FOTOWEDSTRIJD – NATUURFOTO’S

De redactie heeft weer een aantal natuurfoto’s mogen ontvangen, die meedingen naar de cadeaubon.

Hieronder een selectie waar we weer een winnaar uit gekozen hebben.

De winnende is de foto van het Laarven in winterse sferen, gemaakt door Henk Eliëns. Hij kan de prijs tegemoet zien. Proficiat Henk. Het blijft een feit dat de foto’s in kleur natuurlijk stukken mooier zijn.

Bekijk ze dus ook eens digitaal op onze website.

Overigens, kun je nog steeds natuurfoto’s insturen om kans te maken op een cadeaubon.

Stuur ze naar redactie@degrenslopers.nl.

Nieuwe consumptieprijzen

Tijdens de ALV hebben we o.a. gesproken over op de alsmaar stijgende prijzen. Als vereniging hebben we daar uiteraard ook mee te maken en het bestuur heeft dan ook besloten om voor 2023 nieuwe consumptieprijzen te gaan hanteren.

Sinds zomer 2022 werken we tot volle tevredenheid met consumptiemunten.

Vanaf januari 2023 ga je voor een hele (groene) munt € 1,50 betalen, wat dus de eenheidsprijs wordt voor bijna alle consumpties. Alleen trappist gaat 1,5 munt kosten, wat overeenkomt met € 2,25. Daarvoor zijn de gele munten, die € 0,75 kosten.

Het goede nieuws is, dat de munten die je nog in je bezit hebt, of dat nu rode, blauwe, groene of gele zijn, uiteraard gewoon geldig blijven. De rode en blauwe munten gaan nog een paar maanden mee, dus als je die nog hebt kun je ze beter gebruiken of inwisselen tegen groene en gele.

GPS-cursus

Het bestuur is van zins om een GPS-cursus te organiseren.

Tijdens de jl. gehouden ledenvergadering bleek er al voldoende belangstelling om zo'n cursus te organiseren. Maar om alle leden in de gelegenheid te stellen om aan deze cursus te kunnen deelnemen plaatsen we deze oproep in het clubblad.

Als u interesse heeft, geef u dan zo spoedig mogelijk op per email bij Henk Smoorenburg: henk.smoorenburg@gmail.com

De cursus willen we in het najaar houden. Deelnemers worden op de hoogte gehouden.

CaminoBrabant, dag 5 en 6

Maandag 17 okt 2022, van Vessem naar Oisterwijk

Jos brengt me om 7.45 uur naar Vessem waar ik mooi om 8.00 uur aanloop vanaf de kapel. Het is perfect wandelweer. Ik ben dan ook snel in Wintelre. Om 9.00 uur sta ik daar in de supermarkt voor broodjes en kaas voor bij de lunch.

Via Mostheuvel naar het Boterpad. Via dit pad brachten handelaren vroeger boter vanuit Wintelre en Oerle naar Oirschot markt. De bloemrijke houtwallen vormen een ecologische verbinding met de Oirschotse Heide en Buikheide. De bomen en struiken tonen hun prachtige herfsttooi. Dan volgt de zandvlakte van de militaire heide. Ondanks intensief gebruik door de landmacht komen er waardevolle vegetaties voor. De poelen herbergen libellen en amfibieën gemeenschappen.

Helaas begint het om 9.30 uur te regenen. De paraplu blijft boven mijn hoofd tot 13.15 uur. Om 14.00 uur toch maar weer opengedaan i.v.m. miezerregen. Het blijft de gehele dag behelpen. Daarom weinig foto's en weinig rust genomen.

Om 11.00 uur ben ik in Oirschot. Helaas is de kerk gesloten, dus geen stempel. Wel koffie, ondanks dat het café nog dicht is (de deur stond uitnodigend open). De kastelein had medelijden met me, dus toch koffie. Bofferd ben ik toch.

Buiten Oirschot loop ik door de Boterwijk. Een eeuwenoud akkerland waar boeren al meer dan 750 jaren gewassen verbouwen. Door mengsel van plaggen en mest zijn de akkers in de loop van de eeuwen wel een meter hoger komen te liggen.

Om 12.00 uur ben ik in de kapel van Spoordonk met mooie glas in lood ramen. En hier vind ik weer een stempel. Tevens maak ik van de gelegenheid gebruik om te lunchen. Zo, ik kan er na een half uurtje weer tegen.

Even later gaat de route door het dal van de Beerze. In de beek liggen vele stenen netjes opgestapeld en soms geeft dit dan een mini-watervalletje. De Beerze loopt van Oirschot, waar de Kleine en Grote Beerze samenkomen op landgoed Baest, tot aan Boxtel. Daar stroomt de hoofdtak in de Dommel.

Het dal van de Beerze gaat over in Kampina, die dan weer aansluit aan landgoed Rozephoeve. Even later passeer ik het bordje van Oisterwijkse Bossen en Vennen. Ook vanonder de paraplu is het hier prachtig. Het Lammerenven ligt er mooi bij en via het Lissabonpad kom ik in Oisterwijk, waar een stempel in de kerk op me wacht. Ik ben nog wat te vroeg om me te melden bij het gastgezin.

