Bay Area Now 9 - Tagalog

OKTUBRE 06, 2023 – MAYO 05, 2024 TAGALOG

MGA ALAGAD NG SINING NG BAN9 INDIRA ALLEGRA MICHAEL ARCEGA SHOLEH ASGARY ASHWINI BHAT NYAME O. BROWN CRAIG CALDERWOOD CHAMPOY JEFFREY CHEUNG LENORE CHINN ARLEENE CORREA VALENCIA JILLIAN CROCHET JANET DELANEY JOSÉ FIGUEROA HEESOO KWON MASAKO MIKI GOLBANOU MOGHADDAS COURTNEY DESIREE MORRIS PAZ G TRACY REN TRINA MICHELLE ROBINSON MUZAE SESAY NICOLE SHAFFER PETER SIMENSKY CHARLENE TAN SHIRIN TOWFIQ CHRISTINE TIEN WANG LEILA WEEFUR CHELSEA RYOKO WONG DORIS YEN CONNIE ZHENG

PAUNANG SALITA AMY KISCH Pinuno ng Sining + Pampublikong Programa

Sa panahon kung saan ang muling pagbangon ng at pamumuhunan sa ating rehiyon at ang mga tao nito ay kritikal sa pagpapanatili ng ating nakaraan at pagtiyak ng ating kinabukasan, ang YBCA—bilang isa lamang sa mga interdisciplinary arts center sa Bay Area—ay nananatiling nakatuon sa pag-aalok ng sarili bilang isang pampublikong mapagkukunan. Habang ipinagdiriwang namin ang aming ika-tatlumpung anibersaryo, patuloy naming pinagsama-sama ang mga alagad ng sining, kultura, at komunidad sa pamamagitan ng kapangyarihan ng pagbabago ng malawakang boundary-breaking na partisipasyon sa sining.

Ang signature triennial ng YBCA, Bay Area Now, ay matagal nang namuhunan sa at pinalawak ang masiglang malikhaing sistema ng ekolohiya na tumutukoy sa rehiyong ito. Ang ikasiyam na paguulit na ito ng BAN ay nagpapalawak ng aperture upang maisama ang maraming boses at genre na sumasalamin sa aming pag-asa para sa isang mas inklusibo at pakikipagtutulungan sa hinaharap.

01 Connie Zheng, Land of Opportunity, 2022, view ng installation, Contemporary Jewish Museum, San Francisco. Sa kagandahangloob ng alagad ng sining at ng Contemporary Jewish Museum. Larawan ng Impart Photography.

Basso, Jason Bayani, Mina Girgis, Candace Huey, José Ome Mazatl, Aay Preston-Myint, at Lehua Taitano. Ang kanilang kaalaman at pangangalaga para sa aming mga komunidad ay matagal na at malalim, at naaayon sa aming paniniwala sa pagkilos ng pag-curate na direktang nagmumula sa salitang Latin nito, na curare, "upang ingatan."

Inaanyayahan ka namin sa bersyong ito ng Bay Area—ngayon—kung saan kami ay kumokonekta, nagmamalasakit, at binago ng isa't isa, sa kolektibong paghahangad ng mas mahusay na mga paraan ng pasulong.

01

Ang eksibisyon at ang kasama nitong programming ay nagtatampok ng mga alagad ng sining na nagtatrabaho sa pamamagitan ng pagpipinta, pagguhit, pagkuha ng litrato, printmaking, tela, pelikula, tunog, bagong media, pagtatanghal, sayaw, musika, tula, kasanayan sa lipunan, fashion, at marami pang iba. Sa pamamagitan ng makasaysayang obra, mga proyekto sa pag-unlad, bagong komisyon, at pampublikong sining, binabago ng BAN9 ang kampus ng YBCA, sa loob at labas, mula noong taglagas ng 2023 hanggang sa tagsibol ng 2024.

Sa taong ito, nagpapasalamat kami na makipagtulungan sa aming unang Curatorial Counsel bilang mga pangunahing tagapayo: Erina Alejo, Gina

3

ANO, SAAN, O SINO ANG NAGBIBIGAY INSPIRASYON SA IYO SA BAY AREA?

02

“Na-inspire ako sa pagiging natatangi ng Bay Area, ang tanawin at kapaligiran nito. Mula sa mababatong dalampasigan ng baybayin ng Northern California hanggang sa pinakalumang Chinatown sa Estados Unidos, ang Bay Area ay palaging isang nagbibigayinspirasyon, kakaiba, at umuunlad na lugar para mamuhay.”

—Chelsea Ryoko Wong

“Ang mga parehong dating bagay. Ang parehong larawan at parehong disenyo at parehong tela. Ang mga simpleng bagay. Mga taong namimili. Ang pagtanggap ng mga tseke sa aking mailbox. Pagkain.

Saging at mansanas. Abokado at kiwi.”

—Doris Yen

“Ang mga DIY / underground / independiyenteng organisasyon at lugar na nakatuon sa sining, libro, at musika ay talagang kung ano ang kinahihiligan ko. Ang mga ito ang sumisimbolo sa enerhiyang sumusuporta at nag-aalaga na sa tingin ko ay tumutukoy sa mga malikhaing komunidad dito, at iyon ang humubog sa akin sa naging pagkatao ko.”

—Tracy Ren

02 Chelsea Ryoko Wong, Gone, a Busy Day Where the River meets the Ocean, 2023.

Acrylic sa canvas. Sa kagandahang-loob ng alagad ng sining at ni Jessica Silverman, San Francisco.

Larawan ni Shaun Roberts.

PANIMULA

PAGHAHANAP NG FOOTING, PAGMAMAPA NG MGA NETWORK FIONA BALL

MARTIN STRICKLAND

Curator ng Bay Area Now 9 Independiyenteng Curator

Curator ng Bay Area Now 9 Direktor ng Curatorial Initiatives YBCA

Limang taon na ang lumipas mula noong huling Bay Area Now. Ang napakalaking gawain na kasama ng eksibisyong ito ay imposible sa panahon ng pandemya ng COVID-19, isang panahon na nakasaksi rin sa mga pandaigdigang pangangailangan tungkol sa klima at hustisya ng lahi, pagtutuos sa mundo ng kontemporaryong sining, at mga pagbabago sa organisasyong seismic para sa YBCA. Habang samasama naming kinokolekta ang mga piraso sa nakalipas na ilang taon—inaayos pa rin, pinoproseso pa rin— ang mga pag-uusap sa mga katrabaho, kasamahan, at alagad ng sining ay nagpakita ng isang malinaw na pangangailangan para sa BAN bilang isang espasyo upang magkaroon ng kahulugan ang lahat ng aming tiniis, nilikha, at nalampasan. Bilang mga curator, tuwang-tuwa kami sa pagkakataong sagutin ang tawag na ito.

