Το λεύκωµα “Η Γραµµατική του µετανάστη” εκδόθηκε στα πλαίσια του προγράµµατος YOUTHORAMA τον Σεπτέµβριο του 2016 σε 100 αντίτυπα.
Η Γραµµατική του µετανάστη της Χαρούλας Αποστολίδου
Η Οµάδα µας
4
Ειρήνη Χατζηιωάννου Θεοδώρα Καρυοφύλλη Άγγελος Γεωργιάδης Βαγγελίτσα Τοπαλίδου Βασιλική Ανθυµίδου Έλενα Καρατζά Αλέξανδρος Γεωργιάδης Στέλιος Τράγος Αλκµήνη Ουραϊλίδου ∆ηµοσθένης Νάτσος Κατερίνα Κεβρεκίδου Νικολέτα Γερούση Αναστασία Κωνσταντινίδου Μαρία Φωτιάδου Επιµέλεια βίντεο: ∆ηµοσθένης Νάτσος Ήχος και φώτα: ∆ηµοσθένης Νάτσος Θεοδώρα Καρυοφύλλη Φωτογραφίες: Νικολέτα Γερούση Θεατρικό Κείµενο: Χαρούλα Αποστολίδου
Ο Χώρος, Τα Μωρά µου και τα Ταλέντα τους Ήταν Σεπτέµβριος του ’14, όταν πήρα µετάθεση στο Λύκειο του Φιλύρου. Καινούριο κτήριο, πολλές οι δυνατότητές του. Ελλιπής, όµως, ο εξοπλισµός του. Πολύ γρήγορα οι κάτοικοι του Φιλύρου αγκάλιασαν το σχολείο µε πολλή αγάπη. Έτσι, εξοπλίστηκε-ανάµεσα στα άλλα- ο χώρος του Θεάτρου. Πρωτεργάτης ο Μ. Κανατσιόπουλος, ενώ ακολούθησαν ο Π. Παυλίδης, ο Κ. Αποστολίδης, ο Γ. Σαχινίδης, ο Ν. Αθανασιάδης, ο Π. Νικολαΐδης και πολλοί πολλοί άλλοι. Ο χώρος ετοιµάστηκε νωρίς. Τα Μωρά µου, όµως, ήδη είχαν έρθει στην α’ τάξη και εγώ προσπαθούσα να ανιχνεύσω τις διαθέσεις και τα ταλέντα τους. Και τα δυο ήταν πέρα από κάθε προσδοκία µου. Ποιες λέξεις µπορούν να εµπεριέξουν αυτά που µου πρόσφεραν; Φρεσκάδα, ικανότητες, δυνατότητες, κέφι και συνέπεια!! Φαντασία, εργατικότητα, µεράκι, δηµιουργικότητα!! Και, πάνω απ’ όλα, σοβαρότητα σε αυτό που κάνουν. Σχεδόν, επαγγελµατίες!! ∆ουλέψαµε µε ρυθµό. Και αγάπη. Το αποτέλεσµα µας δικαίωσε όλους. Η αίθουσα του θεάτρου σε όλες τις παρουσιάσεις µας ήταν ασφυκτικά γεµάτη. Γονείς, παππούδες και γιαγιάδες, συγγενείς και φίλοι, και παιδάκια, πολλά παιδάκια, καθισµένα στο δάπεδο, στους διαδρόµους και µπροστά στη σκηνή. ( ο κόσµος πάντα αντιλαµβάνεται αν τον σέβεσαι ή όχι) Τα Μωρά µου έπαιζαν, χόρευαν, υποδύονταν, γελούσαν, έκλαιγαν, απολάµβαναν… Κι εγώ από κάτω καµάρωνα!!
