Kunst+Techniek-prijs 2015 - Renzo Martens

Wi tteveen+B os-pri j s voor K unst +Techniek 2015

RENZO MARTENS

Renzo Martens Voorwoord

Witteveen+Bos-prijs voor Kunst+Techniek 2015 Witteveen+Bos Art+Technology Award 2015

Champagne bij de opening van een tentoonstelling.

Cappuccinobars nabij een galerie. Kunst zorgt voor toename van de welvaart in plaatsen als New York, Londen en Amsterdam. In dit proces ziet Renzo Martens mogelijkheden voor een nieuw economisch model. Kan kunst de economische welvaart laten stijgen op een plek waar dat onmogelijk lijkt?

Met een hartstochtelijk pleidooi nam Renzo ons al bij de eerste kennismaking mee in zijn ambitieuze plannen in de jungle van Congo. Zijn Institute for Human Activities (IHA) bouwt daar op een voormalige Unilever-plantage het eerste studiecentrum in de wereld dat de relatie tussen kunst en economische ongelijkheid onderzoekt. Via op grote schaal reproduceerbare chocoladezelfportretten genereert het IHA al met succes een inkomstenbron voor de plantagearbeiders.

5 november 2015

Witteveen+Bos heeft waardering voor de wijze waarop Renzo onze westerse maatschappij een spiegel voorhoudt. Hij is kritisch over de manier waarop onder meer technologie van invloed is op de mondiale ongelijke verdeling van welvaart. Diezelfde technologie zet hij in om de economische positie van plantagearbeiders te verbeteren. Wij herkennen zijn maatschappelijke ambitie om mon-

Renzo Martens Renzo Martens (1973, Terneuzen) is een Nederlandse kunstenaar, die woont en werkt in Amsterdam, Brussel en Democratische Republiek Congo. Martens profileerde zich als spraakmakende documentairemaker met Episode I (2003) en Episode III: Enjoy Poverty (2008).

Die laatste film hield zowel de wereld van kunst als die van ontwikkelingshulp een kritische spiegel voor. De film liet zien dat armoede in feite het grootste exportproduct van Congo is, waarbij pervers te noemen economische mechanismen aan het werk zijn. Martens studeerde politicologie aan de Radboud Universiteit in Nijmegen en beeldende kunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Gent en de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. In 2010 resideerde hij aan het ISCP (International Studio & Curatorial Program) in New York. Martens werkt aan een PhD in de Kunsten aan de School of Arts in Gent. In 2015 won Martens de Amsterdamprijs voor de Kunst. Eerder ontving hij het Prins Bernhard Cultuurfonds Documentaire Stipendium, de Vlaamse Cultuurprijs voor Film en de

Foreword Champagne corks pop at every exhibition opening.

Each new gallery is soon surrounded by trendy coffee bars. Art does much to increase wealth and prosperity in places such as New York, London and Amsterdam. It is a process in which Renzo Martens sees possibilities to realise a new economic model.

Can art improve the economic well-being at places where this seems highly unlikely? At our very first meeting Renzo Martens set out his ambitious plans.

On a former Unilever plantation in the Congolese

Witteveen+Bos appreciates the way in which Renzo holds a mirror to our western society. He criticises the way in which technology has an impact on the global distribution of welfare. Renzo uses that same technology to improve the position of plantation workers. We recognize his social ambition to help battle global poverty and are therefore joining in his plans in Congo. These plans are based on the concept IHA developed for value creation. A visual outline of this concept is presented in this publication. We are jointly working on a master plan for the realisation of a creative economy in the Congolese jungle. The process is one in which art and technology come together. Artist and engineer are fellow travellers on an exciting journey of discovery. They inspire each other and learn from each other. In this respect, we can state that significant value creation has already taken place. An exemplary result of the Art+Technology Award.

The Board of Directors of Witteveen+Bos

1.

