Woonvereniging ‘t Rondeel

Door Karin Epke Woonvereniging ‘t Rondeel

LANGE TIJD WAS HET STIL RONDOM DE FINSE SCHOOL, HET GEBOUW DAT ALS LAATSTE BEWONER RUILATELIER #AWESOME HERBERGDE. HET COMPLEX, BESTAANDE UIT HET OUDE KLOOSTER AAN DE POEIJERSSTRAAT, DE FINSE SCHOOL EN HET GEBIED TOT AAN DE PARKEERPLAATS ACHTER DE APPARTEMENTEN AAN DE SINT JOSEPHLAAN, ZOU EEN NIEUWE BESTEMMING KRIJGEN. DE PLANNEN LAGEN ER AL EEN POOS, EN OP ENIG MOMENT WERD ER GESLOOPT, VERBOUWD EN GEBOUWD. EN HET RESULTAAT MAG ER ZIJN.

Maar eerst even terug naar het begin. Eind 2015 presenteerde Woonbedrijf tezamen met de gemeente Eindhoven een plan voor genoemd terrein: een woongemeenschap in het klooster aan de Poeijersstraat. Het voorwerk werd verricht en woonvereniging ‘t Rondeel werd een feit. Er heeft heel wat overleg plaatsgevonden over hoe men de gemeenschap gestalte wilde geven, voordat de verbouwplannen voor het klooster op tafel lagen en de Finse school werd afgebroken en de eerste spade in de grond ging. Niet onbelangrijk: van de school zijn alle recyclebare materialen voor de her- en verbouw gebruikt.

Inmiddels zijn er 15 appartementen in het oude klooster gerealiseerd. In de kloostertuin werden 13 nieuwe woningen gebouwd. Gemeenschappelijke ruimtes worden gedeeld, zoals de grote kloostertuin en het fietsengebouw. Verder is er een grote gemeenschappelijke woonkamer/keuken waar men samen kan koken en eten. In de tuin worden onder andere eetbare planten geplant. Kinderen kunnen er spelen en er zijn allerlei plekjes waar men heerlijk kan zitten.

En dan ga ik een kijkje nemen in de keuken van ‘t Rondeel. Ik ben uitgenodigd bij Jeannette Claessen. Zij bewoont een nieuwbouwwoning, bestemd voor een tot twee personen. Ik krijg direct al een rondleiding door haar huis. “Grotendeels is het al ingericht, alleen moet er nog wel een en ander worden afgewerkt”, vertelt zij. Ik verbaas mij vooral over de ruimte

die dit, van buitenaf klein ogende huis, van binnen heeft. Het is compleet. Keuken, gezellige woonkamer, twee prima slaapkamers, douche met toilet en hier en daar verstopte opbergruimte. Dan komt Gilberto binnen. Gilberto komt van een antikraakpand en bewoont sedert drie weken een appartement in het voormalige klooster, waar ik straks ook nog een kijkje mag nemen. Bij een lekkere kop thee en door Gilberto meegebrachte dadels met walnoten vertellen beiden vol enthousiasme over hun ervaringen tot nu toe in deze woongemeenschap. Jeannette is er vanaf het begin al bij betrokken. Zij is de voorzitter van de vereniging en houdt de vinger aan de pols. Gilberto is meer een buitenmens en zit in de werkgroep tuinen. Alle bewoners van het complex zijn betrokken. “Dat is een van de vereisten voor als men hier wil wonen”, zegt Jeannette. “Dat is ook in een tweede, naast het huurcontract bestaande contract vastgelegd. Alle onderhoud op het terrein en het klooster, behalve het snoeien van bomen en het sedumdak, wordt door de bewoners zelf gedaan.” “Er is onder andere een werkgroep voor de tuinen, er is een werkgroep gemeenschappelijke ruimten”, vult Gilberto aan.

APR 2022

Naast werk en privéleven zet iedereen zich in voor de totale gemeenschap. Een leefgemeenschap, dus. “Ja, dat zijn wij, een woongemeenschap”, zegt Jeannette.

Vervolgens belt Piet aan. Piet is de oudste bewoner binnen de gemeenschap en is trotse huurder van een familiewoning, waar ik straks ook nog een kijkje binnen mag nemen. Gevieren gaan wij een ronde maken. Via de grote fietsenstalling gaan wij richting klooster. Het is ongelooflijk wat men hier geschapen heeft. Het eens zo donkere pand met kleine cellen is nu helder en licht. Cellen zijn samengevoegd en omgetoverd tot knusse woonruimtes, waarvan een bewoonster thuis is, die ons met plezier even binnen laat neuzen. En dan laat Gilberto mij zijn ‘paleisje’ zien. Een bijzondere woonkamer/keuken, waar de gebrandschilderde ramen nog inzitten. Via een wenteltrap gaat het een etage naar beneden naar de slaapkamer en een verbazend grote badkamer. Het is allemaal al heel gezellig ingericht en Gilberto is er trots op. Dat mag ook wel. Zo’n bijzondere leefruimte zie je zelden. Tijdens de wandeling door het gebouw komen wij steeds weer mensen tegen die aan het klussen zijn of hun woning aan het inrichten zijn. En ja, iedereen kent iedereen inmiddels.