5
6
« Η Γραµµατική του Μετανάστη » γράφτηκε το 2012. Το ‘’προσφυγικό’’ ακόµη δεν µας απασχολούσε. ∆ική µου ανάγκη ήταν να µιλήσω για τους µετανάστες και τους πρόσφυγες. Με προσφυγική καταγωγή από τον Πόντο και γονείς µετανάστες στη Γερµανία, το ’70 δεν είχα και πολλά περιθώρια… Τα Μωρά µου από την πρώτη ανάγνωση αγάπησαν το έργο. Σε µια προσπάθεια ενσυναίσθησης, ένα βροχερό απόγευµα Κυριακής ( Κυριακές γίνονταν οι πρόβες) τους έβαλα να ακούσουν παλαιότερα και νεότερα τραγούδια της ξενιτιάς , ενώ συγκρατούσα µε κόπο τα δάκρυά µου. Και ξαφνικά, βλέπω – κάτι αναπάντεχο για µένα- τη Θεοδώρα να κλαίει, την Έλενα να βουρκώνει… τα υπόλοιπα να… Μα, αυτά τα παιδιά γιατί να κλαίνε; Είχαν τους λόγους τους. Η µουσική που, εν τέλει, επιλέξαµε είναι η µουσική των Βαλκανίων. Μουσικές από την περιοχή της Μακεδονίας, τη Σερβία, την Αλβανία, τον Πόντο. Και διαπιστώσαµε πόσο µοιάζουν µεταξύ τους. Το σκηνικό, και αυτό βαλκανικό: υφαντά, σεµεδάκια, καρεδάκια, χάλκινα και ξύλινα σκεύη, κόκκινες πιπεριές και φλοκάτες. Έτσι, κατανοήσαµε πως τα σύνορα είναι για να χωρίζουν τους λαούς, ενώ η ίδια η καθηµερινότητα τους ενώνει. Έτσι κατανοήσαµε πως ο άνθρωπος έχει αυταξία! Πέρα από εθνικότητα, γλώσσα και χρώµα. Κάπου εκεί ήρθε και ο Ηλίας Μάστορας και µας µίλησε για τα ευρωπαϊκά προγράµµατα. Τα Μωρά είπαν αµέσως ναι!! Οι συναντήσεις πλήθυναν. Και οι πρόβες. Και οι επισκέψεις. Και οι φωτογραφίες. Και το άγχος. Και η κούραση. Όταν, όµως, έγινε η παράσταση, οι κόποι µας ανταµείφθηκαν. Έτσι, πλήρεις και ευχαριστηµένες-οι, θα συνεχίσουµε!! Χαρούλα Αποστολίδου
Γιατί, τελικά, είµαστε όλοι άνθρωποι, και όλοι αξίζουµε µια αξιοπρεπή διαβίωση. Το µεγαλύτερο µέρος της Ελληνικής κοινωνίας σήµερα διακατέχεται από ρατσιστικές αντιλήψεις συνειδητά ή και ασυνείδητα. Η ξενοφοβία, πλέον, αποτελεί φαινόµενο σύνηθες και καθηµερινό. Παράλληλα, όµως, αυτοί οι Έλληνες καλούνται να αντιµετωπίσουν και µία κοινωνία που δεν αποτελείται µόνο από οµοίους τους. Οι αδύναµες οµάδες γίνονται όλο και περισσότερες, ενώ η αντιµετώπιση των πολιτών προς αυτούς δεν είναι η πρέπουσα. Οφείλουµε πρώτοι εµείς να επιδιώκουµε την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωµάτων εξίσου απέναντι σε όλους και να πάψουµε να καταδικάζουµε την διαφορετικότητα. Γιατί, τελικά, είµαστε όλοι άνθρωποι, και όλοι αξίζουµε µια αξιοπρεπή διαβίωση. Για να επιτευχθεί αυτό, όµως, απαραίτητη είναι η ενηµέρωση του κόσµου. Αυτός ήταν και ο σκοπός του προγράµµατος µας, να περάσουµε ένα µήνυµα κατά της ξενοφοβίας και του ρατσισµού. Ελπίζουµε πως καταφέραµε να πετύχουµε το στόχο µας, έστω και στο ελάχιστο. Κέρδος, όµως, από τη δράση µας είχαµε µεγάλο και εµείς. Ενηµερωθήκαµε, συζητήσαµε, βγάλαµε συµπεράσµατα και τελικά καταφέραµε να κατανοήσουµε τα λάθη µας και να βελτιωθούµε ως άνθρωποι. Όφελος θα αποτελούσε για την κοινωνία µας η δηµιουργία και καθιέρωση ανάλογων προγραµµάτων για περισσότερους µελλοντικούς πολίτες της κοινωνίας µας. Αλέξανδρος Γεωργιάδης