Renzo Martens (b. Terneuzen, 1973) is a Dutch artist who lives and works in Amsterdam, Brussels and the Democratic Republic of Congo. He came to international attention with his documentaries Episode I (2003) and Episode III: Enjoy Poverty (2008). In the latter film he challenges established attitudes towards both the art establishment and international development aid, highlighting the ‘perverse’ economic mechanisms which have resulted in poverty becoming Congo’s main ‘export product’. Martens studied political science at the Radboud University of Nijmegen before going on to attend the Royal Academy of Fine Arts in Ghent and the Rietveld Academy in Amsterdam. In 2010, he was invited to take part in the International Studio & Curatorial Program (ISCP) in New York. Martens has returned to Ghent where he is currently working on his PhD. Martens was recently awarded the Amsterdam Prize for the Arts 2015. He previously received the Prins Bernhard Cultuurfonds Documentary Stipendium, the Flemish Culture Award for Film, and the Encouragement Award of the Netherlands Film Fund. In 2013, Martens was named a Yale World Fellow, thus joining a ‘network of globally engaged leaders who will pursue real change through multidisciplinary dialogue and action’. Martens has demonstrated his engagement by founding the Institute for Human Activities. With IHA Martens explores the relationship between art and global economic inequality.

In Episode III: Enjoy Poverty (2008) etaleert hij de traditionele postkoloniale verhouding tussen de westerse wereld en Afrika. In de film zet Martens een programma op in Congo om lokale gemeenschappen te stimuleren hun armoede te gelde te maken. Martens leert Congolese fotografen hoe ze in plaats van foto’s van feestjes, bruiloften en partijen te maken, ook hun armoede in beeld kunnen brengen en daarmee veel rijker kunnen worden. Deze beelden vinden immers gretig aftrek in de westerse media, maar worden in de meeste gevallen geproduceerd door westerse journalisten. Echter, de documentaire die Martens maakte over het project eindigt in mineur: de westerse persbureaus willen de foto’s van de lokale fotografen niet hebben en er zit, zo stelt Martens, niks anders op dan ‘to enjoy poverty’.

De film Episode III: Enjoy Poverty werd een succes in de westerse kunstwereld, wat nog maar eens onderstreepte dat de economische bewegingen die door het project ontstonden zich concentreerden daar waar deze werd vertoond en bediscussieerd: de westerse wereld.

Sinds 2012 werkt Martens aan een nieuw kunstproject, het Institute for Human Activities, waarmee hij probeert om het economisch verkeer ook de andere kant op te krijgen. Het project heeft tot doel om van een voormalige Unileverplantage in de jungle van Congo een kunstcentrum te maken. De plantagearbeiders worden omgeschoold tot kunstenaars en maken er beelden van rivierklei. Deze worden gescand om vervolgens in het Westen driedimensionaal te worden geprint, waarna er een mal van wordt gemaakt om chocola in te gieten (een verwijzing naar de cacao die op de plantages wordt verbouwd). De beelden worden op kunstbeurzen en in galeries vertoond en verkocht. Het geld stroomt weer terug naar de arbeiders, zodat economische groei plaatsvindt en meer (kunst)projecten kunnen worden opgezet.

Martens heeft met het project bovenal het doel voor ogen een ‘gentrificatieproces’ op gang te helpen: een creatieve economie rondom kunstenaars, vormgevers en andere creatieve beroepen. In de grote steden van de westerse wereld is dit al lange tijd een belangrijke economische impuls. Zoals de Amerikaanse socioloog Richard Florida het omschreef in zijn The Rise of the Creative Class

(2002) zien we dat kunstenaars en creatieven zich vaak vestigen in de armere delen van grote steden. Als gevolg willen ook andere ondernemingen zich in het gebied vestigen en gaat de vastgoedprijs omhoog. Aanwezigheid van creatieven bevordert dus het investeringsklimaat. Florida moedigt overheden aan om in deze processen te investeren, ze te faciliteren en zelfs te initiëren.

Martens wil met het IHA als eerste in de wereld een omgekeerd gentrificatieproces opstarten, op een voormalige Unilever-plantage in Congo. Waar de exploitatie van Congo’s grondstoffen vooral in westerse steden geld oplevert, en waar kunst die kritisch omgaat met die oneerlijke geldstromen vooral in New York, Londen en Venetië interessante debatten en economische diversificatie oplevert, beoogt Martens de scheve economische verhoudingen niet alleen te thematiseren in zijn werk, maar ook daadwerkelijk te veranderen ten gunste van zijn Congolese collega’s.