Sa loob ng eksibisyon, makikita ng mga manonood ang mga landas pasulong—mga pagninilay tungkol sa pag-asa, kolektibidad, pagsusustine, at komunidad— na ginagabayan ng mga lokal na alagad ng sining.

Ang kanilang debosyon sa Bay Area bilang isang lugar upang isakatuparan ang kanilang personal at propesyonal na buhay ay mariing pinabulaanan ang isang salaysay na ang pinakamagagandang araw ng lugar na ito ay nasa rearview mirror.

Kasunod ng tagumpay ng unang pag-uulit noong 1997, itinatag ng YBCA ang BAN bilang isang triennial festival na may pangako sa mga lokal na alagad ng sining na nagtatrabaho sa mga malikhaing larangan, na pinagbabatayan ng isang partikular na eksibisyon ng biswal na sining. Ang kasaysayang ito ay nagtatakda ng yugto para sa aming kasalukuyang

multidisciplinary na inisyatiba, na nangunguna sa pakikipagtulungan bilang isang daluyan sa sarili nitong karapatan. Sa aming pananaliksik at mga pagbisita sa studio noong nakaraang taon, paulit-ulit naming nakita ang mga alagad ng sining na ginagamit ang kanilang mga pagsasanay upang bumuo ng mga rhizomatic network na sumasali hindi lamang sa mga disiplina, practitioner, at komunidad, kundi pati na rin sa mga kasaysayan at realidad. Ang aming nakuha bilang mga tema ng eksibisyon ay nagsasaad sa intuwisyong pagnanais na mahanap ang isa't isa: • Pagbuo ng mga portal sa bago at likhang-isip na mundo • Pagtingin sa lupa upang matutunan kung paano muling buuin • Pinagkakasundo ang kontemporaryong karanasan ng imigrante • Pagpapahalaga sa mga tao at lugar na bumubuo sa atin • Ang pagbagsak ng panahon at kasaysayan upang kumonekta sa isang personal at kolektibong pinagmulan • Pagtatanong sa aming relasyon sa binuong mundo Inaalok namin ang mga ito bilang mga pasukan sa eksibisyon, ngunit hinihikayat kang bumuo ng sarili mong mga network habang tinutuklas mo ito. Anong mga kuwento ang sinasabi sa iyo ng mga likhang sining? Saan makikita ang mga aspeto ng pagsasanay ng isang alagad ng sining sa iba pa? Sa huli, taos-puso kaming umaasa na mahanap mo ang isang bagay na nauugnay sa iyong sarili sa mga alagad ng sining na ito at sa kanilang obra.

5

PANAYAM

BAY AREA NGAYON 9 MGA CURATOR SA PAG-UUSAP

Fiona Ball: Noong nagsimula kaming bumisita sa mga studio ng mga alagad ng sining upang gumawa ng mga seleksyon para sa BAN9, wala kaming naisip na mga paunang tinukoy na tema, ngunit sa palagay ko maaari tayong magkasundo na mabilis na lumitaw ang ilang pagkakatulad.

Martin Strickland: Talaga. Halimbawa, lumitaw ang malalakas na mga linya tungkol sa mga nosyon ng kung sino ang ipinagdiriwang at pinararangalan ng mga alagad ng sining sa pamamagitan ng kanilang mga pagsasanay, alinman sa pinili o kadugong linya ng pinagmulan ng pamilya.

FB: Napakaraming alagad ng sining ang gumagamit sa kanilang obra para pahalagahan ang mga taong importante sa kanilang sariling paglaki. O ang mga tanawin na pinahahalagahan nila. Marami ang gumagawa ng obrang nauugnay sa mga elemento ng likas at binuong mga mundo sa kanilang paligid.

MS: Iilan lang ang nag-uugnay sa binuong mundo sa kontemporaryong karanasan ng imigrante. Si Michael Arcega, halimbawa, ay nakipagtulungan sa mga miyembro ng pamilya upang linisin ang ilang iba't ibang espasyo—mga unit ng imbakan, garahe—na nagbunsod sa kanya para isipin kung paano nauugnay ang mga bagay sa memorya at sariling karanasan sa mga mata ng isang pamilyang imigrante, partikular na sa kanyang sitwasyon na isang pamilyang Pilipinong Amerikano. Binuo ni Arleene Correa Valencia ang kanyang installation gamit ang mga pinto na kinuha mula sa isang detention center ng ICE sa Portland, Oregon.

May mga salita at guhit na nakaukit sa mga pintuang iyon na nagmarka ng panahon para sa mga taong gumawa nito.

Sa pamamagitan ng pagdadala ng mga pinto sa isang mas pampublikong espasyo, iniimbitahan namin ang publiko na kilalanin ang kanilang pag-iral. Tinanggap ni Charlene Tan ang mga tradisyonal na disenyo ng tela ng Pilipino para gabayan ang kanyang obrang paghahabi, ngunit pinalaki ang sukat upang sakupin ang isang buong dingding ng mga bintana. Aanyayahan niya ang mga miyembro ng komunidad

6

sa panahon ng eksibisyon upang matutunan ang kanyang mga teknik at maidagdag sa gawa.

Nag-iisip ang ilang alagad ng sining tungkol sa pagiging partikular ng site sa medyo naiibang paraan.

Sa unang pagkakataong bumisita si Sholeh Asgary sa YBCA, naakit siya sa Third Street sculpture courtyard bilang interstitial space, sa pagitan ng loob at labas. Pinagsamasama ng kanyang sound piece ang isang orihinal na komposisyon sa kanyang mga pakikipag-ugnayan sa kapaligiran ng lungsod sa iba't ibang oras ng araw. Sinisiyasat ni Peter Simensky ang California dream sa pamamagitan ng magagandang gawang bagay na ito at mga radyo na nasa dingding at may kasamang pyrite, ang fool's gold ng California.

