Różaniec

ab p Grzegorz R YŚ

RÓŻA NIEC WY D A NI E D RU G I E

Wy daw n i c tw o Z n ak Kr ak ów

projekt okładki adam Gutkowski goodkowskydesign.com redakcja Katarzyna węglarczyk Korekta Barbara Gąsiorowska jadwiga Grellowa Katarzyna Onderka

copyright © by abp Grzegorz ryś © copyright for this edition by siw znak sp. z o.o., 2021

isBn 978­83­20­6311­6

Książki z dobrej strony: www.znak.com.pl więcej o naszych autorach i książkach: www.wydawnictwoznak.pl społeczny instytut wydawniczy znak, 30­105 Kraków, ul. Kościuszki 37 Dział sprzedaży: tel. 12 61 99 569, e­mail: czytelnicy@znak.com.pl wydanie ii, Kraków 2021. printed in eu

t aj e mn ice

RADOSNE

Tajemnica pierwsza:

Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą”.

Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida.

Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”. Anioł Jej odpowiedział: 9

Tajemnice radosne

„Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym.

A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!”. Wtedy odszedł od Niej anioł. Łk 1, 26–38

Jestem przekonany, że opis Zwiastowania to naj­ piękniejszy tekst o wierze. Mówi on, że spotka­ nie z Bogiem zaczyna się od tego, iż Bóg posy­ ła do nas słowo. Bóg wypowiada słowo do mnie.

Słowo, które słyszymy od Boga, stawia nas przed rzeczy wistością, która nam się w ydaje niemożliwa.

Ale ona jest możliwa, bo jest nam obiecana.

10

Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Dokąd tego nie ma – jeszcze się nic nie dzieje.

To jeszcze mało: czytać Pismo Święte. Można czytać Pismo tak, jak się czyta gazetę. Istotne pytanie nie dotyczy tego, czy czytam, tylko czy czytam w poczuciu, że to jest ż y w e słowo.

Czy przyjmuję je jako w tej chwili wypowiedzia­ ne do mnie? Dopiero kiedy tak słowo do mnie przychodzi, zaczyna się cała przygoda wiary.

Słowo mówi, że Dziewica pocznie Syna. Wie­ rzycie w to? Przecież takie rzeczy się nie zdarzają!

Jest taka rzeczywistość w słowie Bożym, że kie­ dy przed nim stajemy, to mamy poczucie: to jest niemożliwe!

Nie zapomnę, jak będąc jeszcze w semina­ rium duchownym, przeczytałem u Jana Pawła II, że życie według przykazań jest dla człowieka niemoż­liwe. Mocno mnie to poruszyło. Przepra­ szam, to po co my się w to w ogóle bawimy? Ale to jest prawda: życie według przykazań przekra­ cza możliwości ludzkie!

Oczywiście nie powiem nikomu z was, jaki fragment słowa Bożego jest dla was niemożliwy do spełnienia. Sami o tym pomyślcie.

11

Tajemnice radosne

Gdy słowo, które słyszymy, wzbudza w nas tylko tę reakcję – „Niemożliwe!” – to jest pora na przejście do następnego momentu w tej histo­ rii, i on jest najważniejszy.

Otóż Pan Bóg nie wymaga od Maryi, żeby ona poczęła to dziecko, lecz jej o b i e c u j e, że pocznie syna. Że to się może w Jej życiu stać.

Normalnie to się nie dzieje. A Pan Bóg mówi: to ci się stanie. Pan Bóg nie wymaga od Abrahama, żeby stanął na rzęsach i z niepłodną żoną miał dziecko, mając lat sto. Pan Bóg nie robi z sie­ bie wariata. Ale o b i e c u j e Abrahamowi, że to się stanie. Najważniejsze słowo w wierze to jest o b i e t n i c a. To jest klucz do wiary. Co wam Pan Bóg obiecał? Wiecie?

Może ci się stać. To, co uważasz za absolut­ nie niemożliwe, może ci się stać rzeczywistością.

Zrozumieć to – znaczy zrozumieć, o co chodzi w wierze. Słowo, które słyszymy od Boga, stawia nas przed rzeczywistością, która nam się wydaje niemożliwa. Jednak jest możliwa, bo jest nam obiecana. Nie wymagana. Obiecana. Może ci się stać. Chcesz?

12

Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Odpowiedź na to pytanie to najważniej­ sza rzecz, jaką musicie zrobić w tym procesie.

Chcesz? Pół życia może upłynąć, aż się człowiek zdecyduje. Nie czujemy, że to jest moment klu­ czowy: decyzja, która jest pozostawiona człowie­ kowi. Bez tej decyzji nic się nie wydarzy.

Maryja mówi – to jest Jej najpiękniejsza mod­ litwa: „Oto ja, służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa”. To nie jest modlit­ wa: „OK, bierzemy się do roboty”. Ona się nie bierze do żadnej roboty! Ona mówi: niech mi się stanie. Mówi: zrób to. Obiecujesz? To zrób.

Jestem otwarta.

Człowiek podejmuje decyzję – i dzieje się coś niesamowitego. Ale jak nie powiesz Bogu: chcę, nie wydarzy się.

Tajemnica druga:

Nawiedzenie świętej Elżbiety

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie.

Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana”.

Wtedy Maryja rzekła: „Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.

17

Tajemnice radosne

Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej.

Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest Jego imię – a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go boją.

On przejawia moc ramienia swego, rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich.

Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych.

Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia.

Ujął się za sługą swoim, Izraelem, pomny na miłosierdzie swoje – jak przyobiecał naszym ojcom – na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki”.

Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu. Łk 1, 39–56

18

Nawiedzenie świętej Elżbiety

Maryja mówi o sobie, że jest służebnicą, a do­ słownie tłumacząc z greckiego tekstu, jest n i e­ w o l n i c ą. Pewnie, że „służebnica” brzmi lepiej.

Ale Maryja mówi wyraźnie: „niewolnica”. „Wej­ rzał na moje upokorzenie”. Nie mówi, że ma w sobie wielkość sama z siebie, tylko że Bóg ją wywyższa z upokorzenia dzięki Synowi, którego otrzymała od Boga. Cała Jej wielkość jest w Nim, nie bierze się z Niej samej – to jest wyznanie Ma­ ryi. Jest już zapatrzona w swojego Syna.

Jej wielkość jest w tej samej logice co wielkość Jezusa. Jezus Chrystus – Pan, nauczyciel – sam o sobie mówi: jestem między wami jako ten, kto służy. Święty Paweł w Liście do Filipian mówi, że Jezus, Syn Boga, „przyjął postać sługi”. Tam jest znowu słowo dulos – niewolnik, to samo, które zostało użyte w stosunku do Maryi (dule – nie­ wolnica). W języku greckim jest inne słowo, któ­ re opisuje sługę: diakonos – ten, kto posługuje, ale z własnej woli, ma też dzięki temu tytuł do ja­ kiejś zapłaty, do wdzięczności ze strony ludzi. Tak, diakon owszem, ale niewolnik nie. O tym Pan Jezus mówi bardzo mocno w Ewangelii według 19

Tajemnice radosne

świętego Łukasza: „Tak i wy, kiedy wykonacie wszystko, co do was należało, mówcie: jesteśmy słudzy nieużyteczni, zrobiliśmy tylko to, co na­ leżało zrobić”. W oryginale jest mocniej – Jezus mówi: „Jesteś­my niewolnikami niekoniecznymi”.

Niekonieczni jesteśmy!

To niesamowita pokusa: myśleć o sobie, że jes­ teś konieczny, że bez ciebie Kościół nie będzie istniał. Wszyscy powinni widzieć tę koniecz­ ność twojego bycia tu i teraz, i twojej posługi Królewska godność nie polega na tym, że kimś rządzisz, tylko na tym, że masz władzę nad sobą.

Możesz komuś siebie dać.

tu i teraz. Jezus mówi: nie. Mówcie o sobie: je­ steśmy niewolnikami niekoniecznymi. Wie­ cie, kto tak postępuje? Ktoś, kto widzi, że całe dobro, jakie spełnia, tak naprawdę nie daje mu tytułu do niczego, to jest ktoś a b s o l u t n i e b e z i n t e r e s o w n y.

20

Nawiedzenie świętej Elżbiety

Królewska godność, którą mamy od chrztu, nie polega na tym, że kimś rządzisz, tylko na tym, że masz władzę nad sobą. Że trzymasz się we własnych dłoniach. Że nadajesz swojemu życiu sens, nadajesz mu kierunek. Możesz komuś siebie dać. Możesz dać siebie Bogu, możesz dać siebie bliźnim. Możesz dać siebie swojej żonie, swojemu mężowi, swoim dzieciom. Królewska godność to jest królewska wolność, a paradoks polega na tym, że wolni są ci, którzy mówią o so­ bie: jestem niewolnikiem. Niewolnikiem nieko­ niecznym. Bo to właśnie ci ludzie mają w so­ bie wolność absolutną: i w stosunku do innych, i w stosunku do siebie, i w stosun­ku do opinii na swój temat…

Wiemy dobrze, bo znamy samych siebie: to jest wolność, którą w człowieku sprawia Duch Święty. Pewnie nikt z nas sam z siebie nie jest w stanie jej wypracować. To nasze przekonanie, że jesteśmy konieczni, jest w nas zbyt mocne.

Duchu Święty, uczyń ze mną to samo, co uczyniłeś w Jezusie z Nazaretu i w Jego Matce.

Uczyń mnie tak wolnym człowiekiem!

Spis tr eści Tajemnice radosne Tajemnica pierwsza: Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7 Tajemnica druga: Nawiedzenie świętej Elżbiety . . . . . . . . 15 Tajemnica trzecia: Narodzenie Pana Jezusa . . . . . . . . . . . . 23 Tajemnica czwarta: Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni . . . 31 Tajemnica piąta: Znalezienie Pana Jezusa w świątyni . . . . . 39

Tajemnice Światła Tajemnica pierwsza: Chrzest Pana Jezusa w Jordanie . . . . . 49 Tajemnica druga: Cud w Kanie Galilejskiej . . . . . . . . . . . 55 Tajemnica trzecia: Głoszenie nauk o królestwie Bożym . . 63 Tajemnica czwarta: Przemienienie na górze Tabor . . . . . . . 69 Tajemnica piąta: Ustanowienie Eucharystii . . . . . . . . . . . . 75 157

Tajemnice bolesne Tajemnica pierwsza: Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu . . . 83 Tajemnica druga: Biczowanie Pana Jezusa . . . . . . . . . . . . . 91 Tajemnica trzecia: Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa . . . 99 Tajemnica czwarta: Dźwiganie krzyża przez Pana Jezusa . . . 105 Tajemnica piąta: Ukrzyżowanie Pana Jezusa . . . . . . . . . . . 111

Tajemnice CHWALEBNE Tajemnica pierwsza: Zmartwychwstanie Pana Jezusa . . . . . 121 Tajemnica druga: Wniebowstąpienie Pana Jezusa . . . . . . . 127 Tajemnica trzecia: Zesłanie Ducha Świętego . . . . . . . . . . . 133 Tajemnica czwarta: Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 139 Tajemnica piąta: Ukoronowanie Najświętszej Maryi Panny . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 145 Źródła rozważań . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 151