Het Institute for Human Activities

Witteveen+Bos-prijs voor Kunst+Techniek. Martens geeft zich niet alleen rekenschap van ongelijkheid in de economische verhoudingen maar initieert tevens projecten die op zeer intelligente wijze alternatieve samenwerkingen realiseren. Daarbij wordt technologie op zo’n betekenisvolle wijze ingezet dat de jury hem de meest geschikte kandidaat voor de Kunst+Techniek-prijs vindt. Daarnaast vertrouwt de jury erop dat ingenieursbureau Witteveen+Bos zich, zoals ieder jaar, zal engageren met de voorgedragen kandidaat zodat er kennisdeling en nieuwe samenwerkingen zullen ontstaan die voor beide partners een vliegwielfunctie kunnen gaan vervullen in deze sterk veranderende samenleving.

Het Institute for Human Activities bouwt in Congo ’s werelds eerste onderzoekscentrum dat de relatie tussen kunst en mondiale economische ongelijkheid onderzoekt. De locatie is een voormalige Unileverplantage, één van de eerste plantages die Lord Lever in 1911 in het gebied stichtte en daarom uitzonderlijk Nederlands-Brits erfgoed.

Jury Witteveen+Bos-prijs voor Kunst+Techniek

Het IHA stelt dat toonaangevende kunst die economische ongelijkheid toont vooral schoonheid, werkgelegenheid en welvaart brengt op de plekken waar zij wordt bediscussieerd en geconsumeerd: Londen, Berlijn, Venetië en New York. Samen met de plantagearbeiders wordt een level playing field gecreëerd, zodat het bediscussiëren en consumeren van kritische kunst nu ook op één van de armste plekken binnen de mondiale economie kan plaatsvinden. Plantagearbeiders kunnen zich artistiek engageren en brengen daarmee economische diversificatie op gang. Op deze manier ontstaat een plek waar kunst zich ten volle met zijn eigen materiële effecten kan verhouden.

Olof van Winden (voorzitter) Alex Adriaansens Joost Rekveld

Margriet Schavemaker

Jury report Renzo Martens is an artist whose documentaries have courted controversy. In making Episode I (2003), Martens visited war-torn Chechnya, armed with a camera. He assumed the role of television viewer and recorded how the mainstream news coverage of the situation in the refugee camps had been tailored to the needs of the viewer. Episode I is notable for the way in which Martens reverses the roles, asking refugees to suggest how he felt as an observer.

Als een eerste casestudy heeft het IHA een uniek verdienmodel gecreëerd: plantagearbeiders die nauwelijks kunnen leven van plantagearbeid voegen vanaf nu hun creativiteit toe aan het product dat zij produceren voor de wereldmarkt – chocolade. Het resultaat: kleine chocoladezelfportretten, op grote schaal reproduceerbaar en wereldwijd te koop. Een uniek moment in de geschiedenis: voor het eerst betalen wij voor de gevoelens van de plantagearbeiders. De winsten keren volledig terug naar de originele makers. Dit genereert een inkomstenstijging van maar liefst 7000 %. Zo wordt de productie van economische gelijkheid zelffinancierend.

In Episode III: Enjoy Poverty (2008), Martens challenges the traditional post-colonial relationships between Africa and the West. He set up a programme to help local communities in Congo ‘monetise’ their poverty. Martens taught local photographers to take effective photos of that poverty instead of pictures of parties and weddings, in order to make more money. Photos are in great demand by the media but most are produced by Western journalists. His documentary about the project reaches a rather depressing conclusion: Western press agencies are not particularly interested in the local photographers’ work. The only alternative, Martens suggests, is to ‘enjoy poverty’.

Episode III: Enjoy Poverty was highly acclaimed by the Western arts world. However, its success merely demonstrates that the economic benefits of artistic endeavour fall chiefly to the locations at which it is shown and discussed.

Since 2012, Martens has been working on a new project, the Institute for Human Activities, which he hopes will reverse the economic status quo and allow those who generate income to enjoy the fruits of their labours. In this project, a former Unilever plantation in the heart of the Congolese jungle has been transformed into a centre of artistic production. The plantation workers are being retrained to make unique sculptures using river clay. Their work is scanned and a 3D printer, located in Amsterdam, is used to produce moulds. The sculptures are then reproduced in chocolate (a reference to the cocoa grown on the plantations) and exhibited and sold in art galleries and at art fairs. The proceeds are channelled back to the workers.

Eventually, it is hoped that the revenue will help improve the economic situation and support further (art) projects.

4.