Sa pamamagitan ng mga ito, ang mga istasyon ng AM ay naipapadala sa pamamagitan ng mga bagay upang marinig ng mga bisita ang iba't ibang uri ng diyalogo at tunog, na nagbabago depende sa araw at frequency.

“MARAMI SA MGA INSTALLATION NA ITO ANG NAG-IIMBESTIGA SA KONEKSYON SA PAGITAN NG SINING AT MEMORYA, O PAGPAPLANO NG LUNGSOD SA BAY AREA, O MGA ESPASYO PARA SA PAKIKIPAGUGNAYAN NG KOMUNIDAD.” FB: Kinukuwestiyon nina Christine Tien Wang at Muzae Sesay ang mga mas pragmatikong sistema ng aming binuong mundo. Sa gawa ni Christine, sa una, tinitingnan mo ang mga nakakatawang meme na ito, ngunit ginagamit niya ang katatawanan upang matalinong magkomento sa komersiyo, kapitalismo, at kalusugan ng pag-iisip. Ipinapakita sa atin ng obra ni Muzae ang mga resulta ng mga sistemang iyon na ginagamit sa pamamagitan ng mga pagpipilian sa pagpaplano ng lungsod partikular na sa Bay Area.

03

MS: Sinasalamin ni Muzae ang iba't ibang uri ng estruktura kung saan dumadaan ang komersiyo, industriya, at kapital sa mga kapitbahayan, lungsod, at lalawigan. Ang kanyang pagpuna ay hindi halata; ipinauubaya niya sa mga manonood na gumawa ng matatalinong interpretasyon.

FB: May nakikita kaming katulad sa mga diptych ni Janet Delaney, na tumatagal ng mga dekada.

MS: Ipinapakita namin ang mga litrato mula sa isang proyektong ginawa ni Janet sa pagitan ng 1978 at 1986, at pagkatapos ay kinuhang muli sa unang bahagi ng dekada 2010. Ang set ng mga litrato ay nagdodokumento sa South of Market na kapitbahayan, na noon ay nasa bingit ng napakalaking pagbabago—ang YBCA ay isa sa maraming resulta ng pagbabagong iyon. Nang muli niyang binisita ang lugar na ito makalipas ang humigit-kumulang tatlumpung taon, ang ilan sa mga gusali ay pareho lang, ngunit ang mga taong umookupa sa mga gusali, ang industriya na kanilang nilikha, ang kabisera na kanilang nilikha, at ang paraan kung paano gumagana ang kapitbahayan, ay ganap na nagbago.

Iniimbestigahan ni Connie Zheng ang agrikultura ng California, partikular na sa kung paanong ang mga imigranteng Tsino ang siyang nagdidilig at nagtatanim ng pagkain, naglilinang ng industriya na, sa kalakhang bahagi, ay naging dahilan kung bakit makapangyarihan sa komersiyo ang California ngayon. Ang magkabilang panig na installation, na hinati sa araw at gabi, ay naglalarawan sa heograpiya at mga sistema ng agrikultura at daluyan ng tubig ng California.

Dumadaloy ang tubig sa Bay Area, dumadaloy ang industriya sa Bay Area, at hinihiling niya sa amin na isaalang-alang ang panlabas kumpara sa panloob na mga pamamaraan sa lugar.

FB: Bumabalik sa ideya ng mga obrang para sa pagbibigaygalang, na nilayon upang parangalan, para ipagdiwang—na malakas na nakikita sa pangunahing pasukan sa mga galeriya, kasama ang mga obra nina Craig Calderwood, Chelsea Ryoko Wong, at Jeffrey Cheung.

MS: Pinag-iisipan ni Craig ang tungkol sa kanilang panahon habang lumalaki sa Fresno—lahat ng tao, lugar, at kaganapan na bumuo sa kanilang obra at ang kanilang kakayahang lisanin ang lugar na iyon, lumipat sa ibang lugar, at pagkatapos ay lumikha ng obra. Kay Chelsea, mayroong dalawang magagandang eksena, isa sa kalikasan at isa sa isang mas urban na kapaligiran, at nabasa ko ito bilang tungkol sa paglubog ng iyong sarili sa isang lugar, upang maitala at maipahayag ang kahulugang likas sa pagiging nasa kasalukuyang sandali. Ang mga obra ni Jeff ay kahanga-hanga, magaganda, makukulay na ekspresyon ng buhay ng queer at kaligayahan ng queer, na nabubuo sa parehong canvas at sa mga katangian ng panloob na arkitektura ng YBCA. FB: Nakikita namin ang isang mas pang-dokumentaryong istilo ng pagsasanay kasama sina Lenore Chinn at José Figueroa, na nag-archive ng mga tao at lugar sa Bay Area na bumubuo sa mga ito.

MS: Para sa akin, sumasalamin ang mga ito ng debosyon sa isang pagsasanay. Ang isang pangunahing bahagi ng obra ay tungkol sa pangako at ang hirap na ginagawa nila araw-araw.

Si Lenore ay nagtatrabaho sa loob ng maraming dekada sa pagdodokumento at pagsusuporta sa mga komunidad, at ang nakikita natin sa mga galeriya ay isang maliit na bahagi ng kanilang mga archive. Magbabago ang mga digital na litrato sa buong panahon ng eksibisyon, dahil patuloy na idodokumento ni Lenore ang mga tagumpay at pagdiriwang sa sining. Gayon din, kay José, mayroon kaming archive ng kanyang mga iginuhit mula noong 2018. Ito ay tungkol sa paguulit at akumulasyon at memorya ng pagiging nasa panlabas na mundo.

FB: Ang isa pang tema ay tungkol sa pagbuo ng mga espasyo para sa pagtitipon ng mga tao. Nakikita natin iyon kina Masako Miki, Jillian Crochet, at Indira Allegra, na nagbibigay ng lahat ng pagkakataong maging komunal.

