Across Cultures & Time: Music by Ania Vu

The Wolf Humanities Center at the University of Pennsylvania is an innovative research center striving to demonstrate how vital the humanities are to all aspects of our lives. The Center supports an annual theme-based fellowship program, together with a series of public events and a variety of research related activities for members of the Penn academic community. With these and other efforts such as our Humanities at Large collaborations, we invite people of all ages and places to join us in a humanistic exploration of the most important issues of our time.

STAY CONNECTED

wolfhumanities.upenn.edu

Across Cultures & Time Music by Ania Vu

A program of the Wolf Humanities Center's 2021-2022 Forum on Migration Cosponsored by the University of Pennsylvania’s Department of Music and Kislak Center for Special Collections, Rare Books and Manuscripts Ania Vu, composition, piano Paulina Swierczek, soprano Alyssa Resh, percussion

PROGRAM Piano Variations for solo piano (2012)

Ania Vu (b. 1994)

Dark Whims for solo piano (2013) Selections from Paroles du Chagrin for soprano and piano (2015) Je suis comme je suis (poem by Jacques Prévert) Il pleure dans mon cœur (poem by Paul Verlaine) Le ciel est par-dessus le toit (poem by Paul Verlaine) Against Time for solo piano (2018) Selections from Gra dźwięków, gra słów (2018) a może… for soprano, percussion and piano (poem by Ania Vu) Płakała zapałka for soprano and piano (poem by Ania Vu) Tik-Tak rearranged for soprano, percussion and piano (2019) (poem by Ania Vu) 2+ for percussion, piano and fixed media (2021)

Je suis comme je suis

I am what I am

Je suis comme je suis Je suis faite comme ça Quand j'ai envie de rire Oui je ris aux éclats J'aime celui qui m'aime Est-ce ma faute à moi Si ce n'est pas le même Que j'aime à chaque fois Je suis comme je suis Je suis faite comme ça Que voulez-vous de plus Que voulez-vous de moi

I am what I am I am made that way When I want to laugh Yes I laugh right out loud I love the one who loves me Is it my fault If it's not the same one That I love each time I am what I am I am made that way What more do you want What do you want from me

Je suis faite pour plaire Et n'y puis rien changer Mes talons sont trop hauts Ma taille trop cambrée Mes seins beaucoup trop durs Et mes yeux trop cernés Et puis après Qu'est-ce que ça peut vous faire Je suis comme je suis Je plais à qui je plais

I am made for pleasure And nothing can change that My heels are too high My figure too curved My breasts way too firm And my eyes too darkly ringed And then afterwards What can you do about it I am what I am I please who I please

Qu'est-ce que ça peut vous faire Ce qui m'est arrivé Oui j'ai aimé quelqu'un Oui quelqu'un m'a aimée Comme les enfants qui s'aiment Simplement savent aimer Aimer aimer...

Pourquoi me questionner Je suis là pour vous plaire Et n'y puis rien changer.

What can you do about it About what happened to me Yes I did love someone Yes someone did love me Like children love each other Simply know how to love Love love...

Why question me I am here to please you And nothing can change that.

Jacques Prévert

Il pleure dans mon cœur

It cries in my heart

Il pleure dans mon cœur Comme il pleut sur la ville.

Quelle est cette langueur Qui pénètre mon cœur?

It cries in my heart As it rains on the town What is this languor That soaks in my heart?

Ô bruit doux de la pluie Par terre et sur les toits !

Pour un cœur qui s'ennuie, Ô le chant de la pluie !

Oh sweet sound of the rain On the ground and the roofs!

For a heart growing weary, Oh the song of the rain!

Il pleure sans raison Dans ce cœur qui s'écœure.

Quoi ! nulle trahison?

Ce deuil est sans raison.

It cries for no reason In this disheartened heart What? No treason? ...

There's no reason for this mourning.

C'est bien la pire peine De ne savoir pourquoi, Sans amour et sans haine, Mon cœur a tant de peine

By far the worst pain, Is to not know why Without love and hatred My heart feels so much pain.

Paul Verlaine

Le ciel est par-dessus le toit

The sky above the roof

Le ciel est par-dessus le toit, Si bleu, si calme !

Un arbre par-dessus le toit, Berce sa palme.

The sky above the roof, So blue, so calm!

A tree, above the roof, Waves its crown.

La cloche, dans le ciel qu'on voit, Doucement tinte.

Un oiseau sur l'arbre qu'on voit Chante sa plainte.

The bell, in the sky I see, Gently rings.

A bird, on the tree I see, Sings his complaint.

Mon Dieu, mon Dieu, la vie est là Simple et tranquille.

Cette paisible rumeur-là Vient de la ville.

My God, my God, life is here Simple and serene.

That peaceful rumor there Comes from the town.

