Leavensverhaal Jo Kuster, deel 5

Deel 5 van ’t verhaal van ’t laeve in Stökkum van Jo Kuster.

Muuske Went Muuske kwam uut s-Heerenbarg, zien vrouw had un gruuntewinkeltje naeve de Bûsselhut in ut Villersgenske en hi-j was in de harfs huusslachter. Watte veur de rest dei-j veur de kos was ons un vroagteken. Ut Muuske was moar un klein kaeltje, moar dat muuske had praatjes veur tien. En asse noa ut slachten in de kamer aan de borrel zat dan kwamme de verhalen los. Hi-j zei-j: “Ik fietste un paar weak gelee-je in ut schemerduuster deur de bulten van af Zeddam noar huus en opens, zo in ut halfdonker, un verschrikkelijke schreeuw en zo opens, doar springk mien un weerwolf veur de fiets. Zukke tanden hatte, wiejer kats beheurd, maor ook zoon moel hatte. Maor zo gezeid:

Ik grep met ene hand in de fietsetas, snapte mien de biel, ik goo-jde en ik riek um vol. Maor dat bees ging dur toch nog vandeur. En toen ik de biel opraapte, zatte vol bloed en ut heur was dur nog aan vas geplek. Köster ongelaoge waor en as gillie blage mien niet doet geleuve dan vertel ik ollie wat anders”. Vader zei-j: “Went, zak dur ow nog een in doen?”. Now jao, assie so aandring. En Köster, hek ow al verteld van den beer den ik moes slachte in Azum? Zoon kafensman van vief honderd pond. Ik had um noar vul worstele op de leer gekregge en toenne doar hieng, bezeikte hi-j mien, Köster. Willy ongeloage, ik was zeiknat en ik geleuf dat den bear ook nog lachte. As we noaderhand in bed lagen dan kwam den zeikende bear en de weerwolf met de biel. Dan kwam ut Muuske Went nog wel is langs en ik geleuf dat ut Muuske toen ook nog un bietje lachte.

Ut Siepke en de dienaren der wet. As un lopend vuurke ging ut rond in de buurt. De Hermandad zit ut Siepke noa. Bi-j ons, veur ut huus, op de klef kwam de buurt bi-j mekaar! Volges geruchten was ut Siepke aangeholden in de Plantage, der vandeur gegaon en toen goan rennen richting Lengel. De marechaussee op de fiets achter um aan. Ut Siepke de Mengelenbarg op, de marechaussee met. Ut Siepke noar ut Montferland in Zeddam, ut Siepke lopend noar Beak, as laatste berich, ut Siepke gezien in Elten. De spanning steeg en doar oppens verscheen zien gestalte in de rog, maor ut Siepke doak geliek weer onder. De buurt wachtte in spanning af en jaowel, doar kwamme, vanaf Beak, euver de Peeskesweg “de dienaren der wet” aanfietsen.

Twee bezweitte gezagsdragers klopten aan bij de knetter, ut Riekske (un veurkind van mevrouw Kniest/Koot) dee-j de deur los en zei-j: “wat mo-j”? Onze Henk is niet thuus, sodemieter op, doe wat goeds. Ja maar mevrouw. Lek mien de reet met ow mevrouw, sodemieter op. De wetsdienaren eisten entree en kregge dat onder fel protest van Riekske. Deurzochten ut ganze huus, vonden niks. Verdomme dat hek ow toch gezeid en ze werden onder verwensingen van Riekske uutgeleide gedoan.

Ze maakten zich onder fikse opmerkingen van de buurt kloar veur de aftocht. Ze zaten goed en wel op de fiets of doar stond opens ut Siepke op van uut de rog en zien stem klonk: “Heren zoekt U mij?”Ut Siepke kwam onder luid applaus te veurschien, meldde zich en de marechaussee wol um metneame. Lopend, moar ut Siepke zei-j: “Heren, ik heb de gehele dag al gelopen, ik ben moe”.