7

MS: Ang Lumpy Bed ni Jillian ay magagamit at naa-access at kumportable para sa iba't ibang uri ng katawan at kinikilala na ang pahinga, kahit na sa loob ng isang pormal na espasyo tulad ng isang galeryia, ay para sa lahat. Nakipagtulungan sa amin si Masako upang bumuo ng isang engawa, isang tradisyonal na tampok na arkitektura ng Hapon na namamagitan sa loob ng isang bahay at sa hardin nito. Isa itong lugar para sa kaswal na imbitasyon at pagtitipon. At ang TEXERE ni Indira ay bumubuo ng komunidad sa pamamagitan ng isang interaktibong digital na tapestry, kung saan maaaring ilagay ng mga bisita ang kanilang mga sariling kuwento ng kalungkutan at kawalan sa tabi ng kuwento ng iba.

Binigyan kami ni Courtney Desiree Morris ng isang biswal at sonic na representasyon ng awtonomiya at kagalakan ng katawan. Tungkol ito sa pagtingin sa mga taong queer, taong trans, taong Black, sa malalaking screen. Ang kanyang installation ay isang espasyo ng liberasyon, na nilikha ng damdamin ng pagiging kasama ang isa't isa.

FB: Bakit natatangi para sa iyo ang pag-uulit na ito ng Bay Area Now, na pangatlo mo na ngayon?

MS: Tiyak ang laki, sukat, at pananabik na ginagawa ng mga alagad ng sining. Sa konsepto, ang isang malaking bagay na ikinagulat ko ay ang malalim na pagsisiyasat na ito sa tungkol sa panahon—sinusubukang unawain kung ano ang kahulugan ng panahon sa kanila at kung paano nito naiimpluwensyahan ang kanilang mga personal na karanasan, kanilang mga ninuno, kung ano ang kanilang hinahanap sa hinaharap. Halimbawa, ang You Have a Broken Heart ni Paz G ay nagtatanong kung paano naging rebolusyonaryo ang kanta at eskultura. Paano mo muling bubuksan ang mga sugat

04

8

mula sa nakaraan, na mabilisang sumusulong sa panahon, sa pamamagitan ng kanta at eskultura?

FB: Ang obra ni Trina Michelle Robinson ay tungkol din sa mabilisang pagsulong at sabay-sabay na paggawa. Tumutugon ang kanyang installation sa seremonya ng pagbibigay ng pangalan na kanyang pinagdaanan sa Cameroon.

Nagtatanong ito: Kung sino ang maiiwanan ko? Kung magiging sino ako? At kung paano naging isa ang dalawang nilalang? Sa pangkalahatan, kung paano tayo umiiral bilang ating kasalukuyang sarili, ating nakaraan, at ating sarili sa hinaharap, lahat nang sabay-sabay.

MS: Mga kinakailangang outlet ang mga palabas tulad ng BAN para sa artist in part dahil ang mga ito ay mga pagkakataon upang makilala ang mga pagkakapareho na maaaring hindi natin napansin. Marami sa mga alagad ng sining sa eksibisyong ito ang may magkakaparehong mga kuwento at pinagmumulan ng inspirasyon. Iba-iba ang laki at sukat ng installation, ngunit napakaraming nag-iimbestiga sa koneksyon sa pagitan ng sining at memorya, o pagpaplano ng lungsod sa Bay Area, o mga espasyo para sa pakikipagugnayan ng komunidad. At, gaya ng nabanggit namin, napakarami ang tungkol sa pagpapahaba ng panahon— panahon bilang isang dinamikong puwersa na humuhubog sa kanilang mga personal na karanasan, pamana, at pananaw para sa hinaharap. Ang malikhaing obra na nangyayari sa Bay Area ngayon mismo ay patotoo tungkol sa lugar na ito bilang isang malikhaing pinagmulan na patuloy na umiiral. At ang pagiging saksi dito, ang pagdadala nito sa malawak na publiko hangga't kaya namin, ay isang tunay na karangalan.

05

03 Craig Calderwood, Fashion Fair Death Shroud, 2022. Sa kagandahang-loob ng alagad ng sining.

04 José Figueroa, 05/30/2023 Dolores, 2023. Mixed media sa watercolor paper. Sa kagandahang-loob ng alagad ng sining.

05 Peter Simensky, Pyrite Radio (Cabinet - Peacock Sunburst), 2023. Sa kagandahang-loob ng alagad ng sining.

9

BAKIT TAHANAN PARA SA IYO ANG BAY AREA?

“Gumugol ako ng 20 taon sa pagsisikap na makarating sa Bay Area. Palagi kong nararamdaman na ang Bay ay nasa dulong bahagi ng kung saan man gumagalaw ang kultura at talagang kapana-panabik na mapunta sa isang lugar na parang puno ng posibilidad.”

—Courtney Desiree Morris

“Ang Bay Area ay isang lugar kung saan itinataguyod ang diwa ng pagtutulungan at ipinagdiriwang ang pagiging inklusibo. Gustung-gusto ko ang topograpiya, ang lagay ng panahon, ang panlipunan/kultural/ ekolohikal/pampulitikal na kamalayan, mahal kong mga kaibigan at pamilya—nagkakasalubong ang lahat ng ito sa tamang paraan.”

—Michael Arcega

“Una akong dumating sa San Francisco mula sa Los Angeles noong labing-apat na taong gulang ako. Nanirahan ako dito at sa kalapit nang higit sa limampung taon at ramdam ko pa rin ang mahiwagang hatak ng isang lugar na patuloy na nagbabago at laging mapaghamon.”

—Janet Delaney

“Mabangis ngunit mapayapa tulad ng karagatan, mataas ngunit mapagkumbaba tulad ng mga redwood, ang aking mga iniisip ay banayad na nababalot sa yakap ng hamog, magaang dinadala ang aking imahinasyon sa mga sulok ng isipan na hindi ko pa napupuntahan kailanman.”

“Sa tingin ko ay palaging may mga diwa ng pageeksperimento sa mga eksena sa sining ng Bay Area at pakiramdam ko ay puno ito ng mga kakaibang karakter dito. Sa palagay ko ang proseso ng aking paggawa ng sining ay sumasalamin din sa synthesis ng maraming impluwensya sa magkakaibang konteksto.”