In het klooster zijn ook ruime kelderboxen voor de bewoners, waar zij nog spullen kwijt kunnen. Tel daarbij op een gezamenlijke wasruimte, de aparte fietsenstalling en de gezamenlijke ruimtes voor een gezamenlijk kopje koffie, een bijeenkomst en wellicht ook eens een feestje, en je hebt ruimte voldoende om hier heerlijk te leven.

Dan wordt het tijd om het huis van Piet te gaan bekijken. En weer schiet ik van de ene verbazing in de andere.

Piet heeft een van de eengezinswoningen, met een behoorlijke oppervlakte van zo’n 95 ²m. Een luxe bungalow, zeg maar. Ook Piet is enorm trots op zijn huis. “En ik bof enorm”, vertelt hij. Wij wilden heel graag hier naar toe, lekker alles gelijkvloers. Nu wonen wij nog aan de overzijde op de Poeijersstraat, dus het is straks alleen even oversteken met de spullen.”

Achter elke woning is een klein stukje privétuin, daarachter ligt weer openbare ruimte. In de openbare tuinen worden, naast reguliere beplanting en bloemen, ook kruiden gekweekt. “Hierachter bijvoorbeeld staat al postelein”, vertelt Jeannette. Bij verdere bezichtiging iets later door de tuinen ontdek ik ook tijm, bosbessen, dille. Er staan appel- en perenbomen. Het is nog wachten op het ingezaaide gras en het mooie weer, en je hebt hier een prachtig stukje natuur. Wij lopen nog even naar de rand van het complex, waar de oude jeu-de-boulesbaan ligt. Nou ja, oud, hij is prachtig opgeknapt en: “de jeu-de-boulesspelers kunnen niet wachten om hier weer lekker hun bal te gooien”, zegt Jeannette.

“Wij moedigen mensen van buiten aan hier straks lekker een kopje koffie of thee te komen drinken. Er zijn twee gemeenschappelijke ruimtes en in de tuinen staan gezellige zitjes, wij zijn een actief onderdeel van de wijk”, liet Gilberto weten tijdens ons gesprek.

Ik zeg u, het is de moeite waard. Een centraal punt in de wijk, waar iedereen bij elkaar kan komen. De officiële opening is op dit moment nog niet bekend, maar houdt u onder andere de Prikkel FB-pagina in de gaten. Zodra wij het weten, weet u het ook. Het is zeker de moeite waard.

APR 2022

DE CONTACTCIRKEL RODE KRUIS BRABANT-ZUIDOOST

Door Nicolette van Heesch VINDT U HET OOK ZO PRETTIG OM ELKE DAG EVEN IEMAND TE SPREKEN? HET HOEFT GEEN LANG GESPREK TE ZIJN, MAAR IN DE OCHTEND EVEN PERSOONLIJK CONTACT, ZODAT IEMAND WEET DAT U ‘S MORGENS GOED BENT OPGESTAAN EN DAT ALLES OKÉ IS. OF ZODAT HET OPGEMERKT WORDT ALS U BIJVOORBEELD EENS VALT. WANT BEN NOU EERLIJK: ALS U ALLEEN WOONT KAN DAT ZOMAAR GEBEUREN.

Precies daarvoor heeft het Rode Kruis Contactcirkels. Als u deelneemt aan zo’n Contactcirkel, wordt u iedere dag op een vast tijdstip gebeld. Als het niet lukt om contact met u te krijgen, alarmeert de cirkel uw contactpersoon om even een kijkje bij u te nemen. U wordt dus niet zomaar vergeten.

De Contactcirkel is vooral gericht op het voorkomen van noodsituaties. Dat het ook helpt tegen eenzaamheid is een mooie bijkomstigheid. In de 30 jaar dat Lien (één van de vrijwilligers) dit werk doet, maakte ze één keer mee dat iemand ’s nachts zijn heup gebroken had, en twee keer dat iemand in zijn slaap was overleden. “Gelukkig dat wij er waren! Het raakt je, want je bouwt toch een band met de deelnemers op!” Eén van de deelnemers kwam met de Contactcirkel in aanraking, nadat haar man overleed.

Door zijn ziekte en opname in een verpleeghuis voelde mevrouw zich eenzaam. Hoewel zij zelfstandig woont en veel bezigheden heeft, miste zij toch een dagelijks contact. Het geeft haar ook een veilig gevoel in geval van een noodsituatie, die gelukkig nog nooit voorkwam. “Het bevalt mij uitstekend, die telefoontjes!”

WILT U OOK DEELNEMEN?

Neem contact op met het Rode Kruis Brabant-Zuidoost via 040-2443311 of

contactcirkel.brabantzuidoost@rodekruis.nl

BEN JIJ ONZE NIEUWE COLLECTANT?

HET RODE KRUIS IS OP ZOEK NAAR COLLECTANTEN

In de collecteweek van 12 t/m 18 juni 2022 gaan onze collectanten in hun eigen buurt weer op pad om te collecteren voor het Rode Kruis.

De opbrengst van deze collecte komt ten goede aan de lokale activiteiten (onder andere workshops ‘Goed voorbereid op Noodsituaties’, gastlessen Educatie) van het Rode Kruis in Eindhoven en omstreken. Wil jij hiervoor ook je bijdrage leveren, geef je dan op als collectant!

Stuur een mailtje naar Anja van der Sande via collecte.brabantzuidoost@rodekruis.nl of bel naar 040 2443311

MEI APR 2022 2022

Waardebonnen!