Martens’ primary objective is to set a process of ‘gentrification’ in motion. He wishes to establish a new economy which is based on the work of artists, designers and other ‘creatives’. A similar trend has been seen in the West for some time. As the American sociologist Richard Florida noted in The Rise of the Creative Class (2002), the

creative sector often establishes roots in the poorer neighbourhoods of a city. Other forms of enterprise soon follow and the new economic activity has a positive effect on property values. In short, the arrival of the creative sector stimulates the investment climate. Florida calls on governments to facilitate or even initiate this process.

Martens wants the Institute for Human Activities to be the first to start a ‘reverse gentrification’ process in the distinctly non-urban setting of the Congolese jungle. The exploitation of Congo’s raw materials normally generates proceeds in the West, and art that criticizes this unfair distribution of funds usually only generates interesting debates and economic diversity in cities like New York, London and Venice.

In contrast, Martens not only seeks to highlight the economic imbalance between the West and Africa through his work, but to shift the balance in favour of his Congolese colleagues.

The Witteveen+Bos Art+Technology Award Witteveen+Bos introduced its annual Art+Technology Award in 2001.

The roll call of past winners provides an interesting overview of how technology has influenced both society at large and various forms of artistic expression: from co-creation to genetic engineering, and from the high-tech communication of the information super-highway to self-generating logarithms.

2.

Toekenning van de Kunst+Techniek-prijs De kunstenaars die de afgelopen dertien jaar de Witteveen+Bos-prijs voor Kunst+Techniek hebben gewonnen, bieden een mooi overzicht van de uiteenlopende manieren waarop techniek en technologie onze samenleving, en de artistieke productie die zij voortbrengt, hebben veranderd: van cocreatie tot gentechnologie en van hightech-communicatie via de digitale snelweg tot zelfgenererende logaritmes.

We leven in een samenleving waarin in toenemende mate de zichtbaarheid van de technologie naar de achtergrond verdwijnt. Hoewel de meeste gebruiksvoorwerpen die we om ons heen verzamelen technologische elementen hebben, worden deze onherkenbaar vormgegeven. De impact van technologie is daarmee echter niet minder betekenisvol geworden. Integendeel, ze stuurt en reguleert meer dan ooit ons denken en handelen op alle niveaus. En ze bepaalt meer dan ooit de sociale, economische en politieke verhoudingen in de wereld en hoe wij daar als individuen in handelen.

De jury was dit jaar op zoek naar een kunstenaar in wiens werk de sociale, politieke en economische impact van technologie op onze samenleving centraal staat. De jury is unaniem van mening dat het werk van Martens op zeer urgente wijze adresseert hoe de verdeling en beschikbaarheid van technologie vanuit een mondiaal perspectief gebaseerd is op structurele ongelijkheden.

Met name met het Institute for Human Activities laat Martens zien dat in de huidige economische en politieke verhoudingen, het accumuleren van geld – of het nu kunst is of andere producten betreft – plaatsvindt in bepaalde regio’s in de wereld die zich kenmerken door hun hoog technologische infrastructuur. Het IHA is gelaagd: enerzijds is het project een onomstotelijke werkelijkheid waarin echte problemen van echte mensen te lijf worden gegaan. Anderzijds is het project een kritische, theoretische aanval op de westerse kunstwereld en het geloof van westerse overheden in de economische waarde van de creatieve industrie. Dat een land als Congo vol zeer kostbare mineralen en grondstoffen zit zoals coltan, tantalium en goud, en daarmee de hofleverancier voor het Westen en Oosten is voor het ontwikkelen en produceren van hun hoog technologische infrastructuur en producten, maakt het project nog relevanter.

In other words, the Institute for Human Activities raises many pertinent questions about how money, technology and knowledge combine to further the fortunes of certain world regions while effectively excluding others. It delves to the very heart of our technological culture.

The jury members concur that Renzo Martens’ work provides a topical and important perspective from which to consider art in the context of our technological culture, and therefore forms a highly appropriate complement to that of past winners of the Witteveen+Bos Art+Technology Award. Martens has not merely taken note of economic inequality but has initiated practical projects to create viable alternatives. The manner in which he has applied technology leads the jury to conclude that he is the most suitable candidate for the Witteveen+Bos Art+Technology Award 2015. Moreover, the jury has every confidence that Witteveen+Bos will, as in all previous years, engage with the winner to nurture a mutually beneficial partnership in the interests of our rapidly changing society.