—Masako Miki

“Ang aking kahulugan ng tahanan ay lumalawak upang matukoy sa pamamagitan ng lugar kung saan natuklasan ng isang tao ang mga naunang bersyon ng kanilang nakaraang sarili.”

—Sholeh Asgary

“Hindi ako ipinanganak sa Bay Area, pero ito ang pinili kong tahanan. At ang mga dramatikong tanawin nito, kung saan naging malapit sa akin nitong huling pitong taon, ay nagpabago sa aking buhay at pagsasanay sa studio, na naging sentro sa aking pananaw sa lahat ng paraan.”

—Ashwini Bhat

“Naimpluwensyahan ng Bay Area ang aking pagsasanay dahil ito ay parang sentro ng katapusan ng mundo. Ito ang pinakamagandang lugar at ang pinakagrabeng lugar sa kabuuan.”

—Christine Tien Wang

“Naimpluwensyahan ng Bay Area ang aking pagsasanay sa pamamagitan ng paggawa ng obrang nakabatay mula sa Black pride, transpormasyon ng komunidad, at Black Futurity.”

“Palibhasa'y ipinanganak at lumaki sa Oakland, naging saksi ako sa mga kultural at espirituwal na pagbabago sa Bay Area. Na-inspire ako sa kapasidad ng lugar na ito na maging pasimuno ng pampulitikal na kilusan.

Palagi akong napapaligiran ng mga taong nakatuon sa paggawa ng epekto sa lipunan, pulitika, at ekonomiya dito sa pamamagitan ng sining, edukasyon, at pampublikong patakaran.”

—Nyame O. Brown

—Leila Weefur

“Ipinanganak at lumaki ako sa Distrito ng Richmond ng San Francisco, sa kapanuhan kung kailan bihirang makakita ng mga pamilya sa iba't ibang kulay na namumuhay sa kapitbahayan. Ang mga sitwasyon, kaganapan, at kulturang nalantad sa akin ang humubog sa aking pananaw sa mundo at kamalayang sociopolitical mula pagkabata hanggang kolehiyo.”

“Ang Bay Area ay tahanan para sa akin dahil dito ako ipinanganak at nanirahan sa halos buong buhay ko. Nandito ang aking pamilya, mga kaibigan, at komunidad. Nakatulong ang Bay Area at ang mga taong nakapalibot sa akin sa paghubog ng aking obra at sa kung sino ako.”

—Golbanou Moghaddas

—Lenore Chinn

—Jeffrey Cheung

“Ang Bay ay ang lugar kung saan ako nagsimulang magmature bilang isang alagad ng sining, bumuo ng isang kamalayang pampulitika, matuto kung paano magorganisa, at linangin ang isang diwa ng pagsasanay; ito ang unang lugar sa U.S. kung saan naramdaman kong maipagmamalaki ko ang pagiging Asyano. Hindi ko maisip kung ano ang magiging hitsura ng aking obra kung nagsimula ako bilang isang alagad ng sining sa ibang lugar.”

—Connie Zheng

“Ang mga bagay na nagbibigay-inspirasyon sa akin sa Bay Area ay ang tanawin at mga anyong tubig nito: ang tanawin sa Karagatang Pasipiko; ang mga lawa at ilog at puno; ang BART at Dolores Park; ang pagiging bukas ng isipan nito at sigla ng kultura. Ang Bay ay nakapagpapagaling; ang Bay ay tahanan.”

—José Figueroa

“Ang Bay Area ay ang tanging tahanan na alam ko at nanunuot ito sa lahat ng aspeto ng aking sarili at ng aking obra. Ang mga tanong tungkol dito ay mahirap para sa akin dahil lahat-lahat na ito. Maaari kong pag-usapan ang tungkol sa lahat ng bagay. Hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin ng Bay Area para sa akin, ngunit kung ipapasyal mo ako para uminom ng malamig na tsaa, may sasabihin ako sa iyo tungkol sa lahat ng bagay.”

—Nicole Shaffer

06

06 Courtney Desiree Morris, Oshun’s Bowl, Oñí Ocan, 2023. Digital na video. Sa kagandahang-loob ng alagad ng sining.

SANAYSAY

NGAYON AY ISANG KILOS NG KASAGANAAN FIONA BALL Curator ng Bay Area Now 9 Independiyenteng Curator

Ang Bay Area Now ay likas na humihiling sa amin na tukuyin ang "ngayon." At kaya, sa bawat pag-uulit, muling isasaalangalang namin ang nosyon ng "ngayon" upang ipakita ang mga alagad ng sining at mundo ng sining ng Bay Area sa partikular na sandali sa panahong iyong. Sa sandaling ito, tila nakikita ng mga alagad ng sining ang konsepto ng "ngayon" bilang walang hanggan, pliable, at kung minsan ay bumabagsak— isang bagay na nababanat, madaling nahuhubog upang manipulahin ayon sa gusto, sa anumang direksyon.

Nasasangkot ang mga speculative future sa mga pinagmulan at angkan, at ang mga alagad ng sining ay nagiging mga daluyan mula sa kung saan matatamo ang karunungan, mabubuo ang mga mundo, at maaaring magsimula ang pagaayos.

Ang Seven and One Tales Under the Desert Stars (2023) ni Golbanou Moghaddas sa ikalawang palapag ng galeriya ng YBCA ang sumasalamin dito, na bumabagsak tulad ng sa malalayong heograpiya at alaala, tinatanggihan ang isang linear na pag-unawa sa oras. Hinabi nang sama-sama ang kanyang personal na karanasan at tulang Persiano, hinahatid ng installation ang mga bisita sa isang espasyo na nakapagpapaalaala sa mga lumang bayan ng disyerto ng Iran.

Ang maliliit na painting, na matatagpuan sa loob ng isang wallpaper framing na sumasalamin sa arkitektura ng Iran, ay nagsasaad sa mga kuwento tungkol sa lakas ng pamilya sa paglipas ng panahon at distansya na ipinataw ng 1979 na Rebolusyon.