HEB JIJ EEN GOED IDEE VOOR EEN MOOIE ACTIVITEIT OM DE LEEFBAARHEID IN DOORNAKKERS TE VERBETEREN? EN HEB JE VOOR HET UITVOEREN VAN DIT IDEE NOG HULP OF GELD NODIG?

Dan kun je hiervoor een waardebon aanvragen van maximaal € 5000. Deze aanvraag wordt beoordeeld door de gebiedscommissie uit onze buurt, die ook kijkt of de activiteit aansluit bij een thema uit het buurtcontract.

Je kan een waardebon invullen via de website van de gemeente (zie de link hieronder). Je kan ook langskomen bij de buurtinfowinkel aan de Jozef Israëlslaan waar aanvraagformulieren liggen. De medewerkers daar kunnen je helpen om hem goed in te vullen. Als je het aanvraagformulier daarna naar waardebonnen@eindhoven.nl mailt, nemen wij zo snel mogelijk contact met je op.

Doen! Want samen maken wij het in onze buurt nog leuker. René Deelen, gebiedscoördinator Doornakkers

www.eindhoven.nl/stad-en-wonen/buurten/subsidie-gebiedsgericht-werken

De Prikkel Lentewandeling

Door Merel Schoofs HERKENT U DAT? OP EEN DAG DOE JE JOUW VOORDEUR OPEN EN JE RUIKT HET, JE VOELT HET OP JE HUID, JE HOORT HET. DE LENTE IS BEGONNEN. HET VOELT WAT MINDER KOUD, JE RUIKT EEN SOORT HOOP. WELLICHT EEN BELOFTE... DIT GAAT VAST EEN MOOIE ZOMER WORDEN, MET VEEL DAGEN ZON, EEN KOUD BIERTJE OP EEN TERRAS. DAT WORDT GENIETEN. DE NATUUR KOMT TEVOORSCHIJN UIT EEN TERECHT VERDIENDE WINTERSLAAP. KNOPJES AAN DE BOMEN EN ZO HER EN DER STAAT AL EEN BOOM IN BLOEI.

Foto 1

Ook in ons mooie Tongelre is van alles te zien. Daarom heb ik voor u weer een aardige wandeling uitgestippeld. Deze wandeling is 7,9 km lang, en ik kwam in elk geval op plekken waar ik normaal niet zo snel kom. Wij starten weer bij Wandelknooppunt 44 (op het kruispunt van de Broekakkersweg en de Bussele). Zelf vind ik dit niet het mooiste stukje, maar hier zie je in het gras al wat krokusjes, die ook bijna uitschreeuwen: ‘Hoeraaaah, de lente begint!’ Een groepje Troep Troopers (tijdens mijn wandeling is het Nationale Opschoondag) maakt mij blij: goed bezig meiden!

Wij volgen de pijlen richting knooppunt 61 (bij Basisschool de Boog), en vanuit daar gaan we richting nummer 18. Een stukje volgen wij de Wolvendijk en dan is het even opletten. Na een tijdje ga je links de Pagelaan in, en bij een veldje met een vlinder van mozaïek (zie foto 1) ga je het rechts het voetpad op. Je volgt dit voetpad langs de flats aan de Pagelaan. Een boeiend stukje Tongelre vind ik dit. Op veel balkons gebeurt wel iets: was hangt buiten, ergens vallen een stel potten uit een kast en een vrouw met een mooi Afrikaans gewaad groet mij vriendelijk. Het pad volgend kom ik langs Scouting St. Frans waar de volgende dag een rommelmarkt zal plaatsvinden; een meisje in een uniform draagt een stapel borden naar een kraam, klaar voor een tweede leven (de borden dan natuurlijk). Achter de blokhut volg je nog steeds het pad en kom je vervolgens bij een voetgangersbrug over de Eisenhowerlaan, in de volksmond ook wel Helmondweg genoemd. Vlak voor deze brug staat een prachtige dikke boom (zie foto 2). Zou dit de dikste boom van Tongelre zijn? Wie het weet mag mij mailen. Als wij de brug over zijn, komen we weer langs een scoutinggebouw, dit keer van scouting F.D. Roosevelt, speciaal voor mensen met een lichamelijke handicap. Het gebouw is speciaal voor hen gemaakt. Alles is gelijkvloers.

FEB APR 2022 2022

Foto 3

Via de Oude Muschbergweg komen wij bij knooppunt 74, en daar gaan we links het Aalbersepad in, richting de Karpendonkse Plas. Als we de Van Oldenbarneveltlaan zijn overgestoken, komen wij aan onze rechterhand twee kleine watertjes tegen. Ik hoor hier nu nog geen kikkers, maar het zou mij niet verbazen als die er wat later deze lente wel te horen zullen zijn. Bij de Karpendonkse Plas aangekomen, zien we ons volgende knooppunt 86 liggen (foto 3). Wij lopen een stukje links langs het water, en hier is duidelijk te merken dat dit een stadspark is. Het is druk met wandelende mensen, studenten die picknicken op een kleedje, en ook loopt er een wat verwarde vrouw te schelden. Gelukkig tegen niemand in het bijzonder. We naderen knooppunt 84 en steken hier de Javalaan over, langs de ene kant de IJzeren Man en aan de andere kant de drukke rondweg. Wij gaan hier naar beneden, onder de Berenkuil door (zie foto’s 4 en 5). Eigenlijk ben ik best trots op dit stukje Eindhoven. Zoveel graffiti en vaak ook prachtig gemaakt. Waar vind je zoiets? En nog zoiets bijzonders. Als wij de Berenkuil weer uit zijn, ga je rechts een weg in en zie je aan de rechterkant een kampje liggen. Je moet hier een bospad in en komt in een heel mooi stukje natuur, midden in de stad. Wij bevinden ons nu achter het Lorentz Casimir en komen langs een zandvlakte. Op foto 6 zie je een schommel. Ook hier ben ik benieuwd wie zo’n schommel ophangt? Na deze schommelpauze komen wij bij een vennetje (knooppunt 22, zie foto 7). Je loopt het natuurgebied weer uit en steekt rechts het spoor over. Langs het spoor loop je door de Hofstraat, een leuke straat met veel verschillende huizen.

