Μ έΝΓΚΕΛΕ
όνειρο για δύο πρόσωπα σε ένα βαγόνι
Μ: (Την κόβει.) Είσαι να πούμε την αλήθεια και οι δύο; Ε: Εγώ δεν έχω να κρύψω τίποτε… Μ: Αν είσαι, είμαι… Ε: (Εκνευρισμένη.) Στο ξαναλέω, εγώ δεν έχω να κρύψω τίποτε… Μ: Το τραγούδι Youkali… Ε: Τι με αυτό; Μ: Το άκουγε κάθε βράδυ… Αν δεν της το έβαζα, δεν μπορούσε να κοιμηθεί… Ε: Ποια; Μ: Και με έβαζε να της εξηγήσω τα λόγια… Ε: Ποια σε έβαζε να της εξηγήσεις; Μ: Κι έπειτα με ρωτούσε τι θα πει Youkali… Ε: (Εκνευρισμένη.) Ποια; Μ: Κοιμότανε πάντα προτού τελειώσω… Προτού της πω πως το Youkali είμαστε οι δυο μας… Αυτό που ζούμε… Ε: (Ακόμη πιο εκνευρισμένη.) Θα μου πεις ποια; Μ: Πως το Youkali είμαστε εμείς… Ε: (Ξεσπάει φωνάζοντας.) Θα μου πεις πο ι α ; Μ: Στην αγκαλιά της, η Ρουθ ήτανε κοιμισμένη από ώρα… Ε: (Αλλάζοντας ύφος.) Αυτό είναι φτηνό… Πολύ φτηνό… Μ: Κοιμόντανε πράγματι αγκαλιασμένες – όπως τα περισσότερα από τα δίδυμα… Και τα πρόσωπά τους τόσο κοντά… 113