7
Ευχαριστούµε πολύ για την αξέχαστη χρονιά που πέρασε!!!! Μέσα από το πρόγραµµα αυτό, είχα την ευκαιρία να γίνω µέλος µιας υπέροχης οµάδας, να συνεργαστώ µε εξαιρετικά άτοµα, να αποκτήσω πολλές αναµνήσεις και κτίσω καινούριες φίλιες. Στη θεατρική µας οµάδα , θίξαµε µε το θεατρικό µας ένα κοινωνικό ζήτηµα, που αφορά όλους τους ανθρώπους της εποχής µας, το µεταναστευτικό, και είχαµε τη δυνατότητα να µπούµε στη θέση κάποιων στερεοτυπικών συµπεριφορών της σηµερινής κοινωνίας, κάτι το όποιο δίδαξε πολλά και µας έκανε να δούµε τα πράγµατα από διαφορετική οπτική γωνία… πιο θετική. Ευχαριστούµε πολύ για την αξέχαστη χρονιά που πέρασε!!!! Αναστασία Κωνσταντινίδου
8
Όλο αυτό το ταξίδι που κάναµε φέτος ήταν υπέροχο. Εγώ, προσωπικά, πήρα πάρα πολλά από αυτό το πρόγραµµα. Μπορώ να πω πως έχουν αλλάξει τα πιστεύω µου σε κάποια θέµατα! Με δίδαξε πως πρέπει να σεβόµαστε και να αποδεχόµαστε το διαφορετικό. Επίσης, και µέσα από τις συζητήσεις µας και µέσα από το θέατρο. Όλη αυτή είναι µια τεράστια και όµορφη εµπειρία που δεν θα την ξεχάσω ποτέ και θέλω να συνεχίσουµε µε αυτή την οµάδα. Γιατί µέσα από αυτήν βγαίνει ένα πολύ ωραίο αποτέλεσµα, που αρέσει στον κόσµο αλλά και σε εµάς περισσότερο, γιατί το διασκεδάζουµε και το ζούµε. Ευχαριστούµε πολύ για όλα όσους συνέβαλλαν σε όλο αυτό, αλλά περισσότερο την κ. Χαρούλα. Βαγγελίτσα Τοπαλίδου Γράψτε ένα µήνυµα...
∆εν είναι όλα άσπρα και µαύρα, οι αποχρώσεις είναι αυτές που δίνουν ενδιαφέρον στην καθηµερινότητά µας! Η λέξη ρατσισµός δεν έχει σαφές περιεχόµενο για πολλούς, αφού βλέπουµε συχνά κάποιους να την υπερασπίζονται ως έναν "φυσιολογικό" διαχωρισµό µεταξύ των διαφορετικών ανθρώπων. Συνεπώς, το πρώτο πράγµα που µου έρχεται στο µυαλό είναι ότι ακόµα και ετυµολογικά µπορούµε να διαπιστώσουµε πως η έννοιά της είναι αρνητικά επιφορτισµένη. Οι άνθρωποι δε χωρίζονται σε ράτσες από τα χαρακτηριστικά τους! Αντίθετα, αυτά τα χαρακτηριστικά προσφέρουν στην κοινωνία ποικιλοµορφία, η οποία θα πρέπει να γίνει πόλος ενοποίησης και µέρος της συνείδησης όλων µας. Έπειτα, από το πολύ ευρύ αυτό θέµα του ρατσισµού, στο οποίο περισσότερο ή λιγότερο έχουµε αναφερθεί όλοι, θα ήθελα να γράψω τις σκέψεις µου για την πηγή του, που τον αναζωπυρώνει και τον διατηρεί αµετάβλητο µε αποτέλεσµα να παράγεται συνεχώς κοινωνική βία, τα στερεότυπα. Πολλοί θεωρούν ότι υπάρχουν "καλά" και "κακά" στερεότυπα, χρήσιµα ή επιβλαβή, για τη δόµηση µιας κοινωνίας, γεγονός λογικό και αναµφίβολο. Ο προβληµατισµός µου, όµως, έγκειται σε κάποιες λογικές ερωτήσεις: Ποιος λογικός συλλογισµός δικαιολογεί το να υπάρχει µια σταθερή, προδιαγεγραµµένη συµπεριφορά για κάθε άνθρωπο που κατέχει κάποιο χαρακτηριστικό; Πώς µπορούµε να αγνοούµε την πραγµατικότητα και να περιθωριοποιούµε ανθρώπους που θεωρούµε ως λογικό επακόλουθο του χαρακτήρα τους µια ακραία συµπεριφορά που κρίνουµε πιθανό (αποδεδειγµένα άστοχα) ότι θα ακολουθήσει; Ποιος έχει το δικαίωµα να προκαλεί πόνο-
