β α γ γ έ λ η ς
χ α τ ζ η γ ι α ν ν ί δ η ς
ΝΟΡΑ: Ε, λοιπόν νομίζω ότι καθόλου δεν έχεις καταλάβει τι είχα στο μυαλό μου. ΕΝΤΑ: Κάνεις λάθος. ΝΟΡΑ: Ωραία, λοιπόν, τότε απάντησέ μου κατευθείαν. ΕΝΤΑ: Την ξέρεις την απάντηση. ΝΟΡΑ: Α ναι, αυτό είναι αλήθεια, γνωρίζω πολύ καλά την βρομοαπάντησή σου. ΕΝΤΑ: Δε χρειάζεται λοιπόν ν’ ανοίξω το στόμα μου ούτε εγώ. (Παύση.) ΝΟΡΑ: Ας κάνουμε τότε κάτι άλλο. ΕΝΤΑ: Τι; ΝΟΡΑ: Ας προσποιηθούμε. Θα κάνεις πως δεν ξέρεις τι θέλω να πω, θα το ακούσεις, θα απαντήσεις, κι εγώ θα κάνω πως δεν είχα φανταστεί ποτέ την απάντησή σου. ΕΝΤΑ: Ποιος ο λόγος; ΝΟΡΑ: Για να ειπωθούν οι λέξεις. ΕΝΤΑ: Ναι, οι λέξεις πρέπει να αρθρώνονται. ΝΟΡΑ: Είναι αλλιώς όταν λέγονται τα πράγματα με τις λέξεις. ΕΝΤΑ: Ναι, ναι. Έχουν τη δική τους δύναμη. ΝΟΡΑ: Είμαστε σύμφωνες άρα. ΕΝΤΑ: Ναι, ξεκίνα. Ή, μάλλον, συνέχισε. ΝΟΡΑ: Πώς είχα αρχίσει; ΕΝΤΑ: «Στο κάτω κάτω.» 34