Olof van Winden (chair) Alex Adriaansens Joost Rekveld

Margriet Schavemaker

In today’s society, technology is increasingly taken for granted. What was once astonishing or groundbreaking is now barely worthy of comment. Technological elements form part of all sorts of everyday items but are largely invisible by design. Nevertheless, the impact of technology remains high. Technology directs and controls our thoughts and actions at almost every level. More than ever before, it permeates the social, economic and political relationships in the world, determining our role and contribution as individuals.

This year, the jury wished to find an artist whose work centres on the social, political and economic impact of technology. Its members have reached the unanimous conclusion that Renzo Martens’ work addresses the fair division and availability of technological resources, and does so in an immediate and practical manner. Martens has adopted a global perspective and seeks to challenge and resolve deep-rooted inequalities.

The Institute for Human Activities The Institute for Human Activities is setting up the world’s first centre for research into the relationship between art and global economic inequality. The centre is based in the Congolese jungle at a former Unilever plantation. Founded by Lord Lever in 1911, the site is one of the first plantations in the area, making it a part of British and Dutch heritage.

IHA has created a unique business model. The former plantation workers – who are barely able to live on their wages – add creativity to the chocolate they have been producing for the world market. The result: small chocolate self-portraits that can be reproduced in large series and sold globally. For the first time in history, the public is paying for the feelings of the plantation workers. All proceeds flow back to the source: the plantation workers themselves. The project has increased local income by some 7000 %, whereupon further initiatives can be self-financing.

5.

In all his work, and most notably through the Institute for Human Activities, Martens has demonstrated that economic and political power remains concentrated in regions which have an advanced technological infrastructure. The Institute serves a number of aims. On the one hand, it is unmistakably practical in nature, tackling the immediate problems of real people. At the same time, it makes a critical and theoretical attack on the traditional arts culture of the West, and challenges governments to reassess the economic potential of the creative industry. The project becomes even more relevant in that Congo is a global supplier of various extremely valuable ores and minerals, such as coltan, tantalum and gold, which are essential to the development of the technological infrastructure elsewhere, and which form the basis of the products from which the West derives its wealth.

Met de opbrengsten van de chocoladeportretten en steun van sponsoren financiert het IHA de realisatie van het onderzoekscentrum in het Congolese regenwoud. Samen met de plantagearbeiders zal het IHA grootschalige tentoonstellingen en conferenties op de plantage organiseren, waardoor ook de mensen op de laagste posities in mondiale productieketens kunnen bijdragen aan nieuwe inzichten omtrent kunst en mondiale economische ongelijkheid. Om dit soort activiteiten mogelijk te maken, stelt Witteveen+Bos haar kennis op het gebied van techniek en infrastructuur beschikbaar voor een masterplan. In dit plan wordt uitgewerkt welke voorzieningen nodig zijn om de ontwikkeling van een creatieve economie ter plaatse mogelijk te maken. De basis voor deze plannen is de blauwdruk voor waardecreatie van het IHA, weergegeven op de binnenzijde van dit blad. Dit concept laat zien hoe kleine ingrepen in mondiale handelsketens artistiek engagement lucratief maken op de plantage. Het toont op wereldschaal waar Nederland sterk in is: een vernieuwende oplossing bieden voor een mondiaal probleem. Zo creëren we een vliegwiel voor een inclusieve samenleving.

The Institute for Human Activities is based on the observation that the benefits of art, even art which attempts to engage with world poverty, are rarely felt at the point of creation. Rather it is in cities such as London, Berlin, Venice and New York, where the art is shown and discussed, that employment and prosperity are created. Together with the Congolese plantation workers, IHA is creating a level playing field to facilitate the discussion and enjoyment of critical art in one of the world’s poorest regions. Plantation workers can engage in artistic work and thus promote economic diversification. This approach ensures that the benefits of art are distributed more fairly.

The Jury of the Witteveen+Bos Art+Technology Award

Colofon Ontwerp

Houdbaar, Metahaven (infographic) Redactie

Witteveen+Bos Beeldmateriaal

Institute for Human Activities, Fred Debrock, Ernst van Deursen,

Gert-Jan van Rooij, Ladislav Zajac, KOW.