9
10
σωµατικό και ψυχικό- σε ανθρώπους που δεν έχουν κάνει τίποτα αξιόποινο ή προκλητικό πέραν απλώς της ύπαρξής τους; Τι ορίζει, άλλωστε, πώς πρέπει συµπεριφερθώ εγώ ως άνθρωπος όν, άνδρας ή γυναίκα, µαύρος ή άσπρος, Έλληνας ή αλλοδαπός , πλούσιος ή φτωχός κ.ο.κ ; Όλοι µας είµαστε διαφορετικοί και µπορούµε να εντοπίσουµε στοιχεία της µοναδικότητας µας, γιατί λοιπόν να δεχόµαστε την τυποποίηση των συµπεριφορών µας και να ακολουθούµε προκαθορισµένες πορείες καταπνίγοντας τη δηµιουργικότητα και την αυτονοµία µας; ∆εν είναι όλα άσπρα και µαύρα, οι αποχρώσεις είναι αυτές που δίνουν ενδιαφέρον στην καθηµερινότητά µας! Η προσωπικότητα του καθενός είναι αυτή που θα αφήσει το στίγµα του σε αυτό τον κόσµο, πάνω σε αυτήν δοµούνται τα όνειρα και η φιλοδοξίες, οι πόθοι και τα πάθη µας. Από εκεί αρχίζει η ζωή, η εµπειρίες και τα µαθήµατα που δίνουµε και παίρνουµε. Γιατί, λοιπόν, να δεχόµαστε να διαλύονται όλα αυτά για τόσους ανθρώπους µεταξύ των οποίων και για εµάς τους ίδιους; Γιατί οι ίδιοι οι άνθρωποι να περιορίζουµε την ελευθερία και την ευηµερία µας, ενώ είναι στο χέρι µας να τις υπερασπιστούµε και να τις διεκδικήσουµε; Η άγνοια και η ηµιµάθεια, ο εγωκεντρισµός και η αδιαφορία για το τι συµβαίνει γύρω µας και η απανθρωπιά µας δηµιουργούν αυτές τις συνθήκες. Γενικά, για άλλη µια φορά θα µπορούσαµε και όχι άδικα να στραφούµε σε θέσεις "blame the system" και να καθησυχάσουµε τις συνειδήσεις µας. Εµείς ,όµως, επιλέξαµε ,εντελώς ερασιτεχνικά βέβαια, ένα µέσο συγκίνησης και διδασκαλίας που δρα πολύ πιο αποτελεσµατικά και άµεσα σε κοινωνικά προβλήµατα, όπως αυτό, την Τέχνη. Άλλωστε, κανένας νόµος ή θεωρητικό µάθηµα δε θα µπορούσε να περιορίσει τον ρατσισµό, αφού η καταπολέµησή του πρέπει να γίνει σε προσωπικό επίπεδο και έπειτα σε συλλογικό. Έτσι, δηµιουργήσαµε αυτή η θεατρική παράσταση που- ακόµα και αν
δεν εκτοξεύθηκε υποκριτικά- µας επηρέασε πολύ έντονα όσον αφορά τον τρόπο που αντιµετωπίζουµε την κοινωνία γύρω µας. Μας έφερε αντιµέτωπους µε όλα αυτά τα προβλήµατα που ως τώρα αγνοούσαµε και µας έδωσε τροφή για σκέψη και έναυσµα, για να τα πολεµήσουµε. Πραγµατικά, ελπίζω να ευαισθητοποιήσαµε και τους θεατές µας το ίδιο. Μπορώ να πω ,πάντως , µε βεβαιότητα πως όσον αφορά εµάς ο στόχος επετεύχθη πλήρως!!! Άγγελος Γεωργιάδης