Sa malapit, pinalawak ni Nyame O. Brown ang kanyang kasalukuyang obrang New Black Myths (2018–2023), isang Afrofuturist suite ng mga painting, chalk drawing, vinyl, at digital na imahe na pumupuno sa isang all-Black na sansinukob. Gamit ang wika mula sa mga grapikong nobela at kathang siyensiya, bumuo si Brown ng isang family-tree circuitry batay sa mga teknolohiyang nakabatay sa Africa sa hinaharap. Hinihiling sa atin ng obra na tumingin sa nakaraan at sa hinaharap nang sabay-sabay, kung saan inilalagay ang ating mga katawan sa estado ng disorientasyon na nagpapalaya sa atin mula sa mga limitasyon ng kasalukuyan.

Sa espasyo sa pagitan ng Moghaddas at Brown, ang Thinking about Migration (2020) ni Shirin Towfiq ay kaswal na lumulutang sa dingding, isang mahiwagang alpombra na naka-printa sa semitransparent na gauze. Ang ganitong mga

12

tela ay mga paraan ng transportasyon sa parehong mystical at sociopolitical, kung saan sabay-sabay na nagbibigay sa mga bisita ng isang paraan upang maglakbay sa mga likhang-isip na mundo habang kinikilala at pinag-iisipan ang walang katiyakan at sensitibo, at napakatotoo, na paksa ng migrasyon.

Maaaring pumasok sa isip ang pagsasama-sama habang nagpapatuloy sa mga galeriya—isang pagsisiyasat ng mga kasaysayan, mitolohiya, tao, at lugar upang makahanap ng mga bagong salaysay o muling pagbuhay ng mga lumang kuwento. Tulad ng pinaalala sa atin ni Robin Wall Kimmerer sa kanyang aklat na Braiding Sweetgrass (2013), “Sa maraming katutubong paraan ng pag-alam, ang panahon ay hindi isang ilog, ngunit isang lawa kung saan umiiral ang nakaraan, kasalukuyan, at hinaharap.” ¹ Ang konseptong ito ng oras ay lubos na nakikita sa buong eksibisyon, lalo na sa mga alagad ng sining na naghahanap ng pag-unawa at pagaayos habang tinitingnan ang natural na mundo. Ang obra ni Doris Yen sa Anteroom ng YBCA ay naglalarawan sa mga hayop—parehong totoo at kathang isip—kasabay ng paulitulit na pagpintig ng puso batay sa mga anatomikong diagram.

Pinagsama-sama, ang mga detalye ng kanyang mga pigura ay nagpapakita ng mga personal na koneksyon para sa Yen at mga manonood hanggang sa mga hindi taong naninirahan sa Mundo. Sa Galeriya 1 sa ground level, ginamit ng alagad ng sining na si champoy ang nosyong ito ng pag-aayos bilang isang woodshop kung saan ang kanilang intergenerational na komunidad ay maaaring magkaroon ng bangka (canoe) sa isang parang panaginip, na espasyo sa ilalim ng dagat kung saan lumulutang ang mga sagwan sa itaas. Binuo ang installation na may malalim na patnubay mula sa matatanda upang maunawaan kung paano ito gumana at ang layunin ng isang bangka sa mga siglo at konteksto. Sa parehong galeriya, ipinakita ni Ashwini Bhat ang dalawang obra mula sa kanyang kasalukuyang serye ng Assembling California, na espesipikong tinitingnan ang mga linya ng San Andreas Fault para sa patnubay upang mahanap ang kinabibilangan sa gitna ng pagbabago ng klima at sunog sa kagubatan.

Para kay Leila Weefur at Heesoo Kwon, ang pag-aayos ay nagmumula sa isang pagbabagsak ng relihiyosong iconography. Ang The Chapel of Becoming (2023) ni Weefur sa Glass Passageway ng YBCA ay isang banal na pagdiriwang ng komunidad ng trans, na nagbibigay-diin sa kapangyarihan

ng hybridity, habang ang Leymusoom Gift Shop ni Kwon (2023), isang simbahang gift shop sa lobby, na ginawa sa pakikipagtulungan sa publishing studio na Sming Sming Books, ay nagbebenta ng ephemera para sa Leymusoom— isang peministang relihiyon na itinatag ni Kwon noong 2017 bilang paraan ng pagkonekta sa kanyang mga kababaihang ninuno. Nagsasaad ang parehong obra sa kapangyarihan ng pagbuo ng mundo sa pamamagitan ng pagmamanipula sa mga kasaysayan. Tulad ng isinaad ni Legacy Russell sa aklat na Glitch Feminism (2020): "Kami... ay hindi maghihintay na mahalin kami ng sanlibutan, unawain kami, bigyan kami ng lugar. Kukuha kami ng espasyo, at sisirain ang mundong ito, kung saan gagawa ng mga bago.” ²

“ANG PANAHON AY HINDI ISANG ILOG, NGUNIT ISANG LAWA KUNG SAAN UMIIRAL ANG NAKARAAN, KASALUKUYAN, AT HINAHARAP.” ¹

07

07 Ashwini Bhat, Lovers on the Earthquake Trail (Assembling California), 2023. Ang nakaglaze na seramikong eskultura sa kahoy na base, stoneware clay na sinunog sa mataas na temperatura ng apoy, underglaze, glaze, na-crack na quartz mula sa isang napakalaking apoy, sinulid, pinatuyong ugat ng luyangdilaw, at mga kampanang gawa sa tanso na ginamit sa klasikong sayaw ng India. Sa kagandahang-loob ng alagad ng sining at ng Shoshana Wayne Gallery. Larawan ni John Janca.