Courtesy Galerie Fons Welters, Amsterdam / KOW, Berlijn / The Box, Los Angeles

©2015 Witteveen+Bos-prijs voor Kunst+Techniek

www.witteveenbos.com | www.kunsttechniekprijs.nl

Colophon Design

With the proceeds of the chocolate portraits and the support of sponsors, IHA is financing the realisation of the research centre in the Congolese jungle. The plantation workers and IHA will be organising large-scale art exhibitions and conferences at the plantation. In this way, even people in the lowest positions in global production chains can contribute to new insights into art and economic inequality. To help realise these activities, Witteveen+Bos has placed its knowledge of technology and infrastructure at the project’s disposal to create a master plan. The master plan elaborates on the arrangements that are needed to facilitate the development of a creative economy in Congo. The basis for these plans is the blueprint for value creation

by IHA, presented on the other side of this page. This concept shows how minor interventions in traditional global value chains allow for artistic engagement to actually become lucrative at the plantation. The project demonstrates one of the Netherlands’ key strengths: the ability to devise innovative, marketbased solutions to global issues, thus helping to achieve a fairer, more just world.

Houdbaar, Metahaven (infographic)

Editing

Witteveen+Bos

Visual material

Institute for Human Activities, Fred Debrock, Ernst van Deursen,

Gert-Jan van Rooij, Ladislav Zajac, KOW.

Courtesy Galerie Fons Welters, Amsterdam / KOW, Berlin / The Box, Los Angeles

©2015 Witteveen+Bos Art+Technology Award

www.witteveenbos.com

3.

jungle, his Institute for Human Activities (IHA) has established the world’s first research centre concerned with the relationship between art and economic inequality. Through the grand-scale production of chocolate self portraits IHA has already successfully created a source of income for the plantation workers.

Renzo Martens

Renzo Martens is een documentairemaker wiens documentaires de nodige controverse opriepen. In zijn film Episode I (2003) begeeft Martens zich, gewapend met een camera, in het oorlogsgebied van Tsjetsjenië. Hij neemt de rol van televisiekijker op zich, en registreert hoe de beelden die vanuit vluchtelingenkampen tot ons komen toegesneden zijn op de behoeften van die kijker. Confronterend is hoe Martens de rollen omkeert en aan de vluchtelingen vraagt hoe zij denken dat hij zich voelt.

De jury is het daarom unaniem eens dat het werk van Renzo Martens een actuele en belangrijke invalshoek laat zien op het denken over kunst in de context van onze technologische cultuur, en daarmee uitmuntend past in de serie van prijswinnaars van de

directie Witteveen+Bos

Stimulansprijs van het Nederlands Filmfonds. In 2013 werd Martens geselecteerd als Yale World Fellow, het programma waarmee de universiteit Yale beoogt om ‘een gemeenschap van mondiaal geëngageerde leiders te ondersteunen die zich inzetten voor positieve verandering door middel van een multidisciplinaire dialoog en actie’.

Het engagement van Renzo Martens uit zich onder meer in de oprichting van het Institute for Human Activities. Met het IHA onderzoekt hij de relatie tussen kunst en mondiale economische ongelijkheid.

Juryrapport

Met andere woorden: het IHA stelt centrale vragen over de wijze waarop geld, technologie en kennis instrumenten zijn die zich in bepaalde regio’s van de wereld bundelen en andere gebieden daarvan uitsluiten.

Het raakt dus aan de kern van onze technologische cultuur.

diale armoede te helpen oplossen en dragen bij aan de verwezenlijking van zijn plannen in Congo. De basis hiervoor is het door het IHA ontwikkelde concept voor waardecreatie. Een grafische weergave hiervan vindt u in deze publicatie. Samen werken wij aan een masterplan voor de ontwikkeling van een creatieve economie in de jungle van Congo. In dit proces komen Renzo’s artistieke kracht en onze technische kennis samen: kunstenaar en ingenieur ontdekken, inspireren elkaar en leren van elkaar. De eerste waardecreatie heeft al plaatsgevonden; een mooie uitwerking van de Kunst+Techniek-prijs.

ISBN 978-94-90335-08-3

Photo credits

1. The Art Collector by Djonga Bismar and Jérémie Mabiala The Visionary, Self-portrait by Djonga Bismar. KOW, 2015.

Photography Ladislav Zajac/KOW

2. Man is what the head is, Self-portrait by Mathieu Kasiama.

Galerie Fons Welters. Photography Ernst van Deursen 3. Djonga Bismar working on The Spirit of Palm Oil. Undisclosed location, DR Congo, 2014

4. A Lucky Day by Thomas Leba and Daniel Manenga. KOW, 2015. Photography Ladislav Zajac/KOW

5. Launching IHA’s Critical Curriculum. Undisclosed location, DR Congo, 2014