι αρχίζει. Τα υπόλοιπα παιδιά γυρίζουν γύρω - γύρω από το παιδί που κάνει την τυφλόμυγα και το πειράζουν. Εκείνο προσπαθεί να πιάσει κάποιο από τα παιδιά και κερδίζει μόνο, αν μαντέψει σωστά ποιο είναι το παιδί που έπιασε. Για να το αναγνωρίσει ψηλαφεί τα χαρακτηριστικά του προσώπου, τα ρούχα, τα μαλλιά κ.ά. Το παιδί που πιάστηκε και αναγνωρίστηκε γίνεται η επόμενη τυφλόμυγα. Αν δεν γίνει σωστά η ταύτιση, τότε το ίδιο παιδί παραμένει ως "τυφλόμυγα" για άλλον ένα γύρο.

• 2.Μπάλα (Σφαίρα)

• Κανόνες του παιχνιδιού από τα σημερινά χρόνια. Αυτό το παιχνίδι έχει αλλάξει κατά πολύ, στην αρχαία Ελλάδα ονομαζόταν μπάλα ενώ εμείς σήμερα το ονομάζουμε ποδόσφαιρο. Δεν έχει αλλάξει μόνο η ονομασία όμως, τα σημερινά παιδιά διασκεδάζουν με αυτό το παιχνίδι με διαφορετικό τρόπο τον οποίο θα εξηγήσουμε παρακάτω. • Ένας αγώνας ποδοσφαίρου παίζεται από δύο ομάδες 11 παικτών η κάθε μία. Κάθε ομάδα υπερασπίζει ένα τέρμα και προσπαθεί με διαδοχικές εναλλαγές της μπάλας να τη στείλει στο τέρμα της αντίπαλης ομάδας (δηλαδή, να πετύχει γκολ). Κάθε ομάδα ορίζει έναν τερματοφύλακα του οποίου το καθήκον είναι να προστατεύει το τέρμα της ομάδας του. Oι παίκτες (εκτός του τερματοφύλακα) δεν δικαιούνται να χρησιμοποιήσουν τα χέρια για να ελέγξουν την μπάλα. Oι παίκτες μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα πόδια, το σώμα ή το κεφάλι τους. • 3.Αγαλματάκια (Ακινητίνδα) • Κανόνες του παιχνιδιού από τα σημερινά χρόνια.

• Επιλέγετε ένα παιδί όπου τα φυλάει στον τοίχο χωρίς να βλέπει και λέει την έκφραση Αγαλματάκια ακούνητα, αγέλαστα, αμίλητα…. μέρα ή νύχτα; Τα υπόλοιπα παιδιά όταν απαντάνε και λένε νύχτα σημαίνει ότι δεν είναι έτοιμα ακόμα, οπότε το παιδί που τα φυλάει περιμένει και ξαναρωτάει, όταν του απαντήσουν μέρα τότε ξεκινάει. Όσο το παιδί που τα φυλάει μιλάει τα υπόλοιπα παιδιά κουνιούνται αλλά με το που γυρίσει από την μεριά τους τότε δεν θα πρέπει να κουνηθούν αλλά ούτε να γελάσουν. Όποιο παιδί καταφέρει να μείνει μέχρι το τέλος χωρίς να γελάσει ή να κουνηθεί είναι ο ΝΙΚΗΤΗΣ..!!! • Το γιο-γιο • Κανόνες του παιχνιδιού στην σημερινή εποχή. • Για να το παίξει ο παίκτης φτιάχνει στην μια άκρη του κορδονιού μία θηλιά και την περνάει στο μεσαίο του δάχτυλο, ανάμεσα στην πρώτη και στην τρίτη φάλαγγα (δηλαδή στο μέσο του δακτύλου). Μπορεί τότε να πετάξει προς τα κάτω το γιογιό με μία ελαφρά κίνηση του καρπού. Όταν το πετάει πρέπει η παλάμη να είναι προς τα επάνω. Όταν το γιογιό φτάσει στο τέλος του κορδονιού αρχίζει να στριφογυρνάει στον άξονά του και λέμε ότι κάνει περιστροφή. Όσο το σώμα του γιογιό γυρνάει στην άκρη του κορδονιού, μπορεί ο παίκτης να πραγματοποιήσει διάφορες κινήσεις (κόλπα). Όταν θέλει να το γυρίσει στο χέρι του απλά κάνει μια μικρή κίνηση με τον καρπό του και το γιογιό επιστρέφει. • Το κρυφτό (αποδιδρασκίνδρα) • Κανόνες του παιχνιδιού στην σημερινή εποχή. Το κρυφτό ή κρυφτούλι είναι παιδικό ομαδικό παιχνίδι, στο οποίο ο ένας παίκτης της ομάδας προσπαθεί να βρει τους υπόλοιπους οι οποίοι έχουν κρυφτεί. Στο κρυφτό ένα παιδί μετράει με κλειστά τα μάτια και τα άλλα κρύβονται. Μόλις το παιδί τελειώσει το μέτρημα ανοίγεται μάτια του και αρχίζει να ψάχνει πού έχουν κρυφτεί τα άλλα παιδιά. Ο αριθμός που θα του τύχει θα είναι και οι φορές που θα μετρήσει το παιδί έως το εκατό. Το παιδί που φυλάει πρέπει μόλις δει ένα από τα παιδιά που κρύβονται να τρέξει στο μέρος όπου μετρούσε και να πει μια προλάβει να έρθει το παιδί που κρύβεται και πει αυτό την άλλη συγκεκριμένη φράση. Το παιδί το οποίο θα το βρει πρώτο το παιδί που φυλάει θα πάρει την θέση του στον επόμενο γύρο. Από αυτό όμως μπορεί να τον 39

απαλλάξει το τελευταίο παιδί που έχει μείνει χωρίς να το φτύσουν λέγοντας και αυτό μια συγκεκριμένη φράση. Στο κρυφτό χρησιμοποιούνται και πολλές ειδικές φράσεις. Όταν το παιδί που φυλάει λέει "φτου και βγαίνω" σημαίνει ότι έχει τελειώσει το μέτρημα και αρχίζει την αναζήτηση. Η φράση "φτου για μένα" σημαίνει ότι εγώ έφτυσα τον εαυτό μου και δεν κινδυνεύω να μπω στη θέση αυτού που φυλάει στον επόμενο γύρο. Η φράση "φτου+το όνομα του παιδιού" σημαίνει ότι το παιδί αυτό βρέθηκε από το παιδί που φυλάει και ίσως κινδυνεύει να πάρει τη θέση του στον επόμενο γύρο. Τέλος η φράση "φτου ξελευθερία για όλους" σημαίνει ότι τα παιδιά που βρέθηκαν δεν μπορούν να φυλάξουν στον επόμενο γύρο και φυλάει πάλι ο ίδιος. • Στο κρυφτό επίσης υπάρχουν και μερικές λέξεις οι οποίες είναι σημαντικές για την ομαλή εξέλιξη του παιχνιδιού. Η λέξη "κολωνάκι" ή "περιπτεράκι" σημαίνει ότι το παιδί που φυλάει στέκεται συνέχεια μπροστά από το μέρος που φυλάει και δεν αφήνει στους άλλους περιθώριο να βγουν. Επίσης η λέξη "ψαράκι" σημαίνει ότι κάποιος μπορεί να παίζει κανονικά αλλά δεν έχει το δικαίωμα να φυλάξει. Επίσης η φράση "τα κλούβιασε" σημαίνει ότι είδε ένα άτομο αλλά το πέρασε για κάποιο άλλο.Το παιχνίδι αυτό το έπαιζαν από παλιά και συνεχίζει να είναι το αγαπημένο παιχνίδι των περισσότερων παιδιών.

• Το συμπέρασμα είναι ότι τα παιχνίδια της παλιάς εποχής και της σημερινής εποχής δεν διαφέρουν καθόλου και επί τόσα χρόνια διασκεδάζουν και ευχαριστούν τα παιδιά. Έχουν υποστεί διάφορες αλλαγές στους κανόνες τους στο πέρασμα του χρόνου, παρόλα αυτά παραμένουν διασκεδαστικά για όλα τα παιδιά και έτσι καταλαβαίνουμε ότι η σημερινή κοινωνία συνεχίζει να τηρεί ορισμένα ήθη, έθιμα και παραδόσεις της αρχαιότητας.Μέχρι και σήμερα αυτά τα παιχνίδια εξακολουθούν να καλλιεργούν την ομαδικότητα, την συντροφικότητα και την συνεργασία στα σημερινά παιδιά όπως και της αρχαιότητας. Καστανιώτη Ράνια ,Κουλλόγλου Δήμητρα ΠΗΓΕΣ: http://www.mentality10.com/matrix-1984-category/ellada-category/item/1444-ti-paixnidiaepaizan-ta-paidia-stin-arxaia-ellada

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ Μυκηναϊκή εποχή (1600-1100 π.Χ)

Γεωργική οικονομία Τα πρώτα βήματα στην γεωργική οικονομία έγιναν κατά την μυκηναϊκή εποχή. 1. Ξεκινά η καλλιέργεια της γης γύρω από τις μυκηναϊκές ακροπόλεις 2. Ο άνακτας ( βασιλιάς ) παίρνει το μεγαλύτερο μέρος της γεωργικής παραγωγής και το υπόλοιπο της εξάγεται σε άλλες περιοχές. 3.Τα κύρια προϊόντα που παράγονταν αυτήν την εποχή ήταν το σιτάρι, το κριθάρι και το λινάρι. Οι Μυκηναίοι είχαν εμπορικές σχέσεις με : Ανατολική Μεσόγειο, Αίγυπτο, περιοχές της Δύσης και εξήγαγαν κυρίως ελαιόλαδο, αρωματικό λάδι, κρασί, όπλα, αγγεία και υφάσματα. Κύρια προϊόντα εισαγωγής : χρυσός, ελεφαντόδοντο και ήλεκτρο. Ομηρική εποχή ( 1100-750 π.Χ.)

Γεωργική Οικονομία Παρατηρείται μείωση της αγροτικής οικονομίας και αυτό οφείλεται : 1. Στις μετακινήσεις διαφόρων φύλων (Αιολείς, Ίωνες κ.α. ) 2. Στην έλλειψη εσωτερικής οργάνωσης, λόγω της ανάθεσης του εμπορίου σε ιδιώτες. Τα κύρια προϊόντα που παράγονταν την εποχή αυτή ήταν: το σιτάρι, το λινάρι, το κριθάρι και το κρασί. Εμπόριο ‐ Η αγροτική παραγωγή αποτελούσε κύρια πηγή πλούτου είτε όταν καταναλωνόταν στο πλαίσιο του οίκου, είτε όταν γινόταν αντικείμενο εμπορικής ανταλλαγής. ‐Ανταλλακτικό εμπόριο μεταξύ των οίκων όταν υπήρχε έλλειψη αγαθών

Ναυτιλία ‐Τον 8ο αιώνα π. χ οι Έλληνες άρχισαν να ασχολούνται με το θαλάσσιο εμπόριο . ‐Το εμπόριο αυτή την εποχή συνδέεται και με την πειρατεία, η οποία με τη σειρά της σχετίζεται με μία σημαντική πηγή εισοδήματος, το δουλεμπόριο.

Βιοτεχνία 1. Η βιοτεχνία κάλυπτε τις τοπικές ανάγκες, χωρίς τη δυνατότητα να κάνει σημαντικές εξαγωγές 2. Οι βασικές ανάγκες της καθημερινής ζωής καλύπτονταν στο εσωτερικό του οίκου 3. Η ανάγκη για προϊόντα οδήγησε στην ανάπτυξη των εργαστηρίων εκτός του οίκου.

Αρχαϊκή εποχή (750-479 π.Χ.)

Γεωργική Οικονομία : Υπήρξε σημαντική ανάπτυξη του εμπορίου και των γεωργικών προϊόντων. Αυτό συνέβη επειδή τα διάφορα ελληνικά φύλα τα οποία μετακινούνταν κατά την προηγούμενη εποχή εγκαταστάθηκαν σε μόνιμα εδάφη. Τα κύρια προϊόντα που παράγονταν ήταν: το σιτάρι , το κρασί και οι ελιές.

Εμπόριο : Την εποχή αυτή παρατηρήθηκε ανάπτυξη του εμπορίου κυρίως μέσω της θάλασσας Βιοτεχνία κατά την αρχαϊκή εποχή παρατηρήθηκε ραγδαία ανάπτυξη της βιοτεχνίας. Κλασική εποχή (499-323 π.Χ.)