Kapag binibigyan natin ng kapangyarihan ang ating sarili na alisin ang mga nosyon ng linear na panahon at hanapin ang ating pag-iral sa gitna ng ating mga kolektibong nakaraan, kasalukuyan, at hinaharap, makukuha natin ang kalayaan. Ang pagtanggi sa status quo ay hindi nagiging isang negasyon, kundi isang kilos ng kasaganaan. Nagagawa natin ang anumang mundo na maaari nating pangarapin, na pinangungunahan ng karunungan ng lupain, ng ating lahi, at ng ating mga komunidad, tulad ng sa mga installation nina Nicole Shaffer at Tracy Ren sa Galerya 2. Gumawa si Shaffer ng alternatibong panahon para sa mga queer, trans, may kapansanan, at imigrante na nakatuon sa Sonoma State Hospital, isang institusyon na nagpatupad ng sapilitang isterilisasyon noong unang bahagi ng ikadalawampung siglo. Ang kanilang installation ay kumokonekta sa kanilang pagkatao at isang kolektibong queer at baliw na pinagmulan sa pamamagitan ng pag-aalok ng alternatibong salaysay. Ang kanilang mga eskultura, kung saan madalas na tinatawag ni Shaffer na "speculative furniture," ay bumuo ng isang bagong kasaysayan para sa mga ninuno na nagdusa sa Sonoma State upang tamasahin at tanggapin. Gumagamit ang installation ni Ren ng mga archetype ng astrolohiya upang matuklasan ang mga kasaysayan ng pamilya kung hindi man ay iniwang hindi napag-usapan. Ang mga naka-thread na tali ay nagmamarka ng mga archetype ng Mars at Venus, na nagsasaad sa astrolohikal na komposisyon ni Ren, ngunit kinikilala rin na ang personal na kasaysayan ay hindi umiiral sa labas ng isang unibersal na balangkas. Hinihikayat ang mga manonood na humiga sa ilalim ng obra at tumingala sa hinabing konstelasyon.

Kung isang heograpikal at panlipunang reaksyon sa ating kasalukuyan ang Bay Area Now, ang ikasiyam na pag-uulit na ito ay malinaw na sa malaking bahagi, isang reaksyon sa pandemya ng COVID-19, kung saan tinuruan ang marami sa atin kung gaano maaaring pahabain ang panahon at paikliin ito. Ngunit hindi rin ito maitatanggi, iminumungkahi ko, ang isang radikal na pagkilos ng imahinasyon. Ang "Ngayon" ay sabay-sabay; ito ay ang lahat ng nangyari noon, at wala sa mga ito. Ang "Ngayon" ay hindi isang pinpoint, ngunit isang mapa sa buong panahon, espasyo, at mga komunidad.

1 Robin Wall Kimmerer, Braiding Sweetgrass (Minneapolis: Milkweed Editions, 2015), 343.

2 Legacy Russell, Glitch Feminism: A Manifesto (London. Verso, 2020), 11.

13

PAANO NAIMPLUWENSYAHAN NG BAY AREA ANG IYONG PAGSASANAY? “Dito ako naging alagad ng sining. Mahirap isipin kung sino ako kung hindi ako lumipat dito 13 taon na ang nakalipas ngunit ang lugar na ito at ang (karamihan) inklusibo nitong pulitika ang naging dahilan sa kung sino ako.”

—Paz G

“Ang aking komunidad ng sining sa Bay Area ay palaging isang hub para sa panlipunang katarungan, panlipunang pakikipag-ugnayan, at paninindigan sa kung ano ang tama. Naimpluwensyahan ng kulturang ito ang paraan kung paano ako mag-isip tungkol sa kung ano ang maaaring maging at magagawa ng sining.”

—Shirin Towfiq

“Noong undergrad ako sa College of the Arts ng California, mas madalas akong sumasakay sa pampublikong transportasyon upang pumunta sa paligid ng San Francisco at umuwi sa Napa. Sa masikip na mga bus ng Muni at sa tren ng BART natagpuan ko ang mga pinakanakaka-inspire na tao, na palaging ipinaparamdam sa akin na hindi ako nag-iisa.”

—Arleene Correa Valencia

“Ang pagkakaibigan ng Pilipino at Amerikano sa SoMA ay nagbibigay-inspirasyon sa akin sa lahat ng panahon na maging mas mapagbigay at na matantiya ang mga pangangailangan ng iba. Sa pamamagitan ng programang iskolar ng ROSe ng SOMCAN, nakabuo ako ng isang crew ng matatapang na mga kabataang babaeng BIPOC na tumutulong sa akin sa aking studio at ngayon sa aking proyekto sa YBCA.” —Charlene Tan

“Nagawa kong simulan at mabuo ang Leymusoom, ang aking autobiographical feminist na relihiyon, salamat sa sumusuportang komunidad na nakilala ko sa Bay Area.”

—Heesoo Kwon

“Para sa akin, ang inspirasyon ay tunay na nagmumula sa lahat ng aspeto ng buhay, at mayaman ang Bay Area sa isang uri ng buhay na nagbubuklod. Lahat ng ginagawa ko, lahat ng nakita ko, lahat ng nakilala ko—lahat ay nagiging inspirasyon para lumikha at magkuwento tungkol sa mga koneksyon.”

—Muzae Sesay

“Ang walang tigil na gawain ng self-advocacy para sa hindi naa-access na binuong kapaligiran namin na naging dahilan para sa akin na humantong sa pagganap at interventional installation.”

—Jillian Crochet

“Mula sa kakaibang eksena sa club hanggang sa mga direktang aksyon na grupo at iba't ibang komunidad ng sining, sa Bay Area nagawang umunlad ang aking sining nang higit pa sa dati sa pamamagitan ng mga ugnayang ito at sa suportang aking natanggap mula sa napakaraming tao.”

—Craig Calderwood

“Lahat ng ito ay tungkol sa Presidio para sa akin. Unanguna, dumating ako sa San Francisco upang matuto pa tungkol sa isang partikular na ninuno, ngunit labis akong naging interesado rin sa mga migration wave ng iba pang miyembro ng pamilya na pumunta sa Bay Area at Southern California sa pamamagitan ng Chicago at, bago iyon, sa Kentucky.”

—Trina Michelle Robinson

“Ang aking mga proyekto ay nakikibahagi sa kung ano ang parehong pabagu-bago at nakakahimok tungkol sa tinatawag na pangarap ng California. Bilang isang speculative romance, ito ay natatakpan ng usok at mga salamin, na ikinukubli ang mararahas na kasaysayan at ipinipresenta ang mga hindi pagkakapantay-pantay sa magagandang pangako. Umaasa ako na ang aking mga bagay ay nakakatawag pansin sa ilan sa mga mapangakit na impulse habang pinalalakas ang mas malawak na pinagmumulan ng tunog, tinig, at dalas ng nakaraan at kasalukuyan.”

—Peter Simensky

“Isang pribilehiyo na nahubog ang aking malikhaing kamalayan sa pamamagitan ng isang mahabang memorya ng mga redwood, ang marahan, kalat-kalat na ambon na dumadaan sa Pasipiko, at ang pagbabago ng realidad na mga banggaan sa mga fault line sa ilalim ng lupa. Higit pa sa kasaysayan at tagumpay ng sangkatauhan, mayroong maraming uri ng kapangyarihan dito kung saan maaari kang matuto.”