Foto 5

We komen weer over het volgende spoor, en op de hoek van de Hofstraat en de Kalverstraat vinden we knoop- punt 23. Wij volgen de Kalverstraat en bij de Markt steken we het spoor nogmaals over en gaan wij de Locomotiefstraat in. Die volgen wij tot we niet meer verder kunnen en gaan rechts de Kaartmakersring op. Zo komen wij uiteindelijk weer bij ons beginpunt knooppunt 44.

Ik hoop voor u op mooi weer mocht u de wandeling eens gaan doen.

Foto 6

APR 2022

Foto 7

De sluipschutter die burn-out Eerste fase – rollercoaster heet

Het duurde lang voordat ik de moed had om thuis en op mijn werk toe te geven dat ik het niet langer trok. Dat toegeven zou immers grote consequenties hebben, mijn leven zou op zijn kop komen te staan. Maar toen ik voor de zoveelste keer huilend en hyperventilerend achter mijn laptop zat, trok ik aan de bel. Na lang wikken en wegen en gesprekken met mijn leidinggevende en huisarts, meldde ik mij vol schuldgevoel naar collega’s en mijn gezin toe ziek. Mijn houding van “niet zeuren, maar doorgaan” kon mij nu niet meer helpen en inmiddels volgden paniekaanvallen elkaar op. Vooral zorgen om mijn eigen gezondheid deden mij beseffen dat ik hulp nodig had. Ik was inmiddels ook behoorlijk depressief geraakt en oververmoeid. Na mijn ziekmelding begon de rollercoaster pas echt. De eerste weken leefde ik nog met de illusie dat dit wellicht een paar weken zou gaan duren, ik moest eens goed bijslapen en dan kon ik weer aan de slag. Ik voelde me knap waardeloos, omdat ik niet meer mee kon draaien. Ik werd verteerd door schuldgevoelens. Verdriet en angsten begonnen de boventoon te voeren. Ik had het gevoel iedereen in de steek te laten. Maar hoewel de trein abrupt tot stilstand was gekomen, raasde ikzelf maar door, richting de afgrond… Ik kon niet tot rust komen en vroeg me af of ik hier goed aan had gedaan. Ik was mijn ritme en structuur kwijt. Het lukte mij amper om voor mezelf te zorgen, laat staan voor mijn gezin. Gelukkig werd ik via de bedrijfsarts snel doorverwezen naar een psycholoog.

De sluipschutter die burn-out heet

Nathalie beschrijft in elke editie haar weg naar en haar ontsnapping uit een burn-out.

APR 2022

Ik mag van geluk spreken dat ik binnen een aantal weken al een intake-gesprek had. De ironie wil namelijk dat mijn werkgever jaarlijks een aantal ‘burn-outplekken’ inkoopt met het oog op werknemers die ongetwijfeld gaan omvallen door de constante hoge werkdruk. Daardoor kon in mijn geval een wachtlijst van minstens 5 maanden vermeden worden. Hoewel ik sceptisch tegenover een behandeling stond – mijn psychische en mentale nood was inmiddels zo hoog dat ik dacht dat niets of niemand mij meer zou kunnen helpen – was ik opgelucht dat ik mijn verhaal kwijt kon bij een professional. Na een lang en emotioneel gesprek werd een behandelplan opgesteld. Toen ik zelfs werd doorverwezen naar een psychiater die mij medicatie voorschreef, kwam bij mij het besef dat dit wel eens veel langer zou kunnen gaan duren dan ik in eerste instantie gedacht had…

Bus als ontmoetingsplek in de Eindhovense buurt

Vanaf 15 maart kun je een nieuwe bus tegenkomen in de Eindhovense buurten. Deze bus is bedoeld om mensen in de buurt bij elkaar te brengen, een ontmoetingsplek. In de toekomst kunnen buurtorganisaties de bus inzetten voor activiteiten met inwoners. Ook kan de bus gebruikt worden om bepaalde dienstverlening uit een andere wijk naar de buurt te brengen, zoals de Werkplaats Financiën XL. Initiator van de bus, Buurt in Bloei van WIJeindhoven, start eerst met enkele pilots. De bus was reeds in de buurten Doornakkers en Geestenberg.

Een gezellige, (licht) oranje bus in de buurt trekt bekijks. Bij de inrichting is rekening gehouden met verschillende functies die de bus kan vervullen: een zitje binnen voor gesprekken, een koffievoorziening, een terras voor buiten en diverse tools voor groepsgesprekken. Zo biedt de bus voor de verbinders, medewerkers van Buurt in Bloei, een mooie kans om met mensen in gesprek te gaan over wat er nodig is om het wonen en leven in hun buurt (nog) leuker te maken, waar inwoners zelf blij van worden, en hoe zij daaraan bij kunnen en willen dragen. Met als ultiem doel de mensen binnen de buurt met elkaar te verbinden en netwerken verder te versterken.