Een kopje warme thee in een cafétje doet wonderen. Ondertussen begin ik alvast aan dit verslag te werken. Als het droog is geworden, loop ik via enkele geocaches naar het logeeradres. Ik meld me om 17.30 uur. Gastheer Hans is al aan het koken, even opfrissen en ik schuif met de knieën onder de tafel. Gemak dient de mens. We kletsen over van alles en nog wat. Hij is al 22 jaren alleen in het huis en sinds 13 jaren ontvangt hij gasten via Vrienden op de fiets.

Dinsdag 18 okt. 2022, van Oisterwijk naar Alphen

Na een goed nachtrust en een eenvoudig, voedzaam ontbijt kan ik er weer tegenaan. Vandaag staat er 40 km. op het programma. Ik vertrek om 8.05 uur bij Hans, gastgezin van Vrienden op de fiets. Het is even de juiste weg zoeken door Oisterwijk, omdat ik van de Camino route af moest wijken om bij de slaapplaats te komen. Maar dan kan ik toch Oisterwijk verlaten.

Door het rustige buitengebied met wat mist, achter een villawijk door, kom ik bij de Oisterwijkse Bossen en Vennen. Natuurlijk passeer ik de nodige vennen. Het Kolkven en Brandven zijn er een paar van.

De zon doet echt haar best om de mist te verdrijven. Dat gaat lukken. Via rivier/stroom de Reusel loop ik naar Moergestel voor de eerste stempel van vandaag. Helaas is de dagkapel (nog) gesloten. Er wordt aan het dak gewerkt. Zou dat de reden zijn? Of ben ik nog te vroeg? Ik rust op een bankje onder een lindeboom. Ook goed. Vervolgens terug naar de Reusel om zo uit te komen bij de molen en de A58 waar ik overheen ga. Als ik dan gehucht Vinkenberg achter me laat, verschijnt natuurgebied Kerkeindse Heide. Een en al genieten van de herfstkleuren, rust, schapen met grote horens en het Trappistenklooster dat steeds dichterbij komt. Dat betekent een stempel in het boekje en koffie. Ik tref ze allebei aan!! Even pauze (11.15 uur)

Vervolgens onder de A58 door en langs het Wilhelminakanaal naar de Piushaven. Bij deze haven is een zwaaikom gemaakt. Dit is een plaatselijke verbreding in het kanaal waar schepen die langer zijn dan de breedte van de vaarweg, kunnen keren. Het Wilhelminakanaal is 69 km. lang en loopt vanaf de Amer naar de Zuid-Willemsvaart. Bij de Piushaven is km-bord 27 te zien. De telling begint bij Oosterhout. De route gaat dwars door Tilburg. Helemaal niet mijn ding, maar het levert dan wel 2 stempels op voor de Camino route. Na 2 uurtjes in de stad komt ook daar een einde aan en mag ik weer het bos in. Het dal van Blaak-West krijgt een natuurlijker karakter. Hier kunnen Schotse hooglanders aan bijdragen. In een natuurlijke situatie komen er kleine en grote dieren voor met elk hun eigen invloed op de omgeving. Het wilde oerrund is uitgestorven, maar de Schotse hooglander lijkt er qua gedrag veel op.

Aan de rand van Stadsbos013 stuit ik op het Bels lijntje. Hier reed vroeger de stoomtram van Turnhout naar Tilburg. Nu is het een langgerekt fietspad. Aan dit fietspad zijn diverse kunstwerken te zien. Riel komt inzicht. Ik verlaat de route en ga op zoek naar een glas thee. Heerlijk.

Ik kom langs de Kaaien van Riel. Riel is gelegen in de nabijheid van een aantal aardbreuken waardoor onder de oppervlakte nog diverse oude rivierbeddingen aanwezig zijn. Deze oude rivieren zorgen ervoor dat er grote en kleine keien worden afgezet. Zo lees ik op een info-bord. Met carnaval heet Riel dan ook “Kaaiengat”. En ik heb de thee gevonden. Even later loop ik de Rielse laag en Regte Heide in. Ook hier is het weer volop genieten: herfsttinten en rust.

In het Riels Hoefke staat een Mariakapelletje, echt heel klein, maar wel een Camino stempel. Dit kapelletje is gebouwd begin jaren 1930. Een Tilburgse fabrikant was ernstig ziek geworden en beloofde een Mariagrot te bouwen wanneer hij genas. De grot is helemaal opgebouwd uit de Rielse kaaien.

Het wordt zo langzaam tijd om richting Alphen te gaan voor een onderkomen voor de komende nacht te gaan zoeken. Dat betekent de Camino Brabant loslaten en via het Bels lijntje loop ik zo'n 5 km. alleen maar recht vooruit. Er lijkt geen einde aan te komen. Gelukkig spot ik nog enkele geocaches, voor de afwisseling. Ik kom hier nog langs het Schijnvliegveld De Kriek. De Duitse bezetting wilde met dit vliegveld de geallieerde piloten om de tuin leiden. Dit vliegveld was nagebouwd van het vliegveld Gilze-Rijen in 1940. Zo hoopten de Duitsers dat de geallieerden Gilze-Rijen niet zouden bombarderen maar wel Kamerun SF 37, beter bekend als De Kiek.

Moe en zeer voldaan, na 40 km. lopen word ik warm ontvangen door Jan en Corrie. Er wacht een douche en een fijne kamer met bed.

Corrie Kelders.