Ρατσισµός παντού!!!!!! Ρατσισµός παντού! Στα σχολεία, στα λεωφορεία, στις δηµόσιες υπηρεσίες... παντού! Είναι, πλέον, κοµµάτι της καθηµερινότητάς µας, όµως κανείς δε µιλάει. Όλοι σιωπούν και το αποδέχονται σαν ένα φυσιολογικό φαινόµενο, αλλά δεν είναι. Στην πραγµατικότητα, αποτελεί την έκφραση της κτηνώδους και εγωκεντρικής πλευράς της ψυχής του ανθρώπου. Αυτό το µίσος και ο αλληλοσπαραγµός δεν οδηγούν πουθενά, παρά µόνο στο διχασµό των ανθρώπων, σε µια περίοδο που µόνο η ένωση θα µας σώσει... Αλκµήνη Ουραϊλίδου 11
Μακάρι όλη µου η ζωή να ήταν γεµάτη µε τέτοιες συγκυρίες, δηµιουργικές και ευχάριστες. Γεµάτη µε µεράκι και αγάπη για την τέχνη, µέσα από την οποία µπορούµε να εκφραζόµαστε µιας και το έχουµε ανάγκη στις µέρες µας.. Μέσα από αυτό το πρόγραµµα και το θεατρικό που παρουσιάσαµε σίγουρα άλλαξα, σίγουρα κάτι πήρα από όλο αυτό, έµαθα να λειτουργώ πιο οµαδικά, να µοιράζοµαι ιδέες να κάνω όνειρα, κοινά όνειρα.. Σίγουρα είναι κάτι που θα θυµάµαι από τα σχολικά µου χρόνια !!! Βασιλική Ανθυµίδου
«ζωή είναι να ονειρεύεσαι , να αγαπάς και να αγαπιέσαι , να µοιράζεσαι ,αλλά το κυριότερο , να νοιάζεσαι»!
12
Η εµπειρία από τη θεατρική οµάδα πιστεύω πως θα µείνει για πολύ καιρό στο µυαλό µας ,µιας και όλους µας δίδαξε και µας έκανε καλύτερους ανθρώπους. Μας έµαθε, λοιπόν, να µην κρίνουµε επιπόλαια τους ανθρώπους και ιδίως να ΜΗΝ τους κατηγοριοποιούµε και τους στιγµατίζουµε ανάλογα µε το χρώµα τους ή την εθνικότητά τους. Αυτό, όµως, που κάνει ξεχωριστή την εµπειρία µε την οµάδα είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι από τους οποίους απαρτίζεται. Άνθρωποι µε µεράκι, όνειρα και στόχους, που θα θυσιάσουν τα πάντα, για να κάνουν αυτό που αγαπούν και να προσφέρουν, Άνθρωποι µε «χρώµα» στη ζωή τους. Στο ερώτηµα λοιπόν «τι είναι ζωή;» , εγώ απαντώ , «ζωή είναι να ονειρεύεσαι , να αγαπάς και να αγαπιέσαι , να µοιράζεσαι ,αλλά το κυριότερο , να νοιάζεσαι»! ∆ηµοσθένης Νάτσος
…είναι µια καλή αρχή για το σεβασµό στην ετερότητα και την εγκατάλειψη της ρητορικής του µίσους και των κάθε είδους διακρίσεων. Το θέατρο – από την εποχή της επινόησής του στην αρχαία Ελλάδα - ήταν παιδαγωγικό µέσο, για αυτό και οι αρχαίοι Έλληνες ονόµαζαν τη θεατρική παράσταση «∆ιδασκαλία». Στην εφηβική ηλικία, το θέατρο είναι, πρώτα και κύρια, παιχνίδι. Οι έφηβοι παίζουν, κινούνται, χορεύουν, γελάνε, σατιρίζουν. Αλλά, έτσι, µαθαίνουν. Όχι µόνο τα λόγια του ρόλου τους (και αυτό είναι, βέβαια, σηµαντικό), αλλά µαθαίνουν να εµβαθύνουν σε χαρακτήρες, διαφορετικούς από τον δικό τους. Πλησιάζουν συµπεριφορές, νοοτροπίες διαφορετικές. Κάνουν βουτιά σε ιδιοσυγκρασίες, πολύ συχνά, αντίθετες µε τις δικές τους. Αποκτούν, έτσι, δεξιότητες εκµάθησης και υποκριτικής, µέσα από την τέχνη της ηθοποιίας, ενώ έρχονται σε επαφή µε το διαφορετικό, την ετερότητα, µέσα από το πρίσµα του παιχνιδιού. Στο θεατρικό έργο « Η Γραµµατική του Μετανάστη» της υπέροχης