Testperiode tot en met de zomer

Vanaf 4 april kunnen de verbinders van Buurt in Bloei, samen met partners in de buurt, de bus inplannen voor diverse activiteiten. Zij zullen de periode tot en met de zomer als testperiode gebruiken. In de zomer wordt gekeken welke bevindingen doorgevoerd kunnen worden in de inrichting en/of uitrusting van de bus.

Bus voor de stad

Met de bus wil WIJeindhoven de individuele veerkracht van Eindhovenaren en de sociale cohesie in buurten versterken. Er zijn diverse partijen en organisaties die aan die doelen bijdragen. Voor hun activiteiten kan de bus ook toegevoegde waarde hebben. Daarom vindt WIJeindhoven het belangrijk dat die partijen in de stad ook gebruik kunnen maken van de bus. In de testperiode worden de voorwaarden en afspraken daarvoor verder uitgewerkt.

Buurt in Bloei van WIJeindhoven versterkt de individuele veerkracht van Eindhovenaren en de sociale cohesie in buurten, met als uiteindelijke doel: buurten waar het fijn wonen en leven is, waar de mensen elkaar kennen en een handje helpen als dat nodig is.

De verbinders van Buurt in Bloei bouwen aan buurtnetwerken, ondersteunen inwoners bij het ontdekken en inzetten van hun talent en verbinden vraag en aanbod in de buurt aan elkaar.

Wil Vughts, verbinder bij WIJeindhoven: “De ene dag ontmoet ik iemand die thuis zit met passie voor muziek en organiseren, de volgende dag spreek ik iemand van de buurtvereniging. Die twee breng ik met elkaar in contact, en daar kan zomaar een buurtfestival uit ontstaan.

Elske Janssen, ontwikkelaar Sociale Basis WIJeindhoven: “Het is ontzettend belangrijk dat buren elkaar weer leren kennen en weten te vinden als er iets is. Als mensen elkaar een handje helpen, bijvoorbeeld bij de boodschappen of de administratie, hebben ze minder snel betaalde hulp nodig.”

De bus is grotendeels betaald vanuit coronagelden die de Rijksoverheid in 2021 beschikbaar stelde aan gemeenten om de impact van corona op de samenleving aan te pakken. In coronatijd is er afstand ontstaan tussen mensen. De bus zet in op verbinding in de buurten en wijken, mensen weer in contact laten komen met elkaar. Daarnaast heeft ook ASML een financiële bijdrage geleverd om de bus mogelijk te maken. Kupers Touringcars stelt belangeloos de stalling voor de bus ter beschikking en ondersteunt bij de schoonmaak en het onderhoud.

APR 2022

Inloopspreekuur uitvaartwensen

Leg uw uitvaartwensen vast en ontzorg uw dierbaren

‘Mensen willen steeds persoonlijker afscheid nemen, maar weten vaak niet hoeveel er mogelijk is. De tijd dat een uitvaart standaard plaatsvond in de kerk of het crematorium is voorbij’, zo vertelt John Wolbers, coöperatieconsulent bij DELA.

John werkt al 20 jaar voor DELA. Tijdens voorbesprekingen legt hij uitvaartwensen vast en geeft hij advies over de nalatenschap. ‘Betekent een bepaalde plek veel voor u? Dan mag het gewoon daar, groots of juist intiem. Houdt u erg van de natuur? Dan kan een natuurbegraafplaats erg mooi zijn. Ik merk ook vaak dat mensen verkeerde aannames doen. Ze gaan er bijvoorbeeld van uit dat er in een crematorium maar drie muziekstukken gespeeld mogen worden. Als muziek belangrijk voor u is, dan mag daar natúúrlijk meer ruimte voor zijn. Tijdens een voorbespreking staan we stil bij al deze punten.’

Uitvaartwensen en nalatenschap vastleggen ‘Daarnaast bespreken we tijdens de voorbespreking de nalatenschap en wat mensen nog bij leven kunnen regelen. Als mensen niet getrouwd zijn en geen geregistreerd partnerschap hebben, is de partner bijvoorbeeld geen erfgenaam. Hij of zij heeft ook niet automatisch recht op het nabestaandenpensioen. Vervelende ‘verrassingen’ bij de nalatenschap kunnen bijvoorbeeld door een samenlevingscontract of een testament worden voorkomen.’

DELA: voor iedereen ‘Voor elkaar, dat is de gedachte van onze coöperatie: We staan iedereen met de grootste zorg bij. Of u wel of niet verzekerd bent bij ons, speelt daarbij geen rol. Veel mensen lopen lang rond met ‘het thema afscheid’. Ze vinden het spannend en zien er tegenop, maar meestal is dat gevoel veel zwaarder dan het daadwerkelijke regelen. Bijna iedereen zegt achteraf tegen me: ‘Ik voel me zo opgelucht nu’.’

Ruimte voor rouw ‘Ook voor uw nabestaanden is het belangrijk om uw afscheidswensen te kennen. Het geeft rust en vertrouwen om te weten: we doen dit 100 procent zoals hij of zij het wilde. Bovendien geeft het de nabestaanden ruimte om stil te staan bij hun eigen rouw – en om het leven uiteindelijk weer op te pakken.’