Qu'as-tu fait, ô toi que voilà Pleurant sans cesse, Dis, qu'as-tu fait, toi que voilà, De ta jeunesse?

What have you done, o you Weeping incessantly, Say, what have you done, oh you With all your youth?

Paul Verlaine

a może… a a moa może a może my a może my moa może my możea może my możemy a może my możemy przea może my przetrwamy? jak morze, co zawsze, było, jest i będzie jak morze, co przeżyło huragan, burzę i deszcz, przeszywając wzdłuż i wszerz gąszcz szumiących brzóz i wierzb! ach, może juz nie umrzemy! może już nie umrzemy że już nie umrzemy już nie umrzemy nie umrzemy umrzemy że my my my? Nie, nigdy! Nie my! ale jak nie my, to kto? jak morze morze nie może jak morze, przetrwamy przetrwamy trwamy my ale jak to? Dlaczego? Z czego? z tęsknoty -no ty to ty Ty…

or what if… or or what or what if or what if we or what if we c or what if we ca or what if we can or what if we can suror what if we survive? like the sea, that has always been, is, and will be like the sea, that survived hurricanes, storms, and rain, stretching along and across thickets of humming birches and willows! ah, maybe we won't die anymore! maybe we won't die anymore that we won't die no more won't die no more we won't die will die that we we we? No, never! Not us! but if not us, then who? like the sea the sea cannot like the sea, we'll survive we'll survive we last we but how? Why? From what? from longing well you it's you You… Ania Vu

Płakała Zapałka Płakała Zapałka Zapałka płakała Wokół tylko mróz i pustka.

Pragnęła Zapałka Zapałka pragnęła, by ktoś ją zapalił, obdarzył ciepłem do życia.

Zapałka bez zapału To żadna zapałka, pomyślała.

Czekała i czekała Lecz po dłuższej wieczności, jej promyk nadziei powoli wygasał.

Aż pewnego poranka, Pojawiła się znikąd iskra, Tryskając energią i życiem pełnego lata.

Coś między nimi zaiskrzyło, i z małej Zapałki zrobił się wielki ogień!

Rozgrzała się porządnie, promieniując jak słońce I roztopiła się w szczęściu Czuła Zapałka się wreszcie spełniona.

Lecz ten żar szybko zamienił się w gorączkę, a dym przepełnił jej małe serduszko - Jak duszno... - ledwo wykrztusiła Zapałka.

Nie wiedziała, jak miłość Potrafi krótko trwać a potem zniszczyć.

W całości zatopiona w płomieniach, Próbowała dopłynąć do brzegu lodu.

Po kilku wiecznych sekundach, Zapałka nie przeżyła.

A Crying Match A crying Match, A Match was crying, Surrounded by only frost and emptiness.

A yearning Match, A Match was yearning To be lit up And given warmth in life.

A match without fire Is no match at all, it thought.

It was waiting, and waiting But after a long eternity, its ray of hope had slowly died down.

Until one morning, a spark came out of nowhere, Bursting with energy and life of a full summer.

Something had sparked between the two, And the small Match became a big fire!

It warmed up for good, beaming like the sun And drowning in happiness.

The Match was finally feeling fulfilled.

But this heat quickly turned into a fever.

And the smoke filled its small heart - I’m suffocating..., it barely wheezed.

Little did it know, how love Can be so brief and then destroy.

Entirely drowning in flames, It tried swimming to the icy shore.

After a few seconds that seemed an eternity, The Match was no more.

Ania Vu

Tik-tak Nic… Jak gdyby nic Jak gdyby nigdy nic Zegar tyka Czas upływa Nic nie wraca Znów ucieka Nie ogląda się za siebie Goni cały czas Tik-Tak Cały czas tak Ale dokąd? Dokąd on tak goni?

Czemu on nas goni, …tak nietaktownie?

Teraz chwila ta Czułe spojrzenia twe I niesłychane mi dotąd wyznania Znikną!

Tak o tak.

Za pięć tysięcy lat Zegary ustąpią A czas dalej będzie gonił Tik-tak Tik-tak…

Tak, jak gdyby nigdy nic.

Tik-tak Nothing…

As if nothing As if nothing had happened Clock is ticking Time is running Nothing returns It’s running again, It does not look back It keeps rushing the whole time Tick-tock Always like that But where to? Where is it rushing to?

Why is it rushing us, …so untactfully?

Now this very moment Your tender gaze And unheard of confessions Will vanish!

Just like that In five thousand years The clocks will cease ticking But time will still be running Tik-tak Tik-tak…

In a way, as if nothing had happened.

Ania Vu

Wolf Humanities Center School of Arts & Sciences • University of Pennsylvania 255 S. 36th Street, 6th floor, Philadelphia, PA 19104-6305 215.573.8280 • wolfhumanities@upenn.edu • wolfhumanities.upenn.edu