Χαρούλας Αποστολίδου, τα τροµερά "Μωρά" από το Φίλυρο µαθαίνουν το ρόλο τους, καθώς υποδύονται ένα πρόσωπο της µυθοπλασίας. Παράλληλα, στην παράσταση, οι νέοι, « γίνονται» µετανάστες Αλβανοί, Γεωργιανοί, αρχαιολάτρες Έλληνες, µεσόκοπες κυρίες, ατίθασοι έφηβοι, γιαγιάδες µε άνοια. ∆ηλαδή, στερεοτυπικές µορφές µιας κοινωνίας, στην οποία οι ίδιοι µεγαλώνουν, τις αναγνωρίζουν σιγά σιγά, τις σατιρίζουν, ελπίζοντας πως θα τις ξεπεράσουν. Το βέβαιο είναι πως πολύ γρήγορα αποκτούν επίγνωση των δικών τους προκαταλήψεων, κάτι που, ασφαλώς, είναι µια καλή αρχή για το σεβασµό στην ετερότητα και την εγκατάλειψη της ρητορικής του µίσους και των κάθε είδους διακρίσεων. Ηλίας Μάστορας Εκπαιδευτής Νέων
13
14
… και είµαι πραγµατικά πολύ χαρούµενη που ήµουν µέρος και συµµετείχα σε κάτι τόσο µεγάλο και αξιέπαινο!
16
Το πρόγραµµα για εµένα είναι πολλά παραπάνω από ένα πρόγραµµα που έτυχε να συµµετάσχουµε. ∆ιεύρυνε και συνεχίζει να διευρύνει τους ορίζοντες µου, και µε κάνει να έχω δεύτερες σκέψεις πάνω στις προκαταλήψεις που ήδη έχω πάνω στα θέµατα τον προσφύγων. Έχω αλλάξει γνώµη και οπτική γωνία για πολλά θέµατα και αντιµετωπίζω πολλές καταστάσεις και ανθρώπους, σε ορισµένες περιπτώσεις, πολύ πιο διαφορετικά απ' ό,τι συνήθιζα. Εκτός αυτού µέσα από αυτό το πρόγραµµα καταφέραµε όλοι µαζί να δηµιουργήσουµε µια τροµερή ατµόσφαιρα και να δεθούµε παρά πολύ! Νιώθαµε όλοι την θεατρική αυτή οµάδα σαν µια δεύτερη οικογένεια, ένα µέρος που µπορούσαµε να σιγάσουµε για λίγο τις σκέψεις και τα προβλήµατα της καθηµερινότητάς µας και να επικεντρωθούµε σε κάτι διαφορετικό, σε κάτι που θα µας κάνει να νιώσουµε σαν να βρισκόµαστε σε έναν άλλο χώρο και χρόνο απ' αυτό της πραγµατικότητας. Αυτοί οι µήνες ήταν υπέροχοι και δεν θα ήθελα να αλλάξω απολύτως τίποτα και είµαι πραγµατικά πολύ χαρούµενη που ήµουν µέρος και συµµετείχα σε κάτι τόσο µεγάλο και αξιέπαινο! Θεοδώρα Καριοφύλλη
…χάρη στο Youthorama ευελπιστώ να κάνω όνειρα, σκέψεις και ταξίδια πραγµατικότητα. Να γνωρίσω τον κόσµο. Γιατί είµαι νέα! Το θέατρο είναι η σκηνή, είναι η τέχνη, είναι οι άνθρωποι, είναι τα συναισθήµατα, τα κρυφά και τα φανερά, είναι τα λόγια των ηθοποιών, αυτά που εκφράζονται και αυτά που υπονοούνται, είναι όλα αυτά που το κοινό θέλει να ακούσει, αυτά που το κοινό ποθεί και απεχθάνεται. Είχα την ευκαιρία να ζήσω την εµπειρία του θεάτρου, να ταυτιστώ µε ρόλους, να συγκινήσω ανθρώπους, να τους κάνω να γελάσουν, να τους ευαισθητοποιήσω και να τους αγγίξω και χάρη στο Youthorama ευελπιστώ να κάνω όνειρα, σκέψεις και ταξίδια πραγµατικότητα. Να γνωρίσω τον κόσµο. Γιατί είµαι νέα! Κατερίνα Κεβρεκίδου
17
…θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εκείνους που µου έδωσαν αυτή τη µοναδική εµπειρία, η οποία µου χάρισε τόσες ευχάριστες στιγµές!