APR 2022

Inloopspreekuur uitvaartwensen

Tijdens het inloopspreekuur beantwoordt John graag al uw vragen rondom afscheid en overlijden. Ook vertelt hij u meer over de verschillende mogelijkheden voor een persoonlijk afscheid. Het spreekuur is kosteloos en vrijblijvend. Iedereen is welkom, ook als u niet of elders verzekerd bent.

Data: Dinsdag 10 mei | 10.00 - 11.00 uur Woensdag 15 juni | 10.00 - 11.00 uur Dinsdag 13 september | 10.00 - 11.00 uur Plaats: In de hal van Berckelhof Generaal Cronjestraat 3 | Eindhoven

Wilt u liever meteen een voorbespreking inplannen? Dat kan via 040 711 73 94. De voorbespreking is kosteloos, ook als u niet of elders verzekerd bent.

WIE KENT HEM NIET BIJ VITALIS, EN OOK WELLICHT DAARBUITEN. HIJ IS EEN MARKANTE VERSCHIJNING IN BERCKELHOF. ALS IK ZEG ‘FLORENCE VAN VOLLENHOVEN’ (GEEN FAMILIE VAN HOOR), DAN ZAL WAARSCHIJNLIJK IEDEREEN ZIJN WENKBRAUWEN FRONSEN. MAAR ALS IK FLOOR ZEG, DAN IS ER DIE HERKENNING. FLOOR, ALTIJD OPGEWEKT, ALTIJD BEREID TOT EEN PRAATJE, EN HELEMAAL LOS ALS ER GEDANST KAN WORDEN. MAAR HET IS OOK WEL EENS ANDERS GEWEEST. OPENHARTIG VERTELT FLOOR OVER ZIJN LEVEN.

MEI APR 2022 2022

Hij vertelt vanaf het moment dat hij zelfstandig woonde, aan de Tongelresche straat. Dat was een lastige tijd. Floor was namelijk gokverslaafd, en liet de boel een beetje de boel. Hij had zijn werk, en veel hobby’s. Een relatie hield geen stand, want de irritaties liepen door allerlei omstandigheden hoog op. Ofschoon Floor het zelf niet zo erg zag, zijn zus zag het wel gebeuren en heeft op enig moment stappen ondernomen. En zo kwam Floor, mede vanwege een medische achtergrond, in Vitalis Berckelhof terecht.

Floor heeft een uitgebreid interessenpallet. “In Frans en Duits heb ik ooit proefexamens afgelegd”, vertelt hij enthousiast. “Ik ben dol op zingen, ik schrijf graag en dansen is mijn lust en mijn leven. Dat laatste, daar heeft Corona aardig op ingehakt”. Een gevoel dat uiteraard zeer herkenbaar is.

Waar heb jij gewerkt Floor?

“Bij de Ergon. Ik heb daar een hele fijne tijd gehad. Ik ben een buitenmens, dus bij de groenvoorziening, waar ik begon, heb ik het erg naar mijn zin gehad. Maar ik zag er alleen maar de directe collega’s, en ik wilde graag wat meer mensen om mij heen.” Op eigen verzoek is Floor toen naar de reiniging overgestapt, voornamelijk bij het station. Daar heeft hij veel vrienden leren kennen. En toen kwam Corona. Zoals Floor het omschrijft: “Er lag helemaal niks meer. Ik heb mijn chef gevraagd of ik het hele centrum niet voor mijn rekening mocht nemen. Nou, daar had ie geen moeite mee. Dat was een gezellige tijd. Iedereen groette mij, praatte met mij. De mensen van de sokkenzaak op de Nieuwstraat ken ik al jaren. Altijd even een praatje maken.”

Jij schrijft graag Floor. Waar gaat het dan over?

“Oh, alles en nog wat. Leuke, gekke dingen. Maar het is heel serieus begonnen. Tijdens mijn gokverslaving kwam er op een gegeven ogenblik het besef dat er iets moest veranderen. Ik kreeg een weektoelage, maar daar was na een paar dagen al niets meer van over. Ik ben solostukken gaan schrijven, met als hoofdpersoon Frida. Ik was smoorverliefd op de zangeres Frida van ABBA, en Frida werd mijn redding. Frida werd mijn denkbeeldige vrouw, en mijn stok-achter-de-deur in elk verhaal.”

En dan vertelt hij zijn eerste geschreven verhaal met Frida: “Ik vertel Frida dat ik voor iets leuks wil kijken tijdens koopavond. Als het al over negenen is, maakt Frida zich zorgen, want ze heeft al langer het idee dat ik ergens zit, waar ik niet moet zijn. Ze gaat op onderzoek uit en treft mij in een gokhal aan. Ze sleurt mij mee naar huis, waar een moeilijk gesprek plaatsvindt. En Frida – als mijn denkbeeldige vrouw – helpt mij hier uit.

Elke keer als ik een gokneiging kreeg, dan ging ik weer achter mijn typemachine zitten, schreef een verhaal waarin Frida mij bijstond. Zo ben ik uiteindelijk, door het schrijven van dit soort verhalen, volkomen van mijn verslaving afgekomen.” “Dat lijkt erg op zelftherapie”, zeg ik. “Ja, eigenlijk wel. Dat doe ik ook voor mijn eetgewoonte. Ik ben suikerpatiënt, en moet dus van bepaalde dingen afblijven. Als het even moeilijk wordt, bij het boodschappen doen bijvoorbeeld, dan gaat Frida mee”.