—Indira Allegra

“Nagpapasalamat ako sa lahat ng taong nakilala ko sa Bay Area, at kung paano ito nagbukas sa akin sa napakaraming bagay tungkol sa aking sarili: sa pagiging queer, sa pagiging magulang, sa pagiging poly, sa pagiging pansexual, sa pagiging isang tagapagturo, sa pagiging Filipinx, sa pagiging isang alagad ng sining, sa pagiging nasa komunidad, sa pagiging mangingibig ng maraming tao at bagay.”

—champoy

MGA PAMPUBLIKONG PROGRAMA NG BAY AREA NOW 9

MGA PASASALAMAT NG BAY AREA NOW 9

Sumasalamin sa adhikain ng YBCA na maging isang magiliw, buhay na espasyo ng sining, ang Bay Area Now 9 ay mag-aalok ng patuloy na, multigenerational programming na binuo kasama ng mga alagad ng sining ng BAN9, mga curator ng BAN9 mula sa YBCA, ang Curatorial Counsel, at iba pang interdisciplinary na indibidwal sa aming siyam na lalawigan.

Ang Bay Area Now 9 ay inorganisa ni Martin Strickland, Direktor ng Curatorial Initiatives, at Fiona Ball, na independiyenteng curator, sa ilalim ng artistikong pamumuno ni Amy Kisch, Pinuno ng Sining + Mga Pampublikong Programa; at binuo kasama ang inaugural na YBCA Curatorial Counsel ng mga curator, alagad ng sining, aktibista, at manggagawang pangkultura na nagtatrabaho sa mga malikhaing disiplina at komunidad ng Bay Area: Erina Alejo, Gina Basso, Jason Bayani, Mina Girgis, Candace Huey, José Ome Mazatl, Aay PrestonMyint, at Lehua Taitano.

Nakatuon sa nosyon ng pagpupulong bilang isang malikhaing disiplina, ang mga pagtatanghal at pagtitipon sa paligid ng pelikula, sayaw, musika, spoken word, mga seremonya, communal meal, workshop, forum, artist activation, at higit pa ay magtatampok sa artistiko at kultural na komunidad ng ating rehiyon.

Bilang bahagi ng Mga BAN9 Outdoor, ang mga pampublikong komisyon sa sining ay ipapakita sa buong campus ng YBCA na may bukas-sa-lahat na mga pagdiriwang at programa na nag-aanyaya sa atin na muling isipin at muling itayo ang ating rehiyon sa pamamagitan ng pagkamalikhain at koneksyon.

Manatiling konektado sa mga aktibidad ng BAN9 sa pamamagitan ng pag-scan sa QR code:

Kasama rin sa team ng proyekto ng BAN9 YBCA sina Yoni Asega, Tagapangasiwa ng Disenyo ng Eksibisyon; David Tim, Punong Tagapaghanda, Disenyo ng Proyekto; Bella Manfredi, Nakatataas na Tagapaghanada, Multimedia + Graphics; O Soo Vegh, Tagapangasiwa ng Proyekto ng Eksibisyon + Registrar; Rea Lynn de Guzman, Tagapangasiwa ng Pampubliko + Pang-edukasyong Programa, Flavia Mora, Koordineytor ng Pampubliko + Pang-edukasyong Programa, at Cori Lucas, Event Manager ng Komunidad + Programa.

Nagpapasalamat ang YBCA sa team ng paghahanda na ginawang posible ang eksibisyong ito: Isaiah Acosta, Amy Bergstein, Micha Dudgeonwood, Owen Goodwin, German Hoyle, Calvin Jones, Linden Julien-Lehr, Lauren Kenwood, Benjamin Leon, Maren Mouhanna, Éamon McGivern, Christian Neill, David Prigge, at Kelsey Westphal.

Dinisenyo ng MacFadden & Thorpe.

MAG-SCAN DITO PARA SA KARAGDAGANG PAGSASALIN: Scan here for additional translations Escanee aquí para ver traducciones adicionales 掃描此處以獲取更多翻譯

Ang mga Programa ng YBCA ay naging posible sa pamamagitan ng Lungsod at Lalawigan ng San Francisco, MacKenzie Scott, Kenneth Rainin Foundation, San Francisco Arts Commission (SFAC), #StartSmall, Bloomberg Philanthropies, Marilyn Conrad Trust, New England Foundations for the Arts, California Arts Council, The William and Flora Hewlett Foundation, ng Institute of Museum and Library Services, William G. Irwin Charity Foundation, The Bernard Osher Foundation, The Sato Foundation, Gaia Fund, Tanggapan ng Alkalde na si London N. Breed, San Francisco Office of Economic and Workforce Development, Headlands Center for the Arts, ICA San Francisco, Bay Area Mind and Music Society, GitHub, Harvey and Leslie Wagner Foundation, McNabb Foundation, Raymond James Charitable, Savant Group Charitable Foundation, The Building Works, Fremont Group Foundation, at Mga Miyembro ng YBCA.

TUNGKOL SA YERBA BUENA CENTER FOR THE ARTS Binuksan sa publiko noong 1993, itinatag ang Yerba Buena Center for the Arts (YBCA) bilang cultural anchor ng Yerba Buena Gardens neighborhood ng San Francisco. Sumasaklaw ang aming trabaho sa mga larangan ng kontemporaryong sining, pagtatanghal, pelikula, pakikipag-ugnayan ng sibiko, at pampublikong buhay. Sa pamamagitan ng pagsentro sa mga alagad ng sining bilang mahalaga sa kilusang panlipunan at pangkultura, muling inisip ng YBCA ang papel na maaaring gampanan ng isang institusyong pang-sining sa mga komunidad na binibigyan nito ng serbisyo. Para sa karagdagang impormasyon, bisitahin ang ybca.org.

15

ISANG EKSIBISYON NG TATLUMPUNG TAGA-NORTH CALIFORNIA NA ALAGAD NG SINING YERBA BUENA CENTER FOR THE ARTS YBCA.ORG