Een snelle uitbreiding van de wijnbouw door de kerk

van onze jaartelling. Die wijngaarden lagen vlak ten zuiden van de stad, in het gebied dat we nu Graves noemen.

Een snelle uitbreiding van de wijnbouw door de kerk

Het jaar 313 is essentieel geweest voor de geschiedenis van de wijnbouw in Frankrijk en de rest van West-Europa. De keizers Constantijn de Grote en Licinius Augustus verklaarden in dat jaar dat er in het Romeinse Rijk volledige vrijheid van godsdienst was (Edict van Milaan). De ‘legalisering’ van het christendom was daarmee een feit en christenen mochten niet meer vervolgd worden. AanheteindevandevierdeeeuwverklaardekeizerTheodosiushetchristelijkegelooftotofficiele staatsgodsdienst. In Frankrijk nam in de vierde en vijfde eeuw niet alleen het aantal kerken en kloosters toe, maar ook werden steeds meer wijngaarden aangelegd; voor de eredienst was immers naast brood ook wijn nodig. In vrijwel alle delen van het Romeinse Rijk werd de wijnstok aangeplant. De kerk bezat verreweg de meeste wijngaarden.

Na de val van het Romeinse Rijk in de vijfde eeuw nam de verspreiding van de wijnbouw door de kerk serieuze vormen aan. De politieke en maatschappelijke posities werden al snel ingenomen doorkerkelijkefunctionarissen.Bisschoppengingenopdestoelzittenvangeneraals,officieren werden vervangen door abten en soldaten maakten plaats voor priesters. Ook binnen de kerkelijke organisatie was er sprake van concurrentie. Oorspronkelijk waren het de bisschoppen, die

Wijnroute in de Bourgogne