Schrijf jij ook nog andere stukken Floor?

“Jazeker. Ik heb bijvoorbeeld een toneelstukje geschreven dat heet: Ik zoek een boerenmeid. Jessica van Vitalis, altijd goed voor een grap, speelt mijn vader. Ik zeg tegen mijn vader dat ik een boerenmeid zoek, waarop vader zegt dat hij het helemaal niet met mij eens is. Je kunt toch veel beter krijgen, een meisje van stand met een beetje meer geld en zo. Maar ik zeg, pa, ik zit liever tussen de koeien, de varkens, de paarden. Dat lijkt mij zo leuk. Het leidt wel tot een discussie die sluit met de woorden van vader: discussie gesloten, dit heeft geen enkele zin.”

Inmiddels is Floor met pensioen, sedert januari dit jaar. Hij is 65 jaar geworden, en zijn volgende project zit alweer in de pen. Zijn stukken worden steeds lichtvoetiger. Inmiddels zie je Floor nu ook dagelijks in het restaurant. Hier helpt hij een paar handjes mee. Hij ruimt tafels af, houdt de boel netjes. Floor blijft lekker druk.

En als ik vraag “Floor, hoe zie jij jouw leven nu, na jouw pensionering” dan komt dit geweldige positieve antwoord: “Lekker doorgaan met waarmee ik nu bezig ben. Schrijven, liedjes maken, dansen, hier bij Vitalis de handen uit de mouwen steken en gekkigheid maken met Geert, de kok”.

En nu weer bijna alles mag, vermaakt deze bezige bij de mensen voorlopig nog wel tijdje. Floor, het was een bijzonder verhaal!

APR 2022

PORTIEKVERKOOP Oostenrijkse woningen

zaterdag 2 juli van 11.00 tot 15.00 uur

Na twee jaar corona-stilte houden de Oostenrijkse Woningen Tongelre dit jaar alweer hun vijfde portiekverkoop. Ook dit jaar belooft het weer een kleurrijke en vrolijke aangelegenheid te worden.

Kom gezellig rondneuzen in dit sfeervolle stukje Eindhovens cultureel erfgoed en hoor de gepassioneerde verhalen van de trotse bewoners. En ga ook nog eens naar huis met een geslaagde aankoop…! Er is voldoende parkeergelegenheid op de hoek van de Tongelresestraat en de Generaal Bothastraat.

Deelnemende straten:

• Generaal Bothastraat • Jan Cellierslaan • Generaal Cronjé straat • Dr. Willem Leijdslaan • President Reitzlaan • Simon van der Stelstraat

KLEDING UIT DOORNAKKERS GEEFT THAISE KINDEREN EEN BETERE TOEKOMST

IK ZIT AAN DE KEUKENTAFEL VAN MARLOES VAN RENS. SAMEN MET HAAR VRIEND FLOOR EN TWEE DOCHTERS JULIE EN CHARLOT WONEN ZIJ AL MEER DAN 10 JAAR IN DE WIJK DOORNAKKERS. MARLOES HEEFT SINDS 1 FEBRUARI 2022 SAMEN MET EEN TEAM EEN STICHTING OPGEZET, SLUM KIDS THAILAND. SLUM KIDS THAILAND HELPT KINDEREN IN DE SLOPPENWIJKEN IN THAILAND ARMOEDEVRIJ OP TE GROEIEN, ZODAT ZE PERSPECTIEF KRIJGEN OP EEN BETERE TOEKOMST. MARLOES EN HAAR TEAM, WAARONDER CELESTE DALHUIJSEN UIT DE BEKKENSSTRAAT, ZIJN TROTS OP DE “GEBOORTE’ VAN HUN STICHTING EN DAT ZOUDEN ZE GRAAG MET DE HELE WIJK DOORNAKKERS WILLEN DELEN.

APR 2022

Wat heeft Marloes met Thailand?

“Het begon met een stage in Bangkok”, vertelt Marloes.” Dat is 16 jaar geleden. Ik studeerde rechten en wilde graag een stage in het buitenland doen. Ik heb toen in Thailand onderzoek gedaan naar de hulp die de Nederlandse ambassade biedt aan Nederlandse gevangenen. Ik begon compleet naïef aan dit avontuur. Ik was 23 jaar, ik had 200 euro op mijn rekening en sliep in een hostel zonder ramen. Gelukkig kon ik bij een familielid in Pattaya terecht, die een Thaise nanny had, Pon. Zij maakte me wegwijs en introduceerde mij overal. En ik kon dankzij haar een huisje huren op een compound. Achteraf gezien was dit een bizar avontuur, maar mijn ‘Thailandverslaving’ is toen ontstaan.”

Van stage naar een stichting, hoe ontstond dat?

