2. Historia

Podsumowanie Największy rozwój w Kędzierzynie-Koźlu nastąpił w Fazie IV. kiedy dzięki likwidacji fortyfikacji, miasto mogło zacząć dalej się rozwijać. Przyczyniły się do tego również otwracie nowych fabryk i ośrodków przemysłowych, co zaczęło napędzać gospodarkę. Wzrosła w tym czasie liczba ludności i powstały osiedla robotninczne na Blachowni i Azotach lokujące robotników i ich rodziny. Kędzierzyn zaczął się rowzwijać dzięki powstaniu lini kolejowej, oraz Kanału Kłodnickiego. Koźle zyskało port, o znaczeniu krajowym i europejckim.

W kolejnej fazie nastąpiło połączenie 4 ośrodków miejskich, oraz okolicznych terenów i wsi w jeden ośrodek Kędzierzyn-Koźle. W miarę upływu czasu port w Koźlu tracił na znaczeniu, to samo działo się z ośrodkami przemysłwowymi, co powoli zaczęło powodować wyludnianie się miasta oraz utratę znaczenia gospodarczego w regionie.

W ostatnich latach Kędzierzyn-Koźle nie doświadczył większych punktów zwrotnych w gospodarce i kulturze. Zakłady chemiczne w Azotach i Blachowni pozostają największymi pracodawcami w regionie do dziś, dzięki czemu miasto utrzymuje poziom stagnacji. Jendoczenie powstanie linii kolejowej dało możliwość mieszkańcom na przesiedlenia do innych miejscowości, którę wydają się dla nich bardziej atrakcyjne. Brak możliwości rozwoju dla młodzieży, oraz atrakcyjnych miejsc pracy i niska oferta kulturalna prowadzi bezpośrednio do wyludniania się miasta. W tym momencie nic nie zapowiada aby miało się to zmienić.

Koźle mocno wyróżnia się na tle innych osiedli kędzierzyna jako mocno nacechowane dziedzictwem kulturowym i hitorycznym. Jest jednym z najstarszych osad na terenach Polski, jednakowoż nie kultywuje aktywnie tych tradycji. Wartości kulturowe i historyczne terenu nie wpływają aktywnie na życie mieszkanów, ani nie sprawiają iż miasto to wydaje się być bardziej atrakcyjne do życia bądz zwiedzania.

3. Struktura fizyczna

4. Krajobraz miasta

4.1. Metoda “Krzywej wrażeń”

Kazimierza Wejcherta

Krajobraz miejski przeanalizowaliśmy również metodą krzywej wrażeń. Ocena przeprowadzona jest z perspektywy dwóch osób, w tym mnie. Wybraliśmy się na spacer wzdłóż najważniejszej arterii Kędzierzyna-Koźla, wzdłóż ul. Kozielskiej oraz Aleji Jana Pawła II. Jako mieszkańcy tego miasta mieliśmy różne odciucia względem przestrzenii, zależnie od osiedla przez które przechodziliśmy, mając z niego wspomnienia np. z dzieciństwa. Mimo wszystko na wykresie możemy zaobserwować pewną spójność naszych wrażeń. Nasze bardzo subiektywne oceny, są zbliżone. Wnioskować z tego można że pewne uniwersalne cechy krajobrazu, wpływają na dobre, bądź złe samopoczucie w przestrzeni. Największe wartości osiągają tereny które posiadają dużo zadbanej zieleni, są intensywnie użytkowane przez mieszkańców oraz mają czytelną strukturę. Najniższą ocenę dostało od nas piesze przejście przez wiadukt kolejowy, który mimo namalowanych kwiatków na ścianach jest przestrzenią ciasną, bardzo chałaśliwą, ciemną i nie budzącą bezpeczeństwa. A innej drogi niż przez ten wiadukt nie ma.

4.2. 5 kryteriów Kevina Lyncha