“Het filocafé in de gevangenis gaat me absoluut bijblijven”

Gesprek met stagiaire Babette

Babette was maar liefst 22 weken lang stagiaire bij Avansa regio Gent. Op het moment dat we haar aan jullie voorstellen, zit haar stageperiode er helaas op. Toch konden we de kans om haar een laatste keer te spreken en te bedanken niet aan ons voorbij laten gaan.

Babette is 21 en koos zowel voor haar eerste als haar tweede stage voor Avansa als stageplaats. Doorheen een periode van 22 weken maakte ze kennis met onze organisatie, en stilaan nam ze een divers takenpakket op zich. Zo volgde ze een opleiding SamenLezen, waardoor ze daarna de SamenLeesgroep ‘De stem van de herfstregen’ kon begeleiden. Ook werkte ze mee aan de interculturele ontmoetingsgroep Dzjambo, waardoor ze vertrouwd raakte met alle vrijwilligers en activiteiten die hieronder vallen. Wij vroegen ons af hoe Babette terugkijkt op deze periode. Wat neemt ze mee uit deze ervaring? En door wat werd ze verrast? En zal zij het net zo missen als wij haar zullen missen?

Wat was doorslaggevend in je keuze voor Avansa regio Gent als stageplaats?

Babette: “Na een gesprek met mijn stagementor was de conclusie dat ik vooral zou uitkijken naar organisaties met een educatief en sociaal doel. Op de lijst van mogelijkheden sprong Avansa er voor mij uit. Ik onderzocht de website en maakte kennis met jullie aanbod dat zowat alle interesses van eender wie leek te kunnen aanspreken. Wat me finaal overtuigde, was dat ik bij Avansa nog helemaal niet hoefde te kiezen voor een bepaalde interesse om verder in te gaan. Alle opties waren bij jullie in huis aanwezig. Doorheen mijn stage is dan duidelijk geworden dat doelgroepwerking me echt ligt. De samenwerking met de mensen van Dzjambo en met de deelnemers aan de filocafés maakte dat echt duidelijk.”

Je was betrokken bij heel wat verschillende projecten en daaraan gelinkte activiteiten. Is er in al deze ervaringen één moment dat je absoluut zal bijblijven?

Babette: “Dat is voor mij het filocafé in de gevangenis. Alex Klijn trad hier op als filosoof en ging in gesprek met mensen die in de gevangenis geïnterneerd zijn. Ik vond het enorm krachtig om deze mensen aan het woord te horen, net omdat zij meestal geen stem krijgen. Zij gaven zelf ook aan dat deze activiteit één van de enige was die hen echt in contact

Door mijn deelnames aan de SamenLeesgroepen en het volgen van de opleiding, heb ik kunnen ervaren wat de grote meerwaarde van deze momenten is. Vroeger had je me misschien eerder een scepticus kunnen noemen, maar nu zou ik SamenLezen overal willen aanbevelen. Het brengt iets teweeg bij de deelnemers. En, heel mooi meegenomen: Ik ben er weer meer door beginnen lezen. Genieten van literatuur heeft door SamenLezen opnieuw een grotere plaats in mijn leven gekregen.” bracht met anderen en actief hun herstel bevorderde. Doorheen deze samenkomst voelen ze dat ze langzaam weer deel kunnen uitmaken van de samenleving. Dat ik dit moment kon bijwonen, vond ik net daarom enorm fijn. Daarnaast werd ik doorheen hun aangrijpende verhalen ook geconfronteerd met hun realiteit. Met het feit dat hun omstandigheden zich zo ver, en tegelijkertijd zo dicht bij mijn leefwereld afspelen.”

Wat zal je missen als je stage hier straks afloopt? En waarom?

Zijn er dingen die je verrast hebben tijdens je stage?

Babette: “Wat me het meest verrast heeft, is SamenLezen. Zelf lees ik heel graag, maar het was wat verwaterd op het moment dat ik aan m’n stage begon. Voor mijn eerste deelname aan SamenLezen had ik niet kunnen inschatten wat voor een impact dit kan hebben op mensen.

Babette: “Absoluut het gehele team. Het is zo’n warme groep om in terecht te komen. Ik had van bij het begin het gevoel dat ik welkom was, en dat ik vragen mocht stellen. De sfeer is hier geweldig. Er wordt gelachen en af en toe zelfs eens gedanst. Weinig, maar dat het gebeurt, dat zegt toch iets? Daarnaast ga ik het ook missen om deel te nemen aan de activiteiten in de gevangenis. Ook de activiteiten van Dzjambo zal ik missen, maar daar kan je sneller in terecht komen via een andere weg. In de gevangenis kom je niet zo makkelijk binnen. Ik vind dat zo’n belangrijk werk, wat daar gedaan wordt.”

Wat zijn jouw toekomstplannen?

Babette: “De komende maanden moet ik eerst nog wat lessen volgen alvorens ik mijn diploma officieel op zak heb. In de zomermaanden zou ik graag eens een verre reis maken. Daarna hoop ik een keuze te hebben gemaakt in wat ik nog zou willen bijstuderen, want dat zou ik toch echt graag doen. Momenteel denk ik aan criminologie, omdat gedetineerden als doelgroep mij in mijn stage echt geraakt hebben. Maar mezelf kennende, kan dat ook nog een heel andere keuze worden. (lacht)”