“Een jaar later ging ik met mijn vriend Floor terug voor een vakantie. We gingen opnieuw naar Pattaya. Het is een stad waar veel prostitutie is, en veel mensen wonen in sloppenwijken. Met name arme vrouwen trekken naar deze stad om geld te verdienen om naar huis te sturen. Ik wilde graag mijn vakantie combineren met iets zinvols, en besloot kinderen in deze stad te gaan sponsoren, zodat ze naar school konden. Zo is het balletje gaan rollen. Vanaf toen ging ik ieder jaar naar Thailand en combineerde vakanties met vrijwilligerswerk. Ondertussen kreeg ik zelf een gezin met 2 dochters. Toen Julie vier jaar was, ben ik samen met haar naar Thailand gegaan. Met z’n tweetjes. Ik werkte, terwijl Julie met de kinderen speelde. Inmiddels zijn allebei onze dochters meerdere keren meegegaan naar Thailand.”

Voor welke organisaties in Thailand werk je?

“Ik werkte de afgelopen jaren voor verschillende stichtingen. Ik ving familie en kinderen van gevangenen op. Ik hielp bij projecten, van champignons kweken tot tekenlessen. Via via kwam ik bij Hand to Hand Foundation terecht. Deze is opgezet door een Australische vrouw, Margie.

Zij woont al meer dan 20 jaar in Pattaya. Margie kwam erachter dat er in de sloppenwijken veel kinderen in weeshuizen terecht kwamen, omdat ouders moesten werken en daarom niet voor hun kinderen konden zorgen. Zij besloot gratis kinderopvang aan te bieden voor kinderen uit sloppenwijken. Daarnaast zet ze acties op, zoals het sponsoren van brillen voor kinderen en de oprichting van een voetbalclub. Met de stichting Hand to Hand heb ik een warme band opgebouwd en met onze activiteiten in Nederland dragen wij direct bij aan hun acties in Thailand. Ook werken we samen met Mercy, opgezet door een Britse en een Filipijnse vrouw. Met hen gaan we sloppenwijken in om kleding uit te delen. Mercy heeft een community center midden in de sloppenwijk, waar ze knutselen en muziek maken met de kinderen. Die kinderen zijn zo blij met wat ze krijgen! Ze hebben nooit een keuze in kleding, ze dragen wat er is. Maar nu kunnen ze een keer iets uitkiezen, als is het drie maten te groot. Dat maakt het zo leuk om te doen.”

Je doet dit niet alleen, wie helpen jou?

“Ik heb een team, dat me wilde helpen hierbij. Met Celeste stond ik op marktjes om speelgoed en kleding te verkopen. Wij kennen elkaar via onze kinderen, die klasgenoten zijn. Afke ken ik nog van mijn studietijd. We vormen samen het bestuur, en zo kunnen we meer bereiken. Mijn hele familie is betrokken: mijn zus beheert het Vinted-account, mijn moeder verstuurt de pakketten, mijn oma beheert de opslag. Loes, ook woonachtig in Doornakkers, helpt me bij de communicatie en de vele sponsors die ons voorzien van spullen en lege doosjes. De meiden hebben laatst flessen opgehaald in de buurt, en dan mogen ze van de opbrengst zelf bedenken wat ze willen sponsoren. Ze kozen snoepjes, omdat de kinderen in Thailand die zelden krijgen. Hand to Hand doet dan precies wat je aangeeft, zorgt voor foto’s en als je wil zelfs bonnetjes.

Toen mijn vader met pensioen ging, zamelde hij geld in, waarvoor kindjes een dagje naar een speelhal konden. We sponsoren momenteel 3 kinderen, zodat ze naar school kunnen en een schooluniform hebben. Als we in Thailand zijn, zoeken we ze op en nemen ze mee voor een hapje eten. Het is zo fijn om te zien voor wie je dit doet, om te zien wie ze zijn en hoe blij ze zijn met wat je voor ze kan doen.”

Hoe kunnen mensen uit de wijk jullie helpen?

“Wij zijn dringend op zoek naar opslag voor onze kleding. Wij verkopen kleding op Vinted en gebruiken het geld om o.a. spullen en schoolgeld te kunnen sponsoren. En natuurlijk zenden we ook rechtstreeks kleding vanuit Nederland naar Thailand. We zoeken zo’n 15 tot 20 vierkante meter opslag om vuilniszakken met gedoneerde kleding te kunnen stapelen. Als iemand een opslag heeft of weet, zouden wij daar enorm mee geholpen zijn. Ook zijn we geholpen als mensen kleding kunnen meenemen naar Thailand. In de wijk wonen een piloot en een stewardess, die bereid zijn op vluchten naar Bangkok een extra koffer met kleding mee te nemen. Dit soort hulp is goud waard. En natuurlijk kunnen mensen spullen doneren, geld doneren, een inzameling starten of kinderen kunnen helpen met een eigen actie. Denk aan je oude speelgoed verkopen, een heitje voor karweitje of statiegeldflessen ophalen.”

Jullie doen al jaren mooi werk, waarom nu pas een stichting?

“We hebben besloten om een stichting op te richten, omdat je dan sponsorgeld kunt aannemen. Als een bedrijf doneert, moet je een stichting zijn. En als stichting kunnen we professionele stappen zetten. Het was een grote stap, maar samen kunnen we meer. Dat je iets kunt doen, al is het maar zo klein, en ziet dat je iemand echt blij maakt. Daar doe je het voor. Je kan niet de hele wereld helpen, maar we kunnen wel een lach op een gezicht toveren.”

APR 2022

WIL JE IN CONTACT KOMEN MET MARLOES?

Je kunt haar bereiken via: • www.slumkidsthailand.org • facebook.com/slumkidsthailand • sawasdee@slumkidsthailand.org