18
Ονοµάζοµαι Μαρία Φωτιάδου και είµαι 16 χρονών . Η φετινή οµάδα θεάτρου σε συνδυασµό µε το πρόγραµµα ήταν µια συναρπαστική εµπειρία για εµένα. Μπόρεσα και έµαθα αρκετά πράγµατα µέσα από τις διάφορες δραστηριότητες που µας πρόσφερε το συγκεκριµένο πρόγραµµα, όπως επισκέψεις σε µουσεία και εκθέσεις, για παράδειγµα, το εβραϊκό µουσείο και την έκθεση φωτογραφίας. Ακόµα, είχα την ευκαιρία να έρθω πιο κοντά µε τα παιδιά και να τα γνωρίσω καλύτερα καθώς περάσαµε αρκετές όµορφες ώρες µαζί. Επίσης, αν δοθεί η ευκαιρία και µπορέσουµε να κάνουµε και τα ταξίδια στο εξωτερικό, θα µπορέσουµε να γνωρίσουµε κι άλλους πολιτισµούς πέρα από το δικό µας και να απαλλαγούµε από ρατσιστικές αντιλήψεις που τυχόν µας καταβάλλουν. Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εκείνους που µου έδωσαν αυτή τη µοναδική εµπειρία, η οποία µου χάρισε τόσες ευχάριστες στιγµές! Μαρία Φωτιάδου
Και ναι, έχω µια µπλούζα µια τσάντα, ένα λεύκωµα και πολλές φωτογραφίες, για να µου θυµίζουν αυτές τις µέρες. Μα δεν πιστεύω πως θα µπορέσω ποτέ να ξεχάσω εκείνα τα συναισθήµατα! Όλα αυτά που απέκτησα σε αυτό το ταξίδι ίσως να µην χωράνε σε αυτές τις γραµµές. Είχαµε, πλέον , κάτι να µας ενώνει. Την αγάπη για το θέατρο, την όρεξη για δηµιουργικότητα , τον ενθουσιασµό όταν αποφασίσαµε να παραµείνουµε ως οµάδα ,τη µικρή αµηχανία µας όταν γνωρίσαµε τον coach µας, το µεγάλο εκείνο χαµόγελο όταν σχεδιάζαµε τις επόµενες δράσεις µας, το γέλιο ,τον ενθουσιασµό µας, όταν ανακαλύψαµε της δυνατότητες της συµµετοχής µας σε αυτό το πρόγραµµα, ενώ είχαµε σχηµατίσει έναν κύκλο στην µικρή µας σκηνή εκείνο το πρωί, την αγωνία πριν ανοίξει η αυλαία και την τεράστια εκείνη χαρά την ώρα της υπόκλισης. Μα το πιο σηµαντικό; Ευαισθητοποιηθήκαµε και προσπαθήσαµε να το µεταδώσουµε και στους γύρω µας. Και ναι, έχω µια µπλούζα µια τσάντα, ένα λεύκωµα και πολλές φωτογραφίες , για να µου θυµίζουν αυτές τις µέρες. Μα δεν πιστεύω πως θα µπορέσω ποτέ να ξεχάσω εκείνα τα συναισθήµατα! Νικολέτα Γερούση
19
…ότι µέσα από τις παραστάσεις που δώσαµε κάναµε τον κόσµο να γελάσει, πράγµα σηµαντικό στους δύσκολους καιρούς που ζούµε , και να ξεχάσει έστω και προσωρινά τα προβλήµατά του!
