Leavensverhaal, deel 4

LEAVENSVERHAAL, DEEL 4

Deel 4 van ’t verhaal van ’t laeve in Stökkum van Jo Kuster

Erenaam in buurt en dorp

We kregge allemoal in de buurt un bi-jnaam. Fantasie vierde hoogti-j en zo ontstond as variatie op reeds lang bestaonde namen van de Eit, Vöske, Toemeltje en Poesje. De ni-je generatie: Oogje Verstegen, Platte Verstegen, Dritje Verstegen, Feike Verstegen. Pörkiezer, Gummie Kuntje en as personen en families: Jan van moeder. Jan visgreutje, Monkie Knies, Silo, De Pötjes, Klein Amerika, De Wapper, Pummel en Homan Jansen en ut Pinneke Zweers, Deuske te Boekhorst, Doesje Römer en ut Moemeltje. Tege Hendrik Lamers zei-je we Piet, tegen Piet Derksen Pietje van Jan en tegen zien zoon Jan van Pietje, tegen Corrie Knies zei-je we Kees en tegen Gert Roes zei-je we Arie. Gin touw aan vas te knuppe, maor ik kon as kind al vroeg praote en wet dan ook paoter Brugman geneump. Noar aanleiding van un bekend Nederlands politicus en Jezuïet as spreaker: “Hi-j kan praote as Brugman.” Twee dandys Gerard Verheij en Joke Kuster Mien alternatief was ook nog: De Deurslag, zo geneump vanweage mien völle sproete. We wazze trots op onze bi-jname moar de mooiste en bekendste was wel ut Siepke, oftewel vol uut, Siepke Tabak, onze Henkie Kniest. Want Siepke was anders, ut Siepke was wat biezunders, ut Siepke konne we haos nie volgen. Niet in de bos, niet met ut kniene vangen, niet tijdens ut rogge mea-jen, niet in ut streupe, niet in zien uutsprake, niet in zien humor zo as met:

Jakkobs uuthalen

We waren met alle jonges uut de buurt onder in ut Buuken Böske. We hadde de bi-jnoa vlugge jakkobs (kleine krae-je) veurige weak al, met un töwke aan de poot, in ut nes vas gebonden. A-j ze vastbond bleffe de olders ze voere en Jakkops ko-j goed tam make en gi-j kon ze lere proate. Siepke en zien mannen ware un stuk older as ik. ‘k Was de jongste, moar ik mog met. Denk nog steeds mede dankzij de sigaren. Ut Siepke klom boave in de boom en zei-j: “Ze zun goed, ze komme noar ondere, vange!”. De eerste kwam al noar bene-je, ik had um te pakke net veur datte de grond riek, en toen markte ik pas dat alle buurjongus lank-óp waren. Snotver..domme, en doar kwam Hendrik Garretsen op de fiets van huus Bargh: Hij zei: “Snotver, wat mot dat doar, snotverdomme , rot blage, staon blieve!” Ut Siepke liet zich zo via de takken noar ondere vallen. Kwam op de vuut treg en zei-j tege mien : “Lope”. Ik achter um aan en Hendrik op de fiets achter ons. Ut Böske uut en wi-j via de rog binnendeur noar ut Rooje Verel. Hendrik moes oaver de Kruusweg buuten um. Ut Siepke staof bi-j Grad Jansen noar binnen via de achterdeur, richting bi-jkökke en vrouw Jansen was aan ut eerpels schelle. Ut Siepke zei-j: “Goedendag vrouw Jansen”. Ik zei-j: “Goejedag mevrouw en wi-j ginge deur de kökkedeur naor buute. Hendrik het in ut huus un half uur noar ons gezoch. Vrouw Jansen zei-j niks, alleen: “Kep heuf-piene”. Ons geluk: Vrouw Janse kwam niet van hier.