Γεωργική Οικονομία : Κατά την Κλασική εποχή υπήρξε ακόμα ανάπτυξη του εμπορίου και των γεωργικών προϊόντων. Τα κύρια προϊόντα που παράγονταν συνεχίζουν να είναι : το σιτάρι , το κρασί και οι ελιές

Εμπόριο‐Ναυτιλία Όπως και στην αρχαϊκή εποχή, κυριαρχεί το θαλάσσιο εμπόριο με κύρια κέντρα τον Πειραιά και την Αθήνα Διάφορες κοινωνικές ομάδες ασχολούνταν με τη διεξαγωγή του αθηναϊκού εμπορίου κάπηλοι ‐μικροπωλητές- ναύκληροι –ιδιοκτήτες πλοίων Ο ρόλος των μετοίκων και των ξένων στο εμπόριο ήταν σημαντικός αλλά όχι και κυρίαρχος. Βιοτεχνία Έντονη δραστηριότητα σημειώθηκε στην Αθήνα και στον Πειραιά από εργαστήρια κατασκευής κεραμικών μαχαιριών, λυχναριών, κρεβατιών, ρουχισμού, κοσμημάτων, δερμάτινων ειδών και όπλων Αρχαία νομίσματα γενικά Τα νομίσματα εκδίδονταν από τις πόλεις κράτη , που είχαν αυτόνομη οικονομία και διαφορετικό νόμισμα η κάθε μία. Κάθε πόλη απεικόνιζε στα νομίσματά της παραστάσεις οικείες στους πολίτες της (π.χ. από την ιστορία της, τη μυθολογία της και τα χαρακτηριστικά προϊόντα της) Τα νομίσματα ήταν κυρίως αργυρά, λιγότερα χρυσά και μετά τον 4ο αιώνα χάλκινα.

Όβελοι

Ήταν ευρύτατα διαδεδομένοι για πρακτικούς λόγους και γι’ αυτό επικράτησαν αμέσως και ως μέσο συναλλαγής.Ο βασιλιάς Φείδωνας καθιέρωσε τη χρήση του μετάλλου ως νομίσματος με τη μορφή οβελών.

Χελώναι

Εκδόθηκαν , λίγο πριν από τα μέσα του 6ου αι. π.Χ , στην Αίγινα. Κυκλοφόρησαν στις περιοχές του Ελλαδικού χώρου, βρέθηκαν όμως και στην Περσία, την Αίγυπτο και την Κάτω Ιταλία.

Νομίσματα της Κορίνθου Η νομισματική παραγωγή της Κορίνθου, παρουσίασε θεαματική αύξηση στις αρχές του 4ου αι. Οι τύποι των κορινθιακών νομισμάτων εμπνέονται από τη μυθολογία και την τοπική ιστορία: ο Πήγασος, το φτερωτό άλογο που δάμασε ο Κορίνθιος ήρωας Βελλεροφόντης με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς

Εμπόριο στην εποχή μας ( 21ος αιώνας ) Από 197 χώρες εισάγει αγαθά η Ελλάδα ενώ εξάγει πλούσια ποικιλία προϊόντων σε 228 κράτη Τι εισάγει η Ελλάδα με τα μεγαλύτερα εμπορεύματα με την αξία ( ανα εκατ. ευρώ ή δολάριο ) : 10.530€ Πετρέλαιο(επεξεργασμένο) 3.822,5€ προϊόντα πετρελαίου(επεξεργασμένο) 2.119$ φάρμακα 1.375€ σε αυτοκίνητα 1.301€ πλοιάρια και πλωτές κατασκευές 1.089€ φαρμακευτικά προϊόντα

ΣΥΝΟΛΙΚΑ 55.129€ (εκατ. ευρώ) -εξαγωγές εμπορεύματα με την μεγαλύτερη αξία 10.708 προϊόντα πετρελαίου 1.418€ φάρμακα και κτηνιατρικά 833,8€ φρούτα και καρποί νωπά Ή αποξηραμένα 660€ έλαια και λίπη φυτικά 655€ ηλεκτρονικοί υπολογιστές = ΣΥΝΟΛΙΚΑ 33.417€ (εκατ.ευρώ) 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10.

Ορυκτά καύσιμα, λιπαντικά και συναφή Μηχανήματα και υλικό μεταφορών Χημικά προϊόντα και συναφή Βιομηχανικά είδη ταξινομημένα κυρίως κατά πρώτη ύλη Διάφορα βιομηχανικά είδη Τρόφιμα και ζώα ζωντανά Πρώτες ύλες μη εδώδιμες, εκτός από καύσιμα Ποτά & καπνός Λάδια και λίπη ζωικής ή φυτικής προέλευσης Είδη και συναλλαγές μη ταξινομημένα κατά κατηγορίες

Οι πέντε καλύτεροι συνεργάτες της Ελλάδας σε ό,τι αφορά την αξία των συναλλαγών στις εισαγωγές είναι κατά σειρά η Γερμανία, το Ιράκ, η Ιταλία, η Ρωσία, η Κίνα και οι Κάτω Χώρες. Εισάγουμε από 200 χώρες 48

Η Ελλάδα αποτελεί τον τρίτο μεγαλύτερο παραγωγό ελιάς στον κόσμο, ακολουθώντας την Ισπανία και την Ιταλία, ενώ είναι τέταρτη κατά σειρά στην εξαγωγή της. Η συνολική αξία των εξαγωγών - αποστολών κατά το χρονικό διάστημα ΙανουαρίουΔεκεμβρίου 2018 ανήλθε στο ποσό των 33.417,9 εκατ. ευρώ. 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10.

Ορυκτά καύσιμα, λιπαντικά και συναφή Βιομηχανικά είδη ταξινομημένα κυρίως κατά πρώτη ύλη Τρόφιμα και ζώα ζωντανά Χημικά προϊόντα και συναφή Μηχανήματα και υλικό μεταφορών Διάφορα βιομηχανικά είδη Πρώτες ύλες μη εδώδιμες, εκτός από καύσιμα Ποτά και καπνός Λάδια και λίπη ζωικής ή φυτικής προέλευσης Είδη και συναλλαγές μη ταξινομημένα κατά κατηγορίες

Ευχαριστούμε γιατί μας δώσατε την ευκαιρία να μάθουμε και εμείς κάτι σε αυτήν την εργασία Ευχαριστούμε για τον χρόνο σας Γιάννης Κουδούνης και Χάρης Λαζαρίδης. ● ● ● ●

http://argoliki.vivliothiki.gr/2011/05/16 Υπουργείο Πολιτισμού- Νομισματικό Μουσείο,¨ Η ιστορία του νομίσματος ¨, Αθήνα,χ.χ Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού Wikipedia

Η ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ Λέξεις-κλειδιά: τέχνη, επίδραση, αντίδραση, ιστορία, έκφραση, κοινωνία, κλάδοι, κινήματα, οφέλη, έργα τέχνης, κατηγορίες ΟΡΙΣΜΟΣ Η τέχνη είναι η ψυχική δραστηριότητα ή αλλιώς η δημιουργία που είναι σημαντική λόγω της έλξης που προκαλεί στα ανθρώπινα συναισθήματα, εξάπτοντας τον νου και το συναίσθημα. Μέσω της δημιουργικής έκφρασης μέσα στο έργο αποτυπώνεται η ψυχική κατάσταση, τα συναισθήματα, οι ιδέες και ο οραματισμός του καλλιτέχνη.

‘‘Προσωπική έκφραση’’

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η τέχνη πάντα έπαιζε και παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων. Κάθε μορφή τέχνης βοηθάει τον άνθρωπο να εκφράσει τα συναισθήματα του, αλλά και να αποκτήσει νέα. Ο κάθε άνθρωπος βρίσκει τον δικό του τρόπο έκφρασης, βάζοντας πάντοτε ένα κομμάτι του εαυτού του και την προσωπική του πινελιά στο δημιούργημα του. Έτσι, με το δημιούργημα του κάποιος μπορεί να επηρεάσει και να εμπνεύσει τη κοινωνία της εποχής του, αλλά και του μέλλοντος. Επομένως, με τη τέχνη επηρεάζεται ένα ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, μερικές φορές ακόμα και ολόκληρη η κοινωνία. ΑΠΟ ΤΙ ΕΠΗΡΕΑΖΕΤΑΙ Η ΤΕΧΝΗ Η τέχνη επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Αρχικά, ο χαρακτήρας και το περιβάλλον ζωής του καλλιτέχνη επηρεάζει τους τρόπους έκφρασής του. Άλλοι παράγοντες που την επηρεάζουν είναι η ιστορία, η πολιτική και η θρησκεία. Επίσης, η τέχνη συμβαδίζει με την κοινωνία. Κάθε καλλιτέχνης επηρεάζεται από την πολιτική κατάσταση που διαμορφώνεται εντός της κοινωνίας στην οποία ζει. Η τέχνη

επηρεάζεται και από τις κοινωνικές συνθήκες, αφού ο καλλιτέχνης είναι κομμάτι της κοινωνίας που ζει. Ταυτόχρονα, τα έργα του επηρεάζουν την κοινωνία. Στα παλιά χρόνια η τέχνη επηρεάζονταν από τις προτιμήσεις του καλλιτέχνη. Όμως, στη σύγχρονη εποχή η τέχνη επηρεάζεται όλο και λιγότερο από αυτό. Ο κύριος λόγος για αυτό είναι ότι η πλειοψηφία των καλλιτεχνών ασκούν καθαρά την τέχνη για βιοποριστικούς λόγους και ενδιαφέρονται περισσότερο για την χρηματική αμοιβή και λιγότερο για την προσωπική ικανοποίηση και τρόπο έκφρασης του εαυτού τους. Έτσι, ένας παράγοντας που επηρεάζει την τέχνη σήμερα είναι οι προτιμήσεις του κοινού. Επίσης, η τέχνη επηρεάζεται από τη «μόδα» της εποχής, την εξέλιξη της τεχνολογίας, τη χρήση νέων υλικών και καταναλωτικών προτύπων. Τον τελευταίο καιρό έχει υποστηριχτεί ότι η τέχνη επηρεάζεται από την πανδημία. Την περίοδο του Lock Down ματαιώθηκαν εκθέσεις, φεστιβάλ, παραστάσεις, δράσεις και άλλες δρομολογημένες παρουσιάσεις με αποτέλεσμα ο κόσμος της τέχνης να είναι τομέας που ένοιωσε για τα καλά την κρίση.

ΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ Η ΤΕΧΝΗ Η τέχνη εξελίσσεται διαρκώς, προσφέροντας στον άνθρωπο εξαιρετικά σημαντικά οφέλη. H τέχνη, σε όλες τις μορφές της, είναι ικανή να προσφέρει γνώσεις στο άτομο και να το καλλιεργήσει πνευματικά. Είναι διαθέσιμη σε κάθε άτομο, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το μορφωτικό επίπεδο, η οικονομική κατάσταση ή το κοινωνικό υπόβαθρό του. Η τέχνη είναι το όχημα που ταξιδεύει τον άνθρωπο σε άλλες εποχές. Μέσα από ταξίδια στην ιστορία, στο ένδοξο παρελθόν των λαών ή μέσα από τη μυθοπλασία, ο άνθρωπος κατανοεί καλύτερα την κοινωνία και το σύμπαν στο σύνολό του. Εξάλλου, ακόμη κι αν κάποιος δεν μπορεί να ταξιδέψει σε ένα μέρος που επιθυμεί, αυτό το ταξίδι γίνεται εφικτό με τη βοήθεια της τέχνης. Τα καλλιτεχνικά δημιουργήματα δημιουργούν καταρχήν αισθητική απόλαυση. Παράλληλα, προβάλλονται μέσω της τέχνης ηθικά μηνύματα και ιδέες που αφορούν την κοινωνική ζωή, με συνέπεια να καλλιεργείται το άτομο και να συμπεριφέρεται καλύτερα. Ο ρόλος της τέχνης στην περίπτωση αυτή είναι παιδαγωγικός και γενικότερα μορφωτικός. Άρα υπάρχει μια επίδραση στην προσωπικότητα του ατόμου. Τέλος, έρευνες έχουν δείξει ότι η συμμετοχή και η ενασχόληση με την τέχνη μπορεί πραγματικά να επιδράσει πολύ θετικά στη ζωή μας. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανακήρυξε πρόσφατα ότι οι τέχνες συνεισφέρουν στη διατήρηση της ψυχικής, της πνευματικής και της νοητικής μας υγείας. Η δύναμη της τέχνης οφείλεται στο γεγονός ότι μας δίνει την ευκαιρία να νιώσουμε καλύτερα ψυχολογικά και πνευματικά. Ο χορός, η μουσική, η ζωγραφική, το θέατρο έχουν αποδεδειγμένα οφέλη στην αυτοεκτίμηση, την αυτοπεποίθηση, τις κοινωνικές δεξιότητες και συνεπώς στην καλύτερη διάθεση και στη μείωση του άγχους. 51

ΠΩΣ ΑΝΤΙΔΡΑ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΗ ΤΕΧΝΗ

Σουρεαλισμός

Όπως η τέχνη επηρεάζει την κοινωνία με πολλούς τρόπους, έτσι και η κοινωνία αντιδρά πολλαπλώς στην τέχνη. Όταν κάποιος επηρεαστεί από την τέχνη, προσπαθεί να βρει τρόπους με τους οποίους θα εκφράσει τις εντυπώσεις, τις ιδέες και τις απόψεις που του δημιουργήθηκαν. Έτσι, με την ευρεία απήχηση ενός έργου τέχνης, ένα κοινωνικό σύνολο εκφράζει ομαδικά τις εντυπώσεις του, οι οποίες μπορεί να είναι αρνητικές ή θετικές. ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ Στην τέχνη υπάρχουν πολλά κινήματα. Το κάθε κίνημα έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που το κάνουν να διαφέρει από τα άλλα. Ένας καλλιτέχνης ακολουθεί το κίνημα που τον εκφράζει καλύτερα. Γι’ αυτό υπάρχουν τόσα πολλά κινήματα. Έχουν υπάρξει τόσοι πολλοί καλλιτέχνες, ο καθένας με διαφορετική προσωπικότητα, προτιμήσεις, απόψεις και ιδέες. Μια ομάδα καλλιτεχνών, με παρόμοιες ιδέες και επιθυμίες, δημιουργούσαν και δημιουργούν καινούρια κινήματα που εκφράζουν αυτές τις ιδέες και επιθυμίες. Το ότι υπάρχουν τόσα πολλά κινήματα δεν σημαίνει ότι ένας καλλιτέχνης είναι αναγκασμένος να ακολουθεί πιστά κάποιο από αυτά. Φοβισμός

Κυβισμός

ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ 52

Σουρεαλισμός

Η τέχνη επειδή είναι μια τεραστία κοινότητα από δημιουργούς και δημιουργήματα χωρίζεται σε κάποιους κλάδους όπως είναι η ζωγραφική , η ποίηση, ο χορός κ.α. Ο κάθε κλάδος χωρίζεται σε υποκατηγορίες. Για παράδειγμα, η μουσική έχει παρά πολλές όπως την κλασική και τη μοντέρνα. Επίσης κάθε κλάδος και κάθε υποκατηγορία έχει ξεχωριστά χαρακτηριστικά και κριτήρια. Δηλαδή σε μια υποκατηγορία της ζωγραφικής, τον πουαντιγισμό ωραιότερο στο μάτι του θεατή φαίνεται αυτό που έχει περισσότερη λεπτομέρεια στις τελείες. Ενώ σε μια υποκατηγορία της μουσικής, τη Rap καλύτερο είναι το τραγούδι στο οποίο ο Rapper λέει πιο γρήγορα τα λόγια του τραγουδιού. Μουσική

Χορός

Θέατρο

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ-ΠΩΣ ΑΡΧΙΣΕ Η ΤΕΧΝΗ Από τη στιγμή που ο άνθρωπος αρχίζει να ζει, αρχίζει και η τέχνη. Αρχικά, στην παλαιολιθική, στη μεσολιθική και στη νεολιθική εποχή βλέπουμε τον άνθρωπο να δημιουργεί τοιχογραφίες με σκόνες και χρώματα της φύσης, να σκαλίζει τις πέτρες, να φτιάχνει ειδώλια, όμορφα διακοσμημένα εργαλεία και αγγεία. Βέβαια, όλα αυτά χωρίς πολλές λεπτομέρειες, καθώς δεν τον ενδιαφέρει τόσο η αισθητική, αλλά η χρησιμότητα. Στη συνέχεια, στην εποχή του χαλκού, τα πράγματα αλλάζουν. Οι άνθρωποι αρχίζουν να ζουν σε ομάδες και η κάθε ομάδα να δημιουργεί τον δικό της «πολιτισμικό χαρακτήρα». Σιγά σιγά εμφανίζονται διάφορα είδη γραφών, τα έργα πάνω στις πέτρες και οι τοιχογραφίες αποκτούν περισσότερη λεπτομέρεια. Εν τω μεταξύ, η Αρχαία Αίγυπτος εκείνη την εποχή γνωρίζει μεγάλη άνθηση. Χτίζονται οι τεράστιες πυραμίδες, εντυπωσιακοί τύμβοι και δημιουργούνται οι πρώτοι πάπυροι. Ακόμα, οι Εβραίοι γράφουν τη βίβλο και χτίζουν ναούς. Στον ελλαδικό χώρο, συναντάμε τρεις σπουδαίους πολιτισμούς: τον κυκλαδικό, τον μινωικό και τον μυκηναϊκό. Φτιάχνονται αγγεία, άλλοτε με απλά και άλλοτε με πολύπλοκα σχέδια, σχετικά απλά ειδώλια και κοσμήματα. Ανεγείρονται ανάκτορα, οι λεγόμενοι βασιλικοί και θολωτοί τάφοι και τα όπλα των πολεμιστών διακοσμούνται με πολύτιμα υλικά και ενδιαφέροντα σχήματα και σχέδια. Πλέον οι άνθρωποι έχουν την ευχέρεια και νοιάζονται σε μεγάλο βαθμό για την τέχνη. Στη συνέχεια, κατά τους γεωμετρικούς χρόνους χρησιμοποιούνται γεωμετρικά σχήματα για τη διακόσμηση, ενώ τότε δημιουργούνται και τα ομηρικά έπη. Κατά τους αρχαϊκούς χρόνους οι Έλληνες δέχονται οξεία επίδραση από την Ανατολή και την Αίγυπτο, με αποτέλεσμα τη μείωση των γεωμετρικών σχημάτων, την αντικατάσταση τους από καμπύλες γραμμές και την επικράτηση μυθολογικών θεμάτων όπως λιονταριών, σφιγγών, γρυπών, καθώς και άλλων φυτικών διακοσμητικών στοιχείων από την τέχνη της Ανατολής. Εδώ συναντάμε τον λεγόμενο εξελληνισμό. Παράλληλα, εμφανίζονται οι κούροι και οι κόρες, αγάλματα πολύ κοντά στις ανθρώπινες μορφές, 53

αν και με μια ασυνήθιστη ακαμψία. Επιπλέον, και στις δύο αυτές χρονικές περιόδους, η αρχιτεκτονική αναπτύσσεται. Ερχόμαστε σε δύο ιδιαίτερα σημαντικές εποχές-την Κλασική και Ελληνιστική, όπου η ελληνική τέχνη βρίσκεται στην ακμή της και αργότερα θα αποτελέσουν και βάση για την ανάπτυξη του ’’Δυτικού’’ πολιτισμού. Η Αθήνα είναι πιο λαμπερή από ποτέ, αφού με τα χρήματα του συμμαχικού ταμείου και τη δόξα που έφερε ο Περικλής, οικοδομούνται ναοί, δημόσια κτίρια μοναδικής τέχνης, θόλοι, στοές, γυμνάσια, παλαίστρες, θέατρα, τα οικοδομήματα της Ακρόπολης, δημιουργούνται υπέροχα αγάλματα και εκεί συγκεντρώνεται πλήθος από σπουδαίους ανθρώπους: τραγικοί ποιητές, όπως ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής και ο Ευριπίδης, οι πρώτοι ιστορικοί συγγραφείς, όπως ο Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδης, ο φιλόσοφος Σωκράτης, ενώ γύρω από τον Περικλή συγκεντρώνεται ένα επιτελείο, μια ομάδα από μαθηματικούς, αστρονόμους, αλλά και τους πιο σπουδαίους δημιουργούς στο χώρο της αρχιτεκτονικής, της γλυπτικής και της ζωγραφικής, με αποτέλεσμα την ανάδειξη της Αθήνας ως πνευματικό κέντρο των γραμμάτων και των τεχνών. Όμως σίγουρα αυτό που δεν μπορούμε να παραλείψουμε είναι η εξαιρετική αρχιτεκτονική εκείνων των αιώνων. Την εποχή αυτή εφευρέθηκε το κορινθιακό κιονόκρανο, εμφανίστηκε ο ιωνικός ρυθμός, ο Δωρικός και ο Κορινθιακός, χτίστηκε ο θαυμάσιος ναός του Διός στη Νεμέα, ο θόλος και το θέατρο της Επιδαύρου, ο ναός του Απόλλωνος στη Μίλητο, το μαυσωλείο της Αλικαρνασσού και πολλά άλλα. Τοιχογραφία της Παλαιολιθικής Εποχής Τοιχογραφία του μινωικού πολιτισμού

Αγγεία από τον Μυκηναϊκό πολιτισμό

Μινωικό πολιτισμό

Κυκλαδικό πολιτισμό

Αγγείο από την περίοδο των ομηρικών επών

Έργα τέχνης από την ελληνιστική και την κλασική περίοδο

ΕΠΙΛΟΓΟΣ Ανακεφαλαιώνοντας, σε αυτήν την εργασία ασχοληθήκαμε με διάφορα θέματα που αφορούν την τέχνη. Συγκεκριμένα ασχοληθήκαμε με το την προσφορά και την επίδραση της τέχνης στους ανθρώπους και στην κοινωνία, τα κινήματα και τις κατηγορίες της, καθώς και την εξέλιξή της με την πάροδο του χρόνου σε διαφορετικούς πολιτισμούς.

ΚΑΠΟΙΑ ΕΡΓΑ ΤΕΧΝΗΣ

Οι πυραμίδες της Αιγύπτου

Ο Όμηρος

Η Ακρόπολη

Pop art

Μόνα Λίζα – Λεονάρντο Ντα Βίντσι Έναστρη νύχτα – Βίνσεντ Βαν Γκογκ

Γκέρνικα – Πάμπλο Πικάσο

Η κραυγή – Έντβαρτ Μουνκ

Η Ελευθερία οδηγεί τον λαό – Ευγένιος Ντελακρουά

Ο γιος του ανθρώπου-Ρενέ Μαγκρίτ

Η εμμονή της μνήμης-Σαλβαντρόρο Νταλί

Pop art

●

πουαντιγισμός

Τρόπος εργασίας: Δουλέψαμε όλοι μαζί βήμα-βήμα ολόκληρη την εργασία. Μερικές φορές συγκεντρώναμε κάποιες πληροφορίες, ενώ ελάχιστες ο καθένας ανέλαβε ένα ορισμένο κομμάτι(τα οποία φυσικά στο τέλος ελέγξαμε όλοι μαζί). Συγκεκριμένα: Ο Καραμήτσιος Ιωάννης/Γιάννης ανέλαβε το κομμάτι με τις κατηγορίες της τέχνης. Η Κυριακού Έλενα/η ανέλαβε το κομμάτι που απαντά στο ερώτημα γιατί υπάρχουν πολλά κινήματα στον χώρο της τέχνης. Η Κουκουναρίδου Δέσποινα ανέλαβε τα κομμάτια που απαντούν στα ερωτήματα από τι επηρεάζεται η τέχνη και τι προσφέρει η τέχνη. Η Μαλλίνη Αργυρή/Υρώ ανέλαβε το κομμάτι για την πορεία της τέχνης από την εμφάνιση του ανθρώπου μέχρι και την ελληνιστική περίοδο-πώς άρχισε η τέχνη. Γιάννης, Έλενα, Δέσποινα, Υρώ ΠΗΓΕΣ: 1. Άκης Χαραλαμπίδης- η τέχνη του εικοστού αιώνα(βιβλίο) 2. Θεόδωρος Κατσουλάκος, Γεωργία Κοκκόρου-Αλευρά, Βασίλειος Σκουλάτος- αρχαία ιστορία α’ γυμνασίου(βιβλίο)

3. Όλγα Ζιρώ, Ελένη Μερτζάνη, Βασιλική Πετρίδου- ιστορία της τέχνης γ’ λυκείου (βιβλίο) http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547/4706/Istoria-tisTechnis_B-G-EPAL_html-apli/ 4. Βικιπαίδεια (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια) https://el.wikipedia.org/wiki/ 5. Βικιλεξικό (ηλεκτρονικό λεξικό) 6. Google εικόνες https://www.google.com/imghp?hl=el

Γ΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ Η ΦΙΛΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Η ΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ : Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής του, το παιδί αρχίζει να έρχεται σε επαφή με άλλα παιδιά της ηλικίας του και να αναπτύσσει ένα είδος επικοινωνίας. Είναι γεγονός ότι τα παιδιά από το δεύτερο έτος της ηλικίας τους μαθαίνουν να κινούνται μόνα τους, να είναι περισσότερο ανεξάρτητα και να επικοινωνούν με το λόγο. Συνήθως, οι σχέσεις που δημιουργούνται σε αυτή την ηλικία είναι μικρής διάρκειας. Θα μπορούσαμε να τις χαρακτηρίσουμε ως σχέσεις αλληλεπίδρασης παρά φιλικές, κι αυτό γιατί εκείνο που τους λείπει είναι η ικανότητα να μοιραστούν αυτές τις σχέσεις, που αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία φιλικών σχέσεων. Η ανάγκη του παιδιού για αμοιβαίο παιχνίδι κυριαρχεί σε σχέση με την ανάγκη για τη δημιουργία μιας «σοβαρής» φιλίας. Από την άλλη πλευρά, το παιδί στο τέταρτο έτος της ηλικίας του, αρχίζει να εμφανίζει ένα είδος συντροφικότητας και να μοιράζεται τα πράγματά του. Παράλληλα, εμφανίζεται το στοιχείο του ανταγωνισμού, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται έντονες διαφωνίες και αναμέτρηση δυνάμεων μεταξύ των παιδιών. Αυτός είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες που οι φιλίες σε αυτή την ηλικία είναι συνήθως σύντομες και προσωρινές.

Η ΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ: Τα παιδιά, μεγαλώνοντας, αναπτύσσουν όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους συνομηλίκους τους και έχουν την ανάγκη να δημιουργήσουν σχέσεις φιλίας και αγάπης. Στις σχέσεις αυτής της ηλικίας χτίζεται σταδιακά το αίσθημα εμπιστοσύνης. Επιπλέον, μαθαίνουν να συμβιβάζονται και να είναι καλοί ακροατές. Τα παιδιά στην σχολική ηλικία αναπτύσσουν τις σχέσεις τους με το παιχνίδι. Η διαφορά όμως με το παιχνίδια της μικρότερης ηλικίας είναι ότι υπάρχουν κανόνες. Τα παιδιά μαθαίνουν να ακολουθούν του κανόνες και να συμμορφώνονται σε αυτούς. Μέσω των κανόνων αυτών, δημιουργούνται διάφορες διαφωνίες και συγκρούσεις, αφού πολλούς από αυτούς τους παραβλέπουν. Παρόλα αυτά, οι φιλίες που είναι δυνατές σχεδόν ποτέ δεν χαλάνε λόγω μιας τέτοιας διαφωνίας. Αντιθέτως οι φιλίες γίνονται όλο και πιο γερές και τα άτομα μαθαίνουν από τα λάθη τους και εκτιμούν περισσότερο την αξία της φιλίας .

Η ΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ: Όσο ο άνθρωπος μεγαλώνει, ωριμάζει και συνειδητοποιεί πόσο σημαντικό είναι να έχεις έναν άνθρωπο με τον οποίο να μπορείς να μοιράζεσαι μυστικά, εμπειρίες και ο οποίος ό,τι και να γίνει, θα σε στηρίζει. Να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου μαζί του, χωρίς ντροπή. Και που τέλος, θα σου λέει τα πράγματα όπως είναι και δεν θα σου αποκρύπτει την αλήθεια και θα σου δίνει ένα κίνητρο να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Στην εφηβεία η φιλία γίνεται όλο και πιο σημαντική και εμφανίζονται δυσκολίες και εμπόδια που πρέπει να προσπεράσεις. Σε αυτή την περίοδο της ζωής του, ο άνθρωπος μοιράζεται τα πάντα με τους φίλους του, όπως λύπες και χαρές. Επιπλέον, διάφορες οικογενειακές δυσκολίες , αφού τέτοια θέματα εμφανίζονται στις περισσότερες οικογένειες. Ωστόσο, στην εφηβεία ο νέος ίσως αντιμετωπίσει αρκετές απογοητεύσεις και απώλειες, καταστάσεις που ενδέχεται να τον βοηθήσουν αργότερα, ως εμπειρίες της ζωής. Τέτοιες περιπτώσεις μαθαίνουν στο νέο ότι για να διατηρήσεις μια σχέση πρέπει να συμβιβάζεσαι, να σέβεσαι, να κοπιάζεις, να μην τα παρατάς στην πρώτη δυσκολία που θα συναντήσεις, να συζητάς για την επίλυση ενδεχόμενων διαφορών, να κατανοείς, να συγχωρείς, να υποχωρείς όταν βλέπεις ότι ο φίλος/η έχει δίκιο.

Η φιλία που είναι αληθινή, θα κρατήσει μια ζωή. Πρέπει όλοι μας να δώσουμε μια ευκαιρία στον εαυτό μας να δημιουργήσει έναν δυνατό δεσμό, αφού μόνο καλό μπορεί να μας προσφέρει. Ο κάθε ένας είναι υπεύθυνος να κρίνει ποιους ανθρώπους θα βάλει στην ζωή του και να κρίνει ποιοι νοιάζονται πραγματικά γι’ αυτόν και ποιοι έχουν κάποιον ιδιοτελή σκοπό.

Ο Αριστοτέλης μεταξύ άλλων είπε πως η φιλία είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα και βασική προϋπόθεση της ευδαιμονίας. Η φιλία συνήθως χρειάζεται χρόνο για να αναπτυχθεί, όπως όλες οι σημαντικές σχέσεις. Να χτιστεί πάνω σε γερά θεμέλια και να δοκιμαστεί σε δυσκολίες η αυθεντικότητά της, το «δέσιμο». Στις δύσκολες στιγμές της ζωής μετράμε αυτούς που πραγματικά στέκονται δίπλα μας. Όλους τους υπόλοιπους, που εμφανίζονται στις φουρτούνες, να τους διευκολύνετε, να τους κρατάτε την πόρτα ανοιχτή να φύγουν και να κάνετε χώρο γι’ αυτούς που αξίζουν να στέκονται στο πλάι σας και να λέγονται φίλοι σας.

ΠΗΓΕΣ

Paidiatros.com http://healthnews.reporter.com.cy

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΥΛΑΙΟΥ ΕΛΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΗ

ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ: ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΑΥΤΩΝ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ; Στη σύγχρονη εποχή της πληροφορίας τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ιδιαίτερα το διαδίκτυο, ως το κατεξοχήν μέσο διακίνησης ποικίλων πληροφοριών, ασκούν καταλυτική επίδραση στην κοινωνική ζωή. Η οικογένεια είναι ένας χώρος ο οποίος δέχεται σε σημαντικό βαθμό τις συνέπειες αυτής της εισόδου στην καθημερινότητα αυτών των μελών της. Αυτές θα μπορούσαν να θεωρηθούν τόσο θετικές όσο και αρνητικές για συγκεκριμένους λόγους. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, σύμφωνα με τη γνώμη ειδικών και μη έχουν επιφέρει σημαντικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας της σημερινής οικογένειας. Αυτά, καθώς είναι σε θέση να παράσχουν ποικιλίες πληροφορίες για ό,τι συμβαίνει σε πραγματικό χρόνο στον κόσμο, καθιστούν ενήμερους τους ανθρώπους όσο αφορά τα γεγονότα που συμβαίνουν στο κοινωνικό μας περίγυρο. Με τον τρόπο αυτό τα μέλη της οικογένειας συνηθίζουν να παρακολουθούν και να πληροφορούνται για όσα συμβαίνουν σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής. Έτσι η οικογένεια είναι σε θέση να πραγματοποιήσει με ακρίβεια αλλά και με επιτυχία κινήσεις των μελών της σε διάφορους τομείς. Παράλληλα οι γνώσεις που παρέχονται δίνουν τη δυνατότητα όχι μόνο στα παιδιά αλλά και στους μεγάλους να διευρύνουν το γνωστικό αλλά και ευρύτερα το πνευματικό τους επίπεδο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες αναπτύσσεται σταδιακά η κριτική τους ικανότητα αφού, όπως είναι γνωστό, ο άνθρωπος που γνωρίζει, είναι σε θέση σταδιακά να αξιοποιεί αλλά και να επεξεργάζεται τις πληροφορίες που δέχεται όπως και να τις χρησιμοποιεί σύμφωνα με τον τρόπο που κρίνει αναγκαίο.

Η εισβολή του διαδικτύου στη ζωή μας, με τη σειρά της έχει επιδράσει καταρχήν θετικά στην οικογενειακή ζωή για συγκεκριμένους λόγους. Οι δυνατότητες που παρέχει είναι 67

πάμπολλες και συχνά μετασχηματίζονται ευεργετικές. Μία από τις πλέον επωφελείς είναι και η τηλεργασία, ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός σε εποχές κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε. Η εργασία από το σπίτι των μεγαλύτερων μελών μιας οικογένειας δίνει τη δυνατότητα σε αυτήν να παραμένει ασφαλής και να μην εκτίθεται σε κινδύνους οι οποίοι θα μπορούσαν να προέλθουν από την έκθεση όσων εργάζονται μακριά από το σπίτι. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η διαπίστωση βρίσκει εφαρμογή στη σημερινή εποχή της πανδημίας. Επιπρόσθετα, και στον χώρο της εκπαίδευσης των νεαρών μελών της οικογένειας η τηλεκπαίδευση-σημαντική εφαρμογή του διαδικτύουβοηθά τα παιδιά να συνεχίζουν την εκπαίδευσή τους με κάποια άνεση ακόμα και σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, προφυλάσσοντας αποτελεσματικά την υγεία τους. Εάν βέβαια σε όλα αυτά προστεθεί και η παροχή δυνατότητας άμεσης επικοινωνίας αλλά και η δημιουργία "διαδικτυακών φίλων", οι συνέπειες της παρουσίας του διαδικτύου προς την κατεύθυνση διεύρυνσης της κοινωνικότητας των μελών της οικογένειας είναι αξιοπρόσεκτη. Ωστόσο, η δυναμική είσοδος των ΜΜΕ αλλά και του διαδικτύου στον οικογενειακό χώρο δεν είναι "αναίμακτη". Ειδικοί και μη συχνά προειδοποιούν για συγκεκριμένες παρενέργειες που μπορούν να προκύψουν από την ανεξέλεγκτη δυναμική εισβολή ΜΜΕ αλλά και διαδικτύου στην καθημερινότητά της οικογένειας.

Τα ΜΜΕ οπωσδήποτε δεν είναι ούτε αθώα ούτε απόλυτα ειλικρινή. Η πληροφόρηση που παρέχουν συχνά εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα και πολλές φορές μετατρέπεται σε παραπληροφόρηση. Στο πλαίσιο αυτό οικογένειες με σχετικά χαμηλό μορφωτικό επίπεδο επηρεάζονται έντονα αρνητικά αφού οι πληροφορίες που λαμβάνουν μπορούν να διαταράξουν συγκεκριμένες ηθικές αξίες οι αρχές που χαρακτηρίζουν τη ζωή τους. Ακόμη μάλιστα προγράμματα ψυχαγωγικά (τηλεοπτικές σειρές, ταινίες κλπ) είναι σε θέση να προβάλλουν τρόπους ζωής οι οποίοι, εφόσον η κριτική ικανότητα των μελών της οικογένειας δεν είναι ανεπτυγμένη, ανατρέπουν τους ρυθμούς της ζωής της οικογένειας. Συνακόλουθα, το καταναλωτικό πνεύμα που προωθούν τα Μέσα ιδιαίτερα με τη συνεχή προβολή μεγάλου αριθμού διαφημίσεων επηρεάζει καθοριστικά την οικογενειακή ατμόσφαιρα. Προωθεί συνεχώς τεχνητές ανάγκες για την αγορά "νέων" προϊόντων με αποτέλεσμα να εμφανίζονται αντιπαραθέσεις ανάμεσα στα μέλη αλλά και να διαγράφεται ο κίνδυνος μελλοντικών οικονομικών προβλημάτων από ανεξέλεγκτες αγορές. Στα παιδιά βέβαια αυτή η 68

επιρροή αποδεικνύεται ιδιαίτερα αρνητική αφού εθίζει από νεαρή ηλικία στην υιοθέτηση καταναλωτικής νοοτροπίας, η οποία δημιουργεί προβλήματα τόσο με τους γονείς τους όσο και ευρύτερα με την κοινωνικοποίησή τους. Αλλά και το διαδίκτυο δεν είναι απαλλαγμένο από συγκεκριμένες αρνητικές επιρροές

στον οικογενειακό χώρο. Εδώ, όμως τα παιδιά είναι περισσότερο από τους υπόλοιπους εκτεθειμένα στις απειλές αυτές. Η αφιέρωση μεγάλου καθημερινού χρόνου σε διαδικτυακές εφαρμογές, εκτός από τις προστριβές με τους γονείς τους, τους αποκόπτει σε μεγάλο βαθμό από τον πραγματικό κόσμο και τις ανάγκες του, "βυθίζοντάς" τους σε μία εικονική πραγματικότητα. Έτσι όμως σταδιακά δεν συμμετέχουν αλλά και ενδιαφέρονται όλο και λιγότερο για τα πράγματα της οικογένειας. Αμφισβητούν τις παραδοσιακές οικογενειακές σχέσεις, διαχειρίζονται τον χρόνο τους επιπόλαια, ενώ έρχονται σε επαφή με καταστάσεις όχι μόνο πρωτόγνωρες αλλά και κάποτε επικίνδυνες. Οι συγκρούσεις πλέον με τους γονείς είναι, σε ένα τέτοιο κλίμα, συχνές γεγονός το οποίο αλλοιώνει όχι μόνο τις διαπροσωπικές, οικογενειακές σχέσεις αλλά και δημιουργεί εντάσεις και προβλήματα με άσχημη, πολλές φορές, κατάληξη. Για όλους αυτούς τους λόγους το ελκυστικό αυτό τεχνολογικό μέσο, το διαδίκτυο, είναι απολύτως απαραίτητο να ελέγχεται από τα μεγαλύτερα, ωριμότερα μέλη της οικογένειας. Καταλήγοντας, σε έναν κόσμο στον οποίο το μεγαλύτερο αγαθό θεωρείται η πληροφορία, η οικογένεια δεν μπορεί να παραμένει έξω από τα μέσα που της την προσφέρουν. Για μία αρμονική όμως σχέση με τις πηγές της απαιτείται ο με κάθε τρόπο κριτικός έλεγχος και όχι η τυφλή αποδοχή όσων δελεαστικών μας προσφέρουν τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο. Πηγές: https://www.psychologynow.gr/ https://apothetirio.lib.uoi.gr http://repository.library.teiwest.gr ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΑΡΑΤΖΟΓΛΟΥ 69

ΑΝΗΛΙΚΗ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Η ανήλικη παραβατικότητα είναι ένα φαινόμενο που αφορά στο πιο ευάλωτο τμήμα του πληθυσμού, τα παιδιά και τους εφήβους και έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία και στην κοινωνική λειτουργικότητα του ανηλίκου. Στην παραβατικότητα των ανηλίκων η οικογένεια παίζει τον καθοριστικό ρόλο. Η κλασική εικόνα του ανήλικου παραβάτη από διαταραγμένη οικογένεια εξακολουθεί να δεσπόζει και σήμερα. Στην Ελλάδα, η έρευνα έχει δείξει ότι η ανήλικη παραβατικότητα είναι «ήπια» και συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με χρήση ναρκωτικών ουσιών, μαθησιακές δυσκολίες και προβλήματα ψυχικής υγείας. Οι σοβαρότερες μορφές παραβατικής συμπεριφοράς σχετίζονται με υψηλότερα επίπεδα ψυχοκοινωνικής και οικογενειακής δυσλειτουργίας. Οι τρεις συχνότεροι παράγοντες που χαρακτηρίζουν τους ανηλίκους παραβάτες είναι: α) να προέρχονται από μονογονεΪκή οικογένεια, β) να είναι περισσότερο εκτεθειμένοι σε βία στο σπίτι ή τον κοινωνικό τους περίγυρο, γ) να έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, δ) η σωματική ή συναισθηματική κακοποίηση/παραμέληση. Ιδιαίτερα μεγάλο ποσοστό, έως και 90%, των ανηλίκων που εμπλέκονται με την δικαιοσύνη έχουν κάποιου είδους τραυματική εμπειρία στη ζωή τους.

Βασικός λόγος που στη χώρα μας η ανήλικη παραβατικότητα είναι ακόμα περιορισμένη συγκριτικά με άλλες χώρες του δυτικού κόσμου είναι το γεγονός ότι η οικογένεια παραμένει ακόμα ένας θεσμός που δεν έχει διασπαστεί, αν και οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και υποστηρίζουν ότι η ελληνική οικογένεια αρχίζει να αλλάζει, ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα.

Οι τρόποι αντιμετώπισης της ανήλικης παραβατικότητας είναι οι παρακάτω:

1. Η Πολυσυστημική Θεραπεία: πρόκειται για ένα μοντέλο θεραπείας το οποίο στοχεύει στην ενδυνάμωση των γονέων ώστε εκείνοι να αποκτήσουν περισσότερες δεξιότητες για την αντιμετώπιση των σχετικών δυσκολιών και για τη διευκόλυνση της αλλαγής σε επίπεδο οικογένειας, συνομηλίκων, σχολείου και γειτονιάς.

2. Λειτουργική Οικογενειακή Θεραπεία: έχει αξιοποιηθεί με αποτελεσματικό τρόπο για την πρόληψη και τη θεραπεία λιγότερο σοβαρών συμπεριφορών παραβατικότητας και βίαιης συμπεριφοράς.

3. Αντιμετώπιση μέσω Ανάδοχης Φροντίδας: Πρόκειται για μια προσέγγιση που συστήνεται σε σοβαρότερες περιπτώσεις συμπεριφορών παραβατικότητας και βίαιης συμπεριφοράς. Διδάσκονται τεχνικές οριοθέτησης και θετικής ενίσχυσης της 70

κατάλληλης συμπεριφοράς, καθοδήγηση των εφήβων από επαρκείς ενήλικες, τεχνικές απομάκρυνσης από παραβατικούς συνομήλικους και τεχνικές γνωσιακής αναδόμησης. Το θεραπευτικό πρόγραμμα δίνει έμφαση στη δόμηση ενός υγιούς περιβάλλοντος διαβίωσης.

4. Η οικογένεια, οφείλει να ασχολείται με την ηθική διαπαιδαγώγηση των παιδιών και να μεταδίδει ηθικές αξίες και ορθά πρότυπα.

5. Το εκπαιδευτικό σύστημα, οφείλει εκτός από την μετάδοση γνώσεων να μεριμνά και για όξυνση της κριτικής ικανότητας των νέων και για την ηθική τους τελειοποίηση.

6. Το Κράτος φροντίζοντας να μειώσει τις αιτίες και τους παράγοντες που προκαλούν τη νεανική παραβατικότητα (μείωση ανεργίας, φτώχειας, αναλφαβητισμού, κοινωνικού αποκλεισμού, μορφών ρατσισμού), με την μετάδοση θετικών προτύπων από τους κρατικούς λειτουργούς και με τη διαμόρφωση μηχανισμών ανίχνευσης κακοποιημένων παιδιών.

7. ΜΜΕ: με την ευαισθητοποίηση και ενημέρωση της κοινής γνώμης και παροχή αξιόλογης παιδείας και ηθικών προτύπων.

Για να προληφθεί μια μελλοντική έξαρση της παραβατικότητας των ανηλίκων πρέπει –μεταξύ άλλων- να δοθούν περισσότερες ευκαιρίες στους νεότερους ανθρώπους , να επαναπροσδιοριστούν οι στόχοι της νέας γενιάς και να διασφαλιστούν τα μέσα για την επίτευξη τους, να αντιμετωπιστούν τα κοινωνικά προβλήματα, να στηριχθούν οι θεσμοί της οικογένειας και του σχολείου και να οικοδομηθεί μια κοινωνία συνοχής και αλληλεγγύης. Μια δίκαιη και ανοιχτή κοινωνία για όλους. Η σύνδεση με το μάθημα της κοινωνικής πολιτικής αγωγής και τις έννοιες του αυτοελέγχου, κοινωνικοποίησης και : Αυτοέλεγχος: Η ανήλικη παραβατικότητα συνδέεται με τον αυτοέλεγχο όταν σχετίζεται με τα όρια και την οριοθέτηση. Αυτό σημαίνει ότι η οικογένεια, κυρίως, αλλά και μόνοι μας, θέτουμε κάποια όρια και όταν τα παιδιά βρίσκονται σε σημείο που τα όρια αυτά μπορούν να ξεπεραστούν, εμπλέκεται ο αυτοέλεγχος που τα βοηθά να ακολουθήσουν τα όρια και τους κανόνες που έθεσαν. Κοινωνικοποίηση: Η έννοια της παραβατικότητας συνυφαίνεται διαλεκτικά, σε μία σχέση αντίφασης και αλληλεπίδρασης, με την έννοια της κοινωνικοποίησης, καθώς δεν προκύπτει ιστορικά κάποια μορφή κοινωνικής οργάνωσης, της οποίας η εσωτερική δυναμική να μην προσδιορίζεται από τις έννοιες αυτές. Ειδικότερα, η κοινωνικοποίηση αφορά και υπηρετεί τη συνοχή μιας κοινωνίας, με την προϋπόθεση ότι θα αποδεχτούν τους κανόνες, τις αξίες, τις αρχές και τις πρακτικές που διέπουν τη συγκεκριμένη 71

κοινωνική συμβίωση. Η ένταξη καθιστά τα άτομα μέλη συλλογικών κοινωνικών οντοτήτων, που αποτελούν τους φορείς κοινωνικοποίησης στο πλαίσιο των οποίων αυτά δραστηριοποιούνται ως κοινωνικά υποκείμενα. Ωστόσο, ορισμένοι από τους φορείς κοινωνικοποίησης γίνονται ταυτόχρονα και φορείς - παράγοντες παραβατικότητας Αντικείμενο πολυετούς μελέτης αποτέλεσαν τα στοιχεία εκείνα της κοινωνικοποίησης του ατόμου που κρίθηκαν καθοριστικά για την εξέλιξη μιας παραβατικής συμπεριφοράς. Σχολείο: Η παραβατικότητα στο σχολείο συνήθως συνδέεται με την ανικανότητα του παιδιού να συγκεντρωθεί και να αφιερωθεί στα μαθήματά του, με εκρήξεις θυμού και απροθυμία να υπακούσει στις εντολές του δασκάλου του. Για να χαρακτηριστεί μια συμπεριφορά παραβατική θα πρέπει να είναι επαναλαμβανόμενη για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και να δημιουργεί κάποια ένταση. Βέβαια ακόμη και η απόλυτη αδιαφορία και η άρνηση του παιδιού να συμμετάσχει σε δραστηριότητες στο σχολείο καθώς και η αντίδραση και πρόκληση προβλημάτων, ενώ γίνεται προσπάθεια από τον καθηγητή να τον εντάξει στο σύνολο. Εγκληματολογικές θεωρίες έχουν διαμορφώσει επιχειρήματα για το ότι η αποτυχία της παιδείας και ο χαμηλού επιπέδου δεσμός με το σχολείο παίζουν ένα ρόλο στη γέννηση της αντικοινωνικής συμπεριφοράς των ανηλίκων και οι σχολικές εμπειρίες συνιστούν μια προφανή πηγή επιδράσεων από το κοινωνικό περιβάλλον.

ΠΗΓΕΣ https://boro.gr http://ekpmpakogianni.gr https://ikee.lib.auth.gr http://repository.library.teiwest.gr

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ. ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΩΣ ΜΑΘΗΤΕΣ; Ευαισθητοποίηση είναι η διαδικασία παρακίνησης κάποιου με σκοπό να δείξει ευαισθησία σε κάποιο κοινωνικό πρόβλημα. Ποια όμως η σημασία αυτού και γιατί μας αφορά όλους; Αρχικά, η κοινωνική ευαισθητοποίηση αποτελεί ένα κρίσιμο κομμάτι του παζλ της εκπαίδευσης ενός ατόμου. Επιτρέπει σε έναν μαθητή να εξετάσει την προοπτική των άλλων ανθρώπων και να κατανοήσει τις ανάγκες τους. Βοηθά τα παιδιά να βελτιώσουν 72

τις κοινωνικές τους δεξιότητες αλληλεπιδρώντας με άτομα από διαφορετικές καταστάσεις. Ακόμα, οι κοινωνικά ευαισθητοποιημένοι μαθητές έχουν επίσης την ικανότητα να αναγνωρίσουν τις πληροφορίες που δέχονται και να τις χρησιμοποιήσουν αναλόγως ώστε να καλύψουν τις ανάγκες της κοινωνίας. Αυτό σημαίνει, πως με τις κατάλληλες γνώσεις θα μπορούσε ο καθένας μας να βοηθήσει στην εξάλειψη κοινωνικών προβλημάτων που κατακλύζουν την χώρα μας και όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Προβλήματα σημαντικά αποτελούν ο ρατσισμός, η πείνα, διακρίσεις σε διάφορους τομείς λόγω φύλου ή σεξουαλικότητας, η κλιματική αλλαγή κ.α. Επίσης, αφού είναι ήδη γνωστό στους περισσότερους ότι οι άνθρωποι συνήθως μιμούνται άλλους, η ευαισθητοποίηση είναι κάτι απαραίτητο για όλους και μία συμπεριφορά που πρέπει να μιμούμαστε. Και αυτό γιατί η ευαισθησία που θα δείξουμε για κάτι ή η παροχή βοήθειας λόγω της γνώσης που έχουμε για κάποιο θέμα, θα μας επιστραφεί σε μορφή συναισθημάτων όπως χαρά, ενθουσιασμό, ακόμα και ανακούφιση. Πώς μπορούμε όμως να γίνουμε ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι; Όλα ξεκινούν από την οικογένεια, έτσι, κάποιοι τρόποι για να βοηθήσουν οι γονείς ή οι κηδεμόνες κάποιου παιδιού είναι, πρώτον, ο κηδεμόνας να στέκεται ως ένα καλό παράδειγμα για το παιδί και συνεχίζει να εξελίσσεται και να προχωράει μαζί με την κοινωνία και τις νέες ιδέες που αυτή φέρνει. Δεύτερον, να το ενθαρρύνει να μάθει παραπάνω για την κοινωνία στην οποία μεγαλώνει, καθώς ένα μορφωμένο άτομο με πολλές γνώσεις, θα ανταπεξέλθει και θα προσαρμοστεί καλύτερα και ευκολότερα στις σύγχρονες απόψεις. Από την άλλη, στο σχολικό περιβάλλον, οι καθηγητές πρέπει να είναι το καλό παράδειγμα επίσης. Να συμβουλεύουν τους μαθητές για το τι είναι καλό να γίνεται και να τους ωθούν να μάθουν παραπάνω για τα κοινωνικά προβλήματα και πώς μπορούμε να τα λύσουμε . Ακόμα, θα μπορούσαν να γίνουν διάφορα προγράμματα με σκοπό την ενίσχυση της ευαισθητοποίησης στους μαθητές. Αυτό θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί και χωρίς την οργάνωση προγράμματος, αλλά απλά μέσα στην τάξη, με ανάγνωση κειμένων με το συγκεκριμένο θέμα ή και παρακολούθηση σχετικών ταινιών και βίντεο. Η κοινωνική ευαισθητοποίηση είναι κάτι για το οποίο πρέπει όλοι μας να ενημερωνόμαστε. Χωρίς γνώσεις για την ίδια μας την κοινωνία, είναι ανέφικτο να εξελιχθούμε σε σημείο που τα προβλήματα θα είναι μειωμένα στο ελάχιστο. Έτσι, ως μαθητές, πρέπει να συμβάλλουμε στο μέλλον της χώρας και του πλανήτη μας, με το να είμαστε ευαισθητοποιημένοι πολίτες. Μηνοβγίδη Ερμιόνη, Γ’3 πηγή: https://www.chrysalishigh.com/blog/importance-of-social-awareness-forstudents/

ΦΤΩΧΕΙΑ: ΜΙΑ ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟΥ Εάν αποπειραθεί κανείς να προσδιορίσει τον όρο φτώχεια θα αναφερθεί σε εκείνη την οικονομική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την απουσία επαρκών πόρων για την ικανοποίηση βασικών ανθρώπινων αναγκών. Παρατηρώντας τον χάρτη της παγκόσμιας φτώχειας μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι το μέγεθος αλλά και τα χαρακτηριστικά της διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Αυτή αποτελεί σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα μάλιστα σε μία εποχή η οποία θεωρείται ως η πλέον αναπτυγμένη και πολιτισμένη από όσες έχει γνωρίσει ο κόσμος. Η φτώχεια αποτελεί αναμφισβήτητα ένα σημαντικό παγκόσμιο πρόβλημα με έντονη κοινωνική διάσταση. Γι αυτό και θέλησα να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο θέμα. Στη συνέχεια θα μιλήσω και θα αναφερθώ αρχικά στη φτώχεια ως παγκόσμιο πρόβλημα και κατόπιν ξεχωριστά στις αιτίες, τις συνέπειες και τους τρόπους αντιμετώπισής της τόσο στο δυτικό όσο και στον τρίτο κόσμο. Η παρουσία της φτώχειας διαφοροποιεί σε σημαντικό βαθμό την κοινωνική ζωή όχι μόνο όσων την βιώνουν αλλά και γενικότερα του ευρύτερου συνόλου στο πλαίσιο του οποίου οι φτωχοί άνθρωποι λειτουργούν. Όταν σε μία κοινωνία-πόσο μάλλον στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο κόσμο-κάποιοι συνάνθρωποί μας στερούνται τα βασικά για την επιβίωσή τους, γίνεται αντιληπτό ότι διαταράσσεται η κοινωνική ζωή σε ευρεία κλίμακα. Θα μπορούσε μάλιστα ναι ισχυριστεί κανείς ότι τόσο η γενικότερη ανθρώπινη εξέλιξη όσο και το μέλλον του πολιτισμού μας απειλούνται άμεσα από τη διαιώνιση 74

του σημαντικού αυτού προβλήματος. Ωστόσο η μορφή που έχει η φτώχεια ως πρόβλημα στο δυτικό κόσμο διαφέρει σημαντικά από την αντίστοιχη των χωρών του τρίτου κόσμου.

Οι αιτίες, συνακόλουθα, του φαινομένου της φτώχειας διαφέρουν σημαντικά εάν κάποιος προσπαθήσει να τις αναζητήσει στο δυτικό κόσμο σε σχέση με αυτές που ευθύνονται για την φτώχεια στις τριτοκοσμικές χώρες. Στη Δύση οι ρίζες της φτώχειας εκτείνονται 250 χρόνια πριν, στην εποχή της βιομηχανικής επανάστασης. Κάποιες χώρες με έντονη βιομηχανική δραστηριότητα ανέπτυξαν σημαντικά το οικονομικό και το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων τους σε σχέση με άλλες. Επίσης χώρες της Δύσης οι οποίες παρέμειναν για μεγάλο χρονικό διάστημα προσκολλημένοι σε μία, κατά κύριο λόγο, αγροτική οικονομία. Οι τελευταίοι όμως εξαιτίας ποικίλων αντιξοοτήτων του τρόπου αυτού ζωής συχνά ήρθαν αντιμέτωποι με φαινόμενα φτώχειας. Και αργότερα όμως χώρες του δυτικού κόσμου αντιμετώπισαν αλλά και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν φαινόμενα φτώχειας. Οικονομικές κρίσεις που συχνά δοκιμάζουν δυτικές χώρες (και σχετίζονται κυρίως με οικονομικές επιλογές των ισχυρών) θεωρούνται βασικές αιτίες εμφάνισης αλλά και διατήρησης της φτώχειας στη σύγχρονή της μορφή. Το γεγονός όμως ότι στα περισσότερα δυτικά κράτη λειτουργούν δομές αλληλεγγύης αλλά και υπάρχει, έστω και σε μικρό βαθμό, κράτος πρόνοιας μετριάζουν τις επιπτώσεις της φτώχειας. Στη Δύση άνθρωποι φτωχοί σπάνια πεθαίνουν από ασιτία. Η επιβίωσή τους κατά κανόνα εξασφαλίζεται έστω και με αναξιοπρεπή ή οδυνηρό τρόπο.

Αναζητώντας κανείς κάποιες αιτίες φτώχειας στον τρίτο κόσμο εύκολα διαπιστώνει ότι αυτές σχετίζονται κατά κύριο λόγο με περιβαλλοντικούς αλλά και οικονομικοπολιτικούς παράγοντες. Η ανεπάρκεια ζωτικών πόρων (αποτέλεσμα συχνά έντονων περιβαλλοντικών διεργασιών) ευθύνεται για τον υποσιτισμό ή ακόμη και τον 75

θάνατο πολλών ανθρώπων και ειδικά παιδιών. Επιπρόσθετα, στις χώρες αυτές κατά κανόνα επικρατούν ανελεύθερα καθεστώτα τα οποία ενδιαφέρονται κυρίως για την λεηλασία του Εθνικού πλούτου και τον διαμοιρασμό του στα άτομα της εξουσίας παρά στον απλό λαό. Υπάρχουν λοιπόν διεφθαρμένα πολιτικά καθεστώτα τα οποία αδιαφορούν για κοινωνικές παροχές, δεν προωθούν την παιδεία και ουσιαστικά αφήνουν στην τύχη τους τις φτωχότερες ανθρώπινες ομάδες. Τέλος, η αδιαφορία του πολιτισμένου κόσμου για τα προβλήματα των χωρών του τρίτου κόσμου συμβάλλει με την σειρά της στη διόγκωση του φαινομένου της φτώχειας και δυσχεραίνει την εξεύρεση λύσεων.

Οι συνέπειες του οδυνηρού αυτού φαινομένου είναι πολλές και σημαντικές. Στο σύνολό τους αφορούν άμεσα ή έμμεσα την παγκόσμια ζωή. Μία από τις πλέον σημαντικές είναι η κατηγοριοποίηση των ανθρώπων σε προνομιούχους και μη. Είναι προσβολή για την ανθρωπότητα να υπάρχουν άνθρωποι δύο ή και τριών " ταχυτήτων", προνομιούχοι και μη. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την αναμφισβήτητη αρχή της ισότητας των ανθρώπων όσο και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Επίσης εξίσου επώδυνη συνέπεια για εκείνες τις κοινωνίες που έχουν στις τάξεις τους πολλούς φτωχοποιημένους ανθρώπους είναι και η αύξηση της εγκληματικότητας, όπως και φαινομένων κοινωνικής παθογένειας (ναρκωτικά, παιδική εκμετάλλευση, AIDS ,κλπ). Πάνω από όλα όμως η φτώχεια διαταράσσει, είτε στον τρίτο είτε στον δυτικό κόσμο την κοινωνική αρμονία αλλά και συλλογική ανάπτυξη. Ενδυναμώνει το μίσος των φτωχών απέναντι στους πλούσιους, τη ρατσιστική συμπεριφορά των ισχυρά οικονομικών απέναντι στους εξαθλιωμένους. Έτσι οι κοινωνικές αναταραχές ή και σε ακραίες περιπτώσεις οι πόλεμοι απειλούν να διαταράξουν την κοινωνική συνύπαρξη και πρόοδο.

Η σοβαρότητα της διατήρησης, αν όχι επέκτασης φαινομένων φτώχειας στον σύγχρονο κόσμο, φέρνει στο προσκήνιο την ανάγκη λύσης συγκεκριμένων μέτρων που θα μπορούσαν να δώσουν κάποια λύση στο έντονο αυτό ανθρώπινο πρόβλημα. Αρχικά, διεθνείς οργανισμοί, όπως είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Unicef, ο ΟΗΕ κλπ επιβάλλεται με συγκεκριμένες πολιτικές να προσπαθήσουν να περιορίσουν και, αν 76

είναι δυνατόν, να εξαλείψουν σε βάθος χρόνου το πρόβλημα. Αυτό σημαίνει ότι εκτός από την παροχή ισχυρής οικονομικής βοήθειας στις φτωχές ομάδες ανθρώπων, μπορούν να πιέσουν τις πολιτικές και οικονομικές ηγεσίες των χωρών τους να αλλάξουν τις πολιτικές τους και να εφαρμόσουν κοινωνική δικαιοσύνη. Παράλληλα τα ΜΜΕ επιβάλλεται να ξεκινήσουν σοβαρή εκστρατεία ενημέρωσης σε παγκόσμιο επίπεδο έτσι ώστε να ευαισθητοποιηθούν οι κυβερνήσεις αλλά και οι απλοί άνθρωποι απέναντι στο ανθρωπιστικό αυτό πρόβλημα. Δεν πρέπει, με τίποτε, εικόνες εξαθλιωμένων να παρουσιάζονται κυρίως εορταστικές περιόδους στις τηλεοπτικές οθόνες παροτρύνοντας τους ανθρώπους για ελεημοσύνες προσωρινού χαρακτήρα. Πάντως, πάνω από όλα, απαιτείται ο σύγχρονος άνθρωπος, και ειδικά ο πολιτισμένος, να ξανασκεφτεί τι είδους κόσμου επιθυμεί να δημιουργήσει. Καταλήγοντας, το πρόβλημα της φτώχειας δεν γνωρίζει ούτε χώρες, ούτε σύνορα, ούτε ιδεολογίες. Σε έναν κόσμο διαρκών ανακατατάξεων και αλλαγών μπορεί μεν να αλλάζει πρόσωπο όμως είναι υπαρκτό. Χρέος όλων είναι η με κάθε τρόπο συνεισφορά σε ένα διαρκή αγώνα για την ανακούφιση του προβλήματος με κάθε τρόπο. Πηγές: ●

http://users.auth.gr/~gtsiakal/p3keimena/orismos-poverty.htm ● https://el.wikipedia. ● https://unric.org/Δήμητρα Καρατζόγλου

ΠΟΣΟ ΩΦΕΛΙΜΗ Η ΜΗ ΩΦΕΛΙΜΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΩΣ ΜΕΣΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ; Αν σκεφτεί κανείς , η κοινωνική κριτική δεν είναι τίποτα άλλο από κριτική που γίνεται από ένα άτομο σε ένα άλλο είτε για να το ενθαρρύνει, θετική κριτική, είτε για να το διαπομπεύσει αποθαρρύνοντάς το , αρνητική κριτική.

Πιστεύω πως είναι ωφέλιμη η κοινωνική κριτική ως μέσο κοινωνικοποίησης καθώς μπορεί να αλλάξει την στάση κάποιου εποικοδομητικά. Βέβαια ο βαθμός στον οποίο η κοινωνική κριτική μπορεί να μας επηρεάσει πιστεύω εξαρτάται από τον χαρακτήρα του καθενός αλλά και από το ποιο πρόσωπο ασκεί την συγκεκριμένη κριτική. Επιπλέον, υπάρχει σημαντική διαφορά ανάμεσα στο αν εκφράζεται δημοσίως ή αν αναφέρεται κατ’ ιδίαν στο πρόσωπο του ατόμου που εμπλέκεται. Με τον πρώτο τρόπο το άτομο αυτό δεν έχει την ψυχραιμία να συγκρατήσει εύκολα τα συναισθήματα του, προκειμένου να πάρει μέρος αντικρούοντας ή δικαιολογώντας αυτήν τη στάση διότι θίγεται και απειλείται από έναν ενδεχόμενο διασυρμό. Με τον δεύτερο τρόπο το άτομο που του ασκείται η κριτική, έχει τον χρόνο να αναλογιστεί τις πράξεις του με καθαρό μυαλό, να τις αιτιολογήσει ή ακόμα και να ζητήσει συγγνώμη.

Η κοινωνική κριτική είναι ωφέλιμη όταν δεν στοχοποιεί και δεν ονοματίζει πρόσωπα αλλά θέτει θέματα τα οποία προβληματίζουν και απασχολούν την κοινωνία. Σκοπός της κοινωνικής κριτικής είναι η εύρεση της αιτίας, της συγκεκριμένης κοινωνικής 78

συμπεριφοράς αλλά και η αντιμετώπιση και πρόληψη τυχόν αρνητικών συνεπειών αυτής.Όλα αυτά επιτυγχάνονται με το διάλογο και τη σωστή παιδεία και πληροφόρηση που μαζί με μία συλλογική, καλόβουλη προσέγγιση και αίσθημα ευθύνης, θα δημιουργήσουν ένα ισχυρό εργαλείο κοινωνικοποίησης.

Επομένως, τα κίνητρα είναι εκείνα που θα βάλουν ετικέτα στην κοινωνική κριτική και οι προσθέσεις θα ορίσουν τον «προσανατολισμό» της, ως πρός την αξία της, μέσα στην ευρύτερη κοινωνία.

Πηγή: Βιβλίο Κ.Π.Α. (σελ. 42)

Έλενα Θεοδωρίδου Γ2

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΜΟΥ

-Νομικού Ελένη-Εισαγωγή Παλιότερα οι δρόμοι δεν είχαν ονόματα αφού οι πόλεις ήταν πολύ μικρές και οι κάτοικοι γνωρίζονταν μεταξύ τους. Αργότερα όμως ο πληθυσμός άρχισε να αυξάνεται και οι πόλεις να αναπτύσσονται, οπότε οι δρόμοι άρχισαν να παίρνουν ονόματα κυρίως από τοπωνύμια. Ύστερα βλέπουμε τους δρόμους να παίρνουν ονόματα σπουδαίων ανθρώπων από το χώρο της Πολιτικής, της Επιστήμης και των Καλών Τεχνών. Επιπλέον στο 20ο αιώνα βλέπουμε δρόμους να παίρνουν ονόματα ηρώων που αγωνίστηκαν για την πατρίδα. Ακόμα οι δρόμοι μπορούν να μετονομάζονται για να τιμούμε όχι μόνο κάποια πρόσωπα που έπαιξαν ρόλο παλαιότερα στην ιστορία του τόπου, αλλά και πρόσωπα της σύγχρονης ιστορίας. Επομένως, οι ονομασίες των δρόμων μας βοηθούν να ανακαλούμε στη μνήμη μας σπουδαία πρόσωπα και γεγονότα. -Η οδός μου Ο δρόμος που κατοικώ ονομάζεται «Ίωνος Δραγούμη», από τον Ίωνα Δραγούμη που υπήρξε, μία από τις εξέχουσες προσωπικότητες της Ελλάδας στην πολιτική και το διπλωματικό σώμα, στις αρχές του 20ου αιώνα.

-Πληροφορίες για τον Ίων Δραγούμη Ο Ίων Δραγούμης ήταν γιός του Στέφανου Δραγούμη, πολιτικού με μεγάλη σταδιοδρομία, και της Ελισάβετ Κοντογιάννη. Γεννήθηκε στην Αθήνα όπου σπούδασε Νομικά. Κατά το πόλεμο του 1897 κατατάχθηκε ως εθελοντής, ενώ η διπλωματική του καριέρα άρχισε το 1899. Το 1902 τοποθετήθηκε υποπρόξενος στο γενικό προξενείο 80

του Μοναστηρίου. Από αυτή την θέση οργάνωσε την άμυνα των κοινοτήτων της Δυτικής Μακεδονίας εναντίον των Βουλγάρων κομιτατζήδων, σε συνεργασία με τον πατέρα του και το γαμπρό του, Παύλο Μελά, κατά τη διάρκεια του μακεδονικού Αγώνα. Στη συνέχεια υπηρέτησε σε διάφορες διπλωματικές αποστολές (Κωνσταντινούπολη, Ρώμη, Λονδίνο), όπου διακρίθηκε για τις διαπραγματευτικές του ικανότητες. Πήρε μέρος στις επιτυχείς διαπραγματεύσεις για την παράδοση της Θεσσαλονίκης και ύψωσε με τα χέρια του την ελληνικά σημαία στο μητροπολιτικό μέγαρο. Εκτός από την πολιτική του δράση, έδειξε σπουδαία κοινωνική δράση, ενώ υπήρξε και ένθερμος υποστηρικτής της δημοτικής γλώσσας και λάτρης των γραμμάτων. Άφησε αξιόλογο λογοτεχνικό έργο, στο οποίο υπέγραφε με το ψευδώνυμο «΄Ιδας». Ο Ίων Δραγούμης ήταν πολιτικά τοποθετημένος στο αντιβενιζελικό στρατόπεδο και δολοφονήθηκε την 31η Ιουλίου του 1920,την ίδια μέρα που είχε γίνει απόπειρα δολοφονίας κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Παρίσι. Οι δολοφόνοι του ήταν παραστρατιωτικοί οπαδοί του Βενιζέλου, που θέλησαν να πάρουν εκδίκηση για την απόπειρα κατά του αρχηγού τους. Ο Βενιζέλος μόλις του ανήγγειλαν για την δολοφονία του Δραγούμη, αναφώνησε συγκλονισμένος: «Φρικτό! Φρικτό! Φρικτό!» και ύστερα έστειλε συλλυπητήριο τηλεγράφημα στο πατέρα του,Στέφανο Δραγούμη. -Η δική μου γνώμη και η άποψη μου για τον Ίωνα Δραγούμη Πιστεύω ότι ο Ίων Δραγούμης ήταν ένας ευφυής άνθρωπος, σπουδαίος διπλωμάτης και πολύ θαρραλέος. Έλεγε την άποψη του χωρίς φόβο και ποτέ δεν σταμάτησε να ελπίζει και να αγωνίζεται για την απελευθέρωση των υπόδουλων ελληνικών πληθυσμών. Ο θάνατός του ήταν πολύ στενάχωρο γεγονός και η γνώμη μου είναι ότι ήταν τρομερά άδικος. Μπορεί ο Δραγούμης να ήταν πολιτικά αντίπαλος του Βενιζέλου, σεβόταν όμως την άποψή του, και δεν είχε δείξει ποτέ σημάδια μίσους. Η στέρηση της ζωής ενός ανθρώπου, επειδή έχει διαφορετική άποψη, είναι πράξη απάνθρωπη. Ήταν και άδικη, καθώς ο Δραγούμης δεν είχε καμία σχέση με την απόπειρα δολοφονίας του Βενιζέλου, και επιπλέον του στέρησαν τη δυνατότητα υπεράσπισης και δίκαιης δίκης. Ουσιαστικά δολοφονήθηκε ένας αθώος άνθρωπος, που πρόσφερε τόσα για τη χώρα μας στη Νεότερή της Ιστορία.

Βιβλιογραφία/πηγές: 1. Εγκυκλοπαίδεια «Επιστήμη και Ζωή», τόμος 5, σελ.40 2. Πρώτο Θέμα, ηλεκτρονική έκδοση, Μιχάλης Στούκας: «Η δολοφονία εκτέλεση του Ίωνα Δραγούμη», 14/07/2019 3. https://www.slideshare.net/sotefas/ss-54604948

ΧΡΗΣΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ~Νομικού Ελένη~

-Εισαγωγή Σε κάθε στιγμή της ιστορίας, πολλοί άνθρωποι έχουν κάνει χρήση ναρκωτικών για να επηρεάσουν την διάθεσή τους. Δεν ήταν, όμως, πάντα τόσο συνηθισμένη η χρήση τους. Αρχικά τα χρησιμοποιούσαν για τελετουργίες , μαγείες και για θεραπείες, αλλά μετά την βιομηχανική επανάσταση στη Δύση, τα ναρκωτικά άρχισαν να παίρνουν χαρακτήρα κοινωνικό. Σήμερα όλο και πιο συχνά ακούμε στις ειδήσεις για παράνομο εμπόριο ναρκωτικών και για τη εξάρτηση που έχουν μερικοί άνθρωποι στα ναρκωτικά, και αναρωτιέσαι πώς έχει γίνει τόσο δημοφιλής η χρήση ναρκωτικών και γιατί οι άνθρωποι πρέπει να εξαρτώνται από αυτά. -Τί είναι τα ναρκωτικά; Τα ναρκωτικά είναι ουσίες φυτικής προέλευσης, που έχουν κατασταλτική[1] δράση πάνω στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Ανάλογα με την προέλευση και τη δράση τους, ταξινομούνται στις παρακάτω κατηγορίες: α) Αλκαλοειδή του οπίου, προκαλούν ελάττωση της αισθητικότητας, ύπνο και, σε μεγάλες δόσεις , απώλεια της συνείδησης πχ. μορφίνη, ηρωίνη, παπαβερίνη κ.λπ. β) Αλκαλοειδή της μπελαντόνα της ατρόπου, προκαλούν 82

παραισθήσεις και παραλήρημα πχ. ατροπίνη, σκοπολαμίνη κ.λπ. γ) Κανναβινοειδείς ουσίες, προκαλούν μέθη, ευφορία[2] και παραισθήσεις πχ. μαριχουάνα ή χασίς δ) L.S.D. , προκαλεί συμπτώματα ανάλογα με την σχιζοφρένεια Τα ναρκωτικά σε μικρές δόσεις (θεραπευτικές) έχουν αναλγητική[3] και υπνωτική ενέργεια, με αποτέλεσμα να ανακουφίζουν από τους ισχυρούς πόνους (πόνος καρκίνου). Σε μεγάλες δόσεις όμως προκαλούν κώμα και πολλές φορές οδηγούν ακόμα και στο θάνατο. Επίσης, η συχνή χρήση τους προκαλεί εθισμό και τοξικομανία[4]

-Γιατί οι άνθρωποι κάνουν χρήση ναρκωτικών; Οι άνθρωποι παίρνουν ναρκωτικά γιατί θέλουν να αλλάξουν κάτι στη ζωή τους, νομίζουν ότι τα ναρκωτικά είναι η λύση. Οι πιο γνωστοί λόγοι που ανέφεραν οι νέοι που κατανάλωσαν ναρκωτικά είναι: ● ● ● ● ● ●

Για να μοιάσουν με τους υπόλοιπους Για να ξεφύγουν ή να χαλαρώσουν Επειδή βαριόντουσαν Επειδή τους έκανε να μοιάζουν πιο ώριμοι Για να κάνουν την επανάστασή τους Για να πειραματιστούν

-Αντιμετώπιση του εθισμού Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι για την αντιμετώπιση του εθισμού. Ανάλογα με τις ανάγκες τους, οι ασθενείς ακολουθούν την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Η θεραπεία τούς επιτρέπει να αντιμετωπίζουν το πρόβλημά τους και να μπορούν να έχουν μια κανονική και παραγωγική ζωή. Οι θεραπευτικές κοινότητες είναι πολύ καλά οργανωμένα προγράμματα αντιμετώπισης στα οποία οι ασθενείς διαμένουν σε οικιστικές μονάδες από 6 έως 12 μήνες. Οι ασθενείς που συμμετέχουν, είναι αυτοί που έχουν ένα σχετικά μακροχρόνιο ιστορικό εξάρτησης από ναρκωτικά ή έχουν εμπλακεί σε εγκληματικές δραστηριότητες, λόγω χρήσης ναρκωτικών, ή παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία τους στην κοινωνία. Ο στόχος στις θεραπευτικές κοινότητες είναι η

επανένταξη[5] των ασθενών στην κοινωνία, χωρίς να υπάρχει εξάρτηση από ναρκωτικά και σχέση με παράνομες ή εγκληματικές δραστηριότητες.

Η ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΕΕ/ ΠΗΓΗ: EMCDDA

-Στη Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) και στην Ελλάδα ⮚ Ευρωπαϊκή Ένωση: Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, σχεδόν 96 εκατομμύρια ενήλικες στην ΕΕ (ηλικίας 15-64 ετών) έχουν κάνει χρήση κάποιας παράνομης ναρκωτικής ουσίας στη ζωή τους, ενώ εκτιμάται ότι 1,2 εκατομμύρια άτομα υποβάλλονται κάθε χρόνο σε θεραπεία για χρήση παράνομων ναρκωτικών ουσιών. Το 2018 εντοπίστηκαν για πρώτη φορά στην ΕΕ 55 νέες ψυχοδραστικές ουσίες, ανεβάζοντας σε 730 τον συνολικό αριθμό των ουσιών που παρακολουθούσε ο Οργανισμός.

⮚ Ελλάδα Τα στοιχεία δείχνουν ότι χρήση οπιοειδών το 2017 έκαναν 1,8-2,5 άτομα ανά 1.000 κατοίκους, ενώ σε θεραπεία υποκατάστασης βρίσκονται 9.388 άτομα. Σε ό,τι αφορά την κοκαΐνη (τελευταία διαθέσιμα στοιχεία από το 2015) το 1,3% των ενηλίκων (1564) έχουν κάνει χρήση έστω μία φορά σε όλη τη ζωή τους, το 0,6% των νεαρών ενηλίκων (15-34) έστω μία φορά τον τελευταίο χρόνο και το 1% των μαθητών (15-16) μία φορά σε όλη τη διάρκεια ζωής. Σε θεραπεία υποβλήθηκαν 345 άτομα. Το πιο δημοφιλές ναρκωτικό στην Ελλάδα είναι χωρίς αμφιβολία η κάνναβη, καθώς (με στοιχεία του 2015) το 11% των ενηλίκων (15-64) έχουν κάνει χρήση έστω μία φορά σε όλη τη ζωή τους, το 4,5% των νεαρών ενηλίκων (15-34) έστω μία φορά τον 84

τελευταίο χρόνο και το 9% των μαθητών (15-16) μία φορά σε όλη τη διάρκεια ζωής. Σε θεραπεία υποβλήθηκαν 1.148 άτομα.

Λεξιλόγιο Κατασταλτικός-ή-ό [1]: για κτ. του οποίου η χρησιμοποίηση ή η εφαρμογή έχει σκοπό την καταστολή. H διάδοση των ναρκωτικών δεν αντιμετωπίζεται μόνο με κατασταλτικά μέτρα, αλλά και με τη σωστή διαπαιδαγώγηση των νέων. Κατασταλτικά ΕΠIΡΡ: H αστυνομία δρα ~, όχι προληπτικά.

Ευφορία [2]: συναίσθημα μεγάλης ψυχικής ευεξίας, ψυχική ευφορία H αρχική αισιοδοξία και ~ έδωσε αργότερα τη θέση της στην περίσκεψη και στη δυσαρέσκεια. Όταν πίνει κρασί νιώθει ~. || (ψυχιατρ.) υπερβολικό συναίσθημα ψυχικής και σωματικής ευεξίας, που προκαλείται από διάφορες ψυχικές ασθένειες ή από ναρκωτικές ουσίες: Βρίσκεται σε κατάσταση ευφορίας.

Αναλγητικός-ή-ό [3]: για ουσία που έχει την ιδιότητα να μετριάζει ή να παύει τον πόνο: Ορισμένα φυτά περιέχουν αναλγητικές ουσίες / έχουν αναλγητικές ιδιότητες.

Τοξικομανία [4]: νοσηρή κατάσταση που προκαλείται από την παρατεταμένη χρήση τοξικών ουσιών και που χαρακτηρίζεται από τον εθισμό του οργανισμού στις παραπάνω ουσίες.

-Πηγες ● ●

https://www.imerodromos.gr Εγκυκλοπαίδεια: Επιστήμη & Ζωή* Τόμος δέκατος τέταρτος* εκδ. Χατζηϊακώβου Α.Ε ● https://www.medlook.net. ● https://www.notodrugs.gr/drugfacts/synthetic/the-truth-about-drugs.html ● https://www.vice.com/el/article

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ : ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ

Με αφορμή τη δολοφονία ενός Αφροαμερικανού από έναν αστυνομικό, που συνέβη πρόσφατα στις Η.Π.Α., θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα κοινωνικό φαινόμενο που στις μέρες μας παρουσιάζει έξαρση, την υποτιμητική και κάποιες φορές επιθετική στάση απέναντι σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται από αρκετούς μια τάση να περιθωριοποιούν και να απομονώνουν ανθρώπους που παρουσιάζουν διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτούς. Τους αποκλείουν από ορισμένα επαγγέλματα, τους εκμεταλλεύονται και συχνά ασκούν βία εναντίον τους. Ποια όμως είναι τα αίτια τέτοιων συμπεριφορών; Γενικά, οι άνθρωποι συνηθίζουν να αντιμετωπίζουν με ρατσιστική διάθεση αντικειμενικά χαρακτηριστικά που με την πρώτη ματιά τούς διαφοροποιούν από τους άλλους ανθρώπους. Με άλλα λόγια αντιμετωπίζουν ρατσιστικά τη διαφορετικότητα. Επιπλέον, υπάρχει μία μερίδα ατόμων που, προκειμένου να καλύψουν τις δικές τους ανεπάρκειες, υποβιβάζουν τους άλλους, ώστε να υπερυψωθούν οι ίδιοι και να φαίνονται ανώτεροι. Ικανοποιούν έτσι την έμφυτη τάση τους να ξεχωρίζουν. Ιδιαίτερα στην εποχή μας, ένας σημαντικός λόγος, κατά τη γνώμη μου, είναι τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα. Ο σημερινός άνθρωπος αποδίδει ευθύνες για την οικονομική κρίση, την ανεργία, τη φτώχεια και την αύξηση της εγκληματικότητας στις συνεχείς μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές από τις υπανάπτυκτες χώρες προς τις ανεπτυγμένες. Έτσι, τους αντιμετωπίζει με εχθρική διάθεση. Τέλος, δεν πρέπει να παραλείψουμε ότι ακόμη και σήμερα επικρατούν στερεότυπα και προκαταλήψεις ριζωμένες στην ανθρώπινη συνείδηση, αλλά και έχθρες του παρελθόντος που ευνοούν τις ρατσιστικές συμπεριφορές.

Δυστυχώς, αυτές οι ενέργειες έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην κοινωνία. Αρχικά, υπονομεύεται η ειρηνική συμβίωση των πολιτών και απειλείται η συνοχή μιας κοινωνίας, καθώς μπορεί να προκαλέσουν βίαιες αντιδράσεις και εγκληματικές ενέργειες. Οι συμπεριφορές αυτές είναι αντίθετες με ηθικές αξίες, για παράδειγμα την αγάπη, τον αλληλοσεβασμό, την αλληλεγγύη, και καταπατούν τις δημοκρατικές αρχές, όπως την ισότητα, τη δικαιοσύνη και την ελευθερία. Επιπροσθέτως, απορρίπτοντας και απομονώνοντας ένα μεγάλο σύνολο ανθρώπων ίσως η κοινωνία να χάσει ένα ικανό δυναμικό που μπορεί να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο και να συμβάλλει στην ανάπτυξή του. Συνέπειες όμως υπάρχουν και στην παγκόσμια κοινωνία, καθώς υπονομεύονται οι ειρηνικές σχέσεις μεταξύ των εθνών. Ο ρατσισμός οδηγεί σε συγκρούσεις, εχθρότητες ακόμη και σε πολέμους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος που στηρίχθηκε στην αντίληψη του Χίτλερ, ότι η Αρία φυλή, στην οποία ανήκε και ο ίδιος, ήταν ανώτερη από όλες τις άλλες. Συμπερασματικά, το φαινόμενο έξαρσης του ρατσισμού δείχνει πως το πρόβλημα παραμένει επίκαιρο και τονίζει την επιτακτική ανάγκη να συμβάλλουμε όλοι, ώστε να εξαλειφθεί ή τουλάχιστον να αμβλυνθεί, ώστε να μπορούμε να οραματιζόμαστε έναν κόσμο απαλλαγμένο από διακρίσεις και αδικίες.

ΠΙΤΡΟΠΑΚΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Γ5

Μαθητές που συμμετείχαν: Α τάξη

Γ τάξη

Τοπάλογλου Παναγιώτα

Καρατζόγλου Δήμητρα

Κομματίδης Ευθύμης και Μακρής Βασίλης

Θεοδωρίδου Ελένη

Μαλλίνη Αργυρή

Νομικού Ελένη

Κουδούνης Γιάννης

Μπούντα Ζωή

Λαζαρίδης Χάρης

Συλαίου Ελευθερία

Καστανιώτη Ράνια

Χριστοφόρη Έλενα

Κουλλόγλου Δήμητρα

Πιτροπάκη Παρασκευή

Κυριακού Έλενα , Καραμήτσιος Γιάννης Κουκουναρίδου Δέσποινα Μαλλίνη Αργυρή Εκπαιδευτικοί που συμμετείχαν: Μπάκουλη Βασιλική - Μπινίκος ΝίκοςΠαπαχατζοπούλου Κων/νιά Επιμέλεια κειμένων : Παπαχατζοπούλου Κων/νιά Επιμέλεια ηλεκτρονικής εφημερίδας : Μπινίκος Νίκος