20
Από την οµάδα και το πρόγραµµα απέκτησα πολλά περισσότερα θετικά στοιχεία από αυτά που προσδοκούσα πριν ενταχθώ σε αυτά. Αρχικά, µέσω της οµάδας µπήκα σε µια διαδικασία σκέψης και µπόρεσα να δω καλύτερα και από µια άλλη οπτική γωνία τα προβλήµατα τα οποία ταλανίζουν τους ανθρώπους στις µέρες µας σε όλο τον κόσµο. Από την άλλη πλευρά, µέσα από της ώρες της πρόβας πέρασα δηµιουργικά τον χρόνο µου και µε πολύ γέλιο. Όµως, και από το ευρωπαϊκό πρόγραµµα στο οποίο ενταχθήκαµε, αποκόµισα σηµαντικά πράγµατα. Για παράδειγµα, έµαθα για ορισµένα προγράµµατα που υπάρχουν, µε τα οποία σου παρέχεται η δυνατότητα να γνωρίσεις άλλους πολιτισµούς και ανθρώπους ξένων χωρών. Ακόµη, µέσα από τις δραστηριότητες και τις συζητήσεις που έγιναν στο πρόγραµµα, κατάλαβα κάποια πράγµατα καλύτερα και διεύρυνα τους γνωστικούς µου ορίζοντες. Τέλος, µε χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι µέσα από τις παραστάσεις που δώσαµε κάναµε τον κόσµο να γελάσει, πράγµα σηµαντικό στους δύσκολους καιρούς που ζούµε , και να ξεχάσει έστω και προσωρινά τα προβλήµατά του , ωστόσο, ταυτόχρονα, προσπαθήσαµε να τον ευαισθητοποιήσουµε για θέµατα, όπως το προσφυγικό άλλα και για άλλα σηµαντικά προβλήµατα. Στέλιος Τράγος
Πάψτε, Έλληνες, να κρίνετε τους πάντες απ' τη λαλιά ανοίξτε ξανά την κλασική ελληνική αγκαλιά. Τι από Ασία τι από Αφρική άνθρωποι είναι, παιδιά, και αυτοί. Σ' ανοιχτό ωκεανό έγιναν ναυαγοί, ψάχνουν για µια καλύτερη ζωή. Και αν όρθιοι σταθούν, αυτά που έχουν δει εµείς ούτε στους εφιάλτες µας δεν έχουµε ονειρευτεί. ∆ε γίνεται να είµαστε όλοι από την Ελλάδα, κάποιοι χαροπάλεψαν σε αχανή κοιλάδα, πνίγηκαν σε παγωµένα νερά, έκλαψαν και πόνεσαν γοερά. Ποτέ δε τους δίνουµε δικαιώµατα, τους αφήνουµε να κοιµούνται σε τρύπια στρώµατα, να ράβουν της ψυχής τους τα µπαλώµατα, να τους ρίχνουµε λάσπη και να τρώνε χώµατα. Γιατί οι Έλληνες είµαστε ρατσιστές, λίγο πιο σύγχρονοι γερµανοί ναζιστές. Πάψτε, Έλληνες, να κρίνετε τους πάντες απ' τη λαλιά ανοίξτε ξανά την κλασική ελληνική αγκαλιά. ∆εν είναι όλοι οι ξένοι δολοφόνοι και ληστές, δείξτε ξανά πως οι Έλληνες είµαστε Ανθρωπιστές!!!!! Ειρήνη Χατζηιωάννου
21
…και θα ξεριζώσουν αυτό το ιδεολόγηµα που βάζει ταµπέλες και χωρίζει τους ανθρώπους!
22
Η πρώτη µου συµµετοχή σε ένα τέτοιου είδους πρόγραµµα ήταν µοναδική εµπειρία. Η θεατρική µας οµάδα είναι υπέροχη και µέσα από αυτό το πρόγραµµα µας δόθηκε η ευκαιρία τόσο να πραγµατοποιήσουµε επισκέψεις σε µουσεία όσο και να περάσουµε νέες εµπειρίες µε την οµάδα. Είµαστε πολύ ευχαριστηµένοι από το πρόγραµµα και όσο αναφορά το θέµα µε το οποίο ασχοληθήκαµε, τον ρατσισµό, εµείς παλέψαµε τον ρατσισµό που έχει ριζώσει µέσα µας και ευελπιστούµε ότι µε την παρουσίασή µας θα ευαισθητοποιηθούν όλοι και θα ξεριζώσουν αυτό το ιδεολόγηµα που βάζει ταµπέλες και χωρίζει ανθρώπους!!!! Αν το καταφέρουµε αυτό, δε θα επιτύχουµε απλώς το σκοπό του προγράµµατος, αλλά θα επιτύχουµε και εµείς ως ΑΝΘΡΩΠΟΙ